R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zijn er mensen die helemaal opnieuw zijn begonnen met leven?
Zijn er leden onder jullie die helemaal opnieuw zijn begonnen - na het verbranden van oude schepen?
Denk aan: (Nieuwe) woonplaats/studie/werk/sociale kring/image/liefde
Hoe voelden jullie je erbij? Hoe was jullie zelfvertrouwen? Ik voel me SUPER leeg, onzeker en bang (voor wat komen gaat). Ik heb soort van een vrede gesloten met alles ervoor en probeer toekomstgericht te zijn, hoe moeilijk dan ook. Met mijn nieuwe ik wil ik het maken. Ik ben zo gewend geraakt aan mijn (onbewuste) slachtofferrol attitude. Nu is het tijd voor aanpak. Maar it's daaamnnn scary
Graag lees ik jullie verhalen en ervaringen!
Denk aan: (Nieuwe) woonplaats/studie/werk/sociale kring/image/liefde
Hoe voelden jullie je erbij? Hoe was jullie zelfvertrouwen? Ik voel me SUPER leeg, onzeker en bang (voor wat komen gaat). Ik heb soort van een vrede gesloten met alles ervoor en probeer toekomstgericht te zijn, hoe moeilijk dan ook. Met mijn nieuwe ik wil ik het maken. Ik ben zo gewend geraakt aan mijn (onbewuste) slachtofferrol attitude. Nu is het tijd voor aanpak. Maar it's daaamnnn scary
Graag lees ik jullie verhalen en ervaringen!
Als doorgaan met je huidige leven geen optie is, kan een nieuw leven alleen maar beter worden.
Welke opstartproblemen (die je met je huidige leven ook al had, maar vergeten bent) je ook gaat tegen komen. Ik ben er blij mee. Ik ben weer wie ik wil zijn, niet degene die ik moest zijn ondanks alles.
[ Bericht 0% gewijzigd door IBAZ op 29-01-2011 15:52:14 ]
Welke opstartproblemen (die je met je huidige leven ook al had, maar vergeten bent) je ook gaat tegen komen. Ik ben er blij mee. Ik ben weer wie ik wil zijn, niet degene die ik moest zijn ondanks alles.
[ Bericht 0% gewijzigd door IBAZ op 29-01-2011 15:52:14 ]
Ik heb soort van een metamorfose gehad na een opsomming van allemaal narigheid. Mijn kijk op mezelf, het leven, mensen, relaties, doelen e.d. zijn zoooo veranderd. En dat zal niet zo blijven, omdat ik voor het eerst het hef in eigen handen ga nemen. Brrrrrrrrr...
Ik ben geëmigreerd, van de grote stad inNederland naar een gehucht in de bergen.
Beste beslissing ooit.
Beste beslissing ooit.
wees als een zalm, zwem tegen de stroom in
Emigreren! 
Ik vind het op zich prima hier in Nederland (zeker ook qua mensen), alleen ik weet en voel dat ik hier niet mijn toekomst ga hebben, het totaalplaatje mist. Alles wat ik nu zo doe is naar m'n werk gaan, overigens erg leuke collega's, maar ik merk dat ik er niet verder mee kom. Thuis zit ik ook alleen maar te skypen en te chatten met buitenlandse contacten.
Ik vind het op zich prima hier in Nederland (zeker ook qua mensen), alleen ik weet en voel dat ik hier niet mijn toekomst ga hebben, het totaalplaatje mist. Alles wat ik nu zo doe is naar m'n werk gaan, overigens erg leuke collega's, maar ik merk dat ik er niet verder mee kom. Thuis zit ik ook alleen maar te skypen en te chatten met buitenlandse contacten.
Toevallig ook bij Bergen?quote:Op vrijdag 28 januari 2011 20:15 schreef KarinJ. het volgende:
Ik ben geëmigreerd, van de grote stad inNederland naar een gehucht in de bergen.
Beste beslissing ooit.
Angst is een slechte raadgever.
Ik ben al zo'n 20 keer verhuisd in mijn jeugd, wat grote invloed heeft gehad op mijn ontwikkeling. Dat is dusver gemiddeld 1 keer per jaar
Ik ben al zo'n 20 keer verhuisd in mijn jeugd, wat grote invloed heeft gehad op mijn ontwikkeling. Dat is dusver gemiddeld 1 keer per jaar
“Specialization is for insects”.—Robert Heinlein
Is emigreren dan de oplossing om uit je (eigen) patronen te ontsnappen?
Begrijp het niet verkeerd; het kan zijn dat je een bepaalde cultuur/mentaliteit opzoekt omdat je je daar prettig bij voelt. Het kan zeker helpen.
Maar je zal daar ook niet aan iets van een dagelijkse "sleur" ontkomen, emigreren is geen vakantie! En bepaalde onhebbelijkheden waar je last van hebt zullen ook niet zonder meer verdwijnen, je bent dan allen je oude zelf in een nieuwe omgeving.
Begrijp het niet verkeerd; het kan zijn dat je een bepaalde cultuur/mentaliteit opzoekt omdat je je daar prettig bij voelt. Het kan zeker helpen.
Maar je zal daar ook niet aan iets van een dagelijkse "sleur" ontkomen, emigreren is geen vakantie! En bepaalde onhebbelijkheden waar je last van hebt zullen ook niet zonder meer verdwijnen, je bent dan allen je oude zelf in een nieuwe omgeving.
Herkenbaar TS, ik heb het 5 jaar geleden gedaan. Wel keerde ik in mijn woonplaats terug en dat was allemaal wel vertrouwd, maar inhoudelijk is alles 180 graden gedraaid. Zelf de touwtjes in handen nemen en sturing geven aan dingen, nieuwe baan, ander huis, andere levensstijl, het weer alleen wonen, noem het maar op. In het begin stressvol, maar als je nadenkt over dingen en je ziet dat het ook wel gaat lopen zoals je wilt, dan wordt het leuk! Succes in ieder geval, het gaat allemaal goed komen
Mijn verhaal in het kort
Vroeger ooit eens gezegd mocht ik voor de laatste keer in me leven verhuizen dan is het naar een dorp.
Maar nooit geweten dat dat zo snel al zou gebeuren.
Na een periode van 4 weken in een hel gebivakeert te hebben moest ik met spoed verhuizen.
Het moest gewoon voor het uit de hand liep.
En als of de duivel er mee speelde kwam ik terecht bij een huisje 13 km buiten de stad.
Twijfel ,maar toch gezegd maak een nieuwe start.
Heb echt alles achtergelaten alle kennissen vrienden fam enz.
Eerste weken waren moeilijk niemand die ik kende en de rust en stilte.
1 kameraad die komt af en toe nog even en 1 goede vriendin.
Voor de rest alles moet opnieuw.
Heb me draai nu gevonden op de dagbesteding goede collega,s en een goede sfeer.
In het dorp geaccepteerd
En alles is gewend nu
De lange reistijden ,geen drukte ,en de mensen .
Ik ben nu al bijna 2 maanden niet in de stad meer geweest en het bevalt me goed en heb er ook geen behoefte aan.
Ook gewoon heerlijk je bouwt alles opnieuw op ,je bent lekker anoniem ,want niemant kent je verders.
Ik had het eerder moeten doen
Vroeger ooit eens gezegd mocht ik voor de laatste keer in me leven verhuizen dan is het naar een dorp.
Maar nooit geweten dat dat zo snel al zou gebeuren.
Na een periode van 4 weken in een hel gebivakeert te hebben moest ik met spoed verhuizen.
Het moest gewoon voor het uit de hand liep.
En als of de duivel er mee speelde kwam ik terecht bij een huisje 13 km buiten de stad.
Twijfel ,maar toch gezegd maak een nieuwe start.
Heb echt alles achtergelaten alle kennissen vrienden fam enz.
Eerste weken waren moeilijk niemand die ik kende en de rust en stilte.
1 kameraad die komt af en toe nog even en 1 goede vriendin.
Voor de rest alles moet opnieuw.
Heb me draai nu gevonden op de dagbesteding goede collega,s en een goede sfeer.
In het dorp geaccepteerd
En alles is gewend nu
De lange reistijden ,geen drukte ,en de mensen .
Ik ben nu al bijna 2 maanden niet in de stad meer geweest en het bevalt me goed en heb er ook geen behoefte aan.
Ook gewoon heerlijk je bouwt alles opnieuw op ,je bent lekker anoniem ,want niemant kent je verders.
Ik had het eerder moeten doen
Ja, vooral op sociaal gebied. Ouwe vriendengroep verloren en op zoek gegaan naar nieuw sociaal contact. Lukt wel aardig hoor, maar kost(te) wel veel energie.
Is een relatie aanknopen in zo'n situatie verstandig? Vanwege de grote ''metamorfose''... Bij mij is het niet alleen opnieuw beginnen. Het is ook het opnieuw beginnen als een ander persoon. Dat maakt het nog ingewikkelder voor in het begin (met wie wil omgaan, wie past bij mij, hoe ga ik mijn tijd indelen).quote:
Herkenbaar TS, ik heb het 5 jaar geleden gedaan. Wel keerde ik in mijn woonplaats terug en dat was allemaal wel vertrouwd, maar inhoudelijk is alles 180 graden gedraaid. Zelf de touwtjes in handen nemen en sturing geven aan dingen, nieuwe baan, ander huis, andere levensstijl, het weer alleen wonen, noem het maar op. In het begin stressvol, maar als je nadenkt over dingen en je ziet dat het ook wel gaat lopen zoals je wilt, dan wordt het leuk! Succes in ieder geval, het gaat allemaal goed komen
Naar het stemmetje in mezelf luisterende moet ik wachten totdat alles op z'n plek is gevallen. Hoe ga je om met verleidingen die je in zo'n situatie beter niet kunt hebben? Ik ben bang voor reboundrelaties, omdat dit alles kutgevoelens met zich meebrengt
Ik vind dat ik er zelf uit moet komen... alleen dus en daarna met een stevige basis weer risico's nemen in de liefde.
Dat anoniem zijn is ZOOO fijn. Niemand weet hoe je vroeger was, waardoor je met een schone lei kan beginnenquote:
Mijn verhaal in het kort
Vroeger ooit eens gezegd mocht ik voor de laatste keer in me leven verhuizen dan is het naar een dorp.
Maar nooit geweten dat dat zo snel al zou gebeuren.
Na een periode van 4 weken in een hel gebivakeert te hebben moest ik met spoed verhuizen.
Het moest gewoon voor het uit de hand liep.
En als of de duivel er mee speelde kwam ik terecht bij een huisje 13 km buiten de stad.
Twijfel ,maar toch gezegd maak een nieuwe start.
Heb echt alles achtergelaten alle kennissen vrienden fam enz.
Eerste weken waren moeilijk niemand die ik kende en de rust en stilte.
1 kameraad die komt af en toe nog even en 1 goede vriendin.
Voor de rest alles moet opnieuw.
Heb me draai nu gevonden op de dagbesteding goede collega,s en een goede sfeer.
In het dorp geaccepteerd
En alles is gewend nu
De lange reistijden ,geen drukte ,en de mensen .
Ik ben nu al bijna 2 maanden niet in de stad meer geweest en het bevalt me goed en heb er ook geen behoefte aan.
Ook gewoon heerlijk je bouwt alles opnieuw op ,je bent lekker anoniem ,want niemant kent je verders.
Ik had het eerder moeten doen
Niemand confronteert je immers ergens mee. Wel heb je altijd nieuwsgierige mensen die vragen stellen. Ik weet soms niet hoe ik daar mee moet omgaan. Ik zeg dan vaagjes ''Oh, ik heb andere dingen gedaan.. Wat studies uitgeprobeerd, gewerkt. Ik weet nu wat ik wil.''
Soms verlang ik daar inderdaad wel naar. Even terugkruipen in moeders kut om vervolgens weer een herstart te maken, maar als je in reïncarnatie gelooft kun je ook zelfmoord overwegen.
Zeer knap van je als je het doet.quote:
[..]
Dat anoniem zijn is ZOOO fijn. Niemand weet hoe je vroeger was, waardoor je met een schone lei kan beginnen
Wat ik me afvraag is, hoe heb je je nieuwe woonplaats uitgekozen?, Je hebt er immers geen enkele binding mee neem ik aan?
Zelf vindt ik het moeilijk om "zomaar" ergens heen te gaan.
Belangrijk is dat jij je er prettig bij voelt uiteindelijk, dus ga op je gevoel af en vraag je per keer af of je er aan toe bent. Blijf kritisch op de situatie en sja, klinkt afgezaagd, ga niet in 7 sloten tegelijk lopen ;-)quote:
[..]
Is een relatie aanknopen in zo'n situatie verstandig? Vanwege de grote ''metamorfose''... Bij mij is het niet alleen opnieuw beginnen. Het is ook het opnieuw beginnen als een ander persoon. Dat maakt het nog ingewikkelder voor in het begin (met wie wil omgaan, wie past bij mij, hoe ga ik mijn tijd indelen).
Naar het stemmetje in mezelf luisterende moet ik wachten totdat alles op z'n plek is gevallen. Hoe ga je om met verleidingen die je in zo'n situatie beter niet kunt hebben? Ik ben bang voor reboundrelaties, omdat dit alles kutgevoelens met zich meebrengt
Je karakter ligt voor het overgrote deel al lang vast en dat is ook vrijwel onveranderbaar. Je kunt met bepaalde mensen en gewoontes breken en 200 kilometer verderop gaan wonen, maar een 'nieuwe ik' zal zeker niet ontstaan.
Nee Linstrøm, niet bij Bergen, daar regent het me te veel.
Wij hadden een goed en leuk leven in Nederland. We zijn niet geëmigreerd om iets te ontvluchten.
Voor ons was het het avontuur dat lonkte.
We kende hier echt niemand. Spraken de taal een beetje en dat was het.
Nu een aantal jaren later zijn we opgenomen in het leven hier.
Rust,ruimte,stilte, natuur ( ja de echte) donker, leven naar het ritme van de natuur.
We hebben onze plek hier gevonden.
Wij hadden een goed en leuk leven in Nederland. We zijn niet geëmigreerd om iets te ontvluchten.
Voor ons was het het avontuur dat lonkte.
We kende hier echt niemand. Spraken de taal een beetje en dat was het.
Nu een aantal jaren later zijn we opgenomen in het leven hier.
Rust,ruimte,stilte, natuur ( ja de echte) donker, leven naar het ritme van de natuur.
We hebben onze plek hier gevonden.
wees als een zalm, zwem tegen de stroom in
Mevrouw weet wat ze wil? Je bedoelt een nieuwe studie gaan doen en geen geld voor de studieboeken hebben?quote:
Wat studies uitgeprobeerd, gewerkt. Ik weet nu wat ik wil.
Je weet inderdaad heel goed hoe je het wil hebben. Kennelijk verschilt dat nogal van de gemiddelde student *kuch*
Ik woon er al enkele maanden. Helaas maakte ik een slechte start met me studie, omdat ik nog een hoop dingen te verwerken had. Dus mij studie doe ik een stad verderop. Ik heb nog geen echte leven opgebouwd hier. Met name, sociale contacten e.d. Omdat ik gewoon alleen dingen op een rij wou zetten voor mezelf. Anders geef je mensen al snel een labiele/onzekere indruk. Wou ik vermijden, omdat het toch tijdelijk zou zijn. De stormen zijn over... gelukkigquote:
[..]
Zeer knap van je als je het doet.
Wat ik me afvraag is, hoe heb je je nieuwe woonplaats uitgekozen?, Je hebt er immers geen enkele binding mee neem ik aan?
Zelf vindt ik het moeilijk om "zomaar" ergens heen te gaan.
Het wordt idd weer eens tijd om op mijn vernieuwde/versterkte intuitie te vertrouwen. Door alle stormen is mijn intuitie overgevoelig geworden en gaat de alarm snel af. Wellicht gaat dat met de tijd wel overquote:
[..]
Belangrijk is dat jij je er prettig bij voelt uiteindelijk, dus ga op je gevoel af en vraag je per keer af of je er aan toe bent. Blijf kritisch op de situatie en sja, klinkt afgezaagd, ga niet in 7 sloten tegelijk lopen ;-)
Mwa, ik bedoelde het ook niet qua karakter, letterlijk. Meer mijn leefstijl, die ik nog een tijdje ben gaan aanhouden, en nu ga omkiepen. Dmv heel veel inzichten die ik hier heb opgedaan. Ik ga het sowieso doen, maar het is eng...quote:
Je karakter ligt voor het overgrote deel al lang vast en dat is ook vrijwel onveranderbaar. Je kunt met bepaalde mensen en gewoontes breken en 200 kilometer verderop gaan wonen, maar een 'nieuwe ik' zal zeker niet ontstaan.
quote:
[..]
Mevrouw weet wat ze wil? Je bedoelt een nieuwe studie gaan doen en geen geld voor de studieboeken hebben?
Je weet inderdaad heel goed hoe je het wil hebben. Kennelijk verschilt dat nogal van de gemiddelde student *kuch*
Ik ben een soort van bezig om 'een nieuw leven op te starten'
Of eigenlijk te reanimeren..
Ik ben opgegroeid in Veenendaal. Goede jeugd gehad. Goede echte vrienden.
En toen, op mijn 13e, gingen mijn ouders ineens verhuizen naar Zeewolde.
The middle of nowhere zeg maar
Het was voor mij blijkbaar een lastige leeftijd. Je zit in het begin van je pubertijd en je komt op een nieuwe school terecht waar je totaal niemand kent.
Had er wel vrienden, maar dat waren uiteindelijk toch maar gewoon schoolvrienden.
En wat de meisjes betreft; daar was ik destijds ook 'gewoon vrienden' mee
Veel op mijn kamer achter de computer gezeten. Forums afsurfen enzo
Toen kwam de tijd dat ik moest gaan nadenken over de toekomst.
Had, en heb nog steeds geen idee wat ik nou echt wil(de) gaan doen.
Heb 3 verschillende opleidingen gedaan. Waarvan 2 met diploma's afgesloten en 1 met deel-diploma.
Daarna tijd volgemaakt met werken en hobbys (oa motor rijden)
Had mezelf beloofd dat wanneer het kon, ik meteen weer terug naar Veenendaal zou gaan.
Dus toen ik een baan had kon ik me inschrijven op huurwoningen. En na 4 jaar ingeschreven te staan kwam 3 maanden geleden eindelijk het telefoontje waar ik al zolang naar uit had zitten kijken.
Nu heb ik mijn eigen huisje in Veenendaal. Ben weer terug bij mijn echte vrienden.
Ben begonnen met hardlopen om weer een beetje in vorm te komen zodat ik straks weer met waterpolo kan beginnen.
Ben hard op zoek naar een nieuwe carriere. Ga weer uit. En ben weer op zoek naar girlfriend-material
Het leven is weer goed!
Soort van Ben nu nog herstellende van een bedrijfsongeval. Bovenste kootje van mijn linkerwijsvinger is 2 weken geleden geamputeerd nadat ik op mijn werk een ongeluk met een hogedruk verfpistool heb gehad.
Het gaat gelukkig de goede kant op en het herstel gaat sneller dan verwacht. En ze zorgen hier goed voor me
Of eigenlijk te reanimeren..
Ik ben opgegroeid in Veenendaal. Goede jeugd gehad. Goede echte vrienden.
En toen, op mijn 13e, gingen mijn ouders ineens verhuizen naar Zeewolde.
The middle of nowhere zeg maar
Het was voor mij blijkbaar een lastige leeftijd. Je zit in het begin van je pubertijd en je komt op een nieuwe school terecht waar je totaal niemand kent.
Had er wel vrienden, maar dat waren uiteindelijk toch maar gewoon schoolvrienden.
En wat de meisjes betreft; daar was ik destijds ook 'gewoon vrienden' mee
Veel op mijn kamer achter de computer gezeten. Forums afsurfen enzo
Toen kwam de tijd dat ik moest gaan nadenken over de toekomst.
Had, en heb nog steeds geen idee wat ik nou echt wil(de) gaan doen.
Heb 3 verschillende opleidingen gedaan. Waarvan 2 met diploma's afgesloten en 1 met deel-diploma.
Daarna tijd volgemaakt met werken en hobbys (oa motor rijden)
Had mezelf beloofd dat wanneer het kon, ik meteen weer terug naar Veenendaal zou gaan.
Dus toen ik een baan had kon ik me inschrijven op huurwoningen. En na 4 jaar ingeschreven te staan kwam 3 maanden geleden eindelijk het telefoontje waar ik al zolang naar uit had zitten kijken.
Nu heb ik mijn eigen huisje in Veenendaal. Ben weer terug bij mijn echte vrienden.
Ben begonnen met hardlopen om weer een beetje in vorm te komen zodat ik straks weer met waterpolo kan beginnen.
Ben hard op zoek naar een nieuwe carriere. Ga weer uit. En ben weer op zoek naar girlfriend-material
Het leven is weer goed!
Soort van
Ben nu nog herstellende van een bedrijfsongeval. Bovenste kootje van mijn linkerwijsvinger is 2 weken geleden geamputeerd nadat ik op mijn werk een ongeluk met een hogedruk verfpistool heb gehad.Het gaat gelukkig de goede kant op en het herstel gaat sneller dan verwacht. En ze zorgen hier goed voor me
Don't follow the crowd!
Dank je!
Ik heb er ook een hoop van geleerd. Zo was ik 'vroeger' namelijk altijd bang voor het onbekende.
Als ik iets wou ondernemen gingen er dan eerst allerlei negatieve dingen door mijn hoofd.
Dingen die fout kunnen gaan. "Wat als dit gebeurd, wat als dat gebeurd.."
Nu heb ik mezelf aangeleerd om meer naar de leuke dingen te kijken.
Zoals dat ik weer terug bij mijn vrienden zou zijn. Weer terug thuis, etc
Hierdoor durf ik nu veel meer dingen en voel ik me ook beter.
Doelen stellen is ook goed. Je hebt dan iets om naar toe te leven en het voelt lekker als je dan uiteindelijk die doelen ook allemaal behaald.
Ik heb er ook een hoop van geleerd. Zo was ik 'vroeger' namelijk altijd bang voor het onbekende.
Als ik iets wou ondernemen gingen er dan eerst allerlei negatieve dingen door mijn hoofd.
Dingen die fout kunnen gaan. "Wat als dit gebeurd, wat als dat gebeurd.."
Nu heb ik mezelf aangeleerd om meer naar de leuke dingen te kijken.
Zoals dat ik weer terug bij mijn vrienden zou zijn. Weer terug thuis, etc
Hierdoor durf ik nu veel meer dingen en voel ik me ook beter.
Doelen stellen is ook goed. Je hebt dan iets om naar toe te leven en het voelt lekker als je dan uiteindelijk die doelen ook allemaal behaald.
Don't follow the crowd!
|
|
Zijn er mensen die helemaal opnieuw zijn begonnen met leven?
