[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #17

Ik kom hier ook weer eens om de hoek kijken.
Ik heb me in januari voor het laatst gemeld hier toen ik gestopt ben met alle medicatie op eigen verzoek. Veel medicatie geprobeerd maar het deed allemaal niks voor me.
Inmiddels is het echt zo ver dat ik (weer) geen andere keuze lijk te hebben. De situatie is nog niet veranderd en de klachten worden erger. Ik moet maar weer wat gaan proberen en hopen dat het nu wel aanslaat.

Vanaf morgen start ik met mirtazapine (remeron) en cisordinol.
Iemand hier ervaringen mee?
Bah, ik zie er nu al weer tegenop.

Succes appelsap
Hopelijk doet het dit keer wel iets voor je.

Ik kom ook zomaar even binnenvallen maar had een vraag,

ik slik inmiddels al 2 jaar de maximale dosis zyprexa (en een tijdje daarboven), en had vandaag een discussie met mijn nieuwe behandelaar, ik ben van mening dat het mij enorm afvlakt en vooral op creatief gebied) en ook op emotoneel gebied, ben nu weliswaar aan het afbouwen en is er al een flinke dosis vanaf, maar merk nog weinig dat er uberhaupt wat terug komt, nu is mijn behandelaar van mening dat dat door de psychose is gekomen, en het erg lang kan duren voordat het weer helemaal of terug is, of in het ergste geval helemaal niet meer, zijn er hier mensen die ervaring hebben daarin, het beangstigd mij en wil gewoon weer een normaal gevoelsleven hebben.

voor dat psychose kwam risperdal gehad maar daar werd ik zo gek als een deur van, en erg sceptisch over nieuwe medicijnen.

Na een opname 2 jaar geleden van 5 weken en 8 maanden deeltijdtherapie, heb ik tot 5 maanden geleden een jaar Lexapro geslikt en slik ik nu Sertraline.

Verder heb ik ook nog Alprazolam geslikt, maar ben ik gelukkig vanaf (slikte dit al een half jaar).

Gelukkig gaat het nu goed met de medicijnen, merk wel dat ik soms erg vergeetachtig kan zijn en last heb van de vervelende bijwerking 'opvliegers' en dat is niet fijn als je pas 25 jaar bent. Ik slik ze voor mijn angststoornis en depressiviteit.

Ik slik sinds vandaag naast 100 mg Sertraline ook 2 mg Risperdal en 10 mg Oxazepam. Hopelijk word het zo wat rustiger in mijn hoofd...

Ik gun het je zo Sylvana

Dankje

Ik heb het idee dat de Risperdal inmiddels begint te werken, stem is wat minder overheersend aanwezig. En heb de Oxazepam gelukkig nog maar een paar keer nodig gehad

Voor het slapen heb ik 2.5mg lorazepam geslikt. Wat ik vervolgens merkte is dat ik rond 12 uur s middags enorme hartkloppingen en paniek kreeg waardoor mijn arts dus voorstelde de lorazepam ook s middags te gebruiken. Dit hielp alleen was ik de hele dag zo moe en vlak als de pest en wilde ik gaan afbouwen.

Momenteel zit ik op 1mg lorazepam voor het slapen en twee keer .25mg voor overdag maar de hartkloppingen komen toch telkens weer opzetten in de middag.

Weet iemand of dit een soort van kater van de lorazepam kan zijn of is er wat anders aan de hand? Ik heb al een bloedtest gedaan bij de huisarts en daarop was alles oke.

Bedankt

Hoe lang heb je Lorazepam geslikt ?
Hartkloppingen, angst en paniek zijn typische onthoudingsverschijnselen van benzo`s. Niet zo zeer ernstig, maar kan wel erg vervelend zijn idd.

Het is ook niet gek dat je, wanneer je het middeel alleen `s avonds gebruikt, `s middags onthoudingsverschijnselen krijgt. Lorazepam heeft namelijk een vrij korte halfwaardetijd (9-16 uur).

Advies is om zo langzaam mogelijk af te bouwen. Ik weet niet hoeveel je eerst `s middags gebruikte maar in 1 keer van 2,5 naar 1mg in de avond vind ik eigenlijk al een veel te grote stap als je het al een tijdje gebruikt. Langzaam afbouwen is echt cruciaal als het om benzo`s gaat.

Nog beter zou zijn om over te stappen op een benzodiazepine met een langere halfwaardetijd (bijvoorbeeld clonazepam, ong 3 dagen). Dan heb je geen last van de schommelingen door de dag heen, en als je dan heel langzaam iedere dag wat minder neemt vermijd je daarmee de meeste onthoudingsverschijnselen.

[ Bericht 2% gewijzigd door DaneV op 06-11-2011 18:02:44 ]

Schrijf al lange tijd in dit topic over stoppen met medicatie, dat het me niet lukt. Ik ben nu alweer anderhalf jaar aan het afbouwen van Anafranil en ik ben eindelijk bijna op 0 mg. Wilde zeggen dat als je het echt wil, het wel kan lukken. Helaas is mijn stemming wel slechter geworden, maar het blijft wel ongeveer op hetzelfde niveau. Het wordt niet nog slechter naarmate de dosering lager wordt. Ik ben wel bang voor de overgang naar niks, 0 mg dus. Het is helaas een bijna onmogelijke afweging die ik moet maken... me beter voelen en medicatie slikken, of een slechtere stemming en geen medicatie.

quote:

Op zondag 6 november 2011 17:54 schreef DaneV het volgende:
Hoe lang heb je Lorazepam geslikt ?
Hartkloppingen, angst en paniek zijn typische onthoudingsverschijnselen van benzo`s. Niet zo zeer ernstig, maar kan wel erg vervelend zijn idd.

Het is ook niet gek dat je, wanneer je het middeel alleen `s avonds gebruikt, `s middags onthoudingsverschijnselen krijgt. Lorazepam heeft namelijk een vrij korte halfwaardetijd (9-16 uur).

Advies is om zo langzaam mogelijk af te bouwen. Ik weet niet hoeveel je eerst `s middags gebruikte maar in 1 keer van 2,5 naar 1mg in de avond vind ik eigenlijk al een veel te grote stap als je het al een tijdje gebruikt. Langzaam afbouwen is echt cruciaal als het om benzo`s gaat.

Nog beter zou zijn om over te stappen op een benzodiazepine met een langere halfwaardetijd (bijvoorbeeld clonazepam, ong 3 dagen). Dan heb je geen last van de schommelingen door de dag heen, en als je dan heel langzaam iedere dag wat minder neemt vermijd je daarmee de meeste onthoudingsverschijnselen.

Een half jaar nu, dat ik lichamelijk afhankelijk ben geworden is voor mij wel een zekerheid. Voordat ik van 2,5mg naar 1 ging heb ik eerst nog op 2 en 1,5 gezeten een tijdje.

Is het met overstappen naar een andere benzo niet zo dat je ze opstapelt? Merk wel dat er schommelingen zijn ja maar de hartkloppingen van de 1mg 's avonds zijn nog wel op te vangen met twee kwartjes overdag.

quote:

Op zondag 6 november 2011 18:46 schreef juxtaposition het volgende:
Schrijf al lange tijd in dit topic over stoppen met medicatie, dat het me niet lukt. Ik ben nu alweer anderhalf jaar aan het afbouwen van Anafranil en ik ben eindelijk bijna op 0 mg. Wilde zeggen dat als je het echt wil, het wel kan lukken. Helaas is mijn stemming wel slechter geworden, maar het blijft wel ongeveer op hetzelfde niveau. Het wordt niet nog slechter naarmate de dosering lager wordt. Ik ben wel bang voor de overgang naar niks, 0 mg dus. Het is helaas een bijna onmogelijke afweging die ik moet maken... me beter voelen en medicatie slikken, of een slechtere stemming en geen medicatie.

"Niets" is eng ja, in het begin. Alsof je voor het eerst op ijs loopt dat in theorie dik genoeg zou moeten zijn, maar wat je niet helemaal zeker weet tot je het uitprobeert.
In mijn geval werd mijn stemming daarna juist ook nog weer wat beter, omdat het me gelukt was te stoppen, en omdat het me nu op eigen kracht lukte. En dat gaf vertrouwen.
Ik hoop voor je dat het jou ook zo zal vergaan, maar zo niet, bedenk dan: medicijnen gebruiken is geen schande ofzo, sommige mensen hebben dat nu eenmaal nodig.
Good luck

quote:

Op zondag 6 november 2011 20:48 schreef b4kl4p het volgende:

[..]

Een half jaar nu, dat ik lichamelijk afhankelijk ben geworden is voor mij wel een zekerheid. Voordat ik van 2,5mg naar 1 ging heb ik eerst nog op 2 en 1,5 gezeten een tijdje.

Is het met overstappen naar een andere benzo niet zo dat je ze opstapelt? Merk wel dat er schommelingen zijn ja maar de hartkloppingen van de 1mg 's avonds zijn nog wel op te vangen met twee kwartjes overdag.

Mjah na een half jaar ben je idd wel al lichamelijk afhankelijk. Maar je dosis was ook weer niet zo hoog dus op zich zou het afbouwen wel moeten lukken..

Overstappen van de ene op de andere benzo zou geen problemen moeten opleveren. Alle benzo`s werken hetzelfde dus zodra je clonazepam/diazepam neemt kun je direct stoppen met de lorazepam.

1mg lorazepam is gelijk aan 0.5mg clonazepam of 10mg diazepam (is wel enigsinds afhankelijk van je metabolisme). Een idee zou dus kunnen zijn om te beginnen met 0.75mg clonazepam de eerste dag, daarna 0.50 per dag (want dan zit nog ongeveer de helft van de 0.75mg in je bloed), en dan na een week met 0.1-0.2mg per week gaan afbouwen. Beter wat te langzaam dan de snel want hoe langer je doet over het afbouwen, hoe kleiner de kans op lang aanhoudende ontwenningsverschijnselen.

[ Bericht 1% gewijzigd door DaneV op 06-11-2011 23:52:11 ]

quote:

Op zondag 6 november 2011 23:42 schreef DaneV het volgende:

[..]

Alle benzo`s werken hetzelfde

Dat is wel heel kort door de bocht.
Vanuit dat standpunt werken alle SSRI's ook hetzelfde.
Ik vind dat maar onzin.
Trouwens zit er bij benzo's meer verschil tussen.

Idd wat kort door de bocht maar net als bij SSRI`s zijn de verschillen wel minimaal. SSRI`s verschillen nog wat van elkaar omdat ze vaak op meerdere receptoren werken dan enkel serotonine.

Volgens mij zijn er geen benzo`s die een veel effect hebben op andere receptoren dan de benzodiazepinereceptor. Qua voorkomen van ontwenningsverschijnselen denk ik dat er weinig tot geen verschil zal zijn mits de equivalente dosis wordt gebruikt.

quote:

Op zondag 6 november 2011 23:33 schreef Burdie het volgende:

[..]

"Niets" is eng ja, in het begin. Alsof je voor het eerst op ijs loopt dat in theorie dik genoeg zou moeten zijn, maar wat je niet helemaal zeker weet tot je het uitprobeert.
In mijn geval werd mijn stemming daarna juist ook nog weer wat beter, omdat het me gelukt was te stoppen, en omdat het me nu op eigen kracht lukte. En dat gaf vertrouwen.
Ik hoop voor je dat het jou ook zo zal vergaan, maar zo niet, bedenk dan: medicijnen gebruiken is geen schande ofzo, sommige mensen hebben dat nu eenmaal nodig.
Good luck

Thanks, het is inderdaad net als op een dun laagje ijs gaan lopen! Het geeft me wel moed dat het bij jou goed is gegaan. Ik vind medicatie gebruiken geen schande, maar ik heb zo idioot veel last van de bijwerkingen (met eigenlijk allerlei types AD) dat het mijn leven echt belemmert.
Misschien heb ik te vroeg gejuicht overigens, heb nu net weer een hele erge dip dag... maar dat hoort erbij denk ik. Morgen ga ik van 10 naar 5 mg, en over een week naar 0 mg. Vind het zo ontzettend spannend!

Hallo allemaal,

Ik heb vroeger ooit een jaartje paroxetine gebruikt, maar dat het zo je gevoelens afvlakt beviel me helemaal niet. Ok niet meer verdrietig maar ook geen blijdschap meer kunnen voelen
Zijn er ook anti-depressiva waarbij dat niet het geval is?

quote:

Op maandag 7 november 2011 22:05 schreef juxtaposition het volgende:

[..]

Thanks, het is inderdaad net als op een dun laagje ijs gaan lopen! Het geeft me wel moed dat het bij jou goed is gegaan. Ik vind medicatie gebruiken geen schande, maar ik heb zo idioot veel last van de bijwerkingen (met eigenlijk allerlei types AD) dat het mijn leven echt belemmert.
Misschien heb ik te vroeg gejuicht overigens, heb nu net weer een hele erge dip dag... maar dat hoort erbij denk ik. Morgen ga ik van 10 naar 5 mg, en over een week naar 0 mg. Vind het zo ontzettend spannend!

Dipjes horen bij het leven hè, het is een misverstand te denken dat niet-depressieve mensen zich altijd top voelen .
Ik heb zelf mijn medicijnen enorm langzaam afgebouwd, eerst door de helft, dan een derde, dan een kwart, dan een zesde, eigenlijk net zolang tot die pil niet meer fatsoenlijk gedeeld kon worden, en toen naar nul.
En ik ben nu alweer bijna drie jaar medicijnvrij .
Succes met verder afbouwen .

quote:

Op maandag 7 november 2011 23:36 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Hallo allemaal,

Ik heb vroeger ooit een jaartje paroxetine gebruikt, maar dat het zo je gevoelens afvlakt beviel me helemaal niet. Ok niet meer verdrietig maar ook geen blijdschap meer kunnen voelen
Zijn er ook anti-depressiva waarbij dat niet het geval is?

Afhankelijk van je persoonlijke reactie...
Maar over het algemeen vlakt Wellbutrin (Bupropion) je gevoelens niet af en het heeft geen negatief effect op je libido; vaak zelfs een positief.

Van de SSRI`s zou ik zeggen Lexapro (escitalopram) of Zoloft (sertraline). Ook Sint janskruid zou een goede optie kunnen zijn. Paroxetine is vrij sederend, dus heeft het een wat grotere kans op "afvlakking" (wat in sommige gevallen gunstig kan zijn natuurlijk)

[ Bericht 3% gewijzigd door DaneV op 12-11-2011 01:19:59 ]

Sint Janskruid is trouwens sowieso interresant. Zowel voor mensen die nog nooit een medicijn hebben gehad als mensen die na het stoppen ervan problemen ervaren.

Laat je niet mislijden dat het een natuurlijk middel is. Het is net zo effectief bij zowel lichte als zware depressie dan synthetische antidepressiva maar het wordt over het algemeen veel beter verdragen.

Bron; http://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=2697
(en er zijn een hoop andere onderzoeken die dit tevens bevestigen)

Omdat het niet selectief de serotoninespiegel verhoogt, heeft het ook nauwelijks seksuele bijwerkingen. Hoe sint janskruid precies werkt is niet bekend; maar we weten dat het effect heeft op serotonine, dopamine, norephedrine en GABA.

Mocht je het willen proberen, is het wel belangrijk dat je een goed merk gebruikt. De goedkopere merken hebben vaak geen enkele zin omdat ze niet genoeg van de werkzame stoffen bevatten. Hyperiplant/WS-5570 (alleen verkrijgbaar bij de apotheek) is een extract waarmee de meeste onderzoeken zijn gedaan, waaronder die in de link. Kira is ook prima maar waarschijnlijk wat minder sterk.

Het kan bij sommige mensen echter wel bijwerkingen hebben; Fotosensitiviteit (gevoeligheid voor licht) en de afname van werking van sommige medicijnen zijn het meest voorkomende. Dit geld ook voor de anticonceptiepil (zwangerschap lijkt me een vrij serieuze bijwerking).

Niet al te lang geleden hier geschreven, ik heb een nieuw account. Zit sinds amper een week op 0 mg medicatie en ik heb me zelden zo verschrikkelijk gevoeld. Ben de hele tijd onwijs boos/agressief en de andere momenten ontzettend verdrietig. Dit is niet gewoon kut voelen of gewoon depressief zijn, dit is een compleet andere state of mind ofzo. Ik herken mezelf niet meer, zo rot heb ik me ook niet gevoeld voor ik aan m'n medicatie begon. En ik weet echt niet waar ik het zoeken moet, ik weet niet eens hoe het ooit morgen moet gaan worden. De wereld is zwart en er zijn geen lichtjes meer, kan niemand om me heen meer zien. Hoe moet ik hier ooit uit komen... in de kliniek zeggen ze dat ik m'n medicatie misschien beter weer op moet gaan bouwen, maar dat is net wat ik niet wil. Is dit waar ik al die tijd mee bezig ben geweest, om op 0 mg te komen?

Hebben meer mensen hier ervaring met zo'n stemming vlak na het afbouwen van medicatie? Is het beter geworden? En hoe de fuck heb je dat voor elkaar gekregen... of is dit 'gewoon' iets dat tijd nodig heeft?

quote:

Op zondag 20 november 2011 19:32 schreef Meteoric het volgende:
Niet al te lang geleden hier geschreven, ik heb een nieuw account. Zit sinds amper een week op 0 mg medicatie en ik heb me zelden zo verschrikkelijk gevoeld. Ben de hele tijd onwijs boos/agressief en de andere momenten ontzettend verdrietig. Dit is niet gewoon kut voelen of gewoon depressief zijn, dit is een compleet andere state of mind ofzo. Ik herken mezelf niet meer, zo rot heb ik me ook niet gevoeld voor ik aan m'n medicatie begon. En ik weet echt niet waar ik het zoeken moet, ik weet niet eens hoe het ooit morgen moet gaan worden. De wereld is zwart en er zijn geen lichtjes meer, kan niemand om me heen meer zien. Hoe moet ik hier ooit uit komen... in de kliniek zeggen ze dat ik m'n medicatie misschien beter weer op moet gaan bouwen, maar dat is net wat ik niet wil. Is dit waar ik al die tijd mee bezig ben geweest, om op 0 mg te komen?

Hebben meer mensen hier ervaring met zo'n stemming vlak na het afbouwen van medicatie? Is het beter geworden? En hoe de fuck heb je dat voor elkaar gekregen... of is dit 'gewoon' iets dat tijd nodig heeft?

"Gewoon" depressief zijn bestaat volgens mij niet. Ik heb in ieder geval ervaren dat ze in verschillende soorten bestaan. Van kotsend over de vloer kruipen, tot agressief en vals zijn, of 3 maanden lang huilen.
Misschien nog een week aankijken en mocht het niet wat rustiger worden in godsvredesnaam toch maar weer voorzichtig aan de medicatie beginnen en toegeven dat je de strijd tegen de depressie op eigen kracht nog niet gewonnen hebt?

Ik heb sinds 3 dagen 25 mg Seroquel voor het slapen en heb vannacht voor het eerst sinds tijden redelijk geslapen Was alleen wel vroeg wakker vanochtend.

Had eerst in een verkeerd topic gepost

Ik heb hier al een hele tijd niet meer gepost maar het gaat op het moment niet zo goed met me dus ik laat maar weer eens van me horen

Ik heb jarenlang citalopram geslikt tegen depressie en dat ging op een gegeven moment zo goed dat dit jaar besloten is om af te bouwen (en omdat ik 20 kilo was aangekomen ) Van 40mg naar 30mg ging prima, ik werd weer wat vrolijker en zag het allemaal positief in. De tweede verlaging ging een stuk minder helaas: zwaar depressief. Samen met de psych vandaag besloten om over te stappen op andere medicatie, namelijk Wellbutrin. Deze zou ook helpen met mijn ADD en leidt niet tot gewichtstoename. Iemand ervaring hiermee? Ik ken het alleen als een middel om te stoppen met roken, en laat ik dat nou al bijna 8 weken zijn Alsnog aan de hulpmiddelen

[ Bericht 0% gewijzigd door MaJo op 23-11-2011 15:35:09 ]

quote:

Op maandag 21 november 2011 09:51 schreef seasushi het volgende:

[..]

"Gewoon" depressief zijn bestaat volgens mij niet. Ik heb in ieder geval ervaren dat ze in verschillende soorten bestaan. Van kotsend over de vloer kruipen, tot agressief en vals zijn, of 3 maanden lang huilen.
Misschien nog een week aankijken en mocht het niet wat rustiger worden in godsvredesnaam toch maar weer voorzichtig aan de medicatie beginnen en toegeven dat je de strijd tegen de depressie op eigen kracht nog niet gewonnen hebt?

Komt op mij ook een beetje over als te vroeg met de medicatie gestopt.. Meestal is het 4 weken voordat het uit je bloed is.. Maar als je je zo rot voelt is het misschien toch iets te vroeg geweest..