Ik ben gelukkig getrouwd, heb een prachtige vrouw, een dochter, een kanjer van een stiefzoon... maar er is een ding dat me heel ongelukkig maakt: ik ben er te laat in mijn leven achtergekomen dat ik eigenlijk veel kinderen wil. En ik betrap me steeds op fantasieën over een buitenechtelijke relatie met een vrouw inclusief kinderen...
Mijn vrouw was 40 toen we onze prachtdochter kregen. Het was een hele zware bevalling geweest, waardoor ik ongeveer een jaar lang zo'n medelijden met haar had dat ik niet eens aan een tweede kind durfde te denken. Daarna is mijn vrouw weer eens zwanger geworden maar toen kreeg ze een abortus bang...(spontane abortus). En nu kan ze geen kinderen meer krijgen...
Nu wil ik voor altijd bij mijn vrouw blijven, ze is een geweldige vriendin een geweldige moeder... maar ik merk een enorme drang om nog eens een zwangerschap mee te maken.. de tijd dat mijn dochter in haar buik groeide was de mooiste van mijn leven. En ik mis het vreselijk, alhoewel ik dat de laatste tijd pas weer aan mezelf durf toe geven.
Een tijd geleden heb ik een buitenechtelijke relatie gehad. Ja, ik ging vreemd. Mijn vrouw en ik vrijen nog zelden en dat is mijn schuld. Hoe dan ook, deze vriendin werd dus zwanger en ze heeft het direct laten aborteren. En ze wilde voortaan alleen met condooms vrijen... en ik merkte toen, nu ja, dat ik er dan eigenlijk geen zin meer in had.
Ik vraag me af: zijn hier andere mannen die hetzelfde probleem hebben? Is het nu zo idioot om te fantaseren over een buitenechtelijke relatie met kinderen? Als ik verhalen en advertenties lees barst het van de alleenstaande vrouwen die dolgraag kinderen willen maar geen partner hebben om geen partner kunnen vinden die op korte termijn kinderen willen...
Ik sta open voor jullie feedback.