De kunst van het loslaten van je ex # 153

Ik heb overigens gemerkt dat ik, al sinds mijn relatie ruim 10 maanden geleden uitging, ik met een enorm hoge stress ben opgezadeld, die nog steeds niet helemaal weg is...

Zat net even op een gezondheidssite te kijken, en aan vrijwel alle emotionele als lichamelijke symptomen voldoe ik: hoofdpijn, rusteloosheid, snauwerigheid, prikkelbaar, hartkloppingen, oorsuizen, tics/friemelen, bovenmatig kritisch, leeg gevoel, onvermogen om dingen te veranderen....

Eergisteren werd ik daarmee door mijn ouders geconfronteerd, ze zeiden dat het ze zo verdrietig maakte dat wanneer ik thuis was ik ze alleen maar af liep te snauwen, dat er geen normaal gesprek meer met me mogelijk is, en dat ik zo lusteloos ben de laatste maanden.
Zijn denken dat het ermee te maken heeft dat ik nu op kamers zit in amsterdam, en het thuis niet meer leuk vind. Ik weet wel beter, het komt door mijn ex nog steeds.

Sinds we uit elkaar zijn gegaan, zit ik elke dag met een opgejaagd gevoel. Wanneer ik door de uni loop, wanneer ik over straat loop, soms zelfs wanneer ik in mn eentje ben. Op vakantie heb ik een paniekaanval gehad waarbij ik dacht dat ik een hartaanval kreeg omdat mijn hart helemaal begon te racen en helemaal warm en zweterig werd, maar dat kwam gewoon omdat ik mezelf helemaal gek liep te maken...
Gelukkig is het zo erg inmiddels niet meer, maar nog steeds kan ik hartkloppingen voelen wanneer ik in een onverwachte of spannende situatie terecht kom, terwijl ik dit eerder nooit had...

Maar of ik haar nou mis? nee.. al lang niet meer... Als ik haar tegenkom schrik ik nog wel best erg, maar ik wil haar niet meer tegenkomen, geen behoefte meer aan...

Al die effecten, van een redelijk korte relatie met een partner waar ik me veilig bij voelde, maar absoluut niet ment to be voor mij was. Misschien is dit allemaal de rede dat ik denk: voor mij hoeft het allemaal niet. Hopelijk is het tijdelijk, want het kan ook allemaal heel mooi zijn. vooralsnog boezemt het idee van een nieuwe relatie me vooral angst in

Na een avondje stappen nu...en niet helemaal helder meer zijn, zie ik nog steeds in dat een goede vrouw/meisje tegenkomen een kwestie van tijd/geluk is, en dat je het niet moet forceren. Dat in combinatie met het feit dat ik werkelijk waar geen zin heb om zelfs in beschonken toestand m'n ex te smsen betekent voor mij dat ik me er aardig bij heb neergelegd.

Een (beschonken) mijlpaal voor mij

Fijn he, als je computer nog aan staat als je van het stappen terugkomt..

Ik laat m'n ex niet los. Don't want

wat is het alternatief voor jou?

Dus, de hele nacht gedroomd over mijn ex. Wat een kutzooi.
Ik ben blij als deze week over is. Wil geen dipjes meer

ik droom ook elke nacht over mijn ex. komt gewoon omdat ze nog zo aanwezig is in mijn gedachten. dat gaat vanzelf wel weer weg. verder ben kijk ik erg positief naar mijn toekomst zonder haar.

grappig, als ik over mijn ex droom is het meestal op een manier zoals onze relatie volgens mij zou moeten zijn, en niet zoals de relatie was.

Dromen? Als ik slaap, droom ik over m'n ex. Zoveel slaap ik niet, want dat lukt me niet. Maar als ik dan slaap, droom ik steevast over haar. En dan zijn we altijd nog bij elkaar, en hebben we het zo fijn als dat we het tot onze laatste dag samen hebben gehad.
Ik zou willen dat dat gevoel minder werd, dat ik het een plaats kon geven, het kon accepteren. Ik baal ervan dat dat me niet lukt.

Ik kijk op tegen carnaval. Echt ontzettend. Ik kan er echter niet onderuit, en eigenlijk is dat ook geen optie. Twee jaar achtereen zo'n ontzettend leuke carnaval gehad. Nu gaat dat niet gebeuren, al ga ik wel proberen er wat van te maken. Maar ik kom haar tegen, en hoewel het haar misschien niet zoveel zal doen, zal het mij ontzettend veel moeite kosten. Ik ben niet het type dat dan ruzie gaat zoeken, stalken of andere achterlijke dingen gaat doen. Dat heeft haar vorige ex destijds gedaan, wat was dat een eikel.
Ik zit zo niet in elkaar, zelfs niet als ik (veel) alcohol op heb. Ik verpest het dan eigenlijk gewoon voor mezelf, door nog negatiever te gaan denken, of gedachtes in de zin van: 'Konden we de tijd maar terugdraaien' of 'Wat was het vorig jaar fijn samen'...

Ik had nooit kunnen verwachten dat dit over zou gaan, en ik had nooit kunnen denken dat het me zo ongelofelijk veel moeite zou kosten om het een plekje te geven. Rationeel en realistisch gezien weet ik dat ik dat moet doen, dat ik niet anders kan. Gevoelsmatig lukt het me echter niet.

@JiggyJ: Behalve de snauwerigheid heb ik ook al die symptomen. Ik weet wat dat betreft hoe je je moet voelen. Bij mij is het dan 'maar' (of 'al', het is maar hoe je er tegenaan kijkt) 3 maanden uit, het voelt als gisteren. Ook mijn ouders doet het verdriet, voelen zich machteloos. Dat vind ik weer ontzettend rot, want dat is ook niet iets wat ik ze 'aan wil doen', al weten ze heel goed dat ik er niks aan doen kan, of in ieder geval alles probeer te doen wat in mijn macht ligt om me beter te voelen. Dat lukt alleen niet of nauwelijks.
Gisteren en eergisteren ging het 'iets' beter. Niet meer emotioneel. Dat is nu weer terug, al voel ik me nog steeds wel iets beter dan vorige week. Maar veel dieper had ik toen ook niet kunnen zitten.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 11:04 schreef undissputed het volgende:
wat is het alternatief voor jou?

Het alternatief is een vooralsnog niet helemaal duidelijke situatie waarin we elkaar nog niet bepaald los hebben gelaten.

waarom is het dan uit als jullie elkaar niet los willen laten?

Life sucks Rebound of?

4e keer hart naar de kloten, vrouwen zijn nog slechter dan mannen.
En dan straks maar afvragen waarom mannen klootzakken zijn, dat worden ze door de vrouwen.

[ Bericht 32% gewijzigd door Iemand85 op 17-02-2011 18:15:00 ]

Ik droom ook nog veel over hem, maar niet meer elke nacht..

Mijn meeloopdag was top! Studie lijkt me erg leuk en ik heb nu al weer meer zin in de toekomst..
Veel nieuwe mensen gezien, veel gelachen en leuke studie.. Denk dat het wel weer goed met me komt

Over een kwartier is ie hier.. Zie er meer tegen op dan ik dacht..
Toen we het vorige week afspraken had ik mijn twijfels, maar gister had ik er zin in om weer gezellig te doen.. Op dit moment weet ik het allemaal even niet meer
Denk dat het wel leuk word, maar wel raar om als gewone vrienden met elkaar om te gaan.

Jullie zullen vanavond wel van me horen

Verrassing. Weer een dipje. Vriend van me zit een heel verhaal te vertellen over dat zijn nieuwe liefje binnenkort voor 2/3 maanden naar Amerika gaat. En het brengt alleen maar herinneringen terug.

Ik vind dit echt een kutweek

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:19 schreef WeirdlyWired het volgende:
Verrassing. Weer een dipje. Vriend van me zit een heel verhaal te vertellen over dat zijn nieuwe liefje binnenkort voor 2/3 maanden naar Amerika gaat. En het brengt alleen maar herinneringen terug.

Ik vind dit echt een kutweek

De gedachte "Dit is een week als alle andere" helpt niet ?

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:20 schreef Octagon het volgende:

[..]

De gedachte "Dit is een week als alle andere" helpt niet ?

Op het moment niet, helaas. Ik krijg hem gewoon niet uit mijn kop. Ik ga er mee naar bed. Ik droom erover en ik word er mee wakker.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:20 schreef Octagon het volgende:

[..]

De gedachte "Dit is een week als alle andere" helpt niet ?

Soms zijn er van die weken waarin er bepaalde gebeurtenissen plaatsvinden, of herinneringen terugkomen die je gedachten nog eens extra beheersen.

@WeirdlyWired: Het dromen is ook onderdeel van het verwerken. Hoewel het dus niet fijn is, is het op de lange termijn misschien wel goed... Maar dat neemt niet weg dat het ontzettend moeilijk is om dan 'fijn' wakker te worden, ik weet er alles van.

Het besef in mij groeit dat ik eerst mezelf weer op orde moet krijgen, voordat ik met het daten van vrouwen begin. Ik moet dingen met mijn ex eerst goed afsluiten en weer wennen aan het alleen zijn, zodat ik andere vrouwen op een beheerste en relaxte manier kan benaderen.

Mijn gevoel wil meteen iemand anders en alles zo snel mogelijk vergeten, maar het gevaar is groot dat ik dan weer iemand kies die eigenlijk niet goed voor mij is.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:21 schreef WeirdlyWired het volgende:

[..]

Op het moment niet, helaas. Ik krijg hem gewoon niet uit mijn kop. Ik ga er mee naar bed. Ik droom erover en ik word er mee wakker.

Je zou je gelukkig kunnen prijzen dat je tenminste droomt... een volledige nacht wakker liggen lijkt me erger
Sorry dat ik niet beter van dienst ben.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:23 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Soms zijn er van die weken waarin er bepaalde gebeurtenissen plaatsvinden, of herinneringen terugkomen die je gedachten nog eens extra beheersen.

@WeirdlyWired: Het dromen is ook onderdeel van het verwerken. Hoewel het dus niet fijn is, is het op de lange termijn misschien wel goed... Maar dat neemt niet weg dat het ontzettend moeilijk is om dan 'fijn' wakker te worden, ik weet er alles van.

Ik denk dat ik je wel begrijp hoor Mr.Myst - alleen denk ik dat deze week je gedachten wat "donkerder" kleuren als de voorbije week/weken.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:40 schreef Octagon het volgende:

[..]

Je zou je gelukkig kunnen prijzen dat je tenminste droomt... een volledige nacht wakker liggen lijkt me erger
Sorry dat ik niet beter van dienst ben.

Ow, ik heb mijn portie slapeloze nachten ook al achter de rug gehad hoor. Er is van alles gebeurd het afgelopen jaar. Best veel stress en dat heeft geen goede uitwerking op me gehad. Heb een soort van eczeem gekregen waar ik maar niet van af kwam. Heb echt nachten wakker gelegen omdat ik verging van de jeuk. Dus ben idd blij dat ik nou gewoon kan slapen en dromen. Alleen waar ik over droom is wat minder.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 13:20 schreef Mr.Myst het volgende:

@JiggyJ: Behalve de snauwerigheid heb ik ook al die symptomen. Ik weet wat dat betreft hoe je je moet voelen. Bij mij is het dan 'maar' (of 'al', het is maar hoe je er tegenaan kijkt) 3 maanden uit, het voelt als gisteren. Ook mijn ouders doet het verdriet, voelen zich machteloos. Dat vind ik weer ontzettend rot, want dat is ook niet iets wat ik ze 'aan wil doen', al weten ze heel goed dat ik er niks aan doen kan, of in ieder geval alles probeer te doen wat in mijn macht ligt om me beter te voelen. Dat lukt alleen niet of nauwelijks.
Gisteren en eergisteren ging het 'iets' beter. Niet meer emotioneel. Dat is nu weer terug, al voel ik me nog steeds wel iets beter dan vorige week. Maar veel dieper had ik toen ook niet kunnen zitten.

Tja het is klote als de mensen in je omgeving die je dierbaar zijn ook last van je gedrag ondervinden, zoals bij mij het geval is. Keer op keer neem ik me weer voor om zo tegen ze te doen zoals ze ook verdienen, namelijk gewoon goed. Maar er hoeft maar iets te gebeuren en ze krijgen een snauw en soms zelfs een paar scheldwoorden naar hun hoofd geslingerd...
Meteen daarna heb ik weer spijt dat ik het gedaan heb en doet het me pijn dat ik het gedaan heb...

Ik weet niet wat het is dat in mijn hoofd achterblijft van mijn ex. We hebben echt 100 % niets meer met elkaar te maken, spreken elkaar alleen ( kort en oppervlakkig) als we elkaar bij toeval tegenkomen, zo ging het einlijk meteen al nadat het uitging..

Soms zit ik wel eens te bedenken of ik wel goed bezig geweest ben met het verwerken... Nog altijd probeer ik angstvallig vanalles dat ik niet over haar wil weten, te ontwijken. Inmiddels heeft ze al iets langer dan een maand een vriend, en op facebook beginnen de eerste liefdesberichtjes van haar ook gepost te worden... Daar wil ik op de een of andere manier nog steeds niet aan, maar het mag me gewoon niet meer zoveel doen...
Heb haar updates geblokkeerd overigens, maar er hoeft maar een ander uit mijn vriendenlijst op een bericht van haar te reageren, en ik krijg het weer te zien

Oke ik ben stom geweest..

Hij kwam aan en ik had mezelf voorgenomen NIKS te proberen, helemaal niets..
Na een uur was hij degene die het niet meer vol hield en toen hadden we zo'n 'recht tegen over elkaar diep in de ogen aankijkend' moment. En toen hebben we gezoend en na 3 secondes was ik weer verkocht.
Hij maakte me duidelijk dat hij echt niks meer wil en ik moest het zeggen als ik niet verder wilde met zoenen enzo.. Alleen daarvoor was het al te laat.. En toen hebben we seks gehad en nu is ie weer weg.
Op het moment zelf was het heel fijn en achteraf knuffelen en praten ook, maar daar blijft het dus ook bij en nu ben ik weer alleen..

Ik heb er geen spijt van, maar ik weet niet of ik het nog een keertje doe.. Kan nu wel roepen van niet, maar dat riep ik een paar uur terug ook 'nee er gaat niks gebeuren'.

Ik haat het dat ik nog steeds geen nee tegen hem kan zeggen

(Aan 'het is je eigen schuld' reacties heb ik nu niet zo veel, maar ik wilde dit toch even ergens kwijt..)

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 21:54 schreef Neo-Mullen het volgende:
Vannacht niet gedroomd over mijn ex. Vreemde is dat als ik over haar droom, dan gaat het ook vaak over haar andere ex (en tevens bijna opnieuw haar vriend) waar ik dan ruzie mee heb.
Ik denkd at ik daaruit kan afleiden dat ik hem nog steeds als concurrentie zie. Dat is niet zo, want ik heb de strijd al 'verloren'. Niet dat ze officieel al samenzijn, maar ze heeft me wel al gezegd binnenkort opnieuw met hem te willen beginnen.

Soms droom ik, net als de meesten hier, over mijn relatie met haar. In die droom heb je totaal geen stress gevoel, want de kopzorgen die je (als je wakker bent) hebt, zijn dan verdwenen: je bent samen met je grote geliefde.
Vervolgens wordt je wakker en het eerste was je denkt: het was maar een droom... ik ben nog steeds alleen, weg van haar...

Jep, ik mag nog een hoop gaan verwerken.

Ik heb wel elke nacht dromen van mijn ex en ik begrijp pcies wat je bedoeld... dat gevoel dat het allemaal maar een droom was als je s morgens wakker wordt is zo ongelofelijk kut gevoel.. ik hoop dat het snel minder wordt ik ben echt kapot ik slaap pas tegen de ochtend aan en dan wordt ik ook nog wakker met zn kutgevoel... ben blij dat het bijna weekend is ff bijtanken (hoop ik).
En ik hoop dat ik snel kan stoppen met bij elk ding beseffen dat het nooit meer zo zal zijn als de laatste anderhalf jaar...