R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het ergste is dat die karakteristieken niet kloppen. Het "onmenselijke" van (hoger) intellect lijkt mij eerder als idee bepaald door Hollywood dan door daadwerkelijke omgang met verschillende mensen, niveaus, denkwijzen, etc. Men zal eerder bekent zijn met het idee van 'mad science' dan met de reflectie op de eigen intelligentie en die van anderen. Al was het maar omdat een kind van 6 a 7 nog niet kan worden verwacht die reflectie te bezitten, maar het idee van de wetenschapper als gek en onmenselijk er al bij vijf-jarigen in zit.quote:Op zondag 3 april 2011 23:10 schreef Rubber_Johnny het volgende:
[..]
Mensen willen graag een 'genie' zien. Iemand die anders dan zij is. Daarom legt men ook heel erg de nadruk op de jongen zijn 'genialiteit' en niet op zijn harde werk of doorzettingsvermogen. Dat zijn dingen die net zo goed hebben meegewerkt aan zijn succes. Maar genialiteit heeft iets 'bovenmenselijks'.
Maar tegelijkertijd wordt het juist gedownplayed.
Bij zo'n wonderkind heeft iedereen haast erbij om te benoemen waar hij allemaal wel niet goed in zou zijn. Mensen wijzen graag op het vermeende verband tussen hoog IQ en laag EQ. Maar bij een Yvon Jaspers of een andere 'leuke spontane meid' komt men nou nooit met dat verband op de proppen.
(zie: Mad, Bad and Dangerous van Christopher Frayling)
Wat wel nieuw is aan de periode vanaf de jaren '80, is de open rancune tegen intellect of intellectuele 'superioriteit'. Dat economen en andere "harde jongens" hier vanuit de ivoren toren van de wetenschap aan hebben meegeholpen helpt ons natuurlijk ook niet.
Wat een relatie tussen IQ en EQ betreft is daar -voor zover ik heb opgevat- wat betreft moraliteit, empathie (bijvoorbeeld het steunen van goede doelen) en mate van acceptatie van andersdenkenden steevast een correlatie tussen opleiding en hogere scores op meetinstrumenten voor dat soort concepten. Het idee dat al die zaken eerder neer zouden komen op berekening of status, heeft meer weg van 'mad science' dan van een reëel te verwachten verdeling tussen IQ en EQ in een populatie (voor zover die typering überhaupt waarde heeft natuurlijk). Al zal status voor hoogopgeleiden in een rijkere klasse (en dito vriendenkring) wel een grotere factor zijn dan voor laagopgeleiden, lijkt me. Dat zal echter geen groot effect zijn op de mate van weldoen naar anderen toe in het algemeen.
Omdat het een talent is die je dan van jezelf weet....zoiets. Ik vind het wel boeiend.quote:Op zondag 3 april 2011 10:38 schreef RobertoCarlos het volgende:
En waarom zou iemand een hb test doen? Waarom wil je dat weten, anders dan dat het leuk is op fora om te melden?
Het is ook gewoon een etiket, een naam, voor bijzonder intelligente mensen. Maakt dat uit?
Er zijn ook labels voor minder intelligente mensen, zwakbegaafd.
Er zijn ook labels voor minder intelligente mensen, zwakbegaafd.
Ik ga maar is een test doen voor zwakbegaafdheid, wil nou wel is weten of ik dom ben!quote:
Het is ook gewoon een etiket, een naam, voor bijzonder intelligente mensen. Maakt dat uit?
Er zijn ook labels voor minder intelligente mensen, zwakbegaafd.
op zich is dsat een bemoedigend teken van intelligente hoogbegaafdheidquote:
[..]
Ik ga maar is een test doen voor zwakbegaafdheid, wil nou wel is weten of ik dom ben!
Op zich is dat al een teken van domheid, sommige dingen wil je niet wetenquote:
[..]
Ik ga maar is een test doen voor zwakbegaafdheid, wil nou wel is weten of ik dom ben!
!!! Go 49-ers !!!
Bij ons op de basisschool een meisje:
Kerst: Groep 6 » Groep 7
Aan het eind van het jaar deed ze de cito (groep 8) (550 uiteraard) en ging ze naar gym. Liep dus 2 jaar voor op me.
Eerste klas VWO blijven zitten omdat ze er totaal nog niet klaar voor was. (was 10 jaar, dan speel je nog met barbies) en later van 5vwo » 5havo gegaan. Liepen we weer gelijk maar dat meisje een niveau lager.
Kerst: Groep 6 » Groep 7
Aan het eind van het jaar deed ze de cito (groep 8) (550 uiteraard) en ging ze naar gym. Liep dus 2 jaar voor op me.
Eerste klas VWO blijven zitten omdat ze er totaal nog niet klaar voor was. (was 10 jaar, dan speel je nog met barbies) en later van 5vwo » 5havo gegaan. Liepen we weer gelijk maar dat meisje een niveau lager.
Tsja, dat is één persoon, wat kun je ervan zeggen. Onderpresteerder geworden vanwege verveling? Of iets anders? Het is altijd lastig.quote:
Bij ons op de basisschool een meisje:
Kerst: Groep 6 » Groep 7
Aan het eind van het jaar deed ze de cito (groep 8) (550 uiteraard) en ging ze naar gym. Liep dus 2 jaar voor op me.
Eerste klas VWO blijven zitten omdat ze er totaal nog niet klaar voor was. (was 10 jaar, dan speel je nog met barbies) en later van 5vwo » 5havo gegaan. Liepen we weer gelijk maar dat meisje een niveau lager.
Eén ding dat ik wel weet is dat veel hoogbegaafden niet speciaal 'geslaagd' zijn in het leven. En veel ook wel. Mijn ervaring is wel dat er met talent niet altijd goed wordt omgegaan, de handige praters hebben een voordeel. Ik heb het geluk dat ik dat kan, anders was ik nu ook niet geweest waar ik sta. De wereld beoordeelt je helaas niet op wat je kunt en doet, maar voornamelijk op wie je kent en wat je zegt.
Whatever...
Juist, ik denk dat het nogal een verschil is. We kunnen het niet vaak genoeg benadrukken om de mythe te ontkrachten: ''Hoogbegaafde mensen zijn geen wonderkinderen, hebben geen superkrachten''quote:
[..]
Tsja, dat is één persoon, wat kun je ervan zeggen. Onderpresteerder geworden vanwege verveling? Of iets anders? Het is altijd lastig.
Eén ding dat ik wel weet is dat veel hoogbegaafden niet speciaal 'geslaagd' zijn in het leven. En veel ook wel. Mijn ervaring is wel dat er met talent niet altijd goed wordt omgegaan, de handige praters hebben een voordeel. Ik heb het geluk dat ik dat kan, anders was ik nu ook niet geweest waar ik sta. De wereld beoordeelt je helaas niet op wat je kunt en doet, maar voornamelijk op wie je kent en wat je zegt.
De kwaliteiten van een hoogbegaafde kan nogal verschillen van de kwaliteiten die nodig zijn om ''succesvol'' te worden in de huidige Westerse samenleving.
EDIT: ik zie dat wat ik heb getypt al eerder is langsgekomen
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 12-04-2011 01:49:46 ]
hoogebeaafde kinderen hebben de mogelijkheid om 'uit te blinken' door het feit dat we scholen hebben met toetsen en sommetjes
en als je goed met die sommetjes bent zegt men: hee die ie slim
meer kun je er niet over zeggen
een veel betere vraag is denk ik:
wat moet je met intelligentie?
en als je goed met die sommetjes bent zegt men: hee die ie slim
meer kun je er niet over zeggen
een veel betere vraag is denk ik:
wat moet je met intelligentie?
verdomme, wat vind ik mezelf toch weer slim dat ik die vraag stel
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 12-04-2011 02:23:58 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 12-04-2011 02:23:58 ]
Meebouwen aan het grote geheel aan ideeën en uitvindingen dat de mensheid zo ver gebracht heeft.quote:
(Y) dit vind ik een goeiequote:
[..]
Werk en/of een studie vinden waar je je prettig bij voelt.
quote:
[..]
Werk en/of een studie vinden waar je je prettig bij voelt.
Dit is misschien het eerste wat in je op zou komen. Maar naarmate men slimmer is, en natuurlijk cultuurafhankelijk, lijkt het steeds lastiger om te bepalen wat 'vooruitgang' is.quote:
[..]
Meebouwen aan het grote geheel aan ideeën en uitvindingen dat de mensheid zo ver gebracht heeft.
bv. de mate van ontwikkeling van een samenleving is hoe goed de gemiddelde mens voorzien is in zijn behoeften zoals Maslow in zijn model stelt (veiligheid, voedsel, liefde, zelf-actualizatie, etc)
óf bv. de de mate van ontwikkeling van een samenleving is de manier waarop hij/zij zijn dieren behandeld
Een groot deel van de 'mate van ontwikkeling' van onze samenleving is materialistisch, al zijn er meer materialistische voorbeelden te noemen (Amerika).
En stél dat je je intelligentie gebruikt om technologie te ontwikkelen voor een betere wereld, hoe verdelen we vervolgens de (nieuwe) kennis & producten. (Kapitalistisch marktmodel, liberalisme vs socialisme)
Kun je je allemaal om bekommeren :/
Omdat dit allemaal veel te grote en subjectieve kwesties zijn, is denk ik toch wel de belangrijkste eerste vraag:
Voelt het wel goed voor een intelligent mens om zich hier om te bekommeren? Wordt hij/zij daar gelukkig van?
Het is niet per se het ontwikkelen van technische snufjes, maar ook het geheel van ideeën.
Maar goed overal kun je er vragen bij stellen of het ontwikkeling is, en of het goed is. Ik word er zelf gelukkig van iig.
Maar goed overal kun je er vragen bij stellen of het ontwikkeling is, en of het goed is. Ik word er zelf gelukkig van iig.
Slimmer zijn dan een roofdier.quote:
Helaas niet bijster relevant meer voor ons, maar wie culturele roofdieren pakt heeft ook meer dan genoeg om te vermijden. Het alternatief is het laten verwateren en / of eenzaam en licht tot veel gefrustreerd worden van de (duidelijk) minder slimme mensen om je heen.
Intelligentie is op zichzelf maar een correlatie en iedereen zet zijn / haar vermogens is naar gelang de groep en individu daar belang bij hebben. Voor iemand die hoogbegaafd is, zal het alleen aanzienlijk frustrerender zijn als mensen heel snel zijn om te zeggen dat al dat intellect (of het lezen van boeken) "geen nut" heeft, waarmee men in wezen direct de aard van het wezen ontkent. En als je die mensen serieus neemt, levert dat op den duur depressie op.
Daarom wil je je vooral omringen met mensen die min of meer gelijkgesteld zijn en dus ook andersdenkenden en andere vormen van 'nut' kunnen herkennen of simpelweg hun mond daarover houden zonder het intern te veroordelen. Voor de meeste mensen is het zoeken en vinden van een dergelijke club van gelijkgestelden geen probleem, aanzienlijk de meeste clubs berusten op eigenschappen die vaker voorkomen of grotere kans op voorkomen hebben. Hoogbegaafdheid is echter een selectie die een zeer beperkte kans heeft op voorkomen en daarmee dus ook een zeer beperkte kans (want je omgeving selectie telt dan ook nog mee) om in de tijd van leven in die omgeving gelijkgestelden te vinden en dan ook nog eens te vriend te kunnen hebben of houden.
Wellicht is de redelijkheid van filosofen alleen maar een manier om eenzaamheid te vermijden.
Immanuel Kant kwam, ook door zwakke gezondheid, bijvoorbeeld niet buiten zijn geboortestad. Zijn toegang tot de geesten van anderen kwamen via boeken, brieven, bezoeken in eigen stad. Het netwerk van intellectuelen die elkaars werk kenden en met elkaar 'in contact' bleven is echter veel groter en internationaler dan je zou verwachtten. Maar de grootste factor is dan weer dat zijn stad een universiteit had en daarmee dus sowieso op "slimme mensen" selecteert.
Desondanks is hij iemand geworden die in de geschiedenis van West-Europa niet valt te negeren. Dit is uiteraard niet voor iedereen neergelegd (ook hier geld weer een kansverdeling), maar wordt in een omgeving van gelijkgestelden vermoedelijk wel iets makkelijker omdat je op de top van je vermogens kan denken en leven.
Of je hoogbegaafd (voor zover dat überhaupt als concept waarde heeft) bent of niet, zodra je intelligentie boven het gemiddelde uit komt, wordt de zoektocht naar en het belang van gelijkgestelden praktisch gezien van levensbelang.
Betekent niet dat je een keuze hebt. Ik herinner me dat ik op mijn vierde een EEG heb gehad (ik vermoed vooral vanwege de nogal pijnlijke verwijdering van de stukjes plakband die men toen nog gebruikte om de elektroden vast te zetten overigens). Zelf weet ik de context daarvan dan weer niet (dat onthouden was blijkbaar te veel gevraagd), maar die is dus door mijn moeder ingevuld als een test naar epilepsie. Waarbij zij 'natuurlijk' aanvulde dat de arts daarbij een denigrerende houding naar mij zou hebben gehad. En na afloop zou dat dan helemaal veranderd zijn, want ik zou meer gemiddelde hersenactiviteit hebben (gehad).quote:
[..]
Op zich is dat al een teken van domheid, sommige dingen wil je niet weten
Kijk, en dat hoefde ik dus allemaal niet te weten. Nu zit ik immers opgescheept met het idee dat ik mezelf moet verdedigen als 'niet-gek', zelf tegenover een kudde mensen die krankzinnig en duidelijk knettergek zouden zijn. Vrolijk ben ik er in elk geval niet van geworden.
(al was het maar omdat het helemaal niet ging om mijn hersenactiviteit, het ging immers om de mogelijkheid van hersenbeschadiging / epilepsie. Oh, en de eigenschap die tot die veroordeling had geleid heb ik nog steeds en is volstrekt onschadelijk -zelfs gewenst- en deel van mijn niet-weg-te-denken identiteit. )
Wat ik hiermee in relatie tot het topic maar wil zeggen:
Elke eigenschap die men heeft, heeft men simpelweg. Die zijn wezenlijk en niet ontkenbaar. Het is niet het weten wat schadelijk is, maar de veroordeling en daarmee ontkenning van de wezenlijke eigenschap die schadelijk is.
quote:
[..]
Slimmer zijn dan een roofdier.
Helaas niet bijster relevant meer voor ons, maar wie culturele roofdieren pakt heeft ook meer dan genoeg om te vermijden. Het alternatief is het laten verwateren en / of eenzaam en licht tot veel gefrustreerd worden van de (duidelijk) minder slimme mensen om je heen.
Intelligentie is op zichzelf maar een correlatie en iedereen zet zijn / haar vermogens is naar gelang de groep en individu daar belang bij hebben. Voor iemand die hoogbegaafd is, zal het alleen aanzienlijk frustrerender zijn als mensen heel snel zijn om te zeggen dat al dat intellect (of het lezen van boeken) "geen nut" heeft, waarmee men in wezen direct de aard van het wezen ontkent. En als je die mensen serieus neemt, levert dat op den duur depressie op.
Wow, volgens mij heb je hier een concreet voorbeeld in je hoofd, want je maakt allemaal assumpties? (Waar ik het wel of niet mee eens ben)
Daarom wil je je vooral omringen met mensen die min of meer gelijkgesteld zijn en dus ook andersdenkenden en andere vormen van 'nut' kunnen herkennen of simpelweg hun mond daarover houden zonder het intern te veroordelen. Voor de meeste mensen is het zoeken en vinden van een dergelijke club van gelijkgestelden geen probleem, aanzienlijk de meeste clubs berusten op eigenschappen die vaker voorkomen of grotere kans op voorkomen hebben. Hoogbegaafdheid is echter een selectie die een zeer beperkte kans heeft op voorkomen en daarmee dus ook een zeer beperkte kans (want je omgeving selectie telt dan ook nog mee) om in de tijd van leven in die omgeving gelijkgestelden te vinden en dan ook nog eens te vriend te kunnen hebben of houden.
Wellicht is de redelijkheid van filosofen alleen maar een manier om eenzaamheid te vermijden.
Immanuel Kant kwam, ook door zwakke gezondheid, bijvoorbeeld niet buiten zijn geboortestad. Zijn toegang tot de geesten van anderen kwamen via boeken, brieven, bezoeken in eigen stad. Het netwerk van intellectuelen die elkaars werk kenden en met elkaar 'in contact' bleven is echter veel groter en internationaler dan je zou verwachtten. Maar de grootste factor is dan weer dat zijn stad een universiteit had en daarmee dus sowieso op "slimme mensen" selecteert.
Desondanks is hij iemand geworden die in de geschiedenis van West-Europa niet valt te negeren. Dit is uiteraard niet voor iedereen neergelegd (ook hier geld weer een kansverdeling), maar wordt in een omgeving van gelijkgestelden vermoedelijk wel iets makkelijker omdat je op de top van je vermogens kan denken en leven.
Of je hoogbegaafd (voor zover dat überhaupt als concept waarde heeft) bent of niet, zodra je intelligentie boven het gemiddelde uit komt, wordt de zoektocht naar en het belang van gelijkgestelden praktisch gezien van levensbelang.
Dit laatste breng je wel wat zwart/wit, maar ik ben het er mee eens dat naarmate je door je intelligentie 'meer buiten de groep valt', ga je meer zoeken naar 'the meaning of life' en anderen die je ideeën delen.
Volgens mij neem je hem wat te serieus, maar om op jouw verhaal in te gaan: een groot deel van je leven is idd jezelf onder ogen durven zien.quote:
[..]
Betekent niet dat je een keuze hebt. Ik herinner me dat ik op mijn vierde een EEG heb gehad (ik vermoed vooral vanwege de nogal pijnlijke verwijdering van de stukjes plakband die men toen nog gebruikte om de elektroden vast te zetten overigens). Zelf weet ik de context daarvan dan weer niet (dat onthouden was blijkbaar te veel gevraagd), maar die is dus door mijn moeder ingevuld als een test naar epilepsie. Waarbij zij 'natuurlijk' aanvulde dat de arts daarbij een denigrerende houding naar mij zou hebben gehad. En na afloop zou dat dan helemaal veranderd zijn, want ik zou meer gemiddelde hersenactiviteit hebben (gehad).
Kijk, en dat hoefde ik dus allemaal niet te weten. Nu zit ik immers opgescheept met het idee dat ik mezelf moet verdedigen als 'niet-gek', zelf tegenover een kudde mensen die krankzinnig en duidelijk knettergek zouden zijn. Vrolijk ben ik er in elk geval niet van geworden.
(al was het maar omdat het helemaal niet ging om mijn hersenactiviteit, het ging immers om de mogelijkheid van hersenbeschadiging / epilepsie. Oh, en de eigenschap die tot die veroordeling had geleid heb ik nog steeds en is volstrekt onschadelijk -zelfs gewenst- en deel van mijn niet-weg-te-denken identiteit. )
Wat ik hiermee in relatie tot het topic maar wil zeggen:
Elke eigenschap die men heeft, heeft men simpelweg. Die zijn wezenlijk en niet ontkenbaar. Het is niet het weten wat schadelijk is, maar de veroordeling en daarmee ontkenning van de wezenlijke eigenschap die schadelijk is.
Overigens kun je dingen ook lichter (nuchterder) interpreteren. Wat die arts ook van je vond, je kunt er zelf voor kiezen om je er weinig van aan te trekken. Misschien is dat stukje interpretatie dat het zwaar voor iemand maakt en niet de gebeurtenis zelf. Heb ik zelf veel te lang gedaan, van mn moeder overgenomen geloof ik ..
Toen ik het begon te beseffen hoorde ik steeds vaker: "Hou op met jezelf te verdedigen, je bent niet zo bijzonder" Dát is pas jezelf onder ogen komen
Tja uitzonderingen zijn er altijd, ik ken ook iemand die 2 klassen heeft overgeslagen op de basisschool. Is op z'n 10e naar de middelbare school gegaan en heeft z'n gymnasium gehaald op z'n 16e. Het ligt allemaal net aan de persoon, niet alleen het IQ is belangrijk, maar sociale vaardigheden en ontwikkeling ook. Ook al kan een kind het niveau wel aan en schort er niet veel aan het IQ, als hij zich niet op z'n gemakt voelt en het niet naar zijn zin heeft zal hij toch falen en blijven zitten. Wou alleen ff zeggen dat sommige 10 jarigen al een stuk volwassener kunnen zijn dan het gros van de 10 jarigenquote:
Bij ons op de basisschool een meisje:
Kerst: Groep 6 » Groep 7
Aan het eind van het jaar deed ze de cito (groep 8) (550 uiteraard) en ging ze naar gym. Liep dus 2 jaar voor op me.
Eerste klas VWO blijven zitten omdat ze er totaal nog niet klaar voor was. (was 10 jaar, dan speel je nog met barbies) en later van 5vwo » 5havo gegaan. Liepen we weer gelijk maar dat meisje een niveau lager.
Grootste gedeelte heeft ook met opvoeding te maken en de omgeving waaraan het kind wordt blootgesteld.
...quote:
[..]
je MOET niks imho. wat andere mensen er ook van vinden.
Wat kun je met intelligentie.
of beter: je bent erg intelligent ... en dan?
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 12-04-2011 20:40:56 ]
