Ik liep gister het gebouw uit. 11 uur 's avonds. Zit daar een oud vrouwtje op een bankje, met d'r fiets er naast. Stonden al twee mensen bij(waaronder mijn werkgever). De ander vroeg ons om het nummer van de politie(

).
Bleek die mevrouw dus in de war of dronken te zijn. Mijn werkgeefster er dus voor 'mevrouw, ik geloof dat er iets niet helemaal goed met u is.'
En toen ging het dus ongeveer zo:
"Nee, er is iets niet goed met jou. Ga eens weg."
"Mevrouw, straks gaan de lichten uit en is het donker. Straks gebeurt er iets en dan vind niemand u"
"O, nou daar hou ik wel van, van privacy. Al die bemoeizucht."
"Er is een verschil tussen bemoeizucht en ongerustheid, mevrouw"
Draait die vrouw zich naar ons toe.
"JONGENS, KUNNEN JULLIE DIT WIJF EENS VOOR M'N NEUS WEGHALEN?'
Wij reageren niet.
"Meneer aan de telefoon, wat is uw identiteit. Meneer? Halloooo?"
En ze bleef maar praten. Zielig, maar ik moest moeite doen om niet te lachen.
Toen ben ik maar weggereden.