KvK en EVD nutteloze en misleidende instanties

quote:

Op woensdag 10 november 2010 07:16 schreef Tangarine het volgende:
Wtf, waarom zit dit in ttk? 0o

Tsja, vraag het maar aan Sjeen....

De klanten blijven intussen binnenstromen
Ik begin te vrezen dat mijn privacy van korte duur is
En ja hoor...
Twee dames stevenen met kordate tred op mijn territorium af
Een van hen draagt een grote doos onder haar arm
In hun midden een mollig knaapje van een jaar of acht
Zijn beide knuisten stevig geklemd in die van, ogenschijnlijk, moeder en oma
Oma spreekt me aan, in het Tsjechisch uiteraard
Ik maak duidelijk dat ik de taal niet machtig ben
"Frei?" vraagt oma, wijzend op de lege plaatsen naast en tegenover me
Ik knik, wij Nederlanders staan immers bekend om onze gastvrijheid
Het knaapje wordt tegenover mij geposteerd, veilig ingeklemd tussen mama en de muur
Oma neemt plaats naast mij
Terwijl het jochie me met grote ogen aanstaart beginnen de dames een geanimeerd gesprek
Af en toe een liefdevolle blik op hun spruit werpend
Die kan blijkbaar geen genoeg van me krijgen en blijft me aanstaren
De ober neemt mijn bestelling op
Ik heb vandaag geen trek in pizza
Kies voor een schnitzel
Ik begin me wat ongemakkelijk te voelen onder de onophoudelijke blikken van het knaapje
Neem me voor straks in het toilet even in de spiegel te kijken
Misschien heb ik een vlekje op mijn gezicht of zoiets...
Ik haal mijn aktetas tevoorschijn en begin wat papieren door te nemen die ik al bijna uit mijn hoofd ken
Tenslotte verliest hij zijn interesse voor me
Begint te jennen, stoort de dames in hun gesprek
Mams krijgt er genoeg van en haalt de doos tevoorschijn
Overhandigt die aan het ventje
Terwijl mijn eten geserveerd wordt begint hij hem uit te pakken
Vanachter mijn schnitzel, gedecoreerd met een plak kaas en een klodder spinazie, zie ik rails en een trein tevoorschijn komen
Zorgvuldig begint hij de rails uit te leggen
Uit voorzorg verplaats ik mijn cola en druk me wat dieper in mijn hoekje
Het is geen elektrische trein en hij moet er zelf geluid bij maken
Hij kwijt zich enthousiast van zijn taak al lijkt het voortgebrachte geluid niets op dat van een trein
Ik scherm mijn bord af voor eventuele vloeistoffen die mijn kant van de tafel zouden kunnen bereiken
Uiteraard ontspoort de trein en belandt met een stevige tik tegen de rand van mijn bord
Mams krijgt eindelijk zicht op de situatie en spreekt het ventje vermanend toe
Verontschuldigt zich tegenover mij
Ik glimlach vriendelijk en toegeeflijk, ach ’t is zo'n lief knaapje...
Er komen nog meer rails uit de doos, het wordt een flink netwerk
Wagons worden aan de trein gekoppeld
Het is blijkbaar spitsuur, de trein passeert herhaaldelijk rakelings mijn diner
Het geluid, meer dat van een Ferrari, neemt een hoogst irritant volume aan
Tenslotte krijg ik er genoeg van en overzie mijn mogelijkheden
Ik kan mams vragen een paar tabletjes tegen ADHD in de ranja van zoonlief op te lossen
Helaas is mijn Tsjechisch hiervoor niet toereikend
Ik kan het ettertje een weloverwogen portie spinazie in zijn oog mikken
Het vooruitzicht staat me wel aan
Vanwege mijn goede opvoeding verwerp ik, met tegenzin, die gedachte
Het enig overgebleven aanvaardbare alternatief is betalen en wegwezen
Dat doe ik dan ook
Een verontschuldiging mompelend wurm ik me langs oma
Ze werpt een verbaasde blik op mijn slechts gedeeltelijk leeg gegeten bord
Ik haast me naar buiten
Eigenlijk had ik toch al niet zo’n honger...

Ik wandel nog even door de winkelstraat Horska
Passeer mijn "stamkroegje"
Werp een hunkerende blik naar binnen
Ik kijk op mijn horloge
Het is bijna negen uur
Ik wil niet het risico lopen dat het weer een latertje wordt
Draai me vastberaden om en loop in de richting mijn hotel
Misschien staat er iets van mijn gading in de minibar
Nog een uurtje lezen
En dan plat
Morgen staat Vrchlabi op het programma

Laurens Gerard Rinkes

**.*** euro...
Het getal zingt door mijn hoofd
Wordt groter en groter
Het wordt een duizelingwekkend bedrag
Die verrekte BTW...

Ik rijd het bochtige weggetje naar boven
Het groene landschap kleurt langzamerhand wit
Tot mijn verbazing krijgt Henk gelijk met zijn bewering dat er sneeuw ligt in Zacler
Het is een van de redenen voor mij om een bezoekje terplekke af te leggen
Ik rijd door het gehucht Babi
Minder vaart in de ruime bocht naar links
Passeer de bunker Stachelberg
In de verte doemt het bord van Skiareal Arrakis op
Ik zet mijn Rexton langs de kant van de weg en stap uit
Schraap met mijn schoen over het dunne laagje sneeuw
Heb je hier sneeuwkettingen voor nodig...?
Ik vraag het me af
De piste is niet in bedrijf
Mijn blik gaat over het stadje in de verte
Dan naar links en omhoog
Door de kale kruinen van het geboomte zie ik nog net het dak van mijn burcht



Ik blijf even staan
Overvallen door een scala aan emoties
Trots... hoop... twijfel... boosheid...
Eindigend in vastberadenheid
Ik loop terug naar mijn auto en stap in
Vijf minuten later rijd ik het stadje binnen
Parkeer mijn auto op het pleintje voor de supermarkt
Ik kijk om me heen
Zacler lijkt uitgestorven
Slechts de kringelende rook uit diverse schoorstenen verraadt menselijke aanwezigheid...

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 11-11-2010 01:42:02 ]

Ik open de achterklep van mijn auto en tast naar mijn snowboots
Niet vanwege de kou maar meer om het grove profiel van de zolen
Met moeite, gehinderd door mijn dikke ski-jack, trek ik de veters aan
Ik haal mijn mobieltje uit de carkit en steek het in mijn binnenzak
Hang mijn camcorder om mijn nek en sluit de auto af
Ik loop het korte stukje tot aan het bord, links van de straat, met de vermelding 'Zamek'
Werp een blik op het weggetje dat tamelijk steil naar boven voert
Zie bandensporen op de verse sneeuw
Begeef me op weg naar boven
Het is hier onmiskenbaar kouder dan in Trutnov
Mijn handen beginnen door te steken
Ik steek ze diep in de zakken van mijn ski-jack
Mijn voeten glibberen over het bevroren wegdek
Bijna maak ik een schuiver maar ik herstel mijn evenwicht nog net op tijd
Het kost me een kwartier voor ik boven ben
Gelaten kijk ik naar het enorme gat in het gaas van de poort
Het kasteel heeft blijkbaar een onweerstaanbare aantrekkingskracht op bepaalde mensen
Nieuw is het bordje dat naast een Tsjechische tekst de naam Wekostav vermeldt
Ik loop het terrein op, over een smetteloze laag sneeuw
Hier en daar zie ik sporen van een ree
Verder, om het kasteel heen
De kolossale muren maken dat ik me klein voel
Ik haal mijn camcorder uit zijn foedraal en begin opnamen te maken
Het gebouw biedt nog steeds dezelfde troosteloze aanblik
Wel worden de gebreken wat gecamoufleerd door de sneeuwlaag
Al filmend loop ik de binnenplaats op
Wandel naar het torentje aan de andere kant
Leun tegen de gehavende kanteelmuur
Kijk naar de burcht tegenover me
Er zijn weer enkele ruiten ingegooid constateer ik
Een gevoel van moedeloosheid bekruipt me
Maakt plaats voor berusting
Zo lang er niet verbouwd wordt zal dit gewoon doorgaan realiseer ik me
Even twijfel ik
Zal ik nog een kijkje binnen nemen?
Ik voel de sleutel in mijn binnenzak
Verwerp mijn overweging
Wat heeft het voor zin?
Ik kan me het interieur nog levendig voor mijn geest halen
Heb geen trek nog eens in mijn eentje door de desolate gangen te dwalen
Het begint weer licht te sneeuwen
Ik trek mijn kraag wat hogerop
Opnieuw wordt ik getroffen door de beklemmende stilte rond het kasteel
Ik ben dit niet gewend
Nederland is vervuld van geluiden
Auto's, radio's, machines, mensen...
Maar hier... niets...
Niets... behalve het geknisper van de tegen elkaar wrijvende twijgen van de hoge bomen op de binnenplaats
Een plotselinge windvlaag
Ik schrik wanneer een forse sneeuwlaag uit de spar vlak achter me met veel lawaai op de grond belandt
In de verte blaft een hond
Het geluid gaat over in een aanhoudend, naargeestig gejank
Ik huiver, besluit dat mijn bezoek aan het kasteel lang genoeg geduurd heeft
Berg mijn camera op en daal het smalle torentrapje af
Glibber naar beneden in de richting van het centrum van Zacler
Als ik bij mijn auto aankom gaat de deur van de supermarkt open
Een vrouw van middelbare leeftijd loopt naar buiten
Ze zeult een zware boodschappentas met zich mee
Blij met het teken van leven groet ik haar: "Dobry den!"
Wellicht klink ik wat te uitbundig
Ze kijkt me verbaasd aan
Schenkt me een wat nors hoofdknikje en vervolgt haar weg

In Rudnik sla ik scherp rechtsaf, richting Vrchlabi
De laatste huizen van de bebouwde kom verdwijnen in mijn achteruitkijkspiegel
De afspraak staat om twee uur
Ik geef wat meer gas
Passeer het vliegveld aan de rechterzijde
Er is geen bedrijvigheid
De fruit- en groentekraam op het parkeerplaatsje ervoor is niet bemand
Even later rijd ik Vrchlabi binnen
Parkeer mijn auto op het braakliggende terrein voor een grauwgrijs flatgebouw
Ik loop in de richting van de hoofdstraat Krkonosska en sla linksaf
Werp een blik op mijn Seiko
Ik heb nog ruim de tijd voor een kop Cappuccino

"En? Heb je het contract al binnen?"
Een overbodige vraag besef ik
Dennis schudt zijn hoofd
"Nog niet, nee Henk wilde op het laatste moment nog iets veranderen"
Ik zit in het nauwe secretaressevertrek van de Holland Trade House-vestiging in Vrchlabi.
Tegenover me, aan het bureau, zit Dennis Rinkema
Zijn bevallige secretaresse is, tot mijn spijt, nergens te bekennen
Ik voel me wat ongemakkelijk
Mijn benen zitten me in de weg
Ik ga, krampachtig door het gebrek aan ruimte, wat verzitten
Vraag me af waarom we niet in het veel ruimere kantoor ernaast plaatsnemen
Zucht
"Wat is er toch met die man? Waarom komt hij zijn afspraken niet na?"
Dennis haalt machteloos zijn schouders op
Ik zie het als een uitnodiging om mijn klaagzang voort te zetten
"Het hele project is tot nu toe één groot drama. Vertraging na vertraging, verandering na verandering, beloftes die niet nagekomen worden... Hoe lang gaat dit allemaal nog duren?"
"Tsja, Henk is nogal euh voorzichtig"
Ik voel de wrevel opkomen
"Het draait niet alleen om Henk. Ik had van jullie ook wel wat meer doortastendheid verwacht"
Hij kijkt verongelijkt
"Nou, je moet toegeven dat de omstandigheden waaronder de transactie heeft plaatsgevonden ook niet alledaags waren" sputtert hij tegen
"Nee, inderdaad niet, maar we hadden toch zon goede overeenkomst opgesteld?" riposteer ik
Hij ontwijkt mijn blik
"Aan die overeenkomst mankeert niets, je bent helemaal ingedekt. Maar hij moet wel nagekomen worden uiteraard. Dat het allemaal zo lang duurt ligt niet aan ons maar aan Henk"
"Nee, er mankeert niets aan die overeenkomst, alleen moet ik nu wel **.*** euro BTW betalen waarvan ik vooraf niet op de hoogte was" bits ik onwillekeurig
Hij kijkt me aan
"Ja, maar die kun je terugvorderen bij de fiscus"
Ik hef, de wanhoop nabij, mijn blik naar het plafond
"Inderdaad ja, dat zou ik kunnen Als ik een BTW-administratie zou hebben. Wat niet het geval is"
"Goed, maar die kunnen we aanvragen" antwoordt hij onverstoorbaar
"En hoe lang gaat dat duren?" vraag ik
Hij haalt zijn schouders op
"Volgens mij een week of zes. Maar eigenlijk is dat meer de afdeling van Edwin Booijmans"
Ik zink achterover in mijn stoel
Zes weken...
Zes weken uitstel...
Of gewoon mijn verlies slikken en betalen
Ik voel mijn woede weer opborrelen
Waarom zijn ze niet eerder op het idee gekomen van die BTW-administratie?
Ze kenden mijn plannen toch?
Ik had sowieso zo'n administratie nodig gehad
Dennis bemerkt mijn ergernis
"Ik zal hem nu direct even bellen, dan weten we het zeker"
Hij toetst een nummer in op het toestel voor hem op het bureau
Wacht op verbinding en vraagt naar Edwin
Even later legt hij de haak weer op het toestel
"Hij is niet op kantoor, ik zal hem een mailtje sturen dan antwoordt hij wel rechtstreeks naar jou toe"
"Zelfs die factuur waarin het voorschot op de renovatie vermeld zou staan heb ik nog niet binnen. En geloof me, ik heb er vaak genoeg naar gevraagd" foeter ik nog wat na
Hij opent zijn mond om te antwoorden maar krijgt daarvoor geen tijd
De deur van het naastgelegen kantoor zwaait plotseling open
Een tengere man, voor in de dertig, maakt zijn entree
Ongeveer mijn lengte, donkerblond, halflang, golvend haar
Gekleed in een chique grijs pak
In zijn rechterhand een bundeltje papieren
Hij ziet me, lijkt verrast
Loopt op me toe en steekt zijn hand uit
"Laurens Gerard Rinkes"
Ik sta op
"Jos Davids, aangenaam"
Hij kijkt me polsend aan
"Zo, de man achter de stem..."
Ik ben verrast door de onverwachte ontmoeting
Weet zo gauw geen antwoord
Hij maakt van de gelegenheid gebruik
Draait zich schielijk om
Loopt naar het kopieerapparaat dat op een lage dossierkast achterin het vertrek staat
Tilt de kap op, legt een vel papier op de plaat en drukt wat knoppen in
Blijkbaar zonder het gewenste resultaat
Hij draait zijn hoofd naar Dennis toe
"Weet jij hoe dit ding werkt?"
Dennis staat, bijna slaafs, op om zijn baas van dienst te zijn
Het apparaat doet nu wel zijn werk en spuwt de kopieën uit
Met zijn ogen strak op de papieren gericht verdwijnt de heer Rinkes weer in zijn comfortabele kantoor
Hij gunt me geen blik meer waardig...

Ik voel me beledigd
Ben er vrij zeker van dat hij wist dat ik hier vandaag zou zijn
Hij heeft gewoon geen trek om me te woord te staan
Hoofdpijndossiers lost hij blijkbaar liever niet zelf op
Afijn, ik weet nu tenminste mijn plaats
Dennis kijkt me onzeker aan
Weet zich geen raad met de situatie
Ik ben wat van mijn apropos
Dan herinner ik me het taxatierapport en het uittreksel van het kadaster
Ik reik voorover naar mijn aktetas
Overhandig hem de documenten
"Deze moest ik je van Henk geven"
Hij werpt er een korte blik op
"Nou, dat werd tijd ook" zegt hij, wijzend naar het uittreksel "Als je eens wist hoe vaak ik hem hiernaar gevraagd heb..."
Het klinkt me akelig bekend in de oren
Weer vraag ik me af waarom ze met Henk in zee zijn gegaan
Als alles zo moeilijk verloopt dan laat je zon man toch vallen?
Ga je toch op zoek naar een ander?
Het lijkt er bijna op dat Henk ze in zijn zak heeft
Ik hervat het gesprek
"Ik wil er nog even over nadenken of we die BTW-administratie afwachten. Maar intussen wil ik wel dat contract vertaald zien. Wie weet wat er allemaal in veranderd is"
Nu is het mijn beurt om wantrouwig te zijn
"Nou, ik denk niet dat ik dat eerder binnenkrijg dan wanneer Henk terug is. Of hij moet het gisteren gepost hebben" zegt Dennis
Plotseling ben ik het onderwerp spuugzat
"Ok, zo gauw je het binnen hebt dan" rond ik af
"En wat die BTW-administratie betreft had ik graag een supersnelle afhandeling" voeg ik eraan toe
"Ik zal contact met Edwin opnemen zo gauw hij terug is" belooft hij
Eigenlijk had ik nog meer op mijn agenda staan
Zoals de verkoopbegeleiding waarnaar ik enkele maanden geleden geïnformeerd heb
Ik heb nog steeds geen offerte ontvangen
Heb er eigenlijk ook geen belangstelling meer voor
Één ding heeft het gesprek me duidelijk gemaakt
Ze hebben Henk niet in de hand
Staan machteloos tegenover zijn grillen
De ontmoeting met Laurens Gerard Rinkes heeft me bovendien tot een conclusie gebracht
De heren gaan niet echt tot het uiterste om mijn probleem uit de wereld te helpen
Ik ben blijkbaar geen interessante partij
Ik zal mijn eigen boontjes moeten doppen
Ik kom tot het besef dat verder praten geen zin heeft
Maak aanstalten om te vertrekken
Op de valreep heeft Dennis nog een verrassing voor me
"Oh ja, er is nog wel een meevallertje"
Ik kijk hem aan
"De koopsom kunnen we verminderen met de prijs van het perceel. Daar hoef je dan geen overdrachtskosten over te betalen"
Een snelle berekening leert me dat het meevallertje zeer gering van omvang zal zijn
In het niet valt in vergelijking met de BTW-verrekening

Mijn hoofd tolt als ik in mijn auto stap
Het landschap zoeft voorbij op mijn weg terug naar Trutnov
Ik zie het niet
Mijn hersenen malen zich suf
Ik moet andere contacten zien te krijgen
Op deze manier kom ik niet verder
Maar bovenal moet ik vriendjes blijven met Henk
Zijn vertrouwen winnen
Hem zover zien te krijgen dat hij tekent
De gedachte om hulp te zoeken bij een advocaat komt niet in me op
Nog niet...

Cocaine...

Donderdag 13 januari 2005

Even voor Bad Oeynhausen begint het te sneeuwen
Niet verontrustend, slechts wat vlokjes
Ik zet mijn ruitenwissers op de intervalstand
Wrijf door mijn roodomrande ogen
Ik begin moe te worden
Ik ben vanmorgen pas laat vertrokken uit Trutnov
Heb me eigenlijk wat verslapen
Het loopt nu tegen zevenen
De rit is uitstekend verlopen
Prima reisweer op een enkel winters buitje na
Bijna thuis, bedenk ik opgelucht
Het laatste stukje van Bad Oeynhausen naar Hengelo is een eitje
Als het niet tegenzit nog zo'n twee uurtjes rijden
Ik neem de afslag
Draai in een ruime bocht naar rechts de stad in
Rem voor het stoplicht, de eerste in een lange rij
Het verkeer zit weer eens vast
Humeurig kijk ik naar de rij auto's voor me
Ik grom
Wanneer wordt er nu eens een fatsoenlijke weg om die stad heen gelegd?
Ik trek op, rem weer
Vervloek mijn voorganger
Waarom remt-ie nou?
Dat licht staat toch op groen?
Mijn duim gaat naar de claxon
Op het laatste moment beheers ik me
Wat schiet ik er mee op?
Gelaten schik ik me in mijn lot
Ik strek me, voor zover mogelijk, uit
Draai wat met mijn schouders om het stijve gevoel in mijn nek te verminderen
Het licht staat inmiddels weer op rood
Verveeld kijk ik wat rond
Trek Bruce Springsteen, mijn reisgezel van het laatste uur, uit de cd-lade
Rommel wat in het opbergvakje in de middenconsole
Haal er op goed geluk een cd uit
Even later schalt de bluessound van J.J. Cale door het voorcompartiment

"If you want to hang out, you've got to take her out, cocaine"

Wow, dat swingt
Ik zet het volume op twintig
De vibrerende bassen dreunen door mijn lichaam
De dwingende klanken geven me nieuwe energie
Ik dein onwillekeurig mee op de muziek
Het echtpaar in de VW Passat naast me kijkt met gefronste wenkbrauwen in mijn richting
Ik glimlach ze innemend toe
De vrouw trekt een pruilmondje en kijkt snel weer stug voor zich uit
Mompelt een paar woorden richting haar echtgenoot
Ik meen te liplezen dat het over mijn hoofd en een bepaald zuivelproduct gaat
Ik haal mijn schouders op
Steek mijn zoveelste sigaret aan
De asbak puilt inmiddels uit
Het stoplicht springt op groen
Dit keer schiet ik wel tien meter op voor het weer van kleur verschiet

"If you want to get down, get down on the ground, cocaine"

J.J. Cale begint aan zijn reprise van het nummer als ik het laatste stoplicht achter mij laat
Ik zet het geluid zachter
Trap opgelucht het gaspedaal in
Hengelo, here I come... nog maar een paar uurtjes rijden
Ik heb het mis...
De sneeuwvlokjes worden flinke vlokken
De vlokken zwellen aan tot een dicht sneeuwgordijn
Het zicht vermindert snel tot twintig, vijfentwintig meter
Ik minder vaart maar maak me geen zorgen
Ik heb mijn Rexton in de four-wheel-drive-stand gezet
Bovendien heb ik winterbanden
Tot vlak voor Osnabrück schiet ik nog redelijk op
Daarna verandert het hele landschap allengs in één smetteloze witte vlakte
Er is geen auto meer te bekennen
Waarschijnlijk is iedereen gewaarschuwd door de weerberichten
Ik tuur verbeten voor me uit
Vloek
Ik zie die hele verrekte autobaan niet meer...

Deze topic is bedoeld als waarschuwing voor ondernemers en particulieren die overwegen onroerend goed in het buitenland aan te schaffen.
Of het nu gaat om commerciele initiatieven of gewoon om de aanschaf van een vakantiewoning;
Ik probeer hierin aan te geven in welke 'netwerken' u verzeild kunt geraken als u dergelijke plannen heeft.
En met zogenaamd 'degelijke' bedrijven in zee gaat.
Vergist u zich niet in de misschien af en toe wat 'softe' beschrijving van mijn ervaringen.
Ik ben keihard op mijn bek gevallen door bemiddeling van zogenaamd 'betrouwbare partijen'
Ik wil eenieder die nadenkt over de aanschaf van OG in het buitenland daarvoor waarschuwen.
Maak niet dezelfde fout die ik gemaakt heb...
Het kan u een fortuin kosten
Centen waarvoor u hard gewerkt heeft...
Net als ik...
Volg mijn verhaal, sla desnoods de gedeelten over die u als "blogg" beschouwt
Beveel dit topic aan bij, volgens u, geintereseerden
En vooral... vertrouw niet klakkeloos op door de KvK in Nederland aanbevolen bedrijven
Zoals ik gedaan heb...

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 13-11-2010 19:59:24 ]

quote:

Op zaterdag 13 november 2010 21:08 schreef Noppert het volgende:
Na 4 pagina's lezen kom ik tot te volgende conclusie:

TP wilde avontuur
TP kreeg avontuur

TP = geen ondernemer en geen schrijver.

Maar ga zo door.

Dank je noppes...
Het enige dat ik meneem uit je post is het laatste "Maar ga zo door"
De rest vind ik niet de moeite waard om op te reageren

Ik zet mijn verstralers aan
De verblindend witte muur komt dreigend op me af
Schielijk zet ik de knop weer terug
Ik begin te zweten
Mijn kilometerteller zakt naar zeventig, zestig, vijftig en nog lager
Sneeuw, voor me, achter me, boven me, links, rechts
Ik word er claustrofobisch van

"She dont lie, she dont lie, she dont lie, cocaine"

J.J. Cale swingt onverstoorbaar door, zich niet bewust van mijn problemen
Maar ik kan hem nu even niet gebruiken
Geïrriteerd geef ik de cd-speler een enorme mep
Het apparaat zwijgt onmiddellijk
Mijn vermoeide ogen doen vertwijfelde pogingen het sneeuwgordijn te doorpriemen
Het lukt nauwelijks
Met een schamele dertig kilometer op mijn teller passeer ik de afslag Osnabrück
De wind schampt met een naargeestig gierend geluid mijn Rexton
Er rolt een zweetdruppel over mijn rug
Mijn voorhoofd ziet blank
Dit is niet verantwoord, gevaarlijk zelfs
Ik overweeg te stoppen op de vluchtstrook
Het einde van de bui af te wachten
Dan zie ik in mijn achteruitkijkspiegel koplampen opdoemen
Ze naderen met een angstaanjagende snelheid
Even vrees ik een botsing
Dan passeert de auto me met een wilde slinger
Gevolgd door verontwaardigd geclaxonneer
Ik bedenk me geen ogenblik
Trap het gaspedaal in tot op de bodem
Mijn Rexton slipt even, hervindt dan de grip op het wegdek
Na een poosje zit ik in het spoor
Met de moed der wanhoop concentreer ik me op de achterlichten
Laat ze je niet ontglippen Jos!
Ik geef wat meer gas als de afstand naar mijn gevoel weer te groot wordt
Probeer de nummerplaat te ontcijferen
Slaag daar slechts gedeeltelijk in
De man (tenminste, ik veronderstel dat het een man is) komt uit Gildehaus
Gildehaus! Das vlak voor grensovergang De Poppe!
Met een beetje geluk brengt hij me bijna thuis!
Ik werp een snelle blik op de kilometerteller
Negentig... bijna honderd...
Ik schud ongelovig mijn hoofd
Begrijp niet dat de beste man de weg überhaupt nog ziet
Ik doe een schietgebedje; rijd alsjeblieft niet de sloot in...
Zet die gedachte vlug van me af
De achterlichten, concentreer je op die achterlichten!
Mijn handen klemmen zich krampachtig om het stuur
Mijn knokkels zien wit van de krachtsinspanning

Na wat een eeuwigheid lijkt neemt de man de afslag Gildehaus
In gedachten bedank ik hem uitbundig
Hij mag wat mij betreft zelfs mijn fiets houden
Ik minder vaart
De bui is in hevigheid afgenomen
Toch is de weg nog steeds moeilijk te onderscheiden
Even later passeer ik grensovergang De Poppe
Neem de afslag naar De Lutte
Ik heb het helemaal gehad met de autobaan
Tot mijn verbazing wordt de sneeuwlaag dunner en dunner
Bij Oldenzaal vallen er gaten in
Een half uur later parkeer ik de auto op de oprit voor mijn huis
Leun even, natrillend, met mijn hoofd op het stuur
Met stramme bewegingen stap ik uit
Mijn koffer laat ik in de auto
Ik kijk verbaasd om me heen
Zie slechts hier en daar wat vage sneeuw
Mijn horloge geeft aan dat het half elf is
Ik steek de sleutel in het slot van de voordeur, open die
Nog voor mijn vrouw te begroeten trek ik een bokbiertje open
Zet de fles gulzig aan mijn mond en neem een paar diepe teugen
Wankel de woonkamer binnen
Mijn vrouw draait haar hoofd in mijn richting
"Hai! Hoe is het gegaa.."
Abrupt breekt ze haar vraag af
Kijkt me ongerust aan
"Is er iets gebeurd?"
Ik plof in mijn stoel
Neem nog een slok
Mijn getergde zenuwen komen langzaamaan tot rust
"Nee hoor," breng ik moeizaam uit "een beetje sneeuw onderweg, da's alles"
Ik geef een kort verslag van mijn, wederom teleurstellende, bezoek aan Tsjechië
Ze hoort het aan, schudt haar hoofd
"Ongelooflijk die man..."

Wat later die avond
Mijn vrouw heeft de koffer uit mijn auto gehaald
Het is een licht gevalletje gelukkig
Ze kijkt me aan
"Een beetje sneeuw zei je toch? Heb je de voorkant van je auto wel bekeken?"
Ik loop naar de hal, kijk door het raam
De grill is niet meer te zien
Het ijs piekt naar alle kanten uit
In het midden kieren donkere spleten tussen de aangekoekte sneeuw
Het lijkt of mijn auto een afgrijselijke witte muil heeft gekregen
Ik draai me om
"Nou ja, een beetje veel sneeuw..."

Ik maak het niet laat
Eet nog iets lichts
Neem nog een Bacardi-Cola
Duik mijn bed in
Val in een diepe slaap

"If you want to hang out, youve got to take her out, cocaine..."

Ik kom met een ruk overeind
Kijk wild om me heen
Het is stikdonker
Ik voel het zachte dons van het dekbed
Zie het gedempte lichtje van mijn wekker
Ik wis het zweet van mijn voorhoofd
Ik ben geen fan meer van J.J. Cale...

quote:

Op zondag 14 november 2010 00:13 schreef Noppert het volgende:

[..]
Beste JohhannesP. Dat is precies mijn punt. U zag de aantrekkelijke prijzen van onroerend goed in Tjechië op pagina 1 en de rest is geschiedenis. Ongeacht de onwillige echtgenote, de waarschuwingstekens - die zich overigens al vroeg aandienen - was uw beslissing op pagina 1 van het verhaal al genomen. OMDAT U ALLEEN LEEST WAT U WILT LEZEN!! U kunt het inkleden wat u wilt, niks gedegen voorbereiding, niks geslaagd ondernemer; U zag de mooie plaatjes en u was verkocht.

Neemt niet weg dat het vermakelijk leesvoer oplevert, dus het devies blijft:
Ga zo door!

Tsjongejonge... meneer is blijkbaar een ervaren ondernemer...
Als u de moeite neemt om mijn verslag verder te vervolgen zult u vernemen dat mijn initiatief wel degelijk succcesvol 'had kunnen zijn' maar gesmoord is door zogenaamd 'betrouwbare en degelijke' bedrijven.
Trouwens; het is wel erg gemakkelijk om 'langs de kant te staan' en te roepen dat iemand 'zonder gedegen voorbereiding' (lees 'dom') een buitenlands avontuur aangaat.
Als u mijn verhaal 'echt' goed gevolgd had, had u daaruit kunnen vernemen dat ik mij vooraf goed georienteerd heb op mijn onderneming...

[ Bericht 1% gewijzigd door JohannesP op 14-11-2010 23:58:29 ]

Een charmeoffensief

Ik moet zijn vertrouwen zien te winnen
Nee, méér dan dat...
We moeten écht goede maatjes worden
Ik moet hem zover zien te krijgen dat hij niet meer twijfelt
Tekent...
En als hij dat gedaan heeft... dan kan hij stappen
Ik wil niets meer met hem te maken hebben
Tot dan echter; vriendjes blijven
Kameraadschappelijk met hem omgaan
Mijn weerzin opzij zetten
Maar vooral...
Niets laten merken van mijn voornemens

Het is maandagmiddag 17 januari 2005

Ik zit aan het bureau in mijn kantoor
In gepeins verzonken
De rook van mijn sigaret kringelt gestaag richting plafond
Mijn koffie staat koud te worden
De atmosfeer in het vertrekje wordt rokerig, benauwd
Ik merk het niet
Gedachteloos tik ik de bijna zwichtende askegel in de asbak
Neem een volgende trek die ik diep inhaleer
Mijn gedachten vertoeven in Tsjechië, bij mijn probleem
Holland Trade House heb ik zo goed als afgeschreven
Ik heb het wel gehad met hun softe aanpak, hun twijfelachtige adviezen
Het voortdurende getraineer
Zogauw ik andere contacten heb is het 'dag met het handje'
Dat herinnert me eraan dat ik dat bedrijf in Náchod nog moet natrekken
Ik neem me voor vanavond het internet uit te pluizen
Pavel Sodomka in Náchod... misschien levert het wat op
Mijn gedachten gaan weer naar de oorzaak van mijn probleem: Henk Westerterp
Dat vertrouwen winnen... hoe pak ik dat aan?
De man lijkt gewoon argwanend tegenover iedereen te staan
Ik probeer me onze gesprekken voor de geest te halen
Wat zou ik kunnen doen om hem te paaien?
Dan herinner ik me dat hij diverse keren heeft verteld dat hij hulp zoekt
Iemand die zijn bedrijf in Nederland promoot, contacten met klanten onderhoudt
Het begin van een plan vormt zich in mijn grijze cellen
Als ik nu eens...
Ik schud afkeurend mijn hoofd
Dat kan ik niet maken
Toch blijft het idee hangen
Het zou maar voor een korte periode zijn
Totdat ik niet meer van hem afhankelijk ben
Totdat hij getekend heeft
Geërgerd frons ik mijn wenkbrauwen
Die factuur moet ik ook nog steeds van hem krijgen
En die doos met het bestek van het kasteel wil ik terug
Het begint me te duizelen
Hoe krijg ik dat allemaal voor elkaar zonder zijn argwaan opnieuw te wekken?
Een penetrante lucht dringt door tot mijn neusgaten
Het filter van mijn sigaret begint te smeulen
Snel doof ik het ding in de uitpuilende asbak
Plotseling bemerk ik dat het grijs ziet van de rook
Open een raam en laat een stroom kille winterlucht binnen
Ik trek de ritssluiting van mijn dikke wintertrui op tot vlak onder mijn hals
Besluit mijn plannetje even te laten bezinken

Een paar dagen later
Ik zit me te verbijten
Ik hoor maar niets over de procedure omtrent mijn BTW-registratie
En ik heb nog wel zo aangedrongen op spoed
Dan kunnen ze me toch tenminste op de hoogte houden van de vorderingen?
Of zijn die er niet?
Ik besluit Dennis te mailen
Vraag hem hoe het ermee staat
Aan het eind van de dag krijg ik een berichtje terug
Edwin Booijmans zal me binnenkort een mailtje sturen, luidt het antwoord
Ja, dat zei hij, ruim een week geleden in Vrchlabi, ook al
Maar ik wil niet langer wachten, ik wil resultaten zien
Ik stel dezelfde vraag in een mailtje naar Edwin
Het antwoord laat een dag op zich wachten:

"Beste Henk,
Om Cosy cottage als BTW betaler te kunnen registreren, moeten er eerst extra handelslicenties aangevraagd worden. Je zult begin volgende week hiervoor volmachten met begeleidend schrijven ontvangen. Daarna kunnen we Cosy Cottage als BTW betaler registreren. In totaal zal het voorgaande omstreeks 6 weken in beslag nemen (volmachten tekenen, registreren bij de rechtbank, aanvragen BTW nummer), dus een maand in beslag nemen."

Geërgerd kijk ik nog eens naar de aanhef
'Beste Henk...'
Dan haal ik mijn schouders op
Vergissinkje... kan gebeuren...
Wat me meer stoort is de inhoud van zijn antwoord
Duurt het nou zes weken of een maand?
Wat snibbig antwoord ik dat ik een snelle afhandeling verwacht:

"Aangezien vanaf het begin duidelijk was wat onze plannen in Tsjechië waren hadden wij gelijk als BTW-betaler geregistreerd dienen te worden. Naar onze mening zijn jullie ons dus wel iets verschuldigd..."

Vier dagen later krijg ik een mailtje met als bijlagen de volmachten
Uiteraard zijn er weer Verklaringen omtrent Gedrag nodig
Zowel een Nederlandse als een Tsjechische
Verder een kopie van mijn paspoort en een origineel uittreksel uit het geboorteregister
Natuurlijk allemaal voorzien van de nodige appostillestempels
Ik trek een grimas
De notaris wordt nog rijk van me
Maar... moet ik nu weer naar Brno voor zon beduimeld papiertje?
Ik grijp naar de telefoon
Draai het nummer van Edwin Booijmans
Die stelt me gerust
Hij zal een volmacht laten opstellen die hen toestaat het papiertje op te halen in mijn woonplaats
Dan, met een lichte weifeling in zijn stem: "Euh... Misschien is het verstandig om eens te laten onderzoeken of Cosy Cottage überhaupt wel voor BTW-verrekening in aanmerking komt. Alleen maar om teleurstellingen te voorkomen"
"Hoezo 'niet in aanmerking'? Tot nu toe was dat wel het geval" merk ik wat geïrriteerd op
"Nou, ik heb het nog eens nagevraagd. Het zou best eens zo kunnen zijn dat er geen verrekening plaatsvindt als Cosy Cottage een bepaalde minimumomzet niet haalt..."
Ik slik een scherpe opmerking in
Daar komt hij nu pas mee
"Oké, wat stel je voor?" vraag ik gelaten
"We kunnen een onderzoekje laten doen door BDO in Praag, maar eerst zal ik een offerte bij ze aanvragen. Akkoord?"
Schoorvoetend stem ik in
Ik voel de bui alweer hangen

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 16-11-2010 01:29:00 ]

Ik ben eruit...
De afgelopen dagen heeft het plan door mijn hoofd gespookt
Ik heb voors en tegens tegen elkaar afgewogen
Mijn bedenkingen tenslotte opzij gezet
Ik besef dat het eigenlijk niet helemaal kosjer is wat ik ga doen
Maar zo kan het niet langer, er moet iets gebeuren
En dus... begin ik een charmeoffensief richting Henk Westerterp
Om te beginnen zal ik een website voor Wekostav maken
Die onderhouden en beheren
Als het moet zal ik zelfs wat contacten voor hem onderhouden
Totdat ik heb wat ik hebben wil
Gelukkig heb ik al wat ervaring met het opzetten van een website
Toch bekijk ik eerst wat sites van concurrenten
Ik vergelijk opbouw en inhoud
Hmmm... ze zien er in grote lijnen allemaal hetzelfde uit
Wat algemene informatie over Tsjechië, de aankoopprocedure en het aanbod
Iets over het bedrijf zelf en natuurlijk de contactinformatie
Dat moet te doen zijn
Ik ga aan de slag, voor ik me weer bedenk
Verzin teksten, waar nodig kopieer ik ze
Steel plaatjes van diverse sites, gebruik mijn eigen fotoarchief
Ik ontwerp zelfs een nieuw logo voor Wekostav
Binnen een week staat er een alleszins aanvaardbare versie op mijn computer
Ik loop alles nog eens minutieus na en publiceer hem tenslotte
Daarna stel ik een fax op waarin ik Henk mededeel dat de site 'op het net' staat
En nu maar wachten op zijn reactie
Ik zet het computerscherm uit
Strek mijn benen
Leun achterover in mijn stoel
Weer komt die knagende twijfel...
Kan ik dit eigenlijk wel maken?
Lok ik op deze manier niet nog meer argeloze klanten in een val?
Ik probeer mijn geweten in slaap te sussen
Het is maar voor even
Zogauw het kasteel op mijn naam staat gooi ik de site subiet weer plat
Toch zit het me niet lekker

De verwachte reactie komt de volgende dag als de telefoon overgaat
Ik kijk op de nummermelder, het is Henk
Hij is blij verrast met de site
"Waar haal je dat toch allemaal weg? Het ziet er gewoon perfect uit!"
Ik vertel hem maar niet dat een belangrijk deel afkomstig is van andere sites
Wat niet weet, wat niet deert
"Maarre... de site zal nog niet veel bezocht worden," zeg ik "hij moet namelijk nog aangemeld worden bij de zoekmachines..."
"Oh..."
Hij zwijgt, dit gaat hem duidelijk boven zijn pet
"Maak je geen zorgen," stel ik hem gerust "ik wil dat wel voor je doen. Maar dan moet ik wel eerst je huizenaanbod hebben, anders heeft het natuurlijk geen zin"
"Is goed," antwoordt hij enthousiast "ik zal het vanmiddag direct op de fax zetten"
"Euh... zou je het misschien kunnen mailen?" vraag ik, beducht voor een enorme berg typewerk
Hij aarzelt
Ik bedenk opeens dat hij waarschijnlijk niet weet hoe dat in zijn werk gaat
"Nou, Hendrik-Jan komt misschien vanmiddag nog op kantoor, dan zullen we wel eens zien..." mompelt hij, meer tegen zichzelf dan tegen mij
Dan: "Oh ja, ik heb goed nieuws..."
"En dat is?" vraag ik nieuwsgierig
Ik ben inmiddels wel toe aan een beetje goed nieuws
"Ik heb iemand gevonden die er voor kan zorgen dat er geen BTW over de transactie betaald hoeft te worden..."
Ik spits mijn oren, dat klinkt interessant
"Geen BTW, hoe bedoel je?"
"Ik ken iemand van het kadaster in Trutnov die ons misschien kan helpen"
Ik ben teleurgesteld, hoe kan iemand van het kadaster hulp bieden?
En meer nog: waarom zou hij dat doen?
Dan komt de aap uit de mouw
"Hij vraagt er wel duizend euro voor..."
"Duizend euro?"
Ik ben geschokt
"En hoe wil hij dat geld?" vraag ik wat overbodig
"Nou, handje-contantje..."
"En hoe wil die meneer ervoor zorgen dat er geen BTW betaald hoeft te worden?" vraag ik uitermate sceptisch
"Tsja, dat weet ik ook niet precies, iets met de manier waarop het kasteel geregistreerd wordt..." antwoordt hij aarzelend
"Hmmm..."
Ik laat merken dat ik niet overtuigd ben
Henk, haastig: "Hij heeft dat vaker gedaan voor Jan Kolbe en dat is tot nu toe altijd goed gegaan. Eigenlijk ken ik die man ook via Kolbe"
Ik denk na, Kolbe...
De naam komt me bekend voor
Dan herinner ik me de fax die Henk me begin juli van het vorige jaar stuurde
"Jan Kolbe? Is dat niet die makelaar in Trutnov? Die waarmee je wel eens samenwerkt?"
"Klopt, hij heeft erg veel ervaring in de onroerend goed-wereld en hij kent de nodige mensen"
Ik val even stil, laat de zojuist gekregen informatie op me inwerken
Ik geloof nog steeds niet dat een ambtenaar van het kadaster iets voor mij betekenen kan
Maar kan ik het feit dat Henk het blijkbaar wel gelooft niet gebruiken?
Als dat voldoende reden voor hem zou zijn om zijn twijfels opzij te zetten?
Ik besef dat ik op deze manier wel opnieuw in een schimmig zaakje betrokken word
"Hallo? Ben je er nog?"
Ik neem een besluit, zet mijn scrupules opzij
"Ja hoor, ik dacht alleen even na... Als je er zeker van bent dat die man ervoor kan zorgen dat er geen BTW betaald hoeft te worden ben ik misschien bereid te betalen..."
Hij klinkt gretig: "Nou, ik geloof hem wel hoor, hij is een belangrijke pief op het kadaster, chef over een afdeling zelfs"
"Goed dan, over een paar weken kan ik weer naar Tsjechië komen. Kunnen we die zaak dan meteen regelen? En daarna de contracten tekenen?"
Hij bedenkt zich geen ogenblik: "Oké, ik zal een afspraak maken als je me zegt wanneer je precies komt"
"Ik laat het je zo gauw mogelijk weten" zeg ik
Ik besluit van de gelegenheid gebruik te maken om nog een paar vragen te stellen
Zo vaak belt hij immers niet, te duur...
"Euh… hoe staat het eigenlijk met de opknapbeurt van het kasteel? Ben je al begonnen?"
Hij aarzelt: "Nou, nog niet eigenlijk. We hadden deze week willen beginnen maar we hebben wat pech gehad met de shovel. Die moet nu eerst gerepareerd worden maar dan beginnen we echt hoor"
Pech met de shovel...
Ik schud mijn hoofd
Het volgende smoesje op zijn repertoire
Ik besluit mijn strategie in het oog te houden, niets te laten merken van mijn ergernis
"Nou ja, het kasteel loopt niet weg. Nog iets van Holland Trade House gehoord trouwens?" vraag ik
Hij snuift minachtend: "Nee, maar we kunnen het ook wel regelen zonder hen. Die Dennis loopt toch maar in de weg. Zonder hem gaat het veel sneller"
Ik besluit zijn spelletje mee te spelen, doe een duit in het zakje: "Ik heb ook nog geen bericht van ze gehad. Ik ben eigenlijk wel een beetje teleurgesteld in ze"
Henk ruikt zijn kans
"Als je wilt kun je je boekhouding door Latja laten doen, dan zit je niet meer aan Holland Trade House vast. Hij doet wel voor meer van mijn klanten de administratie. Hij is er erg goed in" biedt hij bereidwillig aan
Dat gaat me nou net iets te ver maar ik wil hem niet voor het hoofd stoten
Ik houd de boot dus af
"Nou, dat is misschien geen slecht idee, ik zal er eens over nadenken"
Ik vraag door: "En heb je inmiddels al contact gehad met die Sodomka?"
"Nee, ik heb hem al een paar keer gebeld maar er neemt niemand op"
"Nou ja, laat ook maar, ik zal het zelf wel proberen. Weet je hoe die firma heet?"
"Euh… iets met reality… wacht even: Eureality, dat is het. Ze zitten in Náchod"
"Oké, dank je, ik zoek ze zelf wel op via het internet"
We wisselen nog wat beleefdheden
Dan beëindig ik het gesprek: "Je hoort nog van me, doo’t heanig an!"
Met gemengde gevoelens leg ik de haak op het toestel

De scharnieren piepen, nauwelijks hoorbaar
De deur naar mijn kantoor opent zich op een kier
Twee kogelronde donkere ogen verschijnen in de deuropening
Ik leun voorover in mijn stoel, knip met mijn vingers
"Elco... Kom eens hier jong..."
Aarzelend maakt hij zijn entree
Nestelt zich aan mijn voeten
Ik streel zijn kop
Hij likt mijn vingers, kwispelt met zijn korte staartstompje
Ik bekijk hem vertederd
Hij is gegroeid als kool
Inmiddels al een aardige puber geworden
Wel mist hij nog de voor boxers kenmerkende forse bouw
Ik grinnik...
Af en toe vergelijk ik hem met Pluto
Tot ergernis van mijn vrouw
Gedachteloos aai ik zijn nek
Hij schurkt zich tegen me aan
Ik verzink weer in gepeins
Mijn charmeoffensief lijkt gelijk al zijn vruchten af te werpen
Het kan toch geen toeval zijn dat die kadasterman ineens opduikt?
Zou het er dan toch eindelijk van komen dat hij tekent?
Na al zijn aarzelingen en smoezen?
Ik kan het eigenlijk nauwelijks geloven
Toch ben ik wat optimistischer
Ik heb nu tenminste iets in handen waarmee ik invloed op hem kan uitoefenen
Hij leek ontzettend blij met de site, daar kan ik dus iets mee
Alleen... dat smeergeld, die duizend euro...
Mijn gezicht betrekt
Ik voel er eigenlijk niets voor om aan zo'n "transactie" mee te werken
Maar als het helpt om hem over de streep te trekken?
Toch heb ik er een onbehaaglijk gevoel bij
Ik neem me voor om me verre van dit soort zaken te houden als ik eenmaal van Wekostav verlost ben
Nog even door de zure appel heen...

Een klaaglijk zacht gejank brengt me weer bij mijn positieven
Elco wordt ongeduldig
Ik aai zijn al wat stugger wordende nekvacht
Met een pijnscheut realiseer ik me dat ik iets mis
Een ruitvormige witte vlek in zijn nek...
Het duurt maar een ogenblik
Ik trek de boxer tegen me aan, kroel hem onder zijn bek
Hij likt mijn wang
"Ga je mee naar buiten jong?"

Aan het eind van de middag ontvang ik een e-mail
In de bijlage enkele tientallen beschrijvingen van huizen in het Reuzengebergte
Kompleet met foto's
Hendrik-Jan is dus toch 'op kantoor' gekomen

Eunite...?

Aarzelend kijk ik naar het dikke wollen vest
Meenemen of niet?
Het is weliswaar al lente maar het kan nog altijd behoorlijk fris zijn daarginds
Ach vooruit, die kan er ook nog wel bij
Met enige moeite rits ik de overvolle koffer dicht
Sjouw het ding de trap af naar de hal en posteer het bij de voordeur
Ik denk na, heb ik alles bij me?
Niets vergeten?
De auto is gecontroleerd op alle onontbeerlijke vloeistoffen
De banden zijn op spanning gebracht, de tank zit vol
Mijn papieren zitten in de binnenzak van mijn jas, tezamen met mijn creditcard
Mijn bankpas in mijn portemonnee, de kaart in het handschoenenvakje
Ik kan niets meer bedenken
Vanavond vroeg in de veren, maar eerst: een afzakkertje...
Ik schenk een lentebokje in en nestel me behaaglijk op de bank
Het loopt tegen het eind van de middag op deze eerste zondag van mei
Morgen staat mijn zoveelste reis naar Tsjechië gepland
Ik neem een slok, laat mijn gedachten teruggaan over de afgelopen maanden

.................

Ik heb vooruitgang geboekt, al ging het moeizaam
Zo heb ik inmiddels het 'nieuwe' koopcontract ontvangen van Henk.
Het laten vertalen en uitvoerig bestudeerd
Eigenlijk zie ik niet veel verschil met de vorige versies
De passage die de 'verplichtingen rustend op het kasteel' behandelde is wel geschrapt
Ik ben er niet blij mee maar heb besloten het onderwerp te laten rusten
Eigenaar worden, dat is het enige dat nu telt...
Op mijn zoektocht naar een nieuwe contactpersoon heb ik Eureality nagetrokken
De site is in het Tsjechisch en in het Nederlands en komt professioneel over
Helaas is dat geen garantie bedenk ik me grimmig
Op 'het net' kom ik echter louter positieve berichten tegen
Ik hak de knoop door
Stel een berichtje op waarin ik mij en mijn project voorstel
Leg mijn probleem voor en vraag om een afspraak
Ik krijg antwoord van een van de medewerksters: Jarmila Bohmova
Ze stelt voor dat ik naar de Second Home beurs in Utrecht kom om kennis te maken
Ik heb mijn bedenkingen, Henk Westerterp staat er ook...
Bovendien praat ik liever in een rustige omgeving en dat kan van de beurs nu niet bepaald gezegd worden
Ik stel voor om naar hun kantoor te Náchod te komen
Ik zal binnenkort de datum doorgeven als ik mijn volgende bezoek aan Tsjechië plan
Ik beloof de doos met info over het kasteel voordien langs te brengen zodat ze zich kunnen voorbereiden op het gesprek

Ondanks de schimmige deal met de 'man van het kadaster' heb ik besloten te wachten met tekenen totdat Cosy Cottage officieel als belastingbetaler geregistreerd staat
Op 25 april komt eindelijk het verlossende bericht; de BTW-registratie is een feit
Ik neem onmiddellijk contact op met Henk Westerterp om een afspraak te maken
We komen uit op dinsdag 3 mei
Indachtig mijn eerdere ervaringen dring ik erop aan dat het contract dan ook inderdaad aanwezig is
Vraag nogmaals nadrukkelijk om de factuur betreffende het 'voorschot op de renovatie' onder het mom dat mijn accountant die nodig heeft
Tenslotte verzoek ik hem de doos met info over het kasteel klaar te zetten
Aanvankelijk sputtert hij wat tegen: "dan moet ik kopieën laten maken want we hebben ze zelf ook nodig..."
Tenslotte legt hij zich er bij neer, stemt schoorvoetend toe
Ik mail Eureality, schrijf dat ik van drie tot en met zes mei in Tsjechië ben
Hebben ze woensdag, donderdag of vrijdag tijd voor een afspraak?
Het wordt vrijdag zes mei, om twee uur s middags

................

Peinzend nip ik aan mijn bier
Word me langzaam weer bewust van mijn omgeving
Het is stil in huis
Mijn vrouw maakt een boswandeling met Elco
Waarom ben ik eigenlijk niet meegegaan?
Ik sta op, zet de radio aan, op een laag volume
Kijk naar buiten, zie het prille voorjaarsgroen
De rododendron staat te bloeien in heel zijn uitbundige glorie
Daarbovenuit pronkt de goudenregen met zijn weelderige bloesems
Tezamen vormt het een pittoresk geheel
Toch kan ik er om de een of andere reden niet van genieten
Mijn hoofd voelt te vol aan
Ik slenter terug naar de bank
Zet afwezig mijn glas terug op het viltje, steek een Barclay op
Mijn gedachten dwalen weer af naar Tsjechië

....................

Het is nog maar de vraag of ik de BTW inderdaad terugvorderen kan
Ik heb daarop geen duidelijk antwoord gekregen van Holland Trade House
Het voorgestelde rapport van BDO heb ik aan me voorbij laten gaan
Het zou me duizend euro kosten terwijl ik er geen enkel recht aan kan ontlenen
En daar pas ik voor...
Sinds ik de site van Wekostav beheer verlopen de contacten wat soepeler
Henk stelt zich inschikkelijker op, beantwoordt nu tenminste mijn berichten
Hij stelt me zelfs een deal voor; voor ieder object dat via de site verkocht wordt betaalt hij me honderdduizend kronen, cash...
Zijn opmerking: "Dat deed ik ook zo met Holland Trade House" doet mijn oren spitsen
Heeft hij over de transactie van het kasteel ook provisie betaald? schiet het door me heen
Zou Holland Trade House van twee walletjes eten?
Provisie van Wekostav en tegelijkertijd betalingen van mij voor de 'begeleiding'?
Ik laat de gedachte varen, wil er niet over nadenken
Het is maar een opmerking, de zoveelste in een eindeloze reeks
Ik geloof trouwens niet ooit een cent van hem te zullen zien
Zou het waarschijnlijk niet eens willen accepteren....

De site begint na een stroeve start een beetje te lopen
De eerste belangstellenden melden zich aan
Ik heb eelt op mijn ziel gekregen
Stuur de reacties zonder aarzeling door naar Wekostav
Ik verneem er daarna niets meer van, weet niet of het tot iets leidt
Ik haal mijn schouders op, dat is ook niet mijn zorg
Af en toe krijg ik een correctie op het aanbod
Meestal per fax: "Huis is door de eigenaar verkocht"
"...door de eigenaar..."
Ik schud grimmig mijn hoofd, ja, ja... dat scheelt hem weer de nodige kroontjes

De zetelwijziging van Cosy Cottage is inmiddels een feit
Het heeft de nodige faxen, e-mails en telefoontjes gekost om Henk zover te krijgen dat hij de noodzakelijke documenten opstuurt
Uiteindelijk is hij gezwicht onder mijn zachte maar onophoudelijke druk
Het nieuwe zeteladres luidt: Zaclér, C.p. 1, PSC 542 01, oftewel het kasteel in Zacler
Anderhalf jaar later zal die wijziging me bijna lelijk opbreken...

Tussen de bedrijven door bereid ik het afscheid van Wekostav voor
In weerwil met mijn eerdere ervaringen zoek ik contact met de man die Henk introduceerde:
Maarten ten Dam
Ik wil zijn hulp om zonder problemen van Henk af te komen
Dat is toch wel het minste wat hij kan doen?
Ik stuur een berichtje naar zijn e-mailadres: ******@nlcamber.info
Vraag om een afspraak om 'de gerezen problemen te bespreken'
Mijn verzoek wordt gehonoreerd:

"Geachte heer Damink,
Hierbij bevestig ik bovenstaande afspraak op maandag 23 mei met de heer Maarten ten Dam op de Laan Copes van Cattenburch 60a in Den Haag. De routebeschrijving vindt u op onze website www.eunite.nl onder contact.
Met vriendelijke groet,
Brigid David
(Eunite)"

Ik kijk verbaasd naar het onderschrift, Eunite...?
Wie en wat is Eunite?
Wat is er met Holland Trade House gebeurd?
Dan haal ik mijn schouders op, nou ja, whats in a name?
Het draait tenslotte om de persoon die erachter staat

................

De voordeur valt met een dreun in het slot
Het geluid brengt me weer terug in de tegenwoordige tijd
Ik hoor het getrippel van hondenpoten op het parket in de hal
Snuivend en hijgend stormt Elco de kamer binnen
Springt naast me op de bank, schudt zich eens flink uit
Even later volgt mijn vrouw, een blos op haar wangen
"En? Fijn gewandeld?"
"Heerlijk! Ben je klaar met pakken?"
"Ik geloof het wel, tenminste, ik kan niets meer bedenken"
"Nou, ik hoop dat je dit keer meer succes zult hebben"
Ik kijk haar sceptisch aan: "Minder kan in elk geval niet..."

Die nacht kan ik de slaap niet vatten
Ik lig te woelen en te draaien
Zie op tegen de reis
Zie op tegen het toneelspelletje dat ik de komende dagen moet opvoeren
In feite al een paar maanden speel
Het frisse is van het avontuur af
De tinteling is verdwenen
Tegelijk voel ik vastberadenheid: ik zàl hieruit komen
Ik zàl het project ten uitvoer brengen
En het zàl een succes worden
Al moet ik er...
Uiteindelijk val ik in een onrustige slaap

Hmmmm... ik kan me nog die slogan van een paar jaar terug herinneren: "Ga eerst bij uw Kamer van Koophandel langs..."

Na Vrchu 169

Met mijn ingestudeerde glimlach stap ik het kantoor binnen
Mijn gezicht betrekt echter onmiddellijk weer
Rond de tafel zitten drie personen waarvan Henk er één is
Het echtpaar tegenover hem kijkt verstoord in mijn richting
Ik kijk op mijn horloge, het is elf uur
We hadden toch om deze tijd afgesproken?
Henk, wat formulieren in zijn hand houdend, staat op
Loopt op me toe
Hij maakt een gejaagde indruk
"Hoi John, alles goed?"
Hij drukt mijn hand
"Ja hoor, dank je, maar we hadden toch een afspraak om elf uur?"
Ik kijk wat verongelijkt
"Klopt helemaal. Maar ik heb het contract nog niet hier. Kucera komt het straks langsbrengen. Kun je misschien over een uurtje terugkomen? Dan zijn wij hier ook wel klaar denk ik"
Hij werpt een vriendelijke blik op het stuurs kijkende stel aan de tafel
Ik krijg een deja-vu
Het zal toch niet weer...
Met moeite slaag ik erin mijn glimlach weer tevoorschijn te toveren
"Over een uurtje? Twaalf uur dus?"
"Twaalf uur is oké"
Ik mompel een groet in de richting van het echtpaar dat me geërgerd nakijkt
Draai me om en loop in de richting van de uitgang
Henk is al weer druk bezig met zijn verkooppraatje: "Het is een mooi pand op een prachtig groot perceel. Er moet nog wel iets aan gebeuren maar dat kunnen wij wel voor onze rekening nemen"
Het antwoord hoor ik niet meer
Ik sluit de deur achter me en stap de galerij op

Ik kan het bijna niet geloven
Voor me, op de tafel, ligt het koopcontract, in zevenvoud
We gaan ècht tekenen
Nauwgezet vergelijk ik het contract met het exemplaar dat ik per mail ontvangen heb
Henk fronst zijn wenkbrauwen, het kan me niet schelen
Ik wil geen risico's meer lopen
De teksten zijn identiek
Ik haal een pen uit mijn binnenzak
Rommel wat in mijn aktetas en diep het bedrijfsstempeltje van Cosy Cottage op
Even is er verwarring
Moet er wel gestempeld worden?
Latja, die achterin het kantoor met de computer bezig is, wordt geraadpleegd
Na een korte aarzeling schudt hij resoluut zijn hoofd "Ist nicht nötig"
De contracten worden eerst door mij en vervolgens door Henk van een handtekening voorzien
Ik krijg een euforisch gevoel
Eindelijk, na bijna een jaar ellende en twijfels word ik dan toch eigenaar van het kasteel
Dinsdag 3 mei 2005, een historische dag...

We hoeven slechts even te wachten in het gemeentehuis van Trutnov
Dan mogen we plaatsnemen aan het kleine tafeltje
De beambte, een dame van middelbare leeftijd, bekijkt de papieren, vluchtig
Vraagt naar onze paspoorten
Bestudeert die wat nauwkeuriger
Ze kijkt me indringend aan als ze de foto vergelijkt met mijn gezicht
Een moment van twijfel
Even houd ik mijn adem in
Het is al een oud paspoort en de foto lijkt niet ècht meer op me
Mijn haardracht is drastisch veranderd terwijl mijn snor aan het scheermes ten prooi is gevallen
Gelukkig blijken er nog voldoende karakteristieke kenmerken over te blijven
Ze schuift de paspoorten terug over de tafel
Haalt wat formulieren tevoorschijn die we beiden moeten tekenen
Zet vervolgens zelf ook haar krabbel en drukt er een stempel overheen
Plakt het onontbeerlijke zegeltje op de daarvoor bestemde plaats
Tenslotte overhandigt ze het stapeltje aan Henk
We verlaten het gebouw met een groet
Lopen naar buiten, de stralende voorjaarszon tegemoet

We zijn een half uur te vroeg voor onze afspraak bij Jan Kolbe.
Henk kijkt me aarzelend aan: "Ik heb nog even iets te doen in mijn kantoor, wil je mee? Ik kan koffie zetten als je wilt"
Ik neem zijn uitnodiging aan
Al was het maar om gebruik te maken van zijn kopieerapparaat
Ik wil absoluut een kopie van het getekende contract

Het pand bevindt zich in een smal steegje, even voorbij Pizzeria La Piazza
Het maakt een zeer bescheiden indruk
De ramen zijn geblindeerd
Een bordje op de deur vermeldt "Realitní kancelá Immobilien Reality - Jan Kolbe"
Verder doet niets vermoeden dat hier een makelaarskantoor gevestigd is
Er is geen bel
Henk klopt aan, loopt naar binnen zonder op een reactie te wachten
Ik volg hem in zijn kielzog de halfschemer in

Ik schat hem op een late vijftiger
Grijzend haar en een wat grauw uiterlijk
Een stoppelbaard van naar schatting een dag of twee op zijn lichtelijk ingevallen wangen
Een gekreukt grijs pak, volgens de heersende mode van de vroege jaren negentig
Daaronder een wit overhemd, wat smoezelig rond de kraag
Het bovenste knoopje open, daaronder zie ik de rand van een T-shirt
Ik druk zijn hand
"Angenehm, Jos Davids"
Hij neemt me onderzoekend op
"Es freut mich Sie kennen zu lernen"
We wisselen wat beleefdheden
Dan komt hij terzake: "Herr Kucera kommt sofort. Bitte nehmen Sie Platz. Wollen Sie Kaffee?"
Hoewel ik eigenlijk geen trek heb stem ik uit beleefdheid in: "Ja, bitte"
Het kantoor blijkt van binnen groter dan de buitenkant doet vermoeden
De entree bestaat uit een vierkante ruimte met een massief houten bureau
Links daarvan een smaller langwerpig gedeelte waarin een salontafel en een viertal gemakkelijke fauteuils met hoge rugleuningen
Het geheel ademt de stijl van enkele decennia geleden uit
Ik word aan de salontafel geparkeerd
Schrik even als de secretaresse uit het niets opduikt en een hoog, taps toelopend glas voor me op het tafeltje zet
Vriendelijk glimlachend verdwijnt ze weer achter de deur die ik in eerste instantie over het hoofd gezien had
Ik kijk wat besmuikt naar het dikke, bijna ondoorzichtige glas
Daarin bevindt zich een onduidelijke bruine substantie met onderin een drabbige laag
Ik zie de damp die er af slaat
Besluit het geheel nog maar even te laten rusten

Ik schuif wat ongemakkelijk heen en weer in mijn stoel
Voel me niet op mijn gemak
Henk zit inmiddels aan het bureau tegenover Jan Kolbe
Er volgt een geanimeerd gesprek
Af en toe vang ik wat flarden op:

"...Ruine... ...kan nicht wiederhergestellt werden... ...Grundstück schöne Lage... ...gibt Interessierte..."

Ik probeer me af te sluiten van het gesprek, kijk het kantoor rond
De muren zijn vrijwel volledig behangen met schilderijen
Landschappen, een jachttafereel, kastelen, een stel bekoorlijke maar triest kijkende madonnagezichten
Allemaal zijn ze voorzien van duur uitziende lijsten
Ik bekijk ze aandachtig
Ik ben geen kunstkenner maar het lijken me geen reproducties
Eigenlijk passen ze niet in het interieur van een makelaarskantoor
Ik schrik op van de gong van een antieke klok die een plaatsje gekregen heeft naast het jachttafereel

"...müssen ankaufen... ...bald... ...sonst zu spät... ...brauchen Geld..."

Henk kijkt schichtig over zijn schouder in mijn richting
Snel wend ik mijn blik af
Voeg wat suiker toe aan de voor mij staande vloeistof en begin te roeren
Foutje!
De drab verheft zich onmiddellijk van de bodem en mengt zich met de koffie tot een troebel geheel
Ik zet het glas schielijk terug
Besluit te wachten tot het helderheidniveau wat aanvaardbaarder wordt alvorens een slok te nemen
Onopvallend kijk ik op mijn horloge
Ik zit hier nu al een kwartier, waar blijft die Kucera?
Uit mijn ooghoeken zie ik dat Jan Kolbe een bureaulade opent
Henk een bundel bankbiljetten overhandigt
De stapel, wel vijf centimeter dik, wordt bijeengehouden door een elastiekje
Het zijn Euros in verschillende coupures
Henk laat het, zonder te tellen, verdwijnen in de binnenzak van zijn jasje
Werpt weer een steelse blik op mij
Ik doe alsof ik het niet opgemerkt heb
Het gaat mij tenslotte niet aan
Voorzichtig neem ik een slok van mijn koffie
Trek onwillekeurig een gezicht
Brrrr... wat smerig...
Het gesprek tussen de twee heren kabbelt intussen voort
Ik probeer er geen aandacht aan te schenken
Ik ben hier voor andere zaken
Nou ja, "zaken..."
De tien biljetten van honderd euro, meegenomen uit Nederland, lijken te branden in mijn binnenzak
Voor de zoveelste keer vraag ik me af hoe ik het zover heb kunnen laten komen
Sus terstond mijn geweten weer, had ik een keus?
Manmoedig werk ik me door de inhoud van mijn glas heen
Tot op een kwart, dan geef ik het op
Ik beroep me op gezondheidsrisico's
Mijn maag begint hevig te protesteren tegen de ruwe behandeling
Het gesprek tussen Henk en Jan Kolbe stokt
De laatste werpt een geergerde blik op de fraaie klok aan de muur
De heer Kucera is laat...

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 19-11-2010 01:50:10 ]

Sorry hoor, ik ben misschien wat achterdochtig geworden door sommige reacties op dit forum...
Maar bespeur ik hier een bepaald soort cynisme...?
Of...?