De kunst van het loslaten van je ex: Deel 142.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:16 schreef laforest het volgende:

[..]

Het is geen spel, het is verdergaan met je leven.

Nee, het is een spel, want als jij er plezier aan beleeft dat zij zich belachelijk (volgens jou) maakt, zit er kennelijk toch nog een soort wrok in jou en ben je er minder overheen dan je zelf denkt .

Als ze je niks kan schelen, dan moet je er geen energie insteken. Geen negatieve energie, geen positieve energie. Helemaal niks.

Oh en ik krijg een beetje medelijden met je als je er een kick uit haalt om op zo'n manier met mensen om te gaan.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:46 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Nee, het is een spel, want als jij er plezier aan beleeft dat zij zich belachelijk (volgens jou) maakt, zit er kennelijk toch nog een soort wrok in jou en ben je er minder overheen dan je zelf denkt .

Als ze je niks kan schelen, dan moet je er geen energie insteken. Geen negatieve energie, geen positieve energie. Helemaal niks.

Oh en ik krijg een beetje medelijden met je als je er een kick uit haalt om op zo'n manier met mensen om te gaan.

...and so has spoken Viking, an intelligent woman !

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:05 schreef H6-4ever het volgende:
Ik moet even wat kwijt...ik lees ookal poosje mee, en wat me elke keer op valt..je moet je eigen leven weer oppakken en je moet weer worden waar je ex opgevallen is toen..als je haar terug wilt moet je aan jezelf werken en mischien komt ze dan terug, als het zo bedoeld is...maar op die manier kun je er toch nooit een punt achter zetten, want je houdt dan altijd stiekum een klein beetje hoop en dat vind ik dubbel...

Je moet ook niet worden waar je ex op gevallen is. Je moet weer worden wat je was voordat zij/hij jou zo in beslag begon te nemen. Dat je ex daarop viel is toeval .

@ Viking, misschien heb ik iets gemist maar wie doet dat dan volgens jou?

Als ik jou was zou ik die uitnodiging ook niet eens versturen... Klinkt misschien nu nog als een onmogelijke taak in jouw oren, maar denk er in ieder geval over na!

Mocht je daarna reactie van je ex krijgen in de trend van ''waarom heb je me niet uitgenodigd'' dan heb je 2 vliegen in 1 klap. Je weet dat je ex spelletjes speelt met je, want je ex deed alsof het niets uitmaakte, maar hoopte stiekem toch uitgenodigd te worden. Daarnaast geef jij aan dat je prima zonder je ex je verjaardag kunt vieren

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:35 schreef goofy_goober het volgende:
Misschien heeft ze daarom die dingen voor je verzwegen, omdat ze wist hoe (dramatisch) jij er op zou reageren.

Nou jah dramatisch, mischien wel maar denk van niet...als ze haar ex naar huis brengt na sluitingstijd en dat verzwijgt, als ze nog schulden heeft en zegt van niet, als ze alleen maar dingen neemt van mij (vakanties enz eingelijk alles kwam van mij) en ik zo weinig terug krijg..ze had het alleen maar over een woning kopen(bijna gekocht!) en een auto voor haar en dat zo soort dingen, want dat kan ze alleen allemaal niet, en dat vond ik niet erg, want ze was mijn maatje..maar nu ze mij ineens niet meer nodig is, vind ik het moeilijk... ik had echt het gevoel dat ik er voor haar moest zijn want de beperking die ze had is niet makkelijk op zo`n leeftijd, en heel stiekem vond ik het niet erg dat ze mij nodig had..ze accepteerd het nu niet wat ze heeft en kiest daarom nu haar eigen weg...maar ondanks alles zegt mijn verstand het is idd beter zo..maar waarom voelt dat niet zo?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:50 schreef Bartinhoo het volgende:
@ Viking, misschien heb ik iets gemist maar wie doet dat dan volgens jou?

Als ik jou was zou ik die uitnodiging ook niet eens versturen... Klinkt misschien nu nog als een onmogelijke taak in jouw oren, maar denk er in ieder geval over na!

Mocht je daarna reactie van je ex krijgen in de trend van ''waarom heb je me niet uitgenodigd'' dan heb je 2 vliegen in 1 klap. Je weet dat je ex spelletjes speelt met je, want je ex deed alsof het niets uitmaakte, maar hoopte stiekem toch uitgenodigd te worden. Daarnaast geef jij aan dat je prima zonder je ex je verjaardag kunt vieren

Wat bedoel je met 'wie doet dat dan volgens jou?'

Ik krijg geen "waarom heb je me niet uitgenodigd"-reactie, want ze is überhaupt nog nooit op m'n verjaardag geweest (lees mijn post over de verhouding tussen ons eens, op de vorige pagina, dan snap je waarom )

Overigens heb ik me ook belachelijk lopen maken (ook al beweerde zij van niet) en op een gegeven moment moest ik ook de hoop opgeven en verder gaan met mijn leven. Er zijn toen vier maanden contactloos voorbij gegaan, waarin een heleboel is gebeurd (ik ben naar de andere kant vh land verhuisd, kreeg een baan etc) en ik weet van mezelf dat er een boel is veranderd, maar op de eoa manier kan ik dat maar ten dele in woorden vatten.

En als ik dat wel doe, dan klinkt het heel erg als: "Kijk eens, ik ben zo veranderd, ik ben een totaal ander mens, ik ben veel leuker en interessanter nu, take me back, take me back, take me back!"

Ze zal het irl moeten ervaren, maar daar heb ik tot op heden niet de kans toe gekregen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 14:17 schreef laforest het volgende:

[..]

Zit het je dwars dat het goed met hem gaat?

Nouja het liefst wil ik natuurlijk dat het goed met hem gaat. Daarom heb ik ook een afsluitende e-mail naar hem gestuurd dat ik hoop dat hij gelukkig wordt en een nieuwe liefde vindt. Ik geef om hem, dus moet ik hem ook kunnen loslaten. Maar ik wil dat op dit moment even helemaal niet weten hoe makkelijk hij ermee omgaat. Hij is echt iemand van de ratio en iemand die zijn gevoelens wegstopt. Hij kan dat heel makkelijk, maar ik dus helemaal niet. Misschien ben ik wel jaloers op hem dat hij het zo makkelijk kan doen. Maar ik kan niet begrijpen hoe dat na een week al zo is bij hem. Daarom is geen contact gewoon beter, ik wil dit op mijn eigen manier doen en niet zoals hij het doet..

@ Viking, nou ik bedoelde er wel wat mee, maar wordt te ingewikkeld om nu allemaal uit te leggen dus laat maar

Ik heb wel geprobeerd grotendeels je posts terug te lezen / bij te houden maar het is zo hard gegaan de laatste dagen hier dat ik ongetwijfeld het een en ander gemist heb...

Maargoed alles wat ik probeer te zeggen, is dat de grootste kans dat jij ooit nog onder een normale verstandhouding ( dus niet de hele tijd jij met het initiatief ) met je ex om kunt gaan, is door gewoon geen contact meer te zoeken.
Ik denk dat je dan, al is het volgende week of pas over een half jaar ( of natuurlijk nooit, dat zou ook nog kunnen ) , pas eventueel weer interessant voor haar wordt.

Door na al jouw veranderingen weer contact te zoeken / uitnodigingen te versturen breek je alles misschien weer af wat je in de afgelopen maanden hebt ''opgebouwd'' om het zo maar even te noemen...
Blijf gewoon van het simpele beginsel uitgaan, dat wanneer zij weer interesse voor je krijgt, ze zelf wel weer contact opneemt...

Om een voorbeeld te geven, mijn leven is ook drastisch veranderd, alsmede ikzelf zowel lichamelijk als mentaal. Als ik haar familie zie zeggen ze allemaal dat ik zo ben afgevallen, woon op kamers, mijn vrienden posten fotos van uitgaan en feesten van onze groep op facebook die zij ongetwijfeld ook ziet, in alles blijkt gewoon dat ik ben doorgegaan.
Nogsteeds zou ik graag eens met haar afspreken, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dit aan haar te gaan vragen, zelfs niet na haar sms contact van gisteren. Alle afstand en eigenwaarde die ik de afgelopen maanden heb opgebouwd gooi ik daardoor zo weer in haar ''macht''....

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:01 schreef Faerie het volgende:

[..]

Nouja het liefst wil ik natuurlijk dat het goed met hem gaat. Daarom heb ik ook een afsluitende e-mail naar hem gestuurd dat ik hoop dat hij gelukkig wordt en een nieuwe liefde vindt. Ik geef om hem, dus moet ik hem ook kunnen loslaten. Maar ik wil dat op dit moment even helemaal niet weten hoe makkelijk hij ermee omgaat. Hij is echt iemand van de ratio en iemand die zijn gevoelens wegstopt. Hij kan dat heel makkelijk, maar ik dus helemaal niet. Misschien ben ik wel jaloers op hem dat hij het zo makkelijk kan doen. Maar ik kan niet begrijpen hoe dat na een week al zo is bij hem. Daarom is geen contact gewoon beter, ik wil dit op mijn eigen manier doen en niet zoals hij het doet..

ik heb hetzelfde mijn ex gunt mij ook een nieuwe liefde en ging de volgende dag al verder met haar leven, geen moment van gevoel heb ik bij haar ondenkt...ze kan dat veel makkelijker als ik..maar toch denk ik dat je het wel kan wegstoppen, maar het komt er toch een keer uit..geen contact is het beste inderdaad.. want als ik me langzamerhand weer wat beter voel en haar dan zie of spreek zak ik weer als een pudding inelkaar omdat ze geen grijntje spijt toont...je moet het zelf verwerken op je eigen manier

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:08 schreef Bartinhoo het volgende:
@ Viking, nou ik bedoelde er wel wat mee, maar wordt te ingewikkeld om nu allemaal uit te leggen dus laat maar

Ik heb wel geprobeerd grotendeels je posts terug te lezen / bij te houden maar het is zo hard gegaan de laatste dagen hier dat ik ongetwijfeld het een en ander gemist heb...

Maargoed alles wat ik probeer te zeggen, is dat de grootste kans dat jij ooit nog onder een normale verstandhouding ( dus niet de hele tijd jij met het initiatief ) met je ex om kunt gaan, is door gewoon geen contact meer te zoeken.
Ik denk dat je dan, al is het volgende week of pas over een half jaar ( of natuurlijk nooit, dat zou ook nog kunnen ) , pas eventueel weer interessant voor haar wordt.

Door na al jouw veranderingen weer contact te zoeken / uitnodigingen te versturen breek je alles misschien weer af wat je in de afgelopen maanden hebt ''opgebouwd'' om het zo maar even te noemen...
Blijf gewoon van het simpele beginsel uitgaan, dat wanneer zij weer interesse voor je krijgt, ze zelf wel weer contact opneemt...

Om een voorbeeld te geven, mijn leven is ook drastisch veranderd, alsmede ikzelf zowel lichamelijk als mentaal. Als ik haar familie zie zeggen ze allemaal dat ik zo ben afgevallen, woon op kamers, mijn vrienden posten fotos van uitgaan en feesten van onze groep op facebook die zij ongetwijfeld ook ziet, in alles blijkt gewoon dat ik ben doorgegaan.
Nogsteeds zou ik graag eens met haar afspreken, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dit aan haar te gaan vragen, zelfs niet na haar sms contact van gisteren. Alle afstand en eigenwaarde die ik de afgelopen maanden heb opgebouwd gooi ik daardoor zo weer in haar ''macht''....

Goeie post . Die ga ik even bookmarken . Ik ga het iig serieus in overweging nemen wat je zegt. Met name dat vetgedrukte stuk.

Dat zij mij op mijn verjaardag had willen mailen, geeft natuurlijk ook wel aan dat de interesse van haar kant op zich niet weg is (maar dan heb je natuurlijk ook nog "hoi, hoe gaat het"-interesse en "hoi, ik mis je, zullen we afspreken?"-interesse).

Maar iig, wat ik voorheen allemaal deed: ellenlange mails sturen... ik kan het niet meer opbrengen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:13 schreef Viking84 het volgende:
Maar iig, wat ik voorheen allemaal deed: ellenlange mails sturen... ik kan het niet meer opbrengen.

Ikzelf heb dat benoemd "uitgemaild zijn". Het gevoel hebben dat je alles (misschien zelfs meermaals) geschreven hebt wat je te zeggen hebt.

En in dat mailgedrag en dat eindeloze opdrammen van ''je ware gevoelens'' naar je ex toe, daar verpest je het misschien alleen maar meer mee...

Exen vinden het stiekem hartstikke leuk om te horen allemaal, ze zullen daardoor ook nooit zeggen dat je moet stoppen met het sturen van dat soort mailtjes. Hoe egostrelend kan iets zijn namelijk, je ex die een hele lofzang naar je stuurt, en niet een, twee keer maar veel vaker.

Maar de leuke, onafhankelijke, zelfbewuste '''partner'' die je ooit voor hun was, ben je door die mailtjes allang niet meer en daardoor veranderd in een zielige, wanhopige ex. En als iets niet aantrekkelijk is om terug te nemen?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:17 schreef Octagon het volgende:

[..]

Ikzelf heb dat benoemd "uitgemaild zijn". Het gevoel hebben dat je alles (misschien zelfs meermaals) geschreven hebt wat je te zeggen hebt.

Dat is het idd. Ik heb alles al één of meerdere keren gezegd en van de dingen die ik nu nog kan zeggen, ben ik er lang niet van overtuigd dat ze het verschil kunnen maken en dus ontbreekt de motivatie.

Ik denk dat het idd zo is zoals Bartinhoo zegt: dat haar continu mailen (en dat doe ik niet, hoor, zondag was het laatste mailtje) me in ieder geval niet méér gaat opleveren dan de bal bij haar te leggen.

Ergens geeft dat ook wel rust: het ligt nu in haar handen. Zoiets.

Ben benieuwd of ik er morgen nog zo over denk .

Dan kun je je voorstellen hoe lastig ik het vind nu al anderhalve week niks meer van me te laten horen (incl. haar verjaardag en oud&nieuw). Al doe ik het om afstand te nemen, en met de hoop dat ze me gaat missen nu ik 'echt uit haar leven ben'.

Of het gevoel ik heb er alles aan gedaan, dat je later niet weer terug denkt ik had dit of dat moeten zeggen...je hebt er alles aan gedaan, als goed niet meer goed genoeg is dan houdt alles op.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:24 schreef Mr.Myst het volgende:
Dan kun je je voorstellen hoe lastig ik het vind nu al anderhalve week niks meer van me te laten horen (incl. haar verjaardag en oud&nieuw). Al doe ik het om afstand te nemen, en met de hoop dat ze me gaat missen nu ik 'echt uit haar leven ben'.

Verwacht je dat zij nog van haar laat horen?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:24 schreef Mr.Myst het volgende:
Dan kun je je voorstellen hoe lastig ik het vind nu al anderhalve week niks meer van me te laten horen (incl. haar verjaardag en oud&nieuw). Al doe ik het om afstand te nemen, en met de hoop dat ze me gaat missen nu ik 'echt uit haar leven ben'.

Ik weet zeker dat ze me gaat mailen als ik even niets meer van me laat horen. Ook al is het over 2 weken pas, als ik jarig ben. Nu is het vrij voorspelbaar wat er in haar mails zal staan en dus heb ik er niks aan. En eraan trekken levert dus niks op (in het ergste geval juist het tegendeel).

Jeetje, ik word er gewoon emotioneel van. Bartinhoo zegt echt hele goeie dingen. Ik ga je posts printen en elke dag even lezen, serieus!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:22 schreef ennudan het volgende:

[..]

Zou het dat zijn wat ze doet...... ik noem het bij mijn ex gewoon "negeren-want-ik-kan-het-niet-onder-ogen-zien-en-kan-je-anders-niet-loslaten"

Ik weet niet hoe het bij jullie gegaan is natuurlijk, maar ex en ik (ik vermijd de termen "wij/ons" ) hebben echt wel véél gemaild na de breuk... de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de langste emails van mij kwamen, maar dat komt omdat ik mij wou uitleggen, tot in de puntjes duidelijk wou maken wat ik wilde zeggen.
Na 2,5 maand van mailverkeer, de ene dag intenser als de volgende met af-en-toe een paar afkoelingsdagen tussen, heb je echt wel alles gezegd dat er te zeggen valt.

Voor de rest vind ik ook dat ex haar gevoelens niet onder ogen komt, en dat ze wegvlucht in een nieuwe relatie... maar als zij dat niet zo aanvoelt (ze ging haar gedrag analyseren, heeft ze mij gezegd, terwijl ze al in een nieuwe relatie zit... moewhahaha !) dan kan ik daar niks, niente, de ballen aan veranderen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:24 schreef Mr.Myst het volgende:
Dan kun je je voorstellen hoe lastig ik het vind nu al anderhalve week niks meer van me te laten horen (incl. haar verjaardag en oud&nieuw). Al doe ik het om afstand te nemen, en met de hoop dat ze me gaat missen nu ik 'echt uit haar leven ben'.

heel herkenbaar :S maar je moet geen hoop meer houden want dan kun je niet verder..hoe lastig het ook is, ik snap precies wat je bedoeld

Overigens heb ik wel vaker besloten even afstand te nemen, hoor, maar het plan was er dan nog niet of ze had me alweer gemaild of gehaild op MSN (dat krijg je als je gewend bent dagelijks te mailen en te MSNen). Maar nu moet ik er rekening mee houden dat het meerdere weken of maanden kan duren of misschien gebeurt het wel niet meer. En dat laatste is wel beangstigend, maar misschien wel iets waar ik rekening mee moet houden, omdat haar reactie op mijn eerste mail van een paar weken geleden volgens mij meer bedoeld was als "leuk om van je te horen" dan als "ik wil weer contact met je". Het contact is er weer omdat ik heb aangegeven dat ik dat graag wilde en zij is daar in meegegaan (maar nogmaals: dat zou ze niet doen als ze het niet wilde).

Maar dan nog begrijp ik niet waarom ze nog iets van zich zou willen laten horen als ik haar niets doe. Ze heeft reeds gezegd dat ze niet onverschillig is, maar wat is ze dan wel? Niet onverschillig gaat van "ik ben geïnteresseerd in hoe het met je gaat" naar "ik ben helemaal stuk van je".

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:29 schreef ennudan het volgende:

[..]

Juist... ik helaas ook niet

Ik wil het ook niet meer zonodig veranderen hoor... op dat vlak ben ik echt wel al een aantal dagen "goed bezig" (zoals we in Vlaanderen zeggen ).

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:32 schreef Viking84 het volgende:
Overigens heb ik wel vaker besloten even afstand te nemen, hoor, maar het plan was er dan nog niet of ze had me alweer gemaild of gehaild op MSN (dat krijg je als je gewend bent dagelijks te mailen en te MSNen). Maar nu moet ik er rekening mee houden dat het meerdere weken of maanden kan duren of misschien gebeurt het wel niet meer. En dat laatste is wel beangstigend, maar misschien wel iets waar ik rekening mee moet houden, omdat haar reactie op mijn eerste mail van een paar weken geleden volgens mij meer bedoeld was als "leuk om van je te horen" dan als "ik wil weer contact met je". Het contact is er weer omdat ik heb aangegeven dat ik dat graag wilde en zij is daar in meegegaan (maar nogmaals: dat zou ze niet doen als ze het niet wilde).

Maar dan nog begrijp ik niet waarom ze nog iets van zich zou willen laten horen als ik haar niets doe. Ze heeft reeds gezegd dat ze niet onverschillig is, maar wat is ze dan wel? Niet onverschillig gaat van "ik ben geïnteresseerd in hoe het met je gaat" naar "ik ben helemaal stuk van je".

Tja, dan kom je op het terrein "Wat wilt mijn ex nog van mij ?". Weet jij dat ?

De mijne wou ook dat ik in haar leven bleef... totdat ik aangaf haar te willen zien (ik moet nl. ook closure hebben) of totdat ik aangaf de klap van de breuk pas te voelen op het moment dat we voor haar gevoel al 2 maand uit elkaar waren.

Ik heb de indruk dat jij er beter mee overweg kan om op de 2e plaats (achter de huidige partner) te komen...
Voor mij hoeft dat niet - ik ben ook al "de minnaar" geweest in een relatie, en de emotionele roallercoaster ("ik ben niet gelukkig bij mijn man, ik denk erover hem te verlaten, ik blijf bij hem, ...") die ik toen heb meegemaakt, hoeft voor mij ook niet meer.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:32 schreef Viking84 het volgende:
Overigens heb ik wel vaker besloten even afstand te nemen, hoor, maar het plan was er dan nog niet of ze had me alweer gemaild of gehaild op MSN (dat krijg je als je gewend bent dagelijks te mailen en te MSNen). Maar nu moet ik er rekening mee houden dat het meerdere weken of maanden kan duren of misschien gebeurt het wel niet meer. En dat laatste is wel beangstigend, maar misschien wel iets waar ik rekening mee moet houden, omdat haar reactie op mijn eerste mail van een paar weken geleden volgens mij meer bedoeld was als "leuk om van je te horen" dan als "ik wil weer contact met je". Het contact is er weer omdat ik heb aangegeven dat ik dat graag wilde en zij is daar in meegegaan (maar nogmaals: dat zou ze niet doen als ze het niet wilde).

Maar dan nog begrijp ik niet waarom ze nog iets van zich zou willen laten horen als ik haar niets doe. Ze heeft reeds gezegd dat ze niet onverschillig is, maar wat is ze dan wel? Niet onverschillig gaat van "ik ben geïnteresseerd in hoe het met je gaat" naar "ik ben helemaal stuk van je".

Waar het gewoon om gaat is dat, telkens wanneer JIJ het initiatief neemt, je de ''macht'' in de handen van je ex legt..
Ik zocht ook heel veel contact met mijn ex, en die heeft ze ook nooit genegeerd. Ik mocht bij haar komen wanneer ik wou, mocht haar sms'en etc etc, het was alleen vaak maar de vraag of ik ook wat terug kreeg. Zij wist ook wel, dat wanneer ze niets terugstuurde, ik toch wel weer van me zou laten horen dus waarom zou ze elke keer terugsturen? Gewoon lekker arrogant doen, aardig doen wanneer ze er zin in heeft, afstandelijk wanneer ze het leuk vindt om zich even machtig te voelen...

Ik weet nog goed dat we op de dag dat nederland tegen brazilie speelde op het WK, we die avond eerst samen zouden gaan varen en daarna een biosje zouden gaan pakken. Terwijl ik normaal toch echt een enorme voetbalfanaat ben, boeide die wedstrijd me even echt helemaal niets, was alleen maar bezig met de afspraakjes van die avond...
En raad eens, ik belde haar na de wedstrijd op hoe laat ik haar op zou komen halen. Antwoord: we gaan wel naar de film, maar pas laat vanavond ik ben nu aan het zwemmen met al mijn vriendinnen, dus dat samen varen gaat em ff niet worden vandaag. Hoe bedoel je gekleineerd voelen?
En dit soort situaties again and again and again, je kunt er maar het beste zo snel mogelijk achter komen hoe stom je bezig bent.
Nu laat ik ALLES van haar kant komen, ik wil 0,0 % kans lopen dat ik me ooit nog door haar voor schut laat zetten. En de enige manier waarop ik die kans nihil laat, is door haar alle initiatief te laten nemen. ( En daar dan vervolgens niet eens heel happerig op reageren )