R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zijn er mensen die helemaal opnieuw zijn begonnen met leven?
Ik heb vorig jaar een half jaar in het buitenland gestudeerd, en dat voelde idd alsof ik begon met een nieuw leven. Het is bevrijdend om plotseling in een nieuwe stad terecht te komen waar je helemaal niemand kent. Op de een of andere manier was ik toen ontzettend gemotiveerd om alles voor elkaar te krijgen; vrienden, uitgaan, school, sporten, hobbies, reizen, enz. En ik heb in dat half jaar ook heel veel bereikt. Ik had toen ook heel veel vrienden, veel meer dan in NL, veel aandacht van meisjes en ik was altijd druk van van alles. Ook ging ik drie keer per week fitnessen, voetballen op badmington spelen met vrienden. En ik deed een taalcursus, vooral voor de lol.
Na die periode ben ik ook veel gemotiveerder en veel actiever om alles naar mijn hand te zetten. Nadat ik terugkwam heb ik bijvoorbeeld een half jaar stage gelopen bij het bureau van Rem Koolhaas, wat ook een soort van droom was, iets waarvan ik dacht dat ik het misschien wel nooit zou bereiken.
Nu ben ik bezig met afstuderen in Delft en ik heb wel iets van de gedrevenheid van vorig jaar meegenomen, maar ik voel me hier veel minder gemotiveerd. Delft vind ik echt helemaal niets aan en ik kan dan ook niet wachten tot ik klaar ben en weer naar het buitenland kan om te gaan werken. Er is veel veranderd, ik ben veel socialer en ontspannener, maar ik voel ook een soort van terugval.
Dus ja, ik denk dat het opbouwen van een nieuw leven op een nieuwe plek heel bevrijden kan zijn en dat het ook heel belangrijk is om ergens heen te gaan waar je je goed voelt en waar je alle mogelijkheden hebt die je belangrijk vindt.
Na die periode ben ik ook veel gemotiveerder en veel actiever om alles naar mijn hand te zetten. Nadat ik terugkwam heb ik bijvoorbeeld een half jaar stage gelopen bij het bureau van Rem Koolhaas, wat ook een soort van droom was, iets waarvan ik dacht dat ik het misschien wel nooit zou bereiken.
Nu ben ik bezig met afstuderen in Delft en ik heb wel iets van de gedrevenheid van vorig jaar meegenomen, maar ik voel me hier veel minder gemotiveerd. Delft vind ik echt helemaal niets aan en ik kan dan ook niet wachten tot ik klaar ben en weer naar het buitenland kan om te gaan werken. Er is veel veranderd, ik ben veel socialer en ontspannener, maar ik voel ook een soort van terugval.
Dus ja, ik denk dat het opbouwen van een nieuw leven op een nieuwe plek heel bevrijden kan zijn en dat het ook heel belangrijk is om ergens heen te gaan waar je je goed voelt en waar je alle mogelijkheden hebt die je belangrijk vindt.
"I can accept failure. I can not accept not trying."
Nice!quote:Op zaterdag 29 januari 2011 17:38 schreef Schadenfreude het volgende:
Ik heb vorig jaar een half jaar in het buitenland gestudeerd, en dat voelde idd alsof ik begon met een nieuw leven. Het is bevrijdend om plotseling in een nieuwe stad terecht te komen waar je helemaal niemand kent. Op de een of andere manier was ik toen ontzettend gemotiveerd om alles voor elkaar te krijgen; vrienden, uitgaan, school, sporten, hobbies, reizen, enz. En ik heb in dat half jaar ook heel veel bereikt. Ik had toen ook heel veel vrienden, veel meer dan in NL, veel aandacht van meisjes en ik was altijd druk van van alles. Ook ging ik drie keer per week fitnessen, voetballen op badmington spelen met vrienden. En ik deed een taalcursus, vooral voor de lol.
Na die periode ben ik ook veel gemotiveerder en veel actiever om alles naar mijn hand te zetten. Nadat ik terugkwam heb ik bijvoorbeeld een half jaar stage gelopen bij het bureau van Rem Koolhaas, wat ook een soort van droom was, iets waarvan ik dacht dat ik het misschien wel nooit zou bereiken.
Nu ben ik bezig met afstuderen in Delft en ik heb wel iets van de gedrevenheid van vorig jaar meegenomen, maar ik voel me hier veel minder gemotiveerd. Delft vind ik echt helemaal niets aan en ik kan dan ook niet wachten tot ik klaar ben en weer naar het buitenland kan om te gaan werken. Er is veel veranderd, ik ben veel socialer en ontspannener, maar ik voel ook een soort van terugval.
Dus ja, ik denk dat het opbouwen van een nieuw leven op een nieuwe plek heel bevrijden kan zijn en dat het ook heel belangrijk is om ergens heen te gaan waar je je goed voelt en waar je alle mogelijkheden hebt die je belangrijk vindt.
Wat maakte in het buitenland jou meer gedreven eigenlijk? Is het niet je eigen perceptie? Je eigen attitude.. wat heeft gezorgd voor een succesvolle en aangename periode?
Is het je niet opgevallen dat niemand het hier heeft over enkel een nieuwe facebook aanmaken?quote:
verwijderen uit facebook, msn, etc.dat noem ik niet opnieuw beginnen.
Mentaal is het een deel van de brug die je opblaast.
[ Bericht 7% gewijzigd door tony_clifton- op 29-01-2011 18:17:14 ]
Zeer inspirerende verhalen uw allen.
Waar ik persoonlijk vooral mee zit is het gevoel van dat ik "te laat" ben. Ik ben 24 jaar, veel van jullie lijken net even paar jaar eerder deze stap te hebben gezet. Helemaal opnieuw beginnen, ook qua "carrière", is dat onbegonnen werk?.
Graag nog meer inspiratie
Waar ik persoonlijk vooral mee zit is het gevoel van dat ik "te laat" ben. Ik ben 24 jaar, veel van jullie lijken net even paar jaar eerder deze stap te hebben gezet. Helemaal opnieuw beginnen, ook qua "carrière", is dat onbegonnen werk?.
Graag nog meer inspiratie
Ik ben 23,5 
De meeste jongeren krijgen later alsnog een ommekeer denk ik. Dat bewijst waarom er toch veel 30ers ''opnieuw'' beginnen...
De meeste jongeren krijgen later alsnog een ommekeer denk ik. Dat bewijst waarom er toch veel 30ers ''opnieuw'' beginnen...
Ik ben nu eigenlijk opnieuw aan het beginnen. Heb de afgelopen 2 jaar in Utrecht gestudeerd maar ben daar doodongelukkig geweest door meerdere factoren, vond mijn studie ook niet leuk en daar ben ik nu eindelijk mee gekapt. Woon nu weer bij mijn ouders, maar die zijn onderhand van het oosten naar het westen verhuisd, dus ik ken de hele omgeving niet hier. Ga in september aan een nieuwe studie beginnen in een nieuwe stad, vlakbij waar mijn ouders wonen. Ik heb eigenlijk het hele Utrecht-hoofdstuk afgesloten, nog wel contact met een paar mensen en kom er soms nog wel, maar het voelt wel verdomd goed om daar weg te zijn. Alsof er een blok beton van me af viel! Ook heb ik van het oosten afscheid genomen, waar ik ben opgegroeid en 15 jaar lang heb gewoond. Kom gelukkig nog eens in de zoveel tijd bij vrienden over de vloer, maar verder heb ik er niks meer te zoeken. Deed eerst wel pijn om niet meer in je vertrouwde omgeving te zijn, maar ik weet nu dat mijn toekomst in de randstad ligt. Daarom: per september een nieuwe studie, een nieuwe sociale kring, kortom een nieuwe start
Interessant topic, had niet verwacht dat het bij zoveel mensen leeft, aan de uitgebreide persoonlijke reacties te zien!
Om er eens wat algemeenheden en trivialiteiten in te gooien, voor wat betreft de onzekerheid en de angst:
Je gaat van een bekende situatie, zoals je tot nu toe je leven hebt geleefd, naar een onbekende situatie: het leven zoals je het vanaf nu voor ogen hebt. Wat je dus eigenlijk doet, is uit je comfort zone gaan, en het onbekende tegenmoet, wat dus logischerwijs onzekerheid met zich meebrengt en daarmee gevoelens van angst. Dat is heel natuurlijk en normaal.
Dit is ook de reden waarom je bijvoorbeeld vaak mensen ziet die héle lange tijd in een slechte relatie zijn blijven zitten: liever blijven ze in een nare, maar tenminste bekende situatie dan het onbekende tegenmoet te gaan, ook al weten ze dat het in ieder geval nooit slechter kan worden. Klinkt behoorlijk debiel als je erover nadenkt, maar het is wel zo.
Je moet voor ogen houden wat je doel is denk ik, namelijk een beter leven waarin je (weer opnieuw) gelukkig bent en van jezelf kunt houden. Dat is beter dan je het hebt (of had) dus dat zou je dan de moed moeten geven om het onbekende tegenmoet te gaan.
Om er eens wat algemeenheden en trivialiteiten in te gooien, voor wat betreft de onzekerheid en de angst:
Je gaat van een bekende situatie, zoals je tot nu toe je leven hebt geleefd, naar een onbekende situatie: het leven zoals je het vanaf nu voor ogen hebt. Wat je dus eigenlijk doet, is uit je comfort zone gaan, en het onbekende tegenmoet, wat dus logischerwijs onzekerheid met zich meebrengt en daarmee gevoelens van angst. Dat is heel natuurlijk en normaal.
Dit is ook de reden waarom je bijvoorbeeld vaak mensen ziet die héle lange tijd in een slechte relatie zijn blijven zitten: liever blijven ze in een nare, maar tenminste bekende situatie dan het onbekende tegenmoet te gaan, ook al weten ze dat het in ieder geval nooit slechter kan worden. Klinkt behoorlijk debiel als je erover nadenkt, maar het is wel zo.
Je moet voor ogen houden wat je doel is denk ik, namelijk een beter leven waarin je (weer opnieuw) gelukkig bent en van jezelf kunt houden. Dat is beter dan je het hebt (of had) dus dat zou je dan de moed moeten geven om het onbekende tegenmoet te gaan.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Hier ook eentje die totaal opnieuw is begonnen. Foute mensen achter mij gelaten en overnieuw begonnen. Nieuwe woning, nieuwe buurt, nieuwe mensen, nieuwe opleiding. Kwam allemaal goed uit. Vind het heerlijk zo . Heb iig van mijn verleden geleerd en ben daardoor vele malen sterker geworden!! Soms is het gewoon beter om een nieuwe start te maken in het leven.
. Heb iig van mijn verleden geleerd en ben daardoor vele malen sterker geworden!! Soms is het gewoon beter om een nieuwe start te maken in het leven.
ja, maar ik las het wel een aantal keer. daarbij vind ik het lichtelijk overdreven te zeggen dat iemand helemaal opnieuw begonnen is met deze voorbeelden.quote:
[..]
Is het je niet opgevallen dat niemand het hier heeft over enkel een nieuwe facebook aanmaken?
Mentaal is het een deel van de brug die je opblaast.
ik vind veranderen van studie niet echt opnieuw beginnen, naar een andere stad binnen nederland valt ook nog wel mee m.i. veranderen van baan, en dan in een compleet ander vakgebied is al veel moeilijker om daadwerkelijk door te zetten, of te emigreren (niet voor werk maar omdat het je eigen keus is, en je dus niet meteen in een gespreid bedje terechtkomt) bijv.
wat in dit topic genoemd wordt vind ik allemaal zo relatief veilig. dan verwijs ik even naar garisson zijn post over bekend vs onbekend. en in nederland zal het gewoon niet snel onbekend terrein zijn, tenzij anders dan wat duizenden anderen voor je al hebben gedaan dus. de post van tinkepink vind ik veel meer echt opnieuw beginnen. letterlijk alles wat je kent achterlaten.
maar ieder zijn mening natuurlijk
Succes!!!!! Ik duim voor je!quote:
Ik ben nu eigenlijk opnieuw aan het beginnen. Heb de afgelopen 2 jaar in Utrecht gestudeerd maar ben daar doodongelukkig geweest door meerdere factoren, vond mijn studie ook niet leuk en daar ben ik nu eindelijk mee gekapt. Woon nu weer bij mijn ouders, maar die zijn onderhand van het oosten naar het westen verhuisd, dus ik ken de hele omgeving niet hier. Ga in september aan een nieuwe studie beginnen in een nieuwe stad, vlakbij waar mijn ouders wonen. Ik heb eigenlijk het hele Utrecht-hoofdstuk afgesloten, nog wel contact met een paar mensen en kom er soms nog wel, maar het voelt wel verdomd goed om daar weg te zijn. Alsof er een blok beton van me af viel! Ook heb ik van het oosten afscheid genomen, waar ik ben opgegroeid en 15 jaar lang heb gewoond. Kom gelukkig nog eens in de zoveel tijd bij vrienden over de vloer, maar verder heb ik er niks meer te zoeken. Deed eerst wel pijn om niet meer in je vertrouwde omgeving te zijn, maar ik weet nu dat mijn toekomst in de randstad ligt. Daarom: per september een nieuwe studie, een nieuwe sociale kring, kortom een nieuwe start
Natuurlijk is het je eigen attitude. In Delft voel ik mij gewoon niet thuis. Ik ben daar door studie terechtgekomen, maar ik vind er niets aan. Veel te klein, te veel corpsballen, te saai. Daarom ben ik ook altijd in Den Haag blijven wonen, ook toen mijn vrienden allemaal naar andere steden verhuisden. Nu is de situatie zo dat mijn vrienden overal verspreid over Nederland en over de wereld wonen, waardoor het gewoon heel lastig is om af te spreken.quote:
[..]
Nice!
Wat maakte in het buitenland jou meer gedreven eigenlijk? Is het niet je eigen perceptie? Je eigen attitude.. wat heeft gezorgd voor een succesvolle en aangename periode?
Ik had daarnaast wel het gevoel dat de internationale studenten waar ik vooral mee omga veel opener zijn. Ze komen veel geïnteresseerder en actiever over. De meeste mensen die ik van studie ken komen zo weinig mogelijk in Delft en wonen ook niet in de buurt. Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar alles aan Delft staat me tegen, en ik ben daar niet de enige in.
"I can accept failure. I can not accept not trying."
Yup! Ik heb het niet zo moeilijk met verhuizen. Deze stad is op mijn geboorteplaats na de 4e stad... Alleen stond ik er deze keer er helemaal alleen voor. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo moeilijk. Ik zag patronen aan mezelf die in mijn nadeel werkten en in elke stad soortgelijke problemen met zich meebracht, met name in relatie en omgang met mensen. Relaties ging ik te snel aan (eeuwenlang rebounden; emotionele rollercoaster) en gedroeg me vrij comfortabel voor mannen (ongewenste interesses etc). Ook koos ik niet de juiste vrienden. Die belemmerden mij in mijn ontwikkeling. Gewoon dat sociale moest omgekiept worden. Maar een schoon milieu begint bij jezelf. Dat was en is nu het moeilijkste aan ''opnieuw beginnen''quote:Op zaterdag 29 januari 2011 20:07 schreef Garisson72 het volgende:
Interessant topic, had niet verwacht dat het bij zoveel mensen leeft, aan de uitgebreide persoonlijke reacties te zien!
Om er eens wat algemeenheden en trivialiteiten in te gooien, voor wat betreft de onzekerheid en de angst:
Je gaat van een bekende situatie, zoals je tot nu toe je leven hebt geleefd, naar een onbekende situatie: het leven zoals je het vanaf nu voor ogen hebt. Wat je dus eigenlijk doet, is uit je comfort zone gaan, en het onbekende tegenmoet, wat dus logischerwijs onzekerheid met zich meebrengt en daarmee gevoelens van angst. Dat is heel natuurlijk en normaal.
Dit is ook de reden waarom je bijvoorbeeld vaak mensen ziet die héle lange tijd in een slechte relatie zijn blijven zitten: liever blijven ze in een nare, maar tenminste bekende situatie dan het onbekende tegenmoet te gaan, ook al weten ze dat het in ieder geval nooit slechter kan worden. Klinkt behoorlijk debiel als je erover nadenkt, maar het is wel zo.
Je moet voor ogen houden wat je doel is denk ik, namelijk een beter leven waarin je (weer opnieuw) gelukkig bent en van jezelf kunt houden. Dat is beter dan je het hebt (of had) dus dat zou je dan de moed moeten geven om het onbekende tegenmoet te gaan.
Ik woon ook in Den Haag. Hiervoor heb ik in een kleinere stad gewoond (wat ik eigenlijk leuker vond). Ik vind de mensen wat afstandelijker en de warme types moeten ''iets'' van mij. Vaak zijn dat mannen. Of ligt dit aan mij?quote:
[..]
Natuurlijk is het je eigen attitude. In Delft voel ik mij gewoon niet thuis. Ik ben daar door studie terechtgekomen, maar ik vind er niets aan. Veel te klein, te veel corpsballen, te saai. Daarom ben ik ook altijd in Den Haag blijven wonen, ook toen mijn vrienden allemaal naar andere steden verhuisden. Nu is de situatie zo dat mijn vrienden overal verspreid over Nederland en over de wereld wonen, waardoor het gewoon heel lastig is om af te spreken.
Ik had daarnaast wel het gevoel dat de internationale studenten waar ik vooral mee omga veel opener zijn. Ze komen veel geïnteresseerder en actiever over. De meeste mensen die ik van studie ken komen zo weinig mogelijk in Delft en wonen ook niet in de buurt. Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar alles aan Delft staat me tegen, en ik ben daar niet de enige in.
Ik ga binnenkort dan eindelijk op kamers in Amsterdam om dichter bij mijn studie te wonen maar ik ben doodsbang ik geen leuke mensen leer kennen, zoals ik ze hier ken. Ik bedoel, iedereen zal toch al zo zijn eigen vaste vriendengroepen hebben. Mensen hebben toch gelijk door dat je (enigzins) alleen bent. Toch ga ik er gewoon voor. Open houding, een beetje moed en er op uit trekken. Zo ga ik het denk ik maar aanpakken.
Ik kom niet zo heel vaak meer in Den Haag, qua uitgaan. De meeste mensen hier zijn of jonger (<20) of ouder (>30) dan ik. Je hebt hier niet echt studenten, wat wel jammer is. Maar in het algemeen vind ik grote steden veel fijner, vanwege de diversiteit.quote:
[..]
Ik woon ook in Den Haag. Hiervoor heb ik in een kleinere stad gewoond (wat ik eigenlijk leuker vond). Ik vind de mensen wat afstandelijker en de warme types moeten ''iets'' van mij. Vaak zijn dat mannen. Of ligt dit aan mij?
Ik heb overigens geen last van opdringerige mannen, maar ik ben zelf dan ook een man. Het ligt ws niet aan jou, maar wel aan het feit dat je een vrouw bent.
"I can accept failure. I can not accept not trying."
Het is denk ik vooral een verbeelding of je denkt te zwart-wit. Wat bedoel je ook met "iets"?. In bijna oneindig veel gevallen zul je ook contact hebben met mensen die helemaal niets moeten of willen. Net zoals jij niets van hen moet.quote:
[..]
Ik woon ook in Den Haag. Hiervoor heb ik in een kleinere stad gewoond (wat ik eigenlijk leuker vond). Ik vind de mensen wat afstandelijker en de warme types moeten ''iets'' van mij. Vaak zijn dat mannen. Of ligt dit aan mij?
Er zijn genoeg mensen die open staan voor nieuwe mensen, dus ook voor jou. Zolang je zelf er ook voor open staat, een leuke uitstraling hebt en een aangenaam gezelschap bentquote:
Ik ga binnenkort dan eindelijk op kamers in Amsterdam om dichter bij mijn studie te wonen maar ik ben doodsbang ik geen leuke mensen leer kennen, zoals ik ze hier ken. Ik bedoel, iedereen zal toch al zo zijn eigen vaste vriendengroepen hebben. Mensen hebben toch gelijk door dat je (enigzins) alleen bent. Toch ga ik er gewoon voor. Open houding, een beetje moed en er op uit trekken. Zo ga ik het denk ik maar aanpakken.
Lef krijg je pas nadat je iets hebt gedaan waar je bang voor wasquote:
Het is door je angsten heen gaan en achteraf trots worden.
Dit, lef is doorgaans geen aangeboren karaktertrek, dan is het gewoon een gebrek aan denken aan gevolgen. Lef is iets wat je krijgt door je grenzen te verleggen en het gewoon DOEN van dingen.quote:
[..]
Lef krijg je pas nadat je iets hebt gedaan waar je bang voor was
Wat voor stap zou jij dan in je leven willen nemen, en waarom neem je die niet?quote:
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Dat laatste klopt. Het ligt niet aan mij. Het ligt aan het feit dat ik een vrouw ben idd. Want ze doen het ook bij andere vrouwen (dat nakijken nafluiten en naroepen gedrag).quote:
[..]
Ik kom niet zo heel vaak meer in Den Haag, qua uitgaan. De meeste mensen hier zijn of jonger (<20) of ouder (>30) dan ik. Je hebt hier niet echt studenten, wat wel jammer is. Maar in het algemeen vind ik grote steden veel fijner, vanwege de diversiteit.
Ik heb overigens geen last van opdringerige mannen, maar ik ben zelf dan ook een man. Het ligt ws niet aan jou, maar wel aan het feit dat je een vrouw bent.
Een grote stad biedt veel mogelijkheden, maar je hebt gewoon meer rotte appels die je te selecteren hebt en de muren die mensen hebben gekregen nav die rotte appels waardoor ze minder toegankelijker zijn voor jou. Iedereen is een beetje bang. Ik zelf was dat ook. Maar met een sterke attitude en veel positiviteit moet het wel lukken. Maandag begint mijn studie. Ik ga met iedereen een babbeltje doen en dan peilen met wie ik het meest wil optrekken het komend jaar
Maar sowieso wil ik weer mensen om me heen. Vrouwen het liefst Mannen zijn eng 
Nou, klink ik best feministisch. Het is gewoon dat ik nogal vaak met mannen ben omgegaan. Meer dan met vrouwen. Had ook weer redenen (ik heb vaak vrouwen meegemaakt die jaloers op me waren en graag alles wat ik hen deelde rondvertelden... dat prive delen ga ik niet meer doen, dus moet het wel goedkomen). Ik maak gewoon een 100 graden omdraai.
|
|
Zijn er mensen die helemaal opnieuw zijn begonnen met leven?
