C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Zonder twijfel zeg ik doen! Sterker nog, ik heb met mijn vader (overleden januari 2000) daar ook uitgebreid over gepraat. Wat als we hem vonden? Hoe dan ook, dat bleef het doel. Ook als we onszelf of mijn opa misschien er pijn mee deden.quote:Op maandag 7 maart 2011 19:31 schreef motorbloempje het volgende:
Zou je het anderen aan- of afraden eenzelfde onderzoek te starten wanneer zij in een soortgelijke situatie zitten? Kortom: zou je het 'zomaar' weer doen? Of zou je toch nog wat extra overwegingstijd nemen?
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mijn zoontje (10) vraagt zich af hoe je het vindt dat je familie zo lang gelogen heeft over wie je opa was. Hij vindt het heel erg dat je als familie met een leugen moet leven.
(Ik heb hem net geprobeerd uit te leggen wat de situatie destijds was)
(Ik heb hem net geprobeerd uit te leggen wat de situatie destijds was)
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Het begin was redelijk makkelijk: binnen mijn familie. Ik denk dat ik iedereen zo ongeveer wel tientallen malen er over heb doorgezaagd ('Wacht eens! De vorige keer zei je dat, nu zeg je dit. Hoe zit dat?). Doorgaans was de medewerking erg goed. Schaamte was er ook, maar vooral bij andere familieleden. Dus niet bij ons gezin. Ouderen hadden er veel meer last van. Waarschijnlijk omdat ze de oorlog mee hebben gemaakt.quote:
Hallo Alex,
Waar begin je zo een zoektocht en hoe lang heeft het je gekost voor dat je je research voltooid had? Hoe was de medewerking? Kan me voorstellen dat er naast het taboe wat er op schuilt ook veel schaamte is.
Tijdens je zoektocht heb je dus veel mensen gesproken, en ik neem aan ook ontmoet. Welke ontmoeting is je het meeste bijgebleven?
Eigenlijk denk ik niet dat ik me hoef te schamen voor mijn opa. Omdat hij Duitser was? Mooi land, leuke mensen, goede schrijvers en filosofen en het land dat de beste historici heeft. Voor de misdaden van de nazi's is mijn opa niet verantwoordelijk te stellen. In Rusland was hij slechts soldaat, in Nederland was hij slechts onderofficier. Uiteindelijk heeft hij ook geleden door de oorlog: twee kinderen dood, mijn vader nooit gezien en Hannover kapot. Ik heb eerder medelijden.quote:
Welkom!
Mijn vraag is eigenlijk of jij je schaamt voor het verleden van je opa? Klinkt misschien voor andere vreemd. Maar als ik praat met mensen over het verleden van mijn opa schaam ik me soms, terwijl ik hem nooit gekend heb.
Vindt u het belangrijk dat er elk jaar een herdenking plaatsvindt?
En gaat u zelf ook naar een herdenking?
En gaat u zelf ook naar een herdenking?
Sorry, nu ik terug lees heb ik het verkeerd begrepen.quote:
[..]
Eigenlijk denk ik niet dat ik me hoef te schamen voor mijn opa. Omdat hij Duitser was? Mooi land, leuke mensen, goede schrijvers en filosofen en het land dat de beste historici heeft. Voor de misdaden van de nazi's is mijn opa niet verantwoordelijk te stellen. In Rusland was hij slechts soldaat, in Nederland was hij slechts onderofficier. Uiteindelijk heeft hij ook geleden door de oorlog: twee kinderen dood, mijn vader nooit gezien en Hannover kapot. Ik heb eerder medelijden.
Toch heel erg bedankt voor je antwoord!
All good things are wild and free.
Hallo Alex,
Wat ik me afvraag: toen je wist dat je opa een Duits soldaat was, was je daar toen zelf open over naar anderen en ben je er wel eens op aangekeken door anderen?
Wat ik me afvraag: toen je wist dat je opa een Duits soldaat was, was je daar toen zelf open over naar anderen en ben je er wel eens op aangekeken door anderen?
Oei, ingewikkeld en veel! Twijfel was er veel en vaak: meerdere sporen liepen dood en hadden niets opgeleverd. De mogelijkheid dat opa bijvoorbeeld een kampbeul was geweest, vertraagde een beetje. Ik sprak dat uitgebreid door met mijn vader. Hij wilde dat ik dan toch door bleef gaan. Het blijft, ondanks eventuele ellende, familie.quote:Op maandag 7 maart 2011 19:36 schreef Marijkezwolle het volgende:
Goedenavond Alex! Mijn vraag is ietwat uitgebreidMaar wat ik mij afvroeg is of je nooit hebt getwijfeld aan je zoektocht? Was je niet bang voor de uitkomst, dat er bijvoorbeeld iets gruwelijks uit zou komen? En was je niet bang dat het beeld van je opa (en misschien zelfs je oma) geheel anders zou worden door wat je kon ontdekken? En waar ik het meest benieuwd naar ben: is je beeld ook veranderd door deze speurtocht?
Het beeld van oma veranderde nadat ik het nieuws had gehoord. Daarna bleek dat oma nog steeds leuk was, ons verwende en erg lief bleef. Vervolgens werd het een oma met een geheim. Dezelfde oma van vroeger, maar met een geheim.
Mijn beeld van de oorlog an sich is een heel stuk anders geworden. Lange tijd dacht ik dat oorlog veel vechten en ellende betekende. Voor mijn opa speelde dat ook, maar in Rusland was het vooral marcheren, buiten slapen (in de zomer, herfst en winter) en eten wat er in de buurt was. Korter gezegd, alle Duitsers waren oorlogsbelustte idioten? Denk ik niet.
Één van de opvallendste antwoorden hoorde ik een paar jaar geleden voor de eerste keer (en die werd enkele maanden geleden nog eens door anderen herhaald!): 'Jouw oma was geen moffenhoer. Dat waren anderen wel, maar jouw oma was een keurige vrouw. Toen al.' Ook kreeg ik van drie verschillende mensen te horen dat de relatie tussen mijn oma en opa 'echte liefde' was geweest.quote:
Werd je oma nog wel geaccepteerd na de oorlog? Of compleet buitengesloten als moffenmeid?
Ik heb wel een paar vragen waarop ik het antwoord interessant zou vinden.
-Denk je dat je grootvader het gevoel had voor het "goede" of "juiste" team te strijden? Was er een gevoel van "Wij winnen dit wel."?
-Wist je grootvader wat er met joden gebeurde in concentratie- of werk -kampen?
Misschien zijn deze vragen al eerder gesteld of weet je er geen antwoord maar toch.
-Denk je dat je grootvader het gevoel had voor het "goede" of "juiste" team te strijden? Was er een gevoel van "Wij winnen dit wel."?
-Wist je grootvader wat er met joden gebeurde in concentratie- of werk -kampen?
Misschien zijn deze vragen al eerder gesteld of weet je er geen antwoord maar toch.
-|||---ლ(╹◡╹ლ)---|||-
Liegen is misschien niet het juiste woord: mijn vader was zeventien toen hij de waarheid hoorde. Er werd gewoon niet over gepraat. Veel mensen wisten het, alleen mijn vader wist het niet.quote:
Mijn zoontje (10) vraagt zich af hoe je het vindt dat je familie zo lang gelogen heeft over wie je opa was. Hij vindt het heel erg dat je als familie met een leugen moet leven.
(Ik heb hem net geprobeerd uit te leggen wat de situatie destijds was)
Had ik even gemist, sorry! Mijn opa was van 1908 en ging in 1940 op 31 jarige leeftijd in dienst. De dienstplicht was tot en met 45 jaar. Vrijwilliger? Ik denk het niet.quote:
Hoe oud was je opa toen hij in het leger ging? En is hij vrijwillig het leger ingegaan, of werd hij gedwongen, zoals later in de oorlog gebeurde, toen steeds jongere jongens opgeroepen werden om te vechten?
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Denk je van niet, of weet je het niet?quote:
Had ik even gemist, sorry! Mijn opa was van 1908 en ging in 1940 op 31 jarige leeftijd in dienst. De dienstplicht was tot en met 45 jaar. Vrijwilliger? Ik denk het niet.
(Het is best lastig om dingen te vragen over een boek dat je nog niet gelezen hebt
)
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ja, sorryquote:
[..]
Oei, ingewikkeld en veel! Twijfel was er veel en vaak: meerdere sporen liepen dood en hadden niets opgeleverd. De mogelijkheid dat opa bijvoorbeeld een kampbeul was geweest, vertraagde een beetje. Ik sprak dat uitgebreid door met mijn vader. Hij wilde dat ik dan toch door bleef gaan. Het blijft, ondanks eventuele ellende, familie.
Het beeld van oma veranderde nadat ik het nieuws had gehoord. Daarna bleek dat oma nog steeds leuk was, ons verwende en erg lief bleef. Vervolgens werd het een oma met een geheim. Dezelfde oma van vroeger, maar met een geheim.
Mijn beeld van de oorlog an sich is een heel stuk anders geworden. Lange tijd dacht ik dat oorlog veel vechten en ellende betekende. Voor mijn opa speelde dat ook, maar in Rusland was het vooral marcheren, buiten slapen (in de zomer, herfst en winter) en eten wat er in de buurt was. Korter gezegd, alle Duitsers waren oorlogsbelustte idioten? Denk ik niet.
Maar dankjewel voor je uitgebreide antwoord! Mooi eigenlijk ook dat het je wel wat positiefs opgeleverd heeft in algemene zin, dat je beeld over de oorlog iets genuanceerder geworden is (als ik dat zo mag zeggen
).Wat ik me net bedenk, jouw vader heeft de uiteindelijke uitkomst niet meegemaakt volgens mij? Is er iets wat je hem nog had willen vertellen over zijn vader?
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Heb je eigenlijk directe familie van je Duitse opa ontmoet en heb je daar wellicht ook "familie-gevoel" bij? Het is tenslotte feitelijk familie van je.
De ontmoeting met een jeugdvriendin van mijn oma. Zij vertelde uitgebreid over opa en ondertussen over haar leven vlak voor de oorlog. In een 19e eeuwse Scheveningse woning, vol met kunst. Alleen klopte één ding absoluut niet: mijn opa had ze in 1940 al ontmoet. Verder was het een gesprek dat omringd was met zwijgen. Ik kreeg de 'leuke' verhalen. Er was geen ellende geweest, zo leek het.quote:Op maandag 7 maart 2011 19:49 schreef DaMart het volgende:
Tijdens je zoektocht heb je dus veel mensen gesproken, en ik neem aan ook ontmoet. Welke ontmoeting is je het meeste bijgebleven?
Omdat ik denk dat je mijn vraag wellicht over het hoofd hebt gezien, nog een keertje in de herhaling!
quote:Op maandag 7 maart 2011 18:50 schreef Goodbye het volgende:
Dat je een opa een Duitser was, was een familiegeheim. Op welke leeftijd en op welke manier ben je er dan achtergekomen dat hij een Duitser was en wat voor gevoel had je daarbij?
Stay with me, let's just breathe.
It's funny how the colors of the real world only seem really real when you viddy them on the screen.
It's funny how the colors of the real world only seem really real when you viddy them on the screen.
Vindt u het belangrijk dat er elk jaar een herdenking plaatsvindt?
En gaat u zelf ook naar een herdenking?
Kon ik even niet quoten, dus dan maar zo.
Ik heb meerdere herdenkingen bezocht, onder andere die van Ravensbrück in Amsterdam. Het blijft indrukwekkend om mee te maken. Dus ja, ik vind het belangrijk dat het gehouden wordt. Alleen vraag ik me wel eens af of we niet teveel herdenken en er ondertussen te weinig mee doen. 'Nooit meer oorlog!' roepen, maar wel Afghanistan in trekken, Irak bezetten, enzovoort. Soms vind ik het wel eens een beetje dubbel.
En gaat u zelf ook naar een herdenking?
Kon ik even niet quoten, dus dan maar zo.
Ik heb meerdere herdenkingen bezocht, onder andere die van Ravensbrück in Amsterdam. Het blijft indrukwekkend om mee te maken. Dus ja, ik vind het belangrijk dat het gehouden wordt. Alleen vraag ik me wel eens af of we niet teveel herdenken en er ondertussen te weinig mee doen. 'Nooit meer oorlog!' roepen, maar wel Afghanistan in trekken, Irak bezetten, enzovoort. Soms vind ik het wel eens een beetje dubbel.
Ik denk dat ik een paar jaar lang wel bang was dat mensen er achter kwamen. Ik heb het pas laat aan vrienden verteld. Toen zij niet moeilijk deden, was de kwestie eigenlijk wel klaar. Toch heeft iemand uit mijn omgeving pasgeleden nog de relatie van mijn oma met opa een 'NSB-streek' genoemd. Dat was wel pijnlijk.quote:
Hallo Alex,
Wat ik me afvraag: toen je wist dat je opa een Duits soldaat was, was je daar toen zelf open over naar anderen en ben je er wel eens op aangekeken door anderen?
Ai, dat lijkt me echt heel pijnlijk... Hoe ga je met zo'n opmerking om? Maak je het bespreekbaar dat je een dergelijke opmerking vervelend vindt?quote:
[..]
Ik denk dat ik een paar jaar lang wel bang was dat mensen er achter kwamen. Ik heb het pas laat aan vrienden verteld. Toen zij niet moeilijk deden, was de kwestie eigenlijk wel klaar. Toch heeft iemand uit mijn omgeving pasgeleden nog de relatie van mijn oma met opa een 'NSB-streek' genoemd. Dat was wel pijnlijk.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik neem aan dat mensen denken dat je oma, omdat ze een relatie met een Duitse soldaat had, ook Duitse sympathieën had. Maar uit je verhaal begrijp ik dat dat niet zo was? Omdat haar moeder ook onderduikers had, zoals je schreef.quote:
Ik denk dat ik een paar jaar lang wel bang was dat mensen er achter kwamen. Ik heb het pas laat aan vrienden verteld. Toen zij niet moeilijk deden, was de kwestie eigenlijk wel klaar. Toch heeft iemand uit mijn omgeving pasgeleden nog de relatie van mijn oma met opa een 'NSB-streek' genoemd. Dat was wel pijnlijk.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Persoonlijk denk ik dat het 'Wij winnen dit!' er lang in heeft gezeten. Niet alleen bij mijn opa, maar bij zo ongeveer iedere Duitser. Ik denk dat er maar weinig soldaten twijfelden tussen 1939 en 1942. Maar of het per sé de goede kant was... Ikzelf denk van niet. Misschien dat mijn opa dacht dat hij het deed voor zijn land?quote:Op maandag 7 maart 2011 19:58 schreef drumstickNL het volgende:
Ik heb wel een paar vragen waarop ik het antwoord interessant zou vinden.
-Denk je dat je grootvader het gevoel had voor het "goede" of "juiste" team te strijden? Was er een gevoel van "Wij winnen dit wel."?
-Wist je grootvader wat er met joden gebeurde in concentratie- of werk -kampen?
Misschien zijn deze vragen al eerder gesteld of weet je er geen antwoord maar toch.
En wat mijn opa wist van de kampen, ik heb geen idee. Ik had het hem zonder twijfel gevraagd als het had gekund.
Hij was van de 3. Welle. Dus opgeroepen in de derde oproepingsronde. Ik denk dus dat hij als dienstplichtige gegaan is, niet als vrijwilliger.quote:
[..]
Denk je van niet, of weet je het niet?
(Het is best lastig om dingen te vragen over een boek dat je nog niet gelezen hebt
Bedankt voor je antwoorden.quote:
[..]
Persoonlijk denk ik dat het 'Wij winnen dit!' er lang in heeft gezeten. Niet alleen bij mijn opa, maar bij zo ongeveer iedere Duitser. Ik denk dat er maar weinig soldaten twijfelden tussen 1939 en 1942. Maar of het per sé de goede kant was... Ikzelf denk van niet. Misschien dat mijn opa dacht dat hij het deed voor zijn land?
En wat mijn opa wist van de kampen, ik heb geen idee. Ik had het hem zonder twijfel gevraagd als het had gekund.
-|||---ლ(╹◡╹ლ)---|||-
|
|
