Zwangerschap en geboorte deel 754

en kaarr wat is Sten slank geworden

meeeen wat groot ook!

Jeeej voor Vlindur! Nogmaals een plusje!

Hier best last van misselijkheid, gelukkig niet tot braken aan toe. Ik wil iets homeopatisch bestellen, iemand ervaring met nux vomica van Vogel of VSM Tabacum?

Hierna nog 3 dagen werken en dan op reis! Ik zie er best wel tegenop door misselijkheid e.d. Hoop dat ongemakken niet mijn hele vakantie beinvloeden.. Sla in elk geval pakken crackers in en die gaan mee het vliegtuig in.

quote:

Op maandag 14 maart 2011 13:46 schreef Kleurdoos het volgende:
en kaarr wat is Sten slank geworden

meeeen wat groot ook!

Ja joh, dat bolle koppie is echt verdwenen!

Ik heb gelukkig geen last van misselijkheid. Ben vooral moe, moe en moe. Maar dat komt ook vooral door de ms.

Na overleg met de VK zelf het ziekenhuis gebeld, hadden ze me ingepland voor volgende week maandag. Was ruim op tijd volgens de assistent gynaecoloog. Maar toen ik mijn VK belde met deze mededeling vond deze het wel te laat en die heeft er zelf nog eens achteraan gebeld.

Nu mag ik me vrijdagochtend melden voor de echo en eventuele draaipoging, eerder was er geen plek. Nou ja, dan weten we in ieder geval voor het weekend waar we aan toe zijn.

Fijn dat je dat iig weet -Nienna-

Onze uk is net opgemeten en aan de hand van de metingen kwamen ze op 31+3 weken uit. En ik ben nog maar 28+1.
De doorsnede van het hoofd lag zelfs zo voor dat hij van de curve afging, dus ik ben toch wel een beetje ongerust nu, ook al zag de gynaecoloog er nog niet zoveel kwaad in geloof ik. Over 4 weken nog een keer weer meten, en ik hoop toch dat het dan wat bijgetrokken is..
Uk werd nu volgens de metingen op bijna 1500 gram geschat....

O ja, en de glucosecurve was gelukkig wel netjes..

L'tiekje, Vanyel en ik hadden het andersom. Bij de metingen kwamen ze juist op 3 weken minder uit. Bij een nieuwe meting bleek bij ons beiden dat het allemaal wel meeviel. De volgende keer is het vast weer anders

quote:

Op maandag 14 maart 2011 16:42 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
L'tiekje, Vanyel en ik hadden het andersom. Bij de metingen kwamen ze juist op 3 weken minder uit. Bij een nieuwe meting bleek bij ons beiden dat het allemaal wel meeviel. De volgende keer is het vast weer anders

Hier ook! Hier kreeg ik te horen dat ze veeeeel te klein was. Terwijl ik afgelopen vrijdag bij de gynaecoloog kreeg te horen dat ze juist mooi op tijd is met groeien

Ik snap wel dat je schrikt hoor laivereetiekje
@nienna gelukkig nog voor het weekend

Ik ga er ook ergens wel vanuit dat uk net een groeispurt heeft gehad, maar ik hoop wel dat het de volgende keer iets minder extreem is. Bij de 20 weken echo kwamen ze op een week voorsprong uit geloof ik...

Fijn dat je nu iig een soort van richtdatum hebt! (Nienna dus)

L'tierkje, ik zou dat ook niet relaxed vinden inderdaad. Alexa werd ook altijd als te klein gemeten, en ben daardoor ingeleid, maar bleek hier ook allemaal mee te vallen. Over 4 wkn gaan ze dus weer meten? Heb je daar al meer informatie over gekregen?

Ik heb een afspraak staan voor over 4 weken, en dan gaan ze gewoon kijken of de groei zo doorzet geloof ik.

De gynaecoloog die ik had was niet erg communicatief aangelegd...

Ik zou volgens verschillende echo's een enorme baby krijgen, ze liep ver voor op de groei.
Bij de geboorte was ze maar 47cm en 3200 gram Ze kloppen dus niet altijd.

Ik ben weer afgevallen

Zeg, She-Wolf! Je verzaakt je meldplicht
_{Of ben je stiekem al aan het bevallen?}

Ik heb ook weer wat; is er de vijfde ziekte op school... Zit ik vanmorgen in de kring met de klas, komter een collega binnen van de administratie (zij regelt ook vervanging enzo). Ik had op haar aanraden even de verloskudige gebeld en die hebben vervolgens gebeld (terwijl ik had gezegd mobiel bereikbaar te zijn) en gezegd dat ik zo snel mogelijk bloed moest laten prikken. Bas en kwamen om 14 uur naar school om het labformulier te brengen. Op de terugweg van het lab naar huis, kwam ik langs de praktijk van onze huisarts en ben ik even naar binnen gelopen en heb het voorgelegd. Omdat de huisarts op het punt stond om weg te gaan, konden we het direct aan haar vragen. Zij zei dat ik nu niet direct in paniek hoefde te raken, maar dat het wel verstandig was om even het bloedonderzoek af te wachten en niet te gaan werken deze week, juist omdat ik nog niet heel ver over de 20 weken heen zit (nu 24). Gelukkig gaat dat dan alleen om de dinsdag die ik nog had moeten werken (ik werk maar 2 dagen).

Ik heb nog even extra nagevraagd bij mijn moeder of ik de vijfde ziekte zelf heb gehad en dit blijkt inderdaad niet het geval. Ik heb er dus waarschijnlijk geen antistoffen tegen.

Dus dit voelt echt heel maf... morgen ben ik dus thuis, ook al is de kans heel klein dat er iets fout gaat . Ik ben dan gelijk zo'n typ die zich schuldig voelt, maar ja... hier kan ik natuurlijk ook niet veel aan veranderen... en je gaat het ook niet opzoeken, zeg maar...

Nou ja, het is niks voor mij om zo thuis te zitten, ik voel me echt een spijbelaar...

Nou Jose, gewoon niet schuldig voelen hoor! _{wat is de 5de ziekte}

@Kleurdoos; is te merken dat we enigszins gelijk lopen; hier ook vreetbuien! Op mijn werk is het ook erg, hebben zo'n apparaat staan... slecht slecht slecht! Fruit is al voor 12:00 op en dan moet ik nog de hele middag! Ben je ook nog steeds om 4:00 wakker?? Ik vanmorgen dus weer...

@Vlindur Wederom een streep! Geloof het nu maar gewoon!

Vlindur, een + is een + en deze is heeeeeel duidelijk hoor!

Ik weet niet meer wie het vroeg, maar ik had okugest van vsm tegen de misselijkheid en dat werkte prima, al heb ik het maar een enkele keer nodig gehad. En natuurlijk lang leven de rennie deflatine, werkt bij mij ook als een tierelier.

Jose, jij spijbelaar! Tuurlijk, het voelt stom, maar het is wel het beste dat je nu kan doen hoor!

L'tiekje, komt vast goed joh met die groei, ik heb volgens mij net ook een groeispurt gehad van heb ik jou daar, tja, ze groeien nou eenmaal niet mooi gelijk.

Ik ben verkouden ondertussen en daar zijn ze weer: bloedneuzen! Fijn...maar niet heus. Ach zolang ik maar niet ziek word denk ik dan.
Takkembah, met de kousen gaat het prima, nog steeds gewoon mijn trouwring om en dat gaat nog goed. Mijn bekken is stabiel (stabiel slecht that's it) en mijn overbelaste been is nog steeds overbelast. Maaaaaar stabiel, dus het wordt niet minder en dat is vooral fijn. De illusie dat het beter gaat worden heb ik niet.

vanaf welke week wordt eigenlijk de bevalling besproken met de verloskundige en welke afwegingen maakt iedereen?

vooral de dames die voor het eerst zwanger zijn en nog geen ervaring hebben, wat hun te wachten staat...

ikzelf wordt best wel onzeker van alles, tot nu toe is er blijkbaar voor mij geen medische redenen om in het ziekenhuis te bevallen (ook al kan ikzelf wel het een of ander bedenken vanwege leeftijd en gewicht), laatst kreeg ik twee brochures mee over de bevalling en pijnbestrijding, in het begin van de zwangerschap was ik heel erg stellig dat ik in het ziekenhuis wou gaan bevallen, maar ondertussen twijfel ik,

ik lees nu dat je toch pas relatief "laat" naar het ziekenhuis gestuurd wordt en de pijnbestrijding eventueel ook negatieve effecten op het kind of de verloop van de geboorte kan hebben, bovendien vrees ik dat wanneer je op een ongunstig moment er ligt dat dan ook geen arts aan te pas komt / je lang moet wachten (maar dat is mijn eigen interpretatie, deze week ga ik wel naar een voorlichtingsbijeenkomst van het ziekenhuis)

ik lees soms iets over een geboorteplan, maar wordt die dan ook echt opgevolgd?
meestal komt het toch anders als men denkt, maar ja, ik wil toch voor mijn eigen rust een houvast hebben en mij een beetje voorbereiden

@zana, bij mijn dochter was ik er heilig van overtuigd dat ik in het ziekenhuis wou bevallen, totdat het moment was aangebroken. Toen beviel het me prima thuis en wilde ik eigenlijk thuis blijven (helaas had jorja in het vruchtwater gepoept en was het alsnog op medische indicatie in het zh). Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar hier kunnen we nog altijd op het laatste moment beslissen wat we doen (nou ik niet ivm keizersnee en dysmatuurtje, maar normaal gesproken dan). Misschien is dit iets om in je achterhoofd te houden. En ik zou zeker eens naar een informatie-avond gaan als je de mogelijkheid hebt, weet je iig waar je terecht komt als je toch besluit naar het zh te gaan.

Juud als ervaringsdeskundige (<- dat klinkt, ik heb ook pas 1 ervaring) kan ik je iig vertellen dat thuisbevallen lang niet altijd beter is voor de ontsluiting. Bij mij waren er gewoon medicijnen voor nodig om echt ontsluiting te krijgen, hoe ontspannen ik thuis ook was. En dan kan je wel gaan doorrommelen en uiteindelijk helemaal uitgeput aan je bevalling beginnen, maar dat is ook niet alles. Ik heb het 'rommelgedeelte' weggeslapen op pijnmedicatie en slaapmedicatie en dat beviel prima. Toen kon in uitgerust aan de weeenstorm beginnen en was Driekus er zo. Had ik dat niet gedaan, dan was het vast uitgelopen op een ruggeprik oid. Nou ja, so be it, denk ik dan.

De mooiste uitspraak die ik voor mijn bevalling hoorde was van mijn moeder. Haar werd gevraagd of ik bang was voor de bevalling en haar antwoord: " Nee, ze weet toch ook niet waar ze bang voor moet zijn?". En zo is het maar net, je kan het plannen en beredeneren tot in den treure, maar het zal altijd anders zijn dan je denkt.

Ik ga proberen er deze keer ook maar zo in te staan: we zien wel hoe het komt. Het enige dat ik vastleg is dat ik voorzichtig wil zijn met persen ivm mijn bekken, maar ook daarbij gaat de gezondheid van TIenus voor op die van mij.

(samengevat: tis een heel persoonlijke keuze en een persoonlijke beleving, je kan er over discussiėren, maar niemand heeft gelijk)

waarvoor ik eigenlijk bang ben is dat het te lang duurt en ik de moed verlies/ de pijn vanwege uitputting niet meer aankan, ik heb geen idee hoe ik in zo een situatie reageer, omdat ik het nog niet heb meegemaakt, geen voorstelling ervan heb

bovendien vrees ik een beetje het controleverlies, waarschijnlijk maakt het jou in die situatie helemaal niets meer uit, wie aan je bed staat of wat ze met je doen en heb je ook maar beperkt inspraak over welke medicijnen ze je toedienen, bijvoorbeeld bij inleiden, opweken. inknippen...je moet er ook gewoon vertrouwen hebben dat dat hun vak is en dat ze weten wat ze doen, maar aan de ander kant ben je ook maar een nummer in het ziekenhuis vrees ik

En wat mefke zegt, voor iedereen is het anders, en zelfs al doe je het voor de 20e x dan is het toch weer anders

@ zana, dat is precies hoe ik er ingegaan ben: ik heb het helemaal over me heen laten komen. En dat terwijl ik een controlfreak ben. Tuurlijk, ik heb opmerkingen geplaatst over randzaken (infuus zat niet lekker, kon dat anders ed) maar heb me absoluut niet verdiept in medicijnen enzo. Toen niet en van te voren niet.