Nou... net het etentje gehad met m'n ex. Achteraf best een gezellige avond gehad wat ik ergens ook wel verwacht had gezien mijn instelling de laatste weken, maar kwam toch onverwacht dat we veel gelachen hebben.
Het begon vooral voor haar onwennig. Toen ik binnenkwam in het restaurant zat ze er al, en toen ik op haar af liep en een kus op haar wang wilde geven ging ze (uit automatisme?) naar mijn mond toe en gaf ze half een kus op m'n mond. Ze zei meteen dat ze het een rare situatie vond, en moest ook wat zenuwachtig lachen. Na een drankje kregen we de menukaart en vrijwel meteen begon ze er in te kijken. Toen ik vroeg of ze haast had dat ze zo snel in de menukaart keek, en dat we nog de hele avond hadden zei ze: "ja maar dan heb ik wat te doen, anders is het zo raar...".
Nou ja goed, veel gepraat. De avond was eigenlijk bedoeld om over het huis te praten, maar hier hebben we het eigenlijk maar 5 minuten over gehad. We hebben het juist veel gehad over alles wat er gebeurd is, hoe we allebei veranderd zijn. Ze vond het goed om te zien dat het goed met mij ging, maar tegelijkertijd ook frustrerend om (bijvoorbeeld op m'n Facebook) te zien dat ik nu wel ineens allerleid dingen ondernam. Ik zei nog maar eens dat ik dat ook liet zien in de week dat we het nog probeerden. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik spijt heb van hoe ik me de afgelopen anderhalf jaar gedragen heb richting haar, en dat ik haar daarom iig vanavond een leuke avond met mij gunde. Ze heeft ook meerdere malen gezegd dat ze het gezellig vond vanavond. Halverwege het gesprek kreeg ik helaas wel te horen dat ze hem zo nu en dan nog steeds ziet, al is het veel minder dan eerst. Ze doet dat vooral omdat hij altijd vrolijk is, daarom ben ik blij dat ze een leuke avond met mij gehad heeft vanavond, al is het alleen maar om te laten zien dat het ook met mij nog steeds gezellig kan zijn.
Het mooie is, vooraf had ik ergens (mede door de reacties hier en in m'n omgeving) het idee dat ze misschien spijt zou hebben, en haar eerste reactie deed wel zo vermoeden. Gaandeweg het gesprek leek het er steeds meer op dat ze het vrijgezellenleven nog steeds wel goed vond zo. Maar hoe verder de avond vorderde, hoe meer ze begon te lachen (soms zelfs verliefd??) en me soms even niet aan durfde te kijken. Tsjah ik heb maar niks gevraagd, maar het was goed voor m'n zelfvertrouwen zegmaar

Toen kwamen wat aparte opmerkingen, zo zei ze ineens: "ja ik wil het niet meer zoals het vroeger was, maar zoals het nu gaat vind ik het gezellig". En toen ik mijn gevoelens exact aan haar overbracht vroeg ze me letterlijk: "zou je me terug willen dan?" Ik heb daar niet bevestigend op geantwoord, maar wel duidelijk gemaakt dat m'n verstand nee zegt, maar m'n gevoel soms nog ja. Toen moest ze wel... tja... lief lachen eigenlijk, bijna verlegen of verliefd zou ik haast zeggen. Bah, ik baal soms dat ik zo zwak ben

Maar ik voelde me de hele avond sterk en vol zelfvertrouwen, en dat vond zij ook. Ik was zonder de emotie die ik eerst toonde, maar wel duidelijk gemaakt hoe ik er over dacht en wat ik precies voelde. Voelde me lekker in m'n kleertjes, en de wat kilootjes minder (wat haar ook opviel). Uiteindelijk, omdat het regende en zij lopend was gekomen bood ik aan haar naar huis te brengen. Halverwege de wandeling naar de parkeergarage gleden we nog beide uit door ijzel en hebben we nog even gelachen. En toen we bij haar appartement aankwamen moest ze onwennig lachen voor het afscheid, maar gaf ze me wel een kus op de mond. Nou ja da's opzich normaal, maar daarna moest ze weer verlegen lachen en gaf ze weer een kus op m'n mond?? Daarna zei ze: "nou we spreken elkaar nog wel he?" En daar ging ze...
Al met al, leuke avond gehad, maar weet m'n god niet wat ik er mee aan moet

Ik heb voor het eerst in echt weken de neiging om haar een smsje te sturen met: "ik vond het gezellig vanavond" maar iets in me zegt dat ik het niet moet doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door jeice op 05-01-2011 22:34:56 ]