De kunst van het loslaten van je ex #135

Verveel me de tering, wou dat ik was gaan werken vandaag hehe.

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:15 schreef Male23 het volgende:
Verveel me de tering, wou dat ik was gaan werken vandaag hehe.

Mooi moment om lekker te gaan malen over het afgelopen jaar

Ik heb gelukkig genoeg te doen dus ga me vanmiddag zeker niet vervelen!

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:15 schreef Male23 het volgende:
Verveel me de tering, wou dat ik was gaan werken vandaag hehe.

Ik wou dat ik werk had.

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:15 schreef Male23 het volgende:
Verveel me de tering, wou dat ik was gaan werken vandaag hehe.

Op het werk is het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn hoor. Mijn eerste werkdag in meer als een week, en de gedachten dwalen héél gemakkelijk af naar de ex en de dingen die er tussen ons gebeurd zijn. Het nadeel van een IT-job

Ik heb ook een IT job maar zit de hele dag kernels te compilen ik denk hier totaal niet aan me ex.

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:28 schreef ex het volgende:
Ik heb ook een IT job maar zit de hele dag kernels te compilen ik denk hier totaal niet aan me ex.

....en natuurlijk ook FOK! te volgen...

Dat sowieso, en minecraften, facebooken...

quote:

Op maandag 27 december 2010 14:20 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Ik wou dat ik werk had.

Ik ook, al was het alleen maar om m'n gedachten ergens anders op te krijgen. Vandaag even een rotdag. De boosheid is weer verdwenen (ik kan niet boos zijn, hoe graag ik dat nu ook zou willen), en heeft plaatsgemaakt voor teleurstelling. Geen zelfmedelijden, maar wel de vraag waarom ze het weer zo achterlijk heeft aangepakt, heeft ze niet door dat ze me hier weer hoop door heeft gegeven, beseft ze niet hoe moeilijk ik het er mee heb (ondanks dat ik dat heb aangegeven)?

Ze is jarig, maar ik heb niks van me laten horen. De bos rozen die ik wilde sturen, stuur ik natuurlijk niet. Ik had haar om 0:00 uur willen sms'en ('Gefeliciteerd, ik hoop dat ik de eerste ben die je een berichtje doet, zoals jij voor mij ook de eerste was'), maar ook dat heb ik niet gedaan. Daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel wel of ik nu iets van me moet laten horen. Gevoelsmatig wil ik een berichtje sturen, maar wat schiet ik ermee op? Ze verwacht ongetwijfeld iets van me te horen, misschien moet ik daarom juist niks van me laten horen.
Ik wil verder met mijn leven, ik MOET verder met mijn leven. Ik wil verder met haar, maar op dit moment zit dat er niet in, en de kans dat het de komende tijd gaat gebeuren is nihil. Ik heb geen hoop meer, maar als ik naar het verleden kijk (moet ik niet doen!) kan ik niet anders dan constateren dat we het ongelofelijk goed hadden samen, en dat ze dat moet gaan missen. Maar dat is natuurlijk puur vanuit mijn eigen gevoel.

Eerst vandaag maar eens door zien te komen. Hopelijk wordt 2011 een beter jaar, veel slechter dan 2010 kan het ook niet (en dan doel ik echt niet alleen op mijn relatie). 2011 moet de start worden van de rest van mijn leven, dat wil ik graag. Nu maar hopen dat dat gaat gebeuren.

Ik besef me terdege dat ik erg depressief overkom op dit moment. Ik denk dat die dagen erbij horen, ik hoop dat het de komende tijd langzaam beter zal gaan. Ik heb me nooit beseft dat 'liefdesverdriet' zo ver kan gaan, zo diep kan zitten. Op dagen als vandaag vraag ik mezelf soms af wat het leven nog waard is. Gelukkig zijn die gedachten ook weer vrij snel weg, en mochten ze de komende tijd heviger terugkomen, weet ik dat ik hulp moet gaan zoeken. Op dit moment denk ik dat dat nog niet nodig is, dat ik deze fase door moet komen. Het heeft natuurlijk ook veel te maken met de feestdagen, haar verjaardag. Ik had het idee dat ik midden vorige week verder was, dan dat ik nu ben. Dat komt puur door het feit dat ze contact op heeft genomen, me heeft uitgenodigd en me (onbewust?) hoop heeft gegeven. Het komt vast weer goed, dat zal allemaal wel. Nogmaals, op naar 2011, en proberen er een dikke streep onder te zetten.

Zoo ik veveel me toch een partij Eigenlijk geen flauw idee wat ik tot oud en nieuw moet gaan doen behalve een beetje sporten
Straks denk ik maar even een cv' tje opstellen, voedingsschema maken, agenda bijwerken etc

@ Tara, imo heeft jouw verhaal 2 kanten..

Enerzijds vind ik ''slechts'' 3 maanden modderen na een relatie van 4 jaar niet bepaald lang. Als je daarmee bedoelt dat het voor die tijd wel grotendeels goed ging, dan zou ik echt de relatie niet zo snel beeindigen..

Anderzijds herken ik me wel in je verhaal. Mijn relatie duurde welliswaar niet zo lang, maar ik heb ook meegemaakt dat we ( voornamelijk ik ) steeds weer afspraken maakte, zei dat het beter ging worden etc etc, maar een dag later was ik het alweer vergeten. Zulke dingen verliezen hun betekenis als ze vaak gezegd worden...

In mijn geval was er echt een break up voor nodig om in te zien wat ik fout heb gedaan. Nooit meer een 2e kans gekregen overigens, wil ik inmiddels ook niet meer, maar doormodderen blijft vaak knoeien is mijn mening...

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:08 schreef Mr.Myst het volgende:
Eerst vandaag maar eens door zien te komen. Hopelijk wordt 2011 een beter jaar, veel slechter dan 2010 kan het ook niet (en dan doel ik echt niet alleen op mijn relatie). 2011 moet de start worden van de rest van mijn leven, dat wil ik graag. Nu maar hopen dat dat gaat gebeuren.

Ik doe met je mee. Als het niet slechter kan worden kan het echt alleen maar beter worden!

Ik zit me echt in te houden om me ex niet uit te nodigen voor een etentje/avondje bios noem maar op.

Ik weet dat het niks oplevert dus ik doe het niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat er een gedeelte van me het wilt.. Jammer! Ik dacht dat ik er wel klaar mee was .

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:16 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Niet alleen hopen dat gaat gebeuren, maar het er zelf ook naar maken! Komt wel goed

Ik ga het proberen, echt waar. Ik besef me dat het 'geluk' me niet aan zal komen waaien, daar moet ik echt wat voor doen. En, hoe symbolisch het ook is, de start van een nieuw jaar, moet de start zijn van een nieuw begin. De feestdagen zijn dan gelukkig voorbij, het enige wat nog even kut is, is 9 januari. Dan zouden we twee jaar samen zijn geweest. (En kijk, met dat soort gedachten ga ik de mist weer in, ik moet proberen om dat soort dingen uit m'n hoofd te krijgen)

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:40 schreef Natalie78 het volgende:

[..]

Ik doe met je mee. Als het niet slechter kan worden kan het echt alleen maar beter worden!

Precies! Dat is dé instelling! Probeer om zo min mogelijk terug te denken aan het verleden en kijk vooruit! (En dat is wederom zo makkelijk gezegd! )

Ik wil graag weer aan het werk, daarnaast een cursus/korte studie gaan volgen en zorgen dat ik weer veel meer sociale contacten krijg. Ik heb gisteren zelfs al brochures van de Open Universiteit aangevraagd. Die ga ik binnenkort doorlezen, en kijken of er een geschikte studie voor me tussen zit.

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:48 schreef ex het volgende:
Ik zit me echt in te houden om me ex niet uit te nodigen voor een etentje/avondje bios noem maar op.

Ik weet dat het niks oplevert dus ik doe het niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat er een gedeelte van me het wilt.. Jammer! Ik dacht dat ik er wel klaar mee was .

Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, maar ik zat er vannacht/vanmorgen nog over te denken om deze week een sms'je te sturen om ook lekker samen uit eten te gaan. Op het moment dat ik dit nu weer zal gaan denken, ga ik mijn vorige post nog een keer lezen.
Ik moet haar nu echt loslaten (gevoelsmatig), dat kan ik niet doen door met haar op te gaan trekken of contact te onderhouden. Ik hoop dat ze teleurgesteld is dat ze vandaag niks van me hoort vanwege haar verjaardag. Enerzijds met de gedachte: Wees maar teleurgesteld, zo teleurgesteld dat je je er echt aan gaat houden om geen contact op te nemen... Anderzijds denk ik: Misschien ga je je dan beseffen wat je mist, 'you don't know what you got 'till it's gone'. Al moet ik met dat laatste geen rekening houden.
Ik hoop dat ik hier verstandig aan doe.

Maar goed, op naar 2011.

Tja, ik heb haar al los gelaten hoor, alleen door het contact van gister (denk ik?) waait het vuurtje weer een beetje op. Het ging echt al dagen, nee weken prima.. Jammer!

Je moet inderdaad niet in het verleden leven, daar heb je geen reet aan. Zelfs gister is al weer voorbij.

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:48 schreef ex het volgende:
Ik zit me echt in te houden om me ex niet uit te nodigen voor een etentje/avondje bios noem maar op.

Ik weet dat het niks oplevert dus ik doe het niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat er een gedeelte van me het wilt.. Jammer! Ik dacht dat ik er wel klaar mee was .

Oooh lastig he. Verleidelijk ook. Vooral 's avonds en 's nachts en dagen als deze, "feest"dagen, wanneer alles sowieso erger lijkt. Bij de behoefte gewoon hier posten, praten wij het wel uit je hoofd.

Net een fijne email gekregen van ex. Heel fijn. De hoi en "gr" laat hij nu maar helemaal achterwege, slechts 1 zin. Over dat lopende dingetje dus, status ervan.

Lopende dingetje moet maar heel snel doorlopen, hier word ik gek van, toch steeds weer even slik, email van... Zou hem het liefst terugmailen en vragen hoe zijn kerst is geweest, of hij al een huisje heeft gevonden of nog bij zijn ouders woont, vast niet, of hij gelukkig is, etc. Nou ja. Zo eens wat afleiding zoeken her en der.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:29 schreef Mr.Myst het volgende:

[..]

Ik ga het proberen, echt waar. Ik besef me dat het 'geluk' me niet aan zal komen waaien, daar moet ik echt wat voor doen. En, hoe symbolisch het ook is, de start van een nieuw jaar, moet de start zijn van een nieuw begin. De feestdagen zijn dan gelukkig voorbij, het enige wat nog even kut is, is 9 januari. Dan zouden we twee jaar samen zijn geweest. (En kijk, met dat soort gedachten ga ik de mist weer in, ik moet proberen om dat soort dingen uit m'n hoofd te krijgen)

[..]

Precies! Dat is dé instelling! Probeer om zo min mogelijk terug te denken aan het verleden en kijk vooruit! (En dat is wederom zo makkelijk gezegd! )

Ik wil graag weer aan het werk, daarnaast een cursus/korte studie gaan volgen en zorgen dat ik weer veel meer sociale contacten krijg. Ik heb gisteren zelfs al brochures van de Open Universiteit aangevraagd. Die ga ik binnenkort doorlezen, en kijken of er een geschikte studie voor me tussen zit.

Is het ook, hoor! Wat mij heeft geholpen en nog steeds helpt is verandering van spijs. In alles. In mijn omgeving, huishoudelijke gewoontes (ander merk wasmiddel, pleepapier en pindakaas, niet meer zijn hagelslag maar gewoon het huismerk want dat is verdorie zoals ik altijd al zei net zo lekker, zulke kleine dingen), nieuwe mensen leren kennen, nieuwe plekken om uit te gaan, kortom, alles anders. Alleen zo kan ik persoonlijk in ieder geval, vooruit.

En goed dat je bezig bent om nieuwe sociale contacten te vinden. Als je gemotiveerd bent kun je alles. If you can dream it, you can do it is een mooie quote van Walt Disney.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:34 schreef ex het volgende:
Tja, ik heb haar al los gelaten hoor, alleen door het contact van gister (denk ik?) waait het vuurtje weer een beetje op. Het ging echt al dagen, nee weken prima.. Jammer!

Je moet inderdaad niet in het verleden leven, daar heb je geen reet aan. Zelfs gister is al weer voorbij.

Hier hetzelfde dus. Soms is het met 2 stappen vooruit, 3 achteruit. Vallen en opstaan. Cliches, maar zo waar. Het wordt steeds makkelijker gelukkig, dat wel, echt.

Vanmorgen even weer een enorme down gehad toen ik wakker werd. Niet het alleen liggen, maar dat het je weer helemaal duidelijk wordt hoe de situatie is. Het alleen zijn vind ik helemaal niet erg, ik red me wel, maar alle mooie herinneringen komen in me naar boven en dat is klote.

Gister wel lekker uitgegaan, zelfs heel leuk met een jongen gepraat en gedanst en iedereen vond me er geweldig uitzien, dat deed me echt goed. Nu vergelijk ik nog wel iedereen met mijn ex. Ik heb nu vooral oppervlakkige contacten met jongens en daar hou ik helemaal niet van, die diepgang met mijn ex mis ik dan heel erg. En het gevoel dat ik altijd op hem terug kon vallen, en dat ik al 'voorzien' was, en me niet druk hoefde te maken of ik wel een leuke vriend zou vinden (belachelijk eigenlijk).

Vandaag wezen lunchen en shoppen met een vriendin, vanavond lekker cocktails drinken met een andere vriendin, morgenavond weer lekker afspreken met een andere vriendin, en woensdagavond ook weer. Ik hou van mijn vriendinnen! Ik haat wel mijn gevoel op dit moment, vind het zo moeilijk om vanuit mijn verstand te denken, maar dat is wel het beste..

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:48 schreef ex het volgende:
Ik zit me echt in te houden om me ex niet uit te nodigen voor een etentje/avondje bios noem maar op.

Ik weet dat het niks oplevert dus ik doe het niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat er een gedeelte van me het wilt.. Jammer! Ik dacht dat ik er wel klaar mee was .

waarom niet? ik ben gister met mn ex naar het casino geweest en toen bleef ze slapen.
het was wel gezellig en we zien wel waar het eindigt

Ligt er ook aan hoe lang het geleden is. Ik denk dat je dat pas moet doen als je er zelf helemaal over heen bent, want anders ben je toch niet sterk genoeg.

Iemand tips hoe je meer vanuit je verstand kunt denken en niet vanuit je gevoel? Met mijn verstand vind ik het echt prima zo. Mijn gevoel zit enorm in de weg, as usual.

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:48 schreef ex het volgende:
Ik zit me echt in te houden om me ex niet uit te nodigen voor een etentje/avondje bios noem maar op.

Ik weet dat het niks oplevert dus ik doe het niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat er een gedeelte van me het wilt.. Jammer! Ik dacht dat ik er wel klaar mee was .

Doen! Je zit al meerdere posts lang jezelf te overtuigen. Dat is ook niet goed. De lakmoesproef heb je pas als je met haar eens gaat bijkletsen. Je lijkt me er genoeg afstand voor genomen te hebben

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:34 schreef ex het volgende:
Tja, ik heb haar al los gelaten hoor, alleen door het contact van gister (denk ik?) waait het vuurtje weer een beetje op. Het ging echt al dagen, nee weken prima.. Jammer!

Je moet inderdaad niet in het verleden leven, daar heb je geen reet aan. Zelfs gister is al weer voorbij.

Ik vind het in deze situatie vrij lastig om niet meer in het verleden te leven. Ik heb het niet aan zien komen, en dan is zoiets moeilijk te accepteren. Niet dat ik haar daarmee lastig ga vallen, dat zou voor beide partijen niet goed zijn. In de tijd dat we bij elkaar kwamen, hebben we genoeg problemen met haar ex gehad. Hij heeft zelfs gedreigd me neer te steken als ze een relatie met me zou beginnen. Dat deed mij vrij weinig om eerlijk te zijn, maar was voor haar heel erg moeilijk. Hij heeft mij zelf ook nooit bedreigd, alleen via haar. Als hij naar mij toegekomen was met zo'n bedreiging had ik gezegd dat ik hem aan zou geven bij de politie. Klaar.
Om met dit voorbeeldje maar even aan te geven dat het alleen maar averechts werkt als ik haar 'lastig' zou vallen met mijn emoties. Ze weet hoe ik erover denk, dat heb ik vaak genoeg aangegeven, en daarom heeft het geen zin dat te blijven doen.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:37 schreef Natalie78 het volgende:

[..]

Oooh lastig he. Verleidelijk ook. Vooral 's avonds en 's nachts en dagen als deze, "feest"dagen, wanneer alles sowieso erger lijkt. Bij de behoefte gewoon hier posten, praten wij het wel uit je hoofd.

Net een fijne email gekregen van ex. Heel fijn. De hoi en "gr" laat hij nu maar helemaal achterwege, slechts 1 zin. Over dat lopende dingetje dus, status ervan.

Lopende dingetje moet maar heel snel doorlopen, hier word ik gek van, toch steeds weer even slik, email van... Zou hem het liefst terugmailen en vragen hoe zijn kerst is geweest, of hij al een huisje heeft gevonden of nog bij zijn ouders woont, vast niet, of hij gelukkig is, etc. Nou ja. Zo eens wat afleiding zoeken her en der.

[..]

Is het ook, hoor! Wat mij heeft geholpen en nog steeds helpt is verandering van spijs. In alles. In mijn omgeving, huishoudelijke gewoontes (ander merk wasmiddel, pleepapier en pindakaas, niet meer zijn hagelslag maar gewoon het huismerk want dat is verdorie zoals ik altijd al zei net zo lekker, zulke kleine dingen), nieuwe mensen leren kennen, nieuwe plekken om uit te gaan, kortom, alles anders. Alleen zo kan ik persoonlijk in ieder geval, vooruit.

En goed dat je bezig bent om nieuwe sociale contacten te vinden. Als je gemotiveerd bent kun je alles. If you can dream it, you can do it is een mooie quote van Walt Disney.

Het lijkt me ontzettend irritant, dat er nog iets is wat geregeld moet worden, waardoor je op de een of andere manier nog met hem 'verbonden' bent. Ik hoop voor je dat dat zo snel mogelijk geregeld is.

Ik zou het liefst ook contact opnemen en vragen hoe het is, wat haar bezig houdt, hoe de feestdagen waren, hoe het met haar familie gaat, haar studie, en ga zo maar door. Dat is gewoon niet verstandig, en ik moet me dat niet meer af gaan vragen. Als je die dingen van je af kan zetten, kun je écht verder.

Op dit moment woon ik nog thuis, maar ik ben 24, en ik was eigenlijk klaar voor de volgende stap in mijn leven: Samenwonen. Dat gaat nu dus niet gebeuren (dit had anders ook nog wel een jaar geduurd, maar de vooruitzichten waren er). Ik heb het goed hier, maar ik verlang ook wel naar een eigen stek.
Mijn sociale contacten zijn een stuk minder geworden toen ik een vriendin kreeg. Deels mijn schuld, deels ook van mijn 'vrienden', want die zaten ook in de situatie dat ze een vriendin hadden en veel samen optrokken. Uit elkaar gegroeid dus. Ik probeer nu met een aantal mensen weer contact op te nemen, ook met mensen die ik hiervoor wel kende, maar weinig mee omging.
Verandering van spijs inderdaad. Als ik dadelijk werk heb, ontmoet ik ook nieuwe mensen, als ik een studie zou gaan beginnen, ontmoet ik ook weer andere mensen... Als je er maar open voor staat, en dat doe ik. Al was het de afgelopen keren met het uitgaan vaak ook lastig, omdat mijn gedachten afdwaalden richting mijn ex.
Bedankt voor je positieve reactie, dat doet me echt goed!

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:40 schreef Natalie78 het volgende:

[..]

Hier hetzelfde dus. Soms is het met 2 stappen vooruit, 3 achteruit. Vallen en opstaan. Cliches, maar zo waar. Het wordt steeds makkelijker gelukkig, dat wel, echt.

Vallen en opstaan inderdaad. En af en toe je hoofd nog eens flink stoten. Dat heb ik de afgelopen weken genoeg gedaan, en daar ben ik klaar mee. Het zal echt niet ineens beter gaan, maar stapje voor stapje krijg ik mijn leven weer op de rails. En jullie ook.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:47 schreef Faerie het volgende:
Vanmorgen even weer een enorme down gehad toen ik wakker werd. Niet het alleen liggen, maar dat het je weer helemaal duidelijk wordt hoe de situatie is. Het alleen zijn vind ik helemaal niet erg, ik red me wel, maar alle mooie herinneringen komen in me naar boven en dat is klote.

Gister wel lekker uitgegaan, zelfs heel leuk met een jongen gepraat en gedanst en iedereen vond me er geweldig uitzien, dat deed me echt goed. Nu vergelijk ik nog wel iedereen met mijn ex. Ik heb nu vooral oppervlakkige contacten met jongens en daar hou ik helemaal niet van, die diepgang met mijn ex mis ik dan heel erg. En het gevoel dat ik altijd op hem terug kon vallen, en dat ik al 'voorzien' was, en me niet druk hoefde te maken of ik wel een leuke vriend zou vinden (belachelijk eigenlijk).

Vandaag wezen lunchen en shoppen met een vriendin, vanavond lekker cocktails drinken met een andere vriendin, morgenavond weer lekker afspreken met een andere vriendin, en woensdagavond ook weer. Ik hou van mijn vriendinnen! Ik haat wel mijn gevoel op dit moment, vind het zo moeilijk om vanuit mijn verstand te denken, maar dat is wel het beste..

De diepgang is ook iets wat ik heel erg mis. We hadden een hele goede klik, voelden elkaar perfect aan. Dan is het lastig dat dat er niet meer is. Ik begrijp je 'veilige gevoel' ook helemaal. Je voelt je compleet, je hebt een fijne relatie, een goede partner, waarmee je samen de toekomst in gaat. Dat is een goed gevoel. Nu dat er niet meer is, voelt dat als een enorme leegte. Daar moet je aan wennen, het accepteren, en verder gaan. Ooit komt er iemand in je leven waarmee je dat gevoel weer hebt, en misschien zelfs nog wel beter. Al kan ik mij dat op dit moment ook niet voorstellen hoor.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:57 schreef Faerie het volgende:
Iemand tips hoe je meer vanuit je verstand kunt denken en niet vanuit je gevoel? Met mijn verstand vind ik het echt prima zo. Mijn gevoel zit enorm in de weg, as usual.

Je gevoel kun je niet uitschakelen, gevoelens blijven overheersen. Dat is irritant, maar het maakt je tot wie je bent. Probeer dat te accepteren, en praat erover wanneer je een zwak moment hebt. Of dat nou bij vriendinnen, familie of hier op Fok! is, maakt niet uit.

quote:

Op maandag 27 december 2010 16:57 schreef Faerie het volgende:
Iemand tips hoe je meer vanuit je verstand kunt denken en niet vanuit je gevoel? Met mijn verstand vind ik het echt prima zo. Mijn gevoel zit enorm in de weg, as usual.

Ruilen? Hier is het net andersom

Edit: Ik realiseer me dat dit uitleg nodig heeft: Gevoelsmatig ben ik al ruim twee maanden aan het afsluiten. Ben ik bijna op het punt gekomen dat het steeds beter gaat en ik echt afstand begin te krijgen dan krijgt de ratio de overhand (immers ik hebt dan afstand en het gevoel neemt af daardoor). Zegt de ratio weer dat ik niet kan afsluiten omdat er van alles meespeelt. Vervolgens begint de hele cyclus weer overnieuw....

[ Bericht 11% gewijzigd door Wanderingwhy op 27-12-2010 17:17:39 ]

Ik zag vandaag per ongeluk een nieuwe profielfoto van mn vorige liefde op Hyves.

'Die ziet er goed uit. Afgeslankt, leuk kapsel... Leuk!', dacht ik.

Toen ging ik Gremlins 2 kijken en heb er verder niet meer aan gedacht.

quote:

Op maandag 27 december 2010 15:08 schreef Mr.Myst het volgende:
Ze is jarig, maar ik heb niks van me laten horen. De bos rozen die ik wilde sturen, stuur ik natuurlijk niet. Ik had haar om 0:00 uur willen sms'en ('Gefeliciteerd, ik hoop dat ik de eerste ben die je een berichtje doet, zoals jij voor mij ook de eerste was'), maar ook dat heb ik niet gedaan. Daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel wel of ik nu iets van me moet laten horen. Gevoelsmatig wil ik een berichtje sturen, maar wat schiet ik ermee op? Ze verwacht ongetwijfeld iets van me te horen, misschien moet ik daarom juist niks van me laten horen.

Als ze boos zou zijn o.i.d. en je betekent nog iets voor haar dan hoor je vanzelf wel wat van d'r. Hoor je niets, dan kun je wel je conclusies trekken en weet je meteen waar je precies staat.

[ Bericht 21% gewijzigd door goofy_goober op 27-12-2010 17:29:29 ]