Het dreumestopic (1-2 jaar) deel 81

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 12:33 schreef Sorbootje het volgende:
Huup, bij Isabeau op het KDV is een meisje met een heel leuke moeder. Al heel vaak mee gepraat en ze heeft zelfs een keer gezegd dat ik eens langs moest komen. Maar toen kreeg ze een andere baan en nu brengt haar man hun dochter. En nu durf ik dus niet contact te zoeken via bv een briefje in het mandje van dat meisje... ga ik mezelf wijsmaken dat ze dat alleen maar uit beleefdheid heeft voorgesteld enzo...

oh gewoon doen!
Maar ik ken het gevoel wel ja haha.

ik zit op zich niet om contacten verlegen ofzo maar dit was gewoon écht een leuk mens, net zo oud als ik, duidelijk op dezelfde golflengte enzo. Maarja, leuk gepraat toen werd ik naar binnen geroepen en toen k terugkwam was zij al bij de arts binnen dus mja. En ik vond het zo stom inderdaad om een briefje neer te leggen of iets in die geest.
Idd wat je zegt, krijg je het gevoel van ja, misschien vond ze jou helemaaaaal niet leuk en was ze blij dat je naar binnen was

Ik hoop niet dat er iemand via een briefje in het mandje van Senna probeert contact te leggen, want daar kom ik echt nooit in
Het is echt brengen en halen, even praten met de leidsters hoe het is gegaan, en klaar.

Ow, dat zou succesvol moten zijn, daar kom ik ook nog wel eens

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 12:44 schreef miss_sly het volgende:
Ow, dat zou succesvol moten zijn, daar kom ik ook nog wel eens

en dat je er dan pas een paar uur later achter komt waarom Senna toch zo moeilijk zit te wiebelen de hele tijd en dat dan de inkt al van t briefje afgeplast is

Hihi, dat het telefoonnr als een tattoo op haar billetjes is gedrukt.

Fijn dat alles goed was Huup. Hier ook weinig last van de prikken, dus dat hoop ik ook voor jouw meiske.
Hier ook een muts. Duh.

Beisan, wat heerlijk zit je daar in je stoel met al je bebies. Leuk om je weer eens te zien!

En Morris, stoere hondentemmer met je mooie ogen!

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 12:30 schreef huuphuup het volgende:

[..]



oh wat sneu.

hier hebben we er tot nu toe nog geen last van gehad maar ze waarschuwden wel dat die meningokokken dinges wat heftigere reacties uitlokt. We gaan t zien.

De koorts kwam bij tess na een dag of 7. Precies zoals ze voorspeld hadden.

Hier kwam de koorts ook na een dag of 7.Tussen 7 en tien dagen hadden ze voorspeld, dus dat klopte precies. Helaas....

Aww Beisan met beejbies
Thijs die kiekeboe doet Leuk is dat he! Grappig hoe vrijwel alle kindjes dat zo'n leuk spelletje vinden. Willow doet het ook graag, ook met kledingstukken enzo.
Bram aan het loslopen!
Amélie helemaal goedgekeurd
Huup, ik ben ook zo'n doos die dat niet durft hoor. Was laatst een leuke vrouw met leuk kind tegengekomen, praatje gemaakt, kindjes in de speeltuin enzo. Lekker gekletst, we bleken vlakbij elkaar te wonen en de kinderen gaan naar hetzelfde kdv (op andere dagen). En vervolgens denk ik: ja, ik kan wel naar een nummer vragen, maar ik vond het wel gezellig, maar zij misschien helemaal niet En toen durfde ik niet meer Maarrrr toen bleek dat zij het ook gezellig vond en had ze een leuk kaartje in Willows bakje op het kdv gedaan met haar nummer met de vraag of haar zoontje een keertje mocht komen spelen Zo leuk! En nu heb ik er een vriendin bij en Willow een vriendje
Dus Sorbo, gewoon doen!

Willow is ook weer goedgekeurd bij het CB 10,7 kilo en 79 cm. De arts was helemaal enthousiast. Ik weet dat ze dat waarschijnlijk bij alle kindjes is, maar ze deed het zo leuk! Willow vond alle onderzoekjes reuze interessant en zat gebiologeerd toe te kijken terwijl de stethoscoop op haar borst stond enzo, heeeel kalm. En toen zei de arts dat het zo'n perfect kindje was, en ondanks dat ik dat een beetje raar compliment vind, vond ik het toch ook wel leuk

Prikjes waren alleen echt niet leuk Ze moeten nu in haar arm ipv been, was een andere prik ook, en dat was echt geen succes. Ik was er al een beetje bang voor... ook omdat ik na de mexicaanse griepprik een week lang met een grote rode bult op m'n arm heb gelopen. En ja hoor, 't arme kind had binnen no time twee grote rode bulten We moesten maar even langer blijven van de arts zodat ze na tien minuutjes nog even kon kijken (en na twintig minuten nog een keer), da's dan wel weer prettig. Gelukkig zakt het een klein beetje weg.
En zo ben je ineens een dik uur bezig op het cb

Hier misschien wat vervelend geweest van de BMR, maar niet echt ziek gelukkig!

Roy ligt nu op bed met 38.5 niet zo heel hoog meer invergelijking met vorige dagen (39.7) Hij gedraagd zich verre van ziek, speelt er vrolijk op los, drinkt en eet nog steeds goed.
In feite niks om me direct zorgen om te maken.

Maar omwille de richtlijnen heeft je kindje 3 dagen koorts bel dan met je ha, ook omdat je in feite maar 2 dagen zetpillen mag geven.
Is het nou verstandig om te bellen, ondanks dat we de 39 graden gepasseerd zijn, en we nu in de 38.5 hangen, en het toch al speelt sinds zaterdagavond.

Innepin spiroflor gel erop smeren anders, dikke kus voor Willow
Bram
Amelie voor je stickertje
En ik zie een leuke foto van Beisan

Hier is Roy hoogstwaarschijnlijk ziek door de mbr 10 dagen na het zetten van de prik kreeg Roy Koorts.

Fijn dat Roy zich wel ok voelt ondanks dat ie nog steeds koorts heeft! Bedankt voor de tip over spiroflor, dat heb ik niet volgens mij Zo maar even kopen.
En waarom zou je niet bellen Bar? Al is het maar even om een klankbord te hebben, te weten dat de dokter er ook van af weet, beetje extra geruststelling kan nooit kwaad toch?

Ook hier koorts na een dag of 10 na de BMR prik.

Amélie en Willow goedkeurd fijn!

_Bar_ ik zou er gewoon even de HA bellen. Dan kunnen zij inschatten of het nodig is om hem even te zien.

Remmen jullie die kleintjes al met eten? Ik heb echt het idee dat Finn de hele dag door honger heeft.
Gister heeft hij 's ochtends 2 boterhammen op, tussendoor druiven, 's middags 2 boterhammen en een kiwi, tussendoor een stukje ontbijtkoek en een flinke portie avondeten. Toch loopt hij tussendoor nog de hele tijd naar de koelkast of de kast met koekjes etc.
Ik probeer het dan vaak af te doen met een stukje komkommer of iets anders wat in ieder geval gezond is, maar het lijkt mij al best veel wat hij eet op een dag.

Hier krijgt Roy alleen op gezette tijden eten, als in ontbijt- tussendoortje-middageten-tussendoortje-avondeten.
Daar hangen overgens geen vaste tijden aan, ik kijk naar Roy.
Maar als ik echt op Roy af moet gaan, dan blijf ik die ook eten geven Flower, dus hier echt bovenstaande.

Ik rem niks, ik ben elke keer weer blij als ze wat eet

Ik ben er zo aan toe om hier mee te posten. Wat een leuke, nuttige dingen heb ik in het vorige topic gelezen! Vooral over hoe om te gaan met het verbieden van dingen. Leuk ook om te lezen hoe jullie kindjes reageren op 'nee'.

Ik heb zelf het idee dat Ivan veel meer begrijpt dan ikzelf in eerste instantie vermoed. Daarom heb ik er een gewoonte van gemaakt om flink tegen hem te praten en om bijvoorbeeld ook uit te leggen hoe ik me zelf bij bepaalde acties voel. Gister was ik even alleen met mijn neefje (dat ongeveer zo oud is als Ko) en zat ik hele verhalen tegen hem op te hangen. Ene oor in, andere oor uit. Ik merkte ook dat hij helemaal niet reageerde op zijn naam. Als Ivan "Ivan" hoort dan draait hij zich meteen om. Ik vond het een rare gewaarwording.

Anyhow, even juichen voor het eerste stapje van Niels! Wat geweldig knap. Jammer dat zijn vader het niet mee heeft gemaakt.

FTA, de een heeft nou eenmaal meer eetlust en een sneller werkende spijsvertering dan een ander. En vergeet niet dat hij de hele dag door in beweging is en van alles aan het ontdekken is. Dat vreet energie en calorieën!! Maakt hij geen groeispurtje door nu? Zou ook nog kunnen.
Ik vind het trouwens niet abnormaal veel wat hij eet hoor.

Zo heb gebeld en afgesproken dat als het morgenochtend nog steeds verhoging is om dan opnieuw te bellen en dan mogen we langskomen.
Moeten alleen wel hoesten in de gaten houden.
En zodra ik me nog meer zorgen maak gelijk terug belen.

Oh arme Amelie en Willow met prikjes Pff ben blij als dat achter de rug is... Nog maar 1 en dan een hele tijd niet...

Ik ben vandaag thuis met terrordreumes. Alles is piepen, zeuren en huilen. Erg vermoeiend. Gelukkig net even met Linde verse pesto gemaakt voor morgen door de pasta dus nu eerst maar even de keuken een hogedrukspuitbeurtje geven

Willow ook goedgekeurd yay!
hier ging de ene prik in het been en de andere in de bovenarm, sneu vond ik het die laatste, die vloeistof was naar zei de wvk.

Bar fijn dat je gebeld hebt, ik wilde het net zeggen gewoon bellen hoor, beter een keertje te vaak. En gezien je geschiedenis is het helemaal niet gek dat je je zorgen maakt.

Bar fijn dat je toch gebeld hebt! Hopelijk gaat het morgen weer beter!

Groeispurtje zat ik ook aan te denken Kersjes, dat kan hij wel gebruiken mijn kleinduimpje

Ik zag bijv. op de website van het voedingscentrum dat ze vanaf een jaar 1-3 boterhammer per dag adviseren, dus vandaar dat ik het allemaal best wel veel vond!

Hebben jullie trouwens gister de aflevering gezien van Radar over gifstoffen in groente en fruit? Ik schok er best wel van eigenlijk, het heeft me ook echt aan het denken gezet. Ik ga er nu zeker op letten wat ik koop voor Finn (en ook wel voor mezelf) en misschien wel over op helemaal biologisch.

Alsof het nog niet erg genoeg is als je kleintje ziek is... Brrr Bar, jij hebt er dan zoveel extra zorgen bij

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 14:03 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben er zo aan toe om hier mee te posten. Wat een leuke, nuttige dingen heb ik in het vorige topic gelezen! Vooral over hoe om te gaan met het verbieden van dingen. Leuk ook om te lezen hoe jullie kindjes reageren op 'nee'.

Ik heb zelf het idee dat Ivan veel meer begrijpt dan ikzelf in eerste instantie vermoed. Daarom heb ik er een gewoonte van gemaakt om flink tegen hem te praten en om bijvoorbeeld ook uit te leggen hoe ik me zelf bij bepaalde acties voel. Gister was ik even alleen met mijn neefje (dat ongeveer zo oud is als Ko) en zat ik hele verhalen tegen hem op te hangen. Ene oor in, andere oor uit. Ik merkte ook dat hij helemaal niet reageerde op zijn naam. Als Ivan "Ivan" hoort dan draait hij zich meteen om. Ik vond het een rare gewaarwording.

Anyhow, even juichen voor het eerste stapje van Niels! Wat geweldig knap. Jammer dat zijn vader het niet mee heeft gemaakt.

Op een bepaald moment ben je klaar he, is het gewoon geen baby meer!
En dat praten, dat doe ik dus ook de hele tijd. En echt niet het ene oor in en het andere uit, daar ben ik van overtuigd. Ze snapt echt heel veel en reageert ook echt, dus blijf ik maar praten. Sommige mensen zullen het best raar vinden wat ik allemaal tegen haar vertel en van haar vraag, maar het lijkt toch echt wel aan te komen en te werken

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 14:09 schreef Kersjes het volgende:
Alsof het nog niet erg genoeg is als je kleintje ziek is... Brrr Bar, jij hebt er dan zoveel extra zorgen bij

Het is angst om weer een kindje te verliezen, en als het nou aan iets heel anders was waaraan Thijs overleden is, dan zou dat angst opleveren, maar nee Thijs had koorts.
En dus maak ik me extra veel zorgen.
Je wilt niet weten hoevaak ik nu naar Roy zijn kamertje ga, dat ik zijn temperatuur scherp in de gaten houd, waar ik wel al heel blij om ben is dat Roy gewoon speelt, gewoon vrolijk is, normaal eet en drinkt.
Thijs was toen een hoopje mens, zat niets in.

Van de assistente mochten we ook nog zetpil geven als het weer stijgt, ze zei nog een nadrukkelijk, dit is je 2de zoon, en een heel ander persoontje, heb vertrouwen, en daar sta je dan weer met tranen in je ogen.

Komt er ook nog eens bij dat we vanavond naar de kerk gaan ivm allerheiligen vanwege m'n broer, en dan de koorts van Roy denk ik weer meer en meer aan Thijs.

Ach het komt ook wel goed, zeg ik maar tig keer tegen mezelf.

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 13:57 schreef Flower-Ti-Amo het volgende:
Remmen jullie die kleintjes al met eten?

Ja, al vrij snel na Ivans geboorte zelfs (toen hij ongeveer 3 maanden oud was en we langzaam op flesvoeding overstapten). Eerst kon hij wel flessen leeg blijven drinken en nu zou hij gerust kunnen blijven eten. Heel soms zie ik wel iets van een verzadigingsgevoel.

quote:

Ik heb echt het idee dat Finn de hele dag door honger heeft.
Gister heeft hij 's ochtends 2 boterhammen op, tussendoor druiven, 's middags 2 boterhammen en een kiwi, tussendoor een stukje ontbijtkoek en een flinke portie avondeten. Toch loopt hij tussendoor nog de hele tijd naar de koelkast of de kast met koekjes etc.
Ik probeer het dan vaak af te doen met een stukje komkommer of iets anders wat in ieder geval gezond is, maar het lijkt mij al best veel wat hij eet op een dag.

Het klinkt mij als best veel in de oren, maar het kan natuurlijk heel goed dat hij het (even) nodig heeft. Als hij niet te zwaar is zou ik me in ieder geval geen zorgen maken en hem lekker laten eten. Als hij wel stevig is dan zou ik proberen om te kijken of ik het wat zou kunnen remmen, zonder hem honger te laten lijden vanzelfsprekend. Ik laat Ivan ook nooit honger hebben, maar ik heb wel gemerkt dat er manieren zijn waarop ik hem minder kan laten eten waar hijzelf niet onder gebukt gaat.

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 14:15 schreef Sorbootje het volgende:
Claudia, gezellig dat je alvast meepost. Ik had dat ook hoor, dat je je kind echt niet meer als baby ziet en dus hier maar vast meeleest. En gek is dat hè, dat een ander kind dan je eigen kind zo anders op dingen kan reageren. Ik had dat laatst toen ik een soort kiekeboe spelletje deed bij de dochter van een vriendin. Isabeau moet daar altijd vreselijk om lachen, zij keek me aan alsof ze water zag branden...

Haha, nou, precies! En ik voelde me echt heel suf. Hij zat heel erg te snotteren en kuchen en ik zei dingen als: "Ach arme jongen, wat zit je te kuchen! Oeh, dat was een nare kuch! Nu zit je helemaal onder het snot. Zal ik een zakdoek voor je pakken?" Hij keek niet op of om! Het was net alsof ik niet bestond.

Sowieo vallen me de verschillen tussen de neefjes steeds meer op.

_{Ik las over je roltrapfobie! Daar heb ik ook last van!}

FTA, ik rem niet, hoor. Ik heb Senna de regie gegeven over haar eigen eten en daar hoor ik dan niet in te remmen, vind ik. Wat ik wel doe is inderdaad hetgeen aangeboden wordt een beetje in de gaten houden, zowel wat ze op brood krijgt, als de tussendoortjes. Met fruit probeer ik dan als ze extra krijgt, fruit met minder fruitsuikers te geven (frambozen, blauwe besjes, aardbeien) of ze krijgt een crackertje met geitensmeerkaas.

Bar, goed dat je gebeld hebt!

Basboussa wat een schatje, ik weet eigenlijk niet hoe ik dacht dat jouw meissie eruit zou zien, maar nu weet ik het zeker, helemaal zoals ze eruit ziet.

En dat mutserige he, ik wou dat ik er eens vanaf kwam. Ben nieuw in het dorp hier (vrij klein dorp, gesloten gemeenschap, je kent het wel), van mijn vriendinnen heeft er maar 1 nog een kindje, maar die werkt precies op de dagen dat ik vrij heb (en andersom), directe collega's hebben geen kinderen, dus eigenlijk zie ik maar weinig andere mama's. Zou het zo graag willen, maar heb geen idee waar ik moet beginnen
(klinkt wel errug sneu he)

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 14:06 schreef _Bar_ het volgende:
Zo heb gebeld en afgesproken dat als het morgenochtend nog steeds verhoging is om dan opnieuw te bellen en dan mogen we langskomen.
Moeten alleen wel hoesten in de gaten houden.
En zodra ik me nog meer zorgen maak gelijk terug belen.

Ik kan mezelf niet eens toestaan om me in je situatie in te leven omdat de gedachte eenvoudigweg te pijnlijk is. Ik wil alleen even zeggen dat ik vind dat je het super doet, je zorgen delen, alert blijven, proberen te blijven kijken hoe realistisch je zorgen zijn maar jezelf ook je gevoelens gunnen. En dan is het wachten tot Roy weer de oude is, jij een positieve ervaring rijker bent (in die zin dat je voelt dat het meestal gewoon goedkomt) en je met wat meer vertrouwen de toekomst tegemoet kunt.

ja, Claudia, dat zeg je goed, die eerste zin.

Bar, ik hoop dat Roy snel opknapt

Ik vraag me wel eens af of het voor jullie niet vervelend is dat ik weer kom met "rare"gedachten, mijn angsten.
Soms dingen doe waar jullie misschien niet aan moeten denken (bv je kindje niet kunnen knuffelen)

Had ik trouwens al verteld dat Roy wel ondanks de koorts los staat, okay een minuutje maar, maar toch het begin is er nu

Ow Bar, je moet dat toch kunnen delen? Anders is het voor jou ook te zwaar! Gewoon doen, hoor

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 14:32 schreef _Bar_ het volgende:
Ik vraag me wel eens af of het voor jullie niet vervelend is dat ik weer kom met "rare"gedachten, mijn angsten.
Soms dingen doe waar jullie misschien niet aan moeten denken (bv je kindje niet kunnen knuffelen)

Ik merk aan mezelf dat ik een soort blokkade opwerp als ik vreselijke verhalen over kinderen hoor of lees. Pas ging het bijvoorbeeld over een kindje dat in slaap viel op de fiets en overleed aan een gebroken nek (wat al dan niet een urban legend is). Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet. Als ik het tot me door zou laten dringen zou het me immens verlammen.

Dat heb ik nu soms al. Dan stapt Ivans vader bijvoorbeeld met hem in de auto en dan vind ik het ineens heel naar dat ik er niet bij ben. Wat als er iets misgaat, dan ben ik iedereen kwijt waar ik van houd. Soms begrijp ik ook niet waarom ik aan kinderen begonnen ben, want het maakt me kwetsbaarder dan ik had kunnen vermoeden. Ik moet mezelf op momenten dat ik zulke gedachten heb echt tot de orde roepen.

Als je al eens hebt meegemaakt dat het mis kan gaan, dat niet alles heus wel weer goedkomt, dan lijkt het me zoveel moeilijker om negatieve gedachtes en gevoelens uit te bannen. Je hebt er zo weinig aan, ze verpesten het vermogen om van het heden te genieten, maar hoe zou je ze redelijkerwijs niet kunnen hebben? En aangezien je ze hebt kun je ze denk ik maar beter niet te zeer onderdrukken maar proberen om ze te kanaliseren. Dat kun je doen als je onder mensen bent die iets soortgelijks hebben meegemaakt, maar daarmee word je ook altijd herinnerd aan een mogelijke slechte afloop. Het lijkt me voor jou juist zo fijn om in een groep doodnormale - ach, wat is normaal? - ouders je zorgen te kunnen bespreken. Daardoor word je ook geconfronteerd met de andere kant van het verhaal, namelijk dat er meestal niks ergs is, kinderen nu eenmaal ziek worden (de een vaker dan de ander) en een happy end geen illusie is.

Maar ik zei het zelf al: wat is normaal? Het gaat niet bij alle gezinnen over rozen en die verhalen hebben ook bestaansrecht, hoe beladen ze ook zijn.

Bar, ik sluit me aan bij Sorbo, voel je vooral niet bezwaard!

Heel offtopic maar die roltrapfobie vind ik echt heel grappig Sorry

Claudia, ik denk dat iedereen kwetsbaarder wordt met kinderen. Veel van je gedachten begrijp ik heel goed. Ik kan ook niet meer verhalen lezen over kinderen waarbij het slecht afloopt. En ik zap weg bij Law & Order als er een kindje dood of ontvoerd ofzo is, kan het echt niet aan. Maar ik denk dat omdat het bij Bar wat dichterbij is, bij mij het gevoel van "ik wou dat ik iets kon doen" de overhand neemt over het "aaaahhhhstruisvogel!' idee.

Op een luchtigere noot, mijn dochter heeft vandaag een bad hair day Er staat echt een grote pluk vrijwel horizontaal en ik krijg 'm niet meer omlaag
Ze staat wel heel lief piano te spelen nu

Ik lees hier ook alvast illegaal mee
Mijn baby is ook baby-af en meer dreumes. Hij is opeens zo wijs enzo... maar goed, nog 2 weken dan is hij officieel dreumes. Nu overigens ziek van zijn prikjes van gisteren. Hij heeft er nog nooit last van gehad, maar vandaag heeft hij echt hoge koorts... Maar als ik hier zo lees is die van 14 maanden erger?

Dat bedoelde ik dus ook te zeggen, Bar, gewoon erover blijven posten! Maar ik voel dan weer een moeilijk te onderdrukken behoefte om uit te leggen wat er in mijn hoofd omgaat.

Het is misschien een stomme vergelijking, maar toen de vader van een collega van me overleed heerste er een beetje een rare sfeer bij ons op de werkkamer. Wij deden alsof er niks gebeurd was omdat wij dachten dat ze het vervelend zou vinden om op haar werk geconfronteerd te worden met haar verdriet, en zij voelde zich juist ongemakkelijk omdat ze het gevoel had mooi weer te moeten spelen. Bij ons klaarde de sfeer enorm op toen het verzwegene bespreekbaar werd, wij erkenden dat we geen benul hadden wat ze doormaakte en niet wisten hoe we ermee om moesten gaan en zij gewoon verdrietig kon zijn. Eigenlijk werd er helemaal niks mee opgelost, maar kon iedereen gewoon zichzelf zijn en was dat genoeg.

@Claudia, Finn is zeker niet te stevig, dus dat scheel inderdaad wel!

Miss een crackertje met zoiets erop _{is dat lekker smeergeitenkaas? Ik hou zelf niet zo van geitenkaas, niet door een salade bijv.} is inderdaad ook wel een goed idee!

@Bar, Eigenlijk hebben de anderen alles al gezegd

Bar, gewoon blijven schrijven hoor wat er in je omgaat! Helemaal als het jezelf wat lucht geeft, laat je dan niet weerhouden om je zorgen e.d. van je af te schrijven.
Iedereen heeft zo zn zorgen om zn kind. Groot of klein en wat voor de een groot is, is voor een ander misschien kleiner en andersom... Blijf schrijven!
Wel knap trouwens dat Roy ondanks het niet fit zijn wel ff gaat staan! Bikkel, knap maar gauw op hoor!!!

Iris ligt steeds te protesteren in bed, wel moe maar niet echt willen slapen overdag...

Bar, ik vind ook dat je hier moet blijven posten, hoor. En ook al kan ik me er zo weinig bij voorstellen, ik begrijp je angsten. Waaraan is Thijs overleden?

Wat goed dat Roy stapt! Met koorts nog wel, grote vent!

Lieve dames,

Het gaat me soms iets te hard om op alles te reageren, maar ik lees wel alles!

Ik wil alleen Bar even een dikke digitale knuffel geven.

Hmmpf, ligt Iris lekker te slapen laat ik een kopje kapot vallen, kind schrok zich wild volgens mij... begon gelijk weer te brullen, maar is ook weer stil...