OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik ben inderdaad een lijst voor mijzelf aan het maken met vragen en zaken waar ik van wil weten hoe dat er dan uit komt te zien. Ik hoop eigenlijk dat ik of extreem (voor mij) negatieve antwoorden al krijgen, of heel erg positief (vrije keus van de kids behouden enz). Dan is voor mij gemakkelijker een keus te maken..quote:Op maandag 20 september 2010 14:39 schreef Miss_Isis het volgende:
[..]
Een bevriende priester maakt daar altijd van: "twee geloven op één kussen, daar is de heilige geest aan't klusen" Dat klinkt veel liever vind ikDe gedachte er achter is eigenlijk dat waar mensen uit twee verschillende ideologieën samen leven en eventueel samen kinderen op gaan voeden ze bijna gedwongen worden om goed na te denken over hun normen en waarden en wat ze echt belangrijk vinden in het leven. En zo kom je vaak samen tot een kern van echt belangrijke dingen en leer je begrip te hebben voor elkaars standpunten.
Voor TS lijkt het me in ieder geval een lastige situatie, maar niet onoverkomelijk. Het is denk ik wel heel verstandig om er nu al over te praten met elkaar zodat je weet waar je aan toe bent. Je zou misschien best tot een werkbare compromis kunnen komen met elkaar waarbij er respect is voor elkaars normen en waarden. Ik vind persoonlijk eigenlijk niet dat hij omdat hij gelovig is per definitie 'voorrang' moet krijgen bij het meegeven van normen en waarden aan de kinderen. Jij als anders- of nietgelovige hebt ook je eigen normen en waarden, en ook daar kun je dingen van meegeven.
Ik ben trouwens wel benieuwd in hoeverre je vriend de potentiële kinderen gelovig op wil voeden. Hoofddoekjes en bedekkende kleding? Geen varkensvlees? Een Islamitische school? Of alleen vertellen over het geloof en het zelf belijden, en de kinderen verder zelf min of meer laten kiezen? En vraagt hij dan ook aanpassingen van jou in bv. uiterlijk, gedrag of jouw benadering van de kinderen? Het lijkt me verstandig om dat duidelijk te hebben voor je daadwerkelijk aan kinderen gaat beginnen.
TS, lastige situatie.
De man en ik zijn allebei islamitisch, maar denk dat de opvoeding in grote lijnen niet veel afwijkt van joden en christenen, of mensen met een andere levensbeschouwing. Ik denk dat iedereen zijn of haar kind opvoed volgens hun ideaal, hun visie, of dat nou geinspireerd is door geloof of juist door een andere instelling. Je probeert je kind wat mee te geven, maar in grote lijnen gaat het toch om een goed mens/burger te worden, met de mond dicht eten, bedankt zeggen en handen wassen voor het eten.
Het verschil ligt hem natuurlijk wel in dat sommige van onze verwachtingen waarschijnlijk wat anders zijn dan die van zeg, een niet gelovig iemand. Ik hoop/verwacht bijvoorbeeld niet dat dochter/zoon een (fysiek) intieme relatie zal hebben met een persoon van het andere geslacht voor het huwelijk of dat ze biertjes gaan drinken met leeftijdsgenoten op zaterdagavond. Ook vieren wij geen kerst etc., maar wel islamitische feestdagen.
Ik ken relaties tussen islamitische mannen en andersgelovige vrouwen waar het heel goed is gegaan, maar met name als je geen geloof hebt, dan lijkt het me toch heel lastig om je aan te passen, want in de praktijk zal het toch daarop uitdraaien. Als moslim zal je vriend weinig concessies willen doen aan zijn 'religieuze' opvoeding, wat hij daar dan ook onder verstaat, want dat verschilt natuurlijk per individu, per familie, met name ook omdat het islamitisch gezien zijn plicht is om zijn kinderen als moslim op te voeden, ook al is de moeder andersgelovig. HEt feit dat hij ondanks zijn geloof toch een relatie met jou heeft, wat eigenlijk niet toegestaan is, wil overigens niet zeggen dat hij daarom 'relaxter' zal zijn in zijn wensen en verwachtingen omtrend de opvoeding van eventuele kinderen. Hij zou de eerste niet zijn die toch wel verwacht dat kinderen enkel islamitisch onderwijs zullen genieten, etc.etc., al zijn er ook genoeg moslims die eigenlijk enkel in naam hun kind islamitisch opvoeden, maar verder niets doen aan de invulling heirvan, en daar verder ook geen verplichting tot voelen. HEt lasitge is, dat hier voor dat jullie kinderen hebben, weinig over te zeggen valt. Doet rare dingen met je, het ouderschap
.
Is het meteen een no-no, dat zou ik niet zeggen, maar ik zou het zeker niet 'aanraden'... Een succesvolle relatie in dit geval vraagt veel werk, veel communicatie en vooral veel concessies van jouw kant. Als je daartoe bereid bent, en niet geheel 'tegen' het islamitische geloof bent (er dus wel een beetje open voor staat. denkbeelden enzo), dan kan het best goed gaan, maar het blijft gewoon echt heel veel werk en heel veel 'vechten' voor je relatie.
Ik zou het nimmer doen, want in de praktijk zijn 'normale' relaties al lastig zat, maar ben ook wel een sucker voor echte liefde enzo
De man en ik zijn allebei islamitisch, maar denk dat de opvoeding in grote lijnen niet veel afwijkt van joden en christenen, of mensen met een andere levensbeschouwing. Ik denk dat iedereen zijn of haar kind opvoed volgens hun ideaal, hun visie, of dat nou geinspireerd is door geloof of juist door een andere instelling. Je probeert je kind wat mee te geven, maar in grote lijnen gaat het toch om een goed mens/burger te worden, met de mond dicht eten, bedankt zeggen en handen wassen voor het eten.
Het verschil ligt hem natuurlijk wel in dat sommige van onze verwachtingen waarschijnlijk wat anders zijn dan die van zeg, een niet gelovig iemand. Ik hoop/verwacht bijvoorbeeld niet dat dochter/zoon een (fysiek) intieme relatie zal hebben met een persoon van het andere geslacht voor het huwelijk of dat ze biertjes gaan drinken met leeftijdsgenoten op zaterdagavond. Ook vieren wij geen kerst etc., maar wel islamitische feestdagen.
Ik ken relaties tussen islamitische mannen en andersgelovige vrouwen waar het heel goed is gegaan, maar met name als je geen geloof hebt, dan lijkt het me toch heel lastig om je aan te passen, want in de praktijk zal het toch daarop uitdraaien. Als moslim zal je vriend weinig concessies willen doen aan zijn 'religieuze' opvoeding, wat hij daar dan ook onder verstaat, want dat verschilt natuurlijk per individu, per familie, met name ook omdat het islamitisch gezien zijn plicht is om zijn kinderen als moslim op te voeden, ook al is de moeder andersgelovig. HEt feit dat hij ondanks zijn geloof toch een relatie met jou heeft, wat eigenlijk niet toegestaan is, wil overigens niet zeggen dat hij daarom 'relaxter' zal zijn in zijn wensen en verwachtingen omtrend de opvoeding van eventuele kinderen. Hij zou de eerste niet zijn die toch wel verwacht dat kinderen enkel islamitisch onderwijs zullen genieten, etc.etc., al zijn er ook genoeg moslims die eigenlijk enkel in naam hun kind islamitisch opvoeden, maar verder niets doen aan de invulling heirvan, en daar verder ook geen verplichting tot voelen. HEt lasitge is, dat hier voor dat jullie kinderen hebben, weinig over te zeggen valt. Doet rare dingen met je, het ouderschap
. Is het meteen een no-no, dat zou ik niet zeggen, maar ik zou het zeker niet 'aanraden'... Een succesvolle relatie in dit geval vraagt veel werk, veel communicatie en vooral veel concessies van jouw kant. Als je daartoe bereid bent, en niet geheel 'tegen' het islamitische geloof bent (er dus wel een beetje open voor staat. denkbeelden enzo), dan kan het best goed gaan, maar het blijft gewoon echt heel veel werk en heel veel 'vechten' voor je relatie.
Ik zou het nimmer doen, want in de praktijk zijn 'normale' relaties al lastig zat, maar ben ook wel een sucker voor echte liefde enzo
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Realiseer je wel dat de Islam (en bijvoorbeeld het Jodendom), in tegenstelling tot het christendom (zeer orthodoxe stromingen daargelaten), veel meer regels en rituelen heeft die het dagelijks leven beïnvloeden. Een kind krijgt dus veel meer mee dan als de religie beperkt is tot op zondag naar de kerk gaan.quote:Op maandag 20 september 2010 15:59 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Ik ben inderdaad een lijst voor mijzelf aan het maken met vragen en zaken waar ik van wil weten hoe dat er dan uit komt te zien. Ik hoop eigenlijk dat ik of extreem (voor mij) negatieve antwoorden al krijgen, of heel erg positief (vrije keus van de kids behouden enz). Dan is voor mij gemakkelijker een keus te maken..
Bovendien, wat is een vrije keus voor de kinderen? Is dat accepteren dat ze buitenshuis dan wel varkensvlees eten, of toestaan dat ze dat thuis ook doen. Of ze mee gaan naar de moskee of niet? Wees samen heel duidelijk om te voorkomen dat je langs elkaar heen praat. Als je niet gewend bent om met religie op te groeien (en dat zijn jullie blijkbaar beide niet) is het bovendien lastig te beoordelen hoe je levenswijze de opvoeding beïnvloedt.
Je zou eens kunnen gaan praten met een bevriend gezin dat hun kinderen Islamitisch opvoedt. dan kun je beter een indruk krijgen waar je keuzes en afspraken over wilt maken.
Ik heb bij mijn eigen ouders gezien en zie bij gezinnen om me heen dat conflicten over de opvoeding (streng vs niet streng, verwachtingen etc) de relatie behoorlijk kan beschadigen en niet te vergeten het kind dat er tussenin zit!
En dat zijn dan gezinnen waar qua religie geen onderscheid is tussen de partners...
Het is dus al moeilijk genoeg zonder die religie. Op religie is nog veel moeilijker een compromis te sluiten omdat dat nou eenmaal is hoe iemand de wereld ziet. Alle afspraken die je daar van tevoren over maakt kunnen toch ineens weer onderwerp van discussie worden als het kind er eenmaal is. Dus voor kinderen kiezen terwijl je redelijkerwijs al kan inschatten dat daar forse verschillen van inzicht over bestaan...Ik zou het niet doen.
Maar ik snap dat het moeilijk is om zo rationeel te denken als je verliefd bent. Als je nog heel jong bent en kinderen nog 10 jaar weg zijn moet je er misschien ook nog niet te zwaar aan tillen en wachten tot de eerste storm van de verliefdheid wat gezakt is, dan kan je er wat rationeler naar kijken en alsnog een keer een afweging maken als het dichterbij komt en je elkaar ook wat beter kent.
En dat zijn dan gezinnen waar qua religie geen onderscheid is tussen de partners...
Het is dus al moeilijk genoeg zonder die religie. Op religie is nog veel moeilijker een compromis te sluiten omdat dat nou eenmaal is hoe iemand de wereld ziet. Alle afspraken die je daar van tevoren over maakt kunnen toch ineens weer onderwerp van discussie worden als het kind er eenmaal is. Dus voor kinderen kiezen terwijl je redelijkerwijs al kan inschatten dat daar forse verschillen van inzicht over bestaan...Ik zou het niet doen.
Maar ik snap dat het moeilijk is om zo rationeel te denken als je verliefd bent. Als je nog heel jong bent en kinderen nog 10 jaar weg zijn moet je er misschien ook nog niet te zwaar aan tillen en wachten tot de eerste storm van de verliefdheid wat gezakt is, dan kan je er wat rationeler naar kijken en alsnog een keer een afweging maken als het dichterbij komt en je elkaar ook wat beter kent.
Aha. Maar dat mag een moslim dus al niet.quote:Op maandag 20 september 2010 15:56 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Hij heeft wel seks voor het huwelijk. Alleen als hij een relatie heeft en met diegene verder wil.
Oftewel: weer een gevalletje "regetljes zijn leuk, maar niet als het even niet uitkomt".quote:Verder gaat hij ook wel eens stappen, wat eigenlijk ook niet van de Islam mag, maar hij vind als hij niet drinkt en gewoon alleen danst dat dat te doen is; daar heeft hij overigens ook discussies over in de moskee met een aantal andere jongeren.
Sja. Als het daarbij blijft...quote:Verder staat het op dit moment niet tussen ons in, als ik bij hem ben is het normaal als hij zegt, ik ga even bidden, dan doet hij dat, en meer merk ik niet van het geloof.
Vrijwilligerswerk en je inzetten voor goede doelen heeft natuurlijk niets met je bijgeloof te maken.quote:Ook zet hij zich ernorm in voor goede doelen, mede doordat dit in de Islam wordt verwacht, en omdat hij dit zelf ook belangrijk vind.
Atheism isn't a religion. It's a personal relationship with reality.
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
Ik ben het idd met je eens van, oh sommige regels slaan we even over, dat vind ik ook. Maar als hij dat dus zo opzichzelf toepast dan vind ik dat dat ook zo met de kinderen kan.. Ik ben benieuwd wat voor antwoorden ik vanavond op mijn vragen zal krijgen, want het is denk ik ook, hoe ouder de persoon wordt en als die kinderen krijgt, hoe strenger diegene in zijn geloof wordt.quote:Op maandag 20 september 2010 16:18 schreef Telecaster het volgende:
[..]
Aha. Maar dat mag een moslim dus al niet.
[..]
Oftewel: weer een gevalletje "regetljes zijn leuk, maar niet als het even niet uitkomt".
[..]
Sja. Als het daarbij blijft...
[..]
Vrijwilligerswerk en je inzetten voor goede doelen heeft natuurlijk niets met je bijgeloof te maken.
dit laatste staat in de Koran als het goed is.
Ik kan niet 5 jaar met iemand zijn, dolgelukkig, en dat we dan ineens nog niet uitkomen over de kinderen en vervolgens nog uit elkaar moeten...quote:Op maandag 20 september 2010 16:14 schreef Vandaag... het volgende:
Ik heb bij mijn eigen ouders gezien en zie bij gezinnen om me heen dat conflicten over de opvoeding (streng vs niet streng, verwachtingen etc) de relatie behoorlijk kan beschadigen en niet te vergeten het kind dat er tussenin zit!
En dat zijn dan gezinnen waar qua religie geen onderscheid is tussen de partners...
Het is dus al moeilijk genoeg zonder die religie. Op religie is nog veel moeilijker een compromis te sluiten omdat dat nou eenmaal is hoe iemand de wereld ziet. Alle afspraken die je daar van tevoren over maakt kunnen toch ineens weer onderwerp van discussie worden als het kind er eenmaal is. Dus voor kinderen kiezen terwijl je redelijkerwijs al kan inschatten dat daar forse verschillen van inzicht over bestaan...Ik zou het niet doen.
Maar ik snap dat het moeilijk is om zo rationeel te denken als je verliefd bent. Als je nog heel jong bent en kinderen nog 10 jaar weg zijn moet je er misschien ook nog niet te zwaar aan tillen en wachten tot de eerste storm van de verliefdheid wat gezakt is, dan kan je er wat rationeler naar kijken en alsnog een keer een afweging maken als het dichterbij komt en je elkaar ook wat beter kent.
Dat laatste ben ik dus ook echt, en dat speelt onbewust ook erg mee.quote:Op maandag 20 september 2010 16:05 schreef Basboussa het volgende:
TS, lastige situatie.
De man en ik zijn allebei islamitisch, maar denk dat de opvoeding in grote lijnen niet veel afwijkt van joden en christenen, of mensen met een andere levensbeschouwing. Ik denk dat iedereen zijn of haar kind opvoed volgens hun ideaal, hun visie, of dat nou geinspireerd is door geloof of juist door een andere instelling. Je probeert je kind wat mee te geven, maar in grote lijnen gaat het toch om een goed mens/burger te worden, met de mond dicht eten, bedankt zeggen en handen wassen voor het eten.
Het verschil ligt hem natuurlijk wel in dat sommige van onze verwachtingen waarschijnlijk wat anders zijn dan die van zeg, een niet gelovig iemand. Ik hoop/verwacht bijvoorbeeld niet dat dochter/zoon een (fysiek) intieme relatie zal hebben met een persoon van het andere geslacht voor het huwelijk of dat ze biertjes gaan drinken met leeftijdsgenoten op zaterdagavond. Ook vieren wij geen kerst etc., maar wel islamitische feestdagen.
Ik ken relaties tussen islamitische mannen en andersgelovige vrouwen waar het heel goed is gegaan, maar met name als je geen geloof hebt, dan lijkt het me toch heel lastig om je aan te passen, want in de praktijk zal het toch daarop uitdraaien. Als moslim zal je vriend weinig concessies willen doen aan zijn 'religieuze' opvoeding, wat hij daar dan ook onder verstaat, want dat verschilt natuurlijk per individu, per familie, met name ook omdat het islamitisch gezien zijn plicht is om zijn kinderen als moslim op te voeden, ook al is de moeder andersgelovig. HEt feit dat hij ondanks zijn geloof toch een relatie met jou heeft, wat eigenlijk niet toegestaan is, wil overigens niet zeggen dat hij daarom 'relaxter' zal zijn in zijn wensen en verwachtingen omtrend de opvoeding van eventuele kinderen. Hij zou de eerste niet zijn die toch wel verwacht dat kinderen enkel islamitisch onderwijs zullen genieten, etc.etc., al zijn er ook genoeg moslims die eigenlijk enkel in naam hun kind islamitisch opvoeden, maar verder niets doen aan de invulling heirvan, en daar verder ook geen verplichting tot voelen. HEt lasitge is, dat hier voor dat jullie kinderen hebben, weinig over te zeggen valt. Doet rare dingen met je, het ouderschap
Is het meteen een no-no, dat zou ik niet zeggen, maar ik zou het zeker niet 'aanraden'... Een succesvolle relatie in dit geval vraagt veel werk, veel communicatie en vooral veel concessies van jouw kant. Als je daartoe bereid bent, en niet geheel 'tegen' het islamitische geloof bent (er dus wel een beetje open voor staat. denkbeelden enzo), dan kan het best goed gaan, maar het blijft gewoon echt heel veel werk en heel veel 'vechten' voor je relatie.
[b]Ik zou het nimmer doen, want in de praktijk zijn 'normale' relaties al lastig zat, maar ben ook wel een sucker voor echte liefde enzo
Dat doet nagenoeg elke gelovige overigens.quote:Op maandag 20 september 2010 16:25 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Ik ben het idd met je eens van, oh sommige regels slaan we even over, dat vind ik ook.
Cognitieve dissonantie, een prachtig iets.
Dat, eh, kun je inderdaad vinden. Maar kinderen heb je niet in je eentje.quote:Maar als hij dat dus zo opzichzelf toepast dan vind ik dat dat ook zo met de kinderen kan.
Dat fenomeen hoor ik in elk geval genoeg om me heen.quote:Ik ben benieuwd wat voor antwoorden ik vanavond op mijn vragen zal krijgen, want het is denk ik ook, hoe ouder de persoon wordt en als die kinderen krijgt, hoe strenger diegene in zijn geloof wordt.
Maar ja. Daar staat nu eenmaal wel meer in.quote:dit laatste staat in de Koran als het goed is.
Atheism isn't a religion. It's a personal relationship with reality.
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
Wil dus daaraan aan toevoegen dat zijn antwoorden nu, geen garanties zijn voor de toekomst. Echt, hoe hij het nu ook zal menen en er zo over zal denken, zegt niets over hoe hij zich straks over een aantal jaar voelt als jij een kind ligt te werpen..... Dat is het hele probleem een beetje, want hetzelfde zal voor jou ook gelden. Wat voor moeder jij nu denkt te worden, is heel anders dan de moeder die je straks bent...quote:Op maandag 20 september 2010 16:25 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Ik ben het idd met je eens van, oh sommige regels slaan we even over, dat vind ik ook. Maar als hij dat dus zo opzichzelf toepast dan vind ik dat dat ook zo met de kinderen kan.. Ik ben benieuwd wat voor antwoorden ik vanavond op mijn vragen zal krijgen, want het is denk ik ook, hoe ouder de persoon wordt en als die kinderen krijgt, hoe strenger diegene in zijn geloof wordt.
dit laatste staat in de Koran als het goed is.
Hoe sta jij tov de islam? En dan niet alleenzijn enigzins creatieve invulling, maar ook de meer traditionele conventionele variant? Kun jij daarmee leven en content zijn?
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Wat ik tot nu toe weet over de Islam vind ik geen slechte punten. Ik weet echter natuurlijk niet alles. Maar stel ik besluit dat ik met hem verder wil en met hem kinderen wil dan ga ik me wel verdiepen in de Koran om te weten wat mijn kinderen geleerd wordt.quote:Op maandag 20 september 2010 16:40 schreef Basboussa het volgende:
[..]
Wil dus daaraan aan toevoegen dat zijn antwoorden nu, geen garanties zijn voor de toekomst. Echt, hoe hij het nu ook zal menen en er zo over zal denken, zegt niets over hoe hij zich straks over een aantal jaar voelt als jij een kind ligt te werpen..... Dat is het hele probleem een beetje, want hetzelfde zal voor jou ook gelden. Wat voor moeder jij nu denkt te worden, is heel anders dan de moeder die je straks bent...
Hoe sta jij tov de islam? En dan niet alleenzijn enigzins creatieve invulling, maar ook de meer traditionele conventionele variant? Kun jij daarmee leven en content zijn?
Dat snap ik, maar je kent elkaar nu pas twee maanden en zit nog in de prille verliefdheidsfase. Die gaat over en je leert elkaar veel beter kennen waardoor je misschien wat objectiever en afgewogener een beslissing kan maken. Maar als jij ondanks je verliefdheid nu al in staat hier een keuze in te maken dan vind ik dat alleen maar heel knapquote:Op maandag 20 september 2010 16:25 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Ik kan niet 5 jaar met iemand zijn, dolgelukkig, en dat we dan ineens nog niet uitkomen over de kinderen en vervolgens nog uit elkaar moeten...
Wens je veel wijsheid toe.
Voel me er eigenlijk niet in staat toe, vooral niet omdat ik echt dacht, 'dit is hem', ook al kennen we elkaar maar zo kort. Maar ik weet van mijzelf dat ik over een paar jaar al helemaal niet die beslissing kan maken.quote:Op maandag 20 september 2010 17:43 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Dat snap ik, maar je kent elkaar nu pas twee maanden en zit nog in de prille verliefdheidsfase. Die gaat over en je leert elkaar veel beter kennen waardoor je misschien wat objectiever en afgewogener een beslissing kan maken. Maar als jij ondanks je verliefdheid nu al in staat hier een keuze in te maken dan vind ik dat alleen maar heel knap
ik ben er vrij cynisch over omdat ik legio beren op de weg kan verzinnen. Maar mijn broer is praktiserend gelovig en mijn schoonzus niet, en ze hebben 3 kinderen en het gaat prima. Maar ik denk dat dat vooral komt omdat mijn schoonzus vrij gemakkelijk 'meedoet' met het christelijk opvoeden van haar kinderen. Ze leest ze zo nu en dan uit de bijbel voor en aangezien ze altijd voor het eten bidden, let zij er ook op dat dit gebeurt. Verder legt ze haar kinderen en man geen strobreed in de weg bij kerkbezoeken, gaat soms zelfs mee. Mijn broer zit bijvoorbeeld in de kerkenraad (de mensen die het voor het zeggen hebben in de kerk ) en ze gaat ook mee als er een bijeenkomst is waar partners verwacht worden. Ik ben wel erg benieuwd hoe het blijft gaan wanneer hun kinderen gaan puberen.. maar tot nu toe gaat het prima en is het ook voor de kinderen niet lastig of onbegrijpelijk: het is voor hun volstrekt normaal dat zij en papa bidden en mama niet.
Ik weet overigens ook niet of het verschil maakt of je man christelijk is of moslim. Je moet nu vooral zelf bedenken wat je wil en wat je niet wil en het daar goed over hebben. Het is duidelijk dat je vriend wil dat jullie evt. kinderen gelovig worden opgevoed en daar zul je ook een rol in moeten spelen - het in ieder geval alle ruimte moeten geven.
) en ze gaat ook mee als er een bijeenkomst is waar partners verwacht worden. Ik ben wel erg benieuwd hoe het blijft gaan wanneer hun kinderen gaan puberen.. maar tot nu toe gaat het prima en is het ook voor de kinderen niet lastig of onbegrijpelijk: het is voor hun volstrekt normaal dat zij en papa bidden en mama niet.Ik weet overigens ook niet of het verschil maakt of je man christelijk is of moslim. Je moet nu vooral zelf bedenken wat je wil en wat je niet wil en het daar goed over hebben. Het is duidelijk dat je vriend wil dat jullie evt. kinderen gelovig worden opgevoed en daar zul je ook een rol in moeten spelen - het in ieder geval alle ruimte moeten geven.
freedom is just another word for nothing left to lose
Maar: bedenk je goed dat zodra er kinderen komen iemand ineens geheel andere opvattingen kan vertonen. En dan zit je er maar mooi mee.quote:Op maandag 20 september 2010 23:35 schreef Lot_1 het volgende:
Je moet nu vooral zelf bedenken wat je wil en wat je niet wil en het daar goed over hebben.
Atheism isn't a religion. It's a personal relationship with reality.
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
Ik heb dan toch gisteravond de beslissing genomen de relatie te verbreken met pijn in mijn hart, want hoewel we nu het geweldig samen hadden, gaat de toekomst niet werken. Ik had veel vragen gesteld en in een paar antwoorden kon ik mij niet in vinden.
Bedankt voor jullie reacties.
Bedankt voor jullie reacties.
Sterkte.
Atheism isn't a religion. It's a personal relationship with reality.
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
Sterkte!quote:Op dinsdag 21 september 2010 10:27 schreef Kloontje88 het volgende:
Ik heb dan toch gisteravond de beslissing genomen de relatie te verbreken met pijn in mijn hart, want hoewel we nu het geweldig samen hadden, gaat de toekomst niet werken. Ik had veel vragen gesteld en in een paar antwoorden kon ik mij niet in vinden.
Bedankt voor jullie reacties.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
dat is snel! Sterkte.quote:
Ik heb dan toch gisteravond de beslissing genomen de relatie te verbreken met pijn in mijn hart, want hoewel we nu het geweldig samen hadden, gaat de toekomst niet werken. Ik had veel vragen gesteld en in een paar antwoorden kon ik mij niet in vinden.
Bedankt voor jullie reacties.
Sterkte Kloontje
Be ready when opportunity comes...Luck is the time when preparation and opportunity meet
Helemaal mee eens. Het is een illusie om te denken dat je je kind 'waardevrij' op kunt voeden. Sterker nog, wie zou dat in hemelsnaam willen?quote:Op maandag 20 september 2010 16:05 schreef Basboussa het volgende:
TS, lastige situatie.
De man en ik zijn allebei islamitisch, maar denk dat de opvoeding in grote lijnen niet veel afwijkt van joden en christenen, of mensen met een andere levensbeschouwing. Ik denk dat iedereen zijn of haar kind opvoed volgens hun ideaal, hun visie, of dat nou geinspireerd is door geloof of juist door een andere instelling.
In een gezin waarin ouders zich maatschappelijk betrokken voelen en over zulke kwestie praten krijgt een kind heel goed mee hoe zij in het leven staan. Wij zijn atheïst en hebben duidelijke politieke standpunten. Ik weet zeker dat mijn kinderen daar veel van mee zullen krijgen en dat vind ik ook wenselijk. Als ze de puberteit bereiken zullen ze zich daar misschien tegen afzetten.
Dit gezegd hebbende: ik vind het maar moeilijk om me voor te stellen dat je iemand die anders denkt over zulke fundamentele kwesties je zielsverwant kunt noemen. Ik zou dus vooral mijn tijd nemen om de ander goed te leren kennen en te kijken of je misschien toch niet meer op één lijn zit dan je denkt of om te kijken of zoiets als 'agree to disagree' een werkbare grondhouding is in de relatie. Nogmaals, ik kan het me écht niet voorstellen. Als God zo belangrijk voor je is dat je de opvoeding van je kind eromheen wilt bouwen, hoe kun je dan accepteren dat je geliefde er niets mee heeft?
Ik wil trouwens juist, anders dan mijn vriend, onze kinderen wél het een en ander over geloof bijbrengen. Ik heb zelf religieus onderwijs gevolgd en ik zie het als een belangrijk deel van de algemene ontwikkeling. Wat betekenen onze feestdagen en welke christelijke symboliek zit er in schilderijen, bijvoorbeeld? Bovendien is theologie een aardige voorbereiding op filosofie. De kinderbijbel staat in ieder geval klaar, maar dan wel bij de fictie.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Vervelend en sterkte.quote:
Ik heb dan toch gisteravond de beslissing genomen de relatie te verbreken met pijn in mijn hart, want hoewel we nu het geweldig samen hadden, gaat de toekomst niet werken. Ik had veel vragen gesteld en in een paar antwoorden kon ik mij niet in vinden.
Bedankt voor jullie reacties.
|
|
