De kunst van het loslaten van je ex #128

quote:

Op donderdag 11 november 2010 00:06 schreef MOD het volgende:

[..]



Dat klinkt best wel als "like i give a shit!"
Echt zo een houding zou ik ook nodig hebben, maar ik hoor mij zelf daar toch wel praten in de eerste alinea.

Echt he, op het moment dat wij tegen over elkaar zaten om het weer goed te maken en bij elkaar terug te komen, moet ze nog ff vragen of ik al een ander had gedate... Wtf.
Tijden later met de mededeling komen dat we wel veel gepraat hebben en dat het dan blijkbaar toch niet ging werken. Niet als je de hele tijd maar elkaars fouten aan het verkondigen bent, ipv te bespreken wat je van elkaar wenst mocht je met elkaar door willen. Zo kom je nergenssss

Echt jonge. De ene facepalm na de andere. Lekker zo, dat overdenken.

I do give a shit Maar er hing een molensteen om mijn nek en die is nu weg. Kan het gevoel niet omschrijven. Heb toegegeven en er is een last weg.

Waarom ik het smsje raar vond is dat elke keer als ik haar sprak ze heel erg duidelijk maakte dat ze me niet wilde spreken en zien. Dus ik laat niks van me horen en stuurt zij opeens ik mis je..... Strange..

Maja ze belde gister en na een heel gesprek over het weer enzo (......) waarin ze veel te aardig was kwam de aap uit de mouw. "Zal ik je binnenkort nog een keer bellen?" Dus ik zei dat ze weet hoe ik over haar denk en als zij het idee heeft dat ik er beter mee om ga als ik d'r steeds zie dat ze het mis heeft. Toen begon ze te huilen en zij ze dat ze mij zo miste. Ik heb gezegd bel na het weekend maar (ze gaat weekendje weg) dan bespreken we het dan wel.

Ik had mijn ex die ik graag terug wilde een heel lange brief geschreven wat ik nog voor haar voelde, 6 pagina's, zonder te zeuren, te manipuleren of te beschuldigen. Ze was erg overdonderd en maandagavond ben ik weer bij haar langs geweest. Samen gegeten, borrels gedronken en er tijdens de avond allebei achter gekomen dat het niet meer werkte.

Wel nog samen geslapen, ik niet veel, wel alle tijd dat ik wakker lag nog naar haar liggen kijken in het volle besef dat dit de laatste keer zo was.

En nu heeft ze een gedicht van me gehad, dat ik haar loslaat, respecteer zoals ze is, en haar niets kwalijk neem.
Een goed gevoel, alles gedaan om het te redden, samen besloten van niet, en op een mooie manier afscheid genomen.

quote:

Op donderdag 11 november 2010 18:26 schreef De_Melkboer het volgende:
Wel nog samen geslapen, ik niet veel, wel alle tijd dat ik wakker lag nog naar haar liggen kijken in het volle besef dat dit de laatste keer zo was.

Dat lijkt me een kwelling, damn.

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt de nacht voordat ze 6 maanden naar het buitenland ging, en dat was al heftig. Laat staan als je weet dat het nu definitief is.

Ik was ook wel degene die voordat we gingen slapen enorm emotioneel was, eigenlijk nogal ontroostbaar. Ze heeft dat wonderlijk goed opgepakt.
Maar je hebt de tijd om heel wat op een rij te zetten als je daarna nog 5 uur kan kijken, de volgende dag nog een paar keer erg treurig geweest, en nu gaat het langzamerhand weer beter.

De kwelling was meer voor die tijd, het afwijzende in al haar gebaren, hand terugtrekken, niet ingaan op mijn woorden, me niet aankijken. Dan besef je dat het weer uit je vingers glipt.
Pas toen ik haar vroeg om me aan te kijken, en haar zei dat het niet meer werkte kwam het hoge woord er ook bij haar uit.

Zo grappig, mijn ex woont zo dichtbij, enkele straten maar kom hem nooit tegen. Gelukkig maar denk.
Maar dacht van de week hem te zien in auto met deuk en lamp kapot
ach care,
het is maar goed dat het over is, ik wil voor mezelf kiezen en niet weer laten gebeuren wat nu is gebeurt.
er zijn dingen gebeurt die gewoon niet door de beugel kunnen waar ik nog last van heb.

En nu gaat het alles gewoon erg goed met mijn nieuwe vriend.

Ohja en je hoort vaak mensen zeggen dat je alles moet weggooien wat met je ex te maken heeft, maar dat zou ik niet eens kunnen want vrijwel alles hier komt van mijn ex af

Ik was 16 toen ik iets met hem kreeg, heb 2 jaar gehad, in die tijd ben ik ook veranderd qua persoon dus veel kleding e.d. is van hem afkomstig (gekregen), samen gekocht. Daarom is het lastig om de dingen die met mijn ex te maken hebben uit mijn leven te halen.

Mijn laptop, deels door mijn ex betaald, telefoon van mijn ex zijn abonnement, kleren vrijwel allemaal met hem gehaald, jassen/laarzen met hem, spullen met hem, het is gewoon niet te doen om het weg te halen dan heb ik niets meer. Maar omdat het zo veel is herinnert me ook niets aan hem meer.

maar gewoon aan hee, wat is dat voor leuk lief iets of noem maar op.

quote:

Op donderdag 11 november 2010 19:12 schreef Maharbal het volgende:

[..]



Dat lijkt me een kwelling, damn.

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt de nacht voordat ze 6 maanden naar het buitenland ging, en dat was al heftig. Laat staan als je weet dat het nu definitief is.

Heb ik ook meegemaakt. Inderdaad heftig!

Ik moet zeggen dat ik ook zo'n nacht heb gehad. Alleen was ik degene die er toen een punt achter had gezet en mijn vriend (nu dus ex) wou dat ik nog bleef. Geloof me voor beide partijen is het een kwelling. Ik voel me er nu nog schuldig over en voel me nog steeds een groot kutwijf...

Aan de ene kant ga je kapot van het verdriet van de ander (en je eigen verdriet) en wil je die gene troosten, maar aan de andere kant kun je gewoon niks doen omdat jij degene bent die de stekker eruit heb getrokken. Ik kon mezelf geen juiste houding aangeven. Het was de ergste nacht die ik tot nu toe heb meegemaakt. Vooral ook omdat hij maar bleef huilen en bleef zeggen dat hij je zo ging missen. Bleef vragen om een laatste keer seks, wat moet je dan ik godsnaam doen? Emotioneel gezien ga je daaraan kapot en ik schaam me nu zo, dat ik zo afstandelijk deed en af en toe zelfs bijna gemeen.... Maar ik wist gewoon niet wat ik moest doen en zeggen

Van al het verdriet wat ik nu heb is voornamelijk mijn schuldgevoel het moeilijkst om mee om te gaan... Ik vind het zo erg dat je een ander zoveel verdriet aan kan doen...

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 14:16 schreef Flappieee het volgende:
Bleef vragen om een laatste keer seks,

Lol, wut?

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 15:35 schreef goofy_goober het volgende:

[..]



Lol, wut?

Ik dacht stiekem precies hetzelfde.

Wel typisch een mannending

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 16:51 schreef Maharbal het volgende:

[..]



Ik dacht stiekem precies hetzelfde.

Wel typisch een mannending

Mja, gezien zijn dramatische reactie zou je denken dat er belangrijkere zaken zouden zijn dan een laatste keer seks. Lijkt me ook niet echt leuk trouwens.

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 17:32 schreef goofy_goober het volgende:

[..]



Mja, gezien zijn dramatische reactie zou je denken dat er belangrijkere zaken zouden zijn dan een laatste keer seks. Lijkt me ook niet echt leuk trouwens.

Mij ook niet, kun je daar wel van genieten?
Hahaha beetje janken tijdens de seks

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 14:16 schreef Flappieee het volgende:
Ik moet zeggen dat ik ook zo'n nacht heb gehad. Alleen was ik degene die er toen een punt achter had gezet en mijn vriend (nu dus ex) wou dat ik nog bleef. Geloof me voor beide partijen is het een kwelling. Ik voel me er nu nog schuldig over en voel me nog steeds een groot kutwijf...

Aan de ene kant ga je kapot van het verdriet van de ander (en je eigen verdriet) en wil je die gene troosten, maar aan de andere kant kun je gewoon niks doen omdat jij degene bent die de stekker eruit heb getrokken. Ik kon mezelf geen juiste houding aangeven. Het was de ergste nacht die ik tot nu toe heb meegemaakt. Vooral ook omdat hij maar bleef huilen en bleef zeggen dat hij je zo ging missen. Bleef vragen om een laatste keer seks, wat moet je dan ik godsnaam doen? Emotioneel gezien ga je daaraan kapot en ik schaam me nu zo, dat ik zo afstandelijk deed en af en toe zelfs bijna gemeen.... Maar ik wist gewoon niet wat ik moest doen en zeggen

Van al het verdriet wat ik nu heb is voornamelijk mijn schuldgevoel het moeilijkst om mee om te gaan... Ik vind het zo erg dat je een ander zoveel verdriet aan kan doen...

Dat lijkt me ook wel erg idd als je degene bent die de stap heeft gezet. Maar een ik kon absoluut geen seks meer met mijn vriendin hebben, dat lukt me niet met iemand die me net heeft afgewezen. Zij was zelf ook erg triest en verontschuldigde zich dat ze er zo'n puinhoop van maakte.
Het is nu 4 dagen geleden, en nog niet echt veel draaglijker, de film blijft zich maar herhalen.

Ik mis soms wel de seks met mijn ex. Maar dat is meer omdat ik behoefte heb aan seks en hij in de periode dat het goed ging best wel goed in bed was.

Ik zou trouwens niet meer met hem in bed stappen voor een laatste keer.

Als ik terug denk aan mn ex is wel vaak sex gerelateerd ook. Zou dr nog wel terug willen maar telkens als ik contact met dr heb (via msn) loopt het vaak uit op elkaar verkeerd begrijpen lijkt het, soms ook ruzie. Ze toont echt geen humor een grapje wordt doodserieus genomen. Beter om dr helemaal nooit meer aan te spreken maar dat lukt dan weer niet. Toen ik het heel druk had met werk en drie weken niet online was sprak ze me wel meteen aan toen ik weer een keer online kwam. Dat zijn van die tegenstrijdige signalen. Maar miss was het gewoon interesse ofzo..

Dat soort dingen moet je ook niet via msn of chat doen.

Gek genoeg zou ik nu een gat in de lucht springen als ik zo'n SMSje kreeg als Menno heeft gehad. Het is nog geen 3 weken geleden dat m'n ex de relatie verbrak en sindsdien is er een hoop gebeurd (zoals te lezen in Vermoedens dat vriendin vreemdgaat ) Maar blijkbaar zit ik nog vol in de ontkenningsfase van het liefdesverdriet want als ze vanavond zou zeggen: "ik mis je" dan zou m'n hoop meteen een heel stuk groter worden. Ik zou zelfs denken: er is een hoop werk aan de winkel, maar dit gaat vast goedkomen.

Het is alleen niet reeel, dat weet ik wel. Gister hebben we voor het eerst in 8 jaar absoluut geen contact met elkaar gehad. Dat was wel vreemd. Ook in de 2,5 week dat het nu voorbij is hebben we steeds contact gehad; dan wel via SMS, telefoon, mail of RL elkaar zien. Da's natuurlijk ook niet goed. Gek genoeg heeft zij steeds contact op genomen als ik dat een dag niet heb gedaan en ook bij bijv. mijn ouders heeft ze te kennen gegeven graag dit weekend nog contact te houden. Dit weekend gaat ze oververhuizen naar haar nieuwe (tijdelijke) appartementje. Als ik op de Hyves van m'n ex-schoonzusje kijk staat daar: "m'n zus helpen verhuizen naar haar nieuwe huisje". Ik moet daar maar niet meer naar kijken want het is vreemd en doet pijn.

Als het aan haar ligt blijven we vrienden, ze heeft me van de week zelfs al uitgenodigd om er een keer te komen eten. Maar dit is voor mij geen optie, iig niet op dit moment. Misschien over een aantal maanden als het wat beter met me gaat maar nu kan en wil ik haar beter even niet zien. Ik ben bijvoorbeeld gister ook door haar beste vriendin uitgenodigd voor haar verjaardag begin december. Maar ook dat doe ik niet denk ik... als ik haar dan weer zie doet het pijn, als ze er met een nieuwe lover loopt (je weet het niet...) dan zou ik het helemaal niet weten. Ik neem iig geen contact meer op met haar en ik hoop ook dat ze dat voorlopig niet met mij doet. Ze weet iig dat ik dat even niet wil.

Dat is de enige manier waarop ik kan stoppen met hoop houden. Ik denk nu af en toe nog steeds: "Ach ze komt nog wel een keer tot inkeer. Wij waren een prima koppel en we pasten super bij elkaar, misschien dat ze volgende week wel SMSt dat ze er toch wel spijt van heeft" Maar dat zit er gewoon niet in, en dat heb ik maar te accepteren. Vandaag gewoon weer lekker geen contact met elkaar, vanavond weg met vrienden, en dan zien we morgen wel weer wat de dag brengt Ik lijk er makkelijk over te doen, maar inwendig ben ik nog steeds stuk van de breuk en hoe het gelopen is. Ik mis haar ondanks alles gewoon nog steeds.

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 15:35 schreef goofy_goober het volgende:

[..]



Lol, wut?

Ja, zoiets had ik dus ook. Heb het ook niet gedaan hoor,zou me niet kunnen voorstellen hoe je zoiets in godsnaam moet gaan doen. Pure kwelling lijkt me..

Ik hoop alleen dat die schuldgevoelens wat minder worden...

quote:

Op vrijdag 12 november 2010 19:32 schreef De_Melkboer het volgende:

[..]


Het is nu 4 dagen geleden, en nog niet echt veel draaglijker, de film blijft zich maar herhalen.

Kan ik me voorstellen, je moet het wat tijd geven. Ik kan niet zeggen dat het verdriet minder wordt, maar ik kan wel zeggen dat het in ieder geval dragelijker wordt.

Ik mis hem nog steeds en heb nog steeds verdriet, maar het leven gaat nou eenmaal door.

quote:

Op zaterdag 13 november 2010 01:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Ik zou trouwens niet meer met hem in bed stappen voor een laatste keer.

Verstandig!

Hmm net me ex weer even gezien en het contact gaat steeds beter lijkt , we hebben totaal geen ruzie meer en kunnen normaal praten met elkaar.. Op een bepaald moment kwam er een knuffel en voelde ik weer een duidelijke vonk aan allebei de kanten..

Dit vond ik een goed moment om haar de deur uit te zetten want ik ben nog niet toe aan een relatie . Verder was mijn ex er zo een die ook altijd met haar telefoon sleepte maar ik sprak laatst haar huis genoot en ze schijnt dat dus nu nog steeds te doen.

Ach anyway, ik ben er nog steeds veel mee bezig, in me hoofd dan. Maar het word wel minder pijnlijk/lastig.

quote:

Op zaterdag 13 november 2010 11:50 schreef Flappieee het volgende:

[..]



Verstandig!

Ja af en toe ben ik dat wel

Weet je dat ik soms gewoon zin heb om ruzie te gaan zoeken en mijn ex de huid vol te schelden als hij met iets aankomt? Dat in plaats van beleefd grenzen aan blijven geven. Maargoed, t voordeel van verstandig zijn is dat je er minder gezeik mee krijgt en het mij een hoop stress scheelt. Maar soms he!