De kunst van het loslaten van je ex: Deel 142.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:23 schreef ennudan het volgende:

[..]

samen gewoond hebben en alleen achterblijven in het gezamelijke huis maakt het niet makkelijker inderdaad...

Ik woon nu weer bij mijn ouders, hij woont nog in het appartement omdat hij het huurt. Ik studeer nog dus we konden niet samen iets kopen ofzo. En ik kan nu dus ook niet iets voor mezelf zoeken omdat ik geen studiefinanciering meer krijg en een afstudeerstage ga doen het komende halfjaar.. Het is ook echt moeilijk om ineens niet meer op jezelf te wonen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:30 schreef ennudan het volgende:

[..]

advocaat van de duivel: hoe graag wil je een relatie met iemand die niet eens met je wil afspreken?

Ze zegt niet dat ze dat niet wil. Ze zegt dat ze het NU niet wil (en NU is dus 4 weken geleden). En geloof me: zij is echt niet iemand die afspreekt als ze dat niet wil en ook niet iemand die een contact dat ze niet wil continueert (dat heb ik in het voorjaar wel gemerkt).

Eigenlijk schrik ik er toch van dat vele verhalen zo'n gelijkenissen vertonen

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:35 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Ze zegt niet dat ze dat niet wil. Ze zegt dat ze het NU niet wil (en NU is dus 4 weken geleden). En geloof me: zij is echt niet iemand die afspreekt als ze dat niet wil en ook niet iemand die een contact dat ze niet wil continueert (dat heb ik in het voorjaar wel gemerkt).

Misschien kun je dat bij haar leggen?
Tegen haar zeggen dat je graag wat wil afspreken met haar, maar dat je haar de ruimte en rust wilt geven. En dat ze misschien naar jou toe wilt aangeven wanneer ze het weer ziet zitten om jou te zien?

Of is dit geen optie?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:31 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ik woon nu weer bij mijn ouders, hij woont nog in het appartement omdat hij het huurt. Ik studeer nog dus we konden niet samen iets kopen ofzo. En ik kan nu dus ook niet iets voor mezelf zoeken omdat ik geen studiefinanciering meer krijg en een afstudeerstage ga doen het komende halfjaar.. Het is ook echt moeilijk om ineens niet meer op jezelf te wonen.

Hoe oud ben je eigenlijk faerie? Die vraag kwam in me op.. Had helemaal niet gelezen dat jullie hadden samengewoond! Is denk ik altijd vervelender waarneer je een eigen plekje samen hebt gehad!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:48 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Misschien kun je dat bij haar leggen?
Tegen haar zeggen dat je graag wat wil afspreken met haar, maar dat je haar de ruimte en rust wilt geven. En dat ze misschien naar jou toe wilt aangeven wanneer ze het weer ziet zitten om jou te zien?

Of is dit geen optie?

Ik heb dat overwogen... alleen : als je dan in elkaar zit zoals ik in elkaar zit, ga je onbewust toch op een uitnodiging zitten wachten. En daar word je ook niet vrolijker van.

ps. nu al terug van de dokter ?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:21 schreef Mr.Myst het volgende:
Ik leef nog. Fijn om te lezen dat er nog aan me gedacht wordt. Ik heb gisteren bewust niks gepost, vond het een beetje zinloos om nog maar eens te laten weten hoe kut ik me voelde. Het voelde een beetje als 'Mr. Myst en de kunst van het loslaten van zijn ex'. Dat was (en is) niet mijn bedoeling.

Maar je kunt toch altijd posten Mr.Myst! Daar is het forum voor. Wij blijven ook wel eens posten hoe kut we ons voelen. Hoe voel je je nu?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:48 schreef Octagon het volgende:
Eigenlijk schrik ik er toch van dat vele verhalen zo'n gelijkenissen vertonen

Inderdaad! Exen die maar dubben en wachten, en twijfelen.... En daarmee anderen compleet onzeker maken. dat is wel de rode draad hier

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:48 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Misschien kun je dat bij haar leggen?
Tegen haar zeggen dat je graag wat wil afspreken met haar, maar dat je haar de ruimte en rust wilt geven. En dat ze misschien naar jou toe wilt aangeven wanneer ze het weer ziet zitten om jou te zien?

Of is dit geen optie?

Dat zou de beste optie zijn, maar ik vind dat heel moeilijk, want er is al weinig (minder) contact dan eerst. Voorheen MSNden we nog, dus toen hadden we vanzelf veel contact, maar nu MSNt zij niet meer en ik wil het ook niet meer met haar, dus zijn we aan het mailen. Maar ja, mailen, mailen, mailen... ik kan er niet zoveel mee, zie haar liever in het echt (duh). Ik beleef ook al geen drol op het moment, dus ik heb ook niets te vertellen. Bovendien voel ik wel de behoefte om iig wekelijks even iets van me te laten horen en iets van haar te horen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:51 schreef Octagon het volgende:

[..]

Ik heb dat overwogen... alleen : als je dan in elkaar zit zoals ik in elkaar zit, ga je onbewust toch op een uitnodiging zitten wachten. En daar word je ook niet vrolijker van.

ps. nu al terug van de dokter ?

Ja maar je wilt ook niet als een dramkont overkomen bij de ander en ik ben dus wel aan het drammen geweest. Daar ben ik nu heeeeeeeeeel voorzichtig mee. Ik ben heel blij dat het contact terug is, maar ik realiseer me ook hoe fragiel het is. Als het nu weer misloopt, dan komt het niet meer goed. Ik krijg nu een kans die veel anderen me niet gegeven zouden hebben, gezien alles wat er gebeurd is.

Een paar weken geleden schreef ze dat ze zich gevleid voelde door de inhoud van mijn mails en mijn vasthoudendheid, maar dat ze nog steeds niet meer zag dan dat (vleierij en vasthoudendheid dus). En ik vraag me dus af wat ze mist. Of dat iets is wat ik zelf kan geven of dat dat gewoon iets is wat bij haar mist op dit moment en waar ik geen invloed op heb.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:52 schreef Toefjes het volgende:

[..]

Inderdaad! Exen die maar dubben en wachten, en twijfelen.... En daarmee anderen compleet onzeker maken. dat is wel de rode draad hier

Ik zie het niet zo negatief hoor.
Ik had het meer over mensen die moeilijke contacten onderhouden met hun ex, die praten over hun twijfels, ...

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:52 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Dat zou de beste optie zijn, maar ik vind dat heel moeilijk, want er is al weinig (minder) contact dan eerst. Voorheen MSNden we nog, dus toen hadden we vanzelf veel contact, maar nu MSNt zij niet meer en ik wil het ook niet meer met haar, dus zijn we aan het mailen. Maar ja, mailen, mailen, mailen... ik kan er niet zoveel mee, zie haar liever in het echt (duh). Ik beleef ook al geen drol op het moment, dus ik heb ook niets te vertellen. Bovendien voel ik wel de behoefte om iig wekelijks even iets van me te laten horen en iets van haar te horen.

Ik snap je, dat maakt het wel een stuk lastiger ja. Als je als niet veel contact hebt, dan denk ik ook wel dat er angst is dat wanneer je zoiets zegt, het contact nog minder word. Lastig!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:57 schreef ennudan het volgende:

[..]

Maar dat komt toch wel veel door twijfelende exen

@Viking... alleen gevleid? is dat genoeg basis denk je? of is het iets tijdelijks bij haar?

Zoals ik al zei: als zij geen contact wil, dan is er ook geen contact. En het is er wel, dus dat is voor mij genoeg momenteel .

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:57 schreef ennudan het volgende:

[..]

Maar dat komt toch wel veel door twijfelende exen

@Viking... alleen gevleid? is dat genoeg basis denk je? of is het iets tijdelijks bij haar?

Ik ben de uitzondering hier op het topic volgens mij.. Mijn ex twijfelt niet, nooit gedaan ook.

Ben blij dat dat ook gewoon niet het geval is, is volgens mij echt lastig om daarmee om te gaan!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:58 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Zoals ik al zei: als zij geen contact wil, dan is er ook geen contact. En het is er wel, dus dat is voor mij genoeg momenteel .

Dat is wel een positieve gedachten, en die moet je vasthouden! Misschien wordt het langzaamaan wel meer contact

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:58 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Ik snap je, dat maakt het wel een stuk lastiger ja. Als je als niet veel contact hebt, dan denk ik ook wel dat er angst is dat wanneer je zoiets zegt, het contact nog minder word. Lastig!

En toch: als er wel veel contact zou zijn, dan zou de kans veel groter zijn dat het weer voortijdig ontploft.
Veel contact zou op de korte termijn goed zijn, niet op de lange .

Ik slinger heel erg heen en weer tussen "heb geduld, het komt allemaal wel goed!" en "aaarghh!! het moet nu goedkomen, ik trek het niet meer!" en als je in zo'n bui een mailtje gaat sturen, komt het allemaal wat emotioneler over dan de bedoeling is . Maar anderzijds vind ik dat ik niet tegenover haar moet verzwijgen dat ik die laatste gevoelens OOK heb.

Zuuuuuuuuuucht!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:59 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Ik ben de uitzondering hier op het topic volgens mij.. Mijn ex twijfelt niet, nooit gedaan ook.

Ben blij dat dat ook gewoon niet het geval is, is volgens mij echt lastig om daarmee om te gaan!

De mijne twijfelt ook niet meer hoor... ze kan me alleen niet onder ogen komen uit vrees voor me te vallen !

Wat ik als het lastigste ervaren heb in de periode dat ze zei te twijfelen, is de tegenstelling tussen wat ze zei, wat ze deed, wat ze liet uitschemeren...

Zal even een kleine update doen van mijn kant.
Zoals gezegd ben ik maandag naar de huisarts geweest. Die dacht aan een burnout/depressie. Ik kan pas op 25 januari bij een SPW'er terecht. In mijn ogen duurt dat nog veel te lang, ik weet eigenlijk niet hoe lang ik dit nog ga trekken. Ik moet volgende week wel terugkomen bij de huisarts.
Ik heb nu een week lang slaapmedicatie (Temazepam), maar tot nu toe werkt het niet echt. Ik neem het een half uur voor het naar bed gaan in, lig vervolgens nog ruim anderhalf uur wakker, slaap een paar uurtjes (4-5) en word dan weer wakker. Vervolgens blijf ik dommelen. Maar goed, gewoon stug doorgaan.

Ik herken mezelf heel erg in een aantal posts hier. Het gevoel dat ik nooit meer gelukkig kan worden zonder haar, dat mijn leven op dit moment niks meer waard is. Ik zie geen toekomst meer, in wat voor een vorm dan ook. Ik heb al een aantal dagen het gevoel dat het niet erg zou zijn als ik niet meer wakker zou worden. Niet dat ik er zelf een einde aan wil maken, dat kan ik dan ook weer niet.

Ik wil geen contact opnemen met mijn ex, maar aan de andere kant brand ik van verlangen om te laten weten hoe het met me gaat. Niet om medelijden te krijgen, want ze hoeft niet bij me terug te komen omdat ik 'zielig' ben (al vind ik mezelf niet zielig). Ik zou het willen weten omdat ik vind dat ze daar recht op heeft, omdat ze (hoe onterecht dat ook is) voor mij nog steeds deel uit maakt van mijn leven, en we alles met elkaar gedeeld hebben.
Ik heb zondag (voordat de diagnose dus gesteld werd) wel aan een vriendin van haar verteld hoe het met me ging. Ik vermoed dat ze het een dezer dagen wel gaat vertellen aan mijn ex (maar ik verwacht ook niet dat ze het meteen door heeft gespeeld, want dan had ik het juist niet verteld).
Als ze dan echt wil weten hoe het met me gaat, neemt ze wel contact op, hou ik mezelf voor. Maar anderzijds is ze denk ik dan ook bang om me nog meer verdriet te doen, terwijl ik juist ongelofelijk graag contact wil, ook al laat ze dan alleen maar weten dat ze zich zorgen zou maken. Dan zou ik weten dat ze nog 'iets' om me geeft. En ja, dan besef ik me ook dat dat waarschijnlijk geen pure liefde is.
Ik word langzaam helemaal radeloos. Als ik sommige verhalen hier lees (waarin ik mijn situatie een klein beetje herken) denk ik: 'Ik moet contact opnemen!'... Maar toch, wat zou het voor zin hebben.

Ik heb maandagavond zelfs een brief geschreven (de zoveelste al). Die blijft voorlopig echter lekker op mijn computer staan. Weet niet of ik er verstandig aan doe om hem te sturen.

Voor de duidelijkheid: Toen mijn ex het uitmaakte, was het slechts 'tijdelijk'. Even een aantal maanden om tot rust te komen, en dan kijken we verder. Maar in de tussentijd toch wel écht als vrijgezel verder. Ik kon daar niet tegen, heb contact gezocht en ze heeft de beslissing genomen dat het de komende tijd niks meer gaat worden. Maar in onze gesprekken liet ze heel erg doorschemeren niet te weten wat ze dacht, wat ze voelde, wat ze wilde. Ze dacht wel dat ze de juiste beslissing had gemaakt. Maar door alle tegenstrijdigheden blijft mijn gevoel heen en weer slingeren...

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 13:03 schreef Viking84 het volgende:

[..]

En toch: als er wel veel contact zou zijn, dan zou de kans veel groter zijn dat het weer voortijdig ontploft.
Veel contact zou op de korte termijn goed zijn, niet op de lange .

Ik slinger heel erg heen en weer tussen "heb geduld, het komt allemaal wel goed!" en "aaarghh!! het moet nu goedkomen, ik trek het niet meer!" en als je in zo'n bui een mailtje gaat sturen, komt het allemaal wat emotioneler over dan de bedoeling is . Maar anderzijds vind ik dat ik niet tegenover haar moet verzwijgen dat ik die laatste gevoelens OOK heb.

Zuuuuuuuuuucht!

Ik vind ook niet dat je die gevoelens voor je partner/ex mag verbergen... alleen schiet dat blijkbaar soms in het verkeerde keelgat (zoals in "ex/partner wilt niet lezen dat je je emotioneel/slecht voelt").

De fout die ik, achteraf gezien, te vaak gemaakt heb, is te snel willen antwoorden op een email van haar... het gevoel 'ze is nu online, ik moet zorgen dat ik haar snel een antwoord stuur'... dat zijn wel de oprechtste emails, maar de woordkeuze is niet altijd optimaal.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 12:50 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Hoe oud ben je eigenlijk faerie? Die vraag kwam in me op.. Had helemaal niet gelezen dat jullie hadden samengewoond! Is denk ik altijd vervelender waarneer je een eigen plekje samen hebt gehad!

Ik ben 21. We hebben inderdaad samengewoond, 4 maanden. Niet erg lang hoor, maar dan nog. Het voelt wel een beetje hetzelfde als die keren dat ik na 2x half jaar in het buitenland te hebben gewoond weer thuis moest gaan wonen, maar toen moest ik ook weer enorm wennen. Wij mensen zijn echt gewoontedieren merk ik wel.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 13:07 schreef Octagon het volgende:

[..]

Ik vind ook niet dat je die gevoelens voor je partner/ex mag verbergen... alleen schiet dat blijkbaar soms in het verkeerde keelgat (zoals in "ex/partner wilt niet lezen dat je je emotioneel/slecht voelt").

De fout die ik, achteraf gezien, te vaak gemaakt heb, is te snel willen antwoorden op een email van haar... het gevoel 'ze is nu online, ik moet zorgen dat ik haar snel een antwoord stuur'... dat zijn wel de oprechtste emails, maar de woordkeuze is niet altijd optimaal.

Idd! Ik had ook altijd de neiging snel terug te e-mailen en dan dacht ik later: dat kon ik beter zus of zo zeggen (met als gevolg dat ze soms 3 mails op een dag van me kreeg waarin ik de vorige mail weer nuanceerde etc). Daarom ben ik ook blij dat er niet meer geMSNd wordt, want dan verwacht ze NU een reactie van me en ik moet daar altijd even over nadenken.

Overigens is mijn situatie enerzijds ingewikkelder en anderzijds eenvoudiger dan die van jullie. Ik wil er niet teveel over in details treden, maar zij zou niet de vrouw zijn met wie ik oud zou worden zeg maar; dat doet ze al met iemand anders (die hiervan weet, overigens, voor de moraalridders weer langs komen ). Ik heb het in het begin best moeilijk gehad met het leren omgaan hiermee, maar ik besloot dat dat ik haar liever deelde dan haar helemaal niet te hebben. Zo speciaal is ze namelijk wel voor mij. Ik weet niet wat dit op de lange termijn gaat betekenen. Of ik altijd haar minnares blijf (of daarnaar streef) of dat het een keer ophoudt omdat ik iemand anders leer kennen met wie ik wel oud kan worden.

Wat het moeilijker maakt: haar niet kunnen zien als ik dat wil, want ze heeft een compleet leven buiten mij om (en dat maakt haar behoefte aan mij misschien ook minder groot dan andersom)
Wat het makkelijker maakt: ik zal nooit Oud & Nieuw met haar vieren, ik heb geen verleden van 's nachts bij haar slapen etc etc, dus ik voel ook geen dagelijks missen ofzo. Ze is nog niet eens in dit huis geweest!