In datzelfde topic is ook te lezen dat het wat beter met me gaat.quote:-TS computert veel te veel, verliest zijn eigenlijk enige vriend en sluit zich totaal af van de buitenwereld
-School verwaarloost, maar het evengoed op het nippertje kunnen halen
-Vervolgopleiding gaat niet door --> full-time werken bij een bedrijf waar niks aan is
-Totaal niet mezelf, ik krijg veel teveel tijd om na te denken en heb bijna geen contact met collega's
-Ouders verteld en zelf gekomen met het idee voor hulp, gaat maar langzaam
-Ik denk een nieuwe start te maken als ik weer naar school ga
Ga eens rustig met je ouders om tafel zitten en vertel ze niet van 'Pap, mam. Ik denk aan zelfmoord'. Probeer het te brengen als in 'Ik ga door een lastige periode in mijn leven en denk niet dat ik dit zonder hulp ga halen'. Je moet nooit denken dat je ouders niet om je denken of om je geven en dat het ze niets uit maakt. Je moet er de tijd voor nemen, zorg er voor dat het niet in een discussie of ruzie uit loopt maar in een normaal gesprek. Merk je dat er een botsing gaat komen tijdens het gesprek. Kap het gesprek af en vertel je ouders dat je het er later weer over wilt hebben. Je ouders hebben dan even de tijd om hier op te reflecteren en misschien verloopt het later beter.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:01 schreef pennedop2 het volgende:
Niemand weet dat ik met deze gedachten, of misschien wel onzekerheid, rondloop. Ja, ik heb mijn ouders er iets over vertelt, maar die nemen me niet serieus. En verder heb ik naast een paar mensen op school niemand waaraan ik dit soort dingen vertel. Ik wil niet dat mijn klasgenoten zich zorgen over mij maken.
Ik denk dat je moet begrijpen dat er enorm veel mensen zijn zoals jijquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:01 schreef pennedop2 het volgende:
We hadden laatst in de klas een interessante discussie over zelfmoord. Weer een jongen die alles goed voor elkaar had (of leek te hebben) en er toch een einde aan maakte. Ik dacht toen bij mezelf dat ik misschien ook 1 van die jongens ben. Mensen zien dat het met mij zo goed gaat dat ze zoiets niet achter mij zoeken. Maar eigenlijk zit ik erg in over mijn toekomst en ben ik op sommige momenten erg eenzaam, bijvoorbeeld hier in het studentenhuis. Dan zit ik hier in m'n eentje... Zoals nu ook eigenlijk, maar dan heb ik nog muziek als medicijn.
Is dat niet een paradox? Niet sociale mensen zoeken aandacht met al reeds sociale mensen? Maar oh wacht, die hebben al een groep dus je bent in feite opzoek naar een niet bestaande groep om socialer te worden ?!quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:01 schreef pennedop2 het volgende:
Ik heb ook gemerkt dat iedereen eigenlijk wel zijn eigen vaste vriendengroep heeft, terwijl ik die nooit heb gehad. Op school ga je gezellig met iedereen om, maar daarna spreek je vrijwel niemand meer en blijf je in je eentje achter. Ik wil graag vrienden en die druk die voel ik op mijn schouders omdat ik niet als een koos vriendloos wil eindigen. Naarmate de opleiding vordert zie je je klasgenoten steeds minder, iedereen kiest een eigen richting. Ik ben nu 20 en ik realiseer me dat ik in de afgelopen 4 jaar een hoop dingen heb gemist die ik eigenlijk helemaal niet wilde missen. In de periode dat iedereen z'n eigen vriendengroep vormt ben ik gaan computeren...
Ik ben bang voor de toekomst, hoe gaat die eruit zien? Op deze manier wordt het in ieder geval niet veel, dat staat wel vast. Heb ik straks wel vrienden, een vriendin en een leuke baan? Op deze manier zie ik weinig uitzicht.
Ken heel veel mensen die pas op hun (>) 21e bij een studentenvereniging gaan.. maar ook dat is wat je er maar zelf van maaktquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:26 schreef Nithosm het volgende:
Studentenvereniging is idd een goede(zit ik ook bij <3) maar daar ben je wrs nét te laat voor!
Bij mijn studentenvereniging zaten er dit jaar ook genoeg boven de 20 tussen. Er zitten zelfs amper mensen van < 19 tussen. Dus in dat opzicht is hij echt niet te laatquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:26 schreef Nithosm het volgende:
Oké dit herken ik een heuuul klein beetje.
Zelfmoordgedachten.. dan zit je er diep in.
Ik begrijp enigzins dat je eeh... spijt hebt van die 4 jaar die je hebt 'vergooid'.
In mijn geval heb ik ook 2 jaar school en 1 jaar studie verknald voor ht kwartje viel.
Heb ik mijn studie nu op een rijtje... is mijn liefdesleven volledig gecrasht en zoek ik ook psychologische hulp.
Wat jij dus moet doen is:
- minder computeren(duh)
- bij de dokter langsgaan, wellicht verwijst die je door naar een psycholoog(kan je je ouders meteen laten zien dat het serieus is)
- een SOCIALE sport
-bij een vereniging gaan die overeenkomt met je interesses
Studentenvereniging is idd een goede(zit ik ook bij <3) maar daar ben je wrs nét te laat voor!
Ga voor je hobbies/interesses
(politiek? ga bv bij de Jonge Democraten/JOVD autos- ga bij een autoclub met meetings..maakt allemaal niet uit)!
En probeer bij de kennismaking zoveel mogelijk te praten...en laatook merken dat je geinteresseerd in iemand bent. Dan worden ze dat ook in jou!
Sport is heel belangrijk! Bij sporten maakt je lichaam serotonine aan wat zorgt voor je gemoedstoestand.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:36 schreef Turalyon het volgende:
Ik was ook een keer depressief, wel door toedoen van medicijnen en had ook gedachtes over zelfmoord en manieren om zelfmoord te plegen. Ga zoals iemand eerder al zei, hardlopen, fitnessen, ga sporten! Beoefen een nieuwe sport, iets wat je leuk lijkt, je leert zo ook weer nieuwe mensen kennen. Ik weet dat sporten niet al je problemen oplost, maar je maakt wel endorfine vrij en daar wordt je wat gelukkiger van. En het geeft gewoon een goed gevoel. Ik weet dat het voor mij heel goed werkte.
Wat je ook moet doen is doelen stellen, wat wil ik in mijn leven nog bereiken? Wat wil je kunnen, worden? Stel ambitieuze, maar belangrijk, haalbare doelen voor jezelf. Wanneer iets tegenzit denk je weer terug aan je doelen en de reden waarom het leven nog zin heeft, en waarom het leuk is. Denk aan een goede herinnering die je echt niet had willen missen.
Je geeft aan dat je in een studenten huis woont, wat vindt je van die mensen die daarin wonen? Kan je daar goed mee overweg? Hoeveel zijn het er?
Ja, echte vrienden leer je kennen in Runescape.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:39 schreef Lindstrøm. het volgende:
En die adviezen van studentenverenigingen zijn echt bullshit vind ik. Je wordt meegezogen in dingen die je vanuit je hart eigenlijk helemaal niet wilt. Beetje geacteerde zooi daar. Echte vrienden leer je niet daar kennen.
Of je hebt gewoon een toptijd? Scheelt per individu en scheer als-je-blieft niet alle studentenverenigingen over een kamquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:39 schreef Lindstrøm. het volgende:
En die adviezen van studentenverenigingen zijn echt bullshit vind ik. Je wordt meegezogen in dingen die je vanuit je hart eigenlijk helemaal niet wilt. Beetje geacteerde zooi daar. Echte vrienden leer je niet daar kennen.
En je gaat er ook gewoon sexy van uitzienquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:39 schreef Mahjoe_Jazz het volgende:
[..]
Sport is heel belangrijk! Bij sporten maakt je lichaam serotonine aan wat zorgt voor je gemoedstoestand.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Serotonine
Misschien een tegengesteld advies maar je kan ook solitair wonen overwegen?! Dan kan je geleidelijk socialer worden door middel van aanmelden bij verschilende studentengemeenschappen en toch nog 'veilig' over je eigen ruimte beschikken zonder dat je je verplicht stelt aan allerlei sociale verplichtingen. Geleidelijke verandering is wat nog wel het beste is voor iemand als TS.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:38 schreef pennedop2 het volgende:
Om een voorbeeld te noemen - iemand bellen voor een kamer:
Ik heb het nummer enz. opgezocht, maar dan zie ik er gewoon tegenop om te bellen, en dan uiteindelijk stel ik het net zolang uit totdat het weer te laat is. Maar ik heb dus ook een keer gehad dat een klasgenoot gewoon zei 'hier met je telefoon' en zij typte zo het nummer in. En dan achteraf valt zo'n telefoongesprek alles mee.
Woops, ik dacht dat het endorfine heette.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:39 schreef Mahjoe_Jazz het volgende:
[..]
Sport is heel belangrijk! Bij sporten maakt je lichaam serotonine aan wat zorgt voor je gemoedstoestand.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Serotonine
Als het je niet alleen lukt is het misschien wel nodig. En daar is niets mis mee, daar zijn die mensen voor. Als jouw lichaam niet in staat is om met je griep af te rekenen ga je toch ook naar een dokter?quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:38 schreef pennedop2 het volgende:
Bedankt voor de vele reacties zo snel! Er zitten zeker een hoop goede opmerkingen tussen!
Ik vind het leuk om met mensen om te gaan omdat ik het gewoon leuk vind om onder de mensen te zijn. Ik denk dat ik soms nog wel enige moeite heb met sociale situaties, maar ik ben gewoon al erg veel gegroeid dus ik kan me meestal wel goed redden. Al ben ik wel iemand die eerst de kat uit de boom kijkt.
Verder over een studentenvereniging, ik woon niet echt in een echte studentenstad, dus dat leeft hier (helaas) niet zo erg als in andere steden. En verder trouwens een erg goede tip dat ik meer zelf moet ondernemen.
Dat weet ik zelf eigenlijk ook wel een beetje, maar ik kan mezelf niet zo goed die schop onder m'n kont geven. Daar word ik soms moe van. Eigenlijk heb ik daar gewoon iemand anders voor nodig die dat doet. Maar om daar gelijk professionele hulp voor in te roepen is denk ik niet nodig.
Is het het telefoon gesprek waar je tegenop kijkt? of iemand aanspreken? Ik stap zonder moeite ergens binnen, maar als ik moet bellen...quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:38 schreef pennedop2 het volgende:
Om een voorbeeld te noemen - iemand bellen voor een kamer:
Ik heb het nummer enz. opgezocht, maar dan zie ik er gewoon tegenop om te bellen, en dan uiteindelijk stel ik het net zolang uit totdat het weer te laat is. Maar ik heb dus ook een keer gehad dat een klasgenoot gewoon zei 'hier met je telefoon' en zij typte zo het nummer in. En dan achteraf valt zo'n telefoongesprek alles mee.
Hardlopen doe ik af en toe al eens, dat is me al een keer aangeraden en dat helpt inderdaad wel.
Maar dit is dus ook een beetje vaag van mezelf, dat ik zo snel van stemming kan wisselen. Of ik last heb van stemmingswisselingen heb weet ik niet maar nu voel ik me ineens weer een stuk beter. Gewoon door jullie reacties.
Daar ben ik het niet mee eens. Bij ons zijn er genoeg mensen waar ik dagelijks mee omga en mee op vakantie ga en dergelijke. Natuurlijk zitten er wel een hoop van dat soort mensen bij maar ook genoeg mensen die net uit een andere stad komen en ook behoefte hebben aan nieuwe vrienden.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:51 schreef Turalyon het volgende:
[..]
Woops, ik dacht dat het endorfine heette.
Studentenvereniging zou ik ook niet perse doen. Ik zit er wel bij maar goede vrienden daar..? Valt wel tegen, het is wel gezellig, maar de meeste mensen die je daar ontmoet zijn toch mensen waarmee je alleen maar kan drinken.. zuipen en nog eens zuipen. Volgens mij maak ik uit jouw OP op dat jij de behoefte hebt aan vrienden waarmee je regelmatig een goede avond kan hebben en waar je terecht mee kan met evt problemen, vrienden die weten hoe jij bent als persoon. Dat gaat je waarschijnlijk niet lukken bij zo'n vereniging, maar gezellig zul je het denk ik wel hebben.
Wat doe je dit jaar als ik vragen mag?
Daar ben jij zeker het levende bewijs van of wat?quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 00:43 schreef La_Vita het volgende:
[..]
En je gaat er ook gewoon sexy van uitzien
Grappig dat die winterdepressie dan al zo lang duurt bij hem..quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 08:25 schreef Maanvis het volgende:
Dit is gewoon een winterdepressietje. Niets om je zorgen over te maken.
Als je altijd binnen zit met de gordijnen dicht zie je niet dat buiten de zon alweer schijntquote:Op dinsdag 19 oktober 2010 08:56 schreef GameGirl20 het volgende:
[..]
Grappig dat die winterdepressie dan al zo lang duurt bij hem..
Heb je de OP uberhaupt wel gelezen ?quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 08:25 schreef Maanvis het volgende:
Dit is gewoon een winterdepressietje. Niets om je zorgen over te maken.
Je bent nog steeds wel actief in deze commissies en verenigingen? Dat zijn dé plekken om 'verder te komen'. Alleen lid zijn heeft natuurlijk geen succes. Heel vaak is het zo dat je op (commissie) uitjes, borrels enof verjaardagen van verenigings'genoten' dat je daar weer via via meer nieuwe mensen leert kennen.quote:Op dinsdag 19 oktober 2010 23:12 schreef Snepar het volgende:
Ik herken veel in het verhaal van TS. [...] Ben zowat 20 jaar en heb geen "jeugd" gehad [..] altijd een gevoel van leegte in mij.
Ik heb daarentegen wel afgelopen jaar veel ondernomen; rijbewijs gehaald, aangesloten bij een studentenvereniging (ook veel actief bij een commissie), sportvereniging, werken.. dit heeft niet echt het effect gehad als ik had gehoopt (kwa sociaal contact, misschien had ik wat te hoge verwachtingen van dit alles). Als ik ergens mee bezig ben (bijv. met sporten) dan voel ik wel een soort van geluk, maar als ik weer even alleen ben komt toch altijd die leegte weer terug (met een soort van depressie).
Wat bij mij veel helpt is concrete doelen stellen (wat betreft studie/carriere/werk enz) en daarheen werken, voor de afleiding dus sporten/reizen etc.
quote:Ik ben gewoon actief jaOp woensdag 20 oktober 2010 02:30 schreef J4ckp0T het volgende:
[..]
Je bent nog steeds wel actief in deze commissies en verenigingen? Dat zijn dé plekken om 'verder te komen'. Alleen lid zijn heeft natuurlijk geen succes. Heel vaak is het zo dat je op (commissie) uitjes, borrels enof verjaardagen van verenigings'genoten' dat je daar weer via via meer nieuwe mensen leert kennen.
Misschien wordt het tijd om eens die doelen van je te herformuleren, aangezien je afleiding (je zegt het zelf, sporten geeft je ' geluk ') geen problemen bezorgt...
Mijn tip: Verplaats je eens in een ander en kijk wat diegene heeft, heel vaak is het zo dat de, met alle respect, ' niet sociale persoon het sociale leven op een onevenredig hoog platform zet waarbij de verheerlijking van datgene maximaal is. Probeer eens het omgekeerde en geniet van de kleine 'sociale' momenten en details, en schroef je verwachtingen eens op nul (of zet deze uit). Je zal zien dat je een veel positiever bereik hebt over de tijden heen!
quote:Sorrie voor de dubbel post.Op vrijdag 29 oktober 2010 05:05 schreef yasminkolt het volgende:
Ik zie mezelf met u mee. Toen, ik had gevallen van suïcidale gedachten. Alle dingen zijn veranderd toen ik zocht voor psychologische hulp en steun van familie en vrienden. Ik lees ook health essays suggereert manieren om te ontnuchteren van negatieve emoties.
Het beste is om de aandacht afleiden. Soms was zo'n gedachten geworteld aan aanvallen van jaloezie, onzekerheid en zelfs depressie. Engage zelf aan sport-, obligatie met je vrienden en professionele hulp te zoeken, het helpt!
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |