Ik heb echt een hele vreemde dag achter de rug..
Zoals gezegd een reunie gehad met oud collega's, waaronder mijn ex, de andere ex van mijn ex (

) , en nog wat collega's.
Was erg gezellig, en het vreemde was dat mijn ex en ik eigenlijk, na elkaar 10 maanden amper meer gesproken te hebben weer met elkaar omgingen alsof het nog aan was, maar dan in de ''leuke'' momenten die ik had ( qua gedrag dan )...
Elkaar een beetje plagen, veel lachen om flauwe grappen, onzin uitkramen etc...
Was best grappig, ik was na al die tijd best zenuwachtig om me na zolang weer in haar bijzijn te begeven. Aan het begin was ik nerveus, maar het duurde echt maar 5 minuten en het ijs was gebroken, en het was net als vanouds..
Wel weet ik echt zeker dat haar gevoelens gewoon weg zijn. Gelukkig denkt zij ook, doordat ik nu in amsterdam woon, genoeg doe met meisjes en er niet meer mee bezig ben ( ze moest eens weten

) Ik heb zoveel mogelijk mn best gedaan om haar inderdaad te laten denken dat ik er totaal niet mee zit. Beetje flauwe grapjes maken over dat ze me gedumpt had etc toen het ter sprake kwam....
Maar juist daardoor is het wel heel raar toen ze vlak voor we naar huis gingen, haar nieuwe vriend ging bellen.. ''Ja ik pak even thuis mijn spullen, dan kom ik naar je toe''... Pff dat zei ze ook elk weekend tegen mij, en daar kwam ze met haar hele huishouden aan om het hele weekend samen te gaan beleven.
En dat steekt me wel. Ik heb eigenlijk geen behoefte aan een nieuwe relatie, heb weer contact met mn 2 leuke/knappe sms-meiden die het in me zien zitten, maar ik HEB geen relatie, en dat doet me een beetje minderwaardig voelen op de een of andere manier...
Blijft een raar idee dat we het beiden leuk hebben gehad vandaag, maar ik hier een heel bericht zit te typen, terwijl zij zo ongeveer nu met haar vriend het bed in gaat duiken en pas weer aan me denkt de volgende keer dat ze me ziet...
Toch heeft vandaag me denk ik in positieve zin geholpen door te beseffen dat ik het allemaal wat luchtiger moet bekijken. HEt heeft niet gewerkt tussen ons, en dat heb ik zelf zover laten komen, terwijl ik donders goed wist hoe het beter moest... Het is jammer, maar beter, op naar de volgende...