Het dreumestopic (1-2 jaar) deel 86

Haha zo is dat Claudia! Wij zijn allemaal héél anders dan onze ouders!

Ook iets om voor te waken, om niet bij álles te roepen: "Dat heeft ze van mij" Of "Dat heeft ze van haar vader" etc... Ze is gewoon zichzelf en niet een kloon van één van ons.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 10:06 schreef Sorbootje het volgende:
Lees ik vervolgens weer iets over de onvermijdelijke eenkennigheid en dan denk ik; welke eenkennigheid?

Maar ik moet het loslaten. Isabeau voelt zich veilig, is blij en ook écht wel heel gehecht aan ons. Ik zit te mutsen.

Je hebt gewoon een dochter die heel extravert is. Deal with it.

Ik vind de eenkennigheid van Ivan begrijpelijk maar niet altijd even leuk. Mijn moeder stormt net iets te enthousiast op hem af als ze op bezoek komt. Hij kent haar daar niet goed genoeg voor en dus kruipt hij dan heel stevig tegen me aan. Ik voel me op dat moment niet zozeer gevleid maar vooral wat ongemakkelijk. Als ze hem wat meer de ruimte zou geven zou hij eerder uit zichzelf toenadering zoeken. Als we bijvoorbeeld in de lift staan zoekt hij wel degelijk contact met andere mensen door te lachen of enthousiast "die die!" te roepen. Maar ik vind het ook zo pijnlijk om tegen m'n moeder te zeggen dat ze iets minder in-your-face moet doen.

Ja dat is ook moeilijk lijkt me, Claudia. Hoewel het voor je moeder misschien best prettig is als ze merkt dat een iets rustiger benadering leidt tot een andere begroeting van Ivan.

Ik heb vanmorgen zo gelachen om Tess.. Ze was me na aan het praten:

Ik: papa
T: papa
ik: mama
T: mama
ik: Amber
T: Amme
ik: Tess
T: Tesssss
ik: boek
T: boek
ik: koek
T: koek
ik: pop
T: pop
ik: auto
T: auwwwto
ik: poes
T: poesssss
ik: hond
T: WAF WAF

Zij heeft natuurlijk ook ruimte en vrijheid nodig om hem te leren kennen. Daar komt het niet van doordat ze zo ver weg woont. Als ze hun huis straks af hebben kunnen we er regelmatig een weekeinde naartoe en dan kan ze zo nu en dan een middagje lekker met haar kleinzoon aanklooien. Dat lijkt me zo leuk voor hen allebei!

Tess

Uh Sorboo ga eens werk verzetten dan

Euh.. oh ja

Seb begint nu van zijn eenkennigheid af te komen en zijn verlatingsangst. Niet meer huilen bij het weggaan en zo.

Dat van dat ergens anders slapen van Claudia herken ik wel enigszins. Ik vind het gewoon niet nodig om Seb overal 's avonds mee naartoe te nemen. Maar dat komt meer omdat ik het vroeger heel erg vond om ergens te gaan slapen en dan in die koude auto weer naar huis te moeten. En dat staat me nog zo goed bij. Mijn man vond dat nooit een probleem en die is dan ook van mening dat het helemaal niet zo erg is om dat te doen. Dat geeft nog weleens discussies. Gelukkig is het nu heel makkelijk, mijn ouders zijn meestal wel thuis, dus babyfoon aan en we kunnen weg Maar dat gaat alleen over avondjes weg.

Maar Seb slaapt toch het beste in zijn eigen bed. (ik ook) Maar ik ben wel makkelijker geworden met logeren nu we geen eigen huis hebben. Hij slaapt nu wel regelmatig bij mijn schoonvader (krijg je met een dakloos gezin), maar daar moeten we echt tien minuten erbij blijven liggen tot hij slaapt. Dat heeft hij alleen daar, omdat het heel gehorig is en hij alle geluiden van beneden hoort. Anders gaat hij steeds huilen en dan heb ik er al snel genoeg van want ik weet dat ik hem 'thuis' maar in zijn bed hoef te leggen en hem dan niet meer hoor. En het is dus maar 10 minuten met de auto naar zijn eigen bed zeg maar. Maar ja, wij hebben dat een paar dagen ergens anders logeren erg nodig op het moment, om het vol te kunnen houden tot februari.

Tess

Merel begint echt steeds meer te praten nu, vooral napraten. En de laatste dagen is ze heerlijk vrolijk en heeft ze weer wat rust gevonden. Merel kan nog steeds heel prikkelgevoelig zijn en de laatste maanden hebben we ons regelmatig afgevraagd of het tijd zou zijn om hulp in te schakelen bij het CB. Ze kan zo ondersteboven zijn van elke kleine verandering, dat gaat gepaard met extreme driftbuien, veel huilen, druk gedrag en 'fladderen'.
Toch denk ik dat we het nog even laten rusten. Ik wil ook niet allemaal getrek met Merel, juist omdat ze zo'n onrust ervaart dan.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 10:06 schreef Claudia_x het volgende:

[..]



Jep, en het karakter hoeft natuurlijk ook niet een kopie van het karakter van (een van) de ouders te zijn. Wij vinden onszelf toch allemaal ook héél anders dan onze ouders?

"No way dat ik dit-of-dat ga doen met mijn eigen kind later"
En dat betrap je je er ineens op dat je klinkt als je moeder, dezelfde dingen zegt als je moeder en je je briljante oplossingen voor het een of ander met 'r bespreekt en dat ze dan met vochtige ogen zegt: "Dat deed ik vroeger ook altijd met jullie, weet je nog?"


Sorbootje, tof is dat samen lopen he?
Laatst had ik geen parkeerplek voor de deur en stond ik zeker 50 meter verderop. Liepen we er samen heen, hij glunderde van trots

Vicky, wat een lekker ding is Tess toch!

En dat samen slapen

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 09:32 schreef Claudia_x het volgende:
Oh, zoals ik al zei: ik begrijp prima dat anderen daar andere keuzes in maken. Wij zijn geen mensen die 's avonds de hort opgaan en voor ons is die mate van flexibiliteit dus ook niet belangrijk. Maar ik was wel heel blij dat Ivan bijvoorbeeld op vakantie goed sliep in een vreemde omgeving. En inderdaad, het is fijn als hij bij de bevalling van de tweede fijn bij mijn schoonouders kan slapen. Dat hebben we pas een keer geprobeerd, onder andere met het oog op de bevalling. Gelukkig ging het heel goed!

Ik denk er wel vaker over na wat ik bij een tweede anders zou doen. Zo overweeg ik om de tweede vaker in de kinderwagen te leggen om een slaapje te doen. Als we op pad gingen nam ik Ivan altijd bij me in de draagdoek, maar het zou ook wel fijn zijn om daar meer flexibiliteit in te hebben. Ik ben benieuwd hoe we dat de volgende keer gaan doen.

Ik wil juist met een tweede méér gaan dragen, en ook echt even een cursusje dragen gaan doen
En we gaan ook meteen met een tweede naar de chiropractor. Wij denken dat het bij Annicka heel wat huiluurtjes had gescheeld als we sneller naar de chiropractor waren gegaan. Heeft mijn engelengeduld toch nog een nadeel...

GWS, ook als de tweede gewoon tevreden is en helemaal niet veel huilt?

Ik draag bij de 2e juist veel meer dan bij de oudste
Zeker de eerste maanden heeft Toby vrijwel constant bij de me in de doek gehangen, juist ook zodat ik mijn handen vrij had om met Devin te spelen en hem te verzorgen. Bijvoorbeeld peuters verschonen met een slapende baby op de borst, ik was er zeer bedreven in
Zo konden we spelen, naar buiten toe, boodschappen doen, eten koken en wat al niet meer zonder dat ik steeds hoefde te zeggen dat hij maar moest wachten tot zijn broertje wakker was. Hij moest immers al vaak genoeg wachten als ik aan het voeden was, ik vond dit dus een zeer praktische oplossing
Nou speelt het inderdaad ook mee dat Toby onrustig was en het heel fijn vond om dicht bij me te zijn.

Annicka begon ook als een heel tevreden kindje, dat vele huilen is later pas gekomen. Maar ja, je leest dat dit normaal is en na zes weken weer minder gaat worden, maar dat gebeurde dus niet. Pas nadat we naar de chiropractor waren geweest was het ineens vrij snel over. Aangezien de kans vrij groot is dat een tweede nóg sneller geboren zal worden(en Annicka was er al in 3 uur en 21 minuten ), wil ik eventuele problemen gewoon voor zijn.

Goeiemiddag

Fuente wat lastig dat ze zo van de leg is door kleine dingen. Dring je dan wel tot haar door zeg maar of moet je haar echt uit laten razen? Wat is dat fladderen toch ik lees het wel vaker maar kan me er niet zo goed wat bij voorstellen. Een soort wapperen met de handjes?

Over dragen mja, we hebben straks natuurlijk het "probleem" dat ik maar 1 paar handen heb en het grootste deel van de dag alleen door moet komen. Omdat ik vind dat Amélie liefst elke dag naar buiten moet enzo zal het er wel op neerkomen dat baby2 meer gedragen wordt, met name buiten. Achja, ik vond het wel gezellig, dat gekwijl in je decolleté enzo en dat zweethoofdje met zo'n rood oortje aan 1 kant <3

Wij zijn op zich redelijk flexibel met 's avonds weggaan en kind meeslepen enzo, maar tegenwoordig wat minder. En das mijn schuld mijn hoofd staat gewoon niet zo naar 'buiten' zeg maar. Wel naar buiten zijn maar niet naar sociale dingen en weet ik het wat. Had ik bij de zwangerschap van Amélie ook, gaat wel weer over.
Ik heb wel heel veel zin in Sinterklaas, ben benieuwd hoe het gaat en wat ze ervan vindt. En ook zin in kerst, lekker gourmetten bij mn ouders en dan kan ze van die kleine frutsels eten enzo en eten bij mn schoonouders zal ze ook wel leuk vinden. Maar ik hoop van alle feestdingen wel dat het niet een dag-vullend programma wordt, dat trekt mijn sociale vermogen niet zo dit jaar

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 12:02 schreef Kersjes het volgende:
Ik draag bij de 2e juist veel meer dan bij de oudste
Zeker de eerste maanden heeft Toby vrijwel constant bij de me in de doek gehangen, juist ook zodat ik mijn handen vrij had om met Devin te spelen en hem te verzorgen.

Als ik naar een feestje of zo ging, dan sliep Ivan bij me in de ringsling. Heel handig, maar ook weer niet. Het zou in bepaalde situaties handiger zijn geweest als ik hem in een andere kamer in de kinderwagen had kunnen leggen om even een dutje te doen. Dan had ik bijvoorbeeld wat makkelijker kunnen eten.

Maar ach, als een tweede kindje er grote behoefte aan heeft en het voor mij praktisch is dan ga ik er echt niet moeilijk over doen. Het is meer dat ik me ervan bewust ben dat ik bij Ivan niet eens heb geprobeerd om hem in de kinderwagen te laten slapen.

Hoe oud zijn jullie dreumesjes eigenlijk als de 2e komt

Tess gezellige kletskous! Ik begrijp niet waarom je mama zo moest lachen hoor, je zei het toch goed??

Wij zijn ook redelijk makkelijk in 's avonds meenemen. Al vind ik het wel een gesleep en dat staat me soms tegen. We moeten dan toch 2 campingbedjes etc meenemen. Maar goed, het weerhoud ons niet hoor, maar het is ook weer niet zo dat we t iedere week doen zeg maar. Zo zei mijn moeder gister nog dat ze 'vroeger' nooit een campingbedje hebben gehad en dat ze mij en mijn broertje ook gewoon meenamen. Wij sliepen dan 'gewoon' in het grote bed van degene waar wij op visite waren. Ik zou dat niet durven hoor. Straks buitelen ze eruit . Wanneer kan je kindje eigenlijk wel in een groot bed slapen? Da's toch pas zo rond een jaartje of 3?

Mijn heren liggen in bed: te feesten. Ze hebben de grootste lol samen en van slapen komt niet heel veel. Dat is nu een paar dagen zo, dat ze niet zoveel maken van hun middagslaapje. Ze slapen uiteindelijk wel in hoor, maar het lijkt wel of ze niet moe zijn ofzo. Later naar bed is ook niet echt een optie vind ik, dan komen we 's avonds zo laat uit. Iemand tips? Is dit het begin van '' niet meer slapen overdag?' Lijkt mij nog zo vroeg (ze zijn nu 17 mnd)

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 13:01 schreef Pvoesss het volgende:
Hoe oud zijn jullie dreumesjes eigenlijk als de 2e komt

Ons dreumesje was 11 minuten toen zijn broertje kwam

Ik heb je linkje trouwens even gelezen, Claudia, en ik vind het een goed, duidelijk verhaal. Ik kan me er ook wel in vinden en herken er ook wel veel van in de ontwikkeling van Senna. Echt eenkennig is ze echter niet geweest, misschien een klein beetje. Then again had ze ook neit veel om eenkennig over te zijn, want haar sociale kring was vrij beperkt.

Huup, nee, we laten haar uitrazen. Haar vastpakken, dichtbij houden of tegen haar praten maakt het alleen maar erger. Fladderen is het snel bewegen van de handjes, als een vogeltje, maar dan alleen met de handjes. Ze knijpt haar handjes dan ook veel open en dicht. Als ze echt overstuur is beweegt ze eigenlijk met alles, dan kan ze niet meer stilzitten.

Ik heb de tweede (Merel) ook juist veel gedragen, puur vanwege gemak. Handen vrij, dat soort dingen.

Claudia, ik heb je linkje ook gelezen en ik kende de hechtingsstijlen ook al vanuit mijn opleiding. Ik ben me in het eerste jaa rook echt heel bewust geweest van het belang van die veilige hechting (en nog steeds eigenlijk). Ik weet dat het gewoon heel erg belangrijk is, eigenlijk voor het verdere leven van je kind.

Ik heb de laatste tijd zelf zo'n moeite met wegbrengen van mijn jongens. De heren zwaaien vrolijk als ik vertrek en ik ga met een brok in mijn keel weg. Laatst waren ze een nachtje uit logeren en heb ik gewoon bijna niet geslapen omdat ik maar lag te malen: hoe zou het gaan, hebben ze het wel fijn, etc etc. Stom eigenlijk, ze waren bij opa en oma en die vinden het geweldig als ze komen, de heren zijn vrolijk als we ze komen halen, eigenlijk is er nooit iets aan de hand. Herkennen andere mama's dit ook?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 13:01 schreef Pvoesss het volgende:
Hoe oud zijn jullie dreumesjes eigenlijk als de 2e komt

Minimaal twee-en-een-half, als nummer 2 eindelijk eens meerwerkt...

Tess Wat een heerlijk gesprekje zo Vicky!

Mijn kind doet niet aan napraten, want die zegt alleen wat als ze er zelf zin in heeft. Vanmorgen heeft ze de hele tijd "putjeputjeputjepitjepitjepitje" geroepen.

Ik heb gisteravond wel een boekje met haar gelezen waar allemaal foto's van dieren in staan. Dan ging zij beestjes aanwijzen en ging ik de geluiden maken die die dieren maken (momentje van zelfreflectie was het ook wel, wat je als moeder allemaal doet, op de bank zitten en een olifant nadoen ) Was zo schattig, ze had al gauw door dat het geluidje van de aap veel leuker was dan het geluidje van de hond, dus ze bleef maar de aap aanwijzen. En mama maar oeh oeh oeh! roepen

@Sorbo: ik snap je heel goed hoor, dat dat dan een beetje steekt als ze zo blij is terwijl je haar even achterlaat op het kdv. Ik breng Willow nooit weg naar het kdv, dat doet D., maar ik voelde me ongeveer net zo toen ik haar de vorige keer ophaalde en ze boos werd omdat ze niet meewilde

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 13:01 schreef Pvoesss het volgende:
Hoe oud zijn jullie dreumesjes eigenlijk als de 2e komt

Hopelijk een jaar of twee

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 13:15 schreef GreatWhiteSilence het volgende:

[..]

Minimaal twee-en-een-half, als nummer 2 eindelijk eens meerwerkt...

Mijn ervaring is dat je twee typen mensen hebt: zij die de voordelen en zij die de nadelen van welk leeftijdsverschil dan ook zien.

Ivan is 14 maanden als de tweede zich aandient. De 'voordelen'-mensen zeggen: "Oh dan heeft hij nog een middagdutje en kun je ook 's middags eens wat rust pakken! En het is zo leuk als er weinig tijd tussen zit!" De 'nadelen'-mensen: "Maar dan ben je hoogzwanger terwijl hij nog niet of niet goed kan lopen en dan sjouw je je een breuk! En hij heeft zelf nog zoveel aandacht nodig en kan het moeilijk begrijpen als jij eens geen tijd hebt voor hem. Het is veel handiger om te wachten tot je tweede op school zit, of in ieder geval minstens 2/2,5 is. En stel je eens voor dat de tweede een huilbaby is!"

Erg zinvol ook, het opdreunen van de nadelen. Alsof abortus nog een optie was. Nou ja, er vallen altijd wel leuke en minder leuke kanten te bedenken. Wij hebben onze keuze gemaakt, we kijken uit naar de komst van de tweede en we maken er het beste van als de realiteit (op punten) tegen blijkt te vallen.