De kunst van het loslaten van je ex # 149: Na regen komt zonneschijn!

Probeer het eerste, en anders het tweede haha thnx....
Raar eingelijk, 2 weken geleden had ik haar juist wel tegen het lijf willem lopen...nu lijk ik wel angstig te gaan worden voor een confrontatie

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 13:15 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Ik moet serieus lachen hier!

Hij zit nog tegenover me.. Geef hem geen aandacht.. Blijft maar doorlullen kan er werkelijk waar niet bij met mijn kop..

Heeft die peptalk toch nog wat geholpen!

_{Misschien denkt 'ie dat je hard-to-get speelt?}

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 14:10 schreef H6-4ever het volgende:
Probeer het eerste, en anders het tweede haha thnx....
Raar eingelijk, 2 weken geleden had ik haar juist wel tegen het lijf willem lopen...nu lijk ik wel angstig te gaan worden voor een confrontatie

Dat is best normaal hoor. Toen het net uit was, hoopte ik haar tegen te komen als ik naar de stad ging. Ik had dan ook heel sterk het gevoel dat ik haar tegen zou kunnen komen, (en dat is ook een paar keer bijna uitgekomen) ik zag de auto dan in de stad staan, en van die auto rijdt er hier maar eentje rond in de buurt...

Nu hoef ik haar ook niet zo nodig meer tegen te komen. Liever niet juist. Maakt het gevoel alleen maar weer dubbel, daardoor komt alles des te meer naar boven.
Ik zie al tegen de carnaval op. Dat hebben we twee jaar lang samen gevierd (5 dagen lang, waarbij ze die vijf dagen ook bij me sliep). Bah, ik heb echt zo geen zin in carnaval nu, terwijl ik me er normaal zo op verheug.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 14:28 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Dat is best normaal hoor. Toen het net uit was, hoopte ik haar tegen te komen als ik naar de stad ging. Ik had dan ook heel sterk het gevoel dat ik haar tegen zou kunnen komen, (en dat is ook een paar keer bijna uitgekomen) ik zag de auto dan in de stad staan, en van die auto rijdt er hier maar eentje rond in de buurt...

Nu hoef ik haar ook niet zo nodig meer tegen te komen. Liever niet juist. Maakt het gevoel alleen maar weer dubbel, daardoor komt alles des te meer naar boven.

Ik heb juist het idee dat ze de stad, waar ik middenin woon, juist vermijd.....(en als ze dat wil doen moet ze dat vooral doen)

Ze heeft hier niks te zoeken dus ik verwacht haar in Enschede niet tegen te komen. Ik zou wel heel raar opkijken iig lol

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 14:29 schreef ennudan het volgende:

[..]

Ik heb juist het idee dat ze de stad, waar ik middenin woon, juist vermijd.....(en als ze dat wil doen moet ze dat vooral doen)

Waar ik woon is het betrekkelijk klein en rustig (en het dorpje waar zij woont, 3km hier vandaan, is eigenlijk gewoon doods), dus dan valt het wel op als je een van de auto's ziet staan in ons centrum. Haar ouders komen beiden ook één keer per week hier op de muziekschool, tegenover ons huis. Soms ging ze dan weleens mee, om bij mij te zijn, als ik dan een van de auto's zie staan, brengt dat wel weer herinneringen met zich mee (maar wat doet dat niet... ).

Vandaag een dagje vrij, met mijn schoonzusje naar htet ziekenhuis (naar het werk gaan daarna is niet te doen: ligt 2 uur van mijn woonplaats af).

Geeft me mooi even de tijd om weer op te laden voor morgen. Dan moet ik noodgedwongen mijn ex en haar vriend zien. Is altijd zwaar, papa-dag. Weer terug naar het huis wat we samen kochten in Assen. En die knakker die ik ooit beschouwde als vriend. Als er geen nare consequenties aan zaten zou ik zijn gezicht zo graag uitsmeren op de muur. Maar goed, even lekker opladen voor de stress van morgen weer.

hoelang zijn jullie al uit elkaar dan?
Ik moet mijn ex ook noodgedwongen blijven zien ivm ons kind.
Ben benieuwd hoe dat gaat in de toekomst.

En verder ,onbegrijpelijk dat iemand die je kameraad? was je zo hard naait.

We zijn nu bijna twee weken verder sinds het 'uit' is. We hebben feitelijk een pauze afgesproken. Nadat zij vorige week donderdag haar spullen heeft opgehaald, heb ik geen contact meer met haar gehad. Ik ben me wel alleen maar verdrietiger gaan voelen en ik mis haar echt verschrikkelijk. Ik heb dan ook inmiddels constant de neiging om haar te vertellen hoe ik me voel. Voor mij kwam het als een enorme verrassing, dus toen heb ik me niet echt kunnen uiten zoals ik me eigenlijk voel. Dus ik wil haar eigenlijk heel graag bellen, maar ik weet niet of ik daar verstandig aan doe. Wat denken jullie?

Tja ik denk dat je altijd gewoon je gevoelens moet kunnen uiten, alleen niet smekend of wanhopig overkomen ofzo.
En als jullie een pauze hebben afgesproken is het dus niet definitief uit? En wat was de reden van die pauze?

@Laurenzo: niets hopen en nog even wachten met contact zoeken. Vraag haar gewoon over enkele weken om nog eens te praten zodat je je gevoelens kan uiten. Maar een pauze betekent 90% van de keren het einde.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 15:28 schreef undissputed het volgende:
Tja ik denk dat je altijd gewoon je gevoelens moet kunnen uiten, alleen niet smekend of wanhopig overkomen ofzo.
En als jullie een pauze hebben afgesproken is het dus niet definitief uit? En wat was de reden van die pauze?

Zij was onzeker over haar gevoelens, ik heb alleen wel het idee dat ze er klaar mee is. De pauze was dan ook meer mijn idee. Ik ben het wel eens met hetgeen je zegt over smekend en wanhopig, maar ik weet niet hoe ik het moet brengen. Als ik stoicijns ga vertellen dat mijn hart gebroken is, dan vind ik dat ook weer raar. Ik zal niet huilend vragen of ze alsjeblieft bij me terug wil komen ofzo, maar hier en daar een snik moet toch wel kunnen...

@HendrikDeVogelaar: het liefst wil ik ook nog even wachten, maar ik trek het bijna niet meer om deze radiostilte intact te houden, alsof het me allemaal niks uitmaakt en er niks is gebeurd. De waarheid is dat afgelopen week als een jaar heeft aangevoeld en ik me nog nooit zo afschuwelijk heb gevoeld. Ik heb ook niet echt meer hoop, dat haalt de onzekerheid er echter niet definitief mee weg..

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 15:02 schreef undissputed het volgende:
hoelang zijn jullie al uit elkaar dan?
Ik moet mijn ex ook noodgedwongen blijven zien ivm ons kind.
Ben benieuwd hoe dat gaat in de toekomst.

En verder ,onbegrijpelijk dat iemand die je kameraad? was je zo hard naait.

Nu, net iets meer dan een jaar geleden, ben ik letterlijk het huis uitgevlucht.

Gescheiden (officieel) sinds 5 maanden, maar die knakker (ik beschouwde hem als vriend, was een collega van mij) zat er bijna de dag nadat ik mijn hielen gelicht had.

Tsja, wel vaak diep van in de put gezeten, maar mezelf er (zonder verdere psychologische hulp) keer op keer weer uitgetrokken. Het enige nadeel is dat ik er een verschrikkelijke workaholic van geworden ben, en ben gaan roken (een beetje een zelfkastijding zeg maar).

Maar 2011 gaat het gewoon worden ondanks de tegenvallers die ik van mijn ex dit jaar alweer heb moeten incasseren.

Inderdaad, probeer altijd positief te blijven!

Wel erg dat je het huis uit moest vluchten, leek me dan helemaal geen goede situatie voor jullie kind.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 15:54 schreef undissputed het volgende:
Inderdaad, probeer altijd positief te blijven!

Wel erg dat je het huis uit moest vluchten, leek me dan helemaal geen goede situatie voor jullie kind.

Dat was ook de hoofdreden dat ik vertrok. Ik was er net achtergekomen dat ze al meer dan 2 jaar met die knakker aanklooide (hoeveel precies heb ik nooit geweten want ze liegt je alles voor waar je bij staat). Bij alle ruzies die we hadden, heb ik altijd mijn best gedaan het buiten mijn zoontje om te doen. Ik hield het niet meer: ik kon als een bediende hard werken, al mijn geld overvorken zodat mevrouw de kleine de hele week in het kinderdagverblijf kon proppen, terwijl ze zelf met haar luie reet op de bank zat te SMS-en (van mijn geld) met die gast. En deze jongen kon elke dag om 5 uur opstaan, 2 uur rijden naar Duitsland (waar ik werk), en dan om 4 uur terug racen om de kleine van het KDV af te halen. Bedenk je daarbij dat het verblijf op minder dan 5 minuten lopen van ons huis lag.

Ik ben gewoon te vertrouwend, te aardig, en heb teveel over gehad. We sliepen al 2 jaar apart in ons huis, en een sexleven hebben we nooit gehad.

Een doorzettertje, dat ben ik wel, en ik kan heel erg tegen een stootje, maar deze klappen gingen te ver. Vandaar dat ik wegging: geschreeuw tegen elkaar elke minuut dat ik thuis was (het was allemaal immers mijn schuld ondanks dat ik al het werk in huis deed naast mijn eigen 40-urige werkweek, met extra 15~20 uur reistijd) leek mij niet goed voor hem.

Wees blij dat je jezelf uit die situatie gehaald hebt, en heel knap dat je er toch bovenop gekomen bent. Het lijkt me echt een verschrikkelijke situatie, voor jou en je kind.

Hier een beetje positief nieuws, alle handtekeningen zijn gezet, ik ben officieel geslaagd voor mijn opleiding:-)

Gratuliere man! Wat voor opleiding?

Accountant.

Ik merk wel dat ik minder aan mijn ex denk als in het begin maar ik vraag me af wanneer ze helemaal uit mijn gedachten verdwijnt.

Als ik kijk naar mijn ex-pleegzusje die net RA geworden is:

Jij komt er wel. Ga aan de slag bij een goed kantoor, en wat je dan over je heen krijgt (alle leuke goodies, een lekker salaris etc. etc.), geloof me er staat je veel goeds te wachten.

Ja dat wil ik ook wel eens weten...hoellang nog?...ben er wel een beetje klaar mee, vreet energie...als ik mijn verstand volg ben ik eral klaar mee, maar gevoel he, kon ik maar een knop omzetten...

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 16:36 schreef undissputed het volgende:
Accountant.

Ik merk wel dat ik minder aan mijn ex denk als in het begin maar ik vraag me af wanneer ze helemaal uit mijn gedachten verdwijnt.

Gefeliciteerd!!!
Inderdaad wat Ordos zegt... leuk kantoor zoeken en knallen met die handel. Vriend van me is het ook en daar zitten me toch wat mooie meiden!!!

Voor nu: WEEKEND!!

Gefeliciteerd! Goed begin van het weekend (en de rest van je leven natuurlijk! )

Ik heb vanavond een feestje. Buurman wordt 50. We hebben wel een leuke buurt, dus wie weet wordt het nog wel gezellig vanavond. Feest is in ieder geval aan het einde van de straat, dus naar huis wankelen is geen probleem.

Verder weet ik echt niet wat ik vandaag heb. Ik voel me echt zo kut. Chagrijnig, snel aangebrand, het gevoel altijd alleen te blijven, je afvragen wat het allemaal nog voor zin heeft. Beetje hetzelfde als vannacht. Misschien vanavond maar even een alcoholvergiftiging oplopen... _{Ik kijk wel uit hoor}

Zie net ook via MSN dat m'n ex morgen bij een vriendin uit Roermond gaat logeren. Eindje uit de buurt, we zouden daar nog eens samen heen gaan, lekker gaan stappen.
Pfff, dat helpt ook niet om de stemming te verbeteren, hoewel ik wist dat ze binnenkort ging.

_{Nu kan ik die vriendin wel gaan verwijderen van MSN, maar dat is een beetje hetzelfde 'draadjes'-idee als waar Joyce het over had}

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 17:40 schreef Mr.Myst het volgende:
Gefeliciteerd! Goed begin van het weekend (en de rest van je leven natuurlijk! )

Ik heb vanavond een feestje. Buurman wordt 50. We hebben wel een leuke buurt, dus wie weet wordt het nog wel gezellig vanavond. Feest is in ieder geval aan het einde van de straat, dus naar huis wankelen is geen probleem.

Verder weet ik echt niet wat ik vandaag heb. Ik voel me echt zo kut. Chagrijnig, snel aangebrand, het gevoel altijd alleen te blijven, je afvragen wat het allemaal nog voor zin heeft. Beetje hetzelfde als vannacht. Misschien vanavond maar even een alcoholvergiftiging oplopen... _{Ik kijk wel uit hoor}

Zie net ook via MSN dat m'n ex morgen bij een vriendin uit Roermond gaat logeren. Eindje uit de buurt, we zouden daar nog eens samen heen gaan, lekker gaan stappen.
Pfff, dat helpt ook niet om de stemming te verbeteren, hoewel ik wist dat ze binnenkort ging.

_{Nu kan ik die vriendin wel gaan verwijderen van MSN, maar dat is een beetje hetzelfde 'draadjes'-idee als waar Joyce het over had}

Door schade en schande wijs geworden: probeer het los te laten om uit te vinden wat je ex doet. De eerste maanden bleef ik maar doorgraven wat mijn ex deed, deels uit frustratie, ook deels om beter voorbereid te zijn tijdens onderhandelingsgesprekken voor het echtscheidingsconvenant, echter voornamelijk omdat ik het niet aan de kant kon zetten.

En het enige wat je krijgt (zoals je nu zelf ook ziet) is rotzooi in je hoofd.

Nu weet ik dat het niet makkelijk is, de verleiding en de drang is gigantisch, maar ga proberen de verleiding te weerstaan. Dan krijg je tijd en ruimte in je hoofd om te gaan rouwen.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 17:46 schreef Ordos20 het volgende:

[..]

Door schade en schande wijs geworden: probeer het los te laten om uit te vinden wat je ex doet. De eerste maanden bleef ik maar doorgraven wat mijn ex deed, deels uit frustratie, ook deels om beter voorbereid te zijn tijdens onderhandelingsgesprekken voor het echtscheidingsconvenant, echter voornamelijk omdat ik het niet aan de kant kon zetten.

En het enige wat je krijgt (zoals je nu zelf ook ziet) is rotzooi in je hoofd.

Nu weet ik dat het niet makkelijk is, de verleiding en de drang is gigantisch, maar ga proberen de verleiding te weerstaan. Dan krijg je tijd en ruimte in je hoofd om te gaan rouwen.

Het is ook niet zo dat ik echt wil weten wat mijn ex doet hoor. Dat had ik in het begin heel erg, ik keek dagelijks wel een keer of tien, twintig op haar Hyves, en die van vriendinnen. We hebben toen afgesproken dat we elkaar maar het beste konden verwijderen, om ruzies/irritaties tegen te gaan (er is één keer een irritatie geweest, dat was ook meteen het enigste waarover we het met elkaar aan de stok gehad hebben in die twee jaar).
Ik heb daarom ook bewust een vriendin van haar van Hyves verwijderd, want die had de irritante neiging om drie weken voordat ze iets gingen doen het al uitgebreid te gaan zitten vermelden. Daar had ik ook geen behoefte aan. Twee andere vriendinnen heb ik laten staan, en hoewel ik nog regelmatig keek, heb ik de laatste weken eigenlijk niet meer gekeken of er berichtjes van mijn ex op hun pagina's stonden. Daar had ik ook geen behoefte aan.

Ik meldde me net aan op MSN, en het stond dus in de naam van haar vriendin: "Morgen .... logeren! '. Tja, dan is er niet onderuit te komen. En ik wil die vriendin ook nog niet verwijderen, heb de laatste tijd ook nog weleens wat contact met haar gehad.
De verleiding is wat dat betreft dus wel weg (het is ook beter voor me), maar dit was niet te voorkomen.

Ik kan me jouw situatie dus ook wel heel goed voorstellen, ik heb dit tot een week of drie geleden ook heel erg gehad. De laatste weken is het minder/verdwenen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat, nadat ik dit dus te weten kwam, ik wel even de Hyvespagina's van haar vriendinnen heb bekeken. Stond echter niets spannends op.
Waarom het me dan zoveel doet? Tja, ik was er graag bij geweest en het is moeilijk om te horen dat ze leuke dingen gaat doen terwijl ik me rot zit te voelen. Dat is frustrerend, temeer omdat ik probeer om verder te gaan, maar het op dit moment gewoon niet goed lukt (en op dagen als vandaag al helemaal niet, dan werkt zoiets als dit alleen maar averechts).

_{'t Is rustig vanavond! Ik ga maar eens naar het feestje toe... Kijken of het wat is. In ieder geval onbeperkt bier..}

[ Bericht 3% gewijzigd door Mr.Myst op 21-01-2011 19:41:27 ]

Ik heb tegen een uur of 6 toch wel een hele erge dip gehad, erger dan ik tot nu gehad heb... Voelde me heel erg leeg in mijn hart. Nu voel ik me beter en ben blij dat ik bezig ben om aan mezelf te werken.