[WIN] 'Mijn opa was een Duitser'

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:28 schreef Marijkezwolle het volgende:

[..]

Oeh, dat lijkt me eigenlijk misschien nog wel dubbel pijnlijk Als iemand het uit onwetendheid zegt dan zou ik het denk ik beter kunnen handelen dan als iemand die er in principe vanaf weet zo'n ondoordachte opmerking maakt... Of maakt dat voor jou geen verschil?

Wat overdreven. Het is een miljoen jaar geleden en je was er zelf niet eens bij. Wat boeit het nu als één nitwit zoiets achterlijks zegt, je weet toch zelf wel beter.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:33 schreef Gwywen het volgende:
Hallo Alex,
heeft je studiekeuze (eerst geschiedenis, later Duits) iets te maken met de ontdekking van je wortels of was die interesse er altijd al?

Op mijn twaalfde keek ik in de boeken over het oude Egypte door. Geschiedenis vond ik eigenlijk altijd al geweldig. Toen ik later filosofen ging lezen (Nietzsche, Schopenhauer, Plato) en bepaalde boeken alleen in het Duits kon krijgen, ben ik Duits gaan lezen. Een studie Duits vind ik eigenlijk wel een logische keuze. Het sluit, los van mijn opa, uitstekend aan bij mijn interesses.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:36 schreef AlexDekker het volgende:

[..]

Mee eens. Voor een buitenstaander die de oorlog mee had gemaakt ligt het denk ik een stuk gevoeliger. Een verhouding met een Duitser, de vijand, is voor deze mensen zo ongeveer net zo erg als hoogverraad. De beeldvorming van Lou de Jong sloot daar naadloos op aan: foute Duitsers, foute vrouwen.

Ja, dat is natuurlijk zo. Dat hele beeld er omheen... En ik snap dat het voor je oma en familie heel gevoelig lag. Maar omdat jij voor mijn gevoel in een heel andere tijd bent opgegroeid dacht ik dat het voor jou misschien toch minder schokkend zou zijn, op de een of andere manier...
Hoop je ook dat je dmv dit boek misschien iets van die taboe doorbreekt?

Was je ook zo'n zoektocht begonnen (denk je) als je opa Nederlander was geweest maar veel te gissen over had gelaten over de oorlogstijd?

Mijn opa was een schat van een man. Geen makkelijke, maar voor ons, zijn kleinkinderen, een held.
Toch was er veel wat hij niet vertelde/deelde. Zijn oorlogsjaren schijnen een hel te zijn geweest; terug komen lopen vanaf Normandië naar huis (Scheveningen), onderweg veel maten verloren, en uiteindelijk ik geloof alleen thuis aangekomen. Wij weten niet veel, maar het 'boeit' me op de een of andere manier. Juist omdat ik mijn opa zo goed (denk te) ken(nen)/(de).. zou ik het ergens wel willen weten.. maar wat doet het met je: weten wat er tijdens die verschrikkelijke jaren met ene familielid, in dit geval je opa, is 'gebeurd'.

Heb het boek nog niet gelezen, wil het zeker wel gaan doen, maar ben benieuwd wat het 'weten' en wat het juist 'NIET weten' met zich meebrengt: ook zoals je al eerder antwoordde: je weet niet zeker of hij vrijwillig het leger in ging of puur uit plicht.. Doet het bewust NIET weten geen pijn?

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:43 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Wat overdreven. Het is een miljoen jaar geleden en je was er zelf niet eens bij. Wat boeit het nu als één nitwit zoiets achterlijks zegt, je weet toch zelf wel beter.

Als het iemand is die ik ken en die dicht bij mij staat dan zou ik me wel degelijk gekwetst voelen. Ik zou het onnodig kwetsend en eigenlijk ook kortzichtig vinden om zo'n soort opmerking te plaatsen.
Maar jij mag het overdreven vinden hoor

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:35 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dit was dus de eerste keer dat je vader een foto van zijn vader zag? Is hij zelf ook op zoek geweest naar je opa toen hij het geheim hoorde?

Mijn ouders bewaarden twee foto's van mijn opa. Deze waren gemaakt tijdens de oorlog. De foto's waar ik op doel, waren foto's die onze aangetrouwde nicht jaren later stuurde. Die foto's heeft mijn vader nooit gezien helaas.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:41 schreef Rewimo het volgende:
Ook hier op FOK! kom je mensen tegen die een hekel aan Duitsers hebben, vanwege de oorlog. Mensen die zelf de oorlog niet hebben meegemaakt, en puur vanwege "de geschiedenis" anti-Duits zijn. Wat vind je daarvan?

_{(Wij wonen zelf in DLD en soms krijg je daar zulk soort reacties op, wat nergens op slaat wat mij betreft)}

Dom,dommer, domst! De Nederlandse economie drijft op de Duitse, de Nederlandse kust blijft dankzij de Oosterburen nog iedere zomer vol lopen en het voetballen leren we in Duitsland. Wie zo eenvoudig is om anti-Duits te moeten wezen, kent de geschiedenis niet of nauwelijks en heeft geen enkel verstand van economie.

tussendoor: super dit! Natuurlijk een extra stukje reclame maar ook wel echt een LEUKE vorm van reclame

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:47 schreef Marijkezwolle het volgende:

[..]

Als het iemand is die ik ken en die dicht bij mij staat dan zou ik me wel degelijk gekwetst voelen. Ik zou het onnodig kwetsend en eigenlijk ook kortzichtig vinden om zo'n soort opmerking te plaatsen.
Maar jij mag het overdreven vinden hoor

Ach, het is natuurlijk niet leuk, maar je kan ook overdrijven ja. Daarbij, als je in 1943 een Duitse soldaat neukt weet je dat er reacties gaan komen, hè. .

Okay, mijn vraag:
Ik vind je oma geen NSB-er hoor, Alex, maar vind je het nu werkelijk raar dat anderen het misschien wel raar vinden dat je tijdens WWII ervoor kiest om het met een Duitse soldaat te gaan doen?

Deze kreeg ik ook niet als quote:

Ik kan me ook voorstellen dat je op deze manier tijdens de zoektocht op dingen stuitte die je niet verwacht had. Wat was het verrassendste, als dat er is, wat je ontdekte?

Oei... Dat mijn oma de brieven van mijn opa verbrand had, toen ze net dementeerde. Dat was vervelend. Ik was verrast dat ze die nog bewaard had. Maar het meest spannende was of de foto die we vonden in een naaigarendoos (die al jaren bij een oom en tante had gestaan, vervolgens heel lang bij mijn moeder en daarna nog weken bij ons thuis in de kast) en dat we daar een foto van opa in vonden. Of de foto die een vriend van mij in een boek vond. Mijn opa stond er in als gevangene!

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:45 schreef Marijkezwolle het volgende:

[..]

Ja, dat is natuurlijk zo. Dat hele beeld er omheen... En ik snap dat het voor je oma en familie heel gevoelig lag. Maar omdat jij voor mijn gevoel in een heel andere tijd bent opgegroeid dacht ik dat het voor jou misschien toch minder schokkend zou zijn, op de een of andere manier...
Hoop je ook dat je dmv dit boek misschien iets van die taboe doorbreekt?

Als mijn boek gesprekken binnen families kan openbreken of zelfs de oorlog in de beeldvorming terug kan brengen naar menselijke proporties, dan ben ik heel erg blij. Dus ja, hopelijk breekt dit het taboe open.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:45 schreef motorbloempje het volgende:
Was je ook zo'n zoektocht begonnen (denk je) als je opa Nederlander was geweest maar veel te gissen over had gelaten over de oorlogstijd?

Mijn opa was een schat van een man. Geen makkelijke, maar voor ons, zijn kleinkinderen, een held.
Toch was er veel wat hij niet vertelde/deelde. Zijn oorlogsjaren schijnen een hel te zijn geweest; terug komen lopen vanaf Normandië naar huis (Scheveningen), onderweg veel maten verloren, en uiteindelijk ik geloof alleen thuis aangekomen. Wij weten niet veel, maar het 'boeit' me op de een of andere manier. Juist omdat ik mijn opa zo goed (denk te) ken(nen)/(de).. zou ik het ergens wel willen weten.. maar wat doet het met je: weten wat er tijdens die verschrikkelijke jaren met ene familielid, in dit geval je opa, is 'gebeurd'.

Heb het boek nog niet gelezen, wil het zeker wel gaan doen, maar ben benieuwd wat het 'weten' en wat het juist 'NIET weten' met zich meebrengt: ook zoals je al eerder antwoordde: je weet niet zeker of hij vrijwillig het leger in ging of puur uit plicht.. Doet het bewust NIET weten geen pijn?

Laat ik het zo zeggen: mijn oom Klaus stierf als een baby van enkele dagen oud. In 1940. De doodsoorzaak wil ik gewoon niet weten. Was het een slachtoffer van één van de beruchte euthanasieprogramma's? Of 'gewoon' ongezond? Of mijn andere oom Bernd. Die stierf aan de gevolgen van een bombardement op Hannover. Bernd werd enkele maanden oud. Het zijn dingen die ik gelukkig niet aan mijn opa heb kunnen vragen. Ikzelf weiger verder onderzoek te doen naar deze jongens. Voor mij is het een geval waar ik van denk dat ik dan voor mijzelf te ver ga.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:07 schreef AlexDekker het volgende:

[..]

Laat ik het zo zeggen: mijn oom Klaus stierf als een baby van enkele dagen oud. In 1940. De doodsoorzaak wil ik gewoon niet weten. Was het een slachtoffer van één van de beruchte euthanasieprogramma's? Of 'gewoon' ongezond? Of mijn andere oom Bernd. Die stierf aan de gevolgen van een bombardement op Hannover. Bernd werd enkele maanden oud. Het zijn dingen die ik gelukkig niet aan mijn opa heb kunnen vragen. Ikzelf weiger verder onderzoek te doen naar deze jongens. Voor mij is het een geval waar ik van denk dat ik dan voor mijzelf te ver ga.

Poeh, heftig

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:08 schreef Goodbye het volgende:

[..]

Poeh, heftig

quote:

Op maandag 7 maart 2011 20:53 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Ach, het is natuurlijk niet leuk, maar je kan ook overdrijven ja. Daarbij, als je in 1943 een Duitse soldaat neukt weet je dat er reacties gaan komen, hè. .

Okay, mijn vraag:
Ik vind je oma geen NSB-er hoor, Alex, maar vind je het nu werkelijk raar dat anderen het misschien wel raar vinden dat je tijdens WWII ervoor kiest om het met een Duitse soldaat te gaan doen?

Raar niet, maar ook niet begrijpelijk. Liefde laat zich slecht sturen.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:07 schreef AlexDekker het volgende:
Laat ik het zo zeggen: mijn oom Klaus stierf als een baby van enkele dagen oud. In 1940. De doodsoorzaak wil ik gewoon niet weten. Was het een slachtoffer van één van de beruchte euthanasieprogramma's? Of 'gewoon' ongezond? Of mijn andere oom Bernd. Die stierf aan de gevolgen van een bombardement op Hannover. Bernd werd enkele maanden oud. Het zijn dingen die ik gelukkig niet aan mijn opa heb kunnen vragen. Ikzelf weiger verder onderzoek te doen naar deze jongens. Voor mij is het een geval waar ik van denk dat ik dan voor mijzelf te ver ga.

Kan ik me voorstellen. Dat is heel persoonlijk leed. Dat moet je opa en zijn familie ook een hoop verdriet hebben gedaan.

Maar begrijp ik nu goed dat hij dus al getrouwd was in Duitsland voor hij naar Nederland kwam?

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:10 schreef AlexDekker het volgende:

[..]

Raar niet, maar ook niet begrijpelijk. Liefde laat zich slecht sturen.

Als je niet doorgaat met de ontmoetingen word je ook niet verliefd.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:11 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Kan ik me voorstellen. Dat is heel persoonlijk leed. Dat moet je opa en zijn familie ook een hoop verdriet hebben gedaan.

Maar begrijp ik nu goed dat hij dus al getrouwd was in Duitsland voor hij naar Nederland kwam?

Sterker nog, mijn opa trouwde in 1937 (zijn moeder overleed enkele maanden eerder, zijn vader stierf in 1927) en het eerste kind kwam in 1940. De tweede kwam in 1943. Beiden stierven als baby. Dus voordat hij mijn oma leerde kennen, had hij al een heftige geschiedenis achter zich.

Het beeld van 'de vijand' zal in bezette gebieden ook niet altijd even 'duidelijk' geweest zijn. Veel jongens zaten daar tegen hun wil of al veel te lang. Probeerden er voor zichzelf ook het beste van te maken en te laten zien dat zij zelf écht niet kwaadaardig of kwaadwillend waren.. Zou dat zelf ook doen als ik dienstplicht zou hebben en gestationeerd werd op een plek waar ik de kans kreeg mijn menselijkheid te tonen en te proberen het zo goed mogelijk te maken voor iedereen in mijn omgeving, van 'collega's' tot 'vijand'...

Kan het me best indenken dat daar romances ontstaan zijn.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:11 schreef DaMart het volgende:

[..]

Zonde dat die brieven er niet meer zijn, die hadden ongetwijfeld kunnen helpen bij je onderzoek. Heeft ze, voor zover je dat hebt kunnen achterhalen of kunt weten, nog de hoop gehad je opa ooit terug te zien of waren de brieven en de foto's voor haar vooral een herinnering aan de man die ze toen kende?

Mijn oma heeft tot in de jaren zeventig gehoopt dat mijn opa haar kwam halen. Maar hij kwam niet. Ik denk dat ze daarom de foto's ook heeft bewaard, net als de brieven. Als een soort laatste 'contact'.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:15 schreef motorbloempje het volgende:
Het beeld van 'de vijand' zal in bezette gebieden ook niet altijd even 'duidelijk' geweest zijn. Veel jongens zaten daar tegen hun wil of al veel te lang. Probeerden er voor zichzelf ook het beste van te maken en te laten zien dat zij zelf écht niet kwaadaardig of kwaadwillend waren.. Zou dat zelf ook doen als ik dienstplicht zou hebben en gestationeerd werd op een plek waar ik de kans kreeg mijn menselijkheid te tonen en te proberen het zo goed mogelijk te maken voor iedereen in mijn omgeving, van 'collega's' tot 'vijand'...

Kan het me best indenken dat daar romances ontstaan zijn.

Ik kan het ook wel begrijpen hoor, daar niet van. Maar ik begrijp ook dat anderen het niet vinden kunnen.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:15 schreef AlexDekker het volgende:

[..]

Mijn oma heeft tot in de jaren zeventig gehoopt dat mijn opa haar kwam halen. Maar hij kwam niet. Ik denk dat ze daarom de foto's ook heeft bewaard, net als de brieven. Als een soort laatste 'contact'.

Wanneer is je opa overleden? En wist je opa dat je oma zwanger was, van hem?

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:15 schreef AlexDekker het volgende:

[..]

Mijn oma heeft tot in de jaren zeventig gehoopt dat mijn opa haar kwam halen. Maar hij kwam niet. Ik denk dat ze daarom de foto's ook heeft bewaard, net als de brieven. Als een soort laatste 'contact'.

Denk je dat je oma en opa samen een mooie/goede toekomst hadden kunnen opbouwen (desnoods buiten Nederland of Duitsland) of is toch beter zo geweest, gezien de "schande" van zo'n situatie (dat dat ze uiteindelijk stuk had kunnen maken)..

_{Ik hoop dat mijn vraag duidelijk is}

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:17 schreef Marijkezwolle het volgende:

[..]

Wanneer is je opa overleden? En wist je opa dat je oma zwanger was, van hem?

Mijn opa overleed in 1985. Nadat hij gevangen was genomen, is hij ondervraagd, Op de vraag hoeveel kinderen hij had, gaf hij 3 op. Klaus, Bernd en mijn vader bleek later. De jongens werden niet met naam geneomd, maar het aantal was te toevallig.