R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit te denken om binnenkort eens een afspraakje bij een psych te maken...
Over enkele weken is het een jaar uit, en ik denk dat haar naam nog steeds gemiddeld zo' n 100 keer per dag door mijn hoofd gaat.. Ik denk dat, sinds het uit is, het nog nooit is voorgekomen dat ik een UUR niet aan haar heb gedacht...
Het uitgaan van de relatie heeft mij extreem onzeker gemaakt. In goede zin heeft het me geholpen om, na jaren van een beetje aanklooien, wel over mezelf te gaan nadenken wie ik ben, wat ik wil in mijn leven, maar het zorgt er ook voor dat ik me lusteloos voel..
Terwijl ik alle mogelijkheden tot mijn beschikking heb om er iets van te maken, is mijn gemiddelde week toch vooral binnen zitten, chillen met huisgenoten, beetje uitgaan, sportschool en tv kijken, computeren op mijn kamer...
Ik voel me niet meer gewild door vrouwen, en ookal zitten er 8 meiden achter me aan, dat gevoel zal daardoor niet weggaan.
Praat mezelf negatieve dingen aan die gewoon niet kloppen, maar toch ga ik erin geloven...
Het feit dat het uitgegaan is, is volledig mijn schuld. Hiermee wil ik mezelf niet pijnigen, maar ik weet gewoon dat ik bewust geen inzet voor haar heb getoond, en bewust geen leuke vriend ben geweest vaak... Natuurlijk is dit enorm fout geweest, en is het enorm logisch dat mijn ex het uit heeft gemaakt..
Maar ik wou dat ik eens wat vaker op de positieve manier dacht: Dat zij wel echt heel erg haar best heeft gedaan om een relatie met mij te krijgen, en dat ze me echt wel heel erg leuk vond ooit, en dat ik het zelf BEWUST verknald heb, en dus wel degelijk weet hoe het wel moet, en als ik gewoon mezelf was geweest en mijn ego aan de kant had gezet en mijn gevoelens voor haar ook echt aan haar had getoond, dan was het gewoon nog aan geweest...
Over enkele weken is het een jaar uit, en ik denk dat haar naam nog steeds gemiddeld zo' n 100 keer per dag door mijn hoofd gaat.. Ik denk dat, sinds het uit is, het nog nooit is voorgekomen dat ik een UUR niet aan haar heb gedacht...
Het uitgaan van de relatie heeft mij extreem onzeker gemaakt. In goede zin heeft het me geholpen om, na jaren van een beetje aanklooien, wel over mezelf te gaan nadenken wie ik ben, wat ik wil in mijn leven, maar het zorgt er ook voor dat ik me lusteloos voel..
Terwijl ik alle mogelijkheden tot mijn beschikking heb om er iets van te maken, is mijn gemiddelde week toch vooral binnen zitten, chillen met huisgenoten, beetje uitgaan, sportschool en tv kijken, computeren op mijn kamer...
Ik voel me niet meer gewild door vrouwen, en ookal zitten er 8 meiden achter me aan, dat gevoel zal daardoor niet weggaan.
Praat mezelf negatieve dingen aan die gewoon niet kloppen, maar toch ga ik erin geloven...
Het feit dat het uitgegaan is, is volledig mijn schuld. Hiermee wil ik mezelf niet pijnigen, maar ik weet gewoon dat ik bewust geen inzet voor haar heb getoond, en bewust geen leuke vriend ben geweest vaak... Natuurlijk is dit enorm fout geweest, en is het enorm logisch dat mijn ex het uit heeft gemaakt..
Maar ik wou dat ik eens wat vaker op de positieve manier dacht: Dat zij wel echt heel erg haar best heeft gedaan om een relatie met mij te krijgen, en dat ze me echt wel heel erg leuk vond ooit, en dat ik het zelf BEWUST verknald heb, en dus wel degelijk weet hoe het wel moet, en als ik gewoon mezelf was geweest en mijn ego aan de kant had gezet en mijn gevoelens voor haar ook echt aan haar had getoond, dan was het gewoon nog aan geweest...
Wake up and smell the coffee. Het is uit en je hebt het verputst, klaar. Het enige wat je kunt doen is zorgen dat het niet gebeurt in een volgende relatie. Blijven hangen in zelfmedelijden en in het verleden met vragen als 'Wat als...?' schiet je ook geen fuck mee op. Beter dat je aan jezelf gaat werken dan dat je constant je ex idealiseert. Als een afspraak bij de psych jou helpt, gewoon doen. Na een jaar van zelfkastijding lijkt me dat helemaal niet zo'n slecht plan.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
@JiggyJ, ga met wat vrienden stappen, versier een leuke meid en je bent je ex zo vergeten. 
been there,done that!
been there,done that!
@ Goofy : wake up and smell the coffee/ dat is nu juist een beetje het probleem bij mij..
Bij iedereen komt op een gegeven moment, na een bepaalde periodevan verwerken, weer dat "feelgood" moment, waarbij je weer zin hebt om weer vanalles te gaan ondernemen..
Ik heb dat nog steeds niet.. Of een psycholoog me kan helpen weet ik niet, wat ik echter wel weet is dat ik het niet zelf voorelkaar krijg im het te verwerken lijkt wel..
Als ik nadenk over wat voor dingen er nu door mn hoofd schieten wat betreft liefdesverdriet/verwerken, dan zijn dat eigenlijk nog steeds dezelfde gedachten/gevoelens als toen het net uit was... Schiet dus niet op op deze manier...
@ hertje: geldt voor mij ook, been there, done that... Ga gemiddeld 2 x per week uit, en niet om stoer te doen oid, maar de meerderheid van de avonden zoek ik ook wel met meiden... Heb al tijden sms-contact met 2 leuke chicks ( ook in real life btw:P), heb al seks gehad met een ander meisje hetgeen voor mij best wel wat is want op dat gebied ben ik nogal preuts, maar het helpt gewoon allemaal niets, ik mis de persoonlijke/intieme band met haar/een meid, niet zozeer de aandacht ( al is dit wel goed voor zelfvertrouwen), zoenen of seks...
Bij iedereen komt op een gegeven moment, na een bepaalde periodevan verwerken, weer dat "feelgood" moment, waarbij je weer zin hebt om weer vanalles te gaan ondernemen..
Ik heb dat nog steeds niet.. Of een psycholoog me kan helpen weet ik niet, wat ik echter wel weet is dat ik het niet zelf voorelkaar krijg im het te verwerken lijkt wel..
Als ik nadenk over wat voor dingen er nu door mn hoofd schieten wat betreft liefdesverdriet/verwerken, dan zijn dat eigenlijk nog steeds dezelfde gedachten/gevoelens als toen het net uit was... Schiet dus niet op op deze manier...
@ hertje: geldt voor mij ook, been there, done that... Ga gemiddeld 2 x per week uit, en niet om stoer te doen oid, maar de meerderheid van de avonden zoek ik ook wel met meiden... Heb al tijden sms-contact met 2 leuke chicks ( ook in real life btw:P), heb al seks gehad met een ander meisje hetgeen voor mij best wel wat is want op dat gebied ben ik nogal preuts, maar het helpt gewoon allemaal niets, ik mis de persoonlijke/intieme band met haar/een meid, niet zozeer de aandacht ( al is dit wel goed voor zelfvertrouwen), zoenen of seks...
Is het niet een beetje normaal dat je zo'n intieme band mist? Dat heb ik namelijk ook, het is heerlijk om met iemand echt alles te kunnen delen. Maar dat wilt niet zeggen dat ik niet klaar ben met mijn vorige relatie. Ik kan echt zeggen dat ik daar overheen ben.quote:Op zondag 27 februari 2011 12:21 schreef JiggyJ het volgende:
@ Goofy : wake up and smell the coffee/ dat is nu juist een beetje het probleem bij mij..
Bij iedereen komt op een gegeven moment, na een bepaalde periodevan verwerken, weer dat "feelgood" moment, waarbij je weer zin hebt om weer vanalles te gaan ondernemen..
Ik heb dat nog steeds niet.. Of een psycholoog me kan helpen weet ik niet, wat ik echter wel weet is dat ik het niet zelf voorelkaar krijg im het te verwerken lijkt wel..
Als ik nadenk over wat voor dingen er nu door mn hoofd schieten wat betreft liefdesverdriet/verwerken, dan zijn dat eigenlijk nog steeds dezelfde gedachten/gevoelens als toen het net uit was... Schiet dus niet op op deze manier...
@ hertje: geldt voor mij ook, been there, done that... Ga gemiddeld 2 x per week uit, en niet om stoer te doen oid, maar de meerderheid van de avonden zoek ik ook wel met meiden... Heb al tijden sms-contact met 2 leuke chicks ( ook in real life btw:P), heb al seks gehad met een ander meisje hetgeen voor mij best wel wat is want op dat gebied ben ik nogal preuts, maar het helpt gewoon allemaal niets, ik mis de persoonlijke/intieme band met haar/een meid, niet zozeer de aandacht ( al is dit wel goed voor zelfvertrouwen), zoenen of seks...
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Wellicht dat Jiggy eens met Bartinhoo moet praten. Hun verhalen lijken op elkaar.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Thja snap het wel, zit nu ook sinds 4 dagen weer bij mijn ouders.. Gewoon het lekker op de bank zitten met elkaar mis ik wel.
Maar dat je er na een jaar nog mee zit, ongezond. De relatie die ik 'nog' heb ik nog niet echt definitief uit, maar denk dat het een dezer dagen wel komen.
Hoofd omhoog, zoek afleiding lekker in het weekend stappen. De dingen die je mist komen terug, die kunnen namelijk ook met een andere chick.
Maar dat je er na een jaar nog mee zit, ongezond.
De relatie die ik 'nog' heb ik nog niet echt definitief uit, maar denk dat het een dezer dagen wel komen.Hoofd omhoog, zoek afleiding lekker in het weekend stappen. De dingen die je mist komen terug, die kunnen namelijk ook met een andere chick.
Ja daarom ook mijn post.. Van is het niet normaal dat je dat mistquote:
Thja snap het wel, zit nu ook sinds 4 dagen weer bij mijn ouders.. Gewoon het lekker op de bank zitten met elkaar mis ik wel.
Maar dat je er na een jaar nog mee zit, ongezond.
Hoofd omhoog, zoek afleiding lekker in het weekend stappen. De dingen die je mist komen terug, die kunnen namelijk ook met een andere chick.
Dan is het bij JiggyJ misschien meer dat dan dat hij niet loskomt van zijn ex? Maar dat hij alles associeert aan haar?
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Misschien heeft gewoon wat langer tijd nodig om dingen sowieso te verwerken , de een is er wat sneller in als de ander.
En als hij zelf al zoiets heeft van het gaat niet goed en hij heeft al zoiets van misschien moet ik maar naar een psycholoog gaan dan is dat alleen maar goed.
Ik moet wel zeggen dat Jiggy ook duurt het bij hem wat langer wel degelijk bezig is met verwerken en zelf ook nog redelijk er mee omgaat en niet in cirkeltjes blijft rennen van contact op blijven nemen met ex in de hoop op meer , dat pleit alleen maar voor hem.
Ik vind zelf dat je er geen tijdlimiet op mag zetten , want je weet niet hoe hun relatie en hun contact is geweest, maar het is toch goed dat je dan juist zelf inziet , van he bepaalde dingen verwerk ik anders misschien is het goed als ze me daarbij helpen
En als hij zelf al zoiets heeft van het gaat niet goed en hij heeft al zoiets van misschien moet ik maar naar een psycholoog gaan dan is dat alleen maar goed.
Ik moet wel zeggen dat Jiggy ook duurt het bij hem wat langer wel degelijk bezig is met verwerken en zelf ook nog redelijk er mee omgaat en niet in cirkeltjes blijft rennen van contact op blijven nemen met ex in de hoop op meer , dat pleit alleen maar voor hem.
Ik vind zelf dat je er geen tijdlimiet op mag zetten , want je weet niet hoe hun relatie en hun contact is geweest, maar het is toch goed dat je dan juist zelf inziet , van he bepaalde dingen verwerk ik anders misschien is het goed als ze me daarbij helpen
Dat is juist een beetje het probleem waar ik mee zit, want de laatste maanden heb ik alles gedaan zoals het "moet", afstand van haar genomen al deed het me enorm veel pijn...
Meestal helpt dit dan, en heb eerst heel lang meegelezen hier voordat ik ging posten, maar alle mensen van toen en wat later zijn allang weg, en ik post nog steeds... Vandaar dat ik denk dat ik hier gewoon niet voor 100
Meestal helpt dit dan, en heb eerst heel lang meegelezen hier voordat ik ging posten, maar alle mensen van toen en wat later zijn allang weg, en ik post nog steeds... Vandaar dat ik denk dat ik hier gewoon niet voor 100
Ik herken mijn situatie ook in hun verhalen, het is gewoon het gevoel van een 2e kans...want we zijn wel leuk, en dat willen we graag bewijzen. Alleen kan dat niet meer, en alles wat we nu in positieve zin doen krijgen we geen voldoening uit, want we kunnen het niet meer laten zien aan onze ex..Je moet het nu alleen voor jezelf doen, en tja waarom? Diegene waar je van houdt/hebt gehouden is allang niet meer met jou bezig.....quote:Op zondag 27 februari 2011 12:41 schreef goofy_goober het volgende:
Wellicht dat Jiggy eens met Bartinhoo moet praten. Hun verhalen lijken op elkaar.
Je accepteert , gaat verder, en waarschijnlijk komt er wel weer een ander persoon in je leven die je ook die plek kan geven.
Mensen komen en gaan , en ja dat is soms moeilijk maar je moet ook verder. Het verleden kan je niet veranderen , je toekomst wel.
Mensen komen en gaan , en ja dat is soms moeilijk maar je moet ook verder. Het verleden kan je niet veranderen , je toekomst wel.
Klopt inderdaad... Nog steeds doen heel veel dingen me aan haar denken, ookal is er niet eens een sterk verband tussen die bepaalde dingen, en mijn ex..quote:
[..]
Ja daarom ook mijn post.. Van is het niet normaal dat je dat mist
Na eergisteren samen geweest te zijn is gelukkig wel het enge/afstandelijke/zijn van een vreemd persoon voor mij verdwenen... Dat is een hele last van mijn schouders, ze is hoe ze is en ze is best een aparte, maar ook enorm lieve meid..
Toch moet ik me ook beseffen dat we niet op 1 lijn zaten qua iq en eq. Over veel dingen kon ik niet met haar praten. Dat ik geen politieke discussies met haar kon houden oid, dat maakt me niet uit, maar ook persoonlijke dingen kon ik niet bij haar kwijt. Ik kon het wel vertellen, en dan luisterde ze ook wel, maar merkte altijd dat het nooit echt ''aankwam''..
En wat je zegt over dat altijd missen van zo' n band: Daar heb je helemaal gelijk in. Dit was echter mijn 1e relatie, en daarvoor wist ik gewoon niet wat ik miste.. Ik vond mensen die huilden over relaties die overgingen ook altijd enorme aanstellers, ik kon me niet voorstellen dat je om een persoon die niet eens familie van je is zo emotioneel kon zijn.... Gelukkig heb ik daar nu ontwikkeling in gemaakt, het was niet een perfecte relatie, maar het was een goede eerste les die misschien wel voor heel veel moois gaat zorgen in de toekomst..
En @ H6 : Inderdaad! Ik heb echter niet zozeer meer dat ik aan mijn ex wil laten zien dat ik het beter kan. Ze is (gelukkig) zelf allang verder in een nieuwe relatie, ze is blij, ze is vergeten in het dagelijks leven hoe ik tegen haar heb gedaan, ze zit er niet meer mee...
Ik mis haar oprecht, en ze zal altijd speciaal voor me blijven, maar zo veel als een relatie kan ik niet met haar hebben omdat we te verschillend zijn, al doet dat me best pijn. Helaas werkt het niet zo dat je iemand ook zonder relatie intensief kunt blijven zien ( in 99,9% vd gevallen) Dan zou ik er namelijk compleet vrede mee hebben...
Ik heb vooral dat ik aan mezelf wil laten zien dat ik een hele goede vriend kan zijn.. Want hoewel ik destijds dondersgoed wist: Als ik dit en dat doe, dat vindt ze geweldig, maar dan doe ik het tegenovergestelde... Maar inmiddels is de twijfel toch wel toegeslagen of ik haar nog wel had gehad als ik wel mijn best had gedaan, of er niet '''iets'' met mij aan de hand is wat niet bevalt, waarvan ik het bestaan niet afweet..
Hmm 
ik baal toch wel dat alles zo destructief moest verlopen.
Ondanks alle ellende die zij en ik hebben meegemaakt ga ik haar toch missen, ook als vriend...
Dip.
ik baal toch wel dat alles zo destructief moest verlopen.Ondanks alle ellende die zij en ik hebben meegemaakt ga ik haar toch missen, ook als vriend...
Dip.
Cuz I'm Mr. Brightside
Jep...quote:
Voor Jiggy en de anderen die zich er misschien in kunnen vinden....
Cuz I'm Mr. Brightside
Bedankt voor je reactie! Het voelt inderdaad vaak alsof ik mijn keuze om niet met hem verder te gaan moet verdedigen, omdat hij in hun ogen 'the perect guy' is..Ik heb het er vandaag met een van mijn beste vriendinnen over gehad en zij zei ook dat ik me echt van hem los moet maken en dat vind ik het moeilijkste, maar ik zal wel moeten om het een plekje te kunnen geven. Van mijn familie hoef ik echt geen steun te verwachten. Zij hebben nogal oogkleppen op en hoewel het merendeel weet dat het uit is, vragen ze elke keer naar hem of moeten ze weer eens meedelen dat 'we zo goed bij elkaar passen'. Waarschijnlijk zijn ze bang dat ik alleen eindig, maar ik ben liever alleen dan in een ongelukkige relatie. Ik heb mijn ex gister laten weten dat ik een tijd geen contact meer wil en dat ik op zoek ben naar een oplossing voor mijn kat. Ik heb de komende weken enkele bezichtigingen, dus hoop dat daar wat uit komt.quote:
[..]
Probeer tov de mensen die met hem weglopen hem niet zwart te maken (werkt averechts), maar zeg ze gewoon dat JIJ niet gelukkig met hem was en dat JIJ hebt besloten met hem te stoppen, en vertel ze dat je hun steun en hulp nodig hebt. Dat je mensen nodig hebt die achter je staan, zelfs als zij jouw keuze niet begrijpen. Het is namelijk jouw leven, niet dat van hen. Vertel ze dat je het moeilijk hebt. Dat het misschien wel erg alleen voelt, relatie verbroken en alleen maar onbegrip voelen vanuit anderen)
En vraag ze dan of ze je willen helpen een plek voor jou en je beestje te vinden (wat voor dier is het?). En sowieso om er voor je te zijn en je niet te veroordelen om hoe jij je leven invult.
Sterkte!
Wilde jouw ex weer een man? Want dan heb ik dat topic ook ff gevolgd. Hoe ben je deze week doorgekomen?quote:
Thja snap het wel, zit nu ook sinds 4 dagen weer bij mijn ouders.. Gewoon het lekker op de bank zitten met elkaar mis ik wel.
Maar dat je er na een jaar nog mee zit, ongezond.
Hoofd omhoog, zoek afleiding lekker in het weekend stappen. De dingen die je mist komen terug, die kunnen namelijk ook met een andere chick.
Misschien is het wel goed om met een psych te praten. Als je na een jaartje nog zo erg met je ex bezig bent, heb je het niet goed kunnen verwerken. Zo'n psych kan je leren inzicht te verkrijgen in je psyche, je manier van handelen..Gaat het op andere aspecten in je leven wel goed? Of voelt het alsof het niet goed kunnen verwerken van de breuk je op andere plekken doet stagneren?quote:
Ik zit te denken om binnenkort eens een afspraakje bij een psych te maken...
Over enkele weken is het een jaar uit, en ik denk dat haar naam nog steeds gemiddeld zo' n 100 keer per dag door mijn hoofd gaat.. Ik denk dat, sinds het uit is, het nog nooit is voorgekomen dat ik een UUR niet aan haar heb gedacht...
Het uitgaan van de relatie heeft mij extreem onzeker gemaakt. In goede zin heeft het me geholpen om, na jaren van een beetje aanklooien, wel over mezelf te gaan nadenken wie ik ben, wat ik wil in mijn leven, maar het zorgt er ook voor dat ik me lusteloos voel..
Terwijl ik alle mogelijkheden tot mijn beschikking heb om er iets van te maken, is mijn gemiddelde week toch vooral binnen zitten, chillen met huisgenoten, beetje uitgaan, sportschool en tv kijken, computeren op mijn kamer...
Ik voel me niet meer gewild door vrouwen, en ookal zitten er 8 meiden achter me aan, dat gevoel zal daardoor niet weggaan.
Praat mezelf negatieve dingen aan die gewoon niet kloppen, maar toch ga ik erin geloven...
Het feit dat het uitgegaan is, is volledig mijn schuld. Hiermee wil ik mezelf niet pijnigen, maar ik weet gewoon dat ik bewust geen inzet voor haar heb getoond, en bewust geen leuke vriend ben geweest vaak... Natuurlijk is dit enorm fout geweest, en is het enorm logisch dat mijn ex het uit heeft gemaakt..
Maar ik wou dat ik eens wat vaker op de positieve manier dacht: Dat zij wel echt heel erg haar best heeft gedaan om een relatie met mij te krijgen, en dat ze me echt wel heel erg leuk vond ooit, en dat ik het zelf BEWUST verknald heb, en dus wel degelijk weet hoe het wel moet, en als ik gewoon mezelf was geweest en mijn ego aan de kant had gezet en mijn gevoelens voor haar ook echt aan haar had getoond, dan was het gewoon nog aan geweest...
Hmm het is een beetje een vicieuze cirkel...
Er zijn wel meer dingen in mijn leven waar ik op dit moment niet tevreden mee ben... Heb genoeg echt ''goede'' vrienden, maar ontmoet te weinig nieuwe mensen...
Mijn dagbesteding is ronduit nutteloos te noemen, ben niet blij met mijn bijbaan.. Op de studie heb ik mezelf in een aardig lastig pakket gewerkt door tot nu toe nog maar 12 van de benodigde 42 punten te behalen.... Het is nog wel mogelijk, maar dan moet ik er nu echt voor gaan...
Het probleem is echter inderdaad, dat het overgaan van mijn relatie me telkens weer een punch in the face geeft, waardoor al mijn motivatie als sneeuw voor de zon verdwijnt...
Tijdens het leren in mijn boek dwaalt mijn gedachte nog altijd af naar haar, de dingen die we deden... Dat vermijd ik dan ook zo veel mogelijk...
Ook in mijn relatie met andere dierbaren heb ik er last van, bij vrienden ben ik niet zo gezellig meer als ik ooit was, en mn ouders krijgen om het minste of geringste een snauw toe... Dit omdat ik vaak denk, fuck it wat maakt het allemaal ook uit, die tijd met mijn ex krijg ik toch niet meer terug dus waarom zou ik mijn best doen...
Ik wil weer positief zijn, dingen omdraaien en ik ben iemand die gelooft in what goes around comes around, en als ik hard ga werken, weer een nuttig, productief en actief leven ga leiden, mezelf meer open ga stellen en vriendelijker ga doen, dan kom ik echt wel weer iemand tegen waar ik gek op kan worden...
Er zijn wel meer dingen in mijn leven waar ik op dit moment niet tevreden mee ben... Heb genoeg echt ''goede'' vrienden, maar ontmoet te weinig nieuwe mensen...
Mijn dagbesteding is ronduit nutteloos te noemen, ben niet blij met mijn bijbaan.. Op de studie heb ik mezelf in een aardig lastig pakket gewerkt door tot nu toe nog maar 12 van de benodigde 42 punten te behalen.... Het is nog wel mogelijk, maar dan moet ik er nu echt voor gaan...
Het probleem is echter inderdaad, dat het overgaan van mijn relatie me telkens weer een punch in the face geeft, waardoor al mijn motivatie als sneeuw voor de zon verdwijnt...
Tijdens het leren in mijn boek dwaalt mijn gedachte nog altijd af naar haar, de dingen die we deden... Dat vermijd ik dan ook zo veel mogelijk...
Ook in mijn relatie met andere dierbaren heb ik er last van, bij vrienden ben ik niet zo gezellig meer als ik ooit was, en mn ouders krijgen om het minste of geringste een snauw toe... Dit omdat ik vaak denk, fuck it wat maakt het allemaal ook uit, die tijd met mijn ex krijg ik toch niet meer terug dus waarom zou ik mijn best doen...
Ik wil weer positief zijn, dingen omdraaien en ik ben iemand die gelooft in what goes around comes around, en als ik hard ga werken, weer een nuttig, productief en actief leven ga leiden, mezelf meer open ga stellen en vriendelijker ga doen, dan kom ik echt wel weer iemand tegen waar ik gek op kan worden...
Hoi
Na een tijd niet posten komt hier toch weer een berichtje van mij. Het gaat redelijk de laatste dagen, ik krijg weer wat meer plezier in het leven. Voor het eerst sinds tijden weer een redelijk 'druk' weekend gehad, dat helpt ook mee. Ik probeer m'n leven iets actiever in te vullen, al is dat lastig (niet omdat ik het niet zou willen, maar omdat ik het lastig vind om een 'actievere' invulling aan mijn leven te geven, het verhaal is bij degene die hier wat langer meelezen/komen bekend).
Ben wel minder depressief gelukkig, dat komt ook omdat ik nu merk dat er een aantal mensen in mijn omgeving zijn (/zijn gekomen) waardoor ik me weer wat beter ga voelen. Verder probeer ik dus aan mezelf te werken.
Het loslaten valt nog niet mee, al is het rationele besef er al weken. Dat gaat uiteindelijk ook wel lukken, ik moet zeggen dat ik een stuk minder met mijn ex bezig ben dan een aantal weken geleden. Zoals ik gepost heb, heb ik af en toe weer contact met mijn ex, en heb ik ze vorige week zelfs gezien. Ik heb ze inmiddels vorige week zaterdag het laatst gesproken (via MSN), en ik moet eerlijk zeggen dat de behoefte er in de tussentijd ook niet meer geweest is om contact op te nemen. Ik heb haar wel een aantal keren op MSN gezien, maar niet de behoefte gevoeld om zelf contact op te nemen. Ik probeer het af te sluiten, hoe moeilijk het ook is. Dat probeerde ik hiervoor ook wel, maar het lijkt de laatste week iets beter te gaan.
Ik lees hier vooral nog mee, maar ook minder. Zal zo nu en dan nog wel blijven posten, ik kan namelijk niet ontkennen dat ik nog weleens (elke dag?) in die achtbaan zit, al wordt het minder heftig (de laatste dagen).
Na een tijd niet posten komt hier toch weer een berichtje van mij. Het gaat redelijk de laatste dagen, ik krijg weer wat meer plezier in het leven. Voor het eerst sinds tijden weer een redelijk 'druk' weekend gehad, dat helpt ook mee. Ik probeer m'n leven iets actiever in te vullen, al is dat lastig (niet omdat ik het niet zou willen, maar omdat ik het lastig vind om een 'actievere' invulling aan mijn leven te geven, het verhaal is bij degene die hier wat langer meelezen/komen bekend).
Ben wel minder depressief gelukkig, dat komt ook omdat ik nu merk dat er een aantal mensen in mijn omgeving zijn (/zijn gekomen) waardoor ik me weer wat beter ga voelen. Verder probeer ik dus aan mezelf te werken.
Het loslaten valt nog niet mee, al is het rationele besef er al weken. Dat gaat uiteindelijk ook wel lukken, ik moet zeggen dat ik een stuk minder met mijn ex bezig ben dan een aantal weken geleden. Zoals ik gepost heb, heb ik af en toe weer contact met mijn ex, en heb ik ze vorige week zelfs gezien. Ik heb ze inmiddels vorige week zaterdag het laatst gesproken (via MSN), en ik moet eerlijk zeggen dat de behoefte er in de tussentijd ook niet meer geweest is om contact op te nemen. Ik heb haar wel een aantal keren op MSN gezien, maar niet de behoefte gevoeld om zelf contact op te nemen. Ik probeer het af te sluiten, hoe moeilijk het ook is. Dat probeerde ik hiervoor ook wel, maar het lijkt de laatste week iets beter te gaan.
Ik lees hier vooral nog mee, maar ook minder. Zal zo nu en dan nog wel blijven posten, ik kan namelijk niet ontkennen dat ik nog weleens (elke dag?) in die achtbaan zit, al wordt het minder heftig (de laatste dagen).
Blijf je vaak thuis? Wat je kunt proberen is naar de bieb gaan om te studeren. Ik ben aan het afstuderen en ga vanaf morgen weer beginnen aan een studiemarathon. Ik hoop dat je niet vastzit aan een bindend studie-advies..Je zou anders via je studie of een decaan ook kunnen deelnemen aan een studiemotiveringsgroepje oid, dat zou ook kunnen helpen. Ik ben de laatste tijd ook erg bezig geweest met mijn ex, maar dat heeft me nergens gebracht en moet nu gewoon presteren, omdat in de zomer afstuderen anders erg lastig wordt.quote:
Hmm het is een beetje een vicieuze cirkel...
Er zijn wel meer dingen in mijn leven waar ik op dit moment niet tevreden mee ben... Heb genoeg echt ''goede'' vrienden, maar ontmoet te weinig nieuwe mensen...
Mijn dagbesteding is ronduit nutteloos te noemen, ben niet blij met mijn bijbaan.. Op de studie heb ik mezelf in een aardig lastig pakket gewerkt door tot nu toe nog maar 12 van de benodigde 42 punten te behalen.... Het is nog wel mogelijk, maar dan moet ik er nu echt voor gaan...
Het probleem is echter inderdaad, dat het overgaan van mijn relatie me telkens weer een punch in the face geeft, waardoor al mijn motivatie als sneeuw voor de zon verdwijnt...
Tijdens het leren in mijn boek dwaalt mijn gedachte nog altijd af naar haar, de dingen die we deden... Dat vermijd ik dan ook zo veel mogelijk...
Ook in mijn relatie met andere dierbaren heb ik er last van, bij vrienden ben ik niet zo gezellig meer als ik ooit was, en mn ouders krijgen om het minste of geringste een snauw toe... Dit omdat ik vaak denk, fuck it wat maakt het allemaal ook uit, die tijd met mijn ex krijg ik toch niet meer terug dus waarom zou ik mijn best doen...
Ik wil weer positief zijn, dingen omdraaien en ik ben iemand die gelooft in what goes around comes around, en als ik hard ga werken, weer een nuttig, productief en actief leven ga leiden, mezelf meer open ga stellen en vriendelijker ga doen, dan kom ik echt wel weer iemand tegen waar ik gek op kan worden...
Ik snap wat je bedoelt dat je tijdens het studeren elke keer afgeleid wordt. Juist als je zo rustig geconcentreerd werkt, ga je opeens nadenken. Dat is normaal, maar probeer door te zetten. Ik denk dat een psych je echt goed zal doen. Sterkte!
Ik moet zeggen dat ik het lastig vind om mijn ex niet te bellen. Ik ben gewend hem elke dag te spreken en als ik het moeilijk heb op hem terug te vallen. Dat kan nu dus niet meer. Ik heb zijn nummers niet gewist, ik vind dat ik sterk genoeg moet zijn om gewoon niet te bellen of smsen. hmm
Dat gevoel herken ik... Waar wij elkaar eigenlijk elke avond voordat we gingen slapen smsten, viel dat ineens weg.quote:
Ik moet zeggen dat ik het lastig vind om mijn ex niet te bellen. Ik ben gewend hem elke dag te spreken en als ik het moeilijk heb op hem terug te vallen. Dat kan nu dus niet meer. Ik heb zijn nummers niet gewist, ik vind dat ik sterk genoeg moet zijn om gewoon niet te bellen of smsen. hmm
Pas alleen op dat je niet gaat smsen in impulsieve buien of buien wanneer je iets gedronken hebt. Over dat eerste kan ik meepraten end at pakt niet goed uit. Dat 2e kan voor nóg grotere problemen zorgen
Cuz I'm Mr. Brightside
