Ik vind oude films saai!

Ik heb hetzelfde. te traag, te weinig spanning, het boeit me gewoon weinig. De oude westerns zijn wel mooi qua sfeer en beelden en A Clockwork Orange en Rosemary's Baby en One Flew Over The Cuckoos Nest door hun bizarre verhaal en sterke cast.

Easy Rider is ook echt een heerlijke film. 1969. En 12 Angry Men is hoewel "saai" gemaakt, een erg sterke film.

Maar Psycho vond ik matigjes (de o-zo-beroemde doucescene al helemaal), Sunset Blvd. dom en heb nog een hele rits van die films liggen die ik "moet" kijken, maar er is zoveel leukers erna uitgebracht dat die maar even moeten wachten...

Tijd geleden deze maar is gekeken, ik zal wel zeggen, je moet er van houden.
Het is meer interessant om zo'n film te zien dan dat je nu kan zeggen wat een super goede film.
Alhoewel de film wel hi-tech was voor zijn tijd (1927) en vele latere film makers heeft geïnspireerd



Maar ik heb niet altijd zoveel moeite met films uit den oude doosch.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 11:53 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

Ik snap niet meteen wat er zo moeilijk te staven is aan die uitspraken, die lijken me duidelijk genoeg.

Echt wel. "Goed acteerwerk, goede cinematografie, goed geregisseerd" dat zijn van die nietszeggende, ontwijkende uitspraken waarmee je aangeeft dat je eigenlijk niet weet waarom Citizen Kane zo goed gevonden wordt - en je zelf uiterst beïnvloedbaar bent door de heersende mening.

Nu kon ik zelf ook weinig met Citizen Kane, maar bij Rear Window kun je echt wel uitleggen waarom dat een fantastische film is zonder te vervallen in zulke flauwe, standaard omschrijvingen. Grace Kelly is bijvoorbeeld een ontzettend lekker wijf, en hoewel de hele film zich in één kamer afspeelt heb ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel gezeten.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 14:51 schreef Mainport het volgende:

[..]

Echt wel. "Goed acteerwerk, goede cinematografie, goed geregisseerd" dat zijn van die nietszeggende, ontwijkende uitspraken waarmee je aangeeft dat je eigenlijk niet weet waarom Citizen Kane zo goed gevonden wordt - en je zelf uiterst beïnvloedbaar bent door de heersende mening.

Nu kon ik zelf ook weinig met Citizen Kane, maar bij Rear Window kun je echt wel uitleggen waarom dat een fantastische film is zonder te vervallen in zulke flauwe, standaard omschrijvingen. Grace Kelly is bijvoorbeeld een ontzettend lekker wijf, en hoewel de hele film zich in één kamer afspeelt heb ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel gezeten.

Een beetje jammer dat je eerst iemand af zit te zeiken om hoe die zijn mening uit over Citizen Kane, om daarna te zeggen dat Rear Window een goede film is omdat Grace Kelly een lekker wijf is.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 16:32 schreef Falco het volgende:
Citizen Kane is overrated en dat weet iedereen. Rear Window is wel redelijk geniaal te noemen, maar onze ouwe vriend Hitchcock heeft wel wat betere films gemaakt. Misschien is North by Northwest of Psycho wel iets voor je.

North by Northwest is echt erg slecht oud geworden, daar ga je niemand mee overhalen. Ik zou eerder een echte knaller als "12 angry men" noemen.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 18:07 schreef kingmob het volgende:

[..]

North by Northwest is echt erg slecht oud geworden, daar ga je niemand mee overhalen. Ik zou eerder een echte knaller als "12 angry men" noemen.

Vind ik wel meevallen. Het tempo ligt ontzettend hoog en enigszins rekening houdend met de technische beperkingen van die tijd, blijft er een leuke rollercoasterrit over. Met oude films kijken zou ik het trouwens van 'achteren naar voren in de tijd' doen. Dus niet met een Metropolis uit 1927 (hoewel die echt steengoed) kijken, maar eerder beginnen met goede films uit de jaren '60. Ik denk daty TS het uiterst stijlvolle Le Samouraï uit 1967 best wel kan waarderen, mits ie geen hekel heeft aan de Franse taal. Butch Cassidy and the Sundance Kid is ook een goeie tip!

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 14:33 schreef schommelstoel het volgende:
Tijd geleden deze maar is gekeken, ik zal wel zeggen, je moet er van houden.
Het is meer interessant om zo'n film te zien dan dat je nu kan zeggen wat een super goede film.
Alhoewel de film wel hi-tech was voor zijn tijd (1927) en vele latere film makers heeft geïnspireerd

[ afbeelding ]

Metropolis (restoration trailer)

Maar ik heb niet altijd zoveel moeite met films uit den oude doosch.

Dat weet ik niet zozeer. Ook heden ten dage kan je Metropolis nog wel zo kijken dat het ook intrinsiek een pracht van een film is. Maar dat bedoelde ik eerder in dit topic met de toegankelijkheid van (dit soort) oudere films; je moet langs veel dingen kunnen kijken of je in kunnen leven in de film en het universum tot in het detail kunnen accepteren voordat je de ervaring echt snapt. Als je tijdens het kijken van de film merkt dat je brein valt over de verouderde decors dan plaatst je dat direct buiten het universum van de film en dat doet af aan de ervaring.
Ik denk dat het verschil tussen het kijken naar een oude film en een slechte film is, dat je met een ontwikkelde visie daadwerkelijk voorbij kan gaan aan veroudering in een goede film omdat het design en ontwerp van het universum in de film dermate goed is dat je het kan accepteren als je je voldoende in kan leven. In een slechte film zal een ontwikkelde visie telkens vallen over onregelmatigheden in het universum die door de film worden gecreëerd. Ik denk dus eigenlijk dat het de taak van de kijker is om zich in te kunnen leven, in wat voor universum dan ook, mits het een goed universum is. Het is dan de taak van de kunst om dat goede universum te creëren.

Maar ik denk wel dat op een bepaald punt de brug die je moet maken om het universum te accepteren zo groot is dat het te veel vraagt van de kijker om het op te brengen. Net als dat je als gitarist een bepaalde snelheid kan halen maar op een gegeven moment houdt het op. Ik denk dat een geoefend filmkijker wel een veel grotere brug kan maken dan een 'beginner', om het zo maar te noemen.
Bij Metropolis is de brug die je moet maken erg groot vergeleken met bijvoorbeeld American Beauty.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 21:00 schreef Aukje83 het volgende:
Maar ik denk wel dat op een bepaald punt de brug die je moet maken om het universum te accepteren zo groot is dat het te veel vraagt van de kijker om het op te brengen. Net als dat je als gitarist een bepaalde snelheid kan halen maar op een gegeven moment houdt het op. Ik denk dat een geoefend filmkijker wel een veel grotere brug kan maken dan een 'beginner', om het zo maar te noemen.

Maar dat heb je toch altijd, ook nu?

De brug tussen Toy Story en Pulp Fiction of tussen Inception en Dogville is even groot als die tussen Shutter Island en Citizen Kane., om een hoop willekeurige voorbeelden te geven.

En qua "trage" en/of "saaie" films zie ik, met uitzondering van het zwart-wit, echt weinig verschil tussen de Casablanca/Sunset Blvd. van vroeger en de American Beauty/Shawshank Redemption van nu. De meeste parameters lijken me gelijkaardig.

Bij sci-fi zoals Avatar en Metropolis kan ik er een heel klein beetje nog inkomen (al is dat ook maar een drempeltje van 2 millimeter hoog dat overwonnen moet worden), maar bij het standaard drama zie ik geen verschil, die moeten het al 80 jaar van hun verhaal en het acteerwerk hebben en kwalitatief is daar geen verschil.

quote:

Op woensdag 12 januari 2011 08:43 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

Maar dat heb je toch altijd, ook nu?

De brug tussen Toy Story en Pulp Fiction of tussen Inception en Dogville is even groot als die tussen Shutter Island en Citizen Kane., om een hoop willekeurige voorbeelden te geven.

En qua "trage" en/of "saaie" films zie ik, met uitzondering van het zwart-wit, echt weinig verschil tussen de Casablanca/Sunset Blvd. van vroeger en de American Beauty/Shawshank Redemption van nu. De meeste parameters lijken me gelijkaardig.

Bij sci-fi zoals Avatar en Metropolis kan ik er een heel klein beetje nog inkomen (al is dat ook maar een drempeltje van 2 millimeter hoog dat overwonnen moet worden), maar bij het standaard drama zie ik geen verschil, die moeten het al 80 jaar van hun verhaal en het acteerwerk hebben en kwalitatief is daar geen verschil.

Mmm... Ik weet niet zeker of ik duidelijk genoeg ben. Volgens mij maak ik niet duidelijk wat precies mijn gedachtegang is.
Ik bedoel niet de brug tussen bepaalde films. Ik bedoel de brug tussen 'in' de film en 'buiten' de film - de brug tussen de kijker als observator en de kijker die de film als ervaring ondergaat en als het ware in het universum van de film wordt geplaatst.

Ik zie het zo. Kunst gaat er volgens mij vooral om dat je de observator kan laten verliezen in het universum dat je creëert. Zo is het met muziek (of je nu luistert of speelt), schilderkunst en ook films. Op dat moment verliest de observator zichzelf (de regels van tijd, continuïteit, geografische oriëntatie, zijn bewustzijn min of meer). Als je je niet in kan leven in een schilderij dan zal je niet begrijpen waarom het precies een mooi schilderij is. Als je je nooit in Stairway to Heaven hebt verloren dan snap je niet waarom de plaat zo hoog wordt aangeschreven. Ja je weet dat het ergens technisch een meesterwerk is en dat het wat met je doet als je op oudejaarsavond halfdronken in de kroeg zit. Maar waarom? Dat ontgaat je. Eén van de voorwaarden om dat wel te snappen is volgens mij om je te kunnen verliezen in de gecreëerde kunst.

Het ding met oude films is dat de mogelijkheid om je in te leven in het gecreëerde universum bemoeilijk wordt om verschillende redenen. Er gelden andere normen en waarden, de tijdsgeest is anders, voorwerpen lijken uit de tijd, er werd met een ander inzicht tegen film als kunst an sich aangekeken, de film leunt voor de totale ervaring gedeeltelijk op symboliek die je niet herkent (One Flew over a Cookoo's Nest) etc.
Als je veel met dit soort afwijkende universa hebt kennisgemaakt dan wordt het makkelijker om de regels die daarin gelden te begrijpen en om er niet op een bewuste manier telkens rationeel over na te hoeven denken om het universum te accepteren.
Hierdoor wordt het vervolgens makkelijker om in plaats van observator te zijn, de film te ondergaan en je te verliezen in het universum. Want pas dan kan je volgens mij de film (en wat voor kunst dan ook, eigenlijk) echt begrijpen en op waarde schatten.

En passant is het volgens mij ook de reden dat stoned een film kijken soms super kan zijn. Je brein heeft dan de neiging om zich minder rationeel op stellen en zich niet bezig te houden met vragen zoals waarom staat die houten stoel daar, waarom slapen ze op stro en waarom wordt die vrouw door haar man als stront behandeld en is je brein misschien meer geïnteresseerd in de audiovisuele vormgeving van het universum, de gezichtsuitdrukkingen, interpersoonlijke relaties, enz.

Je mag het er totaal mee oneens zijn hoor, maar het is voor mij de verklaring waarom oudere films, absurde films, surrealistische films (David Lynch, Kubrick) zo lastig kunnen zijn om van te genieten en waarom ik soms mensen zie die met het frustrerende gevoel achterblijven dat de film ze ergens kwijtraakte.

Persoonlijk is het voor mij de grootste reden waarom ik Inception een draak van een film vindt. Die film besteed er het betere gedeelte van twee uur aan om aan de kijker uit te leggen hoe het universum van Inception werkt. Als gevolg daarvan zijn de actiescenes leeg van stijl en karakter, zijn de personages meer instrumenteel dan van intrinsieke waarde en is het geheel nauwelijks kijkbaar. Maar goed, we kunnen het niet overal over eens zijn .

[ Bericht 6% gewijzigd door Aukje83 op 13-01-2011 02:13:31 ]

Ik begrijp wat je bedoelt, maar niet meteen waarom het van toepassing is op oude films, in het algemeen dan. Ik kan er inkomen dat iemand problemen heeft met surrealisme (ik ben er zelf ook geen grote fan van) of dat iemand het moeilijk heeft met Russische films of Bollywood-gedoe, wegens een cultuur die niet helemaal begrepen wordt, maar dat ligt naar mijn mening toch meer aan de origine of de insteek van de film dan aan de tijdsperiode waaruit hij komt.

Citizen Kane gaat over een megalomane krantenmagnaat en Casablanca over een onmogelijke liefde, dat is toch niet moeilijker dan een film met hetzelfde thema uit 2010? Ja, het speelt zich in de jaren '40 af en die heb ik zelf niet meegemaakt, maar dat geldt ook voor Schindler's List of Saving Private Ryan.

Waarom zijn we steeds op zoek naar aanwijsbare, objectieve, verifieerbare redenen voor het al dan niet goed vinden van een film? Wat een film voor iemand goed maakt hoeft helemaal niet voor uitleg vatbaar te zijn. Het verliezen van jezelf zoals Aukje83 het noemt is voldoende reden.

De ene persoon kan zich gemakkelijk in een vreemde wereld verliezen waarin weinig houvast te vinden is met de "echte" wereld. Een ander persoon heeft wat meer herkenningspunten nodig om in de film te komen. Het zij zo.

Een film snappen of begrijpen bepaalt ook niet of een film goed is. Als je als kijker er in kunt berusten dat je niet alles begrijpt of hoeft te begrijpen, dan kun je een heerlijke avond beleven aan een surrealistische film van bijvoorbeeld David Lynch.

Ikzelf vind het heerlijk om na een "moeilijke" film verder te filosoferen over wat er nu precies gebeurt is en hoe bepaalde scenes geinterpreteerd kunnen worden. Maar ook "hersenloos" vermaak is geregeld prima te pruimen.

Ik kan ook niet een film terloops bekijken, maar duik er altijd voor de volle 100% in en wil dan ook absoluut niet gestoord worden met gewauwel van de één of de ander. Daardoor verlies ik me ook vrij gemakkelijk in films.

Problemen met het kijken van oude films heb ik dan ook nauwelijks. Vind oude films niet per definitie saaier dan nieuwe films, maar beoordeel ze per film ongeacht de tijd waarin ze gemaakt zijn en de techniek die gebruikt is.

Citizen Kane vind ik een goede film, Gone with the Wind een draak van een film, Inception wel aardig maar niet super etc. Maar dat ben ik en iedereen beleeft films anders.

Het boeit me echt totaal niet uit welk jaar een film komt. Zolang ik er maar van kan genieten.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 12:08 schreef Captain_Maximum het volgende:
Het boeit me echt totaal niet uit welk jaar een film komt. Zolang ik er maar van kan genieten.

Zo denk ik er ook over.

Mooi stukje, Aukje83 Van Weakling ook trouwens

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 08:46 schreef SaintOfKillers het volgende:
Citizen Kane gaat over een megalomane krantenmagnaat en Casablanca over een onmogelijke liefde, dat is toch niet moeilijker dan een film met hetzelfde thema uit 2010? Ja, het speelt zich in de jaren '40 af en die heb ik zelf niet meegemaakt, maar dat geldt ook voor Schindler's List of Saving Private Ryan.

citizen kane is niet moeilijk, hij is verschrikkelijk saai.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 09:53 schreef Weakling het volgende:
Waarom zijn we steeds op zoek naar aanwijsbare, objectieve, verifieerbare redenen voor het al dan niet goed vinden van een film? Wat een film voor iemand goed maakt hoeft helemaal niet voor uitleg vatbaar te zijn. Het verliezen van jezelf zoals Aukje83 het noemt is voldoende reden.

Alles is een prima reden voor jezelf, wil je echt iemand vertellen waarom hij hem zou moeten zien en deze persoon kent je niet goed, dan zul je toch echt met objectievere of iig concretere onderbouwingen moeten komen waarom je een film goed vind. Ik weet bijvoorbeeld dat als een film telkens weer geroemd wordt om haar cinematografie, dat de kans groot is dat ik die ook leuk vind.

Soms vind je een film bijvoorbeeld leuk omdat het onderwerp je toevallig veel aangaat of omdat je je erg kan identificeren met het karakter. Als dat de reden is wordt de smaak al veel persoonlijker, da's handig om te weten.

Een goed voorbeeld lijkt me 2001, een hate it or love it film. Als je weet waarom hij wordt gewaardeerd (of waarom sommige hem niet waarderen, mits goed omschreven) kun je prima weten of je die film leuk gaat vinden.

Het mooie van klassiekers is dat veel mensen hem hebben gezien en dat deze meningen mooi uitgekristalliseerd zijn. Zo kan je mooi die klassiekers er uit pikken die aan je smaak voldoen.

quote:

Op maandag 10 januari 2011 09:20 schreef Orbis het volgende:

Casablanca is ook een vrij tijdloze klassieker, als je het mij vraagt. Hoewel de film wat traag verloopt blijft het verhaal ijzersterk en is de film zeer quotable. Plus, het is leuk om te zien hoe men met de preutsheid van toen omging: de hoofdpersoon rookt een sigaret terwijl hij naar buiten staart, dús heeft hij seks gehad.

Casablanca weet gewoon heel goed een bepaalde tijdgeest te vatten, ofzo.

Ik heb hem laatst in de bioscoop gezien en was vergeten hoe goed hij eigenlijk was. En dan te bedenken dat hij ten tijde de oorlog zelf gemaakt was en toch de tijdsgeest goed weet te pakken, ondanks dat men weinig wist in die tijd wat er daadwerkelijk gebeurde.

Wat mij ook opvalt bij oude films (gisteren met The Lion in Winter begonnen, wat volgens mij wel een goeie film is, ik ga hem nog afkijken), is dat er veel "onechter" geacteerd wordt. Ik heb meer het gevoel dat ik niet helemaal in de film zit, maar meer op de acteurs aan het letten ben. Dat is met modernere films (zeg vanaf begin jaren 90) minder.

Oudere films zijn vaak traag. De manier van vertellen vooral.

Ookal lijken No Country for Old Men en The Good The Bad and The Ugly natuurlijk wel op elkaar qua setting en snelheid, toch kan je je beter inleven in de eerste, is mijn ervaring.

12 Angry Men en Easy Rider vond ik daar echt uitzonderingen op.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 15:44 schreef El_Matador het volgende:
Wat mij ook opvalt bij oude films (gisteren met The Lion in Winter begonnen, wat volgens mij wel een goeie film is, ik ga hem nog afkijken), is dat er veel "onechter" geacteerd wordt. Ik heb meer het gevoel dat ik niet helemaal in de film zit, maar meer op de acteurs aan het letten ben. Dat is met modernere films (zeg vanaf begin jaren 90) minder.

Bij films uit de jaren 40/50 heb ik dat ook, misschien vanwege de theater associatie oid, dat is nl. vaak ook vrij overdreven.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 12:40 schreef kingmob het volgende:
Alles is een prima reden voor jezelf, wil je echt iemand vertellen waarom hij hem zou moeten zien en deze persoon kent je niet goed, dan zul je toch echt met objectievere of iig concretere onderbouwingen moeten komen waarom je een film goed vind. Ik weet bijvoorbeeld dat als een film telkens weer geroemd wordt om haar cinematografie, dat de kans groot is dat ik die ook leuk vind.

Voor mijzelf is zo'n kwalificatie te algemeen en teveel gestoeld op de technische kwaliteiten van een film. Het zou mij in ieder geval niet naar de film krijgen.

quote:

Soms vind je een film bijvoorbeeld leuk omdat het onderwerp je toevallig veel aangaat of omdat je je erg kan identificeren met het karakter. Als dat de reden is wordt de smaak al veel persoonlijker, da's handig om te weten.

Het onderwerp, het verhaal, de acteurs, de regisseur, vergelijkbare films die ik goed vind, ook voor een deel techniek en niet inhoudelijk, zijn inderdaad wel prikkels om een film te gaan zien. Hoewel ik ook gemakkelijk films zie waar ik vrijwel niks van te voren van weet.

quote:

Een goed voorbeeld lijkt me 2001, een hate it or love it film. Als je weet waarom hij wordt gewaardeerd (of waarom sommige hem niet waarderen, mits goed omschreven) kun je prima weten of je die film leuk gaat vinden.

Ik vind die film erg goed, maar uitleggen waarom, voor iemand die de film nog niet gezien heeft? Dat zou ik niet kunnen. Het is mooi gefilmd, origineel, onconventioneel, heeft een prachtige kadans, is vervreemdend, soms claustrofobisch, zet je aan het denken, toont de mensheid van het vroege begin tot het einde der tijden. Leuke omschrijving wellicht als je de film al kent, maar een leek zegt het nog steeds helemaal niks vrees ik.

quote:

Het mooie van klassiekers is dat veel mensen hem hebben gezien en dat deze meningen mooi uitgekristalliseerd zijn. Zo kan je mooi die klassiekers er uit pikken die aan je smaak voldoen.

Dan nog blijft het moeilijk om de essentie te raken van de reden waarom de film iets voor je is of niet. Vind ik tenminste. Voor mij is dat meestal toch nog een redelijk onverklaarbare klik. Maar misschien is daarvoor mij (wan)smaak ook te breed. Tarkovsky's Stalker vind ik geweldig, maar McG's Charlies Angels ook. Ik bedoel maar ...

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 16:09 schreef tjoptjop het volgende:

[..]

Bij films uit de jaren 40/50 heb ik dat ook, misschien vanwege de theater associatie oid, dat is nl. vaak ook vrij overdreven.

Die indruk heb ik ook, dat men tegenwoordig meer 'naturel' acteert.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 02:09 schreef spoor4 het volgende:

[..]

Die indruk heb ik ook, dat men tegenwoordig meer 'naturel' acteert.

Het klopt wel dat de boel vroeger wat extra werd aangedikt. Maar dat kwam ook deels door het script waardoor het moeilijker ook is om het naturel te laten aanvoelen. Het is ook maar net waar je van houdt. Tegenwoordig zijn er ook juist meer personen die niet kunnen acteren en in een film geplaatst worden. En waarom zou het perse naturel moeten aanvoelen? Niet iedere film is daarvoor geschikt. Er wordt af en toe wel zoveel filler er in gestopt wat totaal niet het verhaal ondersteunt, alleen maar om het 'natuurlijk' te laten aanvoelen.
Daarbij is film per definitie niet echt en zou het je juist naar een andere wereld moeten brengen. Een wereld waar het ook mogelijk is dat de personages makkelijk er one-liners uitgooien zonder daar ooit echt moeite voor te doen in de wereld zoals wij hem kennen.

Heeft het ook niet te maken dat ze tegenwoordig kortere shots in de film verwerken. Als een bepaalde scène continu met de zelfde camerapunt wordt opgenomen komt het sowieso wat 'geacteerder' over dan wanneer de camerapunt telkens verschillend is.

Ik heb helemaal geen problemen met oude films. Wat ik vooral merk is dat die vaak veel meer hangen op het verhaal, in plaats van special effects en mooie acteurs. De dialogen raken me vaak ook veel meer, dat vind ik ook fijn in films van Tarantino. Nouja, dat laatste is niet helemaal waar.
Wat vind jij trouwens oud? 10 jaar, 20 jaar, 50 jaar?

Limelight, Dinner for One, North by Northwest, Star Wars (original trilogy), Pulp Fiction, Dirty Harry zijn zo wat dingen die in mij opkomen die absoluut niet saai zijn. Maar dat is dan weer mijn mening.

[ Bericht 4% gewijzigd door Robophatt op 14-01-2011 11:55:22 ]

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 23:54 schreef Dj_Day-V het volgende:

Ik heb vandaag Rear Window gezien, 21 op IMDB. Deze film was iets boeiender maar geen film waarvan ik zeg "Wow wat een film was dit"

Potverdomme zeg, hoe durf je dit in hemelsnaam te zeggen! Rear Window is een van de meest filmische films ooit gemaakt. Het hele concept van die film draait om het daadwerkelijke kijken, het voyeurisme van Jeffries en tegelijkertijd het voyeurisme van ons kijkers die met hem meekijken. Het verhaal is spannend, heeft prachtige wendingen, goede dialogen en een van de meest aparte sets ooit voor een film. Ik kan me nog herinneren dat ik deze voor het eerst zag en gewoon mee begon te zweten omdat de film zo'n claustrofobische sfeer benadrukte. Je hebt nog veel te leren TS (ik ben trouwens 23).

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:04 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Potverdomme zeg, hoe durf je dit in hemelsnaam te zeggen! Rear Window is een van de meest filmische films ooit gemaakt. Het hele concept van die film draait om het daadwerkelijke kijken, het voyeurisme van Jeffries en tegelijkertijd het voyeurisme van ons kijkers die met hem meekijken. Het verhaal is spannend, heeft prachtige wendingen, goede dialogen en een van de meest aparte sets ooit voor een film. Ik kan me nog herinneren dat ik deze voor het eerst zag en gewoon mee begon te zweten omdat de film zo'n claustrofobische sfeer benadrukte. Je hebt nog veel te leren TS (ik ben trouwens 23).

Jij doet dus alles fout wat je fout kan doen in een discussie over smaak.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:08 schreef Rahl het volgende:

[..]

Jij doet dus alles fout wat je fout kan doen in een discussie over smaak.

Tja sorry, maar het is sinds enkele jaren de beste film die ik ooit heb gezien dus vandaar mijn reactie. Ik snap gewoon niet dat je hiervan niet kunt inzien dat het een meesterwerk van de bovenste plank is.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:10 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Tja sorry, maar het is sinds enkele jaren de beste film die ik ooit heb gezien dus vandaar mijn reactie. Ik snap gewoon niet dat je hiervan niet kunt inzien dat het een meesterwerk van de bovenste plank is.

Ja begrijpelijk hoor. Maar met zo'n reactie val je de ander natuurlijk wel heel persoonlijk aan en daarmee maak je de discussie dus meteen dood.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:21 schreef Dj_Day-V het volgende:

[..]

En ik zie weer niet wat erg goed aan is...

Tja, het is een beetje lastig om daar een discussie over te starten als je dat niet in kunt zien. Het enige advies dat ik je kan geven is om meer en meer van dit soort films te gaan kijken, dan begin je vanzelf de kleine nuances te zien tussen een goede film en een meesterwerk (ik noem een 12 Angry Men, Mr. Smith Goes to Washington, On the Waterfront)