Welke Fok!ers zijn er hoogbegaafd?

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 23:39 schreef 08gnoT. het volgende:
Ik had vroeger op school een IQ-test met aardrijkskundige vragen erin Wat heeft het weten van de hoofdstad van Cambodja met IQ te maken

Als je slim bent zie je veel verbanden tussen dingen, waardoor je nieuwe feiten kan onthouden. Het zijn dan namelijk geen 'losse feitjes' meer.

Slim zijn is niet hetzelfde als veel weten, maar er is wel een correlatie.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 12:25 schreef Demon_Hunter het volgende:
Ik niet ; ) heb 2 keer een iq test gedaan (niet zo`n baggertestje op internet) 1 keer had ik een iq van 117 en een keer 121 dus dat zit redelijk bij elkaar, dat verbaasde me wel...

Ben je nog steeds slimmer dan 87% van de Nederlanders..

http://www.iqcomparisonsite.com/IQtable.aspx

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 16:23 schreef Hyperdude het volgende:
Het is natuurlijk wel erg aantrekkelijk om autisten een hoog IQ en andere goede eigenschappen toe te dichten.
Hebben ze toch nog wat. Alleen doen/kunnen ze er niet zoveel mee; nut is mi. dan nogal beperkt.
Zo heeft mijn vriendin een héél goed karakter.

Net zoals ze van mongooltjes zeggen dat ze altijd heel vrolijk zijn..

Er is trouwens een een of andere deskundige die zegt dat veel mensen die het stempel autist krijgen, dat helemaal niet zijn. Ze zijn intelligent en enthousiast over niet-alledaagse dingen, waardoor andere mensen ze al gauw schilderen als sociaal inept, maar niet autistisch dus.

Echte autisten zouden nooit havo of vwo kunnen doen. Ben het er niet helemaal mee eens, maar het artikel is wel interessant lees/disussievoer

[spoiler]Een echte autist zou nooit havo of vwo kunnen doen
01/12/07, 00:00

De diagnose autist of Asperger-syndroom is aan een opmars bezig, en daar zijn de kinderen in kwestie niet bij gebaat, vindt Francisca Scholte....

Het bestempelen van intelligente kinderen als autist neemt de laatste jaren explosief toe. Op veel basisscholen zitten leerlingen met een diagnose autisme. Op dit moment bereikt deze groep het voortgezet onderwijs. Zo heeft Eindhoven een school voor voortgezet speciaal onderwijs voor hoogintelligente autistische kinderen. Op hogescholen en universiteiten zie je een flink aantal inschrijvingen van autistische studenten. Mentoren worden speciaal getraind. Men vraagt zich zorgelijk af of deze groep wel te begeleiden is.

Maar er is iets anders aan de hand. Iemand die echt autistisch is, kan nooit een havo- of vwo-diploma halen. Veel kinderen krijgen het etiket dus ten onrechte.

Zij worden afhankelijk van hulp en weten dat ze er nooit bij zullen horen. Jonge kinderen kunnen zich niet verweren tegen deze aantasting van wie ze werkelijk zijn. Het kind wordt behandeld als gehandicapt. Op school komt de informatie van de GGZ in zijn dossier. Dit dossier gaat een schoolloopbaan lang mee. Terugkeer uit de fuik wordt steeds lastiger.

Omstreeks 1940 werd door Hans Asperger ontdekt dat autisme samen kan gaan met een normale intelligentie en met taalontwikkeling en spraak. Deze vorm werd het Asperger-syndroom genoemd. Daarvoor was de diagnose autisme voorbehouden aan kinderen met een lage intelligentie en weinig taalontwikkeling. Deze uitbreiding met het Asperger-syndroom kan echter niet de huidige onevenredige groei verklaren. Mensen met Asperger kunnen ondanks hun intelligentie geen havo of vwo volgen, ze missen daarvoor essentiële vaardigheden.

Autisme is een aangeboren informatieverwerkingsstoornis: er is sprake van verstoorde waarneming, waarbij verschillende zintuigen betrokken kunnen zijn. Bij het stellen van de diagnose moeten de symptomen terug te voeren zijn op deze oorzaak.

Als voorbeeld: het autistische kind heeft moeite samenhangende gehelen te maken op basis van verschillende details. Als de waarneming verbrokkeld is, leidt het ordenen tot problemen. Een kind dat met deze handicap zijn weg in het leven moet vinden, zal angstig zijn en als zijn wereld wordt verstoord gefrustreerd reageren. Rituelen moeten de angst dan bezweren.

Denken we aan het voortdurend veranderen van gezichten van mensen dan wordt begrijpelijk dat het kind zich voor die verandering probeert af te sluiten: het kind maakt slecht oogcontact, het kind leert daardoor niet of moeizaam emoties af te lezen op gezichten. Het leert ook niet zijn eigen gevoelens goed te onderscheiden; het mist de spiegel die daarvoor nodig is.

Het geven van betekenis aan voorwerpen is lastig, als het moeilijk is het voorwerp in zijn geheel te zien of los van andere voorwerpen. Het wordt nog lastiger als verschillende voorwerpen toch dezelfde benaming krijgen. Begripsvorming en abstraheren en daarmee het begrijpen van symbolen en figuurlijk taalgebruik geven problemen. Een eerste uiting hiervan zien we bij de autistische peuter die de overgang naar het fantasiespel niet maakt.

Bij een autistisch kind met cognitieve vermogens en taalontwikkeling zijn de symptomen van de stoornis minder ernstig, omdat het meer mogelijkheden heeft zijn wereld te ordenen en contacten aan te gaan. De basis van de stoornis blijft echter hetzelfde.

Het concept van het autistisch spectrum, uit de jaren negentig, plaatst aan de ene kant de ernstige klassieke, aan het andere uiteinde van de as de lichtere vormen zoals het syndroom van Asperger. Het woord spectrum zet echter de deur naar oprekken van het begrip autisme wagenwijd open en van die mogelijkheid wordt te gretig gebruikgemaakt.

In het onderwijs, afspiegeling van de maatschappij, wordt op het talent voor communicatie en samenwerking van leerlingen steeds meer beroep gedaan. Leerlingen gaan Weer Samen naar School: er zitten kinderen met uiteenlopende problematiek in volle klassen. De behoefte aan verklaringen in de zin van een stoornis neemt daardoor toe; autisme is in trek omdat hierbij de communicatie in het geding is. Docenten leren in een korte cursus, aan welke symptomen ze autisme kunnen herkennen. Bij een ernstige stoornis als autisme is dit gevaarlijk. Een symptoom als mensen niet aankijken kan bijvoorbeeld evengoed gewoon wijzen op verlegenheid.

De GGZ stelt, vanuit oogpunt van efficiëntie, speciale teams in voor diagnostiek en behandeling. Een kind zal, als er gedacht wordt aan autisme, terecht komen bij het autismeteam. In wetenschappelijk onderzoek is aangetoond, dat waar wordt gescreend op een specifieke stoornis, deze ook vaak wordt gevonden. De kans is dus groot dat het kader autisme bepaalt wat er gezien wordt en dat testen vanuit een tunnelvisie worden geïnterpreteerd.

Hier komt bij dat ouders worden verzocht lijsten in te vullen, waarin gevraagd wordt naar kenmerken die kunnen wijzen op autisme. Er wordt gevraagd of het kind beperkte interesses heeft, maar bedoeld wordt eenzijdige, niet-functionele interesses. Ouders vullen ja in, omdat ze vinden dat hun kind veel achter de computer zit. De nogal eens onervaren hulpverlener interpreteert dit als volgt: er is sprake van eenzijdigheid én een niet gericht zijn op mensen. Het kind houdt zich ondertussen op de computer met allerlei onderwerpen bezig, waarbij het contact heeft met mensen die zijn interesses delen.

Zorgverzekeraars zijn met de GGZ overeengekomen dat ze alleen vergoeden als er sprake is van stoornissen. De GGZ gebruikt bij het vaststellen van die stoornissen vaak de DSM. Psychiater Rümke stelt in zijn standaardwerk dat de DSM hiervoor niet bedoeld is: stoornissen worden beschreven aan de hand van observeerbare symptomen, er wordt nauwelijks naar de oorzaak van symptomen gekeken of naar de samenhang er tussen.

Hoogbegaafden lopen als groep extra risico het etiket autist te krijgen. Hoogbegaafden en mensen met het Asperger-syndroom kunnen oppervlakkig gezien overeenkomsten hebben, maar de verschillen zijn groot.

Hoogbegaafde kinderen hebben soms moeite met veranderingen, niet omdat ze een nieuwe situatie niet aan zouden kunnen, maar omdat er zóveel te ontdekken valt dat ze worden overspoeld door alles wat ze opmerken en doorgronden. Iemand met Asperger heeft moeite zijn wereld als een eenheid te ervaren; worden er dingen veranderd dan moet hij alle zeilen bijzetten om zijn gefragmenteerde wereld opnieuw te ordenen en te begrijpen.

De taalontwikkeling van een hoogbegaafde is vaak zo vergevorderd, dat hun spraak formeel aandoet. Iemand met Asperger kopieert mooie zinnen, maar vat de inhoud letterlijk op.

Een hoogbegaafde heeft vaak oog voor details, maar verliest de rode draad niet uit het oog, terwijl de persoon met Asperger uitwijdt over niet ter zake doende dingen. Hoogbegaafde mensen kunnen zich soms lang en diepgaand met een onderwerp bezighouden, iemand met Asperger herhaalt zichzelf voortdurend, er vindt geen verdieping plaats. Een hoogbegaafde is vaak alleen, omdat hij zijn leeftijdsgenoten ver vooruit is en daardoor niet wordt begrepen. Niet het gebrek aan aanvoelen van de ander is de basis van problemen met spelen en samenwerken, maar gebrek aan aansluiting. Het niet begrepen worden, werkt frustratie en boosheid in de hand, maar ook faalangst en het minder ontwikkelen van sociale vaardigheden.

Hoogbegaafde mensen werken vaak alleen: het gemiddelde niveau is niet uitdagend. Iemand met Asperger kan zich moeilijk verplaatsen in de ander, dus is er onvermogen om te kunnen samenwerken.

Een hoogbegaafde kan moeite lijken te hebben met planning. Gezien zijn analytisch vermogen is het echter niet het plannen zelf dat problemen veroorzaakt. Vaak heeft een hoogbegaafde zoveel ideeën dat hij geen keuze kan maken en dus maar niet begint. Soms weet hij zo goed wat er nog ontbreekt aan het product, dat hij het niet goed genoeg acht om het in te leveren. Soms denkt hij zo snel en is het resultaat zo onorthodox, dat het lijkt of hij stappen overslaat en daardoor tot een verkeerd resultaat komt. De problemen met planning