In Memoriam #3

Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende. Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.

We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.

Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1

Veel sterkte.

Brr, word altijd emotioneel van dit topic. Lees het veel minder...maar wil wel _(alvast) iedereen die een lieveling moet laten gaan sterkte wensen.
Vind dit moeilijk omdat de dag van mijn oudje zeker steeds dichterbij komt. Over 5 weekjes wordt ze 20. Ben zo trots, maar ook erg bang...

Mja. Sterkte dus iedereen.

Is toch wel erg, Als ik al die berichten lees moet ik er gewoon zelf van huilen.. Sterkte iedereen.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2011 11:08 schreef blup het volgende:
zeker alweer anderhalf jaar terug, fret Dirkkie, Kom thuis en tot me grote schrik hangt dirk aan 1 pootje vast aan zijn mandje, zijn nagel zat klem in een draadje. Hij was gelukkig niet dood maar ik vreesde er wel voor dat hij een aardig tijdje aan dat pootje had gehangen en dat hij lang gevochten heeft om los te komen. Toen ik hem los had gehaald had ik hem even laten slapen tot ik een uutje later word opgeschrikt door een oorverdovend gegil uit de kooi, dirkie gaat niet goed, onmiddelijk naar de dierenarts geracet met driekes waar het vermoeden uitging naar een hersenbeschadiging, dirk was schokte, reageerde slecht en was koud.
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.

Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.

[ afbeelding ]
Dirk samen met onze poes tuttie

Fretje....ze zijn niet snel ziek en laten het ook niet makkelijk zien maar als ze dan aangeven dat het fout zit is het meestal ook verschrikkelijk fout. Hoop dat je in de tijd die je met hem had veel van hem hebt genoten.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 10:41 schreef Sassie het volgende:
Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende. Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.

We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.

Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1

Sterkte , FIP is een verschrikkelijke ziekte, ben er zelf twee aan verloren en dan denk je, alles mag ze overkomen als het niet anders kan behalve dat verschrikkelijke FIP.

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden



Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde



Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Je hebt ze in elk geval een aantal prachtige maanden gegeven. Nog net op tijd, want volgens mij liepen ze op hun tandvlees. Maar wat is het zonde dat het maar zo kort geduurd heeft

Dat verhaal begon zo goed, maar eindigde zo snel en sad.

Sterkte.

Aww wat jammer/triest. Sterkte, .

ik kende hun verhaal niet, maar wat ik zo in het kort lees, hebben ze bij jou de kattenhemel-op-aarde gevonden. wat jammer dat ze er maar zo kort van konden genieten

Ah gos, nu ook Boefy. Wat jammer zeg.
Helaas is de weg geen veilige plek voor een kat, hier in de buurt is een ruime week geleden ook een kat aangereden.

Je hebt Mormel en Boefy iig nog een fijne winter en lente kunnen geven.

Dit topic doet me weer helemaal denken aan het verdriet van mijn hond Kinga die we eind maart lieten inslapen
Intussen heeft haar urntje, met een grote foto erboven een plaatsje gekregen in onze woonkamer. Zo houden we haar toch nog betrokken bij het gezin.

Brr, zo kort na elkaar twee katten verliezen. Veel sterkte.
Mormel en Boefy hebben wel een zeer mooi plekje gekregen. Zoveel groen om zich heen.

Neo, maart is ook nog zo dichtbij, zo vers. Sterkte.

quote:

Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden

[ afbeelding ]

Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde

[ afbeelding ]

Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Oh bah wat erg Sterkte...

Leuke naam voor schattige kitten(s)?

Hier hebben jullie kennis kunnen maken met Burnsy en Purrrdy, toen ik ze net had.
Ik sluit het topic af met dit droevige (en ronduit KUTTE!) bericht

-------------------

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 17:30 schreef Moira. het volgende:
En dit is 'naamloos'

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

"Naamloos" is dus destijds vernoemd naar de poes van Nokwanda (Purrrdy - ook echt met 3 rrr'en in het vaccinatieboekje).

En Purrrdy is vanochtend aangereden door een auto. Helaas heeft ze het niet overleefd
Maar ze heeft bijna een jaar bij ons gewoond en meer dan een jaar van haar zusje Burnsy kunnen genieten, die nu helaas alleen overblijft...

Rust zacht, lieve Purrr

Zucht, ik leef met je mee Moira

Ah bah

Hè bah, wat akelig Katten en auto's, geen goede combinatie _{weten wij hier ook}

Sterkte!

Thank you guys!

Lieve Bram is er niet meer. Bram werd afgelopen maandagavond opeens ziek: spugen, koorts, apathische blik in de ogen. Gelukkig kon ik toch (hoewel de kliniek al eigenlijk dicht was) gelijk bij mijn dierenarts terecht. Het was onduidelijk wat er nu precies aan de hand was: lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en urineonderzoek wees weinig uit. Zijn hart klonk nog krachtig. Omdat hij afgevallen was en wat uitgedroogd was kreeg hij infuus en ging ik met pillen tegen misselijkheid en pillen die de eetlust bevorderen naar huis. Hij bleef echter spugen en ik zag hem steeds meer in zichzelf keren. Hij lag in zijn stoffen mandje met zijn neusje die weggescholen in een hoekje van het mandje. Ik zag echt dat hij het opgaf, het hoefde niet meer van hem. Die nacht van maandag op dinsdag heb ik bij Bram gewaakt. Dinsdag 26 juli vroeg in de morgen heb zijn poezemaatjes Joost (21 jaar) en Guido (asielkat van waarschijnlijk 12 jaar) afscheid van 'm laten nemen. Vooral Guido reageerde heel aandoenlijk (Guido en Bram waren dan ook echte vrienden). Ze hebben elkaar echt afgesnuffeld. Bram is na de eerste spuit snel weggegleden in een diepe slaap... nog geen 5 minuten later was Bram er niet meer
Bram was vooral bekend om zijn intense liefheid voor andere katten. Daar zijn boeken over te schrijven! Een klein voorbeeld: hij waste Joost altijd schoon als hij een epileptische aanval had gekregen en verwelkomde Guido met een mooie "Prrrr!" toen ik Guido als onzekere zieke rode kater uit het asiel mee naar huis had gebracht (Guido had een jaar praktisch alleen maar in een hokje in het asiel gezeten ivm zijn strenge dieet). Ik zal er over een tijdje hier in dit topic meer over schrijven. Bram is 20 jaar geworden, het is goed zo maar mijn god was mis ik mijn lieve vriend











[ Bericht 1% gewijzigd door Pippi op 27-07-2011 15:56:21 ]

Sterkte, hij was mooi van uiterlijk en innerlijk.

Veel sterkte Pippi en Moira

Agos Wat een mooie kat was Bram! Veel sterkte.

Thanks oh-oh Ik mis Purretje nog steeds heel erg

Pippi, wat een ontzettend mooie kat was Bram! Na 20 jaar was het gewoon zijn tijd om te gaan, ben blij dat hij zo'n mooi lang leven gehad heeft. Sterkte!