Nou ja ze is me dus voorgeweest... ik zal het even verduidelijken
Laat ik even voorop stellen dat ik 100%, nee 200% zeker weet dat HIJ niet in ons huis is geweest. Ten eerste heeft hij geen auto, dus hij kan niet zomaar langskomen wanneer hij wil, ten tweede ben ik nog wat avonden thuisgeweest, en was ze echt alleen. (niet ter controle of sneaky, gewoon waar zij bij was.) Ik heb haar ook duidelijk gemaakt dat ALS dat wel gebeurt, de consequenties niet te overzien zouden zijn. Ik ben niet een type van geweld (dat blijkt hier wel geloof ik) maar ik heb zo m'n manieren. Ze blijft er ook bij dat er op seksueel gebied echt niks gebeurd is tussen hun, en dat idee heb ik ook wel, maar klakkeloos aannemen kan ik het niet meer natuurlijk.
Dinsdag had ik voor het eerst een lekker dagje. Goed geslapen, veel, HEUL veel vrienden die me die dag SMSten of belden en ik voelde me sterk. Ik was van plan haar woensdag te SMSen met de mededeling de auto in te leveren en het huis uit te gaan. En dan vooral woensdag om iig niet van me te laten horen. En ja hoor, kreeg ik uit het niets dinsdagavond om kwart voor 9 een SMSje van haar: "heb je even tijd om te praten? Kan je hierheen komen?" Nou ja ik dacht van alles natuurlijk, van: ik ga bij 'm inwonen en heb seks met hem gehad tot ik heb er spijt van en ik ga het anders doen. Feit is wel dat ze WEER contact met mij opnam toen ik dat niet met haar deed.
Nou, ze begon te vertellen dat ze toch wel spijt had van haar actie, ze had het niet moeten doen en ze begreep dat ze me veel pijn had gedaan. Tijdens haar etentje met hem maandagavond ging het constant over mij, en ze was met haar gedachten veel bij mij (ook voor het eerst in 2 weken volgens mij, dat het andersom was, en dat heb ik haar ook verteld). Daarna vertelde ze dat ze alsnog besloot het contact met hem (voorlopig) te verbreken. Uit respect voor mij, maar ook voor haar eigen rust, ze zei wel door te krijgen dat dit veel te snel ging allemaal. Ik heb haar gezegd dat ik het maar moeilijk kon geloven, en dat begreep ze ook wel maar ze benadrukte het echt te menen. Ze kan het natuurlijk ook alleen zeggen voor mijn gemoedsrust, of om de roddels om haar heen te dempen, wie zal het zeggen.
Maar daarvoor had ze me niet eens laten komen. Ze wilde met mij overleggen of ik het goed vond als ze een goedkoop appartementje bij ons vlak in de buurt ging huren voorlopig. Wilde rust, alleen zijn, en vooral niet bij haar moeder en zusje inwonen, daar zou ze gek worden. Ze kan er ieder moment uit als ze wil, er is zelfs een kans dat het volgende maand verkocht wordt en dan MOET ze er zelfs uit. Ik heb koelbloedig en zakelijk gereageerd met: "ik heb daar geen invloed meer op, als je dat wilt moet je dat zelf weten." Ze vond zelf echter dat ze dit met mij moest overleggen. Het leek haar ook goed voor ons, even geen connectie met elkaar, en haalde er een voorbeeld bij van vrienden van ons waar dat uiteindelijk ook goed gewerkt heeft. Ik heb haar gezegd dat ze dit net zo goed over de telefoon had kunnen doen. En ook toen zei ze: ja sorry, misschien was dit niet handig van me, misschien kan ik toch minder goed zonder je dan ik dacht. Daarnaast nodigde ze me ook uit bij haar te komen eten of een drankje te doen zodra het appartementje klaar is (volgende week al?) Ook daar heb ik vrij neutraal op gereageerd, al gingen de emoties in m'n hoofd op en neer. WTF zou ze daar nou mee willen, schuldgevoel wegpraten bij zichzelf of heeft ze ECHT spijt? Ze vertelde overigens wel weer dat ze nog steeds niet veel toekomst zag met de man die voor d'r zat, maar goed, dat had ik ondertussen wel door eigenlijk. Een auto heeft ze ook al geregeld, deze kan ze zaterdag ophalen. Dat bedoel ik dus met: ze is me voor geweest.
Gisteravond elkaar nog even gesproken ivm dingen die nog geregeld moeten worden, ze vroeg hoe het ging. Ik ga natuurlijk niet liegen en zei "slecht". "Het komt goed" zei ze nog... Ja uiteindelijk wel ja, maar dit gaan nog een paar zware weken worden...
Ik weet ook wel dat ik het moet afkappen, dat zegt mijn verstand ook. En dat probeer ik ook echt. Maar misschien kunnen jullie ook begrijpen dat het niet meevalt als je echt gek bent van iemand, en iets zo plotseling komt. Ik doe iig m'n best

Bedankt voor de reacties weer