De kunst van het loslaten van je ex # 138

quote:

Op donderdag 30 december 2010 11:32 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

@Goofy_Goober: je kunt de diepte/intensiteit van een relatie niet beoordelen op de lengte daarvan. In je post lijk je dat wel toe doen. Voorbeeld: Mijn laatste verbroken relatie van een jaar heeft me meer verdriet bezorgd dan de relatie daarvoor van 10jaar.
Dus noemen "als je 'slechts' een relatie van een jaar hebt gehad" is niet verder kijken dan de oppervlakte. Je kijkt daarmee niet naar de inhoud.
Daarmee kun je mensen ook onbedoelt nog eens extra raken die duidelijk niet voor niets willen posten hier.

@goofy_goober: Opnieuw dan....je leest niet wat ik schrijf maar herhaalt je eigen woorden.
Ik heb het nergens over de 5jr van verdriet maar het te gemakkelijk classificeren of iets wel/niet een relatie geweest is

Voor de rest deel ik de mening van de mensen hier dat 5jr wel erg lang onderweg is...

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:16 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Helaas is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. De wereld is niet zo maakbaar als jij haar nu wilt voorstellen. En waarom zou iemand zichzelf die ellende van liefdesverdriet "willens en wetens" willen aandoen?

Helemaal mee eens. Daarnaast valt het me op dat de mensen die er schijnbaar wel overheen zijn, de mensen die nog in de fase van verwerken zitten blijkbaar deze fase niet 'gunnen' en er nogal overheen walsen.
Daarvoor is dit draadje niet bedoeld.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:16 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Helaas is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. De wereld is niet zo maakbaar als jij haar nu wilt voorstellen. En waarom zou iemand zichzelf die ellende van liefdesverdriet "willens en wetens" willen aandoen?

Lol, nou... als je er al vijf jaar mee bezig bent dan doe je toch iets niet goed. Dat vind ik een beetje zeiken zonder dat je ook echt actie onderneemt om het tegen te gaan. Een verbroken relatie is voor veel mensen juist een impuls om dingen anders te doen en dingen te ondernemen die ze in een relatie niet zo snel zouden doen. Die dingen hoef je natuurlijk niet te doen, maar als je na vijf fucking jaar nog geen enkele progressie hebt gemaakt met het verwerken dan wordt het tijd om professionele hulp in te schakelen (die overigens hetzelfde zal vertellen).

En wat jij zegt WW is gewoon kwatsch. Check mijn andere posts eens voordat je gaat zitten blaten.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:34 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Lol, nou... als je er al vijf jaar mee bezig bent dan doe je toch iets niet goed. Dat vind ik een beetje zeiken zonder dat je ook echt actie onderneemt om het tegen te gaan. Een verbroken relatie is voor veel mensen juist een impuls om dingen anders te doen en dingen te ondernemen die ze in een relatie niet zo snel zouden doen. Die dingen hoef je natuurlijk niet te doen, maar als je na vijf fucking jaar nog geen enkele progressie hebt gemaakt met het verwerken dan wordt het tijd om professionele hulp in te schakelen (die overigens hetzelfde zal vertellen).

En wat jij zegt WW is gewoon kwatsch. Check mijn andere posts eens voordat je gaat zitten blaten.

Je hebt nu een onprettige manier van communiceren. Zelfs na herkansing lees je wederom mijn post niet, uitgaande van je eigen woorden. Helaas....

Ik vind zelf 5 jaar ook wel lang maar aan de andere kant ik weet het fijne erachter niet.
Wel hoop ik dat die toch in die tussentijd wel allemaal dingen gedaan heeft zodat die verder kan want anders zou je 5 jaar op een vast punt zitten en dat is niet goed.

Het is niet zo dat je perse een relatie moet hebben om verder te gaan, maar het gaat toch om een stukje accepteren dat iemand er niet meer is.

Wel zou ik als het zo lang aan zou houden, zelf toch hulptroepen in roepen qua hulpverlening omdat je op een gegeven moment ook verder wilt en dan zijn sommige handvatjes wel handig. Op een gegeven moment moet je toch echt verder.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:56 schreef formerjellybean het volgende:
Ik vind zelf 5 jaar ook wel lang maar aan de andere kant ik weet het fijne erachter niet.
Wel hoop ik dat die toch in die tussentijd wel allemaal dingen gedaan heeft zodat die verder kan want anders zou je 5 jaar op een vast punt zitten en dat is niet goed.

Het is niet zo dat je perse een relatie moet hebben om verder te gaan, maar het gaat toch om een stukje accepteren dat iemand er niet meer is.

Wel zou ik als het zo lang aan zou houden, zelf toch hulptroepen in roepen qua hulpverlening omdat je op een gegeven moment ook verder wilt en dan zijn sommige handvatjes wel handig. Op een gegeven moment moet je toch echt verder.

Klopt, de ene mens is de andere niet, de ene relatie is de andere niet.. en de ene reden van uitgaan van de relatie is de andere niet.. Als oorzaak van beeindigen van een relatie bijvoorbeeld overlijden zou zijn, dan is dat weer heel anders dan overspel... Lengte van de relatie is ook niet relevant denk ik. Tenminste.. Mijn relatie van 7 jaar deed eigenlijk amper zeer, omdat het uitgeblust was...

Daarintegen mijn huidige relatie van 4 maanden die naar de knoppen is... Je wordt er uit gerukt als het op het hoogtepunt is, als je nog verliefd bent. Dus tja.. Is niet echt een vinger op te leggen

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:01 schreef Toefjes het volgende:

[..]

Klopt, de ene mens is de andere niet, de ene relatie is de andere niet.. en de ene reden van uitgaan van de relatie is de andere niet.. Als oorzaak van beeindigen van een relatie bijvoorbeeld overlijden zou zijn, dan is dat weer heel anders dan overspel... Lengte van de relatie is ook niet relevant denk ik. Tenminste.. Mijn relatie van 7 jaar deed eigenlijk amper zeer, omdat het uitgeblust was...

Daarintegen mijn huidige relatie van 4 maanden die naar de knoppen is... Je wordt er uit gerukt als het op het hoogtepunt is, als je nog verliefd bent. Dus tja.. Is niet echt een vinger op te leggen

QFT, vooral dat "eruit gerukt" zijn geeft vaak een hoop emotie. En precies wat je zegt over je langere relatie. Zo voelde het voor mij ook. Uitgeblust of geen andere wegen meer zien dan er maar mee te stoppen, we hadden genoeg geprobeerd en het werkte niet meer...

Nou, sinds die vijf jaar is er natuurlijk wel veel veranderd, maar lang niet allemaal positief. Studie is ingestort, `sociaal leven´ zo goed als verdwenen. Ik woon nu inmiddels wel op mijzelf, maar ja. Zit ik hier een beetje helemaal zelfstandig een huishouden te runnen. Ironisch genoeg de eis van vele vrouwen. Het stelt nu allemaal barweinig voor. In 2005 was ik oprecht blij. Zij is het gewoon helemaal.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:07 schreef Socios het volgende:
Nou, sinds die vijf jaar is er natuurlijk wel veel veranderd, maar lang niet allemaal positief. Studie is ingestort, `sociaal leven´ zo goed als verdwenen. Ik woon nu inmiddels wel op mijzelf, maar ja. Zit ik hier een beetje helemaal zelfstandig een huishouden te runnen. Ironisch genoeg de eis van vele vrouwen. Het stelt nu allemaal barweinig voor. In 2005 was ik oprecht blij. Zij is het gewoon helemaal.

Ik ken je verhaal niet, wellicht kun je iets meer vertellen? Heb je bijv. nog wel eens contact met haar en waarom is het verbroken?

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:08 schreef Wanderingwhy het volgende:
Ik ken je verhaal niet, wellicht kun je iets meer vertellen? Heb je bijv. nog wel eens contact met haar en waarom is het verbroken?

Zij meldde mij destijds dat ze er van de één of de andere dag met een ander vandoor ging. Dat is inmiddels alweer `uit´. Sporadisch contact met haar. Heel af en toe kom ik haar tegen.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 12:34 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Lol, nou... als je er al vijf jaar mee bezig bent dan doe je toch iets niet goed. Dat vind ik een beetje zeiken zonder dat je ook echt actie onderneemt om het tegen te gaan. Een verbroken relatie is voor veel mensen juist een impuls om dingen anders te doen en dingen te ondernemen die ze in een relatie niet zo snel zouden doen. Die dingen hoef je natuurlijk niet te doen, maar als je na vijf fucking jaar nog geen enkele progressie hebt gemaakt met het verwerken dan wordt het tijd om professionele hulp in te schakelen (die overigens hetzelfde zal vertellen).

En wat jij zegt WW is gewoon kwatsch. Check mijn andere posts eens voordat je gaat zitten blaten.

ja zat iedereen maar zo vreselijk nuchter en makkelijk in zijn of haar vel als jou. Dan had dit topic waarschijnlijk niet een lang leven gehad. Snap je wel: 5 jaar is lang. Maar de een draait een knop om en fluit makkelijk verder en de ander kan dat gewoon maar niet.

@Socios heb je nog wel contact met haar? Heeft zij de relatie dus verbroken? Zie je haar nog wel es..? (heb t topic niet gevolgd en ben wel nieuwsgierig).

Edit: lees t al Hoe is dat contact dan? via mail of .. kom je haar gewoon tegen en thats it? Weet ze dat jij je nog steeds zo kut voelt?

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:13 schreef Socios het volgende:

[..]

Zij meldde mij destijds dat ze er van de één of de andere dag met een ander vandoor ging. Dat is inmiddels alweer `uit´. Sporadisch contact met haar. Heel af en toe kom ik haar tegen.

Dus ook "eruit gerukt" bij wijze van spreken. Heb je met haar daarna nog een gesprek kunnen hebben om dingen af te sluiten? (je zult op z'n minst toch nog eens met elkaar contact moeten hebben voor bijv. de spullen over en weer)

Destijds één keertje vlak nadat het uit was elkaar nog gezien. Daarna hele tijd niet. Ik ben haar in de afgelopen vijf jaar 3 of 4 keer toevallig tegengekomen. Gedag zeggen of een klein praatje erbij. (We hebben absoluut geen ruzie ofzo.) In de stad en op het station. Het `giert´ dan door mijn lichaam.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:18 schreef Socios het volgende:
Destijds één keertje vlak nadat het uit was elkaar nog gezien. Daarna hele tijd niet. Ik ben haar in de afgelopen vijf jaar 3 of 4 keer toevallig tegengekomen. Gedag zeggen of een klein praatje erbij. (We hebben absoluut geen ruzie ofzo.) In de stad en op het station. Het `giert´ dan door mijn lichaam.

Dat "gieren" is het stuk waar je wat mee zal moeten gaan doen. Alsof je de hoop niet hebt willen opgeven? Ga dat eens inkleuren. Probeer alsnog of je haar kunt winnen en zo niet, weet je welke kleur je moet gaan geven.... Is dat een idee?

quote:

Dat "gieren" is het stuk waar je wat mee zal moeten gaan doen. Alsof je de hoop niet hebt willen opgeven? Ga dat eens inkleuren. Probeer alsnog of je haar kunt winnen en zo niet, weet je welke kleur je moet gaan geven.... Is dat een idee?

Haar terugwinnen, dat zou wel tof zijn :-) Bijna waardig om te verfilmen

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:24 schreef Toefjes het volgende:

[..]

Haar terugwinnen, dat zou wel tof zijn :-) Bijna waardig om te verfilmen

Er gebeuren wel gekkere dingen (nou niet meteen nog meer hoop krijgen Socios )

Dat zou prachtig zijn, ja. Als zij en ik weer bij elkaar komen.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:34 schreef Socios het volgende:
Dat zou prachtig zijn, ja. Als zij en ik weer bij elkaar komen.

Je kunt dromen. Je kunt doen.

Misschien dat het verschil tussen die twee je kan helpen in je te lange periode van verdriet. Ik kan het verkeerd hebben, maar het heeft er alle schijn van dat je niet hebt willen afsluiten. Als je niet afsluit kun je je ook niet openstellen "nieuwe ronde, nieuwe kansen" en dat is, na een mogelijke laatste keer kijken of je nog nieuw leven in kunt blazen, voor jou wel de beste optie.

* Mr.Myst is weer present

Waardeloze nacht gehad. Een uurtje of drie geslapen, twee uur wakker gelegen, en vervolgens weer in slaap gevallen om over haar te dromen. Dromen waarin je weer bij elkaar bent. Als je dan wakker wordt is het dubbel klote, omdat je een heel fijn gevoel had, maar dan is het ineens weer back to reality.
Ik heb nu echt zo'n ongelofelijke drang om contact op te nemen, maar ik moet mezelf beheersen. Ik schiet er immers niks mee op. Ik hoop dat ik dit vol kan houden...

Even deze quote uit het vorige topic gehaald.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 09:14 schreef backgammon het volgende:
Ik bouw zelf geen muren om mezelf bv te beschermen tegen haar, dat wil ik ook niet.
Ik verwerk het liever anders dan op een manier waar ik haar negeer.
Als ze wilt praten kan dat gewoon, ik zal haar niet negeren maar ik laat haar alle 1e stappen zetten mocht ze contact willen etc.
Ze weet hoe ik er over denk en dat ik voor een vriendschap wel open sta maar dan moet ik eerst het liefdesverdriet verwerken

Dit heb ik dus ook, alhoewel ik denk dat een vriendschap voorlopig niet gaat werken bij mij (al hoop ik dat wel). Ik mis haar in mijn leven, de goede gesprekken, het lachen en het huilen, het samenzijn, vooral dat laatste. Dat is eigenlijk zo allesomvattend, samen zijn. Al is het maar dat je samen op de bank zit met een arm om elkaar heen...
Ik weet niet of ik dat ooit los van haar kan gaan zien. Ik denk dat dat een hele lange tijd gaat duren. Ik ben nog lang niet over haar heen, en ik wil nog té graag dat het goed komt.

Over het verhaal van Socios:
Ik vind het heftig, dat je er zo lang mee bezig kan zijn, maar ik kan me er iets bij voorstellen. Niet alleen de relatie is voorbij, maar als een studie en een sociaal leven ook nog eens 'ingestort' zijn, is het des te moeilijker om ergens bovenop te komen. Dat ervaar ik nu zelf ook. Bij mij moet dan wel de kanttekening gemaakt worden dat het bij mij 'maar' 6 weken geleden is, dat het uit is gegaan. Ik kan natuurlijk niet zeggen hoe het mij over 5 jaar is vergaan.

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:41 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Je kunt dromen. Je kunt doen.

Misschien dat het verschil tussen die twee je kan helpen in je te lange periode van verdriet. Ik kan het verkeerd hebben, maar het heeft er alle schijn van dat je niet hebt willen afsluiten. Als je niet afsluit kun je je ook niet openstellen "nieuwe ronde, nieuwe kansen" en dat is, na een mogelijke laatste keer kijken of je nog nieuw leven in kunt blazen, voor jou wel de beste optie.

Dit vind ik erg mooi gezegd. Je slaat de spijker op zijn kop. 'Closure'...
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar inderdaad, probeer het af te sluiten.

Het is geen knoppie die je om zet dat weten we allemaal.

Alles heeft tijd nodig.

@Socios sta je wel open voor andere? na 5 jaar zo met je gevoelens te zitten heb je een hemels beeld van haar, maar het is niet zo dat zij de enige vrouw voor je is!

Probeer in te zien dat er 6.7miljard mensen zijn en denk je werkelijk dat die ene meid die bij je in het dorp/stad woont de ware is?
Ze is leuk, maar dat kan die meid tegenover je in de trein/bus ook zijn

quote:

Op donderdag 30 december 2010 13:48 schreef backgammon het volgende:
Het is geen knoppie die je om zet dat weten we allemaal.

Alles heeft tijd nodig.

@Socios sta je wel open voor andere? na 5 jaar zo met je gevoelens te zitten heb je een hemels beeld van haar, maar het is niet zo dat zij de enige vrouw voor je is!

Probeer in te zien dat er 6.7miljard mensen zijn en denk je werkelijk dat die ene meid die bij je in het dorp/stad woont de ware is?
Ze is leuk, maar dat kan die meid tegenover je in de trein/bus ook zijn

Nou ja...ff een reality check...zo leuk nu ook weer niet als ze er van de een op de andere dag met een ander vandoor gaat en jou met de scherven laat zitten.

Dat is iets wat mezelf erg helpt: Niet alleen kijken naar de periode waarin we samen geweest zijn, maar vooral de periode daarna. De periode waarin ze - wellicht om redenen - me zonder greintje respect is gaan behandelen, de periode waarin ze me zwart heeft zitten maken bij haar familie, de periode waarin ze eenzijdig niet inhoudelijk heeft willen worden waarom ze bepaalde dingen gedaan heeft.
Daardoor focust je beeld naar de werkelijkheid van nu en niet naar de - inmiddels - droom van toen....en de werkelijkheid van nu is toch de werkelijkheid waar je in leeft.

Edit: En ik denk nog steeds aan haar hoor....het maakt het alleen wel een stuk makkelijker er mee om te gaan...

quote:

Op donderdag 30 december 2010 14:14 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Nou ja...ff een reality check...zo leuk nu ook weer niet als ze er van de een op de andere dag met een ander vandoor gaat en jou met de scherven laat zitten.

Dat is iets wat mezelf erg helpt: Niet alleen kijken naar de periode waarin we samen geweest zijn, maar vooral de periode daarna. De periode waarin ze - wellicht om redenen - me zonder greintje respect is gaan behandelen, de periode waarin ze me zwart heeft zitten maken bij haar familie, de periode waarin ze eenzijdig niet inhoudelijk heeft willen worden waarom ze bepaalde dingen gedaan heeft.
Daardoor focust je beeld naar de werkelijkheid van nu en niet naar de - inmiddels - droom van toen....en de werkelijkheid van nu is toch de werkelijkheid waar je in leeft.

Edit: En ik denk nog steeds aan haar hoor....het maakt het alleen wel een stuk makkelijker er mee om te gaan...

Als ze zo over je praat, lijkt het me inderdaad iets makkelijker te worden. Ik weet op dit moment niet hoe ze over me praat, maar realistisch gezien kan ze me alleen verwijten dat ik niks van me heb laten horen op haar verjaardag. Verder heb ik niks verkeerds gedaan, en is er geen reden om me zwart te maken (niet dat die er hoeft te zijn, je kan ook iets verzinnen natuurlijk, of onredelijk zijn). Ik kan haar verder ook niet veel verwijten, alleen het feit dat ze niet zo lang met haar twijfels rondgelopen heeft (wat ik niet geloof overigens, maar dat terzijde), en dat ze me geen kans heeft gegeven.

In jou geval kan het dan wel iets makkelijker worden, maar het lijkt me ook ongelofelijk pijnlijk om erachter te komen dat iemand zo over je praat..

Ach, ook al heb je niks gedaan. Ze verzint wel wat . Zo gaat dat nou eenmaal vaak (misschien ben je 1 van de "gelukkige" die het niet overkomt hoor!).

Morgen lekker thuis werken, #zinin en in de avond een leuk feestje.