Joden, Christenen en Moslims verenigen, kan het?

quote:

Op woensdag 22 december 2010 15:06 schreef AryaMehr het volgende:

[..]

Genoeg verdeeldheid anders geweest onder de moslims over theologische kwesties. Zoals bijvoorbeeld die tussen de Moetazilieten en de conservatieven destijds.

quote:

In het Iran van nu is er een bescheiden mate van openheid. Tot voor kort was het openlijk bespreken van de urgentste sociale onderwerpen niet toegestaan: het aangaan van relaties met de Verenigde Staten en Israël, het bestuur van de geestelijkheid, vrouwenrechten, democratische houding, corruptie bij de overheid en de problemen van de jeugd. Nu hebben deze beperkingen hun greep op de ideeënwereld echter verloren en onderwerpen die ooit verboden waren staan nu in de schijnwerpers. En deze nieuwe openheid heeft nog veel terrein gewonnen vanaf het einde van de jaren negentig met de komst van de toenmalige president Khatami. Dit heeft tot een levendig openbaar debat geleid in het land, dat de overheidsideologie en het beleid voortdurend aan de kaak stelde en nog stelt.

In het huidige Iran vind je drie centrale politiek-filosofische discoursen. In het eerste gaat het om de verhouding tussen religie en staat. Dit debat wordt vooral door religieuze intellectuelen gevoerd. In het tweede staat de ontwikkeling en democratie in het licht van de relatie tussen staat en civil society centraal. In het derde debat draait het om de relatie tussen islam, Iran en de wereld.

Het eerste en één van de belangrijkste debatten is ontstaan o.a. door religieuze intellectuelen en een aantal geestelijken die over de rol gaan van de religie in de staat. Door mensen als de
filosoof Abdul-Karim Soroush, of mensen als Said Hajjarian, Abbas Abdi, Mashallah Shamsolvaezin en de bekendste onderzoeksjournalist Akbar Ganji’s.
En natuurlijk zijn er nog veel meer mensen waarvan de namen NIETS zullen zeggen voor jullie.
Deze invloedrijke personen vormen de prototypen van het post-islamisme.

Voor duidelijkheid:
Said Hajjarian was in zijn revolutionaire tijd mede oprichter van een geheime anti terreur dienst.
Abbas Abdi, was studentenleider van de bezetting van de Amerikaanse Ambassade in 1979 in Teheran. Mashallah Shamsolvaezin was een radicale ideoloog en uitgever van vele islamitische revolutionaire boeken en tijdschriften. En Akbar Ganji verdedigte jarenlang als revolutionaire militaire commandant de islamitische ideologie.

Misschien is de filosoof Soroush wel de belangrijkste woordvoerder van deze beweging. Hij gelooft dat terwijl de fundamenten van de islam, zoals het manifest in de Koran en andere Heilige Schriften, niet toe zijn aan herziening, dat wel het geval is met de interpretatie ervan. Dus de interpretatie van de goddelijke wet is tijdsgebonden en hangt af van de omstandigheden van tijd, ruimte en het sociaal-cultureel milieu. Daarmee levert Soroush een rationele uitdaging aan iedere absolute en onherroepelijke interpretatie van religie. Hoewel Soroush zich niet verzet tegen de islamitische regering, verzet hij zich wel tegen de transformatie van religie in een staatsideologie en gelooft dat rationalisme de rigide islamitische ideologie moet vervangen.

Veel geestelijken, religieuze intellectuelen en functionarissen, die Soroush in verschillende mate steunen, zijn kritisch wat betreft het regeringsbeleid inzake mensenrechten, sociale rechtvaardigheid en andere toepassingen van de goddelijke wet. Een aantal hoge geestelijken in Qom is veel verder gegaan met hun kritiek door hun voorbehoud te uiten over de toekomst van de geestelijkheid in de regering en door het politiseren van de geestelijkheid in zijn geheel af te raden.

Het Post islamisme is noch anti-islamitisch noch anti-westers; het is eerder een poging om de tegenstellingen tussen Iran en islam, moderniteit en traditie en tussen globalisme en isolationisme op te heffen. De Iraanse beweging verlangt naar leiderschap en ideologische consolidatie. Maar een dergelijk leiderschap en een dergelijke ideologie kan alleen ontstaan als deze berust op een kern van een civil society. Tegelijkertijd is het zo dat indien de civil society de rol van de staat in dit proces onderschat, het niet een dominante ideologie voort zal kunnen brengen omdat er dan ook serieuze reacties van islamisten zullen komen. En de nieuwe beweging zal de mogelijke reacties van krachten buiten het land ook niet niet moeten vergeten. Dus de nieuwe beweging heeft een evenwichtige combinatie van Iran, islam en de wereld nodig.

Even nog – kort – een stukje geschiedenis.
Om hun heerschappij te consolideren en hun tegenstanders te onderdrukken, propageerden Ayatollah Khomeini en zijn volgelingen een pan-islamitische ideologie, die het Iraans nationalisme en het shi’isme ondergeschikt maakte aan de eenheid van moslims in de wereld. Aan het begin van de jaren tachtig uitten de leidende geestelijken het woord “Iran” slechts zelden of nooit. Boeken werden herschreven om naar de achtergrond te schuiven of om te negeren wat Iran in de pre-islamitische periode had bereikt. Volgers van de harde lijn poogden zelfs om de Persepolis, het belangrijkste symbool van de oude Perzische beschaving, af te breken. Dit markeerde de “Islam-Islam” periode. Het is de periode waarin de heersende geestelijken zelfs het bestaan van Iran, onafhankelijk van de islam niet erkenden.

Maar de anti-nationalistische retoriek van de geestelijkheid was leeg. Het verborg niet alleen Iran, maar ook het shi’isme allemaal onder het vaandel van de pan-islam. Deze retoriek miste de oprechte steun van de niet-politieke geestelijkheid in Qom en van de bevolking. De excessieve pan-islamitische retoriek was, zo leek het, bedoeld om Iran te verenigen met de islamitische wereld, terwijl daarnaast de nationalistische leiders wedijverden met deze geestelijkheid om de politieke macht. Gelet op het nationalisme van de Iraniërs was het vanaf het begin duidelijk dat het verheffen van de islam ten koste van Iran en het shi’isme niet lang kon duren.

Ondanks alles dat is gezegd over de Iraanse “islamitische” revolutie, betekende de revolutie van 1979 de continuering van nationalistische, anti-koloniale en islamitische ideologie sinds de helft van de negentiende eeuw. De oorzaak was de belofte van Khomeini dat gelijkheid, het toepassen van de wet en de bevrijding uit de buitenlandse overheersing verzekerd zouden zijn in de islamitische republiek. Iraniërs wilden geen islam om de islam. Zij vonden veeleer dat de religie en Khomeini’s charisma de enige krachten waren die in staat waren het land te verenigen en nationale idealen te bereiken. Shi’itische symboliek vormde een middel om de revolutionaire denkbeelden te promoten.

Iran maakt op dit moment een pijnlijke transformatie door naar democratie en is het enige Moslimland waar de mensen zich doelbewust afwenden van een radicale Islam. Ondanks alle pressie zowel van binnen als van buiten en ondanks de slagkracht van het religieuze recht, overleeft de democratische beweging.
In de dynamiek van de elkaar tegensprekende en tegenwerkende krachten in de samenleving zoals ik eerder noemde is het dus van eminent belang dat de nationale denkrichting zich binnen de nieuwe beweging een belangrijke plaats verwerft omdat de beweging op deze manier op een grote steun zal kunnen rekenen in de samenleving.
Iran belooft dan in de toekomst een heel ander land te worden dan het nu is. Het is de verwachting dat de Islam in belang gaat afnemen wat betreft regeringsverantwoordelijkheid en dat de maatschappij meer en meer naar pluralisme toe gaat groeien. Wat Iran zo interessant maakt is het feit dat het land aan de ene kant geen echte democratie genoemd kan worden, maar aan de andere kant ook geen religieuze theocratie.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 15:13 schreef Judas4Justice het volgende:

[..]


*valt van stoel af*
Mwauhahaha!
Je wilt zeggen dat jij iemand de politiek kan bedrijven met multi-interpretabele gedichtjes?
Nee... religieuzen woorden zorgen alleen voor verwarring, de Traditie is al meerdere keren veranderd, als we nu volgens de Heilige Tradities van vroeger zouden leven zouden we elk weekend brandstapels voor onze kerken hebben staan om alle ketters en zondaars op de verbranden. Fundamentalisten willen terug naar die tijd, modernere 'vrijzinnige' monotheïsten keuren dat idee af,
in de praktijk zitten de gelovigen van een religie daar altijd tussenin.

Ga me nu niet vertellen dat er een grote theologische stroming bestaat waarin dat contrast en die verwarring NIET te vinden is

quote:

Op woensdag 22 december 2010 15:32 schreef TheMagnificent het volgende:

[..]

Ik snap niet wat mijn reactie over het onstaan van verdeelheid onder moslims na Mohammed's dood te maken heeft met brandstapels voor 'jullie' kerken. Heb je hier überhaupt wel eens iets over gelezen? Je haalt namelijk een hoop dingen door elkaar.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 15:37 schreef Judas4Justice het volgende:

[..]

Nee... 'jullie' (het boeit me niet eens welke religieuze stroming je volgt, grote kans dat het niet de juiste is ) monotheïsten leven in verschillende tijdzones.

Je hebt degenen die "De Waarheid" claimen zoals de religieuze leiders die gevaarlijk zijn, en de half-agnostici die zeggen "op hun eigen manier" te geloven, maar niet weten waar ze mee bezig zijn. Niemand is zo zwart-wit als het om religie gaat, maar het contrast binnen de gemeenschap is áltijd aanwezig, de een is gewoon iets meer wereldvreemd dan de andere. Het is maar net hoeveel waarde je hecht aan Oude Schriften, uit welke boekhandel ze ook komen.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 16:25 schreef Judas4Justice het volgende:
Waar zeg ik dat ik 'gelijk' heb?
Het is alleen zo klaar als een klontje dat er geen Almachtig Schepper is die ons kan verzoenen in naastenliefde en mooie gebeden

Wij mensen zijn nog veel te primitief om "De Waarheid" te kunnen claimen en te weten hoe het allemaal wél zou moeten.
Een échte democratie van openheid in bestuur lijkt mij in elk geval een prima begin.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 13:23 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

1+1=2, omdat dat afgesproken is; zo zijn de natuurlijke getallen gedefinieerd. 1+1=2 is geen absolute waarheid maar een relatieve. Als je wil, kun je 1+1=3 definiëren door 2 uit de natuurlijke getallen te halen, zó dat 1+1=3.

Dus ik vraag je nog een keer: waarom is jouw interpretatie wel goed en die van Bin Laden fout? Probeer niet nog een keer retoriek te gebruiken om de vraag te ontwijken, ik ga ze toch onderuit halen...

quote:

Op woensdag 22 december 2010 13:32 schreef Judas4Justice het volgende:
Het probleem is dat je het woord "goed" gebruikt,
een waarde-oordeel dat bepaalt wordt door cultuur en persoonlijke interpretatie.

Zolang de culturen blijven bestaan is valt er dus geen syncretisme te stichten,
de christenen onderling en de moslims onderling zijn het ook nog nooit helemaal eens geweest over wat 'goed/God' inhoudt volgens de Bijbel/Koran.

Dat is al het eerste bewijs om er van uit te gaan dat deze twee groepen nooit met elkaar verenigd kunnen worden.

quote:

Op woensdag 22 december 2010 16:28 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Waarom?

quote:

Op woensdag 22 december 2010 23:11 schreef Burakius het volgende:

[..]

Alevisme is een syncretisme dus je uitspraak klopt niet.

quote:

Op donderdag 23 december 2010 14:52 schreef Judas4Justice het volgende:

Ok, geloof jij maar dat één chaotische vrijzinnige stroming om alle religies met elkaar te verbinden.

quote:

Op donderdag 23 december 2010 13:43 schreef Judas4Justice het volgende:

[..]
Waarom niet?
Kun je de vraag iets specifieker maken?

quote:

Op woensdag 22 december 2010 23:10 schreef Burakius het volgende:

[..]

Wanneer de uitspraken en de daden van een persoon niet kloppend zijn overeenkomen met de bron waar hij zich zogenaamd op berust dan mag men conclusies trekken hieraan hiervan.

quote:

Waar is je complete redenatie?

quote:

Op donderdag 23 december 2010 20:02 schreef Judas4Justice het volgende:

[..]

Redenatie voor welk bewering/stelling? Dat de Goden niet bestaan?
Dat weet toch elke monotheïst, dat er maar één God is? De meeste mensen zijn alleen te dom of moreel te zwak zodat ze in de verkeerde God geloven op de verkeerde manier. Degenen die vol in vervulling zijn van het 'andere geloof' zijn allemaal bezeten door de duivel, misleid door valse profeten.

Wil je dat ik argumenten ga leveren voor het wel of niet bestaan van iets onmogelijks,
waarbij religieuzen zullen redeneren dat 'Iets Onmogelijks' iets onmogelijks zoals een Bewuste Schepping mogelijk gemaakt heeft?
Dat doe ik elke dag.

Vertel mij maar precies waar ik God/Allah nodig heb in mijn retoriek als je mij niet snapt.

quote:

Je ontwijkt het geven van een bewijs....

quote:

Op donderdag 23 december 2010 21:15 schreef Judas4Justice het volgende:

[..]

En ik vraag me nog steeds af waar jij bewijs voor zoekt

Het is veel interessanter om aan jou te vragen "waarom niet?".
Zo werkt een debat, je pikt er beweringen uit waarvan je weet dat die niet kloppen, bewijst het tegendeel en sloopt daarmee de retoriek van je opponent. Maar dan moet je natuurlijk wel eerst weten waar je het niet over eens bent.

Stop trying to hit me and hit me with your comments