Ach vanavond de knoop idd zelf maar eens definitief doorgehakt. Ik had eigenlijk een prima dag op het werk, en kon alles redelijk relativeren. Vandaag was weer zo'n dag dat ik sterk in m'n schoenen stond en eindelijk meer aan mezelf dacht dan aan haar. Ik zal niet zeggen dat ik vrede had met de situatie, maar ik had voor mezelf wel het besluit genomen het nu echt af te kappen.
Ze was bij m'n ouders geweest vanavond, die wilden ook wel eens even met haar praten. Niet om haar zwart te maken of onder druk te zetten, maar ze hebben een goede band met haar, zagen haar als een dochter, en wilden ook wel eens wat duidelijkheid en zekerheid, en daarnaast alles proberen op een normale manier af te sluiten. Ik had wederom weer niks van me laten horen en vond het prima zo. Maar ze belde vanaf m'n ouders of ze wat spullen die in m'n auto stonden (die ik dus inmiddels weer terug had) op kon halen op het huisadres van m'n broertje. Ik zei dat ik die spullen al thuis afgegooid had en ze die daar op kon halen. Het gesprek was koel en zakelijk van mijn kant, en daar had ze duidelijk moeite mee.
Ik heb haar gezegd dat ze tot zondag krijgt haar spullen uit het huis te halen, en de auto van m'n ouders die ze nu heeft zondagavond weer bij hun in te leveren, samen met de sleutel van "ons" huis. Ze krijgt die tijd vooral om te laten merken dat ik er boven sta, en ze mag best nog wel even een flink schuldgevoel hebben.
M'n ouders hebben ook tegen haar gezegd: wat gaat het worden? Geef je het nog een kans en gaan jullie samen in het huis om het ECHT te proberen of houdt het hier definitief op? "ik weet het niet" zei ze. Daar namen mijn ouders geen genoegen mee en uiteindelijk zei ze dat het hier ophield. M'n ouders eisten ook min of meer dat ze het contact absoluut verbrak. Ook daar had ze moeite mee, ze vroeg zelfs nog: "ok misschien contact tot het einde van dit weekend dan?" Ergens denk ik nog steeds dat ze twijfelt, maar ik heb vandaag voor het eerst niet het gevoel gehad dat ik op die twijfel moest vertrouwen. Ik ben er zelf ook klaar mee, dit is niet goed voor me, dit werkt niet. Het gesprek van m'n ouders was eigenlijk helemaal buiten mij om gegaan, en hoewel ik vandaag toch al min of meer de beslissing had genomen om het van me af te zetten was het wel een fijne bevestiging.
Ik raak er steeds meer van overtuigd dat ze idd nog steeds gek is op die barman en er contact mee is blijven houden, en hoewel ik er nog steeds wel moeite mee heb dat ze samen kunnen zijn en van alles kunnen doen, kan ik het nu makkelijker van me af zetten dan eerst. Vandaag, toen ik nadacht over alles wat ze me aangedaan heeft (vreemdgaan, dingen achterhouden, liegen) vond ik het wel makkelijker om die gedachten weg te schuiven.
Tuurlijk, ik ga het er de komende tijd nog moeilijk mee hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat 2011 mijn jaar gaat worden. Beter in mijn vel zitten, ik ga gesprekken aan met de psych (2e afspraak komende woensdag) mijn baan blijft hetzelfde maar de werkplek komt 60km dichterbij. Ik ga weer lol hebben met vrienden, die zich nog steeds aan blijven bieden wat echt geweldig is. En iedereen in mijn omgeving is ervan overtuigd dat ik snel (maar niet te snel

) weer een leuke vriendin ga vinden. Daarnaast ben ik gezegend met een fantastische familie, en m'n pa en ik gaan binnenkort even om de tafel om een poging te doen het huis in m'n eentje te kunnen behouden. Moet qua maandlasten goed kunnen, en heb ik iig wat achter de hand om evt. een toekomstige vriendin thuis uit te nodigen

Kan ik de komende dagen vast wennen aan het idee dat ik daar vanaf maandag in m'n eentje slaap.
Ik ben er nog lang niet, maar ik zie alles al iets positiever in, dat mag ook wel na 3 weken pure ellende. Natuurlijk zal ik ook weer sombere dagen hebben, het zal met ups en downs gaan, maar vanaf nu kan het alleen maar beter worden

Oh en btw... bedankt voor alle reacties natuurlijk! Dat is wel 1 van de redenen dat ik vandaag ben gaan inzien dat het idd niet meer kon. Helaas liet mijn gemoedstoestand het niet toe eerder deze beslissing te nemen, maar uiteindelijk hebben jullie het voor een groot gedeelte wel bij het rechte eind gehad. Ik blijf echter bij mijn mening dat het van nature een lief meisje is, en hoewel ik niet kan bewijzen dat ze geen sex heeft gehad met hem oid, heb ik wel sterk het vermoeden dat dit idd niet gebeurd is. Ik weet overigens ook nog steeds 100% zeker dat hij nooit in ons huis geweest is. Maar de vele reacties, vaak ook kort na een post van mij heb ik zeker gewaardeerd!
[ Bericht 8% gewijzigd door jeice op 12-11-2010 01:14:13 ]