R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
@SuperGeekKuiken: Ik ben zelf niet zo'n liefhebber van vriendschap na een relatie. Voor jullie misschien prima.quote:Op woensdag 19 januari 2011 21:25 schreef GeelSuperKuiken het volgende:
[..]
maar waarom niet? Vriendschap? Zoals hoe het begon? Hoe kan ik hem dat vragen dan.
1. ik zie hem nooit meer.
2. hij mailt niet terug.
3. op fok zit hij niet echt te wachten denk ik zo.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Oke, ja kon het in het begin ook dus jaquote:
[..]
@SuperGeekKuiken: Ik ben zelf niet zo'n liefhebber van vriendschap na een relatie. Voor jullie misschien prima.
Hebben beiden gewoon zo veel fout gedaan maar dat is gewoon gebeurt.
maar er is geen manier om "contact" op te nemen ofzo]
---- wie weet hier iets leuks, liefs neer te zetten, ik ben inspiratieloos ;( ---
Ja mooie tekst. Vergeven wil ik ook wel, maar kan ik helaas (nog) niet. Dat komt misschien ook nooit meer.quote:
It makes me wonder how many times we forgive, just because we don't want to lose someone, even if they don't deserve our forgiveness.
I just want to forget, because I want to lose the thoughts of someone who hurts me, although I would rather forgive her. But when she doesn't regret her mistakes and I cannot forgive her, I will run away from the pain inside me.
@HendrikDeVogelaar:
Je hebt het vaker gepost; waarom heb je zo'n behoefte om van haar die spijt te willen horen? Is het werkelijk dat jij pas aan vergeving kunt werken als zij eerst die spijt laat merken? In een eerdere reactie heb ik je aangegeven dat er een perceptieverschil kan zijn en volkomen terecht daardoor een keuzeverschil. Misschien kan een verder reikend begrip je beter helpen dan een vergeefs wachten op spijt en een excuus.
"Eerst spijt tonen en dan pas vergeven"? Zoiets kan een leven op zich gaan leiden op deze manier. Het lijkt op iets van trots. Trots is een mooi ding, maar kan ook vreselijk in de weg gaan zitten
Edit: Vergiffenis vragen en vergeving schenken? Ik blijf er over nadenken. Vraag je eens af of je het wel op een perfecte manier kunt doen. Stel je niet een te hoge eis? Mensen laten soms helemaal niets meer van zich horen, maken het uit met een mailtje, via msn, noem maar op.
[ Bericht 16% gewijzigd door Wanderingwhy op 19-01-2011 21:57:47 ]
Je hebt het vaker gepost; waarom heb je zo'n behoefte om van haar die spijt te willen horen? Is het werkelijk dat jij pas aan vergeving kunt werken als zij eerst die spijt laat merken? In een eerdere reactie heb ik je aangegeven dat er een perceptieverschil kan zijn en volkomen terecht daardoor een keuzeverschil. Misschien kan een verder reikend begrip je beter helpen dan een vergeefs wachten op spijt en een excuus.
"Eerst spijt tonen en dan pas vergeven"? Zoiets kan een leven op zich gaan leiden op deze manier. Het lijkt op iets van trots. Trots is een mooi ding, maar kan ook vreselijk in de weg gaan zitten
Edit: Vergiffenis vragen en vergeving schenken? Ik blijf er over nadenken. Vraag je eens af of je het wel op een perfecte manier kunt doen. Stel je niet een te hoge eis? Mensen laten soms helemaal niets meer van zich horen, maken het uit met een mailtje, via msn, noem maar op.
[ Bericht 16% gewijzigd door Wanderingwhy op 19-01-2011 21:57:47 ]
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
@ww: Ik kan me haar perceptie ook wel voorstellen, al een hele tijd zelfs, maar begrip voor haar perceptie zorgt er niet voor dat de pijn verdwijnt, hoogstens wordt de pijn draaglijker.
Ik ben ervan overtuigd dat je een relatie gezamenlijk kunt uitmaken, zonder dat een van beiden zich gedumpt hoeft te voelen. Maar ik geef toe dat het vaak niet op die manier gaat, ofwel omdat de brenger van het slechte nieuws bang is voor de reactie en het daarom zo snel mogelijk en zonder emoties wil afhandelen, ofwel omdat de ontvanger van slecht nieuws de situatie niet kan accepteren. In mijn geval was het eerste van toepassing. Daarna kon ik wel het slechte nieuws accepteren, maar niet de manier waarop het gebracht werd. Wanneer ik het voor het zeggen zou hebben gehad, zou ik het anders hebben gedaan.
Ik stel inderdaad wel een hoge eis, maar niet een onredelijke, want dat het uit zou gaan had ik daarvoor al geaccepteerd en dat had ik haar ook al gezegd. Kortom ze hoefde eigenlijk niet bang te zijn, niet voor mij althans. Volgens mij was ze eerder bang voor zichzelf, dat als we het onder vier ogen zouden beeindigen, ze zich zou bedenken. Dus koos ze de korte en botte methode. Ik begrijp wel waarom, maar toch deed dat heel veel pijn en het beschadigde mijn vertrouwen in haar, in mezelf en in het vrouwelijk geslacht. Want als je twee jaar lief en leed met elkaar deelt en je wordt per skype/sms/msn aan de kant gezet, wat voor betekenis hadden voor haar dan die twee jaar? Was onze relatie dan zo waardeloos? Was ik waardeloos? En als je veel energie in je relatie hebt gestoken, en het wordt op die manier uitgemaakt, zie je ineens hoe kwetsbaar een relatie kan zijn.
En als ik alle bovenstaande verhalen van andere mensen zie, dan zie ik veel herkenbaars: vrouwen die hun vriend verlaten omdat ze eigenlijk al heel lang onzeker zijn, die wel houden van hun vriend, maar niet weten of het 'de ware' is. Als het dan uit is, hebben de vrouwen bovendien nog eens de neiging om allerlei dubbelzinnigheden te vertellen, alweer een uiting van die ellendige vrouwelijke onzekerheid. Nu begrijp ik ook waarom hier meer mannen zitten: Als vrouwen het uitmaken, blijven mannen met allerlei onopgeloste vragen achter. Als een man het uitmaakt, doet hij dat meestal zonder te veel dubbelzinnigheid, gedraagt zich bot of gevoelloos en weet de vrouw meteen dat het niet meer goedkomt, waardoor liefdesverdriet minder lang duurt.
Ik denk wel dat het mogelijk is om mensen te vergeven, ook als ze de gevolgen van hun handelen niet erkennen. Alleen is vergeven dan wel een stuk moeilijker en er gaat meer tijd overheen, omdat de pijn dan moet slijten. Pas als je de pijn niet meer voelt, kun je haar vergeven.
Ik ben ervan overtuigd dat je een relatie gezamenlijk kunt uitmaken, zonder dat een van beiden zich gedumpt hoeft te voelen. Maar ik geef toe dat het vaak niet op die manier gaat, ofwel omdat de brenger van het slechte nieuws bang is voor de reactie en het daarom zo snel mogelijk en zonder emoties wil afhandelen, ofwel omdat de ontvanger van slecht nieuws de situatie niet kan accepteren. In mijn geval was het eerste van toepassing. Daarna kon ik wel het slechte nieuws accepteren, maar niet de manier waarop het gebracht werd. Wanneer ik het voor het zeggen zou hebben gehad, zou ik het anders hebben gedaan.
Ik stel inderdaad wel een hoge eis, maar niet een onredelijke, want dat het uit zou gaan had ik daarvoor al geaccepteerd en dat had ik haar ook al gezegd. Kortom ze hoefde eigenlijk niet bang te zijn, niet voor mij althans. Volgens mij was ze eerder bang voor zichzelf, dat als we het onder vier ogen zouden beeindigen, ze zich zou bedenken. Dus koos ze de korte en botte methode. Ik begrijp wel waarom, maar toch deed dat heel veel pijn en het beschadigde mijn vertrouwen in haar, in mezelf en in het vrouwelijk geslacht. Want als je twee jaar lief en leed met elkaar deelt en je wordt per skype/sms/msn aan de kant gezet, wat voor betekenis hadden voor haar dan die twee jaar? Was onze relatie dan zo waardeloos? Was ik waardeloos? En als je veel energie in je relatie hebt gestoken, en het wordt op die manier uitgemaakt, zie je ineens hoe kwetsbaar een relatie kan zijn.
En als ik alle bovenstaande verhalen van andere mensen zie, dan zie ik veel herkenbaars: vrouwen die hun vriend verlaten omdat ze eigenlijk al heel lang onzeker zijn, die wel houden van hun vriend, maar niet weten of het 'de ware' is. Als het dan uit is, hebben de vrouwen bovendien nog eens de neiging om allerlei dubbelzinnigheden te vertellen, alweer een uiting van die ellendige vrouwelijke onzekerheid. Nu begrijp ik ook waarom hier meer mannen zitten: Als vrouwen het uitmaken, blijven mannen met allerlei onopgeloste vragen achter. Als een man het uitmaakt, doet hij dat meestal zonder te veel dubbelzinnigheid, gedraagt zich bot of gevoelloos en weet de vrouw meteen dat het niet meer goedkomt, waardoor liefdesverdriet minder lang duurt.
Ik denk wel dat het mogelijk is om mensen te vergeven, ook als ze de gevolgen van hun handelen niet erkennen. Alleen is vergeven dan wel een stuk moeilijker en er gaat meer tijd overheen, omdat de pijn dan moet slijten. Pas als je de pijn niet meer voelt, kun je haar vergeven.
@HendrikDeVogelaar:
Je woorden spreken over veel liefde gegeven hebben aan die vrouw. Na maanden pas is zij dat werkelijke 'gat' gaan zien wat haar beslissing blijkbaar had geslagen. Vergeving moet je proberen vanuit jezelf te zoeken en niet voorwaardelijk te maken. Je kunt dan los van dat onderwerp een setting gaan bouwen die je eigenlijk niet wilt.
Ergens zit er in jouw woorden nog een mooie emotie. Kun je daar nog bij? Waar ik me namelijk over verbaas is dat jouw ex redelijk open is in haar toenadering toch?
Je woorden spreken over veel liefde gegeven hebben aan die vrouw. Na maanden pas is zij dat werkelijke 'gat' gaan zien wat haar beslissing blijkbaar had geslagen. Vergeving moet je proberen vanuit jezelf te zoeken en niet voorwaardelijk te maken. Je kunt dan los van dat onderwerp een setting gaan bouwen die je eigenlijk niet wilt.
Ergens zit er in jouw woorden nog een mooie emotie. Kun je daar nog bij? Waar ik me namelijk over verbaas is dat jouw ex redelijk open is in haar toenadering toch?
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Klaar dan toch? Lekker verder gaan met je nieuwe leven en je niet druk maken om (de bedoelingen van) je ex.quote:
[..]
Oke, ja kon het in het begin ook dus ja
Hebben beiden gewoon zo veel fout gedaan maar dat is gewoon gebeurt.
maar er is geen manier om "contact" op te nemen ofzo]
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Was het maar zo makkelijk 
Ik heb ook vaak dat ik denk : er zijn genoeg meiden die me wel willen, zelfs 2 ( knappere, slimmere meiden dan mijn ex ) die concreet interesse in me tonen...
Toch kan dat me maar kortstondig een blij gevoel geven, want daarna bedenk ik me: Het meisje waar ik in mijn hele leven de meeste gevoelens voor gehad heb, wil me niet meer en heeft ook vrijwel geen behoefte meer om me te spreken....
Dan ben ik eigenlijk bijna meteen weer terug bij af. Veel hindernissen heb ik al genomen sinds het uit is, en merk ook dat de breuk me op veel fronten sterker heeft gemaakt, maar dit lijkt een hindernis die ik maar niet kan nemen....
Het blijft gewoon zo enorm veel pijn doen dat iemand waarmee je zoveel hebt gedeeld en zo intiem mee bent geweest nu gewoon totaal geen interesse meer in me heeft...
Dit is overigens niet alleen bij mij het geval, maar ook in haar vriendschappen. Toen het net uit was met mij ging ze heel veel om met haar nieuwe beste vriendin. Weet nog wel dat ik in de zomervakantie op de hyves van de moeder van die vriendin een bericht las van mijn ex dat ze zoveel leuke dingen samen deden en het geweldig hadden etc etc..
Nu sprak ik haar zaterdag jl. in de kroeg, en zei ze dat ze die vriendin nooit meer sprak en haar ''kansloos'' vond. Mijn ex is helaas iemand die ENORM makkelijk afstand kan nemen van mensen, maar ook net zo makkelijk weer nieuwe mensen als '' beste vriendin'' beschouwt..
Ergens wist ik wel dat dit ook met relaties het geval was, want ze heeft natuurlijk niet voor niets al 7 relaties achter de rug voor haar 21e...
Toch hoop ik dit gevoel echt kwijt te raken, wist ik maar hoe het moest. Helaas zijn de mensen die WETEn hoe dat moet, niet meer aanwezig in dit topic...
Ik heb ook vaak dat ik denk : er zijn genoeg meiden die me wel willen, zelfs 2 ( knappere, slimmere meiden dan mijn ex ) die concreet interesse in me tonen...
Toch kan dat me maar kortstondig een blij gevoel geven, want daarna bedenk ik me: Het meisje waar ik in mijn hele leven de meeste gevoelens voor gehad heb, wil me niet meer en heeft ook vrijwel geen behoefte meer om me te spreken....
Dan ben ik eigenlijk bijna meteen weer terug bij af. Veel hindernissen heb ik al genomen sinds het uit is, en merk ook dat de breuk me op veel fronten sterker heeft gemaakt, maar dit lijkt een hindernis die ik maar niet kan nemen....
Het blijft gewoon zo enorm veel pijn doen dat iemand waarmee je zoveel hebt gedeeld en zo intiem mee bent geweest nu gewoon totaal geen interesse meer in me heeft...
Dit is overigens niet alleen bij mij het geval, maar ook in haar vriendschappen. Toen het net uit was met mij ging ze heel veel om met haar nieuwe beste vriendin. Weet nog wel dat ik in de zomervakantie op de hyves van de moeder van die vriendin een bericht las van mijn ex dat ze zoveel leuke dingen samen deden en het geweldig hadden etc etc..
Nu sprak ik haar zaterdag jl. in de kroeg, en zei ze dat ze die vriendin nooit meer sprak en haar ''kansloos'' vond. Mijn ex is helaas iemand die ENORM makkelijk afstand kan nemen van mensen, maar ook net zo makkelijk weer nieuwe mensen als '' beste vriendin'' beschouwt..
Ergens wist ik wel dat dit ook met relaties het geval was, want ze heeft natuurlijk niet voor niets al 7 relaties achter de rug voor haar 21e...
Toch hoop ik dit gevoel echt kwijt te raken, wist ik maar hoe het moest. Helaas zijn de mensen die WETEn hoe dat moet, niet meer aanwezig in dit topic...
Ik weet eigenlijk niet of ze dat inziet. Ze zit denk ik nog in het proces van inzien.quote:
@HendrikDeVogelaar:
Je woorden spreken over veel liefde gegeven hebben aan die vrouw. Na maanden pas is zij dat werkelijke 'gat' gaan zien wat haar beslissing blijkbaar had geslagen.
Welke emotie bedoel je precies?quote:Vergeving moet je proberen vanuit jezelf te zoeken en niet voorwaardelijk te maken. Je kunt dan los van dat onderwerp een setting gaan bouwen die je eigenlijk niet wilt.
Ergens zit er in jouw woorden nog een mooie emotie. Kun je daar nog bij?
Dat valt wel mee. Ik ben na de breuk heel erg voorzichtig geweest in mijn communicatie naar haar. In vergelijking met anderen hier heb ik heel weinig van me laten horen, want ik wilde niet dat ze wist hoeveel verdriet ik had. Ik had mijn gekwetste emoties in een brief geschreven, die ik haar een half jaar na de breuk heb gestuurd omdat ik uiteindelijk toch wilde dat ze wist wat haar handelingen met mij gedaan had. Uiteindelijk hebben we daar nog een keer over gepraat.quote:Waar ik me namelijk over verbaas is dat jouw ex redelijk open is in haar toenadering toch?
Maar ik denk dat we geen van beiden echt open zijn in toenadering. Ik was niet open omdat ik niet wilde dat ze wist hoe ellendig ik me voelde en omdat ik niet wilde dat ze mijn toenadering zou gaan interpreteren als dat ik weer iets met haar zou willen beginnen. Zij was niet open omdat ze waarschijnlijk bang was dat ik boos zou zijn (was ik ook), omdat ze bang was dat ze nog verliefd op me was (wat ze niet wilde) en omdat ze zich onbewust misschien schuldig voelde, maar dat niet wilde uiten.
Kort samengevat: we geven elkaar nauwelijks een kans om toenadering te zoeken.
En ja je hebt gelijk: vergeving moet je zoeken in jezelf en is ook niet voorwaardelijk. Maar als ik zou hebben gezien dat zij berouw heeft, dat zij ziet dat ze me pijn gedaan heeft, als ze zou zeggen dat het haar spijt dat ze het zo gedaan heeft, dan zou ik haar veel makkelijker kunnen vergeven, dan wanneer ik dat uit eigen kracht moet doen.
Ik kan ook heel makkelijk afstand nemen van mensen maar van mijn ex dus echt echt echt niet, dus dit:
Ik denk dat enkel tijd en het simpelweg accepteren van hoe het is gelopen je gaat helpen om dat gevoel kwijt te raken. En je bent niet helemaal positief over haar lijkt wel als ik dat stukje in de quote lees, vraag je jezelf een beetje af of het van haar kant uit wel helemaal zo "echt" was?
Zie ik dan niet als vanzelfsprekend, maar dat had misschien wel anders geweest als ik zelf de keuze had gemaakt om de relatie te beëindigenquote:Mijn ex is helaas iemand die ENORM makkelijk afstand kan nemen van mensen, maar ook net zo makkelijk weer nieuwe mensen als '' beste vriendin'' beschouwt..
Ergens wist ik wel dat dit ook met relaties het geval was, want ze heeft natuurlijk niet voor niets al 7 relaties achter de rug voor haar 21e...
Ik denk dat enkel tijd en het simpelweg accepteren van hoe het is gelopen je gaat helpen om dat gevoel kwijt te raken. En je bent niet helemaal positief over haar lijkt wel als ik dat stukje in de quote lees, vraag je jezelf een beetje af of het van haar kant uit wel helemaal zo "echt" was?
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Grappig feitje schiet me net te binnen, maar sinds ik voor het eerst verliefd op haar werd, eind september 2005 is ze welke dag ever since wel 1 keer in mn hoofd geweest.
Zo nu en dan popt dit feitje in me op en er is geen dag geweest dat ik niet aan haar heb gedacht. Best bizar
Zo nu en dan popt dit feitje in me op en er is geen dag geweest dat ik niet aan haar heb gedacht. Best bizar
Cuz I'm Mr. Brightside
Lekker dan, wakker gemaakt door een thuiskomende dronken huisgenoot en kan niet meer slapenquote:
Ik kan ook heel makkelijk afstand nemen van mensen maar van mijn ex dus echt echt echt niet, dus dit:
[..]
Zie ik dan niet als vanzelfsprekend, maar dat had misschien wel anders geweest als ik zelf de keuze had gemaakt om de relatie te beëindigen
Ik denk dat enkel tijd en het simpelweg accepteren van hoe het is gelopen je gaat helpen om dat gevoel kwijt te raken. En je bent niet helemaal positief over haar lijkt wel als ik dat stukje in de quote lees, vraag je jezelf een beetje af of het van haar kant uit wel helemaal zo "echt" was?
Tja in dat eerste wat je zegt dat je makkelijk afstand kunt nemen van mensen, maar niet van je ex geldt denk ik wel voor meerderen?
Ik bedoel, als ik zo nadenk over (ex)vrienden die ik eigenlijk nooit meer spreek, kan ik er ook niet wakker van liggen. Opzich best logisch dat dit met exen anders ligt natuurlijk..
Maar ben jij ook een type die iemand in juni zijn beste vriend noemt, en in januari zegt dat je gewoon simpelweg geen behoefte meer hebt om met die beste vriend om te gaan? Natuurlijk kan een samenloop van omstandigheden dit soort situaties creeeren, maar bij haar gebeurt het wel opvallend vaak...
Net zo overigens als dat ze AL haar vriendinnen als een baksteen liet vallen toen ze met mij had.
Maargoed, over dat laatste, dat klopt inderdaad wel ja...
Heb tijdens de relatie heel erg het gevoel gehad dat het van haar kant heel echt was, en heel diep zat...
Dat ze het dan vervolgens uitmaakt op een zaterdagavond op een dorpsfeest waar ik ook nog eens flink wat bier in mn mik heb, en vervolgens zo resoluut achter dat besluit blijft staan en eigenlijk ook nooit meer echt behoefte toont om nog met me te praten is iets waar ik echt absoluut (nog steeds) niet bijkan.
Vooral omdat zij enorm het initiatief heeft genomen voor de relatie. Zij was degene die mij vanuit het niets begon te sms' en, wou afspreken, en zij heeft ook aan mij gevraagd of ik een relatie met haar wou.... Nu opeens is alles omgedraaid, dat blijf ik maar niet kunnen begrijpen...
OMG trouwens, ik was net op facebook en dacht het profiel van mijn ex na een paar maanden weer is te deblokkeren...
Nu stond er: pas op, als je **** deblokkeert kan hij/zij je profiel weer zien. Houdt dit in dat ze dus mijn profiel hiervoor niet kon zien en zodoende dus duidelijk kon merken dat ik haar geblokkeerd had? Dat was niet echt de bedoeling namelijk...
Nu stond er: pas op, als je **** deblokkeert kan hij/zij je profiel weer zien. Houdt dit in dat ze dus mijn profiel hiervoor niet kon zien en zodoende dus duidelijk kon merken dat ik haar geblokkeerd had? Dat was niet echt de bedoeling namelijk...
Allemaal goedemorgen! (huh?! waar is de ochtenddienst? )
@Bartinhoo: Is het alleen maar willen rationaliseren of zit ze nog erg onderhuids bij je? Van waar die schrik betreffende FB anders.
)@Bartinhoo: Is het alleen maar willen rationaliseren of zit ze nog erg onderhuids bij je? Van waar die schrik betreffende FB anders.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
De ochtenddienst word net wakker..
Hoe is het met Wandering? Ik heb weer heerlijk geslapen, lag zo in coma
Hoe is het met Wandering? Ik heb weer heerlijk geslapen, lag zo in coma
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Ehm...."weet-niet"....quote:
De ochtenddienst word net wakker..
Hoe is het met Wandering? Ik heb weer heerlijk geslapen, lag zo in coma
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Klote zeg.. Drukke dag of niet?
Sorry voor de korte tekst, maar die nieuwe mobiele layout is een beetje wennen!
[ Bericht 60% gewijzigd door J0ycie88 op 20-01-2011 08:46:53 ]
Sorry voor de korte tekst, maar die nieuwe mobiele layout is een beetje wennen!
[ Bericht 60% gewijzigd door J0ycie88 op 20-01-2011 08:46:53 ]
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Ze zit echt nog heel erg onderhuids bij me...quote:
Allemaal goedemorgen! (huh?! waar is de ochtenddienst?
@Bartinhoo: Is het alleen maar willen rationaliseren of zit ze nog erg onderhuids bij je? Van waar die schrik betreffende FB anders.
Heb echt geen flauw idee hoe dat komt, heb alles wat je behoort te doen bij het ''loslaten van je ex'' wel zo' n beetje gedaan...
Mijn leven zelf is ook helemaal veranderd cq: woon nu op kamers, opleiding, etc etc. We hebben een periode van 5 maanden lang geen contact gehad...
Dat geen contact helpt wel, maar zodra ik haar weer zie ben ik weer een periode terug bij af, en sta ik helemaal te shaken op mijn benen. Ik zie haar nog steeds te veel als ''mijn'' ex ipv ''een meisje waar ik ooit een relatie mee heb gehad''.
Kom er net overerigens achter dat het vandaag precies 7 (!!) maanden geleden uit is gegaan, dat is gewoon echt heel erg lang, maar nog altijd vind ik het verschrikkelijk om haar sociaal bezig te zien op dat soort sites ''alsof er niets aan de hand is'', dat gevoel krijg ik een beetje..
En er is natuurlijk ook niets aan de hand...
Ik ben wel verder gegaan in mijn doen en laten, maar mijn gevoel blijft nog heel erg voor haar...
heel klote gewoon dit... Ik wil me weer ''vrij'' voelen zeg maar...
Zou het helpen om jou gevoelens aan haar kenbaar te maken? Ik bedoel je hebt nu toch niks meer te verliezen met betrekking tot haar.
Ik ga vanavond mijn ex zien. Ik denk niet dat ik ga vragen wat ze nou eigenlijk wil want dan krijg ik toch weer een 'weet ik niet' antwoord.
Ik weet niet of het verstandig is om haar te gaan zien, maar ik wil weten wat ik voel als ik haar weer zie. Ik realiseer me dat dit tot een terugval kan leiden maarja dat zien we dan wel
Ik ga vanavond mijn ex zien. Ik denk niet dat ik ga vragen wat ze nou eigenlijk wil want dan krijg ik toch weer een 'weet ik niet' antwoord.
Ik weet niet of het verstandig is om haar te gaan zien, maar ik wil weten wat ik voel als ik haar weer zie. Ik realiseer me dat dit tot een terugval kan leiden maarja dat zien we dan wel
Zonnetje schijnt.. John mayer in mijn oren met Perfectly lonely.. Ik lach nu zelfs een klein beetje 
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Nee dat denk ik niet helaas...quote:
Zou het helpen om jou gevoelens aan haar kenbaar te maken? Ik bedoel je hebt nu toch niks meer te verliezen met betrekking tot haar.
Ik ga vanavond mijn ex zien. Ik denk niet dat ik ga vragen wat ze nou eigenlijk wil want dan krijg ik toch weer een 'weet ik niet' antwoord.
Ik weet niet of het verstandig is om haar te gaan zien, maar ik wil weten wat ik voel als ik haar weer zie. Ik realiseer me dat dit tot een terugval kan leiden maarja dat zien we dan wel
Haar houding naar mij is van ''arrogant en afstandelijk'' toen ze het net had uitgemaakt eindelijk weer veranderd naar normaal en zelfs een beetje toenadering zoekend...
Het deed me echt veel pijn dat ze in die eerste maanden echt deed alsof ik niets voorstelde...
Ik zie mezelf al aankomen 7 maanden na dato dat ik nog steeds zo veel voor haar voel
Schiet ik denk ik niet zo veel mee op....Kijk het is gewoon wat jij zelf zegt. Het zien van je ex kan leiden tot een terugval. Juist daarom weet ik niet of het goed is ( al had ik er weinig inspraak in) dat mijn ex en ik meteen ZOVEEL afstand hebben genomen...
Daardoor leer je niet echt omgaan met ''het elkaar zien en spreken'', hetgeen toch wel nodig is wanneer je vlak bij elkaar woont en elkaar normaliter regelmatig tegenkomt...
Wat denk jij dat je voor haar voelt als je haar gaat zien en hoelang is het uit? Als ik mijn ex nu zie krijg ik nog steeds een halve hartverzakking, die reactie is nog niets veranderd
Ik heb geen idee wat ik ga voelen. Het is nu iets van 2 weken uit. Ze zoekt nog wel toenadering naar mij, maar vaak alleen als ik een dag ofzo niks van me laat horen.
Ik weet trouwens wel bijna zeker dat het niks meer gaat worden tussen ons.
En dat kleine beetje 'hoop' wat er nog is zal vanavond wel weg gaan.
Ik wil het eigenlijk geen hoop noemen omdat ik weet dat het beter is dat we geen relatie meer met elkaar beginnen, in ieder geval de eerst komende maanden/jaren niet.
Maar toch, gevoelens en verstand conflicteren nog weleens met elkaar in dit soort situaties.
Ik weet trouwens wel bijna zeker dat het niks meer gaat worden tussen ons.
En dat kleine beetje 'hoop' wat er nog is zal vanavond wel weg gaan.
Ik wil het eigenlijk geen hoop noemen omdat ik weet dat het beter is dat we geen relatie meer met elkaar beginnen, in ieder geval de eerst komende maanden/jaren niet.
Maar toch, gevoelens en verstand conflicteren nog weleens met elkaar in dit soort situaties.
Tja dat is het begin van het proces van loslaten...
De eerste dagen kun je je zelfs druk maken om het feit dat je al een hele dag (!) niets van je ex hoort inderdaad, herkenbaar...
Over die hoop, die had (en kennelijk heb) ik ook, en ook ik weet 100% zeker dat mijn ex niet bij mij past als vriendin, voor geen meter zelfs, maar toch zit die hoop er inderdaad..
Het enige dat ik je op dat gebied kan zeggen is in iedergeval geen lofzang/preek houden tegen haar hoe graag je haar terug wilt, en dat het echt wel beter/leuker kan worden..
Weet niet of je dat van plan was, maar zo heb ik het aangepakt, en het enige waartoe dat geleid heeft is dat mijn ex zich enorm arrogant tegen me ging gedragen en alleen maar afstandelijker werd...
Ik ben op de een of andere manier sowiezo een beetje emotioneel vandaag... Denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik misschien een beetje ''heimwee'' heb naar mijn oude ''brave'' leven met mijn ex...
Sindsdien is er een hoop veranderd in mijn leven, niet alleen in positieve zin. Heb een tijdje mijn toevlucht gezocht in overmatig drinken tijdens het uitgaan, zelfs drugs geprobeerd waar ik altijd absoluut tegen was, begonnen met roken etc...
Gelukkig ken ik mijn eigen grenzen, en ben ik inmiddels ook weer gestopt met roken, maar ik zit hier wel tussen de jeugd ( studenten ) en het gaat er vaak best heftig aan toe. Soms mis ik dan gewoon mijn brave burgerlijke leventje van toen, met haar, en vraag ik me af wie ik nou echt ben. Is dit hoe ik wil leven? Of ben ik gewoon meer het ''saaie'' typ...
De eerste dagen kun je je zelfs druk maken om het feit dat je al een hele dag (!) niets van je ex hoort inderdaad, herkenbaar...
Over die hoop, die had (en kennelijk heb) ik ook, en ook ik weet 100% zeker dat mijn ex niet bij mij past als vriendin, voor geen meter zelfs, maar toch zit die hoop er inderdaad..
Het enige dat ik je op dat gebied kan zeggen is in iedergeval geen lofzang/preek houden tegen haar hoe graag je haar terug wilt, en dat het echt wel beter/leuker kan worden..
Weet niet of je dat van plan was, maar zo heb ik het aangepakt, en het enige waartoe dat geleid heeft is dat mijn ex zich enorm arrogant tegen me ging gedragen en alleen maar afstandelijker werd...
Ik ben op de een of andere manier sowiezo een beetje emotioneel vandaag... Denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik misschien een beetje ''heimwee'' heb naar mijn oude ''brave'' leven met mijn ex...
Sindsdien is er een hoop veranderd in mijn leven, niet alleen in positieve zin. Heb een tijdje mijn toevlucht gezocht in overmatig drinken tijdens het uitgaan, zelfs drugs geprobeerd waar ik altijd absoluut tegen was, begonnen met roken etc...
Gelukkig ken ik mijn eigen grenzen, en ben ik inmiddels ook weer gestopt met roken, maar ik zit hier wel tussen de jeugd ( studenten ) en het gaat er vaak best heftig aan toe. Soms mis ik dan gewoon mijn brave burgerlijke leventje van toen, met haar, en vraag ik me af wie ik nou echt ben. Is dit hoe ik wil leven? Of ben ik gewoon meer het ''saaie'' typ...
Ik denk dat dat een goede beslissing is.. Je moet er wel 100 procent zeker van zijn, anders ga je het jezelf misschien nog moeilijker maken dan het als is.quote:
Ik heb het toch maar af gezegt om haar te gaan zien vanavond. Denk dat het toch nog te vroeg is...
Je zei dat er sprake was van een kind.
Zie je die nog wel gewoon? Op die moment zie je haar neem ik aan dan ook?
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
