quote:
Op zondag 2 januari 2011 13:47 schreef arucard het volgende:Maar jij denkt dus dat kabouters echt bestaan? Of dat het waarschijnlijk zou zijn?
Denken niet, weten wel

, zo bestaan er ook Kelpies, Undines, Nymfen, Elfen, Walkuren, Najades.. moet ik doorgaan? Het zijn gewoon benamingen voor verschillende energievormen die thuishoren bij een bepaald element.
quote:
Op zondag 2 januari 2011 13:50 schreef MisterSqueaky het volgende:[..]
Aangezien je er op staat hierop door te gaan... ga ik maar mee.
Geef eens wat voorbeelden van verdieping en kennis die we zouden missen ?
Liefst verband houdend met kabouters natuurlijk.
Verdieping is persoonlijk, waar de een z'n voldoening haalt uit kunst of autoracen, haalt de ander uit het verbouwen van eigen groenten of het verbeteren van een record.
Verdieping halen uit de wereld om je heen, uit al haar lagen, dimensies en vormen is verdieping halen uit je eigen leven, uit die van anderen en zowel uit het bewuste als onbewuste. Het leert je het leven vanuit zoveel opzichten meer te bekijken dan altijd maar rationeel vastgelegd kan worden.
Kabouters for instance zijn Aardegeesten/feeën/wezens.. hoe je het ook wilt noemen, ze zijn de verzorgers van planten, bloemen en bomen. Hun wijsheid is belangrijk voor voor onze lichamen en levens (aarde vertegenwoordigd, solide structuren, tastbaarheid, het lichaam

). Aarde bevat en geeft vorm, bouwt en bescherm, bevat schatten en onthult het ritme van de natuur en van onze eigen lichamen.
Kabouters geven elke rots, elk kristal en elk bloembed en speciaal karakter zodat al die dingen iets kunnen onthullen. Ze vliegen niet en hun levens zijn eindig (ja ook kabouters gaan dood

).
Daarnaast is "kabouter" een generieke term voor verschillende aardelementalen en lijken ze geenszins op de kleine kaboutertjes die we uit boeken kennen!!
Ze zorgen overal voor kleur en vorm en helpen ons in balans te komen met de energieën van de aarde. Als we niet voldoende instinctief contact hebben met deze wezens hebben, worden we wereldvreemd en ineffectief. We gaan onze lichamen en gezondheid verwaarlozen, raken verloren in waanbeelden of een denkbeeldige wereld. Deze wezens kunnen ons van simpele dingen laten genieten kunnen ons gevoel voor timing verbeteren en een kans op echt succes geven.
Ze wekken in ons een verering voor al wat leeft en voor het vermogen onze persoonlijke belangen af te wegen tegen die van anderen zodat we niet inhalig worden.
Van alle elementalen hebben kabouters misschien wel het meeste te lijden gehad van ons misbruik van de Natuur en onze eigen lichamen. Maar door hun trouwe aanwezigheid (opgemerkt of niet) laten ze zien dat er sterke krachten bestaan in de Aarde.
De LeprechaunDe leprechaun is misschien wel de beroemdste van alle aardfeeën. Hij is een Ierse kabouter en er zijn maar weinig Ierse families die niet een lid hebben die ooit een leprechaun gezien hebben.Het is bekend dat leprechauns meestal van top tot teen in groen gehuld zijn. Het zijn solitaire, mannelijke feeën van ongeveer 1m hoog.
Leprechauns zijn schoenmakers en meestal niet erg vriendelijk

. Ze hebben vaak een geheime schat en als een mens een leprechaun vangt, kan hij of zij hem overhalen de plaats ervan te verraden; maar als de mens zijn ogen slechts een fractie van een seconde van hem afhoudt, verdwijnt de leprechaun, met zijn goud.
DwergenVan Ijsland tot India waren dwergen traditioneel de feeën die in de aarde leefden en de bodemschatten ontgonnen en tot prachtige voorwerpen verwerktenDe Ijslandse volksverhalen, de Edda, beschrijft hoe de oude Goden de wereld maakten van het ontleedde lichaam van de reus Ymir. Terwijl ze dit deden vielen er maden uit zijn rottende vlees en dat werden de dwergen

.
De goden gaven hen veel kracht en intelligentie en stuurden hen weg om onder de grond te leven. De dwergen hebben magische stenen die hun wijsheid geven en onzichtbaar laten worden. Ze beschermen de bronnen van de aarde, vooral mineralen en spoken in grotten en mijnen.
Berggebieden zijn favoriete plaatsen van dwergen en ze kunnen moeiteloos door de aarde bewegen. Ze zijn klein, hun huid is grijs en ze zien er heel oud en afgeleefd uit. Vaak verstoppen ze hun voeten, want die zien er soms uit als die van een kraai of gans en staan naar achteren. Deze wezens zijn overdag niet te zien, want een zonnestraal doet ze verstenen. De dwergen zijn wat triest, want er zijn geen vrouwen en nieuwe dwergen moeten door hen uit levend gesteente gemaakt worden.
Daarom worden ze er misschien van beschuldigd menselijke baby's te stelen en een wisselkind in hun plaats te leggen, wat een verschrompelde dwerg kan zijn.
Dwergen kunnen mensen helpen door hun kunstvoorwerpen te lenen voor feesten, maar de meeste zijn uit de bewoonde gebieden verdwenen. De dwergen hielpen ook de goden. In een Noors verhaal knipt de ondeugende god Loki alle gouden lokken van de godin Sif af terwijl zij sliep. Haar man, de machtige dondergod Thor, was woedend en Loki vluchtte naar de dwergen.
Ze waren zo slim nieuw haar te spinnen, van puur goud, het op Sifs hoofd te planten en te laten groeien. Loki werd gespaard om nog meer kattenkwaad uit te halen.
Dwergen zouden inspiratie en wijsheid delen met hen die erom vroegen.
KnockersKnockers waren actief in de dagen van de tinmijnen van Cornwall. Ze waren vriendelijk voor de mijnwerkers, want ze klopten om hun te laten weten waar rijkste ertsaders zaten. Knockers maakten zich meestal alleen bekend door geluid, maar mijnwerkers meldden ook ze gezien te hebben - kleine mannen die op een stuk hout zaten of rare streken uithaaldenDeze feeën worden ook wel 'bergmannetjes' of 'klopgeesten' genoemd. Ze houden zich op met zaken van de aarde en zijn met hun eigen mijnbouw bezig.
Hoewel ze meestal goedaardig zijn kunnen Knockers zich net als alle feeën beledigd voelen en ze houden niet van schelden of fluiten. Ze houden niet van dingen in de vorm van een kruis en mijnwerkers waren daarom heel voorzichtig om niets op die manier te markeren. Een aversie tegen het kruis heeft niets met satanische associaties te maken, maar mogelijk met het feit dat alle feeën weten dat ze door het christendom gedemoniseerd zijn - en dus zijn ze beledigd!
Het gelijkarmige kruis is tevens een krachtig symbool van de materiële wereld en de vier windstreken. Aardgeesten kunnen het heel goed
hun speciale teken vinden.
CerridwenCerridwen is een fee uit Wales en de Onderwereldgodin van verandering en vruchtbaarheid. De zeug is een van haar symbolen, omdat zij zo vruchtbaar is.Haar dochter Creirwy was het mooiste meisje ter wereld. Haar zoon heette Afagddu, wat 'duister' betekent. Hij was zo lelijk dat Cerridwen dat wilde compenseren. Ze brouwde een magische drank in haar toverketel die de ongelukkige jongen wijsheid en inspiratie zou geven. Het brouwsel moest een jaar en een dag pruttelen, dus riep Cerridwen de hulp in van een jongen, Gwion, in om te helpen roeren.
Op een dag, toen Cerridwen weg was om kruiden te zoeken voor de drank werd Gwion moe van het roeren en viel in slaap. Toen hij wakker schrok, viel de lepel en een druppel van de hete vloeistof kwam op zijn duim. Om de pijn te verlichten zoog hij er aan en werd hij onmiddelijk de bezitter van de oneindige wijsheid die voor Afagddu was bestemd.
Toen Cerridwen terugkwam, probeerde Gwion zich te verstoppen, maar de fee merkte wat er gebeurd was en was furieus. Ze zat hem eindeloos achterna. Hij veranderde in een haas en vluchttem, maar zij werd een hazewindhond; hij werd een vis en zij een otter; hij werd een vogel en zij een havik.
Uiteindelijk werd hij een graankorrel, maar ze veranderde zichzelf in een kip en at hem op. Negen maanden later baarde Cerridwen Taliesin. De beste van alle barden.
Dit verhaal wordt vaak geïnterpreteerd als een inwijdingsverhaal. Gwion en Cerridwen passeren alle vier elementen: vuur met de snelle hazewindhond en de haas, water met de vis, lucht met de vogel en aarde met de kip en het graan.
Dat betekent dat ze inwendig getransformeerd worden door diepe ervaringen, wat een van de geschenken van het feeënrijk is. Vervolgens geeft dit creativiteit, zoals bij Taliesin.
Cerridwen vertegenwoordigd de diepe kracht van de aarde, die alles veranderd. Het is ieders graf als hij sterft, maar tevens de baarmoeder waarin alles groeit. De aarde bevat het mysterie van leven en dood, want het leven is afhaneklijk van de dood en de dood volgt het leven op.
Het transmuterende leven van Cerridwen vertegenwoordigd ook de kringloop van de seizoenen, waarin alles veranderd.
Deze donkere godin heeft de sleutel tot wijsheid van de Onderwereld, waarvoor woorden niet genoeg zijn.
PanPan is een oude God van herders en buitenleven. Zijn naam betekent 'alle', wat suggereert dat hij de stille krachten van de aarde belichaamt. Het woord 'paniek' komt van Pan; alleen zijn in de enormheid van de Natuur kan angstaanjagend zijn. Pan heeft de voeten van een bok, dierenpoten, een menselijke romp en en hoorns, wat een combinatie is van verschillende levensniveaus.In het oude Arcadia werd Pan verliefd op de mooie nimf Syrinx, maar ze wilde hem niet. Eerst nam Pan dat niet serieus - zoveel nimfen waren voor hem weggerend, maar nooit echt snel, en uiteindelijk had hij altijd zijn gang kunnen gaan.
Lachend achtervolgde hij haar, maar Syrinx rende als de wind en hij kon haar horen jammeren. Ze kwamen bij een rivier en Syrinx kon nergens heen. Normaal gesproken zou Pan de giechelende Nimf nu gegrepen hebben, maar Syrinx was overstuur - verbaasd keek Pan toe hoe ze haar armen ophief en de andere goden om hulp smeekte.
Pan was een wellustige god en zijn charmes hadden hem nooit in de steek gelaten. Als hij haar niet zou laten schrikken, zou ze vast wel begrijpen wat voor plezier hij haar kon schenken en zou ze in zijn armen smelten! Hij naderde haar langzaam, maar toen hij dichterbij kwam, veranderde haar vorm en kon hij door haar heen de rivier zien. De lieftallige nimf was in een bosje riet veranderd.
Pan zat verloren bij de rivier en luisterde naar het klaaglijke geluid van de wind in het riet. Toen kreeg hij een idee. Zijn geliefde was dan misschien verdwenen, maar hij kon nog wel muziek maken. Zorgvuldig plukte hij de beste rietstengels en bond die samen met gras tot een panfluit.
Toen liep hij langzaam door het bos, de aangrijpende klanken producerend die zijn handelsmerk zijn geworden.
Pan is niet zomaar een minstreel met liefdesverdriet - hij is een creatieve pragmaticus die weet hoe je ergens het beste van moet maken. Voel je je gedwarsboomd, dan kan hij je laten zien hoe je een nederlaag in succes veranderd.
AardmannetjesAardmannetjes komen vooral in het westen van Engeland voor (Cornwall, Devon en Somerset).Vroeger geloofde iedereen in aardmannetjes en hadden alle huizen een rand op het dak waar deze feeën konden dansen. Hun favoriete plekken waren de prehistorische plaatsen waarvan er in het westen van Engeland veel waren, bij monolieten, langs rivieroevers en in feeënheuvels. Aardmannetjes dragen witte jassen en groene kousen met glanzend gepoetste schoenen.
Aardmannetjes zijn kleine, groene wezens die over heuvels en dalen te horen zijn. De aardmannetjes van Dartmoor kunnen op wilde pony's rijden die ze plagen en hun manen knopen. Sommigen denken dat ze in egels kunnen veranderen.
Er zijn mensen die geloven dat deze feeën de zielen zijn van de prehistorische bewoners van Engeland en dat ze steeds kleiner worden, tot ze uiteindelijk helemaal zullen verdwijnen. Dit is vergelijkbaar met de Ierse mensen van de Sidhe. Deze wezens verdwijnen inderdaad uit het zicht, maar dat komt alleen omdat wij met onze 'wetenschappelijke' blik niet meer in staat zijn ze te zien.
Aardmannetjes houden ervan reizigers op het verkeerde pad te leiden en er zijn veel verhalen over verdwaalde reizigers die dagenlang in bossen en moerassen verdwenen. Aardmannetjes zijn er om het leven niet te serieus te nemen, lachen is een geweldig medicijn.
Gwyn ap NuddGwyn is de Welshe koning van de Onderwereld en heerser over de feeën van Wales die Tylwyth Teg heten. Dit zijn beeldschone, maar ondeugende wezens, die hun domein in de aarde met jaloezie verdedigen. Gwyn voert tevens de wilde jacht aan, naar zijn domein onder Glastonbury Tor in Somerset.Er is veel poëzie over Gwyn geschreven, want hij is een held die elk meifeest met zijn alter ego Gwythyr vecht om de hand van de schone fee Crieddyled. Volgens de legende trouwde Crieddyled met haar minnaar Gwytyr, maar Gwyn ontvoerde haar voor het huwelijk geconsumeerd kon worden. Dit is een heel oud verhaal over de machten van licht en duister, winter en zomer die elke lente en herfst moeten vechten om de hand van de aardgodin. De godin kan hierin passief lijken, maar ze bezit eigenlijk de diepe wijsheid dat er voor alles een seizoen is en dat, hoewel er veldslagen gewonnen en verloren worden, zij en haar kringloop voort duren. Gwyn en Gwythyr moeten elk jaar met elkaar vechten, tot het einde der tijden.
Een ander verhaal vertelt hoe Gwyn St. Collen boven op de Tor ontbood, nadat deze bezwaar had gemaakt tegen het feit dat Gwyn de 'heer van de Onderwereld' genoemd werd. Aarzelend ging de heilige naar de ontmoeting en nam een fles gewijd water mee. Boven op de Tor stond een schitterend kasteel met mooie maagden en knappe jongemannen, die op de muziek van de minstrelen dansten. In het midden zat Gwyn, op een gouden troon. Hij nodigde de heilige uit van voedsel te eten, maar Vollen weigerde en gooide het gewijde water over Gwyn, waarop het hele gezelschap en het kasteel verdwenen en St. Collen alleen op de kale Tor achterbleef.
Ondanks de belediging door het heilige water is Gwyn nog steeds bij de mensen, want hij is een geest van de seizoenskringloop die eeuwig voortgaat, terwijl de wereld draait tot de tijd van de mensen ten einde is.
Als we moed nodig hebben om het onvermijdelijke onder ogen te zien, verandering door te maken en door welk deel van de Onderwereld we dan ook moeten gaan, kan Gwyn het hart sterk maken en je laten weten dat, hoe erg alles ook lijkt, de dingen vroeg of laat weer in ons voordeel zullen keren en we zullen triomferen.
De Groene ManDe term 'groene man' is eigenlijk vrij nieuw, want die komt van de auteur Kathleen Basford, uit haar boek met die naam uit 1978. Zijn geest is echter zo oud als de prehistorische bossen die ooit de aarde overdekten.De groene man wordt meestal als een bladermasker afgebeeld. Hij kan als menselijk hoofd omringd door bladeren afgebeeld worden, of het gezicht is van de bladeren gemaakt.
Het kan er zelfs nog wilder uit zien, er kan vegetatie uit zijn mond komen.
Beelden van de groene man zijn in talloze kerken in Engeland en Europa te vinden, zelfs in Moskou en Delhi. Hij kan in steen of hout uitgehouwen zijn, of in een glas-en-loodraam te vinden zijn. Meer recentelijk is de beeltenis van de groene man verschenen op openbare gebouwen, cafés, op muren, parkbanken en in woningen.
De groenen man is tevens verweven in lokale gebruiken, zoals de meifeest processie in Hastings, die in 1979 door Mad Jacks Morris Dancers nieuw leven ingeblazen werd.
Maar hoe zit het met de echte groene man? Hij is overal te vinden waar vegetatie is - hij is een van de makkelijkste geesten om mee in contact te komen. Waar groen is, is hij. Hij heeft vele gezichten en vaak veranderd zijn gezicht terwijl je naar hem kijkt. Je kun zijn gelaatstrekken herkennen als je naar de bast van een oude boom kijkt, of in een gordijn van groene bladeren.
Laat de blik iets wazig worden door niet goed te focussen, dan zal de groene man in al zijn wild- en wijsheid verschijnen.
De groene man is de kwintessens van groei. Hij is heel machtig, want hij is de niet te stoppen drang van het leven zichzelf te vereeuwigen. Die is zo sterk dat groene scheuten zelfs door beton heen groeit, op zoek naar licht, als bewijs dat Moeder Aarde nog altijd de baas is. De groene man is haar gezant.
CernunnosCernunnos is de gehoornde god van het wilde woud. Hij is de beschermer van alle boswezens, maar hij is tevens de jager. Hij belichaamt de kringloop van het leven, die groei en verzorging, maar ook dood en vernietiging omvat. Zijn gewei duidt op kracht, vitaliteit en een aards uithoudingsvemogen.Cernunnos is een mysterieuze en dubbelzinnige figuur, want zijn boodschap is dat gejaagde en jager in feite een zijn in de spiraal van het leven. Waarschijnlijk werd Cernunnos in de dagen van de jagersverzamelaars regelmatig aangeroepen (hoewel onder een andere naam) door jagers die zicht met hun prooi wilden identificeren.
Dat ging niet alleen over leren een dier te vangen, maar ook over het eren en respecteren ervan, en het erkennen van de afhankelijkheid ervan, zoals de oorspronkelijke bewoners van Noord Amerika doen met de buffel. Het ging tevens over het besef dat de jager vroeg of laat gejaagde wordt, door zijn eigen dood en zijn gebeente terug zal geven aan de aarde om nieuw leven te voeden.
Cernunnos wordt ook wel Herne genoemd. Hij kan zich voordoen als gehoornd figuur in de mist, of als hert.
Robin HoodRobin is een van de grootste legendarische figuren uit de Engelse folklore, maar de verhalen kunnen heel goed uit een niet-menselijke bron komen: Robin Hood, de bandiet, woonde in het groene woud, droeg groene kleding en schoot (zoals veel elven) gevaarlijke pijlen af: Robin Goodfellow is een ondeugende geest, die zich als een aardmannetje gedraagd. De legendes zijn waarschijnlijk een combinatie van beide verhalen.Robin is een natuurgod en heeft, zoals alle aardgeesten, een hekel aan hebzucht en onrecht. Respecteer het woud en Robin is je gids op de groene paden. Zijn streken zijn er om een gevoel voor waarden te herstellen en een van zijn geschenken is plezier in de rijkdommen van het leven.
Robins pijlen kunnen op een geestesvlucht wijzne en pijlen worden vaak in verband gebracht met de wereld van geesten. Vuurstenen pijlpunten uit de steentijd werden vaan 'elfenschot' genoemd. Er een vinden betekent een hoop geluk.
ReuzenReuzen maken deel uit van veel scheppingsmythen. Er wordt vaak aangenomen dat feeën klein zijn, maar dat is echt niet altijd het geval en reuzen maken ook deel uit van het feeënrijk.Deze wezens zijn de belichamingen van de primaire krachten van een deel van de natuurlijke wereld, die de schatten van moeder Natuur bewaken. Er zijn bergreuzen, bosreuzen en rivierreuzen en ze zijn wijs en sterk. Hun energie lijkt die van mensen te vergroten, dus ze kunnen angstaanjagend overkomen op eenieder die slechte bedoelingen heeft, want ze reflecteren hun eigen boosaardigheid.
Wezens als de yeti (de verschrikkelijke sneeuwman) en bigfoot zijn zulke feeën en ze zijn heel moeilijk vinden, omdat ze de levende adem van hun omgeving zijn en erbinnen kunnen transmuteren of onzichtbaar kunnen worden. Aan hun voetafdrukken kun je zien dat er dingen in deze wereld zijn die veel groter zijn dan wij kunnen bevatten. Reuzen herinneren je eraan nederig te zijn; ze zijn dan ook veel meer dan gewone mensen en houden de eer oog door een goed en natuurlijk leven te leiden, in harmonie met hun omgeving.
De boodschap van reuzen is dat alles in het juiste perspectief gezien moet worden. Ze dragen inspiratie bij zich hoe we beter kunnen worden dan we zijn, sterker en effectiever. Deze wezens kunnen ook bepaalde gebieden of iets wat groeit beschermen. Ze kunnen zich aangetrokken voelen tot de zwakken, de stillen, of tot zij die onschuldig en kinderlijk zijn. Reuzen passen vaak op dingen die niet op waarde geschat worden, alsof hun grootte wil zeggen: 'Dit is wél belangrijk!'.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dit zijn voornamelijk voorbeelden van Aardfeeën/geesten/wezens. Er zijn ook nog Water, Vuur, Lucht en zelfs Huis en Haard feeën

. De hele kennis zelf is al een verrijking opzich, het stimuleert enigszins nog datgene wat in deze tijd af wordt gedaan als sprookjes, fictie, bullshit, onzin.
Dit soort verhalen, dit soort boodschappen en kennis vind je niet in de wetenschap, de wetenschap wil (en das hun goed recht) antwoorden, 'feiten', maar die zijn alleen geldig als ze slechts rationeel gezien aangetoond kunnen worden.
Dat is m.i. niet alleen bekrompen en leven in een grijze wereld, maar ook nog eens ontzettend jammer, omdat men bronnen en plekken overslaat waar eeuwenlang wijsheid en kennis is gewonnen en ontdekt...
We zijn hoe dan ook in, zeker in deze maatschappij, het contact ontzettend verloren met onszelf. Alles wordt bestreden met medicijnen, pilletjes, gesprekken, therapie dit en therapie dat, maar luisteren naar onszelf? En dan bedoel ik echt naar jezelf luisteren in de stilte die je amper nog kan bereiken... nee.. dat doen nog maar zeer weinig mensen.
Men mag zeggen wat ze willen, men mag voor de wetenschap kiezen of lekker blijven zweven op die wolk, I don't care, maar het een of het ander afdoen als bullshit is ontzettend respectloos. Niet voor niets is er een zinnetje als "Everytime you say you don't believe in faeries, they die.".. Men maakt zichzelf kapot door niet meer te kijken en niet meer te luisteren.