De kunst van het loslaten van je ex # 146 - Alles komt goed!

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 15:28 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@icecreamfarmer: Mag ik jouw situatie even samenvatten, zodat ik het begrijp:

Zij 21, dochter van dominee en vindt de mening van haar ouders erg belangrijk.
jij, 25 en hebt tot juli in Singapore gezeten.
Jullie hadden toen jij weg was geen relatie, maar wel veel contact op afstand.
Daarna kregen jullie wel een relatie, maar daar waren haar ouders op tegen.
Zij was hierdoor onzeker en gaat nu binnenkort naar Duitsland. Dus heeft ze het nu uitgemaakt.
Gevolg: jij weet niet wat je moet doen, omdat je denkt dat ze nog van je houdt, maar het alleen heeft uitgemaakt vanwege de door haar ouders aangewakkerde onzekerheid.

Klopt deze samenvatting?

Grofweg wel, nu zal ik niet zeggen dat zij geen twijfels had over mijn religieuze achtergrond maar we leken er uit te komen en ook dichter bij elkaar te komen.
Haar vader denkt echter dat ik fervent katholiek ben en dat ben ik echter alleen op papier, net als de meeste Nederlanders heb ik niet zo veel op met die instituten, nog vind ik ze nodig om god te beleven, dus ik ben vrij om naar welke kerk te gaan dan ook.

Dus zij was over haar onzekerheid heen, gaat echter haar ouders vragen en die zeggen iets in de trant wat neer komt op we zullen je niet stoppen maar we zijn er op tegen. Dit op een toon zodat het erop neer komt dat ze een keuze tussen hun en mij moet maken. Dat maakt haar natuurlijk weer onzeker. En ze voelt zich niet zeker genoeg om dan nu tegen haar ouders in te gaan.
Zoals ze het zei: Persoonlijk wil ik het wel maar ik kan het niet als ik niet de zegen van mijn ouders heb.

Duitsland was meer dat het wel raar zou worden wanneer ik daar vaak zou zitten en die ouders van niets wisten, die mensen zijn ook niet achterlijk en hadden al hun vermoedens. (dat is trouwens tussen april en augustus)

In het kort: Ze voelt nog steeds veel voor me en mist me ook echter niet genoeg om tegen haar ouders in te gaan. (Zie het 4de gebod).

Ik zat trouwens even rond te neuzen tussen mijn foto's op Hyves. Heb alle foto's van mij en mijn ex verwijderd (al toen het net uit was), alleen bij de 'spots' staan nog wat foto's. Die gaan tzt wel weg. Ik kwam foto's van mijn afstudeergala tegen, waar ik, met mijn studievertraging (en uiteindelijk geen diploma) wel gewoon aanwezig was. Leuke foto's, een klassenfoto waar ik als enige jongen op sta met +- 25 meiden (ja, de PABO had ook een voordeel, stom dat ik dat nooit gezien heb!), en twee foto's waar ik toch wel 'close' op sta met een meisje. Toen ik wat met mijn ex kreeg, kreeg ik pas door dat dat meisje me leuk vond. Nooit wat mee gedaan verder, ik was zeer gelukkig met mijn ex, en dat was ook echt de juiste keuze.
Na het afstuderen eigenlijk meer echt contact gehad, en de laatste maanden af en toe via FB/Hyves (felicitaties, hoe is 't, ed). Uiteindelijk wel stom dat ik nooit door heb gehad dat ze me leuk vond. Wie weet komt er ooit nog een andere tijd... Toevallig oudjaarsavond nog even met haar via MSN gesproken, maar verder ook niet meer.

Wat ik met dit verhaal wil bereiken? Ik weet het niet, bij het zien van de foto's realiseerde ik me dit ineens. Voorlopig moet ik eerst maar eens aan mezelf gaan werken, m'n ex echt loslaten (want hoewel ik me iets beter voel, van loslaten is nog niet echt sprake natuurlijk), voordat ik me ergens anders (wie dan ook) in zou storten. Vond het leuk om dat even terug te zien.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 13:39 schreef Wanderingwhy het volgende:
@Octagon: Yesss, met name het zo idioot snel kids met jou willen, haar hoofd die bijna op hol slaat en namens jou conclusies gaan trekken, dan zo snel met een ander gaan, klinkt als een heleboel emoties in het hoofd van je ex....

Toch even nuanceren - ga ik ex toch weer verdedigen

Het is niet zo dat ze na 5 maand reeds aan kinderen wou beginnen. Ze wou weten of wij kinderen gingen hebben. Door een aantal uitspraken die ik gedaan heb / bezwaren die ik heb tegen extra kinderen (want ze heeft reeds een zoontje), heeft zij het besluit getrokken dat ik geen kinderen wil. Terwijl ik het belangrijker vind eerst te weten of zij en ik bv. samen konden wonen zonder W.O. III te starten...

Van de snelheid waarmee ze haar nieuwe vriend heeft gevonden, ben ik ook geschrokken. Ik sus mezelf door te denken dat ze zichzelf nog wel zal tegenkomen.

Ze heeft in het verleden problemen gehad met haar vriend die geen, dan weer wel en uiteindelijk toch geen kind wou (terwijl ze wel zwanger was). En nu probeert ze zo'n situatie te voorkomen (en ik ben daar het slachtoffer van)... alleen denk ik dat ze met een verkeerde ingesteldheid in een relatie stapt (kinderen zijn het gevolg van een relatie, niet het doel - en dat is bij haar duidelijk omgekeerd)

Lijkt mij geen borderline te zijn... of zie ik dat verkeerd ?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 15:35 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Grofweg wel, nu zal ik niet zeggen dat zij geen twijfels had over mijn religieuze achtergrond maar we leken er uit te komen.
Haar vader denkt echter dat ik fervent katholiek ben en dat ben ik echter alleen op papier, net als de meeste Nederlanders heb ik niet zo veel op met die instituten, nog vind ik ze nodig om god te beleven, dus ik ben vrij om naar welke kerk te gaan dan ook.

Dus zij was over haar onzekerheid heen, gaat echter haar ouders vragen en die zeggen iets in de trand wat neer komt op we zullen je niet stoppen maar we zijn er op tegen. Dit op een toon zodat het erop neer komt dat ze een keuze tussen hun en mij moet maken. Dat maakt haar natuurlijk weer onzeker. En ze voelt zich niet zeker genoeg om dan nu tegen haar ouders in te gaan.
Zoals ze het zei: Persoonlijk wil ik het wel maar ik kan het niet als ik niet de zegen van mijn ouders heb.

Duitsland was meer dat het wel raar zou worden wanneer ik daar vaak zou zitten en die ouders van niets wisten, die mensen zijn ook niet achterlijk en hadden al hun vermoedens.

Nou dan lijkt mijn situatie echt behoorlijk op de jouwe. Ook bij mij hadden haar ouders iets van: we zullen je niet tegenhouden, maar we staan er niet achter. Als ze het dan uit maakt, is dat omdat ze niet weet wat ze er mee moet doen. Wees blij dat ze het uitmaakt voordat ze weggaat. In mijn geval was ze al in het buitenland en maakte ze het een week voordat ik op bezoek zou komen, uit. Laat haar maar gewoon lekker twijflen en onzeker zijn, daar kan jij niks aan doen. Ik zou kiezen voor opties 2 en 3. 1 is hopeloos, dan ga je haar pushen om tegen haar ouders in opstand te komen. Dat moet ze zelf uit eigen beweging doen, niet met jouw aanmoediging. Of het 2 of 3 wordt, wijst zich vanzelf. Als het in 2 op een goede manier wordt afgesloten, kunnen jullie in ieder geval vriendschappelijk uit elkaar gaan. Anders wordt het, zoals bij mij het geval was, optie 3 (geen contact).

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 15:48 schreef Octagon het volgende:

[..]

Toch even nuanceren - ga ik ex toch weer verdedigen

Het is niet zo dat ze na 5 maand reeds aan kinderen wou beginnen. Ze wou weten of wij kinderen gingen hebben. Door een aantal uitspraken die ik gedaan heb / bezwaren die ik heb tegen extra kinderen (want ze heeft reeds een zoontje), heeft zij het besluit getrokken dat ik geen kinderen wil. Terwijl ik het belangrijker vind eerst te weten of zij en ik bv. samen konden wonen zonder W.O. III te starten...

Van de snelheid waarmee ze haar nieuwe vriend heeft gevonden, ben ik ook geschrokken. Ik sus mezelf door te denken dat ze zichzelf nog wel zal tegenkomen.

Ze heeft in het verleden problemen gehad met haar vriend die geen, dan weer wel en uiteindelijk toch geen kind wou (terwijl ze wel zwanger was). En nu probeert ze zo'n situatie te voorkomen (en ik ben daar het slachtoffer van)... alleen denk ik dat ze met een verkeerde ingesteldheid in een relatie stapt (kinderen zijn het gevolg van een relatie, niet het doel - en dat is bij haar duidelijk omgekeerd)

Lijkt mij geen borderline te zijn... of zie ik dat verkeerd ?

Lijkt mij dat ze niet goed naar je heeft geluisterd, en te snel conclusies heeft getrokken. Vijf maanden is natuurlijk ook erg snel voor zo'n beslissing. Je kunt er voor open staan, maar er (nog) niet aan toe zijn. Dit zijn dingen die bespreekbaar zijn, waarbij je niet zo snel conclusies mag en/of kunt trekken. Zeker omdat een relatie met vijf maanden natuurlijk nog heel pril is, hoe goed het ook kan voelen. Dan lijkt het mij zeker logisch dat je eerst wil weten hoe samenwonen bevalt, zeker omdat ze al een kind heeft. Klikt dat goed, dan kan het zo maar zijn dat je toch een ander 'besluit' zou nemen.

Dat ze zo snel een nieuwe vriend heeft, kan meerdere betekenissen hebben. Rebound, het motief 'kinderen'...

Misschien komt ze zichzelf inderdaad nog wel tegen. Dat zou heel goed kunnen, dat ze erachter komt dat ze overhaaste conclusies heeft getrokken tijdens jullie relatie, dat ze te snel in een andere relatie is gestapt... De tijd zal het leren. (ook in mijn geval...)

Borderline? Ik denk het ook niet. Ik ben het daarin met ennudan eens dat het verkeerde motieven van haar zijn, en jij daarbij het slachtoffer bent geworden.

Weet je wat het kutte is aan borderline.. Dat het uit zo ontzettend veel dingen bestaat!
Zal zo eens wat info opsommen

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 15:48 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:

[..]

Nou dan lijkt mijn situatie echt behoorlijk op de jouwe. Ook bij mij hadden haar ouders iets van: we zullen je niet tegenhouden, maar we staan er niet achter. Als ze het dan uit maakt, is dat omdat ze niet weet wat ze er mee moet doen. Wees blij dat ze het uitmaakt voordat ze weggaat. In mijn geval was ze al in het buitenland en maakte ze het een week voordat ik op bezoek zou komen, uit. Laat haar maar gewoon lekker twijflen en onzeker zijn, daar kan jij niks aan doen. Ik zou kiezen voor opties 2 en 3. 1 is hopeloos, dan ga je haar pushen om tegen haar ouders in opstand te komen. Dat moet ze zelf uit eigen beweging doen, niet met jouw aanmoediging. Of het 2 of 3 wordt, wijst zich vanzelf. Als het in 2 op een goede manier wordt afgesloten, kunnen jullie in ieder geval vriendschappelijk uit elkaar gaan. Anders wordt het, zoals bij mij het geval was, optie 3 (geen contact).

Ik zou haar ook niet pushen, ik heb haar dit keer proberen te overhalen met sterke argumenten (zoals dat ze mij niet kennen) en verloren. Ik ga haar de volgende keer dan ook zeker niet pushen maar laat haar het doen.

Ik ga denk 2 doen (want ze bedoeld het echt goed, is er zelf ook niet blij mee en ik kan haar eerlijk gezegd ook niet zo heel veel kwalijk nemen, haar ouders daar woont ze en ik zit 7000km van haar vandaan) dan maar een sprankje hoop houd dat ze zelf wijzer wordt en 1 gebeurd.
Want als ze de volgende keer dat ik haar zie nog steeds verliefd op me is moet dat toch een signaal zijn.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 15:59 schreef ennudan het volgende:

[..]

Dr. Joycie!

Dat niet dan had ik nog even door moeten studeren

Zie ik nu dubbel of zie ik twee draadjes door elkaar heen lopen nu?

1. Vriend/vriendin in het buitenland

2. De kunst van het loslaten van je ex

Pfff....en dan nog een vriendin op afstand hebben en niet weten hoe dat te continueren...lijkt me ook heel lastig...

De kunst van het loslaten van je ex terwijl ze in het buitenland zit...

Lijkt me niet nodig daar een apart draadje voor te openen toch, kan prima hier.

* Mr.Myst zit keihard mee te zingen met 'Don't let the sun go down on me' en 'Black'
* Mr.Myst is geen Elton John-fan, maar oh wat kan die man goed piano spelen...

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:17 schreef Mr.Myst het volgende:
De kunst van het loslaten van je ex terwijl ze in het buitenland zit...

Lijkt me niet nodig daar een apart draadje voor te openen toch, kan prima hier.

* Mr.Myst zit keihard mee te zingen met 'Don't let the sun go down on me' en 'Black'
* Mr.Myst is geen Elton John-fan, maar oh wat kan die man goed piano spelen...

Geef mij maar Black
_{Maar dat was volgens mij al bekend}

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:17 schreef Mr.Myst het volgende:
De kunst van het loslaten van je ex terwijl ze in het buitenland zit...

Lijkt me niet nodig daar een apart draadje voor te openen toch, kan prima hier.

Daar is ook echt een apart draadje voor zag ik zojuist

Maar he, hij valt er ook wel precies tussen, want hoe zet je nu iets voort c.q. breng je iets tot een goed einde in zo'n situatie? Dan spelen er nog zoveel extra dingen mee als cultuur e.d. Lijkt me erg complex dan.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:26 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Daar is ook echt een apart draadje voor zag ik zojuist

Maar he, hij valt er ook wel precies tussen, want hoe zet je nu iets voort c.q. breng je iets tot een goed einde in zo'n situatie? Dan spelen er nog zoveel extra dingen mee als cultuur e.d. Lijkt me erg complex dan.

Heel erg complex, maar de essentie blijft hetzelfde. Het loslaten. Alhoewel je helemaal gelijk hebt dat de situatie bij icecreamfarmer het wel heel erg bemoeilijkt. Afstand, cultuur, religie. Wie weet heeft het een kans als ze hier (relatief) in de buurt is... Echte liefde overwint alles.

* Mr.Myst is zich bewust van de absolute dooddoener aan het eind

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:22 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Geef mij maar Black
_{Maar dat was volgens mij al bekend}

Ook heerlijk hoor, heb gewoon een hele, maar dan ook hele brede muzieksmaak
_{Maar dat is ook geen nieuws meer...}

@icf: Dus ze zit nog in singapore en gaat daarna naar Duitsland? En jij zit in NL? Heeft ze het toevallig ook via skype uitgemaakt dan?

Zou wat zijn als jullie het over hetzelfde meisje hebben

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:43 schreef undissputed het volgende:
Zou wat zijn als jullie het over hetzelfde meisje hebben

Ja, het lijkt wel of ik met mezelf aan het communiceren ben.

Heerlijk aan het meebleren, heb echt een heerlijke middag!

* net gebroken hart meldt zich

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 16:42 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@icf: Dus ze zit nog in singapore en gaat daarna naar Duitsland? En jij zit in NL? Heeft ze het toevallig ook via skype uitgemaakt dan?

Ja zij zit nog tot april in SGP en ik zit nog steeds in NL.

nee gchat , het was het middel waar we mee contact hielden maar idd via de webcam.
Dat zou ik iemand normaal kwalijk nemen maar hier was er niet echt een andere "persoonlijke"manier. En ik kan haar gezicht (vooral ogen) goed lezen dus ik zag dat ze het er ook zwaar mee had.

Maar waarom?

[ Bericht 1% gewijzigd door icecreamfarmer_NL op 12-01-2011 17:43:34 ]

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 17:17 schreef Schilpad het volgende:
* net gebroken hart meldt zich

Wat vervelend! Wat is je verhaal?

@icf: Omdat ze nog te afhankelijk is van haar ouders en niet iets wil doen wat tegen de wensen van haar ouders in gaat. Zoek maar eens onder 'parentificatie' (het perfecte kind). Daar vind je waarschijnlijk de oorzaak van je probleem. Maar dat is haar probleem, niet het jouwe. Daar zal ze de komende jaren of wellicht haar hele leven last van blijven houden. Dus ook waarschijnlijk in volgende relaties, tenzij ze de partner uitkiest die haar ouders op het oog hebben. Niks aan te doen voor jou, maar wel jammer. Je kunt dit soort relaties denk ik maar beter vermijden.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 17:59 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@icf: Omdat ze nog te afhankelijk is van haar ouders en niet iets wil doen wat tegen de wensen van haar ouders in gaat. Zoek maar eens onder 'parentificatie' (het perfecte kind). Daar vind je waarschijnlijk de oorzaak van je probleem. Maar dat is haar probleem, niet het jouwe. Daar zal ze de komende jaren of wellicht haar hele leven last van blijven houden. Dus ook waarschijnlijk in volgende relaties, tenzij ze de partner uitkiest die haar ouders op het oog hebben. Niks aan te doen voor jou, maar wel jammer. Je kunt dit soort relaties denk ik maar beter vermijden.

Dat zei ik haar ook, dit blijft terugkomen want feitelijk baseren ze hun keuze nergens op. (haar ex van toen ze 17 was, moesten ze ook niet dit terwijl ze die zelfs nooit gezien hebben ) Als ze nu hadden gezegd hij is een klootzak dat zou duidelijkheid scheppen maar dat is het ook niet volgens haar, ze zien gewoon problemen met de religie.
Overigens denk ik niet dat het zo erg is, het schijnt ook een Aziatisch (Singaporees) ding te zijn als ik een Singaporese vriendin moet geloven, Aziatische ouders zijn heel overbeschermd zeker wanneer het over hun dochters gaat en de samenleving is ook gewoon minder individualistisch.
Dus je date daar ook met de ouders.

Nu wist ik zelf natuurlijk ook al dat het niet gemakkelijk zou worden vanwege verschillen ik had alleen niet gedacht dat ik het hele proces nog eens een keer zou moeten overdoen met de ouders.

[ Bericht 9% gewijzigd door icecreamfarmer_NL op 12-01-2011 18:43:00 ]