PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #69: PMA

quote:

Op dinsdag 12 oktober 2010 23:26 schreef francis998 het volgende:

[..]

en soms de beperkingen te leren herkennen en kennen, zoals in mijn geval., Ik ken niet al mijn valkuilen en zoals de psycholoog ooit zei:"volgens mij heb je nog veel te leren (over jezelf)"

Het is dus nuttig om daar achter te komen

quote:

Op dinsdag 12 oktober 2010 23:10 schreef RandyMcRanderson het volgende:
en me socialer op moeten stellen (ORLY, dat ik daar nog niet aan gedacht heb).

Dat meen je niet serieus?
Zeg me dat het een geintje is...

Als je trouwens weet hoe je je socialer op kan stellen, kan je mij dan vertellen hoe dat moet?

als niet PDD-er/autist ff een vraag, hoe zit dat nou met een autistische stoornis en intimiteit, ik heb in het verleden een relatie gehad met iemand die PDD had, en daar kwam weinig tot geen intimiteit bij kijken helaas.

verschilt dit nou gewoon weer per persoon of is een lagere behoefte aan intimiteit onderdeel van een stoornis in het autistisch spectrum.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 01:39 schreef Under_Score het volgende:
als niet PDD-er/autist ff een vraag, hoe zit dat nou met een autistische stoornis en intimiteit, ik heb in het verleden een relatie gehad met iemand die PDD had, en daar kwam weinig tot geen intimiteit bij kijken helaas.

verschilt dit nou gewoon weer per persoon of is een lagere behoefte aan intimiteit onderdeel van een stoornis in het
autistisch spectrum.

dit verschilt per persoon. de ene houdt absoluut niet van intimiteit en de ander weer wel.
hoewel het niet willen of houden van intimiteit wel met ass gerelateerd kan zijn, maar de mate waarin is wel verschillend.

Intimiteit gaat meestal gepaard met een communicatievorm die ik niet echt begrijp of kan "lezen".
En mijn hoofd slaat daar een beetje van op hol, dat is erg vervelend. Er bestaat ook geen standaard protocol voor. Al het gedoe er omheen snap ik ook niets van.

Het is dat ik van de tv en internet weet wat er op dat vlak allemaal verwacht word in een relatie anders had ik er waarschijnlijk weinig van gebakken. Ik voel me zo fake. Zo moet ik binnenkort ook naar een sociale vaardigheids cursus zodat ik beter contact met mensen kan maken en beter communiceer. Het is toch belachelijk dat dat bij mij en andere autisten niet automatisch gaat en we als een soort acteurs ons door sociale situaties proberen te slaan. Ik heb bij de meeste dingen totaal geen gevoel maar probeer uit alle macht een normaal persoon te acteren.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 09:50 schreef RandyMcRanderson het volgende:
Het is dat ik van de tv en internet weet wat er op dat vlak allemaal verwacht word in een relatie anders had ik er waarschijnlijk weinig van gebakken. Ik voel me zo fake. Zo moet ik binnenkort ook naar een sociale vaardigheids cursus zodat ik beter contact met mensen kan maken en beter communiceer. Het is toch belachelijk dat dat bij mij en andere autisten niet automatisch gaat en we als een soort acteurs ons door sociale situaties proberen te slaan. Ik heb bij de meeste dingen totaal geen gevoel maar probeer uit alle macht een normaal persoon te acteren.

Hum, dat acteren viel bij mij wel mee, alleen merkte ik op dat ik me bij sociale gelegenheden totaal anders ging gedragen en mezelf niet meer was. Maar ik deed dat zonder het te merken pas achteraf merkte ik dat. Ik ging me veel socialer gedragen dan ik was, of juist te weinig sociaal.
En soms wordt ik echt overvallen door het sociale als ik het niet verwacht en dan weet ik mezelf echt geen houding te geven en dan kan ik heel boos en raar overkomen terwijl ik dat niet ben.

quote:

Op dinsdag 12 oktober 2010 23:10 schreef RandyMcRanderson het volgende:
Hoe ging het met jullie verder nadat je de diagnose asperger had gekregen? Ik moet nu om de haverklap terug op gesprek komen in het kader van een "hulp traject" waarbij er voornamelijk open deuren ingetrapt worden en me onzinnige ideeën aan de hand gedaan worden. Zo zou ik een hyves profiel aan moeten maken, een of andere autisme pas aan moeten vragen en me socialer op moeten stellen (ORLY, dat ik daar nog niet aan gedacht heb). Overbodig om te zeggen dat ik geen baat heb bij zulke flauwekul en asperger valt niet te genezen dus ik heb het gevoel dat ze me uit alle macht binnenboord proberen te houden om zo geld aan me te verdienen. Hebben anderen ook uitgebreide "hulp trajecten" moeten volgen of kreeg je de diagnose en was het toen klaar?

Mensen met Asperger hebben meer moeite met hulpverleners (en ook UWV) dan mensen met welke beperking dan ook. In sommige gevallen denkt de klant het zelfs beter te weten. Maar dat komt door de zelfkennis die mensen met Asperger hebben. Het verschilt per behandelaar welke weg er wordt bewandeld.

Ik denk dat de hulpverlener goede intenties heeft, jouw verder op weg wil helpen. Dat Asperger niet kan worden genezen wil niet zeggen dat er geen groei mogelijk is. Maar je hebt wel het recht op een goede balans tussen een leven als ‘kluizenaar’ en (te) sociaal meedraaien. Je sociale vaardigheden trainen heeft op langere termijn wel voordelen.

Voor mij was het na de diagnose klaar. Ik wilde alleen nog begeleiding naar werk, zodat ik eindelijk de stap naar de werkende klasse kon maken.

Schaal_9, je hebt nu pauze, ga je dan niet mee naar de kantine?

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 13-10-2010 12:27:38 ]

ik begin steeds meer te neigen om toch op zoek te gaan naar een diagnose

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 12:21 schreef GimmeGore het volgende:
ik begin steeds meer te neigen om toch op zoek te gaan naar een diagnose

Waar zit je twijfel?

Wat de toegevoegde waarde voor mij is van een diagnose.
Ik ben bang dat ik me er niet opgelucht door ga voelen, maar juist rot omdat ik dan weet (sorry voor de verwoording) wat er "mis" met me is

Ergens ben ik liever raar omdat ik Marion ben, dan raar om een andere rede.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 12:33 schreef GimmeGore het volgende:
Wat de toegevoegde waarde voor mij is van een diagnose.
Ik ben bang dat ik me er niet opgelucht door ga voelen, maar juist rot omdat ik dan weet (sorry voor de verwoording) wat er "mis" met me is

Ergens ben ik liever raar omdat ik Marion ben, dan raar om een andere rede.

Daarom moet je goed nadenken, waarom je het wilt. Het heeft nl een hele grote impact, nog veel groter dan ik dacht
vb. met je huisarts bespreken, of met met een psycholoog. Om de voor en tegens op een rijtje te zetten.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 12:33 schreef GimmeGore het volgende:
Wat de toegevoegde waarde voor mij is van een diagnose.
Ik ben bang dat ik me er niet opgelucht door ga voelen, maar juist rot omdat ik dan weet (sorry voor de verwoording) wat er "mis" met me is

Ergens ben ik liever raar omdat ik Marion ben, dan raar om een andere rede.

Ben je nog van plan om je rijbewijs te halen?
Als je een officiële diagnose hebt, moet je een rijtest afleggen. Komt allerlei rompslomp bij kijken.

Een diagnose geeft inderdaad een etiketje, maar vaak ook een heel lang verwerkingsproces. Zeker mensen met Asperger gaan zichzelf dan uitgebreid analyseren. Een voordeel is dat een diagnose die is vastgesteld door een arts/psychiater overtuigender overkomt dan een zelfdiagnose.

Voorlopig ben ik nog niet van plan een rijbewijs te halen.
Ik ben er mee bezig geweest, maar dat ging niet goed. Ik was veel meer met mijn hoofd bij andere dingen dan bij de rijles (ik had motorrijles, dus dan moet je eerst algemene voertuig beheersing halen) en welke handelingen ik moest doen (dus bijvoorbeeld allebei de remmen gebruiken enzo, dat kwam ergens op de 15e plaats na allerlei andere dingen)

Ik ben nu ook bezig met mezelf uitgebreid analyseren en ergens word ik daar ook weer gek van, want ik loop tegen vanalles aan. Ik kom ook dingen van mezelf tegen waarvan ik eigenlijk heel graag zou willen weten waar het vandaan komt, maar dat kan ik dan weer niet vinden bij de zelfanalyse.

Ik hoop dat een diagnose (wat die ook is) een beetje rust met zich meebrengt, dat ik bepaalde dingen achter me kan laten of juist beter verwerken omdat ik weet wat het is en waar het vandaan komt.

Ik denk dat een diagnose wel duidelijkheid verschaft zeker als je zelf niet precies weet wat je mankeert. Je moet daarna alleen geen wonderen in de vorm van hulp verwachten. Persoonlijk doen die gesprekjes mij niets en zit ik me alleen maar aan die zelfingenomen babyboomers te ergeren. Een intake formulier uitprinten of een mail naar een collega sturen vormen voor deze mensen bijvoorbeeld gigantische struikelblokken die zomaar 15/20 minuten in beslag kunnen nemen. En de rest van de tijd wat open deuren intrappen en loze oneliners over tafel gooien. En tot volgende week maar weer he.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 09:50 schreef RandyMcRanderson het volgende:
Het is dat ik van de tv en internet weet wat er op dat vlak allemaal verwacht word in een relatie anders had ik er waarschijnlijk weinig van gebakken. Ik voel me zo fake. Zo moet ik binnenkort ook naar een sociale vaardigheids cursus zodat ik beter contact met mensen kan maken en beter communiceer. Het is toch belachelijk dat dat bij mij en andere autisten niet automatisch gaat en we als een soort acteurs ons door sociale situaties proberen te slaan. Ik heb bij de meeste dingen totaal geen gevoel maar probeer uit alle macht een normaal persoon te acteren.

Ik als non asperger kan je vertellen dat iedereen volgens mij een beetje acteert als het om sociale omgangsvormen gaat. Ik heb vaak het gevoel dat je in 't leven gewoon een spelletje een beetje mee moet proberen te spelen en dat je dan al ver komt. Natuurlijk gaat dit sommigen heel goed af en anderen niet. Makes sense?

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 01:39 schreef Under_Score het volgende:
als niet PDD-er/autist ff een vraag, hoe zit dat nou met een autistische stoornis en intimiteit, ik heb in het verleden een relatie gehad met iemand die PDD had, en daar kwam weinig tot geen intimiteit bij kijken helaas.

verschilt dit nou gewoon weer per persoon of is een lagere behoefte aan intimiteit onderdeel van een stoornis in het autistisch spectrum.

Hangt er ook een beetje vanaf wat je onder intimiteit verstaat. Lichamelijke intimiteit of geestelijke? En indien lichamelijk, bedoel je dan echt seks of ook dingen als handjes vasthouden?
Ik ben zelf heel erg gevoelig voor aanrakingen, dus heb ook moeite me te laten knuffelen. Ik moet iemand heel goed kennen en echt vertrouwen voor mijn "Alarm! Alarm! Er zit iemand aan me!"-reactie achterwege blijft. En met troosten, of zelfs ook met samen zitten bijvoorbeeld, moet de ander zijn/haar handen stilhouden. Vasthouden gaat nog (is zeg maar een eenmalige "Alarm!" die ik dan kan uitzetten als "Nee is niet erg"}, maar als de hand beweegt komt hij natuurlijk steeds op een ander plekje en gaat er de hele tijd een "Alarm"-signaal in mijn hoofd af, dat mijn hersens dan dus steeds moeten beoordelen. Dan word ik dus gestresster van het troostrijk bedoelde aaien dan wanneer men me gewoon met rust laat.
Maar wat ik dus bedoelde te zeggen is dat zintuiglijke informatie nou eenmaal bij veel autisten anders (ongefilterd) wordt verwerkt, en dat dat dus ook voor aanrakingen geldt. Net als voor licht, geluid, geur, enzovoort. Maar als het gaat om gevoelig zijn voor aanrakingen, dan kan het logisch zijn dat alle lichamelijke contact, dus ook intimiteit, lastiger gaat. Wat overigens niet wil zeggen dat men het dan niet wíl, maar dat het gewoon lastig is.

Trouwens om ff in te gaan op Gimmemore en het "labeltje", het hangt er natuurlijk ook vanaf in welke mate je het labeltje jezelf laat beinvloeden.
Ik sta er eigenlijk bijna niet zo bij stil dat ik een vorm van autisme heb, alleen op kernmomenten bij het kijken naar een baan of studie.
Verder sta ik er niet echt bij stil omdat ik er ook niet heel veel last van heb.
Maar verder heeft het wel impact natuurlijk, bij mij viel de impact wel redelijk mee, omdat ik al ruim een jaartje het vermoeden had.

quote:

Op dinsdag 12 oktober 2010 23:10 schreef RandyMcRanderson het volgende:
Hoe ging het met jullie verder nadat je de diagnose asperger had gekregen? Ik moet nu om de haverklap terug op gesprek komen in het kader van een "hulp traject" waarbij er voornamelijk open deuren ingetrapt worden en me onzinnige ideeën aan de hand gedaan worden. Zo zou ik een hyves profiel aan moeten maken, een of andere autisme pas aan moeten vragen en me socialer op moeten stellen (ORLY, dat ik daar nog niet aan gedacht heb). Overbodig om te zeggen dat ik geen baat heb bij zulke flauwekul en asperger valt niet te genezen dus ik heb het gevoel dat ze me uit alle macht binnenboord proberen te houden om zo geld aan me te verdienen. Hebben anderen ook uitgebreide "hulp trajecten" moeten volgen of kreeg je de diagnose en was het toen klaar?

Het lijkt mij vrij logisch dat je na je diagnose hulp krijgt om met die diagnose te leren om gaan en hulp bij het leren om gaan met je problemen. Door trainingen en dergelijke.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 01:39 schreef Under_Score het volgende:
als niet PDD-er/autist ff een vraag, hoe zit dat nou met een autistische stoornis en intimiteit, ik heb in het verleden een relatie gehad met iemand die PDD had, en daar kwam weinig tot geen intimiteit bij kijken helaas.

verschilt dit nou gewoon weer per persoon of is een lagere behoefte aan intimiteit onderdeel van een stoornis in het autistisch spectrum.

Dat eerste sowieso. Dat tweede ook. Ik zelf heb vooral aan het begin moeite met intimiteit. Maar zodra ik die persoon beter ken dan is dat geen probleem meer.

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 12:33 schreef GimmeGore het volgende:
Wat de toegevoegde waarde voor mij is van een diagnose.
Ik ben bang dat ik me er niet opgelucht door ga voelen, maar juist rot omdat ik dan weet (sorry voor de verwoording) wat er "mis" met me is

Ergens ben ik liever raar omdat ik Marion ben, dan raar om een andere rede.

Voor mij is de diagnose geen een middel om de juiste handvatten te krijgen om dingen op te lossen waar ik tegen aan loop in het leven.

Misschien moet je het zo benaderen?

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2010 20:41 schreef EchtGaaf het volgende:
Wie van jullie heeft een PGB en waarvoor?

Ik kan wel een vakantie gebruiken. Maar val toch buiten alle regelingen

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 11:07 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Ik kan wel een vakantie gebruiken. Maar val toch buiten alle regelingen

Maar er is toch een verantwoordingsvrij bedrag?

quote:

Op woensdag 13 oktober 2010 19:57 schreef francis998 het volgende:
Trouwens om ff in te gaan op Gimmemore en het "labeltje", het hangt er natuurlijk ook vanaf in welke mate je het labeltje jezelf laat beinvloeden.
Ik sta er eigenlijk bijna niet zo bij stil dat ik een vorm van autisme heb, alleen op kernmomenten bij het kijken naar een baan of studie.
Verder sta ik er niet echt bij stil omdat ik er ook niet heel veel last van heb.
Maar verder heeft het wel impact natuurlijk, bij mij viel de impact wel redelijk mee, omdat ik al ruim een jaartje het vermoeden had.

En toch he, niet om het een of ander, kom je toch over als een van de posters die het meest tegen zichzelf aanloopt.

OT: Weet je wat mij het gevaar lijkt bij een label? Het kan 2 kanten op. Of een label gebruiken als handvatten om verbetering te creeeren. Maar aan de andere kant kun je ook teveel gewicht aan een label hangen. Bijv als je een vacature ziet staan, 'stressbestendig, drukke omgeving' en vervolgens bang worden voor teveel prikkels, iets waar je voorheen nooit bij stil zou hebben gestaan