Bron: http://zembla.vara.nl/Nie(...)43c14975b15529f8fcddquote:Van de anderhalf miljoen honden die in Nederland rondlopen, zijn zo'n 500.000 echte rashonden. Deze rashonden, zoals poedels, teckels, golden retrievers en spaniels, genieten het meeste aanzien, omdat die een stamboom hebben. Een echte rashond is kostbaar en voor de nakomelingen wordt grof geld betaald. Fokkers doen er dus alles aan om aan het gewenste schoonheidsideaal van de rashond te voldoen. Modetrends bepalen hoe een hond eruit moet zien. En dus lopen er honden rond met te platte snuiten, te kleine schedels, uitpuilende ogen, doorgezakte heupen en tal van andere erfelijke aandoeningen, waar de dieren mee geboren worden en waar ze de rest van hun leven ernstig last van hebben. Hoewel er al jaren wordt gepraat om aan deze dierenmishandeling een einde te maken, blijven echte maatregelen uit. De rashond wordt nog steeds gezien als een toonbeeld van gezondheid.
De ZEMBLA-aflevering 'Einde van de rashond', die a.s. dinsdag herhaald wordt om 10.30 bij de VARA op Nederland 2, rekent af met de mythe van de stamboom als keurmerk van kwaliteit.
Maar liefst veertig procent van alle rashonden die jaarlijks in Nederland worden geboren, heeft één of meerdere erfelijke aandoeningen onder de leden. Dat is het gevolg van het fokken met een beperkt aantal fokdieren, veelal honden die tijdens tentoonstellingen in de prijzen vallen. Daardoor is er sprake van een hoge mate van inteelt binnen de verschillende hondenrassen. Die inteelt heeft er voor gezorgd dat de vitaliteit van de hondenrassen in de loop der jaren steeds verder is verslechterd: de dieren worden sneller ziek en hun vruchtbaarheid neemt af.
Geneticus E. Gubbels deed jarenlang onderzoek naar de gezondheid van rashonden: ‘Het grote probleem is ontstaan omdat er gefokt is met te kleine groepen dieren. Die zijn geselecteerd op het uiterlijk van de honden, alleen de absolute toppers mochten meedoen. Daardoor wordt de genetische variëteit steeds kleiner en komt er steeds meer inteelt. Die inteelt heeft zijn invloed op het totale erfelijke materiaal van de dieren, dus ook op de ongewenste kenmerken.’
Door een aan mode onderhevig schoonheidsideaal te fokken op uiterlijk zitten heel wat rashonden letterlijk niet lekker in hun vel. Zo zijn er nu buldoggen met te platte snuiten waardoor ze nauwelijks kunnen ademhalen, cavalier spaniels met te kleine schedels voor hun hersenomvang waardoor ze aan helse pijnen lijden, teckels die door hun te lange rug zakken, en berner sennenhonden en flatcoated retrievers die geteisterd worden door kanker.
ZEMBLA bezoekt een hondententoonstelling met dierenarts T. Bosje: ‘De hele hondenshow gaat over de vraag: zijn het mooie dieren, ja of nee. Dus niet over gezondheid en wel over mooi zijn. Als je als mens zou zeggen dat alleen Miss Holland kinderen mag krijgen, en Miss Holland heeft iets onder de leden, dan is dat niet goed. En dat is wat hier gebeurt.’
Hoogleraar Dierenwelzijn B. Spruijt over de hondenshows: ‘Ik moet zeggen dat ik het een wanstaltig gebeuren vind. Onsmakelijk om te zien. Een treurnis overvalt je, dat je denkt: hoe mooi kan een hond zijn, hoe functioneel kan hij zijn, en wat hebben wij er nu van gemaakt.’
Niet alleen de fokkers, de hondententoonstellingen en de consument die een mooie hond wil, hebben de rashond ongezond gemaakt. De branchevereniging van rashondenfokkers, de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied, is de enige instantie in Nederland die stambomen mag afgeven aan echte rashonden. Zij zou ervoor kunnen zorgen dat er een einde komt aan deze praktijken. Deze Raad praat al twintig jaar over de erfelijke aandoeningen bij rashonden. Pas dit jaar heeft men een inteeltbeperking in het reglement opgenomen. Die inteeltbeperking is letterlijk beperkt, omdat het slechts verboden is te fokken met de combinaties van ouder-kind, broer-zus en grootouder-kleinkind.
Hoogleraar Dierenwelzijn Spruijt is uiterst sceptisch: ‘Alle andere verwantschappen, neef-nicht bijvoorbeeld, mogen nog wel. Die maatregel gaat lang niet ver genoeg.’
Ondertussen hanteert de Raad van Beheer de leus dat de stamboom voor kwaliteit staat. Maar als ZEMBLA aan vice-voorzitter J. Wauben vraagt of de Raad stambomen afgeeft aan rashonden die qua gezondheid niet in orde zijn, zegt hij: ‘Ja, dat klopt. Dat kan. Als een hond een stamboom heeft, zegt dat alleen dat de fokdieren aan bepaalde criteria hebben voldaan.’
Samenstelling en regie: Hetty Nietsch.
Research: Norbert Reintjens.
Eindredactie: Kees Driehuis.
De uitzending:
Ik vond deze uitzending echt schokkend. En ook hoe ver het gaat zonder dat er ook maar iets aan gedaan word. Hoe zit dat in andere landen vraag ik me dan af?quote:Op zondag 12 december 2010 16:32 schreef marcb1974 het volgende:
Het gaat nergens heen met de 'rashond'. Het einde kwam toch wel heel hard dichterbij door de mishandeling van de fokkers en hondenliefhebbers.
Arme beesten
Nu twee van hetzelfde ras maar zonder en die hebben alleen maar de standaard ouderdomskwaaltjes. Ik twijfel er dan ook sterk aan om bij de volgende generatie wel voor een stamboomhondje te gaan. 
Dat van die Berner Sennen was me ook bekend, hier in de buurt een Berner gehad die keurig op 8 jarige leeftijd kanker kreeg....en die was er blijkbaar laat mee om dat te krijgen. .Bij katten is het verhaal helaas niet anders.....gewrichtsproblemen, kanker, gebitsproblemen, hartkwalen....ook allemaal te vinden bij bepaalde rassen vooral bij diegene met een smalle genetische basis.
Gaat nu gelukkig wel wat beter.
Toen ikzelf nog jong was hadden we ook een kruising van een pers en een abesijn (foutje van de fokker, die 2 waren per ongeluk bij elkaar gekomen) en daar hebben we nooit problemen mee gehad, eentje 15 geworden en de ander 20.
Kan dat je met niet-raskatten meer geluk hebt maar ook daar heb ik vroege uitvallers gehad.quote:
Katten krijgen ook vaak FIP, kattenaids..m'n ouders hebben Burmezen gehad, de een ging na een half jaar al dood, eentje na 6 jaar en een Burmilla van ze had onlangs ook nog flinke nierproblemen, ¤900,- aan operaties nodig gehad (heeft ook al geen kiezen meer in z'n bek en hij is pas 7jaar)
Gaat nu gelukkig wel wat beter.
Toen ikzelf nog jong was hadden we ook een kruising van een pers en een abesijn (foutje van de fokker, die 2 waren per ongeluk bij elkaar gekomen) en daar hebben we nooit problemen mee gehad, eentje 15 geworden en de ander 20.
....een maar zo rasloze kat als je kon wensen uit het asiel.....6 jaar en erfelijke kanker ....dat was het dan. . Een rasloze poes uit het asiel die met 10 jaar dood neerviel, letterlijk dood neerviel. Mijn met stamboom geboren Noorse Boskaten zijn helaas ook een nachtmerrie voor de portemonee, vanaf hun 6e constant tandvleesontstekingen met de daarbij behorende dierenartsrekeningen.
, schijnt ook een kwaaltje te zijn in het ras. Ook opvallend veel dieren met nierfalen voor hun tiende jaar (diverse rassen) Helaas komen de meeste fokkers er pas achter als de tijd van fokken met zo'n kat al voorbij is. Ik denk dat het dan ook heel goed zou zijn om zoiets als een soort archief aan te leggen bij de fokverenigingen in welke lijnen bij honden en katten opvallend veel problemen voorkomen (vooral op de leeftijd na het fokken) zodat men er wat van tevoren aan kan doen door dieren uit bepaalde lijnen uit te sluiten i.p.v. het paard achter de wagen te spannen zoals men nu doet.Wat betreft de erfelijke ziekten zoals HD, bepaalde oogaandoeningen en kanker etc. vind ik dat er heel bewust gefokt moet worden met dieren die vrij zijn van erfelijke ziekten. Schoonheid moet wat mij betreft op de derde plaats staan, naast gezondheid en karakter. Ik vind dat een rasvereniging hier een rol in moet spelen, en meestal gebeurd dat ook al. Zo mag er vaak niet gefokt worden met honden die niet slagen voor bepaalde gezondheidstests, ook al zijn ze kampioen. Wat mij betreft kan de raad van beheer hier een voorbeeld aan nemen en de stambomen niet zomaar uitdelen. Als medische tests verplicht worden heb je al wat extra kwaliteitscontrole.
Maar het gevaar van een discussie als deze (en dat hoor je ook hier in de reacties al) is dat mensen ineens overtuigd zijn van de gezondheid van mixjes en honden zonder stamboom. En dat is natuurlijk lang niet altijd waar. Een kruising tussen twee rassen kan gezond zijn, maar kan net zo goed de slechte punten van beide rassen combineren. En het fokken zonder stamboom is wat mij betreft ook (te) vaak geassocieerd met mensen die maar gewoon iets doen zonder er verstand van te hebben. En dat vind ik ook een heel kwalijke zaak. Eigenlijk vind ik dat alle fok moet gebeuren na (uitgebreide) medische keuringen en tests van de ouderdieren. Dit zou onafhankelijk moeten zijn van het al dan niet krijgen van een stamboom.
Daarom ook mijn ervaringen met rasloze katten. Het komt er op neer dat je gewoon een beetje geluk moet hebben met je dieren. De kans op problemen met rasdieren kan groter zijn, zeker met bepaalde rassen, maar sluit ook niet uit dat je rasloze dier toch een kwaal heeft meegenomen van één van zijn voorouders die wel tot een ras behoorden.quote:
Wij hebben heel bewust gekozen voor rassen die niet zo verfokt zijn dat ze last hebben van hun uiterlijk, zoals bulldoggen, mopsjes, etc. Maar ja, in heel veel rassen zitten ingefokte genetische zwakke kanten, zoals HD bij de grotere rassen en Patella Luxatie bij de kleineren. Dat vindt ik persoonlijk wel minder erg als het bewust fokken van vervormde honden die zich nooit lekker 100% kunnen voelen, alleen al vanwege de vorm van hun schedel of de lengte van hun rug bijvoorbeeld. Dat is wat mij betreft al zo'n beetje dierenmishandeling. Een Frans bulletje bijvoorbeeld in de zomer is gewoon zielig, dat beest kan door de in elkaar gepropte schedel nauwelijks lekker ademen. Heel veel bullen kunnen trouwens niet eens zonder keizersnede geboren worden, dat zegt m.i. ook al iets over de onnatuurlijkheid van hun bouw. Hier zou allereerst eens kritisch naar gekeken moeten worden.
Wat betreft de erfelijke ziekten zoals HD, bepaalde oogaandoeningen en kanker etc. vind ik dat er heel bewust gefokt moet worden met dieren die vrij zijn van erfelijke ziekten. Schoonheid moet wat mij betreft op de derde plaats staan, naast gezondheid en karakter. Ik vind dat een rasvereniging hier een rol in moet spelen, en meestal gebeurd dat ook al. Zo mag er vaak niet gefokt worden met honden die niet slagen voor bepaalde gezondheidstests, ook al zijn ze kampioen. Wat mij betreft kan de raad van beheer hier een voorbeeld aan nemen en de stambomen niet zomaar uitdelen. Als medische tests verplicht worden heb je al wat extra kwaliteitscontrole.
Maar het gevaar van een discussie als deze (en dat hoor je ook hier in de reacties al) is dat mensen ineens overtuigd zijn van de gezondheid van mixjes en honden zonder stamboom. En dat is natuurlijk lang niet altijd waar. Een kruising tussen twee rassen kan gezond zijn, maar kan net zo goed de slechte punten van beide rassen combineren. En het fokken zonder stamboom is wat mij betreft ook (te) vaak geassocieerd met mensen die maar gewoon iets doen zonder er verstand van te hebben. En dat vind ik ook een heel kwalijke zaak. Eigenlijk vind ik dat alle fok moet gebeuren na (uitgebreide) medische keuringen en tests van de ouderdieren. Dit zou onafhankelijk moeten zijn van het al dan niet krijgen van een stamboom.
De man in het filmpje pleit voor fokken op type in plaats van een bepaald ras. Dus i.p.v een Duitse herder of een mechelse herder, gewoon een herderstype. Daarmee zou je de genenpool kunnen vergroten. Zijn er inmiddels gewoon niet veel te veel rassen en slaan we niet enorm door in het toelaten van ongemakken, ziektes en gebreken.quote:
Wij hebben heel bewust gekozen voor rassen die niet zo verfokt zijn dat ze last hebben van hun uiterlijk, zoals bulldoggen, mopsjes, etc. Maar ja, in heel veel rassen zitten ingefokte genetische zwakke kanten, zoals HD bij de grotere rassen en Patella Luxatie bij de kleineren. Dat vindt ik persoonlijk wel minder erg als het bewust fokken van vervormde honden die zich nooit lekker 100% kunnen voelen, alleen al vanwege de vorm van hun schedel of de lengte van hun rug bijvoorbeeld. Dat is wat mij betreft al zo'n beetje dierenmishandeling. Een Frans bulletje bijvoorbeeld in de zomer is gewoon zielig, dat beest kan door de in elkaar gepropte schedel nauwelijks lekker ademen. Heel veel bullen kunnen trouwens niet eens zonder keizersnede geboren worden, dat zegt m.i. ook al iets over de onnatuurlijkheid van hun bouw. Hier zou allereerst eens kritisch naar gekeken moeten worden.
Wat betreft de erfelijke ziekten zoals HD, bepaalde oogaandoeningen en kanker etc. vind ik dat er heel bewust gefokt moet worden met dieren die vrij zijn van erfelijke ziekten. Schoonheid moet wat mij betreft op de derde plaats staan, naast gezondheid en karakter. Ik vind dat een rasvereniging hier een rol in moet spelen, en meestal gebeurd dat ook al. Zo mag er vaak niet gefokt worden met honden die niet slagen voor bepaalde gezondheidstests, ook al zijn ze kampioen. Wat mij betreft kan de raad van beheer hier een voorbeeld aan nemen en de stambomen niet zomaar uitdelen. Als medische tests verplicht worden heb je al wat extra kwaliteitscontrole.
Maar het gevaar van een discussie als deze (en dat hoor je ook hier in de reacties al) is dat mensen ineens overtuigd zijn van de gezondheid van mixjes en honden zonder stamboom. En dat is natuurlijk lang niet altijd waar. Een kruising tussen twee rassen kan gezond zijn, maar kan net zo goed de slechte punten van beide rassen combineren. En het fokken zonder stamboom is wat mij betreft ook (te) vaak geassocieerd met mensen die maar gewoon iets doen zonder er verstand van te hebben. En dat vind ik ook een heel kwalijke zaak. Eigenlijk vind ik dat alle fok moet gebeuren na (uitgebreide) medische keuringen en tests van de ouderdieren. Dit zou onafhankelijk moeten zijn van het al dan niet krijgen van een stamboom.
Als ik hoor dat bij de cavalier 40% van de honden zo'n kleine schedel hebben dat de hersenen er niet goed inpassen en dat daardoor bijvoorbeeld de ogen uitpuilen en dat daarnaast 100 (!!!) % van de honden een hartafwijking heeft dan vind ik dat echt schokkend.
Als ik hoor dat bij de Engelse Bull kunstmatige inseminatie en keizersnede nodig om er überhaupt mee te kunnen fokken... En de fokker in het filmpje stelt gewoon dat de teef daar geen enkele last van heeft
Bij Duitse herders word er een bepaalde graad van HD ook toegestaan om mee te fokken...
Ik heb altijd rasdieren genomen omdat ik broodfok verafschuw en dan denk dat mensen die fokken en stambomen afgeven verantwoord met een ras omgaan omdat ze van dat ras houden.
Maar hoeveel verschil je van een broodfokker als je willens en wetens dieren geboren laat worden en verkoopt die vreselijke pijnen lijden omdat hun hersenen niet in hun hoofd passen.
Sommige dingen kun je niet voorkomen en daar gaat het ook eigenlijk niet over.quote:
[..]
Daarom ook mijn ervaringen met rasloze katten. Het komt er op neer dat je gewoon een beetje geluk moet hebben met je dieren. De kans op problemen met rasdieren kan groter zijn, zeker met bepaalde rassen, maar sluit ook niet uit dat je rasloze dier toch een kwaal heeft meegenomen van één van zijn voorouders die wel tot een ras behoorden.
Het gaat met name over het doorfokken met dieren waarvan je weet dat die dieren gebreken en problemen hebben. En het steeds verder infokken van uiterlijke kenmerken waardoor de gezondheid van dieren in het gedrang komt.
Ja, ik vind dat ook echt vreselijk. Daarom zijn wij dus heel bewust op zoek gegaan naar 'gezonde' rassen (al hebben labradors die we hiervoor hadden bv wel vaak HD). Nu een Havanezer en een Schnauzer, en beiden kerngezond en ouderdieren getest op de paar erfelijke ziekten die toch in het ras voorkomen. Zo heb je een zo klein mogelijke kans op aandoeningen. Ik zou ook echt never nooit voor een bull kunnen gaan, en snap ook niet dat mensen die willen hebben (bedoel dan de engelse of franse bulldog, met de verfokte koppen). Als je weet dat je dier elke dag van zijn leven last heeft van zijn lichaam dan kies je daar toch niet voor?quote:
[..]
De man in het filmpje pleit voor fokken op type in plaats van een bepaald ras. Dus i.p.v een Duitse herder of een mechelse herder, gewoon een herderstype. Daarmee zou je de genenpool kunnen vergroten. Zijn er inmiddels gewoon niet veel te veel rassen en slaan we niet enorm door in het toelaten van ongemakken, ziektes en gebreken.
Als ik hoor dat bij de cavalier 40% van de honden zo'n kleine schedel hebben dat de hersenen er niet goed inpassen en dat daardoor bijvoorbeeld de ogen uitpuilen en dat daarnaast 100 (!!!) % van de honden een hartafwijking heeft dan vind ik dat echt schokkend.
Als ik hoor dat bij de Engelse Bull kunstmatige inseminatie en keizersnede nodig om er überhaupt mee te kunnen fokken... En de fokker in het filmpje stelt gewoon dat de teef daar geen enkele last van heeft
Bij Duitse herders word er een bepaalde graad van HD ook toegestaan om mee te fokken...
Ik heb altijd rasdieren genomen omdat ik broodfok verafschuw en dan denk dat mensen die fokken en stambomen afgeven verantwoord met een ras omgaan omdat ze van dat ras houden.
Maar hoeveel verschil je van een broodfokker als je willens en wetens dieren geboren laat worden en verkoopt die vreselijke pijnen lijden omdat hun hersenen niet in hun hoofd passen.
Daar ging het in mijn eerste post ook overquote:
[..]
Sommige dingen kun je niet voorkomen en daar gaat het ook eigenlijk niet over.
Het gaat met name over het doorfokken met dieren waarvan je weet dat die dieren gebreken en problemen hebben. En het steeds verder infokken van uiterlijke kenmerken waardoor de gezondheid van dieren in het gedrang komt.
maar ik vond de opmerking van Miss Isis heel zinnig, juist om te voorkomen dat mensen gaan reageren die zeggen dat rasloze dieren geen problemen hebben en allemaal 20 worden, hebben we dat ook meteen de kop ingedrukt voordat we daar een discussie over krijgen. Dat niet, maar de kans is natuurlijk wel kleiner door een grotere genetische variatie.quote:
[..]
Daar ging het in mijn eerste post ook over
Kijk naar een Europsese (of Amerikaanse) korthaar, die worden over het algemeen een stuk ouder dan raskatten en je hebt er minder dierenartskosten aan.
Wil natuurlijk niet zeggen dat die helemaal nooit ziek worden maar de kans is wat kleiner.
En je hebt in elk geval al niet de problemen die je bij "misvormde" katten hebt.
Perzen met een platte neus hebben altijd problemen met ontstoken traanbuizen en neusproblemen.
Scottish Folds hebben altijd problemen met de oren.
Ik beperk me even tot katten omdat ik daar meer verstand van heb maar met honden heb je, zoals boven ook gemeld is, ook van die ras problemen die alleen bij dat ras voor komen.
En die problemen kan je vrij makkelijk de wereld uit helpen door fok met zulke rassen te verbieden.
De soort sterft dan wel uit.
Erfelijke ziektes als kanker en botproblemen is denk ik minder makkelijk tegen op te treden en zal je ook bij niet rasdieren blijven houden.
Veel ziektes zoals FIP en aids en leukemie etc komen denk ik niet meer voor bij raskatten dan bij rasloze katten. Hartproblemen vraag ik me ook wel eens af. Een hoop kattenfokkers die ik ken laten hun dieren voordat ze gaan fokken eerst echo-en en zelfs gen onderzoeken op HCM.quote:
[..]
Dat niet, maar de kans is natuurlijk wel kleiner door een grotere genetische variatie.
Kijk naar een Europsese (of Amerikaanse) korthaar, die worden over het algemeen een stuk ouder dan raskatten en je hebt er minder dierenartskosten aan.
Wil natuurlijk niet zeggen dat die helemaal nooit ziek worden maar de kans is wat kleiner.
En je hebt in elk geval al niet de problemen die je bij "misvormde" katten hebt.
Perzen met een platte neus hebben altijd problemen met ontstoken traanbuizen en neusproblemen.
Scottish Folds hebben altijd problemen met de oren.
Ik beperk me even tot katten omdat ik daar meer verstand van heb maar met honden heb je, zoals boven ook gemeld is, ook van die ras problemen die alleen bij dat ras voor komen.
En die problemen kan je vrij makkelijk de wereld uit helpen door fok met zulke rassen te verbieden.
De soort sterft dan wel uit.
Erfelijke ziektes als kanker en botproblemen is denk ik minder makkelijk tegen op te treden en zal je ook bij niet rasdieren blijven houden.
Dan komen er inderdaad zieke dieren uit.
Maar hoeveel mensen laten voor ze een nestje krijgen hun poes testen? En hoeveel mensen laten sectie doen op een HTK katje als het plotseling sterft of ziek word en sterft?
Maar ook bij raskatten gaat het probleem op dat bepaalde uiterlijke kenmerken zover door worden gefokt dat de gezondheid in het gedrang komt.
De pers kennen we allemaal en de exotic. Maar ik zie nu zelf ook bij bijvoorbeeld de Maine Coon dat groot niet groot genoeg meer is en de dieren dus steeds groter worden met alle gevolgen van dien voor hun beenderen bijvoorbeeld.
Dat vind ik dus ook, mensen hebben het over hoe gezond mixjes wel niet zijn, het gaat altijd over het vuilnisbakkie van een oudtante die op broodkorsten en etensresten zonder problemen 20 is geworden. Maar de fok van dat soort mixjes gaat gewoon stukken minder zorgvuldig, en en is vaak minder aandacht voor de gezondheid van ouderdieren dan bij rasdieren. En eerlijk gezegd, als onze HTK asielkatten dood gaan laten we geen sectie doen hoor... Geen idee dan of het iets erfelijks is. En ze worden ook niet elk jaar door de DA gescreend op hartafwijkingen of andere aandoeningen (we fokken er ook niet mee, dus niet nodig). Het valt gewoon minder op.quote:
[..]
Veel ziektes zoals FIP en aids en leukemie etc komen denk ik niet meer voor bij raskatten dan bij rasloze katten. Hartproblemen vraag ik me ook wel eens af. Een hoop kattenfokkers die ik ken laten hun dieren voordat ze gaan fokken eerst echo-en en zelfs gen onderzoeken op HCM.
Dan komen er inderdaad zieke dieren uit.
Maar hoeveel mensen laten voor ze een nestje krijgen hun poes testen? En hoeveel mensen laten sectie doen op een HTK katje als het plotseling sterft of ziek word en sterft?
Maar ook bij raskatten gaat het probleem op dat bepaalde uiterlijke kenmerken zover door worden gefokt dat de gezondheid in het gedrang komt.
De pers kennen we allemaal en de exotic. Maar ik zie nu zelf ook bij bijvoorbeeld de Maine Coon dat groot niet groot genoeg meer is en de dieren dus steeds groter worden met alle gevolgen van dien voor hun beenderen bijvoorbeeld.
Zelfde geldt denk ik voor honden, mensen die gewoon een hond hebben of rasloos fokken laten hun hond niet op HD of wat dan ook testen, dus die honden zijn per definitie 'gewoon gezond'. Niemand staat stil bij de mogelijkheid van ziekten.
Het fokken op schadelijke kenmerken (puilogen, waterhoofden, platte bekken, enorme afmetingen of juist super inie-minie, extreem lange ruggen, etc.) staat hiervan los vind ik zelf, en zou verboden moeten worden wat mij betreft.
Precies en dat was ook vooral het punt wat gemaakt werd in deze uitzendingquote:
[..]
Dat vind ik dus ook, mensen hebben het over hoe gezond mixjes wel niet zijn, het gaat altijd over het vuilnisbakkie van een oudtante die op broodkorsten en etensresten zonder problemen 20 is geworden. Maar de fok van dat soort mixjes gaat gewoon stukken minder zorgvuldig, en en is vaak minder aandacht voor de gezondheid van ouderdieren dan bij rasdieren. En eerlijk gezegd, als onze HTK asielkatten dood gaan laten we geen sectie doen hoor... Geen idee dan of het iets erfelijks is. En ze worden ook niet elk jaar door de DA gescreend op hartafwijkingen of andere aandoeningen (we fokken er ook niet mee, dus niet nodig). Het valt gewoon minder op.
Zelfde geldt denk ik voor honden, mensen die gewoon een hond hebben of rasloos fokken laten hun hond niet op HD of wat dan ook testen, dus die honden zijn per definitie 'gewoon gezond'. Niemand staat stil bij de mogelijkheid van ziekten.
Het fokken op schadelijke kenmerken (puilogen, waterhoofden, platte bekken, enorme afmetingen of juist super inie-minie, extreem lange ruggen, etc.) staat hiervan los vind ik zelf, en zou verboden moeten worden wat mij betreft.
Ik hoop dat veel mensen kijken en er ook wat bewustwording komt. Ik heb in ieder geval een aantal keren met kippenvel zitten kijken. Dat arme cavalier king charles spanieltje wat steeds aan haar koppie liep te krabben en te piepen omdat ze zoveel pijn had door de druk in haar hoofd, schrijnend...Ik kan me niet voorstellen dat je dan iets gefokt hebt om trots op te zijn
Mijn hondjes zijn bijna 3 kg zwaar en zonder stamboom (moeder en dochter). Op shows zouden ze qua gewicht echt tot de twijfelgevallen worden gerekend en dat is jammer want juist met die wat grotere honden zouden gefokt moeten worden en niet met de allerkleinste exemplaren die met 3 dagen diarree al tegen de grens aanlopen van het gewicht waaraan ze dood kunnen gaan(over de andere problemen maar niet te spreken) en geloof me chihuahua's van 3 kg zijn ook nog heel klein. Niet voor niets dat men ze nog steeds aanziet voor puppies. 
. Mijn oudste hondje van 12 heeft nu wel wat ouderdomshartproblemen maar voor de rest zijn er eigenlijk nooit gezondheidsproblemen geweest die relateren met erfelijke aandoeningen. 
Mijn oproep voor chi's....ban die teacup exemplaren uit en ga weer gewoon voor hondjes die wat gewicht in de schaal brengen.
Dat trillen heeft niets te maken met een erfelijke afwijkingquote:
chihuahua's vind ik nou juist een voorbeeld van hoe het niet moet, ik ben er nog geeneen tegen gekomen die niet zat te trillen en dat lijkt me nou ook geen gezond teken.
....de meeste chi's zijn bangerikken als het er echt op aan komt of hebben het koud (kleine inhoud, groot oppervlakte) wat een jasje bij koude en tegelijk vocht kan oplossen. Chihuahua's zijn al eeuwenoud op de plek waar ze zijn ontstaan (warm gebied) en geen modern naar het model van de mens gemaakt ras, helaas met uitzondering van dat steeds kleiner fokken dan. 
Kan iemand die ook maar enigszins iets over dierenwelzijn te zeggen heeft anders besluiten dan onmiddellijk resoluut met die rassenonzin te stoppen?
Fokken op welzijn en gezondheid.
En niet op extreme uiterlijkheden. 
Plus dat, als je het kan verbieden, je het wereldwijd zou moeten doen.
Als een ras in Nederland verboden wordt en in de rest van de wereld niet dan schiet het nog niet op en kan je rassen gewoon importeren.
Er zou dan dus ook een verbod op het bezit moeten komen.
En een plicht op gezond verstand.quote:
Er zou dan dus ook een verbod op het bezit moeten komen.
Als je beelden zoals in die docu ziet moet je dat soort extremen ook eigenlijk niet willen steunen door zo'n arm beestje aan te schaffen. Bij honden zoals de Engelse bull en de cavalier vraag ik me echt af of het nog te redden is. Overigens is deze discussie ook in andere landen volop actueel. De BBC heeft vorig jaar nog een docu gemaakt "Pedigree dogs exposed". Het uitzenden van deze documentaire heeft er onder meer toe geleid dat de BBC geen verslag meer doet van Crufts, de grootste en meest prestigieuze hondententoonstelling ter wereld en dat tal van sponsors zich hebben teruggetrokken.quote:
Eind 2009 is die docu ook in Belgie in Nederland uitgezonden trouwens. Voor wie hem gemist heeft en het interesseert:
http://www.myspace.com/video/vid/61370242
Dat wil Wilders vast niet.quote:
Moeten dit soort flauwe offtopic opmerkingen nu echt?quote:
helemaal apart omdat de honden mét ridge volgens de docu 10% kans hebben op een erfelijke afwijking die grote kans geeft op gevaarlijke infecties. De drama's met Engelse bullen, mopsen en pekineesjes en de cavalier king charles spaniel kende ik al, maar ik vond het stuitend hoe de fokkers die geïnterviewd werden die problemen bagatelliseren of gewoon ronduit ontkennen. Ik heb wel een beetje het idee dat dit in Nederland minder is, de rasverenigingen hier verplichten bijvoorbeeld vaak wel verschillende medische tests voor je met een hond mag fokken. Ook verstrekt de Nederlandse raad van beheer geen stamboom aan vader/dochter, broer/zus en moeder/zoon kruisingen. Maar dat neemt niet weg dat ik vindt dat de raad van beheer strenger mag worden met het verstrekken van stambomen en dat ook zij wat mij betreft medische tests verplicht mogen stellen.
En wat mopsen, bulldoggen, etc. betreft zou er m.i. gefokt moeten worden op een ander, minder extreem type. Zo is er bijvoorbeeld de old Victorian Bulldog, een minder extreem type van de Engelse bulldog die ze aan het fokken zijn. Dat soort initiatieven zouden aangemoedigd moeten worden. Al moet je dan wel weer oppassen dat je daar niet weer het zelfde probleem van de kleine genenpoel creëert.
Het gaat echt om bepaalde rassen, maar er zijn veel rassen waar amper problemen in zijn en waar juist heel goed op gezondheid gelet wordt.quote:
[..]
De man in het filmpje pleit voor fokken op type in plaats van een bepaald ras. Dus i.p.v een Duitse herder of een mechelse herder, gewoon een herderstype. Daarmee zou je de genenpool kunnen vergroten. Zijn er inmiddels gewoon niet veel te veel rassen en slaan we niet enorm door in het toelaten van ongemakken, ziektes en gebreken.
Als ik hoor dat bij de cavalier 40% van de honden zo'n kleine schedel hebben dat de hersenen er niet goed inpassen en dat daardoor bijvoorbeeld de ogen uitpuilen en dat daarnaast 100 (!!!) % van de honden een hartafwijking heeft dan vind ik dat echt schokkend.
Als ik hoor dat bij de Engelse Bull kunstmatige inseminatie en keizersnede nodig om er überhaupt mee te kunnen fokken... En de fokker in het filmpje stelt gewoon dat de teef daar geen enkele last van heeft
Bij Duitse herders word er een bepaalde graad van HD ook toegestaan om mee te fokken...
Ik heb altijd rasdieren genomen omdat ik broodfok verafschuw en dan denk dat mensen die fokken en stambomen afgeven verantwoord met een ras omgaan omdat ze van dat ras houden.
Maar hoeveel verschil je van een broodfokker als je willens en wetens dieren geboren laat worden en verkoopt die vreselijke pijnen lijden omdat hun hersenen niet in hun hoofd passen.
Ik hou het fijn bij rashondjes
Bron: Persbericht Sophia-Vereenigingquote:Rashondencampagne Sophia-Vereeniging succesvol:
Fokken op extreem uiterlijk rashonden wordt aangepakt
2 februari 2011
AMSTERDAM - Bij veel hondenrassen is het uiterlijk zo extreem, dat de dieren er ernstig onder lijden. "Aan dit hondenleed kan alleen een einde komen als de overheid maatregelen neemt en het fokken op bepaalde uiterlijkheden verbiedt", zo stelde de Koningin Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren op 11 december in ZEMBLA. In een brandbrief, die door ruim 10.000 mensen werd ondertekend, verzocht zij staatssecretaris Bleker om regels op te stellen voor een verantwoord fokbeleid. Vandaag stond de reactie van Bleker op de uitzending van ZEMBLA op de agenda van de commissievergadering. Daarin zegde Bleker een Algemene Maatregel van Bestuur toe, die het fokken op extreme uiterlijke kenmerken bij rashonden beperkt.
Hersenen te groot voor schedel
Bij het fokken van rashonden draait het om het uiterlijk. Vaak gaat dat ten koste van de gezondheid van de dieren. Zo hebben Cavalier King Charles spaniëls zo'n kleine schedel, dat de hersenen er niet meer in passen. Daardoor hebben ze hevige pijn en epileptische aanvallen. Door al zijn rimpels heeft de shar-pei huidproblemen zoals eczeem en ontstekingen. De Boston terriër en de Engelse bulldog kunnen vaak nauwelijks eten, drinken en ademen met hun veel te korte snuit.
Elkaar de schuld geven
Het probleem in de rashondenwereld is dat men wel weet dat er grote problemen zijn, maar dat iedereen iemand anders de schuld geeft. Keurmeesters, eigenaren, fokkers, de Raad van Beheer: allemaal zeggen ze er zélf niks aan te kunnen doen. Ondertussen gebeurt er niks. Daarom riep de Sophia-Vereeniging staatssecretaris Bleker via een brandbrief op om maatregelen te nemen. Directeur van de Sophia-Vereeniging, Helma van de Vondevoort: “Er moeten strenge, duidelijke regels komen die voor de hele hondensector gelden. Bij die regels moet het welzijn van de dieren voorop staan en niet het uiterlijk. Bij sommige rassen zal dat een fokverbod betekenen”.
Wie is de Winner?
Om het onderwerp ook maatschappelijk onder de aandacht te brengen, lanceerde de Sophia-Vereeniging de campagne Wie is de Winner. Aanleiding was de Amsterdam Winner Show, die op 27 en 28 november plaatsvond in de RAI. "Op dergelijke rashondententoonstellingen draait alles om het uiterlijk", zegt Van de Vondevoort. "Dat dieren daar ernstig onder lijden, wordt volledig genegeerd." Bij de campagne werden hondenliefhebbers gevraagd om een oproep aan staatssecretaris Bleker te ondertekenen, met het verzoek rashondenleed te stoppen via wetgeving.
ZEMBLA
De publiekscampagne verliep succesvol: ruim 10.000 mensen betuigden hun steun. Wie is de Winner kwam tevens onder de aandacht van de makers van ZEMBLA, het documentaireprogramma van de VARA. In de uitzending van 11 december 2010, getiteld 'Einde van de rashond', was de Sophia-Vereeniging aan het woord en werd aandacht besteed aan de actie. Ook Bleker gaf zijn visie, waarbij hij als oplossing wees naar de Raad van Beheer. Dat deze niet bij machte is om de gehele rashondenwereld aan banden te leggen, liet hij daarbij buiten beschouwing.
Algemene Maatregel van Bestuur
Vandaag vond de commissievergadering over dierhouderij van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie plaats. Op de agenda stond de reactie van staatssecretaris Bleker op ‘Einde van de rashond’. Tijdens de vergadering kwam Bleker terug op zijn uitspraken in de ZEMBLA-uitzending en liet weten dat deze maand nog een Algemene Maatregel van Bestuur van kracht zal worden, waarmee het fokken op extreme uiterlijke kenmerken wordt aangepakt. Het gaat dan in eerste instantie om kenmerken die direct negatieve gevolgen hebben voor de gezondheid van de honden.
Ja, dat dus. Net zoiets als perzen.quote:
[..]
De man in het filmpje pleit voor fokken op type in plaats van een bepaald ras. Dus i.p.v een Duitse herder of een mechelse herder, gewoon een herderstype. Daarmee zou je de genenpool kunnen vergroten. Zijn er inmiddels gewoon niet veel te veel rassen en slaan we niet enorm door in het toelaten van ongemakken, ziektes en gebreken.
Als ik hoor dat bij de cavalier 40% van de honden zo'n kleine schedel hebben dat de hersenen er niet goed inpassen en dat daardoor bijvoorbeeld de ogen uitpuilen en dat daarnaast 100 (!!!) % van de honden een hartafwijking heeft dan vind ik dat echt schokkend.
Als ik hoor dat bij de Engelse Bull kunstmatige inseminatie en keizersnede nodig om er überhaupt mee te kunnen fokken... En de fokker in het filmpje stelt gewoon dat de teef daar geen enkele last van heeft
Bij Duitse herders word er een bepaalde graad van HD ook toegestaan om mee te fokken...
Ik heb altijd rasdieren genomen omdat ik broodfok verafschuw en dan denk dat mensen die fokken en stambomen afgeven verantwoord met een ras omgaan omdat ze van dat ras houden.
Maar hoeveel verschil je van een broodfokker als je willens en wetens dieren geboren laat worden en verkoopt die vreselijke pijnen lijden omdat hun hersenen niet in hun hoofd passen.
En eerlijk gezegd.....met mijn coontjes heb ik meer gedoe dan met de HTK-poesjes.
Wel grappig is dat die ene met stamboom op een ouderwetse pers lijkt (met een beetje korte neus, maar niet een totaal verdwenen neus zoals tegenwoordig) en de poes zonder stamboom die toch echt ook coon is ook echt supercoon lijkt.
Bron: http://zembla.vara.nl/Nie(...)832f9cbe93f93fc17b4cquote:De tweede kamer heeft twee moties aangenomen betreffende het fokken van rashonden. Hieronder de moties en de invulling die de staatssecretaris er aan geeft.
[Motie 1 van Esther Ouwehand (PvdD)]
Motie Ouwehand (PvdD) c.s., 28 286, nr. 474 verzoekt de regering, de door de Raad Dieren Aangelegenheden (RDA) geformuleerde kaders voor de fok van honden en andere dieren op te nemen in de aangekondigde 'Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) gezelschapsdieren' die het bestaande Honden- en kattenbesluit zal vervangen. Zie: Fokkerij & Voortplantingstechnieken
Anima(l) sana in corpore sano, Raad Dier Aangelegenheden (pdf).
[De minister:]
Ter voorkoming van nadelige gezondheids- of welzijnseffecten voor nakomelingen en ouderdieren als gevolg van de wijze waarop gefokt wordt, ben ik van plan in de Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) gezelschapsdieren voorschriften op te nemen waar bij het gericht fokken met gezelschapdieren rekening mee dient te worden gehouden.
Een ontwerp AMvB zal een dezer dagen worden aangeboden voor internet- consultatie via www.internetconsultatie.nl.
[Welzijn]
Uitgangspunt van de AMvB is dat het fokken van dieren op verantwoorde wijze geschiedt. De voorschriften in de AMvB gezelschapsdieren ten aanzien van het fokken komen materieel overeen met de aanbevelingen van de Raad Dieren Aangelegenheden (RDA). In de AMvB zal worden opgenomen dat de manier waarop met gezelschapsdieren wordt gefokt het welzijn en de gezondheid van het ouderdier of nakomelingen niet mag benadelen.
[Gebreken]
Het is niet toegestaan gericht te fokken met dieren die gebreken of afwijkingen hebben of kunnen krijgen die hun welzijn of gezondheid schaden of die ernstige gedragsproblemen bij de dieren kunnen veroorzaken.
[Natuurlijke wijze]
Daarnaast dient voorplanting, voor zover mogelijk, op natuurlijke wijze plaats te vinden, waarmee beoogd wordt behoud van integriteit te borgen.
[Ouderdieren]
Ook moet bij het fokken worden voorkomen dat uiterlijke kenmerken worden doorgegeven aan of kunnen ontstaan bij nakomelingen die schadelijke gevolgen hebben voor het welzijn of de gezondheid van dat dier. De regels over fokken hebben ook betrekking op ouderdieren, die als gevolg van de fokkerij in beginsel geen schade aan welzijn of gezondheid dienen te krijgen. Fokkerij mag niet leiden tot uitputting van moederdieren en ook niet tot blijvende of permanente schade aan gezondheid of welzijn.
[Genetische diversiteit]
Aan al deze regels ligt ten grondslag dat bij fokken voldoende aandacht dient te worden besteed aan zorg voor genetische diversiteit.
Met de AMvB gezelschapsdieren wordt dan ook invulling gegeven aan de door de RDA geformuleerde kaders voor de fok van honden en andere dieren.
Overigens is tijdens het VAO Dierhouderij in de discussie over de onderhavige motie de AMvB gezelschapsdieren in verband gebracht met normen gesteld aan huisvestingssystemen. Hier is mogelijk een misverstand ontstaan. Ik ben van plan dergelijke normen op te nemen in een ontwerp-Besluit houders van dieren onder de Wet dieren. Het ontwerp-besluit is vorig jaar via internet voor consultatie voorgelegd aan verschillende maatschappelijke organisaties en zal naar verwachting na de zomer aan uw Kamer en de Eerste Kamer worden overgelegd.
[Motie Van Gerwen]
[Doorfok]
Motie Van Gerwen (SP), 28 286, nr. 480 verzoekt de regering met een voorstel te komen voor een verbod op doorfok die resulteert in dierenwelzijnsproblemen;
verzoekt de regering dit van toepassing te laten zijn op zowel gezelschapsdieren als dieren die voor productie worden gehouden; verzoekt de regering hierbij fokkers een populatiebeheersplan te laten opstellen en voor te laten leggen aan een toetsingscommissie van onafhankelijke deskundigen;
verzoekt de regering hierbij in te zetten op biologisch normale percentages die lijden aan erfelijke defecten;
verzoekt de regering overselectie en inteelt hierbij aan te pakken en dus de inzet van fokdieren te beperken naar biologisch gezonde percentages; hierbij de mogelijkheid van een tentoonstellings-, keurings- en fokverbod voor doorgefokte dieren te bezien.
[De minister:]
In de brief aan de Tweede Kamer van 28 januari jl. met de beantwoording van de schriftelijke vragen bij het AO Dierhouderij, heb ik aangegeven dat mijn beleidsreactie op het RDA-rapport Fokkerij en Voortplantingstechnieken in de eerste helft van 2011 verwacht kan worden. De in deze motie geuite zorgen en voorgestelde maatregelen over het doorfokken van dieren, zullen hierin ook aan de orde komen.
Daarnaast heb ik tijdens het AO Dierhouderij van 2 februari jl. aangegeven in Europa aandacht te willen vragen voor de problematiek rondom de fokkerij van gezelschapsdieren. Op korte termijn zal ik daartoe in een brief aan de Europese Commissie met betrekking tot de EU-strategie dierenwelzijn voor de periode 2011-2015 aandacht voor de fokkerijproblematiek vragen.
Zie verder:
Als u overweegt een rashond te kopen, pas dan op! Doordat er jarenlang gefokt wordt met een te kleine populatie, is er vaak wat mis met honden die een stamboom hebben. Bekijk ook MAX - Meldpunt: http://beta.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1075221-rashonden
Hoge dierenartskosten door zieke hondenfokkerij
De kosten van een huisdier worden vaak onderschat. Dat kan leiden tot verwaarlozing van het dier, zo was de afgelopen week in het nieuws te horen. Lang niet elke potentiële koper realiseert zich dat het houden van een huisdier niet alleen betekent dat het dier verzorgd en gevoed moet worden, maar ook dat het dier van tijd tot tijd naar de dierenarts zal moeten. Vooral als het een rasdier betreft, kunnen de dierenartskosten flink oplopen. Dit probleem kan alleen opgelost worden met strenge overheidsmaatregelen, zo stelt de Sophia-Vereeniging.
Vooraf informeren
Veel van de kosten voor een huisdier zijn te voorzien. Wie zich vooraf goed laat informeren, zal al snel tot de conclusie komen dat een huisdier flink in de papieren kan lopen. Dat geldt met name voor rasdieren. Zo is de aanschaf van een rashond, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, bepaald geen garantie voor kwaliteit. Eerder geldt het omgekeerde: in maar liefst 40% van de gevallen krijgen rashonden relatief snel na de aanschaf gezondheidsklachten. Bijna altijd zijn die problemen het directe gevolg van de manier waarop de honden zijn gefokt.
Onaangename verrassing
Verscheidene hondenrassen worden gefokt op een extreem uiterlijk. De dieren hebben bijvoorbeeld een zeer platte snuit (de bulldog), waardoor ze slecht kunnen ademen. Of ze worden gefokt met een kleine bolle schedel, zoals de chihuahua en de Cavalier King Charles spaniël. Hun schedels zijn zo klein, dat de hersenen er nauwelijks inpassen en de dieren hevige pijn lijden. Ook zijn er honden met zo veel huidplooien dat er ontstekingen en oogproblemen ontstaan. Al deze honden hebben een stamboom als bewijs dat ze helemaal voldoen aan de strenge uiterlijke kenmerken van hun ras. Maar die uiterlijke kenmerken zorgen er wel voor dat de dieren niet goed kunnen functioneren. Ze worden als het ware ziek gefokt. Lang niet elke koper weet dat. De rekening van de dierenarts komt dan als een onaangename verrassing.
Ziek door extreem uiterlijk
Dat veel kopers van rashonden een hogere dierenartsrekening krijgen, is natuurlijk vervelend voor die baasjes. Maar veel erger is het dat er jaarlijks nog steeds honderdduizenden pups worden geboren die met hun stamboom de garantie hebben dat ze in de loop van hun leven ziek zullen worden als gevolg van hun uiterlijk. Eindelijk, na lang uitstel, heeft staatssecretaris Bleker opdracht gegeven om ieder jaar de problemen van twee rassen te onderzoeken. Uit die onderzoeken zal blijken wat de Sophia-Vereeniging al jaren zegt: dat veel rashonden ziek worden door hun extreme uiterlijk.
Maatregelen
De vraag is nu welke maatregelen het kabinet hiertegen neemt. De Sophia-Vereeniging pleit ervoor het fokken met honden met een ziekmakend uiterlijk te verbieden. Voor fokkers dient er een nieuw beleid te komen, waarbij niet het uiterlijk, maar de gezondheid van de dieren centraal staat. In plaats van een stamboom zouden de pups een welzijnskeurmerk moeten krijgen, zodat de koper weet dat hij een gezonde hond aanschaft. De kans op een torenhoge dierenartsrekening neemt hiermee gestaag af. Zo snijdt het mes aan twee kanten: wanneer de overheid strenge regels stelt aan het fokken van rashonden is dat goed voor de gezondheid van de honden en goed voor de portemonnee van de baasjes.
http://sophia-vereeniging(...)-hondenfokkerij.html
:Je hebt imo twee soorten gezondheidsproblemen; de eerste zijn problemen die direct samenhangen met het uiterlijk van een (ras)hond zoals rimpels, platte bekken, etc. Deze komen extreem voor bij bepaalde rashonden omdat die specifiek op die eigenschappen worden gefokt. Bij een kruising met een willekeurige andere hond overerft dat intermediair, dus een pup uit die kruising heeft normaal gesproken een minder platte bek/minder rimpels/is minder extreem klein/groot dan de rashond en heeft daar dientengevolge minder last van. Deze dingen maken dat ik zelf tegen de fok van dergelijke extreme eigenschappen ben (denk: eng/fr. bulldog, 'teacup' chihuahua's, sharpei's, etc.). imo zou er bij dergelijke rassen terug gefokt moeten worden naar een meer oorspronkelijke hond, dus toen ze nog konden functioneren en niet gehinderd werden door hun uiterlijk. Zo'n hond zou ik zelf ook nooit willen hebben, ik vind dat zielig.
Daarnaast zijn er de 'bijkomende' gezondheidsproblemen zoals HD, ED, patella luxatie, oogaandoeningen, hartafwijkingen, etc. Daar kun je op testen zodat er niet met 'aangetaste' honden wordt gefokt, en dat is wat de meeste rasverenigingen dan ook verplicht stellen (let op, rasverenigingen stellen dit verplicht. De raad van beheer die in NL hondenstambomen uitdeelt niet! Een broodfokker kan dan ook makkelijk een rashond met stamboom aanbieden die goedkoop is geproduceerd omdat er niet op erfelijke aandoeningen is getest). Deze aandoeningen komen echter niet alleen voor bij rashonden, maar ook bij kruisingen. En dat is waarom het een fabel is dat 'vuilnisbakjes' gezonder zouden zijn. Zij lopen namelijk net zo veel kans op deze aandoeningen. En het grootste probleem is dat mensen die kruisingen fokken daar niet op laten testen! Daar was hier laatst ook nog een tragisch voorbeeld van, een user met een (herplaats) kruising hond die nu op jonge leeftijd al ernstige HD heeft.
Daarom pleit ik dus voor rashonden zonder extreme eigenschappen, van goede fokkers die hun dieren hebben getest op erfelijke afwijkingen. Daarmee loop je het minste risico qua gezondheid en weet je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid hoe het karakter zich (bij een normale socialisatie en opvoeding) zal ontwikkelen (iets wat ik zelf erg belangrijk vind).
Ook bij katten is dit probleem allang bekend, perzen met verstopte traanbuizen en benauwdheid, het wordt gekker en gekker gefokt, triest om te zien. De wat rondere siamees was op en gegeven moment zelfs helemaal weggefokt, want dun, dunner, dunst.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:48 schreef Kper_Norci het volgende:
Is dit probleem alleen bij de hondenfokkerij of ook bij katten? Serieuze vraag overigens hoor. Aangezien ik ook wel eens iets gehoord heb over bijvoorbeeld problemen met Perzen. Heb zelf 2 Britse Kortharen.
Paarden waarbij alleen gelet wordt op een bepaald uiterlijk dat geschikt is voor de sport, maar die gewoon leip zijn omdat er nooit op karakter wordt gefokt, of de problemen aan de gebitten die ze hebben omdat daar nooit op geselecteerd wordt.
Dit is een probleem dat in alle fokkerij de kop opsteekt, vind het wat hypocriet om het dan alleen over de hondenfokkerij te hebben en daar dan ook nog eens de gehele fokkerij onder te gooien.
Ik heb nooit problemen gehad met mijn goede rashonden, de beide goldens kwamen van zeer goede huize en waren vrij van erfelijke gebreken omdat beide fokkers gewoon niet fokte met dieren met erfelijke gebreken(en ook op de lijn lette daarin!).
Van de golden teef was de fokker niet eens bij de rasvereniging aangesloten omdat hij het niet eens was met dat puntensysteem waardoor er met lichte afwijkingen gefokt wordt, hij vond dat ze of geheel vrij moesten zijn, of dat er niet mee gefokt mocht worden.
De fila die ik nu heb is zo gezond als maar kan, de meeste honden van dit erg grote ras behalen respectabele leeftijden, de lijn waaruit ik hem heb ik zover we konden zien(tot opa en oma, daarna komt het allemaal uit brazilie en is niet getest) vrij van erfelijke afwijkingen.
Het hangt dus nogal af van de fokker en het is ook niet zo dat kruisingen en bastaarden vrij zijn van afwijkingen, die worden voornamelijk gewoon niet getest.
Ik weet nog op het asiel dat we de proef op de som hebben genomen(dierenarts wilde daar wel aan meewerken, was zelf een hd specialist). 5 grotere honden, directe kruisingen, of onherleidbaar getest op HD, er was er maar 1 vrij van HD en 2 hadden een vrij serieuse mate van HD.
Ik blijf erbij dat er rassen zijn die je niet eens moet willen kopen ( kortsnuiten bv, chihuahua's zijn prima hondjes maar wil verdorie geen teacup met waterhoofd omdat die zo klein en schattig zijn, let bij je keuze op de gemiddelde leeftijd van een ras etc etc ). Maar dat er ook rassen zijn waar men heel goed bezig is met verbetering, zowel van exterieur, als van gezondheid en karakter.
Mensen die het allemaal over een kam scheren lezen gewoon niet goed, het gaat echt maar over een bepaald aantal rashonden, niet alle honden met stamboom zijn ineens pertinent slecht hoor.
Eensquote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:02 schreef erodome het volgende:
Bij anderen dieren hebben we dit ook, d eplofkip bv, niet gefokt om lang mee te gaan, of koeien met mega uiers, of varkens die ook niet oud kunnen worden, of vleeskalveren die alleen via ee keizersnede ter wereld kunnen komen, zo ook bij texelse schapen bv erg vaak het geval.
Paarden waarbij alleen gelet wordt op een bepaald uiterlijk dat geschikt is voor de sport, maar die gewoon leip zijn omdat er nooit op karakter wordt gefokt, of de problemen aan de gebitten die ze hebben omdat daar nooit op geselecteerd wordt.
Dit is een probleem dat in alle fokkerij de kop opsteekt, vind het wat hypocriet om het dan alleen over de hondenfokkerij te hebben en daar dan ook nog eens de gehele fokkerij onder te gooien.
......
er worden bij alle soorten fokkerij dieren gecreëerd die onder hun uiterlijk lijden en zich soms zelfs niet of nauwelijks op natuurlijke wijze voort kunnen planten. Zulke dieren wil ik überhaupt niet hebben; geen dikbilkoe die via KS moet bevallen, geen schapen die niet natuurlijk kunnen lammeren, geen engelse bulldog die amechtig rondloopt en via KI gedekt moeten worden en geen pers die nauwelijks kan ademen. Ik geniet juist van het zien van natuurlijk ogende dieren met een mooie bouw, die een fijn leven kunnen leiden en zonder problemen kunnen doen wat ze van nature graag willen. Lekker spelen en rondrennen zonder ademhalingsproblemen, zonder problemen hun jongen op de wereld zetten en een redelijke leeftijd bereiken zonder van ellende uit elkaar te vallen. De enige uitzondering daarop zijn de plofkippen die we af en toe hebben, maar ook die leven zo natuurlijk mogelijk en worden geslacht zodra ze zich niet meer lekker kunnen voortbewegen.Wat de siamees betreft is er ook een kattenras genaamd thai die de oorspronkelijke siamees dicht benaderd.
Die video is verwijderd..quote:
[..]
Als je beelden zoals in die docu ziet moet je dat soort extremen ook eigenlijk niet willen steunen door zo'n arm beestje aan te schaffen. Bij honden zoals de Engelse bull en de cavalier vraag ik me echt af of het nog te redden is. Overigens is deze discussie ook in andere landen volop actueel. De BBC heeft vorig jaar nog een docu gemaakt "Pedigree dogs exposed". Het uitzenden van deze documentaire heeft er onder meer toe geleid dat de BBC geen verslag meer doet van Crufts, de grootste en meest prestigieuze hondententoonstelling ter wereld en dat tal van sponsors zich hebben teruggetrokken.
Eind 2009 is die docu ook in Belgie in Nederland uitgezonden trouwens. Voor wie hem gemist heeft en het interesseert:
http://www.myspace.com/video/vid/61370242
Weet je nog waar een andere staat? 
Maar het is toch van de zotte dat de oorspronkelijke Siamees weggefokt is?quote:
Daarom hebben wij gekozen voor een nog tamelijk onbekend ras wat kat betreft, die zijn nog gezond qua ziektes, aandoeningen en fokproblemen.
Wat de siamees betreft is er ook een kattenras genaamd thai die de oorspronkelijke siamees dicht benaderd.
Ja, zo zonde. De pers was vroeger ook een prachtige kat, en als je die beesten nu zietquote:
[..]
Maar het is toch van de zotte dat de oorspronkelijke Siamees weggefokt is?
Dat verschil
[ Bericht 8% gewijzigd door Harajuku. op 23-08-2012 18:45:24 ]
Ze hebben het constant benauwd en vieze oogjes Van mij zouden verenigingen die shows organiseren daar ook best wat mee mogen doen, de extremen niet meer toelaten op shows bijvoorbeeld.
jammer genoeg is het merendeel verminkt.Maar die showmensen vinden het juist prachtig hè
Daarom zijn ze ook zo.Nou, zijn het de showers dan of de keurmeesters? Als mensen met perzen met platte neuzen geen punten zouden krijgen op show dan zouden ze denk ik al snel stoppen met dat zo extreem doorfokken. Dus zouden keurmeesters niet meer op dat soort dingen moeten letten ook dan?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 20:36 schreef Harajuku. het volgende:
Ja, die laatste is een traditionele pers in deze tijd.
Maar die showmensen vinden het juist prachtig hè
Afaik zijn het die verminkte perzen die bovenaan de lijst staan, bij showers en keurmeesters. Zodra de keurmeesters dat stoppen zullen de showers ook moeten stoppen, maar de keurmeesters doen dat blijkbaar niet.quote:
[..]
Nou, zijn het de showers dan of de keurmeesters? Als mensen met perzen met platte neuzen geen punten zouden krijgen op show dan zouden ze denk ik al snel stoppen met dat zo extreem doorfokken. Dus zouden keurmeesters niet meer op dat soort dingen moeten letten ook dan?
Ik denk dat er terug gefokt moet worden naar honden (en andere dieren) die hun oorspronkelijke taak nog fatsoenlijk uit kunnen voeren (lichamelijk gezien dan, niet altijd ook qua karakter). Dat geeft in ieder geval enige garantie voor een goed functionerend lichaam.
Vooral zolang mensen maar al te graag een dier kopen dat zo gefokt is zal het doorgaan...quote:Op donderdag 23 augustus 2012 21:48 schreef Harajuku. het volgende:
Zolang de keurmeesters punten blijven uitdelen zullen de dieren zo gefokt worden.
Dat hebben we nooit gedaan omdat we vonden dat Lobbes niet echt het type was om daar op zo'n plateau te gaan staan etc. Ben achteraf ben benieuwd hoe dat afgelopen zou zijn. Maar ik denk dat het daar ook een beetje mis gaat.. honden horen niet op zo'n plateau en in een drafje achter een baasje aan te huppelen. Terwijl die showhonden niets anders doen... Honden horen te ravotten, gewoon door de modder te rollen bij wijze van spreke. Ze horen een goed karakter te hebben, wat bij hun past. Zo'n hond die zich helemaal uitleeft op een simpel stuk gras en vervolgens met z'n tong uit z'n bek naar je toe komt is toch 100x mooier dan een hond die ongemakkelijk, wit gekalkt op een plateau staat met z'n kop omhoog getrokken? Als ik keurmeester was zou ik liever een hond "in actie" willen zien eigenlijk. En dan zien die duitse herders met hun ingezakte poten, of bulldogs die lopen te hijgen en puffen er natuurlijk niet uit. Misschien waren de rasstandaarden van sommige rassen dan nooit zo extreem geworden.
De naam van haar school is ook met opzet gekozen: Crisol de Razas (smeltkroes van rassen)
Nou ja, als wij met Nori straks een show of twee (of drie) gaan lopen betekent dat niet dat ze nooit meer door de bagger mag racen hoorquote:
Mensen DENKEN dat ze een hond kopen die geweldig is vanwege alle papiertjes die de ouderdieren op zak hebben. Niet dus.. Een fokker van golden's (die honden waren kwa uiterlijke kenmerken overigens iets anders waren dan Lobbes, donkere vacht en breder gebouwd) stelde ooit eens voor om shows te gaan doen met Lobbes. Omdat hij het zo'n mooie hond vond en dacht dat hij een kans zou maken op goede scores. Lobbes was toen uiteraard nog jong.
Dat hebben we nooit gedaan omdat we vonden dat Lobbes niet echt het type was om daar op zo'n plateau te gaan staan etc. Ben achteraf ben benieuwd hoe dat afgelopen zou zijn. Maar ik denk dat het daar ook een beetje mis gaat.. honden horen niet op zo'n plateau en in een drafje achter een baasje aan te huppelen. Terwijl die showhonden niets anders doen... Honden horen te ravotten, gewoon door de modder te rollen bij wijze van spreke. Ze horen een goed karakter te hebben, wat bij hun past. Zo'n hond die zich helemaal uitleeft op een simpel stuk gras en vervolgens met z'n tong uit z'n bek naar je toe komt is toch 100x mooier dan een hond die ongemakkelijk, wit gekalkt op een plateau staat met z'n kop omhoog getrokken? Als ik keurmeester was zou ik liever een hond "in actie" willen zien eigenlijk. En dan zien die duitse herders met hun ingezakte poten, of bulldogs die lopen te hijgen en puffen er natuurlijk niet uit. Misschien waren de rasstandaarden van sommige rassen dan nooit zo extreem geworden.
Niet alle honden genieten van het lopen van een show, maar het is ook geen marteling of zo hoor. En sommige honden schijnen het oprecht fijn te vinden zelfs. Tijdens een show gaat het om hoe de hond loopt en beweegt (daarom draven ze achter het baasje aan), maar worden ze ook door de keurmeester bevoelt en van dichtbij bekeken om te zien hoe ze in elkaar steken. Of hun poten goed staan, de voeten de juiste vorm hebben, het lijf lang/kort/hoekig/rond genoeg is, de kop goed staat, alle tanden goed staan en aanwezig zijn... maar ook om het karakter enigszins te testen (of ze de vingers van de keurmeester er niet afbijten, bijvoorbeeld) dat soort dingen. Dat zie je allemaal niet aan een hond die over een grasveldje crost 
Ik heb op shows an sich niets tegen, het is gewoon een manier om het uiterlijk van de hond te beoordelen. Het probleem komt pas op het moment waarop de gezondheid en het functioneren van de hond aan wordt getast door de eisen die aan het uiterlijk worden gesteld. Dáár zou wat mij betreft iets aan gedaan moeten worden. Dus geen amechtige bulldogs meer, geen scheef lopende Duitse herders, en geen teckels met een hernia. Gewoon terug naar de functionaliteit in de rassen en daar het uiterlijk weer op afstemmen
Ik heb maar 1 showhond, die is inmiddels met pensioen, de chihuahua heeft de eerste anderhalf jaar van dr leven geshowd, en Billy heeft nooit kunnen showen maar die heeft het wel van pup af aan geleerd, ze vinden het echt superleuk om te doen en ze doen het eigenlijk ook gewoon zonder dat ze er erg in hebben.
Het stelt niks voor hoor, voor de hond, ff op tafel staan, laten betasten , in bek laten kijken ( oh zo handig om je hond dat gewoon van kleins af aan goed aan te leren ivm verzorging en da bezoekjes, of je nou wil showen of niet
) en verder een rondje door de ring en soms nog een driehoek en wat heen en weer en gewoon netjes staan en klaar. Allemaal geen bijzondere dingen en allemaal skills die elke hond zou moeten bezitten.Het enige wat ik een hond nooit aanleer ivm een eventuele showcarriere is zitten. In plaats van zit leer ik ze altijd mooi staan, dus gewoon vrij stacken, zodat ze niet meteen op de kont gaan zitten zodra ik stil sta. En als ik zeg mooi staan dan kwispelen ze er ook nog bij
Mensen die dat zielig vinden die zijn echt nog nooit op een show geweest denk ik.
En ik ken veel showhonden maar geen honden die verder niks mogen omdat ze showen. Als ik show had dan gingen ze de avond voor de show in bad en dan alleen die ochtend ff niet door de modder crossen, maar verder mogen ze gewoon alles hoor.
Verder was dat gewoon een gewone huishond, liep verder ook in de bagger enzo.
Zover ik weet geld dat voor de meeste honden die showen, er zijn er wel bij wie het anders gaat, maar over het algemeen zijn het verder gewone honden met een gewoon hondenleven. Dan zien ze er ook het mooiste uit, je wil namelijk ook wel wat mooie bespiering erop
En honden die showen niet prettig vinden tonen niet mooi, dus zijn ze overstuur door de drukte, of vinden ze het op een andere manier teveel dan wordt het showen niks, want er zijn altijd veel honden die het wel prettig vinden en zich daardoor beter tonen.
Dit gebeurt echt veel vaker dan je denkt en (mijns inziens) vooral door mensen die fokken op uiterlijk ipv karaktereigenschappen.
Daarom houd ik niet van shows zoals die momenteel zijn.
[ Bericht 4% gewijzigd door nappel2 op 27-08-2012 22:15:41 (nuance) ]
Inteelt wordt in alle fok gebruikt, van schapen tot honden, van cavia's tot paarden, dat is niet perse slechtquote:
Zoek maar eens op 'in lijn fokken' wat dus gewoon inteelt betekent met het doel zekerheid op een bepaalde eigenschap te hebben.
Dit gebeurt echt veel vaker dan je denkt en (mijns inziens) vooral door mensen die fokken op uiterlijk ipv karaktereigenschappen.
Daarom houd ik niet van shows zoals die momenteel zijn.
Het wordt gebruikt om zowel karakter eigenschappen als uiterlijke eigenschappen te versterken.
Het vereist wel een gedegen kennis van genetica en vooral ook een scherp toezicht op afwijkingen.
Maar je kan niet zomaar zeggen dat het slecht is, dat hangt compleet af van het hoe en wat.
Mijn enige gekochte hond is een achterkleinzoon van mijn oudste hond. Die heb ik juist gekocht omdat ik precies wist wat er achter zat. Goede honden met een goede gezondheid, mooi rastypisch en allemaal het fijne karakter wat die ouwe van me ook heeft.
Beide kanten zijn van die lijn, Billy´s vader is een kleinzoon van Chico, zijn moeder is een dochter van een halfbroer van Chico.
Billy is precies wat ik gehoopt had, nog het meest qua karakter.
Ik ken het ras goed en weet precies welke lijnen ik wel en niet mooi en leuk vind.
Fokkers moeten zich er goed in verdiepen en als koper kun je dat ook doen.
Als je alleen maar gaat outcrossen ( totaal niet verwante honden gebruiken de hele tijd ) weet je ook helemaal niet meer wat er uit gaat komen.
We hebben het geluk dat er al jarenlang een hele mooie database bestaat waarop je alle honden terug kan vinden.
Dit is een link naar Billy zijn stamboom:
http://www.chinesecrested.no/pedigree.php?dog=70549&lang=en
Chico is Blandoras Best Kept Secret.
Hij heeft voor ik hem kreeg drie nesten gehad en ik kan nu nog steeds kijken welke nakomelingen er wereldwijd bijkomen
Dit stuk heb ik van een staffordforum geplukt, daar speelt al jaren de discussie over wat is nu het juiste karakter. We merken dat de kwaliteit van de honden (voornamelijk amerikaanse stafford terrier en show staffordshire bull terriers) hard achteruit gaat. Een ras die als zeer moedig gezien moest worden zien we veranderen naar angstig. In mijn ogen een zeer slecht en onwenselijke ontwikkeling.quote:Veel discussies hebben hier al plaatsgevonden over gedrag, karakter, is een staff een hond die van 0 af aan zaken worden aangeleerd en afgeleerd? of heeft een hond een ras een aangeboren karakter wat hooguit in banen te leiden is.
Veel discussies over gedragsproblemen, hoe op te lossen (is alles wel op te lossen?) los lopen van staffords, incidenten, angsten, zwaarte punt qua fok (uiterlijk/karakter) etc....
Persoonlijk vind ik onderstaand stuk van dhr. E. Gubbels wel een leuk stuk voor iedereen begrijpbaar en misschien in discussies m.b.t. gedrag, wat kan wel, wat kan niet etc... een goede uitleg richting een ieder die maar denkt dat een hond alles aan en af te leren is. Zolang we maar puppiecursus doen, consequent zijn en de hond heel goed socialiseren richting mens en dier.
Erfelijkheid en Gedrag ir. Ed.J.Gubbels, oktober 1996.
Gedrag heeft een erfelijke basis. Beter geformuleerd : voor elk individu zijn de "talenten" (de vermogens) in de erfelijke structuur vastgelegd, daarmee is bepaald hoe ver zijn ontwikkelingsmogelijkheden reiken. Of die talenten gedurende het leven van een individu tot uiting komen, en in hoeverre ze tot ontwikkeling worden gebracht, hangt af van milieufactoren (zoals opleiding en ervaring) waarmee het individu wordt geconfronteerd. Dit geldt voor alle hogere diersoorten, inclusief de mens. En niet te vergeten, ook voor zijn hond. Gedrag, zoals wij dat bij onze huishonden ervaren, kent een tweetal aspecten die vanuit de erfelijkheidsleer afzonderlijk aandacht verdienen. Het eerste aspect, het "sociaal gedrag", omvat de gedragskenmerken die te maken hebben met de reacties van individuen op hun omgeving, vooral op de mens. Het tweede aspect, het "werkgedrag", omvat al die gedragskenmerken die ons voor ogen staan bij het beschrijven van de karakteristieken van een populatie (van een ras). Deze tweedeling helpt ons bij het begrijpen van datgene wat wij ervaren als "gedrag".
Domesticatie, specialisten, rassen.
Toen de mens wolven als huisdier ging houden, en daarmee het domesticatieproces in gang zette, koos hij zijn fokdieren vooral op basis van hun handelbaarheid, hun acceptatie van de nieuwe leefomgeving. Dieren met gewenst (sociaal) gedrag werden ingezet als fokdier, dieren met ongewenst gedrag werden geëlimineerd. Deze aanpak bleek effectief. In de opeenvolgende generaties gingen de nakomelingen van de "zich goed gedragende" half-tamme wolven alsmaar beter voldoen aan het door de mens gewenste gedragspatroon. De domesticatie van de wolf, op weg naar de moderne hondenrassen, was begonnen.
Selectie, in aanvang bijna helemaal gericht op verbetering van het sociale gedrag, bleek een machtig wapen in de strijd van de mens om zijn bestaan. Wilde dieren werden in gevangenschap gefokt en door selectie ontdaan van hun natuurlijke schuwheid en de daarmee samenhangende (defensieve) agressie. Ze werden omgevormd tot "nuttige" huisdieren. Wat daarbij wel of niet als "nuttig" moest worden gezien, werd door de mens bepaald. En naarmate de behoefte-patronen van de mens in de loop van de geschiedenis wijzigden, bleken ook de opvattingen over het nut van sommige gedomesticeerde dieren te veranderen.
Het feit dat de gedrags-elementen van een soort door selectie kunnen worden versterkt, of juist verzwakt, toont aan dat gedrag een erfelijke basis heeft. Er zijn kennelijk genen (stukjes erfelijke aanleg) die bepalen òf, en in hoeverre, dieren in staat zijn allerlei gedrags-aspecten te uiten of te onderdrukken. Ieder dier beschikt over een "erfelijk bouwplan" voor gedrag. Dit bouwplan
geeft de grenzen aan. Wat er van dit bouwplan terecht komt is afhankelijk van de milieuomstandigheden waaronder het dier leeft en, vooral ook, opgroeit. De mensen, die tienduizend jaar geleden de domesticatie van de wolf in gang zetten, waren vooral bezig met het scheppen van voorwaarden voor hun overleving. De dingen die zij deden hadden te maken van met het verbeteren van hun overlevingskansen in een harde vijandige wereld. In dat licht moeten we de domesticatie van de wolf bezien. De relatie tussen mensen en wolven is waarschijnlijk ontstaan toen wolven ontdekten dat het voordelig was om rond de menselijke nederzettingen naar voedsel te zoeken. De mens produceerde afval en trok daarmee knaagdieren aan. De wolf, als roofdier en aaseter, verloor een deel van zijn natuurlijke schuwheid en accepteerde de mens, op gepaste afstand, als deel van zijn leefomgeving. Daarna is er een fase gekomen waarin de mens overging tot het houdenvan wolven in gevangenschap en het beïnvloeden van hun voortplanting. Dat was het begin
van de domesticatie, de aanpassing van de erfelijke structuur van de wolf aan de wensen van de mens.
In de loop van dit domesticatie-proces ontdekte de mens zijn nieuw-verworven huisdieren op veel meer manieren van nut konden zijn. Hij ontdekte hun vermogen tot waken en verdedigen, hun talenten bij de jacht en, waarschijnlijk pas veel later, hun kwaliteiten bij het hoeden van vee. Al deze eigenschappen werden verder ontwikkeld in gescheiden groepen honden. Er ontstonden (gedrags)specialisten : subpopulaties die gekenmerkt werden door hun werkgedrag, hun specifieke talenten voor bepaalde gedragingen en hun verminderde neigingen tot het uiten van andere gedragingen. We mogen deze groepen honden met hun specifieke werkgedrag de eerste "primitieve" rassen noemen. Ze vormden de basis voor de moderne rassen, in een proces van vele honderden generaties werden uit deze primitieve rassen de huidige "werkrassen" gevormd.
Dankzij onze selectie, dankzij het kiezen van fokdieren op basis van hun gewenste gedragskenmerken, ontstond een breed scala van werkrassen, variërend van windhonden tot terriërs en van herders tot vechthonden. De basis voor de karakteristieke gedragingen van al deze rassen vinden we in het gedrag van de wolf. De gespecialiseerde rassen konden ontstaan omdat de afzonderlijke elementen van het wolvengedrag elk een eigen erfelijke basis hebben.
In de vroegste fase van de ontwikkeling van de hondenrassen waren vorm en kleur volledig ondergeschikt aan het gebruiksdoel van de honden. Slechts daar waar formaat en herkenbaarheid bijdroegen aan het gebruiksdoel kwamen deze aspecten tot ontwikkeling. De
extreme variatie aan vormen en kleuren, zoals wij die in onze moderne rassen kennen, kwam pas nadat de primitieve rassen op basis van hun gewenste gedragsprofiel waren ontstaan.
Vorm- en kleurvarianten ontstaan voortdurend in elke dierpopulatie door het optreden van spontane erfelijke veranderingen. Onder natuurlijke omstandigheden verdwijnen ze meestal weer. In de loop van de wordingsgeschiedenis van de hond bleven opvallend veel van die varianten behouden. Ze werden, door toeval of vanuit de behoefte aan "een hond met een eigen gezicht", vastgelegd in de zich ontwikkelende rassen. Daarmee kreeg het exterieur, het esthetisch aspect, in de loop van vele eeuwen langzaam maar zeker een plaats in het fokdoel. Kijken we naar het huidige fokdoel, dan zien we dat voor de meeste rassen een omgekeerde situatie, het oorspronkelijke gebruiksdoel speelt nog nauwelijks een rol. Veel fokkers van vandaag tonen weinig belangstelling voor het werkgedrag van hun honden en richten zich bij hun selectie vrijwel geheel op het exterieur.
Sociaal gedrag.
Naarmate het werkgedrag van de honden economisch minder interessant werd, ging ook de aandacht voor selectie op gedrag steeds verder achteruit. Stukje bij beetje verloren de verschillende hondenrassen hun werkterrein. De oorspronkelijke "gebruikers" van de honden verloren daarmee geleidelijk hun belangstelling en er diende zich een nieuwe generatie fokkers aan. Die nieuwe generatie verklaarde het exterieur tot hoogste doel en de hond werd van "medewerker" tot "show- en gezelschapsdier". Helaas vergat die nieuwe generatie fokkers te vaak dat ook een show- en gezelschapsdier een gebruiksdoel heeft en dat daarin het sociale
gedrag een voorname, zo niet de voornaamste, rol speelt.
Er ontstonden honden met gedragsproblemen, in hoofdzaak voortkomend uit schuwheid en angst, vooral ten opzichte van hun menselijke roedelgenoten. Schuwheid en angst die, wanneer het dier zich bedreigd voelt, over kan gaan in defensieve agressie. Schuwheid en angst waardoor het dier niet opgewassen is tegen de "normale" gebeurtenissen en verschijnselen in zijn leefomgeving en telkens weer in, of op de rand van stress raakt.
Om te kunnen begrijpen wat er mis ging met het sociale gedrag van een deel van onze honden, moeten we eerst nagaan hoe dat sociale gedrag tot ontwikkeling komt. We moeten weten hoe het komt dat een dier wèl of niet in voldoende mate bestand is tegen de prikkels uit zijn leefomgeving.
Zoals bij vrijwel alle kenmerken gaat het, ook bij gedrag, om de invloed van zowel de erfelijke aanleg als van het milieu :
- De erfelijke opmaak van het dier bepaalt de kaders waarbinnen een dier zich kanontwikkelen. Het gaat om een soort bouwplan waarin
de grenzen van het haalbare voor het individu zijn aangegeven.
- Het milieu bepaalt vervolgens wat er van dat bouwplan terechtkomt. Een pup komt ter wereld en maakt een reeks van ervaringen
door. In dit proces wordt invulling gegeven aan het bouwplan. Daarbij kunnen de beschikbare talenten wèl of niet volledig worden
benut.
We kunnen over dat milieu nog wat specifieker zijn. Onderzoek toont aan dat er bij de hond, evenals bij andere diersoorten, twee belangrijke milieu-invloeden zijn die het toekomstige sociale gedrag van het jong bepalen :
- De maternale invloed is van zeer groot belang. Het gedrag van de moeder is zeer bepalend voor het gedrag van haar nakomelingen.
Een moeder die in haar sociaal gedrag tekort schiet zal haar schuwheid en haar angsten op haar jongen overbrengen en zal ze
daarmee voor de rest van hun leven belasten.
- Minstens zo belangrijk is de vroegtijdige alsook intensieve kennismaking met mensen, zodat het dier voor de rest van zijn leven de
mens als volwaardig roedelgenoot erkent. Bij dit proces hoort de kennismaking met (zoveel mogelijk) prikkels die deel uitmaken
van het latere bestaan.
Hiermee hebben we de hoofdlijnen uiteengezet. Indien een dier ongewenst gedrag vertoont, ook in de vorm van schuwheid en angst, kunnen we de oorzaak in de drie genoemde gebieden zoeken. Wat in ieder geval nog steeds veelvuldig voorkomt is dat pups in hun nestperiode onvoldoende in aanraking komen met mensen waardoor ze in hun latere leven altijd terughoudendheid (schuwheid en angst) ten opzichte van mensen zullen vertonen. En natuurlijk, niet elke fokker vindt het een probleem om met een nerveuze of angstige (en dus gedragsgestoorde) teef te fokken. De motieven zijn misschien niet altijd dezelfde, de broodfokker doet het voor het geld, en de showfokker meende dat hij zo'n fraai exterieur niet voor het ras verloren mocht laten gaan.
En dan blijft er nog dat ongrijpbare erfelijke deel. Indien een hond storingen in zijn sociaalgedrag vertoont weten we maar zelden of dat vanuit het milieu werd veroorzaakt of dat er, misschien gelijktijdig, ook nog een erfelijk probleem was. Andersom, dieren met een
uitstekende erfelijke prognose kunnen, zonder enige beperking, door een sociaal gestoorde moeder, of door een fokker die zijn verantwoordelijkheden niet neemt, tot emotionele wrakken worden gemaakt die plassend, poepend en bijtend van angst door het leven gaan. Die fokker hoeft daar overigens niets voor te doen, zijn bijdrage kan bestaan uit het achterwege laten van de socialisatie van de pups.
Uit onderzoek aan dieren onder laboratorium-omstandigheden is gebleken dat met name inteelt aanleiding geeft tot verhoogde stressgevoeligheid. Inteelt beperkt het incasseringsvermogen van het individu. Inteelt maakt dieren gevoeliger voor prikkels uit de omgeving en verlaagt de stressdrempel. En inteelt is natuurlijk geen onbekend verschijnsel in de kynologie. Weliswaar wordt het aangeduid als "lijnenteelt" maar dat is slechts een kwestie van naamgeving. Het effect is dat er dieren ontstaan die in alle opzichten kwetsbaarder zijn. Ook in hun incasseringsvermogen ten opzichte van stressfactoren.
We zien bij een aantal rassen dat het percentage dieren toeneemt dat door hun eigenaar als "schuw" of "angstig" wordt aangeduid. We hebben hier onmiskenbaar te maken met de eerste signalen van degeneratie tengevolge van inteelt. Het is bij de betreffende rassen niet redelijk om te veronderstellen dat we te maken hebben met grote aantallen fokkers die minder aandacht dan vroeger aan de socialisatie van hun pups besteden. Evenmin mogen we aannemen dat de kwaliteit van het eigenarenbestand hard achteruit is gegaan.
Het probleem zal wèl worden verergerd doordat de gemiddelde gedragskwaliteit van de moeders achteruit gaat. En daar zitten we dan met een oorzaak-en-gevolg-spiraal. Een probleem, dat vanuit de erfelijke structuur ontstaat, komt, omdat de erfelijke structuur van de moeder medebepalend is voor haar maternale gedrag, versterkt tot uiting bij elke volgende generatie pups.
We kunnen slechts inzicht krijgen in de erfelijk belasting van het gedrag van een individu indien we erin slagen de milieufactoren optimaal te maken. Zodra een pup, goed gesocialiseerd en van een niet-schuwe moeder, problemen vertoont in zijn sociale gedrag weten we dat er iets mis is met zijn erfelijke opmaak. In alle andere situaties blijft het gissen.
Overige gedragsstoornissen.
Het merendeel van de gedragsstoornissen bij honden komt voort uit het onvoldoende opgewassen zijn tegen de prikkels die de dieren tijdens hun leven ondergaan. Het gaat om tekortkomingen in de vroege jeugdontwikkeling of om tekortkomingen in het erfelijke bouwplan. In al die gevallen zijn schuwheid en angst, eventueel uitmondend in angst-agressie-problemen, de belangrijkste kenmerken.
Daarnaast kennen we nog andere gedragsproblemen waarvan een deel een erfelijke basis heeft. Het gaat daarbij om de psychische of psychosomatische stoornissen die wij ook bij andere diersoorten kennen. Bij de mens zijn deze het best onderzocht. Omdat het om
incidenten gaat, die slechts door de combinatie van toeval en onverantwoorde inteelt tot rasproblemen leiden, laten we ze hier buiten beschouwing.
Bij een aantal hondenrassen zien we ongewenst gedrag (probleemgedrag) dat veroorzaakt wordt door het doel waarvoor de dieren gefokt zijn. Het gaat om de vechtrassen die, vrijwel zonder enig signaal vooraf en vanuit een schijnbaar neutrale gemoedsstemming, tot offensieve agressie kunnen overgaan. Voor de leek, die geen ervaring heeft met dit type dieren, kunnen het levensbedreigende honden zijn.
Bij de bedoelde rassen werd door selectie het waarschuwingsgedrag tot een minimum teruggebracht. Anderzijds werd geselecteerd ten gunste van maximale dominantie waardoor de wil tot confrontatie werd bevorderd. Deze combinatie kan, in handen van een argeloze
huishoudenhouder, rampzalige gevolgen hebben.
Overigens is dit soort gedrag op rasniveau niet onomkeerbaar. Door wijziging in het selectiebeleid, door binnen het ras te selecteren ten gunste van waarschuwingsgedrag en door het inzetten van de minst-dominante fokdieren, kan het gedragsbeeld van het ras tot zeer aanvaardbare verhoudingen worden teruggebracht. Voor individuen binnen het ras, met name voor de honden die hun "roedelgenoot mens" in hun vijandbeeld hebben opgenomen, is de situatie vrijwel onomkeerbaar. Zij zullen nooit meer de status van betrouwbare gezinshond bereiken.
http://www.gencouns.nl/ar(...)id%20en%20gedrag.pdf
De rashond heeft imo alleen nog een kans als we stoppen met keuren op uiterlijk en terug gaan naar de oorsprong namelijk functie. Alleen is de functie van een hond zoals ie vroeger werd gebruikt bij 80% van de rassen, kompleet komen te vervallen. Tevens zou je die dan moeten kunnen testen en als ik zie wat de RvB als testen bij bijvoorbeeld de AST heeft doorgedrukt alleen maar een slechte invloed (liever een angstige staff als een zeer zelfverzekerde) en zal dit uiteindelijk resulteren in nog slechtere honden.
Daarnaast ben ik voor het openstellen van de stambomen. Veel rassen zou het goed doen om een outcross te maken met een ander ras om zo problemen op te kunnen lossen. Mooi voorbeeld van het staff forum is een kruising franse bull x stafford bull terrier en in die lijn weer terug gefokt op de FB, daar zie je nu dus dat de teven weer normaal kunnen bevallen, de snuit weer iets langer is en dus beter kunnen ademmen. Deze lijn die sinds kort is opgezet is kern gezond en stabiel in gedrag, maar de selectie vooraf is voornamelijk gedaan op karakter en gezondheid, de beste van beide rassen.
In sommige gevallen zal ik je in deze zeker niet ongelijk geven! Fokkers van deze rassen zullen het alleen niet met je eens zijn en de RvB, doet er niets tegen of zelfs erger moedigen het aan.....quote:
Als een ras al zo ver heen is dat je buiten het ras moet gaan fokken om nog op natuurlijke lijn voort te kunnen planten, dan zeg ik kap gewoon met dat hele ras
Op zich heb je wel gelijk, maar door steeds hetzelfde 'ideale' bloed te gebruiken hebben de fokkers zichzelf in de variatie beperkt. Wanneer ze echter genoegen nemen met een andere hond met goede eigenschappen, maar zonder prijswinnend verleden, zouden ze ook verder kunnen..quote:
Als een ras al zo ver heen is dat je buiten het ras moet gaan fokken om nog op natuurlijke lijn voort te kunnen planten, dan zeg ik kap gewoon met dat hele ras
En om op je verhaal over het inlijnfokken terug te komen;
Helaas is dat precies ook de reden van al die fokkers die 'eens een keer' in lijn fokken: We weten welke eigenschappen eruit komen. Jammer is dat ze niet kunnen voorzien welke ellende eruit komt. Wanneer je verwanten met elkaar kruist is dat op zijn minst risicovol.
[ Bericht 15% gewijzigd door nappel2 op 28-08-2012 19:49:29 ]
Ongetwijfeld, maar als ze echt zouden moeten mengen met andere rassen dan zou het beter gewoon einde ras zijn hoor.quote:
[..]
Op zich heb je wel gelijk, maar door steeds hetzelfde 'ideale' bloed te gebruiken hebben de fokkers zichzelf in de variatie beperkt. Wanneer ze echter genoegen nemen met een andere hond met goede eigenschappen, maar zonder prijswinnend verleden, zouden ze ook verder kunnen..
Oh hallo, de RvB, die moeten echt onwijs veel cashen per jaar, ik vraag me zo af wat er met dat geld gebeurt! Die vangen echt geld voor elke scheet, en geen misselijke bedragen.quote:
[..]
In sommige gevallen zal ik je in deze zeker niet ongelijk geven! Fokkers van deze rassen zullen het alleen niet met je eens zijn en de RvB, doet er niets tegen of zelfs erger moedigen het aan.....
Niet per sé;quote:
[..]
Ongetwijfeld, maar als ze echt zouden moeten mengen met andere rassen dan zou het beter gewoon einde ras zijn hoor.
Vooral niet als je qua genetica nagenoeg dezelfde rassen neemt.
Zo zijn ze ook ontstaan. In principe doe je gewoon een stapje terug en begin je overnieuw.
Hoewel ik me wel afvraag of ze dan echt geen andere hond van hetzelfde ras konden vinden met vers bloed.
Ziehier het probleem in de rasdierenfok, vers bloed van buitenaf is eng. Je kunt de boel dan nog beter opdoekenquote:
[..]
Ongetwijfeld, maar als ze echt zouden moeten mengen met andere rassen dan zou het beter gewoon einde ras zijn hoor.
Fokkers moeten gewoon af van al dat hoogdravend gelul over showlijnen en "een beetje inteelt is niet erg als je weet wat je doet". Je weet namelijk niet met welk beetje inteelt alle mede-fokkers bezig zijn en alles bij elkaar gaat het ras uiteindelijk naar de verdommenis door alle "verbeteringen".
Een échte liefhebber wil z'n ras behouden en niet de buitenkant "verbeteren" omdat het allemaal weer niet goed is vanwege de veranderende (interpretatie van) de rasstandaard. En dat behoud begint bij het behoud van genetisch materiaal door niet alle "lelijke" maar verder gezonde dieren af te schrijven voor de fok en met z'n allen te fokken met dezelfde "mooie" dieren. Want daar komt het in de praktijk gewoon op neer, een hoop praatjes over hoe belangrijk gezondheid wel niet is maar wel "een beetje inteelt" doen want dan kun je zo leuk scoren op show en dat is toch ook wel erg leuk.
Van inteelt komen de goede eigenschappen zo goed naar voren omdat je de goede genen opdubbelt is het idee, het showpodium schijnt zo verblindend dat het simpele feit dat alle slechte genen ook opgedubbeld worden ineens niet meer gezien wordt. Er wordt voor het uiterlijk geselecteerd op enekel tientallen genen voor de vorm terwijl inteelt ook uitwerking heeft op de tienduizenden genen die bijdragen aan de functionaliteit.
Ben ik het niet mee eens. Het is pas sinds "kort" dat er geen ander bloed in lijnen wordt gestopt zo nu en dan.quote:
Als een ras al zo ver heen is dat je buiten het ras moet gaan fokken om nog op natuurlijke lijn voort te kunnen planten, dan zeg ik kap gewoon met dat hele ras
Alle rassen die we kennen zijn mengelmoesen van verschillende voorgaande rassen, heel lang is het vrij normaal geweest om af en toe 1 van de founding rassen er weer bij in te voegen om tot de "perfecte" rashond te komen, of zelfs een nieuw ras erin te introduceren voor het perfectioneren van het ras.
Soms kom je op een moment in fok waarin binnen de eigen bloedlijnen blijven eigenlijk geen goede rastypische honden oplevert, dan is het tijd om weer van buiten dat ras bloed te halen om weer terug te komen op die mooie rastypische honden, of het kan dat het gebruik van de hond ondersneeuwt door in het eigen ras te blijven, dan is ander bloed nodig om het gebruiksdoel weer te verwezenlijken.
Jawel hoor, dat weten ze wel. Dat wil zeggen, de goede fokker weet dat wel en houdt daar rekening mee.quote:
[..]
Ziehier het probleem in de rasdierenfok, vers bloed van buitenaf is eng. Je kunt de boel dan nog beter opdoeken
Fokkers moeten gewoon af van al dat hoogdravend gelul over showlijnen en "een beetje inteelt is niet erg als je weet wat je doet". Je weet namelijk niet met welk beetje inteelt alle mede-fokkers bezig zijn en alles bij elkaar gaat het ras uiteindelijk naar de verdommenis door alle "verbeteringen".
Beetje inteelt is echt niet erg mits je weet wat je doet, dat wordt echt in alle fok toegepast, van consumptievarkens tot honden.
Vaak wordt er gezegd dat de beste fokhonden thuis op de bank liggen bij mensen, ik ken fokkers bij verschillende rassen die op zoek gaan naar zulke honden, wereldwijd. Dat is moeilijker dan vers bloed halen uit andere rassen. Die honden laten ze aankeuren en de hele toestand, en eventuele stambomen van die pups krijgen dan blanco pagina's zelf, als het in het belang van het ras is doen fokkers dat via andere landen, hier in NL mag dat geloof ik niet, maar in België dan weer wel bv.
Ongelooflijk veel werk en omslachtig en geldverslindend , maar dat is fokken nou eenmaal.
De meeste kopers willen een mooie hond. Hoe meer kampioenen hoe beter. Gedrag en karakter is ondergeschikt, totdat ze na een aantal maanden erachter komen dat dat toch ook wel belangrijk was. Fokker gooit dat op opvoeding en zo is het balletje weer rond.quote:
Een goede koper staart zich ook niet blind op kampioenslijnen ed, een goede fokker ook niet, als mensen met zulke termen lopen te smijten blijf je daar toch sneller weg. Je hebt binnen elk ras denk ik wel een groep die daarin doorslaat hoor.
Vaak wordt er gezegd dat de beste fokhonden thuis op de bank liggen bij mensen, ik ken fokkers bij verschillende rassen die op zoek gaan naar zulke honden, wereldwijd. Dat is moeilijker dan vers bloed halen uit andere rassen. Die honden laten ze aankeuren en de hele toestand, en eventuele stambomen van die pups krijgen dan blanco pagina's zelf, als het in het belang van het ras is doen fokkers dat via andere landen, hier in NL mag dat geloof ik niet, maar in België dan weer wel bv.
Ongelooflijk veel werk en omslachtig en geldverslindend , maar dat is fokken nou eenmaal.
Ik ben absolut van mening dat de beste fokhonden geen bankhang hondjes zijn, maar kennel honden. De beste teef die ik heb meegemaakt, was er een die 3 jaar in een kennel had gezeten en waar helemaal niets mee gedaan was, ze kende geen enkel commando, was niet gesocialiseerd. Werd uit de kennel gehaald en ging mee aan de fiets in druk verkeer, liep over de kermis en was ondanks dat ze niets had meegemaakt nergens van onder de indruk, vertoonde geen enkele vorm van ongewenst gedrag richting mensen en geen angst te ontdekken. Dan pas kun je spreken van een stabiele hond.... Denk dat de meeste honden die wij (jullie) bezitten dit niet aan zouden kunnen!! Of zo'n manier van selecteren als fokker wenselijk is laat ik even buiten beschouwing, maar het toont weldegelijk aan dat deze teef uit die lijn een goede is.
Openstellen van de stambomen doen ze idd niet nederland, persoonlijk ben ik absolut voor! In enkele landen zijn ze wel opgesteld, maar bijzonder weinig fokkers weten deze weg te vinden. Het is idd duur en omslachtig, maar als je het beste voor heb met je ras zouden vele daar goed aan doen om dat te doen!
Bij de rassen die ik leuk vind zitten de beste honden goddank niet in kennels, ik hou niet van honden in kennels. Mijn oudste herplaatser zat wel vier jaar lang in een kennel bij een rampzalige fokker, en die deed wel wat jij beschrijft, dus ik snap je punt wel. Maar het is een ras dat niet in een kennel thuis hoort, ze horen lekker thuis op de bank
Chineesje uit 1977:
Vergelijkbare hond nu:
En bij fokken wordt er echt heel veel aandacht besteed aan testen op erfelijke afwijkingen, goed karakter , goede gezonde bouw en een goed gebit. Beharing mag in alle variaties voorkomen.
Het hangt idd van het ras af! Ik ken ook wel een paar fokkers die dat doen, maar die fokken puur op functie en niet op uiterlijk.quote:
Ik ken veel fokkers die dat doen. Zal van het ras afhangen denk ik.
Bij de rassen die ik leuk vind zitten de beste honden goddank niet in kennels, ik hou niet van honden in kennels. Mijn oudste herplaatser zat wel vier jaar lang in een kennel bij een rampzalige fokker, en die deed wel wat jij beschrijft, dus ik snap je punt wel. Maar het is een ras dat niet in een kennel thuis hoort, ze horen lekker thuis op de bank
Ik heb geen enkele moeite met kennelhonden. Het zegt alleen iets over de eigenaar, maar bij het ras wat ik leuk vind is dit bij fokkers eerder regel als uitzondering. Ze laten zich slecht houden in roedels, dus ja dan moet je wat
Huishonden horen ook gewoon lekker bij de baas op de bank! Mijn teef van 45cm en 17 kilo is een echte schoothond, die kruipt het liefst in je
Kwa uiterlijk vind ik idd die van nu mooier als die van toen! Maar kunnen ze nu nog de functie uitoefenen van toen? Ik ben totaal niet thuis in dit ras en heb ook werkelijk geen idee waar ze voor bedoeld zijn.quote:
Toevallig zag ik laatst een foto en toen moest ik aan dit topic denken, gewoon om aan te tonen dat een blinde toch nog wel kan zien dat er ook rassen zijn waar er wel degelijk echt verbeterd wordt.
Chineesje uit 1977:
[ afbeelding ]
Vergelijkbare hond nu:
[ afbeelding ]
En bij fokken wordt er echt heel veel aandacht besteed aan testen op erfelijke afwijkingen, goed karakter , goede gezonde bouw en een goed gebit. Beharing mag in alle variaties voorkomen.
Daarnaast kan een foto enorm vertekenen en staat het hondje op de eerst foto er wel heel erg zielig bij en dit is dus bij een show, zou graag ook de werktype uit die tijd erbij zien.
het zijn gezelschapshonden, ze hebben geen functie, niet alle honden hebben een functie hoor. En dan kun je de kop nog niet eens goed zien zo 
Oh oke.... dat wist ik niet, ging er eigenlijk vanuit dat elk ras wel een functie had ooit.quote:
Nog ff een paar voorbeelden van toen en nu:
Newfoundlander rond 1800
heden
Bullterrier 1812
Bullterrier rond 1930
heden
afgaanse windhond
heden
Napolitaanse Mastiff van toen:
heden
Bordeaux Dog:
naar heden
Nog een filmpje met voorbeelden:
Afghanen vind ik nog wel meevallen, de rest is er idd zeker niet op vooruit gegaan. Neem ook de mops en de bullen en zo, bah bah
Je vergeet even voor het gemak dat karakter ook een raseigenschap is en dat honden op shows ook daarop beoordeeld worden.quote:
[..]
De meeste kopers willen een mooie hond. Hoe meer kampioenen hoe beter. Gedrag en karakter is ondergeschikt, totdat ze na een aantal maanden erachter komen dat dat toch ook wel belangrijk was. Fokker gooit dat op opvoeding en zo is het balletje weer rond.
Ik ben absolut van mening dat de beste fokhonden geen bankhang hondjes zijn, maar kennel honden. De beste teef die ik heb meegemaakt, was er een die 3 jaar in een kennel had gezeten en waar helemaal niets mee gedaan was, ze kende geen enkel commando, was niet gesocialiseerd. Werd uit de kennel gehaald en ging mee aan de fiets in druk verkeer, liep over de kermis en was ondanks dat ze niets had meegemaakt nergens van onder de indruk, vertoonde geen enkele vorm van ongewenst gedrag richting mensen en geen angst te ontdekken. Dan pas kun je spreken van een stabiele hond.... Denk dat de meeste honden die wij (jullie) bezitten dit niet aan zouden kunnen!! Of zo'n manier van selecteren als fokker wenselijk is laat ik even buiten beschouwing, maar het toont weldegelijk aan dat deze teef uit die lijn een goede is.
Openstellen van de stambomen doen ze idd niet nederland, persoonlijk ben ik absolut voor! In enkele landen zijn ze wel opgesteld, maar bijzonder weinig fokkers weten deze weg te vinden. Het is idd duur en omslachtig, maar als je het beste voor heb met je ras zouden vele daar goed aan doen om dat te doen!
Een hond die ongewenst gedrag voor dat ras vertoond zal geen kampioen worden. Zo mag een bordeaux dog geen agressie vertonen(heb ik wel gezien, maar dat leverde dan ook een onmiddelijke diskwalificatie op), maar mag een fila best wat knorrig zijn als iemand voelt of zijn ballen wel goed ingedaald zijn
De honden worden aardig bepoteld, moeten de hele dag in de drukte zitten, ze mogen geen stress tonen als dat niet bij het ras hoort, ze moeten zichzelf gemoedelijk of zelfs blij laten betasten als dat bij het ras hoort. Een rasbeschrijving gaat niet alleen over uiterlijk, maar ook over karakter, er zijn zelfs rassen die zich ook moeten bewijzen in werk willen ze een kampioenstitel kunnen halen.
Als ik mijn tosa van vroeger tegenover de tosa's zet die nu shows winnen(die van mij was een toppertje toendertijd) dan hoef ik nu geen tosa, vind het niet mooi.
Die van mij was ook groot, maar het lijf en vooral de kop was anders, maar de megasthenes lijnen van nu, ik ben er niet weg van, alles behalve. Maar goed, ik ben dan ook bevooroordeeld, ik weet met welke honden vanuit welke lijnen zij gestart is en dat is wat mij betrefd niet best.
Zo heb ik nu ook voor een fila gekozen die vrij oorspronkelijk is, grootouders komen uit brazilie, die hebben veel meer dat "katachtige" ipv van dat lompe.
Sorry Erodome, maar laat me niet lachen. Keuren op karakter in een show ring? Vertel mij dan waarom ik op een officiele FCI show kon winnen met mijn onzekere angstige teef (keurmeester is een hele bekende in zit al jaren in het "vak"). Naar mensen toe vertoond ze het juiste gedrag zoals je van het ras mag verwachten, maar buiten met bv katten is het een heel ander hondje.....quote:
[..]
Je vergeet even voor het gemak dat karakter ook een raseigenschap is en dat honden op shows ook daarop beoordeeld worden.
Een hond die ongewenst gedrag voor dat ras vertoond zal geen kampioen worden. Zo mag een bordeaux dog geen agressie vertonen(heb ik wel gezien, maar dat leverde dan ook een onmiddelijke diskwalificatie op), maar mag een fila best wat knorrig zijn als iemand voelt of zijn ballen wel goed ingedaald zijn
De honden worden aardig bepoteld, moeten de hele dag in de drukte zitten, ze mogen geen stress tonen als dat niet bij het ras hoort, ze moeten zichzelf gemoedelijk of zelfs blij laten betasten als dat bij het ras hoort. Een rasbeschrijving gaat niet alleen over uiterlijk, maar ook over karakter, er zijn zelfs rassen die zich ook moeten bewijzen in werk willen ze een kampioenstitel kunnen halen.
Dikke neus maar karakter kun je niet beoordelen in een showring! Je kan wel opvoeding tonen in de ring, ze leren hoe ze zich dan moeten gedragen en dan kun je doen alsof dat haar/zijn karakter is terwijl het aangeleerd is.....
Je praat nu als een showfokker, want de mijne is kampioen, dus zit ie goed inelkaar. Kan je best een aantal FCI stamboom nummers geven van kampioenen en afstammelingen daarvan die kompleet verknipt zijn, maar het op een show nog aardig deden met een U of ZG.
Ik ken de Tosa helemaal niet, maar laten we een herder pakken als voorbeeld. Pak een showlijn en een werklijn en ga naar karakter en bouw kijken, welke neem jij? en vooral waarom?
Dat jouw hond het met katten e.d. niet goed deed is toch echt opvoeding...het spijt me, maar dat is socialisatie. Onzeker, ok dat is een karaktereigenschap, angst, dat is de eigenaar die niet goed genoeg is omgegaan met die karaktereigenschap.
Maar als jouw teef die angst had getoont in de ring dan had ze niet zoveel punten gekregen, dat geeft minpunten namelijk als dat niet bij het ras hoort.
Het is dus wel zo dat karakter ook beoordeeld wordt, maar logischerwijs gaat dat enkel om gedrag in de ring.
Wat herders betrefd, hangt compleet van de soort herder af, het zijn er nogal wat namelijk. Een hollandse herder zou het me niet uitmaken, maar bij een duitse herder wil ik een werklijn, maar bij een pyreneese berghond zou ik weer liever een showlijn hebben
Waarom? De hollandse herder is vrijwel gelijk in showlijn en werklijn. De showlijn van de duitse herder lijkt op een mislukte hyena tegenwoordig, schuwlelijk en ik kan me niet voorstellen dat het gezond is. Bij de pyreneese berghond is de werklijn niet te vergelijken met de showlijn, waar de showlijn een vrij sociale hond is is de werklijn nog de oorspronkelijke kuddebewaker met bijbehorend gedrag(1 waker is genoeg in huis
).Nu pak ik er maar 3 uit, uit een vrij grote groep, maar het is niet zo zwart/wit allemaal dus, hangt erg van het ras af.
Bij goldens bv zou ik een werklijn pakken, lastig te vinden, maar de moeite waard, maar een gezin dat aan hun eerste hondje begint en gewoon die leuke, makkelijke gezinshond wil doet er beter aan een showlijn te nemen, want de echte werklijn goldens hebben een enorme berg energie en zijn minder makkelijk als de showlijn goldens.
Je kan niet zomaar zeggen showlijnen zijn prut, andere lijnen zijn goed, soms komen werklijnen en showlijnen heel aardig overeen, soms is voor wat jij als mens wil de werklijn beter of de showlijn.
Mijn vriend ook maar daar zou ik toch niet aan beginnen...quote:Op donderdag 30 augustus 2012 22:07 schreef AppelCake het volgende:
Ik wilde altijd een mopshond maar volgens mij is die ook helemaal verfokt...
Die zijn ook HEEL erg verfokt he?quote:Op donderdag 30 augustus 2012 22:14 schreef CesarMilan het volgende:
[..]
Mijn vriend ook maar daar zou ik toch niet aan beginnen...
Je ziet veel aan hoe een hond gefocussed is op zijn baas als ze samen showen, niet afgeleid, en hoe zeker hij loopt. Een km gaat betasten en tanden kijken en zo, ik heb zat honden de ring uit zien vliegen als ze daar niet fijn op reageerden, en honden die niet vrij en blij lopen maar bang of opgefokt, die scoren echt geen U, kunnen ze nog zo goed gebouwd zijn.
Vind jij dat de rashond moet stoppen?quote:
Die Afghaan op dat plaatje is getekend, ik zie ze op show ook niet zo extreem hoor, ja met vacht, maar vacht maakt niks uit, poedels in showtoillet kunnen evengoed functioneel agility doen en zo
Ik heb mijn mening hier al uitgebreid gegeven, lees maarquote:
[..]
Vind jij dat de rashond moet stoppen?
Oeps!quote:
[..]
Ik heb mijn mening hier al uitgebreid gegeven, lees maar
Indeed Anyway, nee, ik ben VOOR rashonden, mits goed gefokt.
Ik hoef zelf geen kruisingen.
Ook na het zien van ditquote:
Anyway, nee, ik ben VOOR rashonden, mits goed gefokt.
Ik hoef zelf geen kruisingen.
http://www.myspace.com/vi(...)ogs-exposed/44215931
Hopelijk kun je een beetje engels...
Helemaal mee eens, ik ben ook zeer voor rashonden, mits goed gefokt. Ook nog nooit spijt gehad van de weloverwogen rashonden die ik in huis heb gehad.quote:
Anyway, nee, ik ben VOOR rashonden, mits goed gefokt.
Ik hoef zelf geen kruisingen.
En kruisingen en bastaarden zijn niet zo ideaal als men soms je wil laten geloven, er wordt amper tot niet getest op erfelijke gebreken(wat iets compleet anders is als dat ze er niet zijn), er kunnen met gemak onverwachte karaktereigenschappen tevoorschijn komen(niet zozeer probleem gedrag, maar wel kans op totaal iets anders dan je gewild had) en een grote variatie in uiterlijk.
Een goede rashond voldoet aan de rasbeschrijving, van uiterlijk tot karakter, een goede rashond is gezond omdat er al vele generatie's op de gezondheid wordt gelet en geselecteerd, het is bewuste fok waar een heleboel kennis achter schuilt en geeft, als het netjes gedaan wordt, prachtige honden waarbij je grotendeels weet wat je kan verwachten.
Gemiddelde leeftijd en zo zegt al zoveel, ik snap sowieso niet waarom mensen bv 1500 euro aftikken voor een mops terwijl je weet dat ze maar 6 tot 9 jaar oud worden bijvoorbeeld, dat wil je zelf toch al echt niet. Nou heeft mn moeder een mops van 12.5 ondertussen, maar daar hebben ze geloof ik nog es drie keer de aanschafkosten aan da kosten mee gemaakt, met verzekering erbij zelfs, die mankeert echt altijd wel wat, zo sneu...
Ze neemt er ook nooit meer een hoor.