Onrusten Tunesie: Voorlopig alle scholen en universiteiten dicht

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 21:50 schreef AryaMehr het volgende:
Alhoewel de vergelijkenis met Iran wordt getrokken, is dat natuurlijk niet helemaal correct. De mensen in Iran gingen de straat vanwege extreme onderdrukking, in tegenstelling tot de Tunesiers die voornamelijk de straat opgaan vanwege enorme werkloosheid, corruptie en nepotisme. Dat maakt de situatie niet minder erg, maar wel iets anders.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 09:13 schreef Eclaire84 het volgende:
Zelfde president sinds 1987? Wat een baas

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 21:55 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

In 78-79 bedoel je?
Toen was er ook een alternatief voor handen.
Maar is er in Tunesië überhaupt een alternatief aanwezig?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 21:59 schreef AryaMehr het volgende:

[..]

Ik heb het over de onlusten in Iran tijdens de verkiezingen in 2009.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 21:55 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

In 78-79 bedoel je?
Toen was er ook een alternatief voor handen.
Maar is er in Tunesië überhaupt een alternatief aanwezig?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:33 schreef Aloulou het volgende:

[..]

Dat is het probleem maar laat ook zien dat dit puur een volk in opstand is en niet door oppositie beinvloed. Oppositie is jarenlang (al vanaf Bourguiba en zijn nadagen, half jaren 80) keihard onderdrukt. In het buitenland zitten wel wat grote figuren (voor Tunesiers) maar ook zij delen niet allemaal dezelfde visie. Daarnaast hebben zij het contact in Tunesie met de bevolking vervloren doordat in Tunesie geen oppositie is toegestaan, dus totaal geen "lange arm" meer van organisaties in Tunesie die de (geheime) agenda hebben van een oppositiepartij bijvoorbeeld of hun geluid vertolken. Sommige van deze oppositie laat ook elke keer hun geluid horen via Al Jazeera over Tunesie en de huidige situatie zoals Moncef Marzouki.

Het is dan ook lachwekkend dat Ben Ali roept dat buitenlandse krachten de opstanden dirigeren want als iets niet is is het dat. Tunesie is niet interessant, niet belangrijk ook geo-politiek gezien en maar 10 miljoen mensen. Oppositie was geen ruimte voor door zijn repressie. Daarom zei ik ook dat Tunesie niet direct te vergelijken is met Marokko (waar wel verschillende partijen zijn die ook (binnen de perken) kritiek uiten) en Algerije.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:33 schreef Aloulou het volgende:
Tunesie is niet interessant, niet belangrijk ook geo-politiek gezien en maar 10 miljoen mensen.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:40 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, okee, maar wat kunnen we nu dan verwachten, volgens jou, als die jongeren niet eens een organisatie hebben?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:40 schreef Ryan3 het volgende:
Overigens Marokko heeft wel ongeveer met dezelfde problemen te maken toch?
Althans ik hoor ook altijd over een surplus aan hoogopgeleiden die geen baan kunnen krijgen.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:49 schreef Aloulou het volgende:

Heel moeilijk te zeggen. Ik denk dat er wel genoeg bekwame mensen zijn om Tunesie te leiden aangezien er genoeg hoogopgeleiden zijn in allerlei gebieden. Alleen is er geen oppositie die verenigd is noch een vooruitgeschoven leider van de demonstranten tot zover die leiding daaraan kan geven. Wel zijn vanaf het begin de overgrote meerderheid van bijv. advocaten in Tunesie betrokken bij demonstraties en roepen op tot vrijheid van expressie, minder onderdrukking etc.
Dit soort mensen geven mij vertrouwen door wat zij op het spel zetten ermee. Alleen wat er verwacht kan worden kan geen enkele Tunesier je nu vertellen omdat het (nog) niet duidelijk is.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:49 schreef Aloulou het volgende:

[..]

Heel moeilijk te zeggen. Ik denk dat er wel genoeg bekwame mensen zijn om Tunesie te leiden aangezien er genoeg hoogopgeleiden zijn in allerlei gebieden. Alleen is er geen oppositie die verenigd is noch een vooruitgeschoven leider van de demonstranten tot zover die leiding daaraan kan geven. Wel zijn vanaf het begin de overgrote meerderheid van bijv. advocaten in Tunesie betrokken bij demonstraties en roepen op tot vrijheid van expressie, minder onderdrukking etc.
Dit soort mensen geven mij vertrouwen door wat zij op het spel zetten ermee. Alleen wat er verwacht kan worden kan geen enkele Tunesier je nu vertellen omdat het (nog) niet duidelijk is.

Wel is duidelijk dat Ben Ali dit niet gaat volhouden. Het is te groot en men wordt alleen maar bozer door de vele doden die elke Tunesier op Al Jazeera ziet. Nu net ook weer uitgebreid behandeld met beelden, analitici en als ik mij dan de reactie op Tunesiers ter plekke indenk ziet het er niet goed uit. Ook is de geest uit de fles wat de angst betreft en het altijd maar blijven zwijgen. Foto's van Ben Ali op bilboarden worden verbrand, wordt zoveel geroepen in demonstraties die men 2 maanden geleden nooit zou zeggen in publieke ruimte.

[..]

quote:

Ik ken Marokko niet goed maar weet dat veel Arabische landen, en vooral Maghreb, problemen hebben met werkloosheid, heel veel jongeren procentueel gezien en ook hoogeropgeleiden die geen baan kunnen krijgen. Alleen is het Marokkaanse regime niet zo repressief wat betreft politieke meningen en uiten van onvrede zoals Tunesische dat is. Verschil is dus dat de Marokkaan zich met een ontevreden of kritisch geluid kan identificeren en verschillende politieke partijen met uiteenlopende visies in het parlement ziet die campagne voeren terwijl de Tunesiers nog nooit een andere mening dan de overheid's mening heeft gezien en gehoord en gedwongen was zijn mond te houden, mee te knikken en naar de grond te kijken. Als hij wel wat zei in de kleinste kritische richting kwam de geheime politie hem opzoeken en de tweede keer werd hij goed afgetuigd. Een voorbeeld is dat er maar vijf kranten zijn, allemaal van de staat. Buitenlandse kranten worden eerst gecontroleerd en artikelen over Tunesie wordt de editie geweerd. In Marokko heb je kritische bladeren van oppositiepartijen waar wel een andere visie en mening dan die van de overheid is te horen.

quote:

Een belangrijk ding: het zijn niet enkel jongeren. Kijk de filmpjes van alle rangen en standen, man en vrouw en oud en jong. Dat is ook het verschil met wat er in ALgerije gebeurt waar het jongeren zijn die in opstand komen maar voor een revolutie is dat niet genoeg die moet uit de hele maatschappij komen.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 22:11 schreef braddofiel het volgende:
Wat me trouwens opviel van toen ik daar was afgelopen zomer, in Sousse, dat het gewoon echt helemaal volhing met posters en dergelijke propaganda, zoals dit:
[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 23:22 schreef Monidique het volgende:

[..]

Deze demonstraties komen, als ik het goed heb, ook vanuit de studenten en de vakbonden (of wat erop lijkt?). Het betreft hier geen islamitische demonstraties, noch de voorbode van een theocratie. Nogmaals, als ik het wel heb.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 23:26 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Jij bent wel bekend met de situatie in Tunesië?
Stel Ben Ali is weg, al dan niet gedwongen, dan is er dus überhaupt geen hoop op een liberale-democratie, wordt het een Ben Ali regime-light?

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 23:26 schreef Ryan3 het volgende:
Zo'n sterke staat regime rust meestal op een kliek insiders en een middenklasse. Als die middenklasse niet wegvalt als pilaar onder een regime dan zal een revolutie er niet inzitten, krijg je hoogstens een light variant van het bestaande regime, denk ik.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 23:44 schreef Monidique het volgende:
Zonde dat het maar Arabieren zijn en geen vrijheidslievende Iraniërs, anders hadden we er wel wat meer over gehoord.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 11:24 schreef Morendo het volgende:
Waren de universiteiten in Nederland maar gesloten; ik heb volgende week twee tentamens.

quote:

Tunisia's youth finally has revolution on its mind

I am part of the new generation that has lived in Tunisia under the absolute rule of President Ben Ali.

In high school and college, we are always afraid to talk politics: "There are reporters everywhere," we are told. Nobody dares discussing politics in public; everyone is suspicious. Your neighbour, your friend, your grocer might be Ben Ali's informer: do you or your father want to be forcibly taken to an undefined place one night at 4am?

We grow up with this fear of activism; we continue studying, going out and partying, regardless of politics.

During high school, we begin to find out the intricacies of the "royal" family and hear stories here and there about a relative of Leila [Trabelsi, the president's wife] who took control of an industry, who has appropriated the land of another person, who dealt with the Italian mafia. We talk and discuss it among ourselves everybody is aware of what's going on, but there is no action. We quickly learn that Tunisian television is the worst television that exists. Everything is relayed to the glory of President Ben Ali, who's always shown at his best. We all know he dyes his hair black. Nobody likes his wife, who has a wooden smile: she never seemed sincere.

We do not live, but we think we do. We want to believe that all is well since we are part of the middle class, but we know that if the cafes are packed during the day, it is because the unemployed are there discussing football. The first nightclubs open their doors and we begin to go out, to drink and enjoy the nightlife around Sousse and Hammamet. Other stories are circulating about a Trabelsi who gave someone a horrible kicking because he felt like it, or another who caused a car accident only to return home to sleep. We exchange stories, quietly, quickly. In our own way, it is a form of vengeance: by gossiping, we have the feeling we're plotting.

The police are afraid: if you tell them you're close to Ben Ali all doors open, hotels offer their best rooms, parking becomes free, traffic laws disappear.

The internet is blocked, and censored pages are referred to as pages "not found" as if they had never existed. Schoolchildren are exchanging proxies and the word becomes cult: "You got a proxy that works?"

We all know that Leila has tried to sell a Tunisian island, that she wants to close the American school in Tunis to promote her own school as I said, stories are circulating. Over the internet and under the desks, we exchange "La régente de Carthage" [a controversial book about the role of Leila Trabelsi and her family in Tunisia]. We love our country and we want things to change, but there is no organised movement: the tribe is willing, but the leader is missing.

The corruption, the bribes we simply want to leave. We begin to apply to study in France, or Canada. It is cowardice, and we know it. Leaving the country to "the rest of them". We go to France and forget, then come back for the holidays. Tunisia? It is the beaches of Sousse and Hammamet, the nightclubs and restaurants. A giant ClubMed.

And then, WikiLeaks reveals what everyone was whispering. And then, a young man immolates himself. And then, 20 Tunisians are killed in one day.

And for the first time, we see the opportunity to rebel, to take revenge on the "royal" family who has taken everything, to overturn the established order that has accompanied our youth. An educated youth, which is tired and ready to sacrifice all the symbols of the former autocratic Tunisia with a new revolution: the Jasmin Revolution the true one.

This article was originally published in French on nawaat.org