De kunst van het loslaten van je ex # 155

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 22:57 schreef Wanderingwhy het volgende:
Overigens ben ik het zelf niet zo met FJB eens, ik ben ook al wat een old-timer hier , maar ik had er er na de laatste breuk wel ff wat lastiger mee dan mijn allereerste breuk. 't Is imo allemaal een afgeleide van hoe intens je een bepaalde relatie hebt ervaren, de redenen van de breuk, hoe dat ging e.d.

+1 (van een andere old-timer )

quote:

Op zaterdag 12 maart 2011 01:33 schreef goofy_goober het volgende:
Zijn banaan pellen? _inkoppertje!

____!

Tja ik heb er zelf ( en nog steeds ) ook regelmatig aan gedacht om een psych eens met een bezoekje te vereren..

Enerzijds denk ik, het kan eigenlijk niet echt kwaad, anderzijds denk ik: Wat kan die man ( vrouw) me eigenlijk vertellen wat ik nog niet weet?
Ik bedoel, ik man tegen mezelf heel rationeel zijn, en weet mezelf op elke vraag die ik mezelf stel wel een goed, passend antwoord te geven...

Het probleem is echter, dat ik dat telkens weer opnieuw moet doen...
Vooral nu het bijvoorbeel de laatste tijd niet zo lekker loopt bij de meiden...
Voelde mezelf een stuk minder aantrekkelijk / gewild door het vrouwelijk geslacht toen het net uitging...
Sindsdien ben ik wel aardig veranderd, sowiezo qua uiterlijk... Heb gemerkt dat ik tijdens- en voor mijn relatie eigenlijk amper aandacht gaf aan de pasvorm van kleding, mijn broeken waren veel te groot, en wanneer ik een shirt wel mooi vond, maar hij was net iets te krap, dan kocht en droeg ik hem toch gewoon
Ook aardig afgevallen en spieren gekweekt sindsdien, en het liep ook lekker met de meiden...

Toch als het zoals nu ff een paar keer niet lukt, ga ik weer aan mezelf twijfelen, dat is gewoon klote..

Ik snap het niet, het was gezellig, het is een leuke jongen, ik kan met hem lachen (mijn ouders waren er ook even en dat ging ook goed), hij ziet er goed uit, maar toch voelt het niet helemaal goed.
Aan de ene kant wil ik het best proberen, maar aan de andere kant wil ik heel hard weg rennen.. Ik denk namelijk dat hij mij nu al leuker vind dan ik hem en dit keer word ik er een beetje bang van. Daar heb ik nooit eerder last van gehad, maar ik begin op een van mijn vriendinnen te lijken, die heeft ontzettende bindingsangst en die voelt zich altijd zo..

Het had erger kunnen gaan, maar het loopt gewoon niet vanzelf en dat is ff lastig, maar ik zal er aan moeten wennen
Het kan namelijk niet altijd liefde op het eerste gezicht zijn of dat het meteen vlekkeloos verloopt. Helaas..

Verder word het nu wel tijd om mijn ex in te gaan lichten, zodat hij weet dat de seks ook over is..

@ Iedereen die overweegt om naar een psycholoog te gaan
Doen! Wij zijn er idd ook voor jullie, maar soms is dat niet genoeg.
En als het niet helpt is het jammer, maar als het wel helpt kun je er heel veel aan hebben!

Ik twijfel een beetje over me nieuwe relatie.. Morgen haar ouders ontmoeten terwijl ik een beetje soon to be ex gevoel heb vanavond , er zijn wat kleine wrijvingen en daar heb ik echt geen zin in na 3 jaar gezeur. We verschillen op sommige punten in mijn ogen te erg.

Ben erg aan het twijfelen.. Totaal geen zin om weer uit te gaan en meisjes te ontmoeten enzo maar een relatie houden om een relatie te hebben heb ik ook geen zin in..

Misschien moet ik wat gas terug nemen, de "just friends" talk hebben.. Zou het dan toch gewoon een rebound geweest zijn ? Wel jammer dat ik nu in een 4 sterren hotel met haar zit in een vreemde stad oh man, the shit i get myself in to..

Ik zou een boek kunnen schrijven .

Zoals je al zegt: neem wat gas terug. Als je gevoelens niet veranderen dan is het inderdaad verstandig om eens te babbelen. Wel zo eerlijk voor jou.. en haar.

Ex, ik ben het met goofy eens. Je moet eerlijk zijn tegenover haar, maar ook tegenover jezelf. Als je dit gevoel nu al hebt zou ik er inderdaad eens over babbelen. Denk dat je heel goed weet wat je wel wilt, maar ook wat je niet wilt.

Wil niet zeggen dat dit een rebound is, tenminste in mijn ogen. Gevoel kan nu eenmaal veranderen.

_{En als je zelf al zoiets zegt als een relatie houden om maar een relatie te hebben.. Dat is nooit goed..}

Heuij, nog steeds een hoop dezelfde mensen hier

Schiet hier niet echt op, t blijft een beetje op hetzelfde niveau ... Denk nog wel elke dag aan haar, maar het is niet overheersend. Toch kan ik het nog niet helemaal los laten.

Vorige week uitgeweest sinds lange tijd, nja, wel btje gedanst en kort praatje met wat leuk uitziende meisjes, maar verder eigk nog niet zon behoefte aan. ( tot ik weer alleen thuis ben )

Achja, zal wel weer goed komen hé

quote:

Op zaterdag 12 maart 2011 23:40 schreef Cocktailprikker het volgende:
Heuij, nog steeds een hoop dezelfde mensen hier

Schiet hier niet echt op, t blijft een beetje op hetzelfde niveau ... Denk nog wel elke dag aan haar, maar het is niet overheersend. Toch kan ik het nog niet helemaal los laten.

Vorige week uitgeweest sinds lange tijd, nja, wel btje gedanst en kort praatje met wat leuk uitziende meisjes, maar verder eigk nog niet zon behoefte aan. ( tot ik weer alleen thuis ben )

Achja, zal wel weer goed komen hé

Naja ik heb dat ook hoor.. Nog steeds. Weinig behoefte aan meer dat een praatje en wat geflirt.. Alleen als ik dan thuis in mijn bed lig mis ik het weer.

Sinds een week ook weer contact met mijn ex. Merk dat ik er steeds beter mee kan dealen. Dat is fijn. Moet er alleen voor zorgen dat ik niet degene ben die hem helpt mijn zijn situatie. (hij zit er blijkbaar heel erg me hoe dat hij zich heeft gedragen en met de acties die hij heeft gedaan.) Want ik vind wel dat hij moet weten dat hij mij ook heel veel pijn heeft gedaan, en merk dat hij dat af en toe een beetje vergeet.
_{En aan de andere kan is dat weer totaal niet zo dat hij dat vergeet, en laat hij het wel terugkomen in de gespreken.. Naja goed.. Ik kan er mee dealen dat is het belangrijkste nu vind ik}

quote:

Op zaterdag 12 maart 2011 21:30 schreef ex het volgende:
Ik twijfel een beetje over me nieuwe relatie.. Morgen haar ouders ontmoeten terwijl ik een beetje soon to be ex gevoel heb vanavond , er zijn wat kleine wrijvingen en daar heb ik echt geen zin in na 3 jaar gezeur. We verschillen op sommige punten in mijn ogen te erg.

Ben erg aan het twijfelen.. Totaal geen zin om weer uit te gaan en meisjes te ontmoeten enzo maar een relatie houden om een relatie te hebben heb ik ook geen zin in..

Misschien moet ik wat gas terug nemen, de "just friends" talk hebben.. Zou het dan toch gewoon een rebound geweest zijn ? Wel jammer dat ik nu in een 4 sterren hotel met haar zit in een vreemde stad oh man, the shit i get myself in to..

Ik zou een boek kunnen schrijven .

Haha ik moest wel ff lachen.

Zo'n zaterdagavond thuis is echt helemaal niks. Klote tentamens. Voel me meteen zo'n eenzaam kansloos geval. Heb echt een mega leuke dame ontmoet maar er zitten allemaal mensen omheen te pushen waardoor het erg moeilijk gaat. Ze is sinds kort weer vrijgezel. Vorig weekend nog samen naar huis gefietst maar om awkward situations te voorkomen ben ik maar meteen doorgefietst naar huis mede in de gedachte dat ik haar de volgende dag weer tegen zou komen, wat helaas niet gebeurd is. Had de volgende ochtend wel meteen een smsje van haar.

[ Bericht 5% gewijzigd door Male23 op 13-03-2011 00:29:36 ]

quote:

Op zondag 13 maart 2011 00:24 schreef Male23 het volgende:

[..]

Haha ik moest wel ff lachen.

Zo'n zaterdagavond thuis is echt helemaal niks. Klote tentamens. Voel me meteen zo'n eenzaam kansloos geval.

Weekenden alleen vind ik soms nog steeds lastig.. Vooral omdat mijn vriendinnen allemaal een vriend hebben en daar veel tijd in steken. Erg lastig..

quote:

Op zondag 13 maart 2011 00:28 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Weekenden alleen vind ik soms nog steeds lastig.. Vooral omdat mijn vriendinnen allemaal een vriend hebben en daar veel tijd in steken. Erg lastig..

Dat is wel klote ja. Die zijn allemaal van jouw leeftijd? (ik ga ervan uit dat jij van '88 bent)

Ben zelf 24 maar vrienden gaan nog elk weekend 2x de stad in. Alleen moet nu ff skippen door tentamens.

Ik ben uit 88 ja.. Ben nu 22 Mijn vriendinnen zijn een jaar jonger ongeveer.. Maar de meeste vriendinnen wonen al samen en een vriendin gaat al trouwens over 2 maanden. Andere vriend van me heeft 2 kids dus die gaat ook niet echt meer op stap..

En een ander vriendinnetje die de enigste vrijgezel is zit heel vaak in het buitenland.. Vind ik af en toe erg balen, want ik vind het heerlijk om af en toe lekker te stappen. Toen ik nog studeerde was dat veel makkelijker.. Legde ik veel snellen contacten.. Ging je vaker stappen.. Nu werk ik.. Ben ik de jongste van alle collega's. Dan merk je toch dat dat allemaal moeilijker is..

Dat is wel een klote situatie ja. Dat je vriendinnen allemaal zo vroeg gaan settlen. Ben zelf nooit echt student op kamers geweest. Vanaf mijn 19de deeltijd studie gaan volgen. Maar de afleiding in het weekend met vrienden is inderdaad wel fijn ja. Hier in Nederland is het ook niet gebruikelijk dat je collega's je beste vrienden zijn terwijl dit in the states heel anders is.

Misschien je vriendinnen toch eens wat vaker mee proberen te krijgen en los te rukken van hun vriend?

quote:

Op zondag 13 maart 2011 00:40 schreef Male23 het volgende:
Dat is wel een klote situatie ja. Dat je vriendinnen allemaal zo vroeg gaan settlen. Ben zelf nooit echt student op kamers geweest. Vanaf mijn 19de deeltijd studie gaan volgen. Maar de afleiding in het weekend met vrienden is inderdaad wel fijn ja. Hier in Nederland is het ook niet gebruikelijk dat je collega's je beste vrienden zijn terwijl dit in the states heel anders is.

Misschien je vriendinnen toch eens wat vaker mee proberen te krijgen en los te rukken van hun vriend?

Geloof me dat probeer ik.. Maar wat ik dan hoor is: "ja ik wil alleen een drankje doen hoor, en op tijd thuis zijn. Morgen moet ik naar mijn schoonouders, en wil ook bij .... zijn".

Ik heb het maar bij een baas gehad dat ik echt beste vrienden ben geworden met mijn collega's, maar dat is hier in NL echt een uitzondering, wat eigenlijk best jammer is.

Zeg je dan niet ze de hele week en de rest van hun leven bij hun vriendje op de bank kunnen zitten. Leef een beetje zou ik zeggen. Zullen ze ook wel niets op uit doen.

Bij ons zitten er ook wel een enkele tussen die ook het liefst 's avonds op de bank zitten the voice of weet ik veel wat voor onzin te kijken. Vind een avondje films of series kijken met je vriendin echt wel leuk maar sowieso niet van die kutprogramma's en zeker niet 2 avonden in het weekend.

quote:

Op zondag 13 maart 2011 00:51 schreef Male23 het volgende:
Zeg je dan niet ze de hele week en de rest van hun leven bij hun vriendje op de bank kunnen zitten. Leef een beetje zou ik zeggen. Zullen ze ook wel niets op uit doen.

Bij ons zitten er ook wel een enkele tussen die ook het liefst 's avonds op de bank zitten the voice of weet ik veel wat voor onzin te kijken. Vind een avondje films of series kijken met je vriendin echt wel leuk maar sowieso niet van die kutprogramma's en zeker niet 2 avonden in het weekend.

Naja zo ben ik dus ook als ik een vriend hem.. Ik vind dat je tijd moet vrijmaken voor je vriendschappen. En dat je vriend niet alle tijd moet opeisen. Ik ga echt nog wel stappen en ga echt nog wel leuke dingen doen met vriendinnen als ik een relatie heb. Helaas denken hun er anders over. Ben als vaak genoeg de confrontatie aan gegaan hierover Maar heb ook geen zin om hier een vriendschap voor op het spel te zetten.. Ach wie weet ga ik nog eens studeren..
Maar goed er moet toch ook wel een andere manier zijn om toch vaker te gaan stappen denk ik dan, dan me weer in het studentenleven te gooien

haha ja dat lijkt me ook niet de meest optimale situatie. Achja bij één van hen gaat vast wel een keer de relatie over en dan beseffen ze zich pas dat vriendinnen toch wat belangrijker zijn, aangezien die er altijd zijn.

Ik ga mijn bed maar eens opzoeken.

Fijne nacht nog een slaaplekker

Ach daar heb je ook vast gelijk in.. En dan gaan ze zich dat inderdaad beseffen
Komt allemaal goed..

Trusten he! En succes met de tentamens!

quote:

Op zaterdag 12 maart 2011 21:20 schreef Mc.Chicken het volgende:

Wow wow, nu al je ouders laten ontmoeten? Dat gaat snel ..

Ik woon nog thuis, dus dat is niet te voorkomen als ie op zaterdag langskomt
Verder kijk ik het idd nog even aan en anders maar niet hoor.. Ben nu namelijk vooral bezig met dingen doen die ik leuk vind, misschien een beetje egoistisch maar als ik nu al zoiets heb van dat het niks wordt dan heb ik daar uiteindelijk alleen mezelf maar mee.

@ Ex
Hoelang zijn jullie nu samen?
Als het niet goed voelt, dan kun je er misschien beter mee stoppen.. Want doorgaan omdat je geen nieuwe meisjes wilt ontmoeten heeft geen zin, dat moet namelijk ook als je volgende jaar besluit er een einde aan te maken

@ Joycie
Vervelend heh, dat iedereen om je heen relaties krijgt..
Toen ik er zelf in zat merkte ik dat niet zo, maar nu zijn er nog maar 2 vriendinnen van mij single. Gelukkig wil de rest nog wel af en toe uit (desnoods de vriendjes mee) of gewoon gezellige filmavonden houden.. Dus ik heb er niet veel last van gelukkig. Maar ik ben dan ook nog 4 jaar jonger (niemand die samenwoont enzo)

Wie weet draaien ze nog wel bij (als er idd een relatie over gaat bijvoorbeeld) of ontmoet je nieuwe leuke mensen

hmm.. ik weet niet zo goed hoe ik mijn situatie moet omschrijven, ik pas niet echt binnen een bepaalde *fase* van liefdesverdriet geloof ik.

Mijn ex (1e liefde) dumpte mij na 1,5 jaar relatie out of the blue. Met als reden dat we toch teveel van elkaar verschilden. Hij wou even een afstand zodat hij kon nadenken over de problemen die hij zag. Tegelijkertijd zei hij dat hij mij niet kwijt wou en dat hij deze afstand juist wou om onze relatie in de toekomst sterker te maken ipv dat deze volledig kapot ging omdat het volgens hem op deze manier niet werkte.

Ik was dus aardig verbluft en ook gekwetst/in paniek etc. 3 weken later had hij een ander en sindsdien werd ik als een soort gebruiksvoorwerp behandeld ofzo. Leugens (ja, mijn nieuwe relatie betekent niets, ik geef niets om haar) en andere vernederende zaken (mij nog steeds willen kussen en aanraken)

Hoe het met mij is gegaan? Ik had het er echt heel moeilijk mee. Ik kon echt niet geloven dat iemand met wie ik ZO close was geweest opeens zo deed. Ik kon echt merken dat ik als persoon gewoon compleet niet meer belangrijk was, ookal zei hij van wel. Meneer deed wat hij wou, ongeacht mijn gevoelens en die van zijn nieuwe vriendin.

En dat terwijl je net uit die relatie komt, dus ja, ik hield nog steeds heel veel van hem. Dat moest er echt af slijten. Ik heb een rotperiode gehad met veel verdriet, heb zelfs hulp van 1 of ander soort coach ingeroepen om mezelf weer bij elkaar te rapen. Interesse in andere mannen? Out of the question

Uiteindelijk ging het langzaam beter. Kreeg andere vrienden die hem niet kenden, kreeg ook weer oprecht interesse in andere mannen etc. Verdriet is ook voorbij. Eergister was het precies 2 jaar geleden dat hij het had uitgemaakt en dat ben ik ook compleet vergeten. Ik denk eraan nu ik dit verhaal typ.

Ik ben erg boos en verdrietig geweest, dat is nu afgezwakt en wat ervan over is gebleven is dat hij niets meer voor mij betekent. En dat is waar ik me soms nogal zorgen om maak. Is het wel gezond hoe ik het beleef? Ben ik wel zo gelukkig als ik zelf denk?

Ik heb alles wat herinneringen aan hem heeft uit mijn leven verwijderd. Ik heb elke foto gedelete/verscheurd/weggegooid. Ik heb grondige opruiming in mijn huis gedaan en alles wat van hem afkomstig was weggedaan. Een deel heb ik teruggestuurd naar hem omdat het te waardevol was om weg te gooien. Ik heb zn facebook/hyves etc. geblokkeerd. Dus ik heb geen idee hoe het met m gaat of wat er daar te zien is. Hij kan ook niet op mijn profiel.

Ironisch genoeg smsen we nog wel soms. Hij heeft mijn nummer namelijk nog steeds. Ik heb erover gedacht om een ander nummer te nemen maar dat vond ik te ver gaan. Ik hou van mijn telefoonnummer, ik heb het al jaren. Dus soms hebben we contact. Hij heeft nog steeds diezelfde vriendin en ik ben blij voor hem dat hij gelukkig met haar is. Jaloers ben ik compleet niet (meer)
Tijdens onze relatie was hij het liefste vriendje dat je kon bedenken, daarna was het zo'n asshole dat ik mezelf gelukkig prijs dat ik zijn vriendin niet ben. Dus ze mag hem hebben. Dus het stoort mij ook compleet niet als hij me doodleuk vertelt hoe leuk zijn vakantie met haar was.

Hij zegt vaak tegen me dat hij nog steeds om me geeft en dat het hem pijn doet om te zien dat ik nu zo ijskoud ben (volgens hem) Soms brengt hij onze relatie nog ter sprake, zegt dat hij te snel de beslissing had genomen om het uit te maken. Waarop ik meestal zeg dat ik nooit terugdenk aan onze relatie en dat het wat mij betreft net zo goed nooit gebeurd had kunnen zijn.

Dan sputtert hij vaak, maar wat moet ik anders vinden? Er is zoveel shit geweest, zo erg bedrogen, zoveel leugens. 3 weken na de breuk ging hij al met haar. Dus dan vraag ik m altijd waarom hij 2 jaar later nog steeds tegen me praat in plaats dat hij geniet van die chick voor wie hij me destijds heeft ingeruild. Want hij gaat op dit moment nog steeds met haar, dus ik snap zn hele punt niet. En ik wil het ook niet snappen. Ik geniet van mijn leven ZONDER hem. Ik wil ook dattie vooral ver weg van mij gaat omdat ik ongestoord wil genieten van de crush die ik momenteel op iemand anders heb.

Ben ik wreed dat ik geen oog heb voor hem? Hij kan ook heel erg moeilijk doen over het feit dat ik alles van hem rigoureus uit mn computer/huis/leven heb verwijderd. Maar hij wou mij niet meer, dus ik snap het niet

Ik mis hem, maar heb net uitgehuild en ik voel me een stuk beter. Dat lucht echt op. Want weet je? Ik mis hem omdat ik een leegte voel. Maar die leegte voelen is nergens voor nodig, zeker wetende dat hij me pijn heeft gedaan. En die pijn hoef ik niet te accepteren, want ik ga gewoon verder zonder hem en wat van mijn eigen leven maken. Uiteindelijk ben ik zelf wie ik ben, en ik ben ook een persoon die de moeite waard is. Zelf en alleen kom ik er echt wel. Ik wacht op iemand die echt om me geeft.
Fuck him!
Zo. Alle frustratie eruit.

quote:

Op zondag 13 maart 2011 03:43 schreef Lieveroos het volgende:
Ik mis hem, maar heb net uitgehuild en ik voel me een stuk beter. Dat lucht echt op. Want weet je? Ik mis hem omdat ik een leegte voel. Maar die leegte voelen is nergens voor nodig, zeker wetende dat hij me pijn heeft gedaan. En die pijn hoef ik niet te accepteren, want ik ga gewoon verder zonder hem en wat van mijn eigen leven maken. Uiteindelijk ben ik zelf wie ik ben, en ik ben ook een persoon die de moeite waard is. Zelf en alleen kom ik er echt wel. Ik wacht op iemand die echt om me geeft.
Fuck him!
Zo. Alle frustratie eruit.

Correctie, ik misTE hem. Vanaf nu ga ik verder!