Highlander (1986, VS, Russell Mulcahy) Matige actie, slecht geacteerd, de verschrikkelijke bombastische muziek van Queen en een miscaste Christopher Lambert en Sean Connery. Waarom zou je in hemelsnaam iemand met een Frans accent casten als Schot en dan een echte Schot casten als een millenia oude Egyptische Spanjaard? Waarschijnlijk was het allemaal best gaaf als je 12 was in 1986, maar voor mij anno 2010 was het het niet.
cijfer: 5
Zhantai (Platform) (2000, China, Zhang Ke Jia) Een goede film werkt op meerdere vlakken tegelijk, zoals deze film doet. Ten eerste werkt de film als persoonlijk verhaal. Het heeft sympathieke karakters met hun persoonlijke problemen in de liefde, familie e.d.. Waarin het gevecht tussen de eigen identiteit en het collectief naar voren komt. De hoofdfiguren zijn veel moderner dan hun ouders. De generatiekloof is duidelijk merkbaar. Zoals in de prachtige scene als Minliang zijn broekspijpen wijder laat maken door z'n moeder, die op haar beurt weer twijfelt aan het praktische nut van zulke wijde pijpen. Maar ook is duidelijk dat deze Chinese twintiger niet zo veel verschillen van hun westerse generatiegenoten. Ook zij zijn zoekende naar de betekenis van het leven en hun eigen rol daarin. En proberen dat te vinden in populaire cultuur uit Taiwan. Het einde van de film laat zien dat deze opstandige Chinese jongeren zich uiteindelijk ook conformeren aan het burgerleven.
Ten tweede en voornamelijk werkt de film als sociale en culturele geschiedenis. Het laat goed zien hoe China in de jaren '80 steeds opener en moderner werd. Het is helemaal een goede film als die twee vlakken dan ook nog eens samengaan om een eenheid te vormen.
Jammer genoeg maakt Jia op het einde van de film keuzes, waardoor de film niet helemaal het meesterwerk werd dat het begin beloofde. De sociale en culturele veranderingen in China, die Jia laat zien, overschaduwen steeds meer de persoonlijke ontwikkeling van de karakters. Ook springt de film het laatste half uur te veel van de hak op de tak. Zo verdwijnen de vrouwelijke hoofdrolspeelsters zomaar uit beeld. De ene is compleet verdwenen zonder aanwijzing. (Misschien dat ze is opgepakt?) De andere is belastinginspecteur geworden, maar de reden waarom wordt nooit echt duidelijk. Dat is jammer want als Jia de kwaliteit gedurende hele film had weten vast te houden dan was het een moderne klassieker geworden
cijfer: 8.5
Lan feng zheng (The Blue Kite) (1993, China, Zhuangzhuang Tian)Weer zo'n film waarin de Chinese geschiedenis vertelt wordt aan de hand van het persoonlijke leed van een familie. Dit keer staat het leven van een jongetje, die ook de verteller is van de film, en z'n moeder van '53 t/m '68 centraal.
cijfer: 8
Suzhou he (Suzhou River) (2000, China, Ye Lou) De film bestaat eigenlijk uit een twee losse verhalen, die op elkaar aansluiten. De film begint vanuit de ogen van de verteller van de film, die de hele tijd met een camera in zijn hand loopt om alles te film. Daarom zien we als kijker alles door zijn camera en zien we de verteller zelf nooit. Hij wordt verliefd op een meisje Meimei. Dit gedeelte wordt dus gefilmd vanuit een firstperson view. Dit werkt verrassend genoeg. Het geeft het gevoel van de spontane wispelturige liefde die heerst tussen hem en Meimei goed over. Meimei vertelt hem over een gek, die haar overal achervolgt Mardar. Deze Mardar is er heilig van overtuigt dat Meimei eigenlijk z'n verloren liefde Mundan is. Dan krijgen vertelt de verteller ons in een flashback de tragische liefdesgeschiedenis van Mardar en Mundan. Wat gewoon normaal gefilmd in third person is gefilmd. Om daarna weer terug te schakelen naar het heden waarin alles bij elkaar komt voor de conclusie. Hierin wisselt het camerastandpunt afhankelijk van of focus ligt bij de verteller, Mardar en/of Meimei.
Door die switch naar de flashback in het midden van de film blijft de vaart er lekker in zitten. Met maar 83 minuten is er ook weinig tijd voor de film om in te kakken. De film blijft boeiend omdat ik ook niet wist of Meimei nou wel of niet Mundan was.
Naast dat het typisch het product is van de zogenaamde Zesde Generatie films met z'n handheld camera's en kijk op op het moderne stadsleven in een niet zo glorieus deel van Shanghai, deed de film mij ook zowel qua stijl als thema, de zoektocht naar verloren liefde in een Aziatische metropool, denken aan Wong Kar Wai's Chunking Express.
cijfer: 8.5
Blue Velvet (1986, VS, David Lynch)Lynch's deconstructie van het idyllische suburban leven, waarin achter de gordijnen donkere geheimen schuil gaan. Isabella Rossellini weet als compleet emotioneel gestoorde te ontroeren. De showsteler van de film is natuurlijk Dennis Hopper in één van z'n beste rollenals de nog gestoordere Frank Booth.
cijfer: 8.5
Huang tu di (Yellow Earth) (1985, China, Kaige Chen)In 1939 wordt een communistische soldaat op pad gestuurd naar een afgelegen bergdorp in Noord-China om daar volksliederen te verzamelen. Daar verblijft hij bij een eenvoudige oude boer, z'n dochter en ogenschijnlijke stomme zoon. Het emotionele hart van de film ligt bij de jonge dochter, die op haar veertiende al wordt uitgehuwelijkt, maar wiens ogen worden geopend met de simpele constatering dat mannen ook kunnen naaien als ze de soldaat ziet naaien.
Normaliter heb ik het niet zo op Chinese muziek, maar de liederen in deze film waren verrassend mooi en ontroerend.
cijfer: 8
Xiao cheng zhi chun (Spring in a Small Town) (1948, China, Mu Fei)Het is leuk om deze oude Chinese film een keer gezien te hebben als geïnteresseerden in filmgeschiedenis.
Maar het verhaal zelf over een vrouw, die klem zit tussen haar echtgenoot en jeugdliefde, is behoorlijk saai. Ik heb me echt door de film heen moeten worstelen. Mede doordat ik de vrouw zelf een enorm koude bitch vond.
cijfer: 5