Depressie & Angst #5

af en toe hier eens naar luisteren

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:43 schreef pinine het volgende:
af en toe hier eens naar luisteren

Alfred Joducus Kwak - Ik ben vandaag zo vrolijk

Dat werkt juist averechts bij mij

Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.

Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's (Wellbutrin) en angstremmers (Buspiron), ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:21 schreef Brawler het volgende:
Na lang twijfelen uiteindelijk toch maar hier in P&P beland, en na een tijdje meelezen op het punt aangekomen hier zelf maar eens te posten. Ik zal gauw mijn verhaal hier van me afschrijven, wie weet lucht het op

Welkom en van je af schrijven werkt voor veel mensen idd

quote:

Op maandag 7 februari 2011 22:54 schreef ad0rable het volgende:
Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.

Balen dat het weer zo slecht gaat. En goed van je dat je inziet dat je hulp nodig hebt. Maar daadwerkelijk die stap nemen is vaak het moeilijkst. Sterkte!

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 12:21 schreef Swiffer het volgende:
Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's en angstremmers, ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen

Goed dat je hulp gezocht hebt! Welke AD en angstremmer slik je? Heb je veel last van bijwerkingen? Sterkte ermee!

Gisteren zou ik eigenlijk van kwart voor 1 tot half 2 en van kwart over 3 tot kwart over 6 les hebben. Maar ben alleen naar die laatste les gegaan, was 's ochtends nog zo moe en zag het echt niet zitten om zolang tussendoor te moeten wachten. Vandaag vrij, maar moet vanmiddag wel naar de huisarts, tandarts, brood halen en afwassen/eten koken. Morgenochtend naar school, naar de psych en naar de chiropractor. Donderdag alleen naar therapie en vrijdagochtend dan nog naar school. Dus heb op zich nog wel wat rustmomenten tussendoor, maar al met al is het gewoon erg veel. Hierna nog 1 week en dan weer lekker vakantie

Ik heb al eerder hulp gezocht, en ben (zoals ik lees) net als Murmeli ook ADHD-er.. En wat nu wat in de hand werkt is nog niet helemaal duidelijk, maar dat ik zelf een depressie erken is relatief nieuw

het ligt niet allemaal aan mij, en dat ik dat denk is niet reel, maar waarom denk ik dat? Das de grote vraag.

Ik gebruik Buspiron (30 mg per dag) en Wellbutrin 150 per dag.. Bijwerkingen vallen reuze mee, wel wat suffer, en emotioneler natuurlijk, transpiratie wil ook nogal, maar geen gejaagd angstgevoel door de Buspiron (Slikte ik al enkele weken)

Waar ik nu met mn psych achter wil komen is niet zozeer waarom ik depri ben, want ik weet wel waar het in wortelt, maar hoe leer ik bijvoorbeeld weer sociaal te zijn, interesse te HEBBEN (in plaats van te faken) voor mijn omgeving, en dat dus ook vol te houden?

Vorig jaar is mijn leven zowat ingestort, heb er vrij weinig mensen aan overgehouden.. En de mensen die ik eraan overhield waren ook een deel van die wortels van depressie.

Oftewel mijn depressie komt uit mijn heel vroege jeugd, heel onzeker, alles goed willen doen, maar nooit het gevoel erkend te worden en de aandacht te krijgen die ik verdiende. Vraag is nu dus, heb ik ADHD omdat ik nooit genoeg aandacht kreeg (vooral emotionele aandacht) of ben ik al heel lang depressief en heb daarom een soort van ADHD ontwikkeld? Het zit er tesamen, het blijven 2 stoffen die ik tekort kom, maar waarom??

Vroeger werd ik ook veel gepest, ik was makkelijk slachtoffer, maar nu merk ik dat ik geen respect meer kan opbrengen voor mijn medemens. Ik lijk alle regeltjes te volgen, ik word niet erkent,iemand anders volgt die regeltjes niet, en word wel gezien? Voelt heel onrechtvaardig, en ik denk dat ik jaloers ben op de mensen die wel aandacht krijgen (zij het verdiend of niet verdiend)

Is dit dan bv Borderline?

[ Bericht 6% gewijzigd door Swiffer op 08-02-2011 12:35:42 (typo) ]

@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.

Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.

en ik meld mij hier ook maar gelijk even.

Ik worstel vanaf 2006 met depressies. Het is al sluimerend in mijn leven gekomen.

Na een hevig studentenleven (lid van div. studentenverenigingen etc.) ben ik in 2005 weer bij mijn ouders gaan wonen en kwam in een soort van zwart gat terecht. Toen ik weer op mijzelf ging wonen (dichtbij mijn ouders), verergerde de klachten.

Ik heb geprobeerd oude vrienden (van mijn studie en van vroeger) op te zoeken, maar zij hadden inmiddels een eigen leven/gezin opgebouwd. Het contact verwaterde en ik vereenzaamde. Ik trok mij steeds vaker terug en bleef vaak hele weekenden alleen binnen. Ik dronk veel, blowde af en toe en ik had last van angst voor mensen en bepaalde situaties (bv drukte in winkels). Ik heb al die tijd wel gewerkt.

Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij een psychiater. Depressie komt voor in mijn familie (zie eerdere post). Ik ben nu sinds 1,5 jaar in behandeling en slikte eerst Citalopram en sinds een half jaar Dogmatil (150mg). De gesprekken in combinatie met de medicatie heeft mij tot nu toe geholpen, de angsten worden minder en ik pieker niet meer.
Maar sociale contacten aangaan lukt me maar nog steeds niet. Op dit moment is dat voor mij de stap die ik moet maken. Mijn behandelaar raadde mij daarom aan om via internet contact te leggen met anderen.

Hoe leggen jullie contact (sportclubs, hobby, internet fora) en heeft dat jullie geholpen ten opzichte van depressieve gevoelens?

[ Bericht 0% gewijzigd door Kraker81 op 08-02-2011 21:59:47 ]

Ik ga morgen vragen naar cognitieve therapie, weet dat sommige mensen het hebben gehad al hoor ik ook hier geen goede verhalen over(bij de plek waar ik in behandeling ben)
Er word ook gelogen over allerlei zaken en dingen achter gehouden, best vermoeiend.
En dan die onzin therapie muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)
De gesprekken met mn psycholoog(systeemtherapuit)zijn wel oke en dit valt denk ik onder gespreks therapie of psycho analyze. Dit moet ik maar zelf bedenken mij zeggen ze niet zoveel.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 23:01 schreef ScarFace- het volgende:
Muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)

Ligt het nou aan mij of is dit echt niet een goede invulling van een deeltijd behandeling?

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 21:01 schreef Kraker81 het volgende:
@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.

Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.

Hoi,

Die stemmingswisselingen heb ik niet zo, ik heb vrolijkere en minder vrolijke dagen, maar sla niet elk uur om ofzo..

Stemmingswisselingen zijn volgens mij wel kenmerken van borderline. Mijn zus kon van het ene op het andere moment 'omslaan' dat was best wel beangstigend.

Neh, ik ben redelijk golvend in mijn emoties, maar niet echt labiel, of manisch en dan depri ofzo, ik heb soms verdrietige momenten, maar dit sluimert dan wel de hele dag, en soms gaat het een dag wat beter.

Als dat echt een kenmerk is, dan denk ik dat het op zich nog wel kan meevallen. Ik ga het natuurlijk nog wel voorleggen aan mn psych. dankjewel!

Kraker81: Fijn dat de gesprekken met de psych en medicatie tot nu toe goed helpen Sociale contacten aangaan is voor veel mensen lastig denk ik. Ik doe het zelf vooral op internetfora, ga naar meetings of spreek met mensen individueel af, waaruit dan vriendschappen ontstaan. Maar dat duurt ook wel een hele tijd voordat dat gebeurt hoor. En door mn depressie ben ik ook wel vrienden verloren. Maar vind het wel fijn om sociale contacten te hebben, afleiding en leuke dingen zorgen wel voor een betere stemming. En heb ook steun aan ze, kan mn verhaal kwijt, das ook erg fijn

Tegan, fijn dat je zo enthousiast bent over je studie! Succes

ScarFace-, dat is idd wel erg veel "doe"therapie wat je hebt! Goed dat je naar CGT gaat vragen, wat meer "denk" therapie lijkt me wel goed in jouw geval. Succes ermee!

Ik heb vandaag weer een gesprek gehad met mn psych. We hebben het weer uitgebreid over mn ritme gehad. We hebben helemaal uitgeschreven wat de voordelen en nadelen op Korte en Lange Termijn zijn van veranderen en niet veranderen. Nu alleen nog geloven in de voordelen van veranderen, maar dat kan alleen door het gewoon te doen. Plan van aanpak is nu elke week op de dagen dat ik er op zich niet heel vroeg uit moet een half uur eerder uit bed ( te beginnen met om half 12 eruit) en dan zo het slapen langzaam afbouwen en een betere balans vinden in dingen moeten en mogen.

Nou ik meld me ook maar weer eens. Heb eerder in het andere deel gereageerd.
Tijdje terug tentamens gehad, 1 van de 3 toetsen gehaald. In ieder geval dus 1.
Probleem is dat ik een soort angst heb ontwikkeld voor het niet halen voor stages.
Als ik dit en e twee anere toetsen gehaald heb, heb ik mn papiertje

Ben nu bezig met afstuderen, gesprek met begeleider gehad. Kan op aantal punten beter. Maar vindt de sfeer redelijk. Loop wel achter op planning, maargoed het is nog niet te laat. Afstuderen loopt volgens planning t/m 18 april en ga ik enk ik nog steeds halen. Begeleider is relaxte vent opzich.

Vandaag viel dan wel weer mee

Das fijn Scarface-

Hier gaat het een beetje zijn gangetje. Ik ben flink ziek op dit moment, dus ook geen laatste gesprek bij de psych verpleegkundige.
Maar ze belt waarschijnlijk rond 14:30 even, want dan had ik toch de afspraak om door te spreken wat ze had bedacht.
(ik zou zelf bedenken of ik liever naar Mediant of naar een vrij gevestigde psych ga, maar ik weet eigenlijk niet waar ik op moet letten als ik er zelf een zou moeten zoeken. Ik ben zo iemand die bij een persoonlijke foto van de psych die me niet aan staat op een website al afhaakt)

Beterschap GimmeGore en fijn dat de verpleegkundige toch even belt

Vanochtend weer therapie gehad en bij Interpersoonlijke therapie het eindelijk eens gehad over hoe ik ben in relaties en dat ik al goed aan het oefenen ben met grenzen stellen, opener worden en me kwetsbaarder opstellen. Ik moet het alleen niet bij teveel personen al meteen goed willen doen, eerst maar zorgen dat het bij Peter goed gaat Bij conditietraining 1 rondje gewandeld, normaal doen we er 2, maar vandaag niet.

Heb ook mijn eerste afscheid meegemaakt, een man die de 20 weken erop had zitten. Toch 13 weken samen met hem in de groep geweest en in die tijd bouw je toch wel een band op. Was niet een emotioneel afscheid ofzo, maar zal hem toch wel missen in de groep en ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat met hem.

Vanmiddag al redelijk actief geweest: naar de tandarts geweest, badkamer schoongemaakt, was opgeruimd, nieuwe was in wasmachine gedaan en bed afgehaald en bijna helemaal zelf weer opgemaakt (behalve dekbed in hoes doen) Nu even rustig computeren, dan de was ophangen en straks nog afwassen en eten koken en dan vanavond lekker bij schoonouders bankhangen. Wil wel redelijk op tijd weer naar huis, want morgen moet ik er alweer om half 7 uit. Maar vanmiddag dus niet gaan slapen, maar lekker bezig geweest en dat voelt toch wel goed

[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-02-2011 15:22:18 ]

Sylvana
dat helpt inderdaad wel, als je een beetje huishoudelijk werk doet ipv in bed gaan liggen 's middags. Ik kwam vaak moe uit mijn werk en ging dan 's middags slapen, maar daardoor kreeg ik een verstoord slaapritme. Ik viel 's nachts pas om 1.30/ 2.00 uur in slaap, terwijl ik weer om 6.00 uur op moest.

Nu slaap ik overdag niet, ga om 22.30 uur naar bed en slaap goed. In de weekenden is het nog lastig en ga ik meestal laat naar bed en slaap ik uit tot 12.00 uur (zonder uitgaan ofzo). Dit is eigenlijk niet goed, want je moet je ritme in het weekend proberen aan te houden welke je door de week ook hanteert.

Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?

Hier gaat het wel redelijk, gisteren om half 11 uit bed gegaan en vandaag zelfs al om half 10. Vanmiddag lekker met een vriendin wezen lunchen en shoppen in Zwolle nl Morgenmiddag even naar school, maar wil wel op tijd opstaan om nog wat dingen te kunnen doen. Dus wil er weer om half 10 uit gaan. Donderdag therapie, vrijdag om kwart voor 9 op school zijn en dan vakantie Maar wil in de vakantie proberen om iig tussen 10-11 uur op te staan

quote:

Op dinsdag 15 februari 2011 22:39 schreef Sylvana het volgende:
Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?

Gaat wel, niet echt last van somberheid of depressieve gevoelens. Dus dat is wel mooi.

Maar de angsten die ik eerder al hier heb beschreven lijken soms wel erger te worden. Maar daar heb ik gisteren al een topic over geopend, hoeft niet hier besproken te worden.

hier even een korte update van mijn kant uit voordat ik mijn bed in kruip.

Over het algemeen gaat het wel oke hier, heb het veel te druk met vakantievieren uitgaan, familiebezoeken, strand enz.
Maar vandaag ging het dan toch weer mis, ik vlieg over ongeveer 1,5 week weer terug, en ik merk nu echt hoe makkelijk het leventje hiet lijkt voor mij, en het loopt zo op dat als ik denk aan vliegen naar huis ik helemaal emotioneel wordt. En toen ik rustig langs de kust terugliep richting centrum ongeveer 20 minuten, gingen de tranen spontaan over mij wangen rollen en begon ik me echt zo zwaar depri te voelen, en het meest vervelende is dat ik niemand heb om mee te praten..
ik ga zo maar het bed in kruipen want heb vannacht weinig en slecht geslapen

Bos81, fijn dat je niet echt last van sombere gevoelens of gedachten hebt. Maar dat je angsten erger worden is wel erg vervelend. Zal dat andere topic eens lezen. Sterkte ermee!

Cafpow, fijn dat het over het algemeen wel oké is, maar dat je nu juist emotioneel wordt als je aan je afscheid moet denken. Als je dan niemand hebt om mee te praten is dat wel erg kut ja. heb je nog een beetje kunnen slapen?

Hier gaat het ook wel redelijk oké, niet zo'n drukke week, veel leuke dingen gedaan ( naar Bert Visscher geweest, wezen lunchen en shoppen met vriendin) en nog leuke dingen in de planning staan( zaterdag schoonzusje+vriend die komen eten, zondag zaalvoetbaltoernooi van vriendlief, woensdag andere vriendin die hier komt shoppen) Verder gaat het allemaal gewoon zn gangetje en heb ik ook niet echt sombere of negatieve gedachten

Vanochtend bij therapie had ik het wel even moeilijk, vrouw had het over suïcide plegen en dat triggert me dan wel enorm. Wel even over gepraat gelukkig, dat dat ook niet iets is wat echt uitgebreid in de groep wordt besproken en dat het mij zo triggert. Dus is wel uitgepraat gelukkig. Volgende week geen therapie vanwege de vakantie, maar dat wordt niet echt een probleem denk ik