Hier zijn jullie!
Alle jarigen van de afgelopen tijd gefeliciteerd.
Lara heeft weer het licht gezien en realiseert zich weer dat ze een jachthond is. Dus heeft ze drie weken geleden weer in de prikkeldraad gehangen toen ze het bos in moest voor een sleep. Daags naderhand natuurlijk weer alles kapot gekrabt [zo kwam ik er achter] en dus weer een halve tube zalf gesmeerd de afgelopen twee weken. Die hadden we nog liggen van de vorige keer, dat scheelde weer een bezoekje aan de dierenarts.
Sinds begin deze week is haar oor weer helemaal OK, en dus zijn we gisteren naar de Noorderplas geweest om te zwemmen. Dat mocht ze niet, zolang haar oor open lag, of de korst er nog op zat. Die viel er woensdag vanaf, dus hup naar het water. Ze heeft het een dik uur vol gehouden, in de vrieskou, en de ijspegels hingen aan haar vacht. Eenmaal weer thuis, ging ze knock-out bij de verwarming.
Verders heeft ze weer een nieuwe hobby: bramenstruiken snoeien. Lara kent maar een weg, en dat is de kortste. Moet ze daarvoor dwars door de bramenstruiken heen, dan doet ze dat dus. En dan komt ze terug met een dummy... en ben ik een kwartier bezig om al die prikkeltakken uit haar vacht te halen. De andere honden in haar klas zijn niet zo fanatiek. Die lopen er met een grote boog omheen.
Vorige week moesten ze dwars door de mais om een dummy op te halen in de korf [laag hekje, in het rond afgezet]. Alle kortharige honden wilden in eerste instantie de mais niet in. Mais is best scherp als je er doorheen moet rennen, en met een korte vacht voel je dat veel beter. Die hadden allemaal wat hulp nodig om uiteindelijk in de korf te komen.
Lara niet, die vlamt de mais in, springt in de korf, pakt de dummy, springt er aan de andere kant weer uit en sprint dwars door de mais weer terug. Net als haar langhaarvriendje Duco. Volgens onze trainer kreeg hij daar een dikke l*l van om zo'n mooi werk te zien.
Bij de sleep van een eend twee weken geleden, liep ze netjes het pad af, ging links het bos in en ging daar rondjes staan te draaien om de eend heen. Ze was zo met haar neus bezig, dat ze vergeten was dat ze er al was EN dat ze die eend ook kon zien liggen met haar ogen. Ze kreeg een beetje hulp van de helper in het bos en toen kwam ze als een speer weer terug.
Vandaag gingen we vooruit sturen en ook dat gaat steeds beter. Ze heeft echt door wat nu de bedoeling is. De afstand was eerst maar kort, maar werd steeds groter, en de hindernissen steeds meer of moeilijker. Door een hek lopen, of een pad oversteken is namelijk een hindernis en dus een extra moeilijkheid. Ook als ze van de ene soort ondergrond [vandaag van het maisveld met de stoppels erop] naar de andere ondergrond [paadje tussen het bos en het andere maisveld] lopen, is dat een hindernis.
Maar Lara deed het super, die sprintte zo recht op de stapel dummies af en was zo weer terug. Alleen bij de laatste keer had ze wat hulp nodig. De afstand was inmiddels ruim 70 meter, ze moest langs 3 plaatsen waar eerst de dummy-tas had gestaan, van het veld naar het paadje en dan ook nog door een hek. En het hielp ook niet echt dat ze op het veld van de andere groep aan het markeren waren met wild, dat ruikt natuurlijk veel lekkerder dan een dummy.
Maar zodra ze de fout in ging, floot ik haar terug en kwam ze ook gelijk. Dat is sowieso wel fijn. Dus maakten we de afstand wat korter door op te lopen, richting de dummy. Na twee keer de verkeerde kant op te zijn gegaan, schoot ze de derde keer recht op haar doel af en was iedereen toch wel onder de indruk.
Lara en ik zijn de Benjamins van de groep, niet alleen qua leeftijd, maar ook qua trainingservaring. We trainen pas sinds april 2009, dus zo'n anderhalf jaar [van juli t/m november is het geen training]. En ik moet ook heel eerlijk bekennen dat het er de afgelopen twee maanden ook niet echt van is gekomen om buiten de les op zaterdag veel te oefenen. We fietsen nog wel regelmatig [nu de sneeuw weer weg is] en af en toe gooien we een dummy over het veld of in het water, maar echt flink trainen kan je het niet noemen. Als de dagen weer langer worden en de temperaturen weer omhoog gaan, zal dat wel weer makkelijker gaan.
Nu ligt ze sinds 16h vanmiddag voor pampus bij de verwarming te snurken. Af en toe blaft of gromt ze zelfs in haar slaap, dus ik denk wel dat ze heel veel indrukken te verwerken heeft.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.