Lees hier hoe een Nederlandse ondernemer in Egypte het e.e.a. beleeft.
We hoeven ons tot nu toe niet onveilig of bedreigd te voelen en daarmee is misschien meteen de eerste en grootste zorg weggenomen. We staan immers niet bloot met een poster van Mubarrak in een moskee provocerend te schreeuwen om een aftocht. Beeldenstormspraak.
Het toverwoord van de afgelopen week is chaotische en anarchistische dynamiek in al haar facetten.
Zojuist is na zes dagen internet mondjesmaat en onbetrouwbaar op gang gekomen; voor zolang het duurt. Zes dagen zonder internet is te overzien. Zes dagen zonder tv is te overzien. Maar de combinatie ervan is dodelijk. Gelukkig is van die entente tot nu toe geen sprake van geweest.
Er is bij ons in tegenstelling tot de geïndustrialiseerde brandhaarden in de Delta en langs het Suez-kanaal tot nu toe geen sprake van een gelimiteerde dagelijkse routine. Zo ben ik vandaag gewoon naar de fitness- en sportschool geweest. Ik heb sinds vorige week besloten dat alle abonnementhouders, zonder uitzondering Mubarrak-aanhangers en mannen met spierballen gelijk bloemkolen(niet de smaak maar de omvang) en haren op de borst gelijk kabeltouw, vriendjes voor het leven zijn. Ik overweeg om ze na de paleisrevolte allemaal bij toerbeurt gratis mee te nemen in onze speedboat voor een reisje op de Nijl. Anabolen en waterpijp erbij, inclusief BTW.
Zakelijk gezien is het uiteraard rampzalig. Met een onzekere toekomst wanneer en hoe toerisme weer op gang komt. Dat vooruitzicht delen we met duizenden anderen die werkzaam zijn in de toeristenindustrie. Ook is onduidelijk hoe straks de valuta-verhoudingen zullen zijn voor mensen zoals wij wier inkomsten voor een niet onaanzienlijk deel uit buitenlandse gelden bestaat.
Niemand houdt zich hier qua dovemansoren landelijk aan de avondklok. Tot nu toe is nog steeds sprake van levering van water en electriciteit. Ik geef er maar een aantal regime-troeven mee aan om naast afsluiten van internet en telefoonverkeer het land ermee te kunnen verlammen. We hebben inmiddels gehamsterd vanwege het tanende aanbod aan eerste levensbehoeften. Je weet maar nooit. Ook hebben we een voorraad benzine in jerrycans achter de hand. Brandstof is op rantsoen maar is en blijft sprake van een schaduweconomie, ongeacht de omstandigheden.
Waar wij wonen is spaarzaam sprake van revolutionaire en massale demonstraties omdat de lokale bevolking relatief gesproken redelijk 'welvarend' is. De groenteman, slager, kruidenier en kleine middenstander in het straatbeeld staan achter Mubarrak die ten slotte al 30 jaar voor stabiliteit, veiligheid en zekerheid zorgt; ondanks de surpressie. The comfort of routine. Of eigenlijk: comfortably numb. Collectieve apathie en lethargie. Mubarrak is de geestelijke vader van alle Egyptische kinderen zo wil ook een hardnekkig vigerende plattelandsmare.
Intermezzo. Als Suzanne Mubarrak in Cairo naar de Opera gaat wordt 30 minuten voor aanvang van de voorstelling de 6 October Bridge, de hoofdstedelijke verkeersoarta, afgesloten. Dan kan haar chauffeur met haar entourage namelijk een beetje doorrijden. Na de voorstelling overigens ook
Terwijl ik dit schrijf (woensdagavond 2 februari rond 23.30 uur plaatselijke tijd) heb ik me even afgesloten van de tv, is het internet down en hoor ik buiten discodreunen. Bizar. Surrealistisch.
In Cairo hebben de kamelen- en paardendrijvers en ezeljockeys van het Gizah-piramidenplateau vandaag (woensdag) Tahrir Square bestormd. Hun nering ligt namelijk plat. Het gemiddeld maandloon hier is LE 350. Voor LE 500 worden beroepsdemonstranten ( baltadir) gerekruteerd en gemobiliseerd uit sociale onderlagen en gevangenissen om succesvol chaos te bewerkstelligen. Patriotten vechten met patriotten. Het regime lacht. Haar burgers leveren een veldslag op Tahrir Plein. Het Plein Der Vrijheid. Welke Vrijheid? De geesten worden rijp gemaakt. Het leger wordt strenger in haar uitlatingen.
Het inhuren van knokploegen en het mobiliseren van werknemers van staatsbedrijvenom chaos en schaarste te creëeren is een fenomeen dat stamt uit de zeventig jaren naar aanleiding van het zogeheten broodoproer.
De berichtgeving op AlJazeera en op de Egyptische staats-tv is surrealistisch als het gaat om de diametrische tegenstelling. Ik denk dat je daar wel beeld bij hebt.
We hebben geen goed idee of de gemiddelde Egyptenaar klaar is voor democratie na 30 jaar stelselmatige vernedering en onderdrukking; ook al klinkt dat tegenstrijdig. Hoe gaat iemand met de voor ons zo vanzelfsprekende vrijheid om? Welke werkloze analfabetische Egyptenaar in Opper-Egypte kent ElBaradei?
Daarnaast hebben we aanleiding om te denken dat dit géén islamitische revolutie is maar een volksbeweging die snakt naar ontkomen aan een totalitair regime. Het is buitengewoon fascinerend om voelbaar en aan den lijve mee te maken hoe de gevreesde politie, volksvijand nummer een, die het straatbeeld dagelijks terroriseerde en verstikte met volstrekte willekeur nu niet meer getolereerd wordt. De rollen zijn momenteel omgedraaid.
De internationale politiek zit spreekwoordelijk en metaforisch met haar ballen klem in de workmate. Een gewetenloze dictatoriale potentaat en US-afgezant die zijn eigen volk dertig jaar lang heeft gegijzeld is de katalysator geweest voor een gematigd geopolitiek landschap. De wereld zweeg en luisterde tevreden naar de Egyptische spreekpop.
Misschien is mijn verslaglegging of waarneming chaotisch. Niet gestroomlijnd. Dat past wel bij het huidige volkssentiment. Chaotische en anarchistische dynamiek.
Over de 'afloop' kan slechts gespeculeerd worden.
---------
Er zijn overduidelijke bewijzen dat het Tahrir Plein in Cairo vol staat met mensen die uiterst zorgvuldige voorbereid en gebrainwashed zijn door Amerikaanse veiligheids- en inlichtingendiensten.
Ook hebben de Amerikanen, wederom getuige overstelpend bewijs, via een geheime missie anti-Mubarrak demonstranten overgehaald om pro-oproer uit te lokken om de chaos compleet te maken.
Aldus de Egyptische staats-tv...
Wat wellicht onderbelicht blijft is dat circa 60 miljoen, hetzij werkeloze, hetzij analfabetische, hetzij onder de armoedegrens vertoevende, hetzij gecombineerd, rurale Egyptenaren géén toegang hebben tot sociale netwerken en AlJazeera. Comfortably numb.
De af te dwingen democratie lijkt het voorrecht te zijn voor de happy few...
Voorts zojuist per mail binnengekomen:
Bericht van Nederlandse ambassade Kairo
In de hoofdstad Kairo en andere steden van het land hebben de afgelopen
dagen demonstraties plaatsgevonden met toenemende gewelddadigheden.
Oorspronkelijk waren de betogingen slechts gericht tegen het bewind van
President Mubarak en niet tegen buitenlanders. Sinds 2 februari 2011
vinden echter ook gevechten plaats tussen voor- en tegenstanders van het
bewind, waarbij buitenlandse journalisten (waaronder Nederlanders) op
straat zijn aangevallen.
Alle in Egypte woonachtige Nederlanders wordt dringend geadviseerd te
overwegen het land (tijdelijk) op eigen gelegenheid te verlaten. Ik
adviseer u alert te blijven en zich op de hoogte te houden van de
actuele situatie. Het volledige reisadvies voor Egypte is te lezen op
www.minbuza.nl/nl/Reizen_(...)adviezen_alfabetisch/E/Egypte
Wanneer u niet langer in Egypte verblijft dan verzoek ik u dat per
e-mail te melden aan kai-sms@minbuza.nl
Om contact met u te kunnen houden is het noodzakelijk dat de ambassade
beschikt over uw meest actuele contactgegevens. U wordt daarom verzocht
uw contactgegevens, per e-mail, te bevestigen op het volgende adres:
kai-sms@minbuza.nl. Mocht u telefonisch contact op willen nemen dan kan
dat op telefoonnummer +20 22 7395500. Uw registratie is uiteraard
vrijwillig.
De gegevens die de ambassade van u wil ontvangen zijn:
- Voornaam of Voorletters
- Achternaam
- Geboortedatum
- Adres
- Telefoonnummer vast
- Telefoonnummer mobiel
- e-mailadres.
(Ook graag deze gegevens van uw eventuele partner en kinderen
vermelden.)
Mocht u Nederlanders kennen die zich nog niet geregistreerd hebben bij
de ambassade dan verzoek ik u hen op te roepen dat te doen via
bovenstaand e-mail
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.