Topic voor beoefenaars van het Boeddhisme (en geïnteresseerden)

quote:

Op zondag 20 februari 2011 22:09 schreef Berjan1986 het volgende:

[..]

In je vorige leven heb je verkeerde dingen gedaan, en die moet je nu onder ogen zien. Als je je karma krijgt, dan ligt het aan je reactie of je er nog verder last van hebt. Onderga je het, en sla je niet terug dan komt karma niet terug. En krijg je uiteindelijk een Wereld zonder oorlog en kwaad.

Maar als andere mensen je dat kwaad doen, krijgen zij dat dus terug in een volgend leven. Wie gaat dat vervolgens bij hen doen? Heb je zo geen oneindigheid van kwaad?

quote:

En op dat laatste terug te komen, is ook niet zo moeilijk: Daarom wilde de heer Boeddha ook dat dit verteld zou worden aan de mensheid. Je hoeft niet naar een tempel te gaan, het enige wat je moet doen is vol vrede je lot aanvaarden. En dat kan ook best tijdens het werk. Daarom heb je ook leken en monniken.

Oke.

quote:

Op zondag 20 februari 2011 22:17 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Hoi Ali_kannabali,

Een wereld zonder kwaad, dat zou mooi zijn. Echter is dat niet het doel zoals de Boeddha heeft onderwezen. Het gaat om de innerlijke wereld zonder kwaad. En daarnaast zoveel mogelijk doen om de wereld mooier te maken door om anderen te geven en ze te helpen. Dat is het enige wat je kunt doen, het goede voorbeeld geven. Een wereld waarin iedereen samenwerkt kun je onmogelijk afdwingen. Dus of de wereld ooit een utopie wordt, ik hoop het, maar het valt niet te zeggen. Vandaar dat de monnik waarschijnlijk zei: "Je moet erin geloven." De Boeddha was geen waarzegger en hij gaf toe dat hij ook niet alles inzag.

Deze quote geeft dit wel mooi weer:

"A beginning point is not evident, though beings hindered by ignorance and fettered by craving are transmigrating & wandering on." Samyutta Nikaya XV.3

Overigens bestaat er naast karma in mijn ogen ook nog zoiets als gewoon domme pech. Als Tibet een eiland was geweest, zou China zich er waarschijnlijk niet mee bemoeid hebben.

Hmm, domme pech ik weet niet of de buddha daar zelf in geloofde?

Die innerlijke wereld zonder kwaad, die dient uiteindelijk toch om een utopie zonder kwaad te krijgen of niet?

quote:

Op zondag 20 februari 2011 22:38 schreef loop het volgende:

[..]

Een ieder heeft in elk leven de keuze om zijn of haar aangeleerde conditioneringen te veranderen zodat er een andere reactie kan plaatsvinden. De 1 leert om wraak te nemen bij onrecht, de ander leert te vergeven, dat verschilt in opvoeding.

Geloof jij dat mensen van zichzelf echt kunnen vergeven? Kun jij dat denk je?

quote:

Karma verwijst naar het handelen opzich, niet naar onvermijdelijke gebeurtenissen. Ik ben overigens geen (Tibetaans) boeddhist maar heb er wel wat van gelezen en het heeft me ook wel deels gevormd.

Utopia is in boeddhisme een mentale staat van zijn ongeacht de omstandigheden, niet zozeer een fysieke plaats. Dus dat je een continu ultiem gevoel van geluk ervaart ongeacht de mensen om je heen of je aardse materiele omstandigheden, of wat je doet, of je nu in een hel bent of in de hemel.

Is dat niet als uit de realiteit vluchten?

Je kan door bepaalde drugs in slechte omstandigheden je extatisch gelukkig voelen. Daar wordt de wereld echter niet beter van, mensen moeten ook te eten hebben en dergelijke. Je kunt je verlangens doden, maar aan je lichaam kun je niet ontsnappen of wel?

quote:

Niet iedere vorm van boeddhisme heeft overigens hetzelfde kloostersysteem als de Tibetaanse alhoewel er wel gemeenschappelijke regels zijn (vinaya). Sommige kloosters (China/Chan) verbouwden zelf hun voedsel (waren onafhankelijk van de gemeenschap, zelfs ondersteunend) ipv een bedelronde, waar mensen uit het dorp de gelegenheid kregen om een goede daad te doen voor de studerende monnik. Immers je hielp iemand verlichting te bereiken was zo'n beetje de gedachte.

Oke.

De monnik die ik ontmoette, zoals hij me vertelde, leefde eerlijk gezegd een aardig luizenleventje, beetje reizen, studeren op andermans kosten, nooit de handen vuil maken door hard werk. Hij leefde ook celibatair trouwens, wat is jullie kijk daarop?

quote:

Wikipedia
In het boeddhisme geeft men de voorkeur aan het begrip wedergeboorte boven reïncarnatie, daar reïncarnatie impliceert dat er iets is dat weer opnieuw geboren wordt, en het boeddhisme het bestaan van een eeuwigdurend 'ik', 'zelf' of 'ziel' niet onderschrijft (zie ook anatta). In het boeddhisme wordt reïncarnatie als samsara beschreven, een eindeloze cyclus van steeds weer nieuwe levens die aangedreven wordt door de mentale corrupties van de geest. Vrijheid van deze cyclus is het nirwana.

Dit klopt niet hoor, als je het Tibetaans Boeddhisme pakt althans. Ik heb nog een blauwe maandag, omgaan met de doden gehad van een Tibetaanse Boeddhist in een Centrum en daar zijn ze heel nauwgezet met de dood bezig, en hopen ze dat de ander de overkant bereikt. Er zijn al genoeg voorbeelden van mensen die dat bereikt hebben.

En lees het Tibetaanse Dodenboek maar eens, dan zul je wel op andere gedachten gebracht worden. Er is een ZELF (al moet je maar kijken hoe je dat ziet).

En als ik KARMA goed begrijp (en ik begrijp dat wel) dan heeft karma zonder reïncarnatie ook geen zin.

Volgens mij proberen mensen boeddhisme ook lekker te maken voor hen die nergens meer in geloven maar dat werkt zo natuurlijk niet.

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 20:30 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Geloof jij dat mensen van zichzelf echt kunnen vergeven? Kun jij dat denk je?

Ik weet niet waar je heen wil met je vraag of wat mijn al dien niet kunnen bijdraagt aan het onderwerp.

quote:

Is dat niet als uit de realiteit vluchten?

Je zou je suggesties ook zonder een insinuatie van lafheid kunnen formuleren, dan zou het interessanter kunnen zijn om van gedachten te wisselen over boeddhisme.

quote:

Je kan door bepaalde drugs in slechte omstandigheden je extatisch gelukkig voelen. Daar wordt de wereld echter niet beter van, mensen moeten ook te eten hebben en dergelijke. Je kunt je verlangens doden, maar aan je lichaam kun je niet ontsnappen of wel?

Daar was de Boeddha Gautama ook al achter gekomen tijdens zijn meditaties die uiteindelijk tot zijn verlichting leidde. De overlevering verteld dat de Boeddha een tijd vastte en daardoor inzag dat het niet leidde tot verlichting, het is een extreem tegenover veel eten wat hij ongetwijfeld had gedaan toen hij nog prins was. Daardoor zag hij de middenweg in, wat heel simpel lijkt tegenwoordig: niet teveel, niet te weinig.

quote:

De monnik die ik ontmoette, zoals hij me vertelde, leefde eerlijk gezegd een aardig luizenleventje, beetje reizen, studeren op andermans kosten, nooit de handen vuil maken door hard werk. Hij leefde ook celibatair trouwens, wat is jullie kijk daarop?

Die monnik bied een dienst aan, namelijk boeddhistische informatie geven aan mensen die niet kiezen voor zo'n leven, maar wel behoefte hebben aan antwoorden en uitleg. Zolang de monnik er niet een ongepaste mate van luxe op nahoud (dwz dure kleding/hotels/eten enz) zie ik daar niets verkeerds in, zijn mensen hun eigen keuzes.

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 23:22 schreef rijsttafel het volgende:
- - boeddhisten altijd zeggen dat er geen verschillen tussen mensen zijn en dan gaan ze wel alle subtiele verschillen tussen tradities zoeken... Er is maar 1 boeddha, er is maar 1 verlichting, er is maar 1 natuur en er is maar 1 waarheid - - alle tradities zijn gebaseerd op dezelfde boeddha, dus dezelfde waarheid. Jammer dat dit in het Westen zoveel verwarring zaait - -

Zo is het. Er had nog bij kunnen staan : - - enduizend wegen om er te komen - -

Ook ik ga dit topic even volgen, ten eerste omdat ik nu een jaar bezig ben me te verdiepen in de boeddhistische leer (met iets meer interesse voor het Tibetaans) Voordat ik mij hiermee bezig hield was mijn denkwijze en levensvraag al: waarom we aanwezig zijn en wat ik moet leren om "verder" te mogen.....en de boeddhistische leerweg ligt er voor mij heel dichtbij.

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 22:58 schreef loop het volgende:

[..]

Ik weet niet waar je heen wil met je vraag of wat mijn al dien niet kunnen bijdraagt aan het onderwerp.

Het is een kritische vraag, ik denk zelf dat een mens op eigen krachten niet werkelijk kan vergeven, ook boeddha niet.

quote:

Je zou je suggesties ook zonder een insinuatie van lafheid kunnen formuleren, dan zou het interessanter kunnen zijn om van gedachten te wisselen over boeddhisme.

Ik schreef dat niet met een insinuatie van lafheid... eerlijk waar niet.

quote:

Daar was de Boeddha Gautama ook al achter gekomen tijdens zijn meditaties die uiteindelijk tot zijn verlichting leidde. De overlevering verteld dat de Boeddha een tijd vastte en daardoor inzag dat het niet leidde tot verlichting, het is een extreem tegenover veel eten wat hij ongetwijfeld had gedaan toen hij nog prins was. Daardoor zag hij de middenweg in, wat heel simpel lijkt tegenwoordig: niet teveel, niet te weinig.

Ik bedoel meer, wat is de praktische kant van de filosofie. 'Verlicht zijn', wat voor samenleving komt daar uit voort. Je kan niet constant in meditatie zijn, t leven heeft een praktische kant. Ik vraag me dus af hoe dat in de praktijk zou werken. Hoe wordt een boeddha staat geregeerd bijv. Aan wat voor economie dien ik te denken, wat voor rechten en plichten, enz. Maar als het enige werkelijk tellende doel is uit dit leven te komen, dan zijn dat natuurlijk wel vrij zinloze vragen denk ik.

quote:

Die monnik bied een dienst aan, namelijk boeddhistische informatie geven aan mensen die niet kiezen voor zo'n leven, maar wel behoefte hebben aan antwoorden en uitleg. Zolang de monnik er niet een ongepaste mate van luxe op nahoud (dwz dure kleding/hotels/eten enz) zie ik daar niets verkeerds in, zijn mensen hun eigen keuzes.

Maar indien nu iedereen zo zou leven, hoe zou de wereld er dan uit zien. Dat is eigenlijk waar ik heen wil. Maar nogmaals, indien het uiteindelijke resultaat dan zou zijn dat iedereen in een constante nirvana staat is, heeft dat vrij weinig zin.

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 23:51 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Jezelf vergeven is een van de lastigste dingen die je kunt doen, maar alleen door je fouten te vergeven en ervan te leren kom je verder. Als je dat niet doet zal je verleden je altijd blijven storen en kun je dus nooit rust vinden. In meditatie kun je dat ook tegenkomen. Dat is een bekende hindernis: Dat je jezelf de rust niet kan gunnen. Maar vergeving is de tool om die blokkade weg te nemen. En vergeving is niet iets wat aangeleerd is, het is een essentieel deel van onze natuur.

Waar dien je jezelf voor te vergeven? Wanneer?

En heb je het recht om jezelf te vergeven? Zo ja/nee, wie bepaalt dat?

quote:

Nee, je kunt niet uit de realiteit vluchten, want de realiteit is overal en zit in je. Je kijk op de wereld verandert totaal, je ziet het dieper. Maar de wereld is er nog steeds en je moet nog steeds eten en slapen. En andere mensen helpen is dan ook iets wat je graag doet. Dit is niet vergelijkbaar met drugs.

Oke, laat ik het dan zo zeggen: in een waan van uit de realiteit vluchten zijn, of tijdelijk je wanen afstand nemen uit de realiteit door hem niet te confronteren.

Andere mensen helpen is iets wat je graag doet. Oke, maar wat als die mensen het niet waarderen? Wat als je een dakloze te eten geeft en hij begint je uit te schelden? Als je je partner helpt en die houdt maar niet op je proberen te domineren? Hoever ga je met het 'helpen'? Wat kost het minimaal/maximaal, en wat is de zin er van op lange termijn? Is die niet grotendeels gefocussed op het 'ik' ipv de ander?

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 20:35 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

De boeddha gaf wel toe dat de precieze werking van karma niet uit te vogelen valt. Dus of hij in domme pech geloofde, ik denk het wel. In ieder geval doe ik dat wel en ik spreek altijd in mijn eigen woorden en uit eigen ervaring. Ik praat niet zomaar iemand na. Als ik dat wel doe zal ik -tenzij ik het vergeet- expliciet de quote vermelden.

Oke.

quote:

Ja, maar die utopie is er al. De wereld is al perfect, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Met utopie bedoelde ik dat iedereen in vrede leeft. Dat is geen doel van het boeddhisme en daar heeft de Boeddha naar mijn weten nooit iets over gezegd.

Indien de wereld al perfect is, waarom hebben we dan behoefte aan 'verlichting'? Is verlichting niet het benaderen van perfectie vanuit een staat van imperfectie? Waarom is de wereld 'perfect', vanuit welk opzicht? Met betrekking tot welk doel? Indien de wereld perfect is, waarom dienen we onszelf en elkaar dan te vergeven, en is dat moeilijk?

tvp, het boeddhisme is stukken interessanter dan wat doorgaans de kranten haalt.

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 13:00 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Het is een kritische vraag, ik denk zelf dat een mens op eigen krachten niet werkelijk kan vergeven, ook boeddha niet.

Wat je denkt en van overtuigd raakt wordt voor jou werkelijkheid. Ieder mens is verschillend, als je niet gelooft in de mogelijkheden van jezelf of zoals de Boeddha stelt dat de mens mogelijkheden heeft dan houdt het verder op.

quote:

Ik schreef dat niet met een insinuatie van lafheid... eerlijk waar niet.

Dan dien je toch je vraag anders te formuleren. Bijvoorbeeld "vertrekken" ipv vluchten en niet doen alsof er 1 allesoverheersende "realiteit" is, een allerhoogste waarheid en al het andere zijn slechts fabricaties, leugens (waarvoor je uiteraard mentaal zeer sterk moet zijn om daar mee om te kunnen gaan).

Als je met "de" realiteit het aardse leven bedoeld, ik geloof zelf in leven op andere planeten en ook dat je daar wedergeboren zou kunnen worden. Of in ieder geval in meerdere bestaansvormen dan deze waarvan ik het prima zou vinden om te bestaan. Op die manier zou ik er geen problemen mee hebben om te vertrekken uit deze realiteit om verder te gaan naar een andere, zodra dit leven voorbij is.

quote:

Maar als het enige werkelijk tellende doel is uit dit leven te komen, dan zijn dat natuurlijk wel vrij zinloze vragen denk ik.

Maar zou jij niet iets achter willen laten voor toekomstige generaties, zodat zij eenvoudiger en sneller 'verlichting' zouden bereiken? Ook al maak hier dan zelf weinig van mee, of zit er niet direct iets winstgevends in voor jezelf, het is toch een leuk idee als je op die manier iets kan bijdragen aan het grotere geheel?

quote:

Maar indien nu iedereen zo zou leven, hoe zou de wereld er dan uit zien. Dat is eigenlijk waar ik heen wil.

Via meditatie kun je je voorstellingsvermogen vergroten en misschien kun je dan een antwoord op je vraag voorstellen. Puur Land Boeddhisme is dan misschien het meest toepasselijke voor jou en heeft die stroming geschikte oefeningen voor je. Alhoewel ik enigzins twijfel of je hier wel post vanwege interesse in boeddhisme, het lijkt welhaast alsof je erop uit bent ons ongelovigen ergens van te overtuigen.

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 14:13 schreef loop het volgende:

[..]

Wat je denkt en van overtuigd raakt wordt voor jou werkelijkheid. Ieder mens is verschillend, als je niet gelooft in de mogelijkheden van jezelf of zoals de Boeddha stelt dat de mens mogelijkheden heeft dan houdt het verder op.

Oef, daar zeg je wat. 'Wat je denkt en van overtuigd raakt wordt voor jou werkelijkheid'. Is deze uitspraak hard te maken? Wat als iedereen nu iets anders denkt en van andere dingen overtuigd raakt (iets wat ook het geval is eigenlijk), leeft dan iedereen op een gegeven moment in een andere werkelijkheid? Of waant iedereen zich in een andere werkelijkheid, al is er 1 statische werkelijkheid waar we ons allemaal in bevinden? Kan een gedachte niet in harmonie zijn met de werkelijkheid, of is elke gedachte op zich een werkelijkheidvormende kracht? Als ik nu denk dat de dollar niet gaat vallen, gaat ie dat dan ook niet doen? Mensen kunnen zichzelf niets wijsmaken volgens jou, alles wat ze denken, wordt werkelijkheid?

quote:

Dan dien je toch je vraag anders te formuleren. Bijvoorbeeld "vertrekken" ipv vluchten en niet doen alsof er 1 allesoverheersende "realiteit" is, een allerhoogste waarheid en al het andere zijn slechts fabricaties, leugens (waarvoor je uiteraard mentaal zeer sterk moet zijn om daar mee om te kunnen gaan).

Maar ik denk eigenlijk dat er wel degelijk 1 allesoverheersende realiteit is. En dat je die kan confronteren of niet, of onder ogen zien, of uit vluchten, en je kan je ook vergissen in wat die realiteit is en wat niet.

quote:

Als je met "de" realiteit het aardse leven bedoeld, ik geloof zelf in leven op andere planeten en ook dat je daar wedergeboren zou kunnen worden. Of in ieder geval in meerdere bestaansvormen dan deze waarvan ik het prima zou vinden om te bestaan. Op die manier zou ik er geen problemen mee hebben om te vertrekken uit deze realiteit om verder te gaan naar een andere, zodra dit leven voorbij is.

Ja, dit aardse leven, en waar ieder zich daarin bevindt. Maar ik vraag niet of je dat zou willen, maar of dat niet hetgeen is wat men doet wanneer men die extase zoekt.

quote:

Maar zou jij niet iets achter willen laten voor toekomstige generaties, zodat zij eenvoudiger en sneller 'verlichting' zouden bereiken? Ook al maak hier dan zelf weinig van mee, of zit er niet direct iets winstgevends in voor jezelf, het is toch een leuk idee als je op die manier iets kan bijdragen aan het grotere geheel?

Natuurlijk, en voor zover ik daartoe in staat ben, doe ik dat ook. Al is er altijd meer mogelijk natuurlijk. De vraag is alleen echter, wat is het dat je zaait. Gaat dat goede vruchten voortbrengen, of geen goede vruchten. Waarom stel je deze vraag trouwens?

quote:

Via meditatie kun je je voorstellingsvermogen vergroten en misschien kun je dan een antwoord op je vraag voorstellen. Puur Land Boeddhisme is dan misschien het meest toepasselijke voor jou en heeft die stroming geschikte oefeningen voor je. Alhoewel ik enigzins twijfel of je hier wel post vanwege interesse in boeddhisme, het lijkt welhaast alsof je erop uit bent ons ongelovigen ergens van te overtuigen.

Ik stel kritische vragen. Ik heb inderdaad geen interesse om boeddhist te worden. Heb een lange tijd met iets wat op die filosofie en dat wereldbeeld lijkt rondgelopen, maar mijn conclusies getrokken. Bv. je verhaal over 'wat je denkt en waar je van overtuigd raakt wordt werkelijkheid'. Ik denk dat het een onhoudbaar uitgangspunt is.

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 14:47 schreef rijsttafel het volgende:Als je de verbinding tussen alles wat leeft en begrijpt, dan zie je waarom mensen tot bepaalde daden komen. Een verlicht persoon zal dus niet geraakt worden door gescheld aangezien zij/hij weet dat het niet persoonlijk is. Het is slechts een persoon die scheldt, that's all.

Toch zou ik verwachten dat een verlichte kan voorkomen dat die uitgescholden wordt, maar dat is misschien iets westers dat ik intelligentie koppel aan verlichting.

quote:

Zie de weg naar verlichting als een pad waarop je langzaam alle twijfels, kwaad, verlangens, onrust en dergelijke kwijtraakt. En zodra je dit alles kwijt bent, zul je gelukkiger zijn ooit. Het enige wat dan nog van belang is, is andere mensen te helpen hetzelfde pad te betreden, ze uit pure compassie en liefde helpen. En dit helpen doe je ook op de weg ernaartoe.

Dat is het Bodhisattva ideaal van Mahayana stromingen, een mooie maar toch zit er iets manipulatiefs aan namelijk het overtuigen van de ander dat de behaalde verlichting inderdaad voor ieder mens goed is. Een beetje als het schaap dat de kudde verlaat om als een verlicht schaap terug te keren en dan ieder schaap wil maken zoals het zelf is. Doet me in de verte toch ergens denken aan het stille verlangen van iedere gelovige dat de hele wereld ooit eens in dezelfde religie/doctrine gelooft en er lijkt een gehechtheid te zijn aan de kudde. Het arhat ideaal in Theravada stelt dat bij parinirvana diezelfde nooit zal terugkeren naar deze wereld.

quote:

De buitenwereld kan zo dan nog zo perfect zijn, een helder blauwe lucht, de zon schijnt, je drinkt met vrienden iets op het terras. Maar als op dat moment in je geest onweer is, lijkt de wereld helemaal niet zo perfect. In de geest rukken stormfronten op en verdwijnen weer. Soms is het mistig, soms is het regenachtig. Dit gaat heel je leven door totdat je eindelijk boven de wolken kan uitstijgen.

Het is mij zelf nooit echt gelukt zo te denken. Hoe ga je dan om met de herinnering en dus de wetenschap/het besef dat er zoveel lijden in de wereld is, ook al los je daar niets mee op. Natuurlijk kan ik de andere kant op kijken, mezelf voorhouden dat het allemaal niet zo erg is, maar het is er en ik besta in diezelfde wereld. Het enige wat ik me kan bedenken is dat de zon, die voor alle leven staat en al dat leven de brandstof geeft er altijd is, of ik die nu zie of niet. En de bodem heeft af en toe regen nodig voor er leven kan ontstaat, anders blijft het ook maar zo'n droge boel.

quote:

Je hoort de Dalai Lama nooit boos praten over zijn ballingschap uit Tibet, omdat hij weet dat dit maar externe zaken zijn en zijn geluk niet kunnen beïnvloeden.

Beetje naief, ZH zal ongetwijfeld wel eens woede hebben ervaren tegenover de situatie. Zoals hij zelf zegt, hij gelooft niet dat er ook maar 1 volledig verlichte in de wereld is en hij maakt er geen geheim van dat hij zelf ook wel eens bij tijd en wijle uit zijn slof schiet.

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 14:47 schreef rijsttafel het volgende:
Heej ali_kannibali

Hoi Rijsttafel

quote:

Als je het verleden los wilt laten, zul je je fouten moeten vergeven. Doe je dit niet, dan blijf je jezelf met een hamer op je eigen hoofd slaan. En maar afvragen waarom je zo'n hoofdpijn hebt Je kan ook vergeven en de hamer loslaten. Heb je niets te vergeven of je ziet even niet iets wat je moet vergeven, dan is dat ook prima, dan kan het dus niet. Sommige mensen hebben de hamer al losgelaten of zien de hamer niet en voelen alleen de pijn.

Dit ben ik allemaal met je eens. Maar ik wil iets concreters, wat zijn dan 'fouten'? Wat is er 'fout' in een perfecte wereld? Wie of wat bepaalt of iets fout en goed is? Dit zijn geen vanzelfsprekendheden.

quote:

Maar het verleden is dood, er valt niets aan te veranderen. Dus het enige wat je nu kunt doen is het loslaten en verdergaan.

En er iets van leren toch?

quote:

Niemand bepaalt of het mag of niet. Je hebt je leven zelf in de hand.

Hoe kun je dan nog over 'fouten' spreken, indien daar geen objectieve maatstaf voor is? Wederom, wat is goed en wat is kwaad? Wanneer is men schuldig en heeft men vergeving nodig, en wanneer niet?

quote:

Er is enkelt de natuur van de geest en die bepaalt of je kunt vergeven of niet.

Wat is 'de natuur van de geest'?

quote:

Dan is er alleen nog de keuze of je het wilt. Iedereen verdient dit, zelfs moordenaars. In de geschriften zijn zelfs verhalen van moordenaars die de Boeddha wilden vermoorden, maar die uiteindelijk verlichting hebben bereikt.

Oke, moorden is dus fout, maar wat dan met de mensen die ze vermoord hebben? Daar wordt niet meer naar omgekeken, aan gedacht? Het is hun verdiende loon? Karma?. En indien het karma is, waarom is het dan fout, indien zij het verdienden? Iemand moet dit karma toch in de praktijk brengen, is iemand dan nog 'schuldig'?

quote:

Nog een voorbeeld: Is een steen zwaar?.... Alleen als je 'm vasthoudt! Zodra je de steen loslaat zorgt zwaartekracht er vanzelf voor dat hij valt en dan hoef je die last niet meer te dragen.

Of als je niet sterk bent. Ik vind dit geen logische redenering. 'Zwaar' is relatief. Het gewicht is objectief. Als de steen zwaar was toen je hem vasthad, is die steen is nog steeds zwaar als je hem los hebt gelaten, je merkt er alleen niets meer van. De vraag nu is, wat te doen met die steen zodra jij hem los hebt gelaten. Je droeg hem niet voor niets. Wie gaat jouw steen, jouw schuld dragen?

quote:

Vergeving werkt hetzelfde. Hou je je vast aan fouten in het verleden, dan draag je je hele leven stenen met je mee die je ook gewoon weg kan gooien.

Laat ik jouw steen voor iets anders vervangen, iets wat een naar mijn mening passender vergelijking is, omdat fouten doorgaans niet alleen jou aangaan, maar anderen erdoor geaffecteerd worden, en een steen onschuldig is terwijl de daden die vergeving nodig hebben niet onschuldig zijn, dus ik verander jouw steen in iets wat niet alleen voor jouzelf maar ook voor anderen onprettig is: een walmende, dodelijke gifgasbom, die met elke fout groter en dodelijker wordt. Kun je die ook zomaar weggooien? En zo nee, wie gaat hem dan dragen voor je?

quote:

Je ziet juist de realiteit zoals hij is.

Daar ben ik dus niet zo van overtuigd

quote:

Als je de verbinding tussen alles wat leeft en begrijpt, dan zie je waarom mensen tot bepaalde daden komen.

Wat bedoel je met 'de verbinding tussen alles wat leeft'?

quote:

Een verlicht persoon zal dus niet geraakt worden door gescheld aangezien zij/hij weet dat het niet persoonlijk is. Het is slechts een persoon die scheldt, that's all.

Dus je wordt ongevoelig voor wat anderen je aandoen, omdat andere mensen 'slechts personen' zijn? Op de een of andere manier ongelijkwaardig aan jou, en jij op jouw beurt weer voor hen? Waarom zou het niet meer pijn doen wanneer je investeert in iemands welzijn, en die persoon wil of accepteert dat niet? Niet eens alleen pijn voor jezelf, maar ook juist voor de ander? Is wat je zegt nu niet een bewijs dat het helpen wat je beschrijft gericht is op het 'ik', in plaats van de 'ander', omdat het er in wezen niet toe doet of iemand beter wordt door de door jou aangeboden hulp, aangezien je er niet door geraakt wordt wanneer die persoon door het afwijzen ervan zichzelf weer een beetje verder te gronde richt? Het gaat nu dus om de dakloze, het voorbeeld waar je zelf naar refereert.

Wederom de vraag, hoever ga je in je 'helpen', voor het welzijn van de ander?

quote:

Zie de weg naar verlichting als een pad waarop je langzaam alle twijfels, kwaad, verlangens, onrust en dergelijke kwijtraakt. En zodra je dit alles kwijt bent, zul je gelukkiger zijn ooit. Het enige wat dan nog van belang is, is andere mensen te helpen hetzelfde pad te betreden, ze uit pure compassie en liefde helpen. En dit helpen doe je ook op de weg ernaartoe.

Twijfels aan wat? Kwaad op wat? Verlangens voor wat? Onrust door wat?

quote:

De buitenwereld kan zo dan nog zo perfect zijn, een helder blauwe lucht, de zon schijnt, je drinkt met vrienden iets op het terras. Maar als op dat moment in je geest onweer is, lijkt de wereld helemaal niet zo perfect. In de geest rukken stormfronten op en verdwijnen weer. Soms is het mistig, soms is het regenachtig. Dit gaat heel je leven door totdat je eindelijk boven de wolken kan uitstijgen.

Dan kun je net zo gelukkig zijn in de zon op het terras als in elke andere situatie. Je hoort de Dalai Lama nooit boos praten over zijn ballingschap uit Tibet, omdat hij weet dat dit maar externe zaken zijn en zijn geluk niet kunnen beïnvloeden.

Zo kan iemand een bepaald gerecht erg lekker vinden, terwijl iemand anders hetzelfde gerecht oneetbaar vindt. Is het gerecht nu lekker of vies? Geen van beide. Het is slechts de conditionering van de personen die bepaald of iets lekker of vies is. De wereld is zoals hij is, het is perceptie van de geest die "goed" en "kwaad" toevoegt. Op elk moment kun je dus gelukkig zijn, als je hem neemt zoals hij is.

Ja maar hee, hier maak je wel een hele grote sprong, van smaak wat betreft eten, naar standaarden voor goed en kwaad. In sommige maatschappijen was het offeren van mensen iets wat als normaal en zelfs goed werd beschouwd, om de goden te plezieren. Is dat nu dan ook automatisch goed? Zou die persoon die het slachtoffer is het daar altijd mee eens zijn geweest zijn denk je? Is goed en kwaad echt zo relatief? Zal de persoon die het kwaad is aangedaan het daar altijd mee eens zijn? Het verdriet en leed wat uit kwaad is gekomen, dat geldt maar gewoon niet?

Of wil men er eigenlijk op aansturen dat de menselijke emotie in het geheel dient te verdwijnen, zoals je beschrijft bij de Dalai Lama, waardoor je altijd vrolijk bent? Is dat dan niet echt vluchten, afstand nemen van alles wat er om je heen gebeurt? Is dat gezond? Stel je hebt een familie, en je vrouw en kinderen worden ontvoerd, of gaan dood, noem maar iets, maar door je verlichting blijf je maar vrolijk, is er dan wel is er dan wel sprake van liefde, of gedistantieerdheid, verkouding, inaffectie?

quote:

Als je je nog vasthoudt aan bepaalde fouten van je verleden of kwaad bent op andere personen, kun je dit dus onmogelijk bereiken. Vergeving is dus essentieel en je doet dit zowel voor jezelf als voor anderen.

Ja, begrepen, gedeeltelijk mee eens, maar zie eerdere vragen.

quote:

Een beroemde boeddhistische uitspraak is dan ook:
Mogen alle wezens gelukkig zijn en vrij van lijden.

Groetjes ,
Rijsttafel

Ik hoop toch nog wel op een antwoord

[ Bericht 0% gewijzigd door Ali_Kannibali op 23-02-2011 20:21:17 ]

Boeddhisme gaat over het langzaam aan doorzien van de illusie die wij als egoïsch gerichte mensen beschouwen als werkelijkheid. Boeddhisme gaat over het loslaten of overstijgen van het ego en leren kennen van het werkelijke Zelf. Het gaat over de discpline van de geest te leren richten om de ene werkelijkheid te leren kennen. Dat is een groeiproces in bewustzijn door meer en meer inzicht te verkrijgen. Het heeft helemaal niets te maken met het zoeken naar extase of nirvana of zo. Wie dat doet verkeert juist in illusie, in zelfbedrog dat juist veroorzaakt wordt door het denken en de emoties en de interactie tussen die twee. De wereld is niet perfekt tot zolang je in illusie verkeert. Het gaat hem ook niet over goed doen voor anderen en de wereld redden. Maar om redt jezelf en je redt de hele wereld. Iemand die de illusie heeft doorzien zal wel degelijk zeer zorgzaam omgaan met eventueel opdoen van toekomstig karma i.v.m met het volgende leven. Karma draait echt niet om loontje komt om zijn boontje in een volgend leven.
Niet alle Boeddha's "verlichten" kiezen voor het nirvana. Juist zij die daar wel voor kiezen zijn geen ware Boeddha's , want er komt een stop aan hun evolutie tot allen "verlicht" zijn.

Wie of wat is het 'werkelijke zelf'?

Indien wij ons allemaal in een staat van 'illusie ervaren' bevinden, wat is dan de werkelijkheid/waarheid/realiteit?

Ik pik uit je post op dat de illusie veroorzaakt wordt door 'het denken en de emoties en de interactie daartussen', maar is dat niet de essentie van elk levend wezen, dat hen voort doet leven? Emoties zorgen voor beweging, denken voor strategie? (heel kort door de bocht).

Waarom veroorzaakt die interactie een illusie? Een illusie van wat?

Waarom reageert mijn fysieke lichaam op deze illusie?

Indien ik een stuk van mijn hersenen weghaal, heeft dat gevolgen voor de ervaring van mijn illusie. Waarom is dat? Ook een gevolg van intereactie tussen emotie en denken? En waarom heeft zo'n impact op 1 individu geen impact op het collectief?

[ Bericht 40% gewijzigd door Ali_Kannibali op 23-02-2011 20:23:54 ]

quote:

Niet alle Boeddha's "verlichten" kiezen voor het nirvana. Juist zij die daar wel voor kiezen zijn geen ware Boeddha's , want er komt een stop aan hun evolutie tot allen "verlicht" zijn.

Precies, maar ik denk niet dat Rijsttafel hier iets vanaf weet. Hij beschouwt het boeddhisme heel rationeel, wat ook kan en mag. Maar het esoterisch Boeddhisme (wat Boeddha enkel aan zijn getrouwen vertelde) is dat niet..

quote:

Wie of wat is het 'werkelijke zelf'?

Indien wij ons allemaal in een staat van 'illusie ervaren' bevinden, wat is dan de werkelijkheid/waarheid/realiteit?

Ik pik uit je post op dat de illusie veroorzaakt wordt door 'het denken en de emoties en de interactie daartussen', maar is dat niet de essentie van elk levend wezen, dat hen voort doet leven? Emoties zorgen voor beweging, denken voor strategie? (heel kort door de bocht).

Waarom veroorzaakt die interactie een illusie? Een illusie van wat?

Omdat je nooit onbevooroordeeld naar de zaken kan kijken. Je bent al voorgeprogrammeerd. Ken je misschien ene Krishnamurti? Dat was een goeroe uit India en die legde uit dat je voorbij religie, cultuur en ga zo maar door moest kijken om iets van een waarheid te zien.

En de wetenschap weet steeds meer over een filter, die in ons systeem zit waardoor we enkel dat wat wij geloven kunnen zien. Dat is dus maya, die filter. Dat is natuurlijk om ons te beschermen, maar het kan ook tegen ons werken.

Zo was er eens een ontdekkingsreiziger die met schepen naar een land vol "wilden" ging. De "wilden" kwamen naar de ontdekkingsreiziger toe, en vroegen (met handen en voeten) hoe zij gekomen waren. Toen wezen de ontdekkingsreiziger en zijn bemanning naar de schepen. Maar de wilden begrepen er niks van. Zij zagen niks. Pas toen ze vertelden hoe die schepen eruit zagen, konden ze het zien.

Dit is waar gebeurd, en dat verslag is mee terug naar Europa genomen.

Dit laat dus nog duidelijker zien hoe onze hersenen eigenlijk tegen ons kunnen werken.