quote:
Op vrijdag 12 november 2010 10:24 schreef RolloGreb het volgende:Ik vermoed dat we in deze tijd nogal misplaatste gedachten en verwachtingen van onszelf hebben. Het zal me niets verbazen dat we onszelf (en bijna niemand uitgezonderd) zonder meer authentiek vinden. We verwachten daarbij een individualistische houding van zowel onszelf als van de ander.
Maar is dit ook zo?
Zijn wij nu werkelijk zo authentiek en individualistisch?
Of foppen we onszelf misschien wel op uiteindelijk desastreuze wijze?
Dat kan je wel willen zijn, maar sociale uitsluiting ligt dan gevaarlijk dicht op de loer.
Er zijn veels te veel mensen die heel correct zeggen 'dat je jezelf moet zijn', omdat het goed overkomt op anderen, terwijl ze er geen ene flikker van menen. In een ideale wereld zou je inderdáád jezelf moeten kunnen zijn. Maar de wereld IS niet ideaal. In de praktijk blijkt het hele leven te draaien om aanpassen, aanpassen en nog eens aanpassen. Om in het systeem te passen. Als je op een fatsoenlijke manier mee wilt draaien en niet in de goot wilt belanden, en een sociaal leven wilt hebben, wordt je toch gedwongen om een masker op te zetten, als het ware.
Er zijn alleen verdomd weinig mensen die dit willen toegeven. Tenzij je het geluk hebt dat je van nature al normaal genoeg bent om mee te kunnen draaien, zodat dat masker amper nodig is. Dan ben je genetisch gewoon heel handig geprogrammeerd (kan ik best jaloers op worden).
O.k., als je een tikkeltje anders bent dan gemiddeld kan je het eventueel in een andere scene proberen, in de kunstscene of zo, maar daar zijn net zo goed normen qua smaak en gedrag waar je je aan dient te houden. Alleen zijn ze daar weer nét anders dan in een standaard kantooromgeving.
Natuurlijk probeer ik het wel, om zoveel mogelijk mezelf (cq. authentiek) te zijn, maar er zijn duidelijk grenzen voelbaar.
------------------------------
Verder over het consumentengedrag waar het hier en daar over gaat: Het komt mezelf ook de strot uit. Nee, ik ben geen heilige, geen potentiëel Amish-figuur of wat dan ook. Als het echt iets aan het leven toevoegt verwelkom ik technische uitvindingen met open armen. Niks mis met het hebben van een goede pc of een harddisk-recorder. Erg handig.
Maar we gaan de laatste tijd wel erg ver, op zo'n manier dat we onderhand zelf in wandelende computers aan het veranderen zijn, met al die smartphone's en iPad's en dergelijke waar de handen van velen inmiddeld bijna mee vergroeid zijn. Zo'n over-geautomatiseerd leven. Het zou handig moeten zijn dat je een boek tegenwoordig van een schermpje kunt lezen en dat je telefoon aangeeft wanneer de trein eraan komt, om maar een paar dingen te noemen, maar ik vind het alleen maar ontzettend kil worden.
Nog los van dat je weer allemaal extra dingen aan het hoofd krijgt, omdat je er weer regelmatig van alles voor moet downloaden en zo, omdat je bovendien wéér moet uitvogelen hoe iets werkt, om nog maar te zwijgen van de kosten --> Hoe moet dat als je opeens van heel weinig moet rondkomen, om wat voor reden dan ook? Wil je dan een kogel door je kop omdat je dan afscheid moet nemen van allemaal leuke hippe apparaartjes, omdat je het leven niet meer trekt zonder al dat spul? Hoe meer je hebt, hoe dieper de val zal zijn.
Zoals gezegd: Sommige uitvindingen zijn handig. Het is fijn als je de nog redelijk basic luxegoederen die het leven veraangenamen kunt betalen. Maar er zijn grenzen.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 12-11-2010 11:19:25 ]