De kunst van het loslaten van je ex #156

Ook ik heb problemen met het loslaten van mijn ex, ook al heeft ze niet bepaald netjes gedaan. Het is een heel verhaal en ik ga slechts een korte versie geven.

Onze relatie was gewoon heel goed en we hadden het erg leuk maar 3 maand geleden veranderde er wat. Ikzelf werd ziek en dat blijkt behoorlijk ernstig te zijn, ik kon niet meer leuke dingen doen en werd wat in mijzelf gekeerd want ik wou haar niet teveel lastig vallen met mijn ziekte. De eerste periode was ze een hele goeie steun tijdens mijn ziekte en daar ben ik haar nu nog dankbaar voor.

Dat ze nog uitging en daar andere jongens tegenkwam vond ik geen probleem, ik vertrouwde haar mede omdat ze me zo goed steunde. Daar is het echter misgegaan, nu blijkt dat ze ongeveer al anderhalf maand voor het uit ging al erg klef bezig was met een andere jongen (knuffelen en samen uitgaan) en heeft ze gevoelens voor hem ontwikkeld. Ze wou ook al nooit meer een avondje thuis blijven en dat was dus omdat ze het minder leuk vond bij mij te zijn, natuurlijk ben ik ook niet zo leuk als ik ziek ben maar ik had toch meer steun verwacht. Ze twijfelde heel erg over de relatie en daarom besloten we het maar uit te maken. Dat die andere jongen bedoelingen had is nu ook wel duidelijk, direct nadat het uit ging kocht hij een kado voor haar gingen ze samen naar de film. Niet veel later zoende ze met die jongen en daar heeft ze geen spijt van behalve dat ze misschien langer had moeten wachten. Ze vindt mij echter ook nog leuk en weet niet wat ze er mee aanmoet.

In mijn hoofd heb ik iets van dat ze kan oprotten want ik voel me beschaamd in mijn vertrouwen maar ik vind haar nog erg leuk. Erg lastig, helemaal lastig dat ik ook nog ziek ben en daarom zelf niet opstap kan gaan om nieuwe meiden te ontmoeten. Iemand enig idee hoe ik hiermee aan moet?

Klote situatie well known ....

Het argument dat je als laatste noemt moet je echt geen waarde aan hechten. Dat impliceert dat je met haar zou willen blijven, omdat je niemand anders tegenkomt. De '' iets is beter dan niets '' gedachte, die overigens verre van juist is!

Hoe ik het als buitenstaander puur afgaande op jouw samenvatting zie, is dat je gewoon helemaal niets hebt aan die meid. Steun de eerste periode leuk en aardig, maar je bent dus ''pas'' 3 maanden ziek, en anderhalve maand geleden begon ze al met die andere jongen...

Persoonlijk zou ik mezelf enorm gekwetst voelen. Natuurlijk is het iets lastiger en misschien minder leuk met iemand die ziek is, maar relatief heeft ze het in die situatie anderhalve maand volgehouden en dat vind ik echt heel kort!
Je zou niet eens meer met haar verder moeten willen! En ik weet hoe tegenstrijdig je over dit soort dingen kunt denken als je nog gevoelens hebt, maar ik stel voor dat je je eigen verhaal een paar keer leest, en dan rationeel de situatie beoordeelt. Dan is er imo. maar 1 mening mogelijk...

@ Mc chicken : Dat lijkt me kut, jezelf alleen voelen in een relatie. Ik moet eerlijk bekennen, de manier hoe jij je voelde in jouw relatie, was de manier waarop mijn ex zich voelde in onze relatie denk ik...
Ook ik had rare streken en soms denk ik wel eens: Was ik gewoon brainwashed in de tijd dat ik met haar had, of ben ik nu zo veel veranderd in zo' n relatief korte tijd?

Dat viel me juist eNORM op toen ik gisteren in Utrecht dus liep, bij veel plekjes had ik echt herinneringen over wat ik toen deed/zei etc en ik was zo' n ander persoon..
Ik vond het doodnormaal om gewoon heel afstandelijk tegen haar te doen. Terwijl we overall slechts 10 maanden gehad hebben, was ik nooit echt leuk en gezellig bij haar in de buurt...
Om maar even beeldspraak te gebruiken: Haar gedrag naar mij was echt zoals bij jonge, verliefde stelletjes: Proberen jezelf van je beste kant te laten zien, vol interesse, trots, aanhankelijk, je best doen het voor de ander zo leuk mogelijk te maken.
En mijn gedrag naar haar was juist alsof we een depressief gepensioneerd stel waren van 70 jaar..

Ik was er niet opuit om een leuke en gezellige dag samen te hebben oid, als ze op straat mn hand vastpakte sloeg ik die 9 vd 10 keer af, als we zo' n dag weg waren dan was ik nooit spontaan/gezellig/initiatiefrijk.
Dit terwijl ik nu echt denk : hoe heb ik dat ooit kunnen doen. Als ik nu een meid zou krijgen zou ik het super vinden om een dag samen weg te gaan..

Laat ik het zo zeggen: Bij mijn ex was ik eigenlijk constant bezig om de grenzen op te zoeken, tot waar ik kon gaan en dat ze het toch allemaal bleef accepteren / haar best bleef doen om me WEL vrolijk te stemmen. Op de een of andere manier gaf het me een goed gevoel dat ze maar voor me bleef gaan, terwijl ik niets voor haar deed.
Nu zou ik juist het andersom doen, en proberen zo' n leuk mogelijke ( wel echte ) indruk van mezelf te geven...
DIt is niet omdat ik nog streng wil zijn voor mezelf oid, maar omdat ik even op een rijtje wil hebben de dingen die ik heb gedaan. Of ik nu echt zo anders denk...

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 19:26 schreef TrsK het volgende:

[..]

Nee de Efteling was 2 maanden nadat het uit ging, alleen we leefden eigenlijk precies hetzelfde als daarvoor. Het is ook wel beter dat we elkaar even ruimte geven, maar zij heeft wel duidelijk gezegd dat ze met een vriend zoals ik geen vijand nodig heeft en me niet meer wil zien. Nu weet ik dat dat ook the spur of the moment was maar ze is wel iemand die dan erg koppig volhardt. Een berichtje sturen kan ik best doen, heeft alleen totaal geen zin want been there done that een jaar geleden, toen zijn we ook 1 maand uit elkaar geweest. Ik voel haar perfect aan en weet dat ik nu echt niets meer hoef te verwachten. Ik ga haar wel een brief sturen met een foto die ze nog wilde voordat de ruzie plaats vond.. Ik weet dat ze daardoor niet bij me terug komt en waarschijnlijk niet eens reageert, maar wil haar ook niet helemaal kwijt want ze is zo'n beetje de enige persoon die me echt kent en weet wat ik denk, voor ik het denk (heb niet echt goede familiebanden en heb wel twee goede vrienden - die me minder goed kennen dan zij -maar that's it)..

Op hoop van zege dan maar.

Ik denk dat die brief sturen een heel goed idee is. Je zou het als het ware kunnen zien als een soort afsluiting en dat het van jouw kant uiteindelijk nog wel positief is. Ze was jouw beste maatje.. ik had dat gelukkig niet. Mijn beste vriendin is echt een superchick! Ik ben zo blij dat ik haar heb. Oef.. zonder haar..

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 20:54 schreef JiggyJ het volgende:
Klote situatie well known ....

@ Mc chicken : Dat lijkt me kut, jezelf alleen voelen in een relatie. Ik moet eerlijk bekennen, de manier hoe jij je voelde in jouw relatie, was de manier waarop mijn ex zich voelde in onze relatie denk ik...
Ook ik had rare streken en soms denk ik wel eens: Was ik gewoon brainwashed in de tijd dat ik met haar had, of ben ik nu zo veel veranderd in zo' n relatief korte tijd?

Dat gevoel wil ik echt de rest van mijn leven niet meer hebben. Die leegte, die eenzaamheid is bijna niet te bevatten. We waren ver weg en ik wilde niet veel smsen met mijn vrienden thuis, had er ook niet veel tijd voor. Ik heb wel notities gemaakt in mijn telefoon en als ik die nu terug lees schrik ik echt. Zulke donkere tekst. Haat, woede, frustraties en overvloed aan eenzaamheid.

Het ergste was nog dat ze gewoon wist dat ik ermee zat maar er verder niets aan wilde doen. Want, zoals altijd tijdens onze relatie, lag het aan mij.

Fuck.. kan nu niet uitgebreid reageren want ik moet werken. Morgen meer!

Jullie zeggen precies de dingen die ik zelf ook denk, van het enorm gekwetst zijn tot het 100% voor iemand kiezen. Het is inderdaad niet rationeel en het is eigenlijk te belachelijk voor woorden dat ik nog het idee heb om weer samen te komen, het is alleen behoorlijk lastig om over de gevoelens heen te stappen.

Helemaal omdat blijkt dat ze er zelf ook behoorlijk mee zit, ze zit de laatste tijd behoorlijk in de put en volgens vriendinnen van haar begint ze tekenen van depressie te vertonen. Ik wens haar niks naars toe maar toch vind ik het fijn om te merken dat ook zij ermee zit, al zou dat natuurlijk ook kunnen komen omdat het op het moment erg goed met mij persoonlijk gaat. Ze heeft zelf toegeven hem misschien wel als vervanger voor mij zag want ik kon bepaalde dingen niet meer doen en hij wel. Nu ik weer richting topfit ga is het wel duidelijk dat wanneer ik niet ziek was geworden die jongen geen schijn van kans had gemaakt. Nu weet ik echter niet of dit een goed of slecht iets is, het is natuurlijk vleiend maar blijkbaar zou ik niks aan haar hebben mocht de ziekte weer ernstig terug komen.

Tja, mijn laatste argument mag misschien niet juist zijn maar een beetje afleiding zou geen kwaad kunnen denk ik zo?

Hmm ik wil over een aantal maanden eens met d'r praten... Misschien om vervolgens alsnog definitief afscheid te nemen, maar ik heb het idee dat ze bepaalde dingen gewoon niet begrijpt... Waar mijn gedrag vandaan komt en dat mijn gedrag meer haar schuld is dan ze volgens mij zelf denkt.

Om zo'n gesprek nu aan te gaan is niet goed. Ook binnen een maand niet, maar ik hoop wel dat we over enkele maanden alsnog zo'n gesprek kunnen voeren.
Ergens stoort me dit toch wel, en ik weet dat het onzinnig is om me eraan te storen, maar dat gevoel heb ik momenteel helaas niet in de hand.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 21:15 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Ik denk dat die brief sturen een heel goed idee is. Je zou het als het ware kunnen zien als een soort afsluiting en dat het van jouw kant uiteindelijk nog wel positief is. Ze was jouw beste maatje.. ik had dat gelukkig niet. Mijn beste vriendin is echt een superchick! Ik ben zo blij dat ik haar heb. Oef.. zonder haar..

Al is het alleen maar om te zeggen dat het me spijt en om mijn normale kant te laten zien in de hoop dat dat beeld wat meer achterblijft in haar hoofd in plaats van de boze ik die alleen maar kan razen en tieren.. Heb van een vriend een aanbod gekregen om ff bij hem op bezoek te komen in de VS, misschien niet zo'n gek idee om alles hier even te laten voor wat het is ergens na mijn tentamens. Alleen nog ergens het geld vandaan zien te halen..

Waarom heb ik nog steeds het idee dat het ooit goed komt? Soms als ik een leuke dag heb en ik ben blij (lachen met vrienden of om eigen grappen) - moet ik aan haar denken en voel ik me weer een beetje dubbel. Dan denk ik: ik wil je terug, maar wat wil jij? (heb geen contact meer met haar, dus denk van niet xD) .. maar 't gevoel gaat maar niet weg.. het is net een vloek.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 23:44 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Mooi om dat gesprek pas over een paar maanden aan te gaan; tegen die tijd boeit het je niet eens meer waarschijnlijk.

Enne... als je aankomt met 'dat jouw gedrag haar schuld is' kun je dat gesprek wel helemaal vergeten. En zij zal over een paar maanden ook zoiets hebben van: 'Gast, ben je er nou nog mee bezig? Doe normaal!'. Jouw gedrag is je eigen schuld, want jij kiest er zelf voor om op welke manier dan ook te reageren. Dat kun je haar niet aanrekenen. Laat het toch los. Het is einde verhaal voor jou en haar en om over een paar maanden alweer die ouwe koeien uit de sloot te gaan halen schiet niemand wat mee op, want ongeacht wat jij denkt zal zo'n gesprek je gemoedsrust geen goed doen.

Ben ik het toch niet mee eens.
Ik ken haar al sinds 2002 en hebben een hele geschiedenis achter de rug. Het is nu ineens boem paf radicaal gestopt.
Ik denk dat als we over een paar maanden terug gaan kijken naar het verleden, er op een rustige manier over praten en elkaar vertellen wat we over die situaties denken, dat we daar beide een hoop uit kunnen leren.

Ik wil geen 'DAT WAS ALLEMAAL JOUW SCHULD!'-gesprek, al liet ik dat misschien wel een beetje merken. Gewoon orde op zaken stellen en dan op een fatsoenlijke manier een vriendschap van ruim 8jr beëindigen.

Doordat deze contactbreuk al eens eerder heeft plaatsgevonden (2007), weet ik wel (door erover te praten toen we nog wat hadden) hoe ze over die situatie denkt en hoe ze +- nu ook denkt.
Daardoor denk ik dat zij zo'n gesprek ook wel ziet zitten.

Maar nogmaals, niet nu, later.

quote:

Op zondag 20 maart 2011 00:26 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Ben ik het toch niet mee eens.
Ik ken haar al sinds 2002 en hebben een hele geschiedenis achter de rug. Het is nu ineens boem paf radicaal gestopt.
Ik denk dat als we over een paar maanden terug gaan kijken naar het verleden, er op een rustige manier over praten en elkaar vertellen wat we over die situaties denken, dat we daar beide een hoop uit kunnen leren.

Ik wil geen 'DAT WAS ALLEMAAL JOUW SCHULD!'-gesprek, al liet ik dat misschien wel een beetje merken. Gewoon orde op zaken stellen en dan op een fatsoenlijke manier een vriendschap van ruim 8jr beëindigen.

Doordat deze contactbreuk al eens eerder heeft plaatsgevonden (2007), weet ik wel (door erover te praten toen we nog wat hadden) hoe ze over die situatie denkt en hoe ze +- nu ook denkt.
Daardoor denk ik dat zij zo'n gesprek ook wel ziet zitten.

Maar nogmaals, niet nu, later.

Ik zou het eigenlijk helemaal loslaten en andere dingen doen, want je stelt op die manier steeds uit wat je eigenlijk moet doen en dat is loslaten.
En jij kan wel dat gesprek willen , maar wat als zij daar totaal geen behoefte aan heeft . Ik denk dat jezelf namelijk alleen maar weer teleurgesteld gaat worden omdat je toch al weet dat rekening met jou houden niet haar sterke kant is.

Ik zou lekker loslaten en je juist vermaken met nieuwe meiden, je vrienden. Soms moet je mensen gewoon loslaten om zelf verder te komen en ik denk dat dat voor jou gewoon het beste is.
Met een gesprek haal je ook weer oude wonden open en zit je daar zelf wel op te wachten.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 12:18 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Even doorbijten Chilled! Voor je het weet is is het weer voorbij en ben je er lekker vanaf. Vanavond ga je denken: "Pff.. zag ik daar nou zo tegenop? Ik ben blij dat het geregeld heb, is dat probleem ook weer uit de wereld."

Thanks! Was ook een fijn gesprek eerlijk gezegd No hard feelings van beiden kanten.. We hadden zowaar een volwassen gesprek Maar inderdaad, snap niet dat ik er tegenop heb gekeken.. Ik ken hem langer dan vandaag en hij mij ook. Maar hij zei ook meteen dat ie best zenuw was om me na een tijd weer te spreken haha.. Naja het is inderdaad weer uit de wereld

als zo'n gesprek nou belangrijk is voor Neo? Tis geen relatie van een maandje geweest. 8 jaar... dat gooi je ook niet zomaar ff bij het oud vuil en hoi en doeg en het beste. Ik kan wel begrijpen waarom ie nog wil praten. Tuurlijk is er de kans dat zij niet wil of misschien idd denkt: "ben je er nu nog mee bezig?" maar toch.

quote:

Op zondag 20 maart 2011 00:50 schreef Apotheose het volgende:
als zo'n gesprek nou belangrijk is voor Neo? Tis geen relatie van een maandje geweest. 8 jaar... dat gooi je ook niet zomaar ff bij het oud vuil en hoi en doeg en het beste. Ik kan wel begrijpen waarom ie nog wil praten. Tuurlijk is er de kans dat zij niet wil of misschien idd denkt: "ben je er nu nog mee bezig?" maar toch.

Ik kan het heus wel begrijpen, maar het word op die manier de never ending story, omdat er steeds weer een ander stuk bij komt.
Hij heeft al tig keer geprobeerd het werkte niet, uiteindelijk wilde zij ook het contact niet meer en ik denk juist dat die zichzelf juist een dienst bewijst om juist even niet meer met haar bezig te zijn maar meer met het loskomen van haar.
Er zullen heus wel andere meiden zijn die ook weer in zijn leven komen , en daar kan die beter op richten in plaats van op iets te richten waarvan je weet dat het niet meer werkt.

ja i know en ik zou daarom ook erg in dubio staan als ik Neo-Mullen was... : maar ik zou zelf wel 'dolgraag' willen praten omdat het mij wel bezig houdt maar als het contact er idd niet meer is... En 8 jaar... Ja weet niet. toch een lange tijd.

maar goed, ik ben dan ook totaal geen rationeel type als het om liefde gaat. Ik volg altijd mn gevoel.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 21:15 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Dat gevoel wil ik echt de rest van mijn leven niet meer hebben. Die leegte, die eenzaamheid is bijna niet te bevatten. We waren ver weg en ik wilde niet veel smsen met mijn vrienden thuis, had er ook niet veel tijd voor. Ik heb wel notities gemaakt in mijn telefoon en als ik die nu terug lees schrik ik echt. Zulke donkere tekst. Haat, woede, frustraties en overvloed aan eenzaamheid.

Het ergste was nog dat ze gewoon wist dat ik ermee zat maar er verder niets aan wilde doen. Want, zoals altijd tijdens onze relatie, lag het aan mij.

Fuck.. kan nu niet uitgebreid reageren want ik moet werken. Morgen meer!

Bedoel je dat je dit hebt gedaan tijdens de relatie zelf ? Wat heeft je dan toch doen besluiten om destijds door te blijven gaan met de relatie als je je zo voelde?

Door jouw verhaal krijg ik ook een beetje een idee hoe het is om aan de andere kant van het verhaal te staan namelijk, ik denk in jouw verhalen de gevoelens van mijn ex te herkennen namelijk...
Ik herinner me nog een gesprek met haar, toen ik haar weer eens aan het huilen had gemaakt. Ik vroeg haar waarom ze toch zo graag bij me wou blijven. Ik zei haar dat ik ook van haar hield ( was ook zo ) , maar niet snapte waarom ze door mijn gedrag tegen haar toch niet van me af leek te willen...
Ze zei dat ze gewoon niet zonder me kon etc etc.. Al in januari vorig jaar kreeg ik een sms '' Even serieus nu, vind je het eigenlijk wel leuk met mij ''.. Diverse keren hebben we ook op de bank gezeten, dat ik een verhaal weer eens enorm had opgeblazen en ergens heel moeilijk over deed, net alsof ik de relatie elk moment uit kon gaan maken, met een verdrietige en huilende ex tegenover me...

De laatste tijd pas lijk ik me te realiseren hoe verschrikkelijk kut zoiets moet voelen. De onmacht en het onbegrip waarom iemand zo tegen je doet, terwijl je er zelf het beste van probeert te maken...
Volgrens mij begreep ik de waarde van het hele begrip relatie toen nog niet eens, en had ik in de verste verte niet door hoeveel pijn je iemand kunt doen die van je houdt...

quote:

Op zondag 20 maart 2011 02:12 schreef JiggyJ het volgende:

[..]

De laatste tijd pas lijk ik me te realiseren hoe verschrikkelijk kut zoiets moet voelen. De onmacht en het onbegrip waarom iemand zo tegen je doet, terwijl je er zelf het beste van probeert te maken...
Volgrens mij begreep ik de waarde van het hele begrip relatie toen nog niet eens, en had ik in de verste verte niet door hoeveel pijn je iemand kunt doen die van je houdt...

Klinkt bekend..

Heb vandaag voor het eerst een beetje het echte besef dat ik deze keer echt moet gaan loslaten. Ik zal wel heel erg op en neer gaan de komende weken met mijn gevoel maar alles zegt dat we nooit meer bij elkaar komen. Is een soort van opluchting in de naarste zin van het woord.. Weet ook niet hoe je zo'n gevoel moet noemen.

Vanavond gezellig wezen stappen, maar er gebeurde precies hetzelfde als met carnaval: Nog geen twee minuten binnen, en pats: Daar staat ex. Van beide kanten een krampachtig 'Hoi' en weer verder gaan. Ben met haar nog nooit in die tent geweest, had haar daar niet verwacht. Voor mij verpestte het de sfeer even, maar ik ben verder gegaan. Lol gehad, vrij snel naar een andere tent gegaan... Toch is het lastig, wil haar liever niet meer zien, dat is makkelijker. Begrijp me niet verkeerd, het gaat steeds beter, maar dit zijn kutmomenten, vooral als je het niet verwacht.

Verder heb ik haar aardig losgelaten, dat wil ik ook. Ik wil haar niet meer terug, ze heeft me teveel pijn gedaan. Het zijn vooral de herinneringen die boven komen drijven, vooral tijdens een onverwachte confrontatie.


Morgen (vandaag) is haar broertje jarig. Ik zat te twijfelen om haar een berichtje te sturen om haar te feliciteren, maar ik doe het denk ik niet. Wat schiet ik ermee op?

quote:

Op zondag 20 maart 2011 04:37 schreef Mr.Myst het volgende:
Morgen (vandaag) is haar broertje jarig. Ik zat te twijfelen om haar een berichtje te sturen om haar te feliciteren, maar ik doe het denk ik niet. Wat schiet ik ermee op?

Euhm... haar broertje is jarig, waarom zou je haar dan een berichtje sturen om haar te feliciteren ? Lijkt me niet dat zij véél verdienste heeft aan zijn verjaardag

Nou ja wil alleen zeggen dat ik me wel in Neo kan vinden. Zou precies 't zelfde hebben. Maar wie ben ik?

quote:

Op zondag 20 maart 2011 00:50 schreef Apotheose het volgende:
als zo'n gesprek nou belangrijk is voor Neo? Tis geen relatie van een maandje geweest. 8 jaar... dat gooi je ook niet zomaar ff bij het oud vuil en hoi en doeg en het beste. Ik kan wel begrijpen waarom ie nog wil praten. Tuurlijk is er de kans dat zij niet wil of misschien idd denkt: "ben je er nu nog mee bezig?" maar toch.

Ze kennen elkaar 8 jaar.. Ze hebben geen relatie gehad van 8 jaar.. Niet lullig bedoelt.. Alleen even ter verduidelijking..

Ik zie t al weer.. kan me ook eigenlijk geen reet schelen of jullie m'n gedrag of zo'n gesprek goedkeuren, ik ga over een tijd vragen aan haar of ze zo'n gesprek wil. En wat jullie ervan denken: /care
Nee heb ik, ja kan ik krijgen. En met die instelling ga ik haar over enkele maanden benaderen.