Zwangerschap en geboorte deel 696

Haha nou toevallig vind ik Emma ook een poepie! Maar dan wel mijn soort Poepie

DML komt goed hoor, echt, als die buik eenmaal goed gaat groeien, en het aan de buitenkant goed voelbaar is enzo dan komt het vanzelf. Het is voor een boel mannen toch wat abstracter allemaal, het staat wat verder van ze af merk ik. Maar zelfs de mannen die helemaal nooit 'echt' interesse krijgen in hun kindje tijdens de zwangerschap, voor wie het abstract blijft, zelfs die mannen zijn op slag he-le-maal om bij de bevalling, als ze hun kindje eindelijk zien en vast kunnen houden en ruiken enzo

En als ze dan die eerste spuitluier mogen doen is t ineens een stuk minder abstract allemaal

Hoe is het verder met je DML? Hoe voel je je?

dat wat de anderen zeggen dml
voor R was het ook allemaal een ver van zn bed show.
het begon pas echt te leven voor m op 11juli om 2.15 ongeveer (toen maakte ik m wakker dat het begonnen was )
maar komt goed, hij vindt zn zoon helemaal leuk

oh en noa wat is isabelle mooi!

en huup fijn dat alles goed was bij de echo!

Oh noa, mijn hormonen gaan nu helemaal met me op de loop, wat een prachtmeid hebben jullie gemaakt!

Ben zo benieuwd hoe het nu met Sil & Knut is!

Salarisdag vandaag en het was maar liefst 200 euro,pfff

Na heel veel bellen van mij heeft de salarisadministratie nou wel de dagloonberekening aan het UWV doorgegeven en het is daar ook terecht gekomen, heb ik ook weer even voor gebeld.
maar nu duurt het weer tot 4 weken voor dat behandeld is.
Wat een stress met 39 weken zwangerschap, ik voel heel m'n buik samentrekken.
En ik mag niet naar prenatal van m'n vriend, wat logisch is, maar ja, er is korting en wilde nog een paar spulletjes hebben en moest die blije doos nog ophalen...


En niemand van werk die maar even belt om een excuus te maken ofzo, dat mens nam de hele maand niet op voor me en vandaag was dat maar goed ook denk ik....

Wat onwijs irritant Troeta, daar zit je nooit op te wachten maar nu al helemaal niet! Maarreh, dat samentrekken van die buik bij 39 weken zwangerschap... .

Nou, ik zat me al dingen in mijn hoofd te halen dat ik nu lekker ga bevallen, maar vind het toch niet zo'n prettige manier om zo te beginnen met stress en is volgens mij ook niet zo goed voor de baby.
Maar toch hoopte ik er stiekem op, maar ben nu lekker aan het koken en het trekt volgens mij weer weg..

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:40 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

Overigens brengt de meneer het onderwerp kind weinig zelf naar voren. Hij vindt het een ver van zijn bed show en het helpt niet echt in hoe ik mij over het geheel voel.
Is dat mannen eigen of ligt het aan die van mij?

Dat is hier precies zo. Het is tijdens de vorige zwangerschap niet ineens 'gaan leven' toen de baby van buiten voelbaar was. Op het einde nam de spanning wel toe, maar het bleef allemaal erg abstract. Deze zwangerschap gaat het eigenlijk precies zo.

En toch is hij de allerleukste en allerliefste vader denkbaar voor Ivan. Nee, hij is misschien niet zo romantisch, we beleven weinig zoetsappige momenten samen en hij heeft weinig behoefte om over het vaderschap te praten, maar hij houdt zoveel van zijn zoon en ze hebben het heel leuk samen.

Ik heb de bevalling in dat opzicht trouwens niet sterk als een omslagpunt ervaren. Natuurlijk was het heel wonderlijk om ineens een baby te hebben, maar ik denk dat ik die eerste tijd ronduit verliefd was en hij meer praktisch bezig was. En tijdens nachtelijke voedingen waren we allebei gewoon chagrijnig. Maar na een paar maanden vroeg ik hem eens of een grote baby hem leuker zou lijken dan een kleine baby en toen verraste hij me met het antwoord dat hij een kleine baby geweldig vond omdat die zo lief en klein en afhankelijk was.

claudia jouw vriend klinkt heel erg als de mijne!
vooral je eerste post

Ik word een beetje mooshy van je post Claudia! Heel herkenbaar ook! Al kwam hier wel dé blik bij mijn lief toen hij voor t eerst met zn grote hand over Lena's natte rimpelige ruggetje heenstreek...Die blik trok een extra blikje liefde in mij open, voor haar, maar vooral ook voor hém!

DML en Huups, wat heeeeerlijk jullie goed nieuws bij de SEO! Fijn hoor! En Huups, die 2e foto, ik zie t heel duidelijk en wat heerlijk dat die houding zo herkenbaar is voor jullie! Ik zou er zoooo verliefd van worden en omstebeurt Amélie en dan weer t fotootje geknuffeld hebben

quote:

Op woensdag 22 september 2010 18:19 schreef Troeta het volgende:
Salarisdag vandaag en het was maar liefst 200 euro,pfff

Na heel veel bellen van mij heeft de salarisadministratie nou wel de dagloonberekening aan het UWV doorgegeven en het is daar ook terecht gekomen, heb ik ook weer even voor gebeld.
maar nu duurt het weer tot 4 weken voor dat behandeld is.
Wat een stress met 39 weken zwangerschap, ik voel heel m'n buik samentrekken.
En ik mag niet naar prenatal van m'n vriend, wat logisch is, maar ja, er is korting en wilde nog een paar spulletjes hebben en moest die blije doos nog ophalen...


En niemand van werk die maar even belt om een excuus te maken ofzo, dat mens nam de hele maand niet op voor me en vandaag was dat maar goed ook denk ik....

Ik had ongeveer hetzelfde gedoe met het UWV, en ze zeiden ook dat het 4 weken zou duren. Maar als je nog een paar keer belt en flink doorzeurt kunnen ze er een spoedprocedure van maken en gaat het allemaal veeeeel sneller! Gewoon gebruik maken van je zwangerschapshormonen.
(ik heb gezegd dat ik geen luiers meer kon betalen terwijl ik eigenlijk gewoon DPAM kleertjes wil bestellen, maar dat klonk natuurlijk niet erg genoeg )

Fijn dat de seo goed was huup!

Ik ben vanmiddag naar de vk geweest. Nu 26 weken en 2 dagen. Ze denkt dat m'n buik/ de baby iets voorlopen qua groei en daarom moet ik over 2 weken weer terugkomen voor controle. Kijken hoe het er dan voorstaat. Loopt alles vermoedelijk dan nog voor moet ik toch die suikercurve laten prikken en extra groeiecho.
2x geleden hadden we afgesproken de suikercurve alleen te doen als daar rond 28/30 weken aanleiding voor was (lotte woog bij geboorte 4120, van gyn hadden we het sowieso moeten doen boven 4kg en vk houdt 4,5 kg aan).

Vermoeden is ook een beetje ivm het feit dat ik baby niet altijd even goed voel bewegen (terwijl hij goed aan het schoppen was tegen dopler, maar ik voelde dat bv niet), bu dacht ze nog aan veel vruchtwater ofzo.

Verder alles goed, nog niets aangekomen effectief. Eerst 3,5 kg afgevallen en nu is dat er weer aan.

Over partners en beebs, de man van mij is er juist heel erg mee bezig. Juist wanneer ik vaak heb van 'welke baby?' Hij heeft het nu al over zijn twee meisjes en hoe we dat straks gaan aanpakken. Hele actieplannen liggen er al klaar, wanneer we het appartement een grote beurt geven (wekelijks, op zaterdagmorgen) tot wat voor auto hij gaat aanschaffen over 3 jaar (naam vergeten, zag er wel aardig uit).

En Troeta, wat een gedonder zeg... Blijven zeuren, zegt zij, die eigenlijk nu al weken een leraar moet regelen, maar toch liever even fokt.

Ik ben heel hard aan het terugdenken of ik zo'n blik heb gezien, Poppedein, maar ik herinner het me niet. De bevalling was zo zwaar, ik was zo moe, en ik heb die momenten erna in een roes beleefd. Ik heb wel een foto van het eerste moment waarop hij Ivan vasthoudt, maar ik weet niet wat ik op die foto zie. Hij kijkt er onwennig, verwonderd en overrompeld. Op een foto die twee dagen later gemaakt is zie ik een vrolijke jonge vader die wat gekscherend zijn zoon in de lucht houdt en met hem pronkt omdat hij zo'n reus is. Dat contrast zegt misschien wel alles.

Inmiddels ben ik er heel trots op hoe wij het samen doen. Hij heeft van mij de ruimte moeten krijgen om op zijn eigen manier met Ivan om te gaan. Daar heb ik hem die eerste maanden niet echt gelegenheid toe gegeven. Ik heb nog steeds wel dat ik het bijvoorbeeld moeilijk kan verdragen om mijn plaats achter de wandelwagen af te staan, maar ik heb geleerd dat ik erg geniet van de momenten waarop ik een stap terugdoe.

Dat heb ik ook als ik bij mijn schoonouders ben. We komen tegenwoordig best vaak bij hen over de vloer en ik doe dan niets liever dan op de bank zitten om te zien hoe zij met Ivan omgaan. Ze hebben een heel duidelijke taakverdeling: zij zorgt en hij faciliteert. Stiekem kan hij dat zorgen ook prima. We hadden vandaag onverwacht een oppas nodig en opa was alleen thuis. Hij heeft zich die paar uur lang prima met Ivan vermaakt. Hij zingt liedjes en speelt gitaar voor Ivan en het verschonen van de poepluier komt later wel een keer. Het maakt me in ieder geval heel trots om de grootouders zo bezig te zien.

Wat beschrijf je dat mooi, Claudia! En klinkt ook zo fijn allemaal, zo lekker 'van jullie', en 'jullie manier'.

Hier ken ik met name de bezorgde en betrokken vader, die midden in de nacht (nog steeds) graag even het bed uitgaat om te kijken of ze nog ademt/niet te warm aanvoelt/nog wel onder een dekentje ligt etc. Dat had ik niet zo verwacht, maar hij is heel erg van dat zorgen en tsjekken. En trots natuurlijk, op zijn Basbous el helou en basboussi baba en ga zo maar verder, allerlei rare koosnaampjes... Echt wel een team die twee, want zij voelt dat natuurlijk hardstikke goed aan, dat hij zo veel zorg om haar heeft. Ik ben veel 'praktischer' daarin, en meer van 'het zal wel loslopen'. Dat wordt mij wel verweten overigens, alsof ik haar zelfs met 45 graden koorts (bij wijze van spreken) gewoon weer terug op bed zou leggen en er verder niet naar om zou kijken.

Ben benieuwd of dat ook bij numero dos zo zal zijn... Dat papa en dochter vs. de rest van de wereld...

Jij bent gewoon de man in de relatie, Basboussa.

_{Ik ben toch zo nieuwsgierig naar die echtgenoot van jou! Wat een geweldige verhalen heb je altijd over hem.}

Ik vind jouw man nu al een schatje Basboussa.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 21:16 schreef Claudia_x het volgende:
Jij bent gewoon de man in de relatie, Basboussa.

_{Ik ben toch zo nieuwsgierig naar die echtgenoot van jou! Wat een geweldige verhalen heb je altijd over hem.}

Ik, misschien wel een beetje de mappa en hij de pamma ofzo, maar de man is verder wel de man natuurlijk ...

Prikjes is ook zo geweldig, de man staat dan om het hoekje te wachten, die kan dat niet aanzien hoe Beisan prikjes krijgt... Met tranen in de ogen komt hij dan na de prikjes opeens te voorschijn en rent ie heel hard met haar weg. Terwijl hij moppert tegen haar: Wat een stomme dokter he, waarom moet ze jou nou pijn doen en blablabla. Inmiddels zijn ze dat bij de dokter wel gewend van hem, ze waarschuwt hem vantevoren: Papa, het is nu tijd om even achter de deur te wachten...

Noa, wat is Isabelle prachtig! Echt een poppetje...
Huup, mooie echofoto's! Fijn dat alles goed was!

Over partners...ik heb dus ook zo'n vent als Claudia en Sonnetje Hij is er wel mee bezig soms, maar het leeft een stuk minder, ook wel logisch natuurlijk. Hij is meer van de praktische dingen, en fantaseert meer over later als ons mannetje groot is. Niks mis mee, ieder z'n eigen manier, denk dat als hij er eenmaal is een topvader zal zijn.
Al zie ik nog z'n blik voor me toen ie onze pretecho dvd aan z'n vader liet zien..
Maar stiekem had ik m'n zwangerschap een stuk romantischer voorgesteld op dat vlak.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 21:21 schreef Basboussa het volgende:

[..]

Ik, misschien wel een beetje de mappa en hij de pamma ofzo, maar de man is verder wel de man natuurlijk ...

Prikjes is ook zo geweldig, de man staat dan om het hoekje te wachten, die kan dat niet aanzien hoe Beisan prikjes krijgt... Met tranen in de ogen komt hij dan na de prikjes opeens te voorschijn en rent ie heel hard met haar weg. Terwijl hij moppert tegen haar: Wat een stomme dokter he, waarom moet ze jou nou pijn doen en blablabla. Inmiddels zijn ze dat bij de dokter wel gewend van hem, ze waarschuwt hem vantevoren: Papa, het is nu tijd om even achter de deur te wachten...

zo zei mijn zusje dat ook altijd vroeger voor ze 5 was... mama was mappa en papa was pamma en iedereen thuis wist wat ze bedoelde...

Oh boy, ik word momenteel helemaal in elkaar gebeukt. Ze is maar 24 weken oud; dat belooft nog wat!

hahaha gezellig Claudia

Hier werd vanmiddag door de echoscopiste bevestigd wat ik allang voelde, de placenta is een stuk voor de uitgang vandaan. wat een stom gevoel is dat toch.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 20:51 schreef tessie het volgende:

[..]

Ik had ongeveer hetzelfde gedoe met het UWV, en ze zeiden ook dat het 4 weken zou duren. Maar als je nog een paar keer belt en flink doorzeurt kunnen ze er een spoedprocedure van maken en gaat het allemaal veeeeel sneller! Gewoon gebruik maken van je zwangerschapshormonen.
(ik heb gezegd dat ik geen luiers meer kon betalen terwijl ik eigenlijk gewoon DPAM kleertjes wil bestellen, maar dat klonk natuurlijk niet erg genoeg )

Goede tip, dan ga ik vrijdag even zielig bellen! Ik liet het wel een beetje merken aan de telefoon, maar ze zei alleen dat ze snapte dat het vervelend was,

Wat een lieve pappa-verhalen allemaal, echt leuk om te lezen!!! Vooral met die prikjes!!

shirley dat had ik ook hoor
ik moest m af en toe dwingen mijn buik aan re raken 'tis ook jouw kind hoor' 'het lijkt net of je m niet wil' en als hij zei dat floris toch niets deed (wat ook wel zo was, hij was niet de,meest bewegelijke in mijn buik) 'zo krijg je nooit een band met m'
en als ik mijn buik alle kanten op zag gaan, maar hij dus niet omdat hij vanaf een andere hoek keek was het natuurlijk ook desinteresse

ik was geloof wel wat hormonaler dan ik toen vond

basboussa jouw man klinkt echt heel lief!

oh ja de foto die t meest zegt over hoe papa zn zoon vind: floris die op zijn buik ligt te slapen, omdat hij aan t huilen was in zn bed, ik hem even wilde laten huilen, maar zijn vader haalde m uit bed en legde hem dus bij zich. terwijl hij achter de computer zat.
en daar ging floris verder slapen kwam ik dus achter toen ik even later bij floris ging kijken.
(had k op hyves gezet en wordt steeds emo van het berichtje va. poppedein erbij )

Voor knut was het volgens mij ook heel surreal, nu weer trouwens. Wat me het meeste bijstaat de eerste keer is zijn machteloosheid. Het feit dat hij niets kon doen frustreerde hem enorm. En die eerste echt goede echo waar hij stilletjes met een grijns van oor tot oor en tranen over zijn wangen, mijn hand zat fijn te knijpen.

Na de geboorte was hij net een waakhond. Hij ging naar onze ouders toe met de gevleugelde woorden. "Ik ga niet zeggen wat het is, maar ze..." Vind ik nog steeds zo lief. Knut is echt een hele grote man, ruim 2 meter en ook erg breed, en daar zat hij dan, yade vulde nog geen eens zijn onderarm. Zo vertederend.

Nu is hij nog enorm beschermend. Zo wil hij voor we gaan slapen altijd nog even met haar knuffelen, terwijl ik alleen kan kijken. Of staat hij zo 5 minuten op het kdv te kijken naar hoe ze buitenspeelt, met een blik van trots naar zijn kleine ukkel. Ik kan echt genieten met alleen naar die twee te kijken, samen op de bank. Mijn grote vent en kleine meissie. <3

Alles was gister een stuk rustiger. Ik val nogsteeds veel af, maar mijn buik is erg gegroeid, daaram gaan ze wrsch nog een groei echo maken. Ik heb nog vaak om de 5 a 10 minuten een zere harde buik en dat kost erg veel energie. Zat er gisteren ook echt even door. Vandaag 34 weken en ga vragen of ik naar huis mag. Ik mis mn gezin, het lijkt er nu toch niet op dat ik a la minute ga bevallen, dus laat me dan maar thuis zijn!

Ik hoop dat mijn buik rustiger wordt, of de baby komt. Als het zo doorgaat breken ze sowieso mn vliezen met 37 weken. Das wel fijn, want het gerommel breekt me echt een beetje op.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 23:01 schreef huuphuup het volgende:
Hier werd vanmiddag door de echoscopiste bevestigd wat ik allang voelde, de placenta is een stuk voor de uitgang vandaan. wat een stom gevoel is dat toch.

Wel fijn dat je die bevestiging nu hebt!

Silmarwen, ik hoop voor je dat ze je naar huis laten gaan. Ik vind trouwens dat je heel rustig blijft onder alle hectiek. Ik geloof dat ik er meer moeite mee zou hebben als de bevalling zich zo aankondigde maar niet door zou zetten.

Jaaaaaaaa! Ik mag naar huis toe! Woensdag weer terug voor ctg, groeiecho en controle. Nog steeds wat activiteit, maar das de hele tijd zo.

Ben helemaal happy nu. Zul je zien, vanavond onwijze weeen.

Wat fijn Silmarwen!! Gewoon even weer lekker naar je eigen omgeving en kleine meiske toe! Laat je maar lekker verwennen daar, ik duim voor je dat het nog even rustig blijft!

Silmarwen! Wat onwijs fijn dat je weer naar je eigen stekkie mag! Hopelijk kun je daar nog drie weken uitrusten!

Wat fijn Silmarwen, thuis is het toch fijner gok ik zo...

Mijn man wordt steeds zenuwachtiger, hij heeft in de familie 1 neefje, en die is met 37 weken geboren. Hij gaat er nu vanuit dat Ilse ook met 37 weken geboren gaat worden. Gelukkig pas een kennis die met 42,5 week pas bevallen is. Kan ik daar ook nog naar wijzen...

Silmarwen, fijn dat je naar huis mag! Hopelijk blijft je uk nog ff binnen! En ik kreeg tranen in je ogen van je post over je man met je kleine meiske..

KJ, je bent mooi op tijd met melden vandaag nog steeds geen gerommel?

Hier weer een paar uur rommel gehad, verlies nu ook best veel slijm. Gelukkig dadelijk een afspraak bij de gyn!

quote:

Op donderdag 23 september 2010 09:52 schreef BarbaBientje01 het volgende:
Silmarwen, fijn dat je naar huis mag! Hopelijk blijft je uk nog ff binnen! En ik kreeg tranen in je ogen van je post over je man met je kleine meiske..

KJ, je bent mooi op tijd met melden vandaag nog steeds geen gerommel?

Hier weer een paar uur rommel gehad, verlies nu ook best veel slijm. Gelukkig dadelijk een afspraak bij de gyn!

Ja goed he, gewoon voor 11 uur.. en geen enkel gerommel. Ik ga nog steeds uit van eind oktober.

Moet om 11.30 naar de vk, daarvoor mijn man nog ophalen van t werk. Hij mag tussendoor een paar uurtjes weg. Hoe doen jullie partners dat? Gaan die elke keer mee? Eerder ging mijn man standaard mee, maar nu wordt het toch lastiger. Toen ik minder vaak naar de vk ging, konden we aardig kiezen wanneer ik kon. ( mijn man werkt onregelmatig) Nu is er minder keuze. Denk ook niet dat het noodzakelijk is dat ie mee gaat. Vandaag wel, dan gaan we de bevalling voor bespreken..

Noa, wat een plaatje

Huup, nog zo'n vet poepig kindje
Wat fijn dat de SEO goed was

Silmarwen weer naar huis, met nog steeds een baby in de buik

Gerommel bij Barbabientje, ik hoop dat die van jou ook nog even blijft zitten

Ik kan hier niet met zekerheid zeggen wat voor vader N. gaat worden, maar ik gok op een erg zorgzame lieve vader....
Hij is wel heel erg van het voelen aan mijn buik, en daar ben ik ook heel blij mee, want als alleenstaande moeder heb ik dat 19 jaar geleden enorm gemist; iemand die ook trots was op die buik en af en toe zijn hand er even op legde.
Gistermorgen had ik trouwens een echte Alien-buik; je zag het helemaal bewegen, en dat kan ik me van Jr. eigenlijk pas van veel later herinneren.... toen ik het aan N. vertelde was hij geloof ik bijna jaloers dat hij er niet bij was toen het gebeurde, maar dat komt ook vast nog wel.

Fijn dat je weer naar huis kan Silmarwen!!

Mijn vriend gaat elke keer mee kaatjejannie, maar elke keer zit hij er maar voor spek en bonen bij. Bevalling bespreken gaat alleen maar over waar je wil bevallen, verder vertellen ze weinig..

Mijn vriend gaat ook altijd mee. Hij zit er net zoveel voor spek en bonen bij als ik.

N. ging wel iedere keer mee, maar hij heeft sinds een paar maanden een andere baan, verder weg, waardoor hij wat minder makkelijk zo even tussendoor meekan naar de VK.

Op zich geen drama, als ik een afspraak heb waarbij ik echt graag zou willen dat hij meegaat dan maakt hij daar wel tijd voor, of we zetten de afspraak op een moment dat hij sowieso wel meekan.
_{En soms denk je dat te doen en dan blijkt hij die avond toch wat te hebben.... dat wordt dan gewoon verzet.}

quote:

Op donderdag 23 september 2010 10:28 schreef Troeta het volgende:
Fijn dat je weer naar huis kan Silmarwen!!

Mijn vriend gaat elke keer mee kaatjejannie, maar elke keer zit hij er maar voor spek en bonen bij. Bevalling bespreken gaat alleen maar over waar je wil bevallen, verder vertellen ze weinig..

en daar plannen ze dan een dubbele afspraak voor in??

Oh, ik heb niet eens een dubbele afspraak gehad, terwijl dat eigenlijk wel op de site staat en in het foldertje.
Kan aan mijn verloskundigenpraktijk liggen hoor, ik kreeg na 37 weken een afspraak voor 2 weken later, toen heb ik er even op gewezen dat ik nu wel elke week hoor te komen, toen kon ze met met moeite ergens tussen proppen met een afspraak op een andere locatie. En op die afspraak kreeg ik dan het anti-rookpraatje, beetje laat....
Daarvoor ging ik om de 3 weken nog..
Maar vanmiddag moet ik weer, en ik krijg de nieuwe vrouw die er werkt, dus ben benieuwd!

@Claudia, de eerste 5 afspraken vond ik mezelf er ook voor spek en bonen bij zitten, maar nu voelen ze elke keer aan mijn buik en mag ik een plasje inleveren, lijkt het toch wat nuttig:D

quote:

Op donderdag 23 september 2010 09:52 schreef BarbaBientje01 het volgende:
En ik kreeg tranen in je ogen van je post over je man met je kleine meiske..

Het onderwerp ook