Hoe hoger de gelukslat hoe meer depressies?

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:47 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Natuurlijk. Maar een doodlopende weg doemt nooit ineens op, d'r zijn altijd eerst een hele hoop goede afslagen die je hebt gemist (en het doodlopende weg bord).

Nu zitten we een beetje vast. Je weet niet eens wat burnout met iemand doet. Hoe kun je er dan vanuit gaan dat je over de kennis beschikt hierover een vast oordeel over te hebben?
Is 't dan niet verstandiger om gewoon te accepteren dat jouw kennis onvoldoende is om hierop een goed antwoord te geven?

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Spreek voor jezelf. Als ik 't heb over mensen die geen keus hebben, dan bedoel ik mensen die geen keus hebben.

Dat zijn er gelukkig maar heel weinig. Anders zouden er niet genoeg sterke schouders zijn om die te laten overleven.

Keuzes kan je in theorie maken, maar je weet zelf ook wel dat de ene persoon meer of minder keuzes heeft dan de ander, toch?

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:49 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Dat zijn er gelukkig maar heel weinig. Anders zouden er niet genoeg sterke schouders zijn om die te laten overleven.

Dat zijn er VOLGENS JOU heel weinig. Anderen denken daar anders over.
En uiteraard, als je mensen met een burnout al nieteens mee wilt laten tellen tot de groep die geen keus meer heeft, tsja, dan blijft er weinig over idd.

Maar dat ligt dan meer aan jouw gebrek aan kennis.

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Nu zitten we een beetje vast. Je weet niet eens wat burnout met iemand doet. Hoe kun je er dan vanuit gaan dat je over de kennis beschikt hierover een vast oordeel over te hebben?
Is 't dan niet verstandiger om gewoon te accepteren dat jouw kennis onvoldoende is om hierop een goed antwoord te geven?

Wat een onzin, ik heb weldegelijk kennis van wat een burnout met iemand doet, maar ik weiger te accepteren dat het een hopeloze situatie is zonder waarschuwingssignalen vooraf.

De frustraties zullen meer toenemen en mensen worden minder snel gelukkig, maar het ontstaan van echte depressies zie ik hier niet echt spectaculair door toenemen. Depressies zijn voor een aanzienlijk deel ook genetisch bepaald. De omstandigheden doen er wat minder toe dan veel mensen aannemen.

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat zijn er VOLGENS JOU heel weinig. Anderen denken daar anders over.
En uiteraard, als je mensen met een burnout al nieteens mee wilt laten tellen tot de groep die geen keus meer heeft, tsja, dan blijft er weinig over idd.

Maar dat ligt dan meer aan jouw gebrek aan kennis.

Een burnout ontslaat je niet van je maatschappelijke verantwoordelijkheid iig. En dan nog heb je keuzes. Ga ik deze dag uit bed of niet? Ga ik blaadjes harken in het park of blijf ik voor de TV zitten?

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:53 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Een burnout ontslaat je niet van je maatschappelijke verantwoordelijkheid iig. En dan nog heb je keuzes. Ga ik deze dag uit bed of niet? Ga ik blaadjes harken in het park of blijf ik voor de TV zitten?

Oh en ik moet wel zeggen dat voor een eenzaam persoon die geen mensen om zich heen heeft die keuzes er niet lijken te zijn. Je hebt vaak iemand anders nodig om die keuzes aan te wijzen.

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:52 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Wat een onzin, ik heb weldegelijk kennis van wat een burnout met iemand doet

Nee, dat heb je niet (staat enkele posts hier boven al beschreven).

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:52 schreef Maanvis het volgende:

[..]

, maar ik weiger te accepteren dat het een hopeloze situatie is zonder waarschuwingssignalen vooraf.

hopeloze situatie is nogal een dramatizering, ik had 't over mensen met een burnout.
Enig idee wat er voor nodig is om waarschuwings signalen op te pikken?

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:53 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Een burnout ontslaat je niet van je maatschappelijke verantwoordelijkheid iig. En dan nog heb je keuzes. Ga ik deze dag uit bed of niet? Ga ik blaadjes harken in het park of blijf ik voor de TV zitten?

Blaadjes harken met een burnout? je hebt echt geen flauw idee waar je 't over hebt.

Het is echt niet zo simpel als je denkt.

Hoe kun je nou zo'n hard oordeel vellen over iets waar je geen verstand van hebt?

Edit: Ik had 't over deze post van jou:

quote:

Op dinsdag 8 maart 2011 23:01 schreef Maanvis het volgende:Natuurlijk heb ik van een burnout gehoord, maar kan iemand met een burnout echt helemaal niets meer behalve de hele dag op bed liggen? Kan die niet meer een leuk gesprek aanknopen met de bejaarde eenzame overbuurvrouw? Kan die niet meer het gras voor de deur maaien? Kan die niet meer een positieve bijdrage leveren aan de maatschappij? Kan die niet blaadjes rond gaan delen voor de kerk? Kan die niet vrijwilliger worden bij een jongerensoos?

p.s., ik ga zo wel naar bed. Begin al aardig moe te worden.

En zo verzandt een potentieel interessant topic in een de eeuwige aanstelleritis/nietes discussie.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:07 schreef MuyTrabajo het volgende:
En zo verzandt een potentieel interessant topic in een de eeuwige aanstelleritis/nietes discussie.

Dan heb je niet goed gelezen. Misschien is 't ook voor jou bedtijd aan 't worden.

Over de lat hoog leggen gaat het iig niet meer.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:10 schreef MuyTrabajo het volgende:
Over de lat hoog leggen gaat het iig niet meer.

Jawel. Wat hier gaande is, is een discussie tussen 2 personen die een heel verschillende mening hebben juist over die lat.
Burnout is een typisch gevalletje "lat te hoog", vind je ook niet?

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:03 schreef magnetronkoffie het volgende:
Blaadjes harken met een burnout? je hebt echt geen flauw idee waar je 't over hebt.

Het is echt niet zo simpel als je denkt.

Hoe kun je nou zo'n hard oordeel vellen over iets waar je geen verstand van hebt?

Het lijkt me wel zinvol om onderscheid te maken in de ernst van de aandoening. Net zoals depressies in hevigheid erg kunnen verschillen. Je kunt niet stellen dat iedereen met een burnout alleen maar de hele dag op z'n nest wil/zal blijven liggen en totaal niets meer zal ondernemen.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:12 schreef Menu_69 het volgende:

[..]

Het lijkt me wel zinvol om onderscheid te maken in de ernst van de aandoening. Net zoals depressies in hevigheid erg kunnen verschillen. Je kunt niet stellen dat iedereen met een burnout alleen maar de hele dag op z'n nest wil/zal blijven liggen en totaal niets meer zal ondernemen.

Ik heb 't zelf een aantal keer meegemaakt, en kan vertellen dat 't echt een moment was van "En toen kwam ik met m'n hoofd tegen de muur!".
De eerste aantal keren had ik niet eens door wat er met me aan de hand was. 't was alsof m'n lichaam niet meer wou.

Geen aanrader om mee te maken...al denk ik dat sommige Nederlanders er best nog wel eens wat van op zouden kunnen steken

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jawel. Wat hier gaande is, is een discussie tussen 2 personen die een heel verschillende mening hebben juist over die lat.
Burnout is een typisch gevalletje "lat te hoog", vind je ook niet?

Ja, dat dan weer wel.

Sommige mensen denken de lat hoger te kunnen leggen zonder schadelijke gevolgen voor de volksgezondheid. Het zijn echter dezelfde soort mensen die niet eens ECHT weten wat er aan de hand is.

Ik heb eens een artikeltje gelezen op nu.nl. het ging over dat met een wetenschappelijke proef was aangetoond dat rijkere mensen minder goed kunnen luisteren.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb 't zelf een aantal keer meegemaakt, en kan vertellen dat 't echt een moment was van "En toen kwam ik met m'n hoofd tegen de muur!".
De eerste aantal keren had ik niet eens door wat er met me aan de hand was. 't was alsof m'n lichaam niet meer wou.

Geen aanrader om mee te maken...al denk ik dat sommige Nederlanders er best nog wel eens wat van op zouden kunnen steken

Het kan heel goed zijn dat het zo was in jouw geval, maar er zullen vast ook mensen zijn die met een burnout thuis zaten, maar toch wel zo nu en dan in hun tuintje aan het prutsen waren. Zoals gezegd: net zoals de ene depressie de andere niet is.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:16 schreef Menu_69 het volgende:

[..]

Het kan heel goed zijn dat het zo was in jouw geval, maar er zullen vast ook mensen zijn die met een burnout thuis zaten, maar toch wel zo nu en dan in hun tuintje aan het prutsen waren. Zoals gezegd: net zoals de ene depressie de andere niet is.

Het is maar net hoe je leven in elkaar zit...al kan ik beter zeggen:
het is maar net hoeveel hoe weinig er op dat moment nog van je leven over is.
Door een burnout wordt je blikveld als 't ware steeds smaller. Een automatisme, om energie te besparen.

Ik zal niet alle details vertellen van hoe ik 't ervaren had, maar kan je wel vertellen dat ik zelfs de trap in m'n trappenhuis niet meer op kwam. Echt geen pretje. Ik had GEEN FLAUW idee waar 't nou aan lag?!?

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Blaadjes harken met een burnout? je hebt echt geen flauw idee waar je 't over hebt.

Het is echt niet zo simpel als je denkt.

Wat weerhield je ervan om blaadjes te harken? Welke keuzes had jij nog over?
Ging het blaadjes harken niet? Was dat al teveel maatschappelijke verantowordelijkheid? Zelfs dat?
Met welke ontiegelijk gecompliceeerde oplossing ben jij er uit gekomen?
Ik neem toch aan dat je wel de keuze had om hulp te accepteren aangezien je nu geen burnout meer hebt? Ik neem toch aan dat je wel iemadn in je leven had die tegen je zei dat het niet hopeloos was en dat je er uit kon komen?

quote:

Hoe kun je nou zo'n hard oordeel vellen over iets waar je geen verstand van hebt?

Ik vel geen hard oordeel. Ik wil alleen zeggen dat er nog hoop is ook al lijkt de situatie hopeloos. En ja dat klinkt hard als het gelezen wordt door iemand die vindt dat er geen hoop meer is en geen keuzes meer zijn op bepaalde momenten in het leven.

quote:

Edit: Ik had 't over deze post van jou:

En daar was niets mis mee, de vragen die daarin staan zijn niet als oordeel bedoeld, eerder als handvest om jezelf af te vragen; is alles eigenlijk wel ooit hopeloos?
Ik vind van niet. Zonder hoop en zonder keuzes kan ik niet leven, op het moment dat het besef tot me doordringt dat er geen keuzes meer over zijn, en dat mijn bestaan dus zinloos is, beëindig ik mijn leven.
En ik laat het niet zover komen.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jawel. Wat hier gaande is, is een discussie tussen 2 personen die een heel verschillende mening hebben juist over die lat.
Burnout is een typisch gevalletje "lat te hoog", vind je ook niet?

Maar legt de maatschappij dan de lat te hoog..
of jijzelf?

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:32 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Maar legt de maatschappij dan de lat te hoog..
of jijzelf?

Staat er duidelijk, niet?

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:31 schreef Maanvis het volgende:
Met welke ontiegelijk gecompliceeerde oplossing ben jij er uit gekomen?

Ik heb m'n toenmalige hulpverlener uiteindelijk verteld hoe 't ECHT met me ging, en werd per direct naar de PAAZ gestuurd. Mocht niet eens nog naar huis om kleren op te halen, die moest ik laten brengen.

quote:

Op woensdag 9 maart 2011 00:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het is maar net hoe je leven in elkaar zit...al kan ik beter zeggen:
het is maar net hoeveel hoe weinig er op dat moment nog van je leven over is.
Door een burnout wordt je blikveld als 't ware steeds smaller. Een automatisme, om energie te besparen.

Ik zal niet alle details vertellen van hoe ik 't ervaren had, maar kan je wel vertellen dat ik zelfs de trap in m'n trappenhuis niet meer op kwam. Echt geen pretje. Ik had GEEN FLAUW idee waar 't nou aan lag?!?

Maar ben je het er mee eens dat het dus in verschillende gradaties kan voorkomen en dat het ook per persoon kan verschillen hoe snel iemand weer herstelt?