Geesten of onzichtbaar vriendinnetje

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:52 schreef M4a1 het volgende:
Goed, het moge helder zijn dat wij hier niet uitkomen. Ik denk dat het duidelijk is dat ik niet zo van het paranormale ben, en met dat als uitgangspunt heel veel gevaren zie in het aanpraten van onreële angsten bij het kind. Het is duidelijk dat jij er wel in gelooft, en dermate sterk dat het verhaal van het kind voor jou meteen geloofwaardig is.

Nope, ik zei dat je moet uitzoeken wat het is en het kind ermee moet om leren gaan.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:55 schreef rats het volgende:
Je moet ook niet tegen het kind gelijk zeggen dat het maar fantasie is, maar als ouder wel erachter zien te komen wanneer het kind het ziet en dan kijken of er in die kamer iets te vinden is wat het kan veroorzaken (kan al licht zijn wat ergens op schijnt waardoor het iets 'engs' lijkt. Van daaruit als ouderzijnde kijken of het weg te nemen is en als het aanblijft hulp zoeken.

Op die manier dus.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 22:52 schreef M4a1 het volgende:

[..]

Goed, het moge helder zijn dat wij hier niet uitkomen. Ik denk dat het duidelijk is dat ik niet zo van het paranormale ben, en met dat als uitgangspunt heel veel gevaren zie in het aanpraten van onreële angsten bij het kind. Het is duidelijk dat jij er wel in gelooft, en dermate sterk dat het verhaal van het kind voor jou meteen geloofwaardig is.

Onze uitgangspunten botsen, dus ik denk dat we er alleen baat bij hebben als we het eens zijn dat we het oneens zijn. Anders wordt het een eindeloze discussie.

Er zijn 4 opties zoals ik het zie:
1) het is echt, en je vertelt het kind over het paranormale
2) het is niet echt, en je vertelt het kind over het paranormale
3) het is echt, en je ontkent het
4) het is niet echt en je ontkent het

Gevallen 1 en 4 zijn het meest gunstig. In het geval van 2 riskeer je nodeloze trauma's en de-socialisatie (paranormale opvattingen zijn niet populair voor een kind op school), in het geval van 3 riskeer je verergering van de angst en bijkomende angst om dingen aan de ouders te vertellen.

Juist eerst alle rationele zaken uitsluiten, blijft het kind het dan nog zien dan hulp inschakelen. Dit kan ook een kinderpsycholoog zijn (of iets in die richting). WIl niet zeggen dat er iets mis is met het kind, maar wel een hulpje om erachter te komen of er iets dieper ligt wat het kind als 'eng' ervaren heeft en daardoor wat is gaan zien.
Daarna kan je het idd in het paranormale gaan zoeken en kijken of er dan iemand isdie erachter kan komen.

Nogmaals het is niet vreemd dat een kind op die leeftijd dingen ziet, zoals de eerder aangehaalde monsters onder het bed. Het is een leeftijd waarop fantasie groot is bij een kind.

Mijn excuus, Rats heeft inderdaad gelijk; UITERAARD moet je eerst alle mogelijke oorzaken uitsluiten. UITERAARD ga je eerst met het kind samen onder het bed kijken, en in de kast etc etc.
Ik nam dat aan als logische eerste stap, maar ik mag toch te goeder trouw aannemen dat TS die stappen reeds ondernomen heeft?

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 23:01 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Nope, ik zei dat je moet uitzoeken wat het is en het kind ermee moet om leren gaan.
[..]

Op die manier dus.

Eigenlijk bedoelen we dus hetzelfde

even offtopic: tijdje terug had je een topic over of iemand wilde kaartleggen voor je, ik had erop gereageerd, pm maar als er nog interesse is.

Verder weer ot: Ik hoop dat ts erachter komt wat er speelt en er een goede oplossing voor kan vinden.

quote:

Op dinsdag 28 september 2010 23:03 schreef M4a1 het volgende:
Mijn excuus, Rats heeft inderdaad gelijk; UITERAARD moet je eerst alle mogelijke oorzaken uitsluiten. UITERAARD ga je eerst met het kind samen onder het bed kijken, en in de kast etc etc.
Ik nam dat aan als logische eerste stap, maar ik mag toch te goeder trouw aannemen dat TS die stappen reeds ondernomen heeft?

Daar heb je een punt, maar ik ging van tegen overgestelde uit en dat de ouders nog niks gedaan hadden. Komen we maar op 1 manier te weten verduidelijking van de ts

Nou moet ik natuurlijk zeggen; ga er eerst mee naar de huisarts, kijk of je een verwijzing kan krijgen voor een kinderpsycholoog.

Dat gezegd hebbende..
Kun je ook putten uit je eigen ervaringen? Hoe ging jij er als kind mee om?
Laten we er vanuit gaan dat het voor de kleine geen fantasie is, dat het voor hem realiteit is, probeer het dan bespreekbaar te maken. Maar, probeer ook contact op te nemen met een paragnost op te nemen die hierin gespecialiseerd is (ik ken nog een goeie die aan huis komt als het nodig is).

En ja, in deze periode lijken er meer kinderen geboren te worden die sensitiever zijn.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 11:06 schreef Bastard het volgende:
Nou moet ik natuurlijk zeggen; ga er eerst mee naar de huisarts, kijk of je een verwijzing kan krijgen voor een kinderpsycholoog.

Dat gezegd hebbende..
Kun je ook putten uit je eigen ervaringen? Hoe ging jij er als kind mee om?
Laten we er vanuit gaan dat het voor de kleine geen fantasie is, dat het voor hem realiteit is, probeer het dan bespreekbaar te maken. Maar, probeer ook contact op te nemen met een paragnost op te nemen die hierin gespecialiseerd is (ik ken nog een goeie die aan huis komt als het nodig is).

En ja, in deze periode lijken er meer kinderen geboren te worden die sensitiever zijn.

Het is een kind van 3½ !!

TS; aangezien je zelf aangeeft dat er geesten aan je vast zitten; zou het niet eventueel kunnen dat je zelf angstig gedrag vertoont (voor jezelf ofwel de kleine) dat de kleine oppikt en meeneemt?

Ik adviseer dat je begeleiding opzoekt van een psychopedagoog in plaats van een paragnost. Wat is voor jou nou belangrijker; het bevestigen van het bestaan van geesten, of de gezonde opgroei van je kind??

Wat vindt trouwens de partner van TS van de situatie? Wat is haar mening over de waarnemingen van het kind? Hier hebben we tot nu toe nog niks van gehoord.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 09:45 schreef larzzzman het volgende:
Even een update.

We hebben alle kasten ondersteboven gehad.
We hebben een nachtlamp aangelaten voor hem
Ook hebben we hem uitgelegd dat het niet echt is.
Ook heb ik geprobeerd om Bruno ( zijn lievelelingstekenfilm en aap) hem komt helpen als het meisje er weer is, komt helpen.
Alle externe dingen die van invloed zouden kunnen zijn hebben we weggenomen.
Maar nog steeds is hij erg bang, ook wordt hij (als hij al slaapt) trillend wakker.
Kortom, of hij slaapt en wordt gillend wakker, of hij is nog wakker en wordt gaat gillen als een gek.

Zelf ben ik in het verleden in aanraking gekomen met geesten ( Ze zitten aan me vast)
Wel moet ik zeggen dat in mijn huidige woning het heel erg rustig is.
Zou het dan echt zijn, dat mijn zoon nog gevoeliger is als ik dat ben?( zit het in de familie dan ofzo, want mijn familie heeft veel ervaring helaas op dit gebied)
Dan rest me nog de vraag, hoe moet je je kind van 3 gaan vertellen dat er meer is?Of vertel je het juist niet( wat ik hier ook voorbij zag komen)
Of? is het dan echt een fantasy van hem, en is er helemaal niets???

Hoe kun je nou aan een kind uitleggen dat de geesten die hij ziet niet echt zijn,als je zelf overduidelijk wel in geesten gelooft en je huis laat reinigen?!

Sorrie, het is een klein kind, hij doet niets anders dan overnemen wat hij van zijn ouders ziet, zoals het een klein kind betaamt. Papa gelooft in spoken, dus ziet je kind ook spoken, volkomen logisch.

Leuke familie zeg, en wat lijkt je kind op jou!

uitleggen dat het niet echt is zal niet helpen, voor je zoontje is het namelijk wel echt.

Zoals eerder al aangegeven zou ik hulp erbij gaan zoeken. Eventueel via de huisarts (of misschien dat consultatiebureau nog tips heeft? Weet niet tot welke leeftijd je daar terecht kan), maar een kinderpsycholoog of pedagoog kan je waarschijnlijk wat beter op weg helpen.

In deze leeftijd fantaseren kinderen er op los. Ik haalde al eerder aan de monsters onder het bed/in de kast. Het kan heel goed zijn dat je zoontje iets opgepikt heeft wat hem bang gemaakt heeft en dat dit naar boven komt zodra hij moet gaan slapen of ervan droomt (het gillend wakker worden).
Ondanks je eigen ervaringen met geesten, zou ik het zelf niet gelijk in die hoek zoeken. Dit wil niet zeggen dat het geen oorzaak zou zijn, maar dit pas onderzoeken nadat (nogmaals) al het andere uitgelsoten is.
Zelf heb ik ook van kind af aan ervaringen met geesten, maar dit wil niet zeggen dat alle onverklaarbare of rare dingen hiermee te maken hebben.
Als ik jou was zou ik als eerste contact opnemen met de huisasrts of kinderarts (als je die hebt), het verhaal uitleggen en kijken wat die ervan zegt.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 11:32 schreef drijfhout het volgende:

[..]

Hoe kun je nou aan een kind uitleggen dat de geesten die hij ziet niet echt zijn,als je zelf overduidelijk wel in geesten gelooft en je huis laat reinigen?!

Sorrie, het is een klein kind, hij doet niets anders dan overnemen wat hij van zijn ouders ziet, zoals het een klein kind betaamt. Papa gelooft in spoken, dus ziet je kind ook spoken, volkomen logisch.

Leuke familie zeg, en wat lijkt je kind op jou!

Dit is wel héél erg lomp en kort door de bocht, maar is wel ongeveer wat ik probéér te zeggen steeds.
Mijn vermoeden is dat beide ouders in het bovennatuurlijke geloven, en daardoor angst uitstralen, of doorgeven dat er iets is om angstig voor te zijn, hetgeen het kind daarna overneemt en imiteert. Daarom was mijn eerste advies om het te ontkennen, óók als je zelf erin gelooft.

TS dit is reeds meerdere malen gezegd hier, maar nog maar een keertje; als je echt geeft om de opvoeding en geestelijke gezondheid van je kind zoek je geen hulp op FoK! maar raadpleeg je een huisarts met een hulpvraag voor opvoeding. Een psychopedagoog dus: een opvoedkundige gespecialiseerd in kinderen die met zichzelf in de knoei zitten. Uiteraard is dit niet nodig als de klachten kortdurig zijn.
IEDER kind heeft in zijn leven wel eens in spoken geloofd; zij het niet door casper het spookje of de ghostbusters, dan wel door een ongelukkige uitspraak van de ouders die toevallig overhoord is. Dit hoeft niet te zeggen dat ieder kind geesten ziet!!

quote:

Op woensdag 29 september 2010 11:08 schreef M4a1 het volgende:

[..]

Het is een kind van 3½ !!

Een kind van 3 en half kan wel enigzins aangeven wat hij/zij bedoelt of wil hoor

quote:

Op woensdag 29 september 2010 11:32 schreef drijfhout het volgende:


Sorrie, het is een klein kind, hij doet niets anders dan overnemen wat hij van zijn ouders ziet, zoals het een klein kind betaamt. Papa gelooft in spoken, dus ziet je kind ook spoken, volkomen logisch.

Leuke familie zeg, en wat lijkt je kind op jou!

Dat is kort door de bocht, jij weet niet in hoeverre ' spoken ' een onderwerp is waar thuis over word gesproken in het bijzijn van kinderen.

Wijzelf, geloven ook in spoken.. om het woord spook dan maar te gebruiken, en hebben het nooit over paranormale zaken in bijzijn van de kinderen. Juist omdat ze dingen oppikken en gaan gebruiken in hun fantasie en we zelf niet meer zouden weten wanneer iets ' vreemd' is bij een kind.

Doet mij denken aan een gesprek wat ik deze ochtend had in de auto met mijn oudste, ze word bijna 5. Ze had het over leeftijd, en vroeg zich af of ik ook bijna 5 geweest. Dat beaamde ik, ik was een klein jongetje dat ik zo oud was als haar.
Toen vroeg ze zich af waar zij toen was.. en ik zei tegen haar.. je bestond nog niet, jij kwam pas toen papa veel ouder werd.
Toen zei ze.. ik bestond wel, maar ik was ergens anders. En ik vroeg haar, weet je daar nog iets van? En ze antwoorde nee, dat weet ik allemaal niet meer, maar ik was bij mijn andere broers en zussen.
Nogmaals, ik heb het nooit over paranormale zaken, of een gebeuren buiten ons zichtsveld, dit was haar eigen zuivere beredenering.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 12:18 schreef larzzzman het volgende:

[..]

Sorry maar wtf!!! ik heb hem nog geen 1 keer geconfronteerd met het feit dat er mogelijk geesten bestaan.Ik probeer te achterhalen of het niet gewoon zijn fantasie is.
Lezen is moeilijk voor jou?????

Met mijn lezen is niks mis hoor.

Kinderen pikken veel en veel meer op van hun ouders, dan alleen wat er tegen ze verteld wordt.
Dat is wat ik je vertel. Ik baseer me op wat je over jezelf en je kind schrijft.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 12:25 schreef larzzzman het volgende:

[..]

Lees mijn verhaal nog eens, wacht vervolgens dat je ballen zijn ingedaald , fok vervolgens je eigen kind en kom dan terug

Wow. Ik ben 41 lieve schat. En vraag je af waarom wat ik schrijf in een paar regels je zo verschrikkelijk raakt dat je er zo over struikelt. Kan best dat ik onzin schrijf, maar waarom raakt het je dan zo?

Zal ik hem dan maar slotten zoals TS al aangaf? Mocht je toch nog nieuws hebben laat het mij even weten, zet ik hem zo weer open voor je.

wegedit: nevermind

voor het slotje: Sterkte en succes ermee TS!