Moeilijkste keuze uit mijn leven...

Ik denk dat als TS de high road kiest, dat zij dan ook wel voor abortus kiest. Alleen wat voor een vent ben je dan?

quote:

Op maandag 13 december 2010 05:48 schreef Seven. het volgende:
Ik denk dat als TS de high road kiest, dat zij dan ook wel voor abortus kiest. Alleen wat voor een vent ben je dan?

een vent zonder zeikend wijf en een kind wat je eigenlijk niet hoort te hebben.

TS, als het nog kan, ga voor de abortus

Je kan altijd nog een bank beroven en naar het buitenland gaan

Ik heb niet alle reacties gelezen maar er zijn een aantal keuzes hier:

• Jij kan kiezen of je je relatie met deze persoon doorzet. Bedenk of je dit je hele leven wil.
• Zij kan kiezen voor abortus of het kind houden
• Jij kan ervoor kiezen om het kind te erkennen of niet.
Leg haar uit dat je er best voor haar en het kind wilt zijn maar dat er dan ook wat voor jou in moet zitten. Een beetje redelijkheid richting jou is namelijk niks teveel gevraagd als jij je ook inzet voor een relatie.
Met andere woorden: als zij je als stront blijft behandelen, mag ze ook niet verwachten dat jij haar helpt. En anders zal er voor haar waarschijnlijk niet veel meer overblijven dan de rest van haar leven een alleenstaande bijstandsmoeder te blijven. (overdreven, ik weet het maar je ziet dat wel erg vaak zo gebeuren)

Op jonge leeftijd onveilige seks hebben met iemand die je pas net kent en besluiten het kind te houden. Goed bezig TS.

Het eerste wat ik zag ij de OP is, dat meisje is boos op je!
Ze is boos op je dat je haar in die situatie hebt geplaatst. Ze vindt dat het jouw schuld is dat je haar zwanger hebt gemaakt.
Ze voelt zich machteloos omdat er van alles met haar gebeurd waar ze geen controle over heeft, en reageert dat op jou af.

Ik heb geen basis waar dit op gestaafd is, alleen wat ik zou denken/voelen gecombineerd met wat je schrijft over hoe ze op je reageert.

Ik vind het een vaag verhaal.. 2.5 maand wat hebben en ze is 9wkn zwanger?? Dan heb je waarschijnlijk meteen bij de eerste keer ofzo raak geschoten!! Goed getimed!

Maar ja dat terzijde. Petje af dat je verantwoordelijkheid neemt, maar zij zou het ook moeten doen. En iedereen roept maar van die hormonen heb je de eerste weken geen last van is helemaal niet waar, er zijn genoeg vrouwen er meteen last van hebben. Je hele lijf is een hormonenbom op zo'n moment.
Ik zou eens goed met haar praten, wat zijn haar en jou verwachtingen tav elkaar, maak duidelijke afspraken. Neem afstand als je dat nodig hebt, op elkaars lip blijven zitten helpt daar niet bij.
Ga met haar ouders praten, zij hoeft daar in mijn ogen niet eens van op de hoogte te zijn. Maak ook afspraken met haar ouders over dingen. Een andere tip als je er echt niet uitkomt met jouw en haar ouders en jullie samen praten en afspraken maken.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!! Hopelijk komen jullie er samen uit..

quote:

Op maandag 13 december 2010 08:07 schreef Panthera1984 het volgende:
Het eerste wat ik zag ij de OP is, dat meisje is boos op je!
Ze is boos op je dat je haar in die situatie hebt geplaatst. Ze vindt dat het jouw schuld is dat je haar zwanger hebt gemaakt.

Dan moet ze ook kwaad op zichzelf zijn. Ze was er zelf bij. Zij heeft hier ook verantwoording in. Waarschijnlijk slikte ze niet eens anticonceptie. Dan neem je zelf ook een risico. Ze zijn vast niet de eerste die in the heat of the moment condooms vergeten..

quote:

Op maandag 13 december 2010 08:09 schreef droomvrouwtje het volgende:
Ik vind het een vaag verhaal.. 2.5 maand wat hebben en ze is 9wkn zwanger?? Dan heb je waarschijnlijk meteen bij de eerste keer ofzo raak geschoten!! Goed getimed!

Maar ja dat terzijde. Petje af dat je verantwoordelijkheid neemt, maar zij zou het ook moeten doen. En iedereen roept maar van die hormonen heb je de eerste weken geen last van is helemaal niet waar, er zijn genoeg vrouwen er meteen last van hebben. Je hele lijf is een hormonenbom op zo'n moment.
Ik zou eens goed met haar praten, wat zijn haar en jou verwachtingen tav elkaar, maak duidelijke afspraken. Neem afstand als je dat nodig hebt, op elkaars lip blijven zitten helpt daar niet bij.
Ga met haar ouders praten, zij hoeft daar in mijn ogen niet eens van op de hoogte te zijn. Maak ook afspraken met haar ouders over dingen. Een andere tip als je er echt niet uitkomt met jouw en haar ouders en jullie samen praten en afspraken maken.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!! Hopelijk komen jullie er samen uit..

Het moet dan wel inderdaad de eerste week sex en raakgeschoten geweest zijn, want dat is 2 maanden en 1 week...

Heel veel respect voor TS dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en heel veel sterkte, maar zoals hierboven gezegt wordt zij moet dat ook doen. Ze is 18 en zal in een korte tijd wel heel snel moeten opgroeien wil zij zo een kind fatsoenlijk kunnen opvoeden. Zeker omdat jij zegt dat ze eigenlijk nog in de "stappen en keihardfeesten" fase zit. Ik hoop wel dat je ook echt van die meid zal / gaat houden en het niet alleen vanwege het kind doet.

Jeetje Mono, heftig! Heb geen nuttige adviezen, maar sterkte!

Tja, ze is pas 18 he..
Ik vond abortus ook altijd een no-go, heb gelukkig nooit voor de keuze gestaan. Maar ik kan je wel aanraden om nog eens met haar erover te praten. Is het echt moord, als je alternatief is om een kind uit "verplichting" te nemen?
Laten we eerlijk zijn, het is niet bepaald de beste basis voor een gelukkige relatie samen met een kind.. En ik denk dat je in zo'n situatie juist voor het kind ook een abortus moet overwegen..
Begin er niet aan als je er niet aan toe bent en het eigenlijk nog niet aankunt..

Ik vind het wel knap verder dat je zo de verantwoordelijkheid ervoor op je neemt en nu al probeert er het beste van te maken. Maar ik zou je toch aanraden om nog eens met haar na te denken of een abortus toch echt geen optie is..
Veel meisjes rond die leeftijd denken bij het krijgen van kinderen niet verder dan een baby die af en toe eens huilt en een schone luier nodig heeft, maar in 2015 moet het kind al iedere dag naar school worden gebracht, en in 2019 zit je 's middags met je kind aan tafel om voor de zoveelste keer het huiswerk te oefenen.
Om dan een abortus te weigeren alleen omdat het moord is, is denk ik een teken dat ze nog niet helemaal beseft wat er komen gaat en dat ze nu even niet moet denken aan wat zij wel en niet leuk vindt, maar wat voor het kind en voor jullie samen het beste zou zijn..
kortweg gezegd eigenlijk: neem een kind om het kind, niet om je principes.

succes in ieder geval Monopoly, en sterkte.

[ Bericht 2% gewijzigd door Little_Miss_Naughty op 13-12-2010 08:50:33 ]

De kans dat het kind meteen bij 2 gescheiden ouders terecht komt is wel erg groot.
Kan niet gezond zijn voor het kind.

abortus zou in dit geval toch een serieuze overweging moeten zijn.

Ik vind het wel te ver gaan dat mensen hier meteen gaan piepen over borderline.
Zwangerschapshormonen zijn een raar ding en zwangerschapskwaaltjes kunnen heel onprettig zijn.

quote:

Op maandag 13 december 2010 10:15 schreef Daniel1976 het volgende:
De kans dat het kind meteen bij 2 gescheiden ouders terecht komt is wel erg groot.
Kan niet gezond zijn voor het kind.

Dit vind ik altijd zo overdreven. Mijn ouders zijn toen ik iets van 10 was gescheiden en ik heb er nooit problemen mee gehad/door gekregen. Mijn zus heeft een zoontje en zij en de vader waren uit elkaar voor hij geboren werd. Ook hij leeft gewoon zoals een normaal kind.

Het is volgens mij veel belangrijker dat een kind genoeg liefde/aandacht/opvoeding/eten en zo krijgt. Het is wel wenselijk dat(tenzij een ouder gewoonweg slecht is voor een kind)een kind beide ouders ziet zodat het niet zo'n gevoel krijgt van wie is mijn papa/mama omdat andere kinderen wel in zo'n gezin zitten.

Een scheiding met een erge ruzie en/of de kinderen manipuleren en elkander zwart maken bij de kinderen, dat is wel slecht voor een kind. Maar dat is niet het scheiden op zichzelf maar meer omstandigheden die bij een scheiding zo kunnen zijn.

quote:

Op maandag 13 december 2010 10:44 schreef badtripbob het volgende:

[..]

Dit vind ik altijd zo overdreven. Mijn ouders zijn toen ik iets van 10 was gescheiden en ik heb er nooit problemen mee gehad/door gekregen. Mijn zus heeft een zoontje en zij en de vader waren uit elkaar voor hij geboren werd. Ook hij leeft gewoon zoals een normaal kind.

Het is volgens mij veel belangrijker dat een kind genoeg liefde/aandacht/opvoeding/eten en zo krijgt. Het is wel wenselijk dat(tenzij een ouder gewoonweg slecht is voor een kind)een kind beide ouders ziet zodat het niet zo'n gevoel krijgt van wie is mijn papa/mama omdat andere kinderen wel in zo'n gezin zitten.

Een scheiding met een erge ruzie en/of de kinderen manipuleren en elkander zwart maken bij de kinderen, dat is wel slecht voor een kind. Maar dat is niet het scheiden op zichzelf maar meer omstandigheden die bij een scheiding zo kunnen zijn.

klopt inderdaad, een scheiding hoeft geen probleem te zijn. Zeker als het alternatief is dat het kind opgroeit met 2 ouders die alleen bij elkaar blijven voor het kind, en waar langzamerhand de gezelligheid ver te zoeken is.
Maar zoal ts de situatie beschrijft, lijkt het er in ieder geval wel op dat dit geen 'happily ever after'-wordt, en zeker gezien het feit dat zij pas 18 is, denk ik ook dat wanneer de ouders gescheiden zijn, het nog wel eens hele nare situaties kan opleveren.
Ik zeg niet dat het per definitie ook zal gebeuren allemaal, maar het is zeker niet verkeerd om ook over die dingen na te denken als je in deze situatie zit.

Sterkte, met zo'n zwangere hormoonbom die net haar pubertijd ontgroeid is.

Dat kind moeten jullie laten komen omdat jullie het willen. En in sommige gevallen is het echt niet zo verschrikkelijk om een abortus te overwegen.

Ze is 18 en niet gepland zwanger......dan heb je dus een behoorlijke moeilijke tijd.
Je toekomst veranderd, je jeugd is voorbij, en dan nog de hormonen.
Lijkt me niet gek dat ze uit haar doen is en het op jou afreageert.

Misschien eens samen met een onbevooroordeeld iemand praten?
Zodat er wat begrip voor elkaars situatie komt?

Enne zoek op internet eens iets op, misschien vindt je daar wat trucs om de spanning te breken.

http://www.anababa.nl/kin(...)stemmingswisselingen

quote:

Op maandag 13 december 2010 10:44 schreef badtripbob het volgende:
Een scheiding met een erge ruzie en/of de kinderen manipuleren en elkander zwart maken bij de kinderen, dat is wel slecht voor een kind. Maar dat is niet het scheiden op zichzelf maar meer omstandigheden die bij een scheiding zo kunnen zijn.

Psychologische en sociologische studies zeggen heel wat anders.

quote:

Op maandag 13 december 2010 04:50 schreef PKRChamp het volgende:

[..]

Goh, na zo een korte tijd zwanger en vage redenen geven om de ouders niet te ontmoeten. Haar rekeningen betalen wat bij mij neerkomt als schulden en dan die vreemde mood swings in het begin van de zwangerschap, dat klopt allemaal niet.
Dat zijn tekenen van borderline en daar moet je gewoon rekening mee houden.

Man man man, het is een 18 jarig meisje.
op het moment dat een puber 18 word en bij de wet volwassen en handelingsbekwaam is wil dat niet zeggen dat ze dat geestelijk ook is.
de hele puberfase gaat over vaak grenzen afbakenen en een beetje je identiteit leren kennen.
pas nadat je van de middelbare school af komt, gaat werken of studeren, krijg je in een paar jaar tijd meer verantwoordelijkheden en dergelijke.

deze meid komt net kijken en ze word direct geconfronteerd met een van de moeilijkste taken van een mens. een kind krijgen en opvoeden.

en puber meisje die zwanger is en bomvol hormonen zit die ze niet kent.
ja dan heb je meteen de allerergste psychische aandoeningen

ik vraag me toch zeker af of die meid haar ouders het heeft verteld.
zeker aangezien ze je niet mee neemt en de ouders zelf niet bellen.

ik heb nooit een meisje zwanger gemaakt maar wel in de situatie gezeten dat ze zwanger leek (onregelmatigheid).
wij hebben toch na een week spanning haar ouders op de hoogte gesteld.
dat is gewoon belangrijk omdat die ook heel veel invloed op haar kunnen hebben.

ondanks dat jij er voor het kind wil zijn lijkt het mij een zeer onverstandig besluit om dat kind te laten komen.
het leven van jullie maar ook dat van het kind zal eronder lijden.

maar goed, je pakt het wel goed op alleen krijg ik de indruk dat je je wat te makkelijk hebt neergelegd bij het feit dat zij gee abortus wil.

jij als potentiele vader hebt ook gewoon inspraak!

quote:

Op maandag 13 december 2010 04:44 schreef Monopoly het volgende:

[..]

Ik zal dit in mijn achterhoofd houden, ik ga morgen haar ouders opbellen en vragen of we deze week wat kunnen afspreken, zonder haar erbij.

Wat een baggerplan. Je vindt van jezelf dat je erg goed bezig bent maar je overschat jezelf.

Ze is zwanger en zwangere vrouwen worden zo af en toe behoorlijk onredelijk maar jij bent er ook gewoon onvoldoende voor haar. "als ze zich niet goed zou voelen wou ik wel een taxi voor haar bestellen en betalen". Zo he! Een applausje is wel op zijn plaats lijkt me! leve de taxibesteller Wat een onredelijke heks dat ze dan nog kwaad op je is zeg. Je had toch gewoon een taxi voor haar besteld? nou dan!

Verder ben je van plan contact met haar ouders op te nemen buiten haar weten om. Lekker dan.. Als jij contact met haar ouders wil (en dat is redelijk) dan geef je dit bij haar aan en gaan jullie samen, praat er over. Misschien heeft ze het inderdaad nog helemaal niet aan haar ouders verteld en dan zou jij het wel even doen?

Als jij van plan bent deze relatie een kans te geven dan moet je je ook opstellen als steun en toeverlaat. Zij wordt door hormonen geregeerd, is nog een puber en is nu ontzettend onzeker, ongelukkig en wat al niet meer zij. Jij zou daar gewoon onvoorwaardelijk naast moeten gaan staan en laten weten dat je er voor haar bent. Als zij ziek is ga jij met haar naar huis en zit je naast haar bed, als zij huilbuien heeft houd jij je sterk en zeg je dat jullie er toch samen voor staan, als zij 's nachts een vreetbui heeft maak jij de tosti.

Je gooit het nu op een "deze relatie ging toch niet werken" en uiteraard krijg je van de hele fok! community bijval maar feit is dat je jezelf ontzettend overschat met je "ik wil er alles voor doen" want voorlopig doe je er geen bal voor.

Het feit dat jij lekker bleef zuipen in de stad terwijl zij ziek in de taxi huilend naar huis werd gebonjoured zegt veel.

TS is een coole, slimme, aardige jongeman.

Sterkte

om toch ook ff de advocaat van de duivel te spelen.

zij is zwanger met jouw zaad, maar jij zou deze situatie niet gewild hebben met haar.
zij als moeder/vrouw is dus ongewenst en het kind ook.

wanneer blijkt dat madame zo'n typische tokkie tienermoeder word is jouw toekomst ook flink verknalt.

aangezien jullie niet getrouwd zijn of er een samenlevingscontract was ben je volgens de wet niet de vader.

je zou ook gewoon kunnen zeggen dat ze helemaal kan opbokken en jezelf puur zien als zaaddonor!

quote:

Op maandag 13 december 2010 11:42 schreef hasselmof het volgende:
om toch ook ff de advocaat van de duivel te spelen.

zij is zwanger met jouw zaad, maar jij zou deze situatie niet gewild hebben met haar.
zij als moeder/vrouw is dus ongewenst en het kind ook.

wanneer blijkt dat madame zo'n typische tokkie tienermoeder word is jouw toekomst ook flink verknalt.

aangezien jullie niet getrouwd zijn of er een samenlevingscontract was ben je volgens de wet niet de vader.

je zou ook gewoon kunnen zeggen dat ze helemaal kan opbokken en jezelf puur zien als zaaddonor!

Ik vind idd ook wel dat TS flink voor het blok gezet wordt of misschien zelfs wel gebruikt wordt door tienermiepie met misschien wel een kinderwens of aandachtswens die zaad nodig had. Dat gevoel bekroop mij ook al ja.

Ik vind het echt superknap van je ts, dat je je verantwoordelijkheid hebt genomen en er alles aan wil doen om het kindje een goede toekomst te geven. Echt respect
Ik weet niet of het al gezegd is maar ik denk dat het goed zou zijn als je een gesprekje met haar ouders gaat hebben en dan ook vraagt hoe zij normaal gesproken is (dus zonder zwangerschap). Misschien dat zij wel bevestigen dat ze erg onredelijk is, misschien zeggen ze wel dat ze zonder zwangerschap helemaal niet onredelijk is. In het laatste geval zou je kunnen proberen bij haar te blijven, uiteraard na een heel goed gesprek. Je hebt al zoveel geslikt van haar, het wordt nu tijd dat, dat niet meer hoeft. Blijft ze dit doen, dan kun je altijd nog weg gaan. Je kan niet alles op haar hormonen afschuiven.

Mag ik trouwens vragen wat je broer heeft besloten toen hij in hetzelfde schuitje zat als jij nu?

Veel sterkte

quote:

Op maandag 13 december 2010 11:37 schreef Hanoying het volgende:
Het feit dat jij lekker bleef zuipen in de stad terwijl zij ziek in de taxi huilend naar huis werd gebonjoured zegt veel.

Hier ben ik het dan ook weer mee eens. Dat is inderdaad niet samen voor je gezin zorgen.
En wanneer mijn vriendin achter mijn rug om met mijn ouders dingen zou gaan bekokstoven, dan zou ik ook niet blij worden.
Dat is dan weer de andere kant van het verhaal. De waarheid ligt ergens in het midden?
Daaruit blijkt toch dat TS er totaal niet aan toe is en dus zou abortus niet zo gek zijn toch?