
bedankt allemaal... het grote wachten is weer begonnen... 6 december (maandags) mag ik weer voor een bloedtest naar het ziekenhuis, ik heb de buit binnen...
[egopost]
maar man man, wat een kutdag was het vandaag... ik was al onzeker over deze cyclus, afspraken waren niet duidelijk (op dag 12/14 voor de echo en ik werd niet geloofd in dat gesprek, geen echoafspraak voor dag 2 die wel belangrijk was voor het slagen van deze cyclus... het maken van de afspraak voor de tp wat lichtelijk misging...(verkeerde tijd gebeld waardoor ik het telefoontje had gemist)) ik zou gebeld worden door het AMC, zei mijn eigen ziekenhuis, ik had begrepen dat dat ongeveer zo om 10 uur moest zijn... je raadt het al, geen telefoon. toen ik zelf belde dus een tijdje wachten om te horen te krijgen dat het wat later werd, omdat ze nog met het ontdooien bezig waren... oke, dan wat later, maar ik ben dus niet meer teruggebeld...
ik kwam aan in het AMC, zat er niemand aan de receptie. ik wachtte maar af, en de verpleegkundige die toevallig langskwam keek even op de lijst om me gerust te kunnen stellen dat het wel doorging vandaag. in de wachtkamer duurde het ongeveer een kwartier voor de receptionistes samen terugkwamen van hun pauze. iemand kwam hun zeggen dat ze niet meer samen voor pauze mochten, maar na elkaar, gingen ze hardop bespreken dat ze recht hadden op hun pauze, en dat mensen die iets voor hun afspraak kwamen maar niet moesten zeuren. al met al met hun geklets was ik dus niet aangemeld bleek later, want de receptie werd gebeld met de vraag of mevrouw W. nog niet was aangekomen. dus haastig naar de behandelkamer. daar aangekomen, omgekleed (heel steriel is het geworden in het AMC, dus kleren uit en een schoon schort aan. manlief moest ook een operatieschort voor en we moesten haarnetjes om en slofjes aan de voeten) en we mochten meteen mee naar binnen. meteen de volgende klap, want er was maar één embryo ontdooid. toen ik vroeg of de andere dan kapot was, zei ze: nee, er is er gewoon maar één ontdooid. bleek dat de haastige arts die me vrijdag had opgegeven voor de tp, het hokje had aangekruist van één embryo. het zoveelste dat anders was dan afgesproken, dus ondertussen had ik de sluizen wel openstaan...
toen maar ontspannen achterover en begonnen we met de terugplaatsing... maar blijkbaar ging het niet echt lekker, het slangetje kreeg ze niet goed naar binnen. na 10 minuten rommelen aan m'n bm-mond (wat al pijnlijk op zich was) toch maar een tangetje erbij... ouch... dat deed gemeen zeer... en toen kon eindelijk het slangetje erin, werd de embryo geplaatst en kon ik eindelijk terug naar de ruimte waar ik nog 10 à 15 minuten moest blijven liggen voor de kans...
lang verhaal kort dus een kutdag met scheve communicatie en een rotgevoel erover, en ook nog fijn buikpijn door het gerommel...
maar de buit is binnen, dus daar zijn we wel blij om...
nou ja, een heel verhaal dus... sorry...

[/egopost]