Mee eens.quote:Op donderdag 9 december 2010 23:47 schreef quo_ het volgende:
Jij durft zeg.
Als je bij nacht en ontij medische hulp nodig hebt (in jouw geval door eigen stomme schuld) kan je niet verwachten dat er een prive arts voor je gereserveerd is. Dit werk wordt gedaan door mensen die zelf ook een leven hebben en misschien wel eens afgelost moeten worden.
Het allerbelangrijkste medische aspect, namelijk jouw drugsgebruik, is prima doorgegeven. Je had ook stuiptrekkend en bewusteloos binnengebracht kunen worden.
En dan nu gaan mekkeren over onzorgvuldigheid omdat er een onbenullig detail (gerelateerd aan leven en dood) niet mee gekomen is bij de overdracht.
Gebruik zoveel pillen als je wilt, dat kan prima in het geniep. Maar maak een ander niet verantwoordelijk voor het uitlekken van je hobby op het moment dat je jezelf in de nesten hebt gewerkt.
Je vraagt om reacties, en dan loop je het risico dat er iets komt wat je niet bevalt.quote:Op donderdag 9 december 2010 23:57 schreef Suspiria het volgende:
Zo'n standaard reactie is hier niet van toepassing en dus zoals vermeld absoluut niet welkom in dit topic.
Dàààààg
Zoals al gezegd: gebruik zoveel je wilt.quote:P.S. bespaar mij asjeblieft random schrale opmerkingen over Ecstacy-gebruik en/of de risico's of wat je daarvan vindt, daar zit ik nou niet bepaald op te wachten op het moment
Als alles valt of staat met drugsgebruik, dan klopt er iets niet tussen jou en je vader. Dat 'image' was dus eigenlijk gewoon een facade die jij in stand hield en wat nu ploft. Feitelijk ziet jouw vader nu een extra stukje van jouzelf, wat je hebt geprobeerd verborgen te houden. Dus het hier beschreven gevoel door jou klopt feitelijk wel, ja.quote:Ik heb het gevoel dat mijn image bij mijn vader is "aangetast" oid. Het voelt aan alsof alles "voor niets" is geweest,
Deed me idd denken aan een oud spreekwoord "Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel"quote:Op vrijdag 10 december 2010 08:25 schreef dikke_donder het volgende:
btw, van die dokter..tja, shit happens zal ik maar zeggen
Ze wist niet dat de arts het hardop zou zeggen. Met meer dan 40 graden koorts is het sowieso niet echt fijn om alleen te zijn lijkt me.quote:Op vrijdag 10 december 2010 09:09 schreef Wokkel het volgende:
Je gaat dus met je vader naar een gesprek met een arts wat over jou zal gaan. Vervolgens begint die arts met de feiten en daar zit een feit tussen wat je vader niet mag horen?
Waarom neem je dan je vader mee in dat gesprek? Moet die arts dan gaan zitten konkelen om jouw leugens tegenover je vader?
quote:Op donderdag 9 december 2010 23:03 schreef Suspiria het volgende:
Hallo beste FOK!-ers,
Er zit mij iets niet lekker.
Nou is dat niet ongewoon in het leven, maar soms is het toch fijn om andermans mening te horen over bepaalde zaken.
Het gaat om de volgende (rechts) kwestie:
Donderdag 25 november heeft mijn vader mij 'savonds rond 23:00 naar de lokale huisartsenpost gebracht omdat ik overdreven hoge koorts had, en twee onverklaarbaar blauwe knieën.
Ook was ik zowel lichamelijk als geestelijk oververmoeid, door een nogal onregelmatig, fysiek intensief en intens leven op het moment.
Ook had ik toevallig de zaterdag vóór deze donderdag weer eens Ecstacy gebruikt. (die slecht werkte omdat ik simpelweg te moe was)
Aangezien ik opgevoed ben met de gedachte dat het belangrijk is om altijd zoveel mogelijk informatie te vermelden die relevant zou kunnen zijn, ben ik met de telefoon de huiskamer even uitgelopen en heb dit tóch maar even aan de huisartsenpost verteld. Je weet maar nooit of het er misschien mee te maken zou kunnen hebben. Hierbij heb ik expliciet vermeld dat ik graag wil dat hier niets over wordt gezegd, noch dat er naar het onderwerp verwezen zou worden waar mijn vader bij was.
Eenmaal bij de huisartsenpost aangekomen, leek mijn zaak "overgegeven" te zijn aan een andere arts die op dat moment afloste. Het was in ieder geval niet degene die ik aan de telefoon gesproken had.
Bij die overgave moet iets verkeerd gegaan zijn, want in het gesprek werd onmiddelijk begonnen over "gebruik van pillen", wat uiteraard genoeg was om mij in een lastige situatie te brengen.
Ik vind dat deze arts zeer onzorgvuldig te werk is gegaan met deze, toch wel meestal vertrouwelijke, informatie.![]()
Wat moet ik hier nou (juridisch) mee?
En herkent iemand het gevoel? (tips om hiermee om te gaan?)
Zo te zien kan de arts die jij aan de telefoon had jouw expliciete verzoek niet genoteerd hebben, of de arts die jij te zien kreeg heeft het verzoek genegeerd, of iets daartussenin.quote:Op donderdag 9 december 2010 23:30 schreef Suspiria het volgende:
Ter extra informatie:
Ik heb op het moment zelf ter plekke, toen het al gebeurd was, doc apart genomen en gemeld hier niet blij mee te zijn. Die verdedigde zich echter met dingen als "ik dacht dit en ik dacht dat" etc was veel te veel *voor mij* aan het denken (ze schatte mij ook jonger in gezien ik erg klein ben)
In de staat waarin ik verkeerde ben ik de discussie toen verloren omdat ik simpelweg geen energie had om met tegenargumenten te komen. (zo ziek als een hond)
Wat dat betreft ging ze dwars over me heen, deed er nogal makkelijk over, en dat voelde erg denigrerend. Ik dacht bij mezelf: "dat zullen we nog wel eens zien"
Dat is toch een totaal andere situatie! De TS heeft haar vader zelf meegenomen naar het consult!quote:Op vrijdag 10 december 2010 14:06 schreef sigme het volgende:
En ja, ik herken het gevoel, een plaatsvervangend arts kreeg ooit de uitslag binnen van mijn onderzoek, belde mijn zusje, sloeg alle opmerkingen van haar (meneer ik héb helemaal geen onderzoek ondergaan) in de wind en vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet per se heel erge kanker had.
En bedankt. Ik heb er niets meer mee gedaan, geen zin om er energie aan te verliezen.
't Is niet precies hetzelfde nee. Moet dat dan?quote:Op vrijdag 10 december 2010 14:39 schreef The_End het volgende:
[..]
Dat is toch een totaal andere situatie! De TS heeft haar vader zelf meegenomen naar het consult!
Het moet wel enigzins met elkaar te maken hebben als je het met elkaar wilt vergelijken he...quote:Op vrijdag 10 december 2010 15:41 schreef sigme het volgende:
't Is niet precies hetzelfde nee. Moet dat dan?
Ja, misschien is het niet helemaal ok, maar zoiets is gewoon vragen om problemen. Als je dingen geheim wilt houden, dan moet je geen mensen meenemen op consult.quote:Waar het om gaat is dat die dokter niet gewoon in een consult, waarbij TS's vader aanwezig is, iets noemt waarvan de dokter niet kon weten dat TS dat niet wou. TS had dat vlak daarvoor expliciet genoemd aan de telefoon.
Zoiets als oh, ik heb ook toen en toen een pilletje geslikt, lijkt me niet oorzaak maar ik noem het maar even. Ik kom zo met m'n vader langs, wilt u dat van die pilletjes niet in zijn nabijheid noemen? Ok? Fijn. Tot zo! En dan even later aankomen en dat de dokter dan tegen pa eerst maar eens begint over het drugsgebruik.
Dit,quote:Op vrijdag 10 december 2010 13:36 schreef The_End het volgende:
Van beroepsgeheim is natuurlijk geen sprake als je je vader mee naar binnen neemt tijdens het consult! De dingen die daar besproken worden, mogen niet aan je vader verteld worden als hij er niet bij was geweest. Echter neem je hem notabene zelf mee naar binnen en verwacht je dan dat die arts er even omheen lult en je later terugbelt ofzo om de stiekeme dingen nog even te bespreken???
Erger nog, als er uiteindelijk wel een verband blijkt dan staat de vader op zijn achterste poten omdat het niet eerder gemeld is. Dan krijgen we hier een topic van miep d'r papa 'ARTS VERZWIJGT IETS! OMG! BEL DE RIJDENDE RECHTER!'quote:Op vrijdag 10 december 2010 13:36 schreef The_End het volgende:
Van beroepsgeheim is natuurlijk geen sprake als je je vader mee naar binnen neemt tijdens het consult! De dingen die daar besproken worden, mogen niet aan je vader verteld worden als hij er niet bij was geweest. Echter neem je hem notabene zelf mee naar binnen en verwacht je dan dat die arts er even omheen lult en je later terugbelt ofzo om de stiekeme dingen nog even te bespreken???
Deze test wel hoor, die heb ik bij alle vervolgtesten (in het ziekenhuis) ook telefonisch doorgekregen. Alleen de assistenten geven die testuitslag niet telefonisch door.quote:Op vrijdag 10 december 2010 15:54 schreef The_End het volgende:
[..]
Het moet wel enigzins met elkaar te maken hebben als je het met elkaar wilt vergelijken he...
In jouw geval is het een enorme blunder van de arts. (mi verwijtbaar) In het geval van de TS is het veel minder zwart-wit.
Wat ik wel apart vind, is dat ze de uitslag van een dergelijke test telefonisch doorgeven aan je. Dat doen ze normaal gesproken nooit.
Maar het is ook niet helemaal ok. Wanneer je heel luid en duidelijk vraagt om iets specifieks niet te noemen in nabijheid van degene die jou gaat brengen, dat wordt niet tegengesproken, je staat heel kort daarna op de stoep en degene die je behandelt, heeft duidelijk kennis genomen van het telefonisch besprokene (want de ándere gegevens uit dat telefoongesprek wist de arts duidelijk wél), dan gaat daar toch iets mis. Ook al is dat geen enorme juridisch te vervolgen tuchtrechtzaak wegens schending ambtsgeheim, het is wel slordig, en daar mag je best wat van zeggen. Ook achteraf.quote:[..]
Ja, misschien is het niet helemaal ok, maar zoiets is gewoon vragen om problemen. Als je dingen geheim wilt houden, dan moet je geen mensen meenemen op consult.
Mee eens.quote:Op vrijdag 10 december 2010 14:06 schreef sigme het volgende:
[..]
[..]
Zo te zien kan de arts die jij aan de telefoon had jouw expliciete verzoek niet genoteerd hebben, of de arts die jij te zien kreeg heeft het verzoek genegeerd, of iets daartussenin.
Als ik jou was zou ik een briefje schrijven aan de huisartsenpost. Met daarin jouw verhaal zoals je het hier nu in de OP zet; dus je belt, doet expliciet verzoek bepaalde info niet te delen met vader, komt, die info wordt er direct uitgeflapt. Dat jij de indruk hebt dat zij hierin iets niet juist hebben gedaan en het verzoek om hierop te reageren.
Bij elke vorm van normale reactie bedank je vriendelijk en laat je het verder rusten, de wens uitsprekend dat in de toekomst fouten vermeden kunnen worden.
quote:En ja, ik herken het gevoel, een plaatsvervangend arts kreeg ooit de uitslag binnen van mijn onderzoek, belde mijn zusje, sloeg alle opmerkingen van haar (meneer ik héb helemaal geen onderzoek ondergaan) in de wind en vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet per se heel erge kanker had.
En bedankt. Ik heb er niets meer mee gedaan, geen zin om er energie aan te verliezen.
Deze kan in elk geval op het lijstje "nuttige tips".quote:Op vrijdag 10 december 2010 17:39 schreef Rebubbled het volgende:
Klinkt meer als mephedrone, ook wel Meow Meow, dan XTC. Daarvan zijn blauwe knieen een bijwerking. Ik zou maar eens te rade gaan bij je leverancier.
hehehe... slechte zaakquote:Op vrijdag 10 december 2010 17:39 schreef Rebubbled het volgende:
Klinkt meer als mephedrone, ook wel Meow Meow, dan XTC. Daarvan zijn blauwe knieen een bijwerking. Ik zou maar eens te rade gaan bij je leverancier.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |